ရှေးရေစက် အပိုင်း ( ၄ )
ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
(Drama, Romance, Cuckold, Affair)
ရေးသားသူ - Niko Soe
အခန်း (၄၅)
နောက်ကနေ ထွက်လာသည့်မြတ်လေးအသံကြောင့် နန္ဒလန့်သွားရသည်။ ဖုန်းကို ခိုးကြည့်နေတာ သိများသိသွားတာလား။ အကယ်၍ သိသွားခဲ့ရင် ဘယ်လိုပြောရမလဲ။ အမှန်တိုင်း ပြောကြရှင်းကြမလား။ ဒါမှမဟုတ် လိမ်ရမလား။ နန္ဒ အတွေးတွေနှင့် ဘဝင်ဆူသွားရသည်။
“ အစ်ကို….”
နန္ဒ မြတ်လေးရှိရာဖက်ခြမ်းသို့ မရဲတရဲလှည့်ကြည့်မိသည်။ နေပါအုံး။ ငါက ဘာတွေများကျူးလွန်မိလို့ အပြစ်ကျူးလွန်ထားသူလို့ ခံယူနေတာတုံး။
ပြောကြစတမ်းဆို အပြစ်ရှိသူက မြတ်လေးလေ။ မိမိမဟုတ်။ စိတ်ကိုရဲဆေးတင်ကာ မြတ်လေးရှိရာသို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် မြတ်လေးမျက်နှာက အိပ်မှုန်စုံမွှားနဲ့။
“ ဘာလဲ…..မြတ်လေးရဲ့”
“ အင်း……အစ်ကို သန့်စင်ခန်းသွားတာလား…ခြေသံတွေကြားသလိုလိုဖြစ်နေလို့”
“ အေး…အပေါ့သွားပြီးပြန်လာတာ”
“ အင်း….အင်း”
မြတ်လေးက ပြောရင်းဆိုရင်း ပြန်အိပ်ပျော်သွားသည်။
တော်ပါသေးရဲ့။ ဘာမှ သတိမထားလိုက်လို့။ နန္ဒ အခုမှ အတန်ငယ်စိတ်အေးသွားရတော့သည်။ ဒီညတော့ အိပ်ပျော်နိုင်မည် မထင်။ ပူလောင်မှုတွေက စိတ်ကို ဖိစီးနေလေ၏။
အပူတကာ့ အပူထဲ လင်ပူမယားပူက အဆိုးဆုံးဟု နန္ဒကြားဖူးနားဝရှိခဲ့ဖူးသည်။ အခုကိုယ်တိုင်ကြုံလာရတော့ သိပ်မှန်သည့်စကားဟု ယုံလိုက်ရတော့မည်။ လုပ်ရက်လေခြင်း။ ဖျက်ဆီးရက်လေခြင်း။ ခွန်ကလည်း သူငယ်ချင်းသံယောဇဉ်မှ မထောက်၊ မိမိမိန်းမကိုမှ ကြာခိုလေခြင်း။
ဒီလိုနဲ့ နန္ဒတစ်ယောက် တရေးမှမအိပ်ပျော်တော့ဘဲ မိုးစင်စစ်လင်းသွားခဲ့ရသည်။
စနေနေ့
“ အစ်ကိုရေ…မြတ်လေးသွားပြီနော်”
“ အေး…အေး”
မနက်(၈)ခွဲလောက်ပဲ ရှိသေးသည်။ မြတ်လေး Zumba ကရန်ဆိုသောအကြောင်းပြချက်ဖြင့် အပြင်ထွက်သွားလေသည်။
နန္ဒ အခုစိတ်ထဲ ယတိပြတ်ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ ဒီနှစ်ယောက်အကြောင်း သေသေချာချာနောက်ယောင်ခံလိုက်ရန် ဖြစ်သည်။ ပြီးခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်လုံးလုံး နန္ဒ မထွေးနိုင်၊ မအန်နိုင်။ ဒီကိစ္စတွေကို ရင်ဖွင့်ရန်က မိမိဂုဏ်သိက္ခာနှင့် မပြောဖြစ်။ မတော်လို့များ တစ်ယောက်ယောက်ကများစည်းဖောက်ပြီး
“ နန္ဒမိန်းမ လင်ငယ်နေတာ ကြားပြီးပြီလား”
“ ဒီကောင်တော့ကွာ နွားမှ နွားစစ်စစ်”
“ ပြီးတော့ လင်ငယ်ကလည်း တခြားသူမဟုတ်ဘူး”
“ သူ့သူငယ်ချင်း ခွန် နော်”
နောက်ကွယ်မှ ထိုကဲ့သို့ တီးတိုးပြောဆိုနေပါက အခက်သားပင်။ စိတ်တွေဆင်းရဲ၊ အပူတွေမိကာ နန္ဒ ဒီတစ်ပတ် ကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်။ မြတ်လေးကတောင် သတိထားမိသဖြင့် မေးသေးသည်။ အခုတလော အစားနည်းတယ်နော် ဆိုပြီး။ မြတ်လေးကတော့ လှလို့ ပလို့၊ ကျော့လို့ မော့လို့ပင်။ မြတ်လေးကပဲ အနေအထိုင်ပိရိလွန်းတာလား။
နန္ဒကိုယ်တိုင်က တုံးအလွန်းနေတာလားပင်။ မသင်္ကာစရာ အရိပ်အရောင် ရှာမတွေ့။ ဖုန်းကို ခိုးဖွင့်ပြီး အတွင်းက ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် message တွေ ဖွင့်ဖတ်လို့သာ တော်သေးသည်။ မဟုတ်ပါက နန္ဒ နွားစစ်စစ်ဧကန်ဖြစ်နေတော့မည်။
“ ဝူး”
မြတ်လေးကားမောင်းထွက်သွားပြီး မရှေးမနှောင်းမှာပင် နန္ဒနောက်ကနေ မလှမ်းမကန်းအနေအထားဖြင့် နောက်ယောင်ခံလိုက်နေသည်။ ကားနှစ်စီးက ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့်၊ အနေတော်အကွာအဝေး အနေအထားတစ်ခုတွင် မောင်းနှင်နေကြ၏။ မြတ်လေးကတော့ မိမိကို နောက်ယောင်ခံလိုက်နေမှန်း မသိ။ ခွန်နဲ့ တွေ့ရမည်ဆိုသော စိတ်ကသာ ကြီးစိုးနေသဖြင့် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို ရေရေရာရာသတိမထားမိ။
Saturday၊ Sunday ဆို မြတ်လေးပျော်သည်။ ချစ်ရသူနှင့် ဆုံရလေခြင်း မည်၏။ မတွေ့ရသဖြင့် ဖြစ်တည်ပေါ်ပေါက်လာသည့် အလွမ်းတွေကို စာစီဖွဲ့ကာ အနမ်းတွေနှင့် သင်ပုန်းချေကြသည်။
ထိုအိမ်လေးနှင့် အချစ်ပွဲတွေ အလီလီနွှဲကြသည်။ ဗိုက်ဆာရင် ထမင်း၊ ဟင်းချက်စားကြသည်။ တချို့ ရက်သတ္တပတ်တွေဆို မြတ်လေး ခွန်အတွက် မုန့်တွေပါ လုပ်ကျွေးလေသည်။ ခွန် ဝယ်ထားသော အိမ်က ခြံ အတော်သင့်ကျယ်ဝန်းသည့်အပြင် ပတ်ဝန်ကဖင်မှာ အိမ်တွေကလည်း သိပ်မစိပ်လှဘဲ ခပ်ကြဲကြဲမျှသာ။
ဤနေရာလေးက သူတို့နှစ်ဦးအတွက် အချစ်နိဗ္ဗာန်ဘုံလေးနှယ်။ မြတ်လေး ခွန်နှင့်တွေ့သောနေ့တွေဆို အိမ်ထဲကို အိမ်ပြင်မထွက်အား။ မောဟိုက်နေလောက်အောင် ချစ်ကြ လိုးကြသည်။
ထိုနေ့တွေဆို ခွန်ဆီကနေ မိမိတို့အိမ်သို့ပြန်လျှင် မြတ်လေး ပင်ပန်းလွန်းလှသည်။ အိမ်က လင်တော်မောင် နန္ဒကိုတောင် ထိုရင်တွေဆို စကားကောင်းကောင်းမပြောနိုင်။ ရေမိုးချိုးပြီး တချိုးတည်း အိပ်တော့သည်။
နန္ဒကတော့ Gym သွားထားသဖြင့် ပင်ပန်းနေသည်ဟု ထင်ကောင်းထင်လိမ့်မည်။ သို့သော် အမှန်က ဒီလိုမှမဟုတ်တာကို ကာယကံရှင်များဖြစ်ကြသူ မြတ်လေးနှင့် ခွန်သာသိမည်။ လင်တော်မောင်ကို Gym သွားမည်ဟု လိမ်ပြီး နောက်တစ်ယောကျ်ားဆီ အလိုးသွားသွားခံနေသည်ကို တခါတလေကျ မြတ်လေး ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း အပြစ်မကင်းသလို ခံစားမိသည်။
သို့သော် မြတ်လေးမှ မတတ်နိုင်ဘဲ။ အချစ်နွံထဲ နစ်သထက် နစ်ဝင်နေမိလေပြီ။ အတွေးတွေထဲ မျောနေရင်း ကားက ခွန် အိမ်လေးရှိရာသို့ ဆိုက်ရောက်သည်။ ခွန်အိမ်က အကြီးကြီးမဟုတ်။ သစ်ပင်ပန်းမာန် စိမ်းစိမ်းစိုစိုကြား တိုက်အိမ်ငယ်လေးတစ်လုံးမျှသာ။
ထိုအိမ်လေးကို ရောက်တိုင်းရောက်တိုင်း မြတ်လေး စိတ်ပျော်ရွှင်ရသည်။ သစ်ရိပ်ဝါးရိပ်တွေက အေးချမ်းစေသလို၊ ခွန့် အချစ်တွေနဲ့ မူးမေ့မတတ် ပျော်ရွှင်ရသည်။ မြတ်လေးကတော့ လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်အတိုင်း ဟွန်း တစ်ချက်တီးလိုက်သည်။
“ တီ…တီ”
နန္ဒ ခပ်ကွာကွာအနေအထားနှင့် ကားရပ်ကာ အခြေအနေကို လှမ်းကြည့်နေသည်။ ထိုစဉ် အထဲက လူတစ်ယောက်ထွက်လာသည်။
ခွန်။
ဟုတ်သည်…ခွန်။ သူငယ်ချင်း အရင်းခေါက်ခေါက် ခွန်။ ခွန်က အိမ်ရှေ့တံခါးလာဖွင့်ပေးနေသည်။ တံခါးဖွင့်ပေးပြီးနောက် မြတ်လေးကားက ထိုအိမ်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ခွန်လည်း ခြံရှေ့တံခါးပြန်ပိတ်ပြီး အထဲသို့ဝင်သွားလေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက် အိမ်ထဲ အခုဘာလုပ်ကြတော့မှာလဲ။ လိုးကြတော့မှာလား။ ငါ့မိန်းမက ခွန် လီးကြီးနဲ့ ပက်ပက်စက်စက်အလိုးခံတော့မှာလား။ မြတ်လေးရင်သားတွေရော ခွန်က ဆုပ်နယ်ခြေပစ်နေမှာပေါ့။ မြတ်လေးစပ်ပတ်ရော။ ခွန်က အားပါးတရလျက်နေရောပေါ့။
ထိုအကြောင်းတွေကို စဉ်းစားမိတော့ နန္ဒရင်ထဲ တလှိုက်လှိုက်ဖြစ်ကာ ရင်ခုန်သံ ဆူညံလာသည်။ တံခါးက တဒုန်းဒုန်းထုကာ အထဲကို ဝင်သောင်းကျန်းပစ်လိုက်မှာလား။ လုပ်ကြပါအုံး။ ထိုင်နေရင်း နန္ဒ မျောက်မီးခဲကိုင်မိသလို။ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ။
သိန်းပေါင်းများစွာဝင်နေသော ရတနာဆိုင်ကို ဦးဆောင်နေသူက အခုလိုမျိုးကိစ္စကြုံလာရတော့ စဉ်းစားဆင်ခြင်နိုင်စွမ်းလည်း မရှိတော့ပေ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဆိုပြီး လုပ်ချင်ရာ လုပ်မိလိုက်ချင်တော့သည်။ ကားပေါ်မှာထိုင်ရင်း နန္ဒ ရင်တွေကွဲရသည်။ဇာတ်လမ်းကို စမိသူက မိမိကိုယ်တိုင်ဖြစ်သော်လည်း အခုလိုဖြစ်ပါစေလို့ မျှော်မှန်းထားသည်မှ မဟုတ်ဘဲ။အခုတော့ အဆုံးသတ်မှာ နာကျင်ရသူက ကိုယ်ဖြစ်နေမှန်းမသိ ဖြစ်နေပါလား။
“ ဒုန်း…..ဒုန်း”
ဒေါသထွက်ထွက်နဲ့ ကားစတီယာတိုင်ကို ထုပစ်မိသည်။ မြင်မြင်သမျှဟာ ဒေါသထွက်စရာ။ လမ်းဘေးမှာ သွားလာနေသောသူတွေအကုန်လုံးကို ကားနဲ့တိုက်သတ်ပစ်လိုက်ချင်သည်။ သေချင်တဲ့သူသေကြ၊ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး။ အိမ်ထဲကိုဝင်ချင်သော်လည်း မဝင်ရဲ။ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိတော့။
အချိန်နာရီတွေ တရွေ့ရွေ့ကုန်လွန်လာသည်။ မိနစ်တိုင်း၊ စက္ကန့်တိုင်းဟာ နန္ဒအတွက် ငရဲတမျှ။ နေ့လည်(၂)နာရီဝန်းကျင်လောက်ကျသော အိမ်တံခါးပြန်ပွင့်လာသည်။ မြတ်လေးက ကားပေါ်ပြီး ထွက်လာလေသည်။
ခွန်က တံခါးဝမှာ မြတ်လေးမြင်အောင် မပြီးနိုင်၊ မစီးနိုင် လက်လှမ်းပြနေသည်။ မြတ်လေးကားထွက်လာသည်ကို မြင်သည်နှင့် နန္ဒက မိမိစီးလာသည့်ကားကို မြတ်လေးမြင်သွားပါက ရိပ်မိသွားနိုင်သဖြင့် မလှမ်းမကမ်းက လမ်းသွယ်လေးတစ်ခုထဲ မောင်းဝင်လိုက်ရသည်။
နန္ဒစိတ်ထဲ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ပြတ်ပြတ်သားသားချလိုက်သည်။ ဒီကိစ္စဟာ ဇာတ်မျောကြီးသွားရန် မဖြစ်သင့်။ အဆုံးသတ်မှာ ဘယ်သူနာကျင်ရမယ်မှန်း မသိပေမဲ့ ပြီးအောင်ဖြတ်မှရတော့မည်။
...............................................................................................
အခန်း (၄၆)
တနင်္ဂနွေနေ့
ဒီနေ့ မြတ်လေး ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။ ဒီလိုဖြစ်စရာအကြောင်းလည်းရှိ၏။ မနေ့ည အိပ်ယာဝင်ကတည်းက ဝမ်းပျော့ဆေး (၄)လုံးသောက်ကာ ဝမ်းရှင်းထားသည်။ Toilet သွားတော့ အညစ်အကြေးတွေအကုန်ပါ။
အူတွေအကုန် သန့်ရှင်းသွားသလို ခံစားရသည်။ ပိုစိတ်ချရအောင် ဝမ်းချုဘောလုံးနှင့် ထပ်ပြီး သန့်စင်ထားသည်။ ဒီနေ့ဟာ မြတ်လေး ခွန်အတွက် တစ်စုံတစ်ရာကို အပ်နှင်းရန်ကြံရွယ်ထားသည်။ လာမဲ့ ကြာသပတေးနေ့သည် ခွန် အတွက် (၃၆)နှစ်ပြည့်မွေးနေ့။ မွေးနေ့မှာ ခွန် က ရန်ကုန်တွင် မရှိနေ။ မေမြို့တွင်သာ ရှိနေပြီ။
ထို့ကြောင့် မွေးနေ့လက်ဆောင် ဆန်းဆန်းလေးတစ်ခု ခွန်အတွက် ရည်ရွယ်ကာ ကြိုပြင်ဆင်ထားလေသည်။
ထူးဆန်းသည်က ဒီနေ့မနက် အိပ်ယာထကတည်းက နန္ဒကို မတွေ့မိ။ ဘယ်ကိုများသွားနေပါလိမ့်။ ဒါပေမဲ့ မြတ်လေး အရေးတကြီးမစဉ်းစားတော့ပေ။ အချိန်တန်ရင် အစ်ကိုက အိမ်ပြန်လာမှာပင်။ အတွေးတွေထဲ အမြဲတမ်းစိုးမိုးနိုင်သူကြီးက ခွန် သာ။
နေ့ရက်တိုင်းဟာ သူ့ကြောင့် ပျော်ရွှင်ရသည်။ သာယာကြည်နူးရသည်။ တွေ့ကြသည့်သက်တမ်း (၅)လနီးပါးတွင် ခွန်ကြောင့် စိတ်ညစ်ရသည်ဆိုတာမျိုး မြတ်လေးတွင် မရှိသေး။
မြတ်လေးအလိုကို တလိုက်တိုင်းရနေအောင် ထားပေးသလို မပြည့်ဝသော လိင်ဆန္ဒကိုပါ အထွတ်အထိပ်ရောက်အောင် စွမ်းဆောင်နိုင်သူကြီးပင်။ Weekend ဆို မြတ်လေးအတွက် မျှော်လင့်စောင့်စားရသည့် အချိန်များ။
တချို့ချိန်တွေ ခွန်အလုပ်ရှုပ်နေသဖြင့် ရန်ကုန်ကို ဆင်းမလာနိုင်သည့်အပတ်မျိုးဆို လွမ်းရသည်။ တမ်းတမိသည်။ ဖုန်းနှင့် message ပို့ကာ အလွမ်းသယ်ရသည်။ အခုလည်း ပြင်ပြီး ဆင်ပြီး ခွန်ရှိရာ အိမ်သို့မြတ်လေးသွားတော့မည်။
မြတ်လေးတို့အကြောင်း လင်တော်မောင်နန္ဒက အလုံးစုံသိပြီး နောက်ယောင်ခံနေသည်ကို မရိပ်မိရေးချ မရိပ်မိခဲ့ပါ။ နန္ဒ ညကတည်းက ကောင်းကောင်း မအိပ်နိုင်ခဲ့။ မနက်လင်းခါနီးမှ တစ်မှေးမျှသာ အိပ်စက်ရသေရသည်။
အိပ်ရေးမဝသဖြင့် ပူလောင်ကျိန်းစပ်နိုင်သော မျက်လုံးကို အတင်းဖွင့်ကာ လုပ်စရာရှိရာကို လုပ်ရန် အိမ်မှအစောကြီးထွက်လာသည်။ ကားက တစ်နေရာရာသို့ မျှားဦးတည်နေ၏။ မနက် (၅)နာရီ ဝန်းကျင်လောက်သာ ရှိသေးတော့ လမ်းတွင် အသွားအလာရှင်းလင်းနေသေးသည်။
ထို့နောင် ရည်ရွယ်ထားသည့် နေရာသို့ရောက်လာခဲ့သည်။ မှော်ဘီဖက်ခြမ်းက ခွန် အိမ်ရှိရာနေရာဆီ။ ကားကို အိမ်နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းတစ်နေရာတွင် ထိုင်ကာ ကားပေါ် ငုတ်တုတ်ထိုင်နေမိလေသည်။
“ ငါ ဘာလုပ်နေတာလဲ ”
“ ငါ အခုလုပ်နေတာမှန်ရော မှန်ရဲ့လား”
အိမ်ကနေ အစောကြီးထွက်လာခဲ့ပြီး ခွန် အိမ်သို့ အစောကြီးရောက်နေသော်လည်း ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းမသိသေးပေ။ မိနစ်(၃၀)လောက် ကားပေါ်တွင် ငူငူငိုင်ငိူင်ထိုင်နေပြီး ခွန် အိမ်မှ တံခါးပွင့်လာသည်။ Jersey နဲ့ Jogger ဝတ်ထားသော ခွန်က အပြေးလေ့ကျင့်ဟန်တူသည်။
ဒီကောင် ကျန်းမာရေးတော်တော်လိုက်စားတာပင်။ ဒါကြောင့် အရွယ်တင်နုပျိုနေသလားပင်။ ခွန်က ခပ်ရွရွပြေးကာပြေးကာနှင့် မြတ်လေးကားနံဘေးကိုတောင် ဖြတ်သွားသေးသည်။ ခွန်က ခပ်ဝေးဝေးအရောက် မြင်ကွင်းမှ ပျောက်သွားသည်နှင့် နန္ဒကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်၏။
စေ့ရုံသာစေ့ထားသော ခွန်အိမ်ခြံတံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်။ လုပ်သင့်၊ မလုပ်သင့် မတွေးတောနိုင်တော့ပါ။ မစိတ်မွှန်နေမှုက စဉ်းစားချင့်ချိန်နိုင်စွမ်းကို ဖုံးလွှမ်းထားခဲ့သည်။
ခြံထဲရောက်တော့ ခွန်တို့အိမ်က တစ်ထပ်တိုက် အညိုရောင် တိုက်ပုကလေး။ သရက်ပင် (၂)ပင်လောက် ပေါက်နေပြီး ခပ်ကျယ်ကျယ်ခြံအလယ်မှာမှ တိုက်အိမ်ကလေး။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်က အသံတောင် သိပ်မကြားရ။
ဒါဟာ မြတ်လေးနဲ့ ခွန် တို့ရဲ့ အချစ်နိဗ္ဗာန်ပေါ့။ တံခါးပေါက်ဝကို ခွန်က သော့ခတ်ထားခဲ့သည်။
နန္ဒ စိတ်မပူ။
သူတို့အိမ်သော့ကို ဘယ်နေရာမှ ထားသလဲဆိုတာ message box ကို ခိုးဖတ်ထားတော့ သိနှင့်နေပြီးသာ။မလှမ်းမကမ်းမှာ ရှိသည့် ပန်းအိုးတစ်လုံးရဲ့ အောက်မှာ။ နန္ဒ ဖတ်မိခဲ့သည့်အတိုင်း မတင်ကြည့်လိုက်တော့ အရံသင့်သော့တစ်ချောင်း ရှိနေသည်။
ပတ်ဝန်းကျင်ကို တစ်ချက် မသိမသာအကဲခတ်လိုက်တာ သော့ဖွင့်လိုက်သည်။ ရှောရှောရှူရှူနှင့် ပွင့်သွားလေပြီ။ သို့သော် ထိုမျှနှင့် မပြီးသေး။ ခွန် ပြန်အရောက် အိမ်တံခါးပွင့်နေပါက တယောက်ယောက် ခိုးဝင်သွားမှန်း သိသွားလိမ်မည်။
အိမ်ထဲရောက်သည်နှင့် နီးစပ်ရာ ပြတင်းပေါက်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ အပြင်ကို ပြန်ထွက်၊ အိမ်သော့ပြန်ခတ်ကာ ပန်းအိုးအောက် ပြန်ဝှက်ထားခဲ့သည်။ ပြီးနောက် ဖွင့်ထားသော ပြတင်းပေါက်မှ ခုန်ဝင်လိုက်ကာ ပြန်ဆွဲပိတ်လိုက်သည်။
ကဲ….ကိုယ့်ကိုကိုယ်တော့ ပိရိသည်ထင်တာပါပဲ။
အခုမှ အိမ်အတွင်းအခြေအနေကို သေချာအကဲခတ်မိ၏။ ပစ္စည်းတွေက စုံလင်လှသည်မဟုတ်သော်လည်း သူ့ဟာနှင့်သူ သပ်သပ်ရပ်ရပ်၊ စီကာရီကာရှိနေသည်။ နန္ဒတို့နေသည့် အိမ်နှင့် ယှဉ်ပါက တော်တော်သေးသည်ဟု ဆိုရမှာပင်။ သို့သော် လူနှစ်ယောက်တည်းနေမည်ဆိူပါက တော်တော်အဆင်ပြေသည့် အကျယ်အဝန်းပင်။ အကုန်သပ်သပ်ရပ်ရပ်။ တစ်ထပ်အိမ်လေးဆိုပေမဲ့ အထဲမှာ တစ်ထပ်တော့စည်။
ဝရံတာထိ မဆွဲထုတ်ဘဲ အိမ်ထဲမှာပင် ရှိနေသည့် နောက်အထပ်လေး။ နန္ဒလှေကားမှတစ်ဆင့် တစ်ဖြည်းချင်း တစ်ဖြည်းချင်းတက်ခဲ့သည်။ လှေကားတက်တိုင်း၊ တက်တိုင်း ရင်ခုန်နှုန်းတွေ မြန်လာရသည်။မသိစိတ်ကနေ တစ်ခုခုကို ရီာတွေ့တော့မည်ဟု အချက်ပြနေသလို။
အပေါ်ထပ်ကို ရောက်လာလေပြီ။ အပေါ်က အခန်းရယ်လို့ မယ်မယ်ရရ မရှိ။ အနောက်ဖက် ချောင်ခပ်ကျကျ နေရာမှာ ကုတင်ကြီးတစ်လုံး၊ မှန်တင်ခုံတစ်ခု၊ ဘီရိုအကြီးကြီးတစ်လုံးနှသ့်သာ အပြည့်နေရာယူထားကြသည်။
ကုတင်ကြီးက မွေ့ယာအထူကြီးနှင့်။ အိပ်ယာခင်းတွေ၊ ခေါင်းအုံးစွပ်တွေ၊ စောင်တွေအကုန်လုံးကို မီးခိုးရင့်ရောင် စွပ်ထားသည်။ နန္ဒရင်အနာဆုံးက ကုတင်ပေါ်ခေါင်းရင်ဖက်တွင် တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ အစီအရီချထားသည့် ခေါင်းအုံးနှစ်လုံး။
ဒီကုတင်ပေါ် ငါ့မိန်းမမြတ်လေးနဲ့ ငါ့သူငယ်ချင်း ခွန် တို့ လိုးကြတာလား။ နန္ဒကုတင်ပေါ်ဆီ လှဲချလိုက်ပြီး အနံ့ခံကြည့်ကြည့်သည်။ မြတ်လေးကိုယ်နံ့၊ သူမလျှော်နေကြ ခေါင်းလျှော်ရည်အနံ့တောင် ရလိုက်သလို။ ဒီကုတင်ပေါ် သူတို့လိုးနေကြပါလားဟု တွေးလိုက်ရုံနှင့် စိတ်တွေကြွတက်လာရသလို ငါမသိအောင် ငါ့နောက်ကွယ်မှာ နောက်မီးလင်းနေကြပါလားဟု တွေးလိုက်ပြတော့ ဒေါမနဿတွေ ထွက်လာရသည်။
မလှမ်းမကမ်းက ဘီရိုကြီးဆီ ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။ ခွန်အဝတ်အစားတချို့နှင့် မိန်းကလေး အဝတ်အစားတချို့။ဘီရိုအောက်နားတွင် အံဆွဲပါရှိသေးတော့ ဖွင့်ကြည့်ပြန်သည်။ ဘယာဇီယာနှင့် ပင်တီများ။ ဒါတွေဟာ မြတ်လေးဟာတွေပဲ ဖြစ်ရမည်။ ပင်တီအသားရောင်တစ်ထည် နန္ဒ ထုတ်ယူကာ အနံ့ခံကြည့်ပြန်သည်။
ဟုတ်ပါသည်။ ဒါဟာ မြတ်လေးအနံ့ပဲ။ ဒီအိမ်ရောက်မှ မြင်မြင်သမျှ လိုက်အနံ့ခံနေသည့် နန္ဒအဖြစ်က ခွေးတစ်ကောင်အလား။ အနံ့ရှူရင်း၊ ရှူရင်း လိင်စိတ်ထကြွလာပြန်သည်။ နန္ဒကိုယ်၌လည်း တစ်ယောက်တည်း စိတ်တွေဗြောင်းဆန်နေကာ ကိုယ့်စိတ်ကိုတောင် ကိုယ်ပြန်နားမလည်နိုင်တော့သည့် အဖြစ်။
စပ်စပ်စုစု၊ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နေတုန်းမှာ အောက်ထပ်ကနေ တံခါးဖွင့်သံကြားလိုက်ရသည်။
“ ဂလောက်”
ဟင်။ ခွန် ပြန်ရောက်တာလား။ နာရီကြည့်လိုက်တော့ မနက်(၇)ခွဲ။ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ နန္ဒကသာ အတွေးလွန်ပြီး အချိန်ကုန်လို့ ကုန်မှန်းမသိ ဖြစ်သွားတာနေမည်။
“ ဖတ်….ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်”
ခြေသံတရှပ်ရှပ်နှင့် နန္ဒရှိရာအပေါ်ထပ်သို့ ခွန် တက်လာနေပြီ။ သီချင်းလေး တကျော်ကျော်နဲ့။
“ 🎶🎶🎶 Ohh, I love it when you do it like that xxx
xxx when you’re closed up, give me the shivers xxx
xxx oh baby, you wanna dance till the sunlight cracks xxx
xxx and when they say the party’s over, the we’ll bring it right back 🎶🎶🎶”
အသံကြားတော့ နန္ဒ ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်မှန်းမသိတော့။ ဘီရိုထဲ ဝင်ပုန်းရမလား။ ဘယ်နေရာမှ ပုန်းရမှာလဲ။ တစ်ခုခုတော့ ဆက်လုပ်ရတော့မည်။ သီချင်းသံနှင့် ခြေသံက နီးသထက် နီးလာပြီ။ နန္ဒ ကြံမတတ်တော့။
..............................................
အခန်း (၄၇)
နောက်ဆုံးကြံရာမရတော့သည့်အဆုံး နန္ဒ တစ်နေရာသို့ဝင်ရောက်ပုန်းအောင်းလိုက်၏။ ထိုနေရာက တခြားသောနေရာမဟုတ်။ ကုတင်အောက်တွင်ဖြစ်၏။ ဝဖိုင့်ဖိုင့်နန္ဒကိုယ်လုံး တစ်ကိုယ်စာဝင်နိုင်မျှသာ ကုတင်အောက်ခြေအမြင့်က ကွက်တိဖြစ်နေသည်။၊
တော်ပါသေးရဲ့။ နန္ဒ ကုတင်အောက်ဝင်လို့အပြီး ခွန်က ထိုနေရာသို့အရောက် အကုန်လုံးကစီစဉ်ထားသလိုနှယ်။
ကုတင်အောက်ပုန်းနေသော နန္ဒက အသက်တောင်ရဲရဲမရှူရဲ။ ခွန်လည်း နေအိမ်ကို တခြားတစိမ်းတယောက်ခိုးဝင်လာမှန်း မရိပ်မိသေးပေ။ သီချင်းလေးတစ်ကြော်ကြော်နှင့် ဆိုကာငြီးကာ အဝတ်တွေအကုန်ချွတ်ချလိုက်ပြီး မျက်နှာသုတ်ပုဝါကိုခါးတွင် ပတ်ကာ ရေချိုးရန် အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းသွားသည်။
(၅) မိနစ်လောက်သာ ကြာမည်။ ခွန် အခန်းထဲသို့ပြန်ဝင်လာပြန်သည်။ ပြီးနောက် အဝတ်အစားလဲကာ ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်သည်။ အောက်တွင် ရှိနေသော နန္ဒက ခွန်လှုပ်ရှားသွားလာနေသမျှကို ကုတင်အောက်ခြေရင်းကနေ အနည်းငယ်မျှသာ မြင်နေရသည်။
ခွန် ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်လည်း နန္ဒဘာမှမဖြစ်။ အပေါ်မှာ ကုတင်မွေ့ယာအောက် သုံးထပ်သားခပ်ထူထူရိုက်ထားသော လွတ်လွတ်လပ်လပ်။
“ ချလပ်”
အောက်ကနေ တံခါးဖွင့်သံကြားလိုက်ရသည်။ ခွန် ပျော်သွားသည်။ ချစ်ရသော မိန်းကလေး ဆိုက်ရောက်လေပြီ။
“ မြတ်လေး……ရောက်ပြီလား”
“ အင်း…မောင်ရေ….မြတ်လေးရောက်ပြီ”
အပေါ်ထပ်က ခွန်အသံကို မြတ်လေးက လှမ်းအကြောင်းကြား၏။ ခွန် အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းသွားပြန်သည်။ သေချာပါပြီ။ နန္ဒက ကုတင်အောက်မှာ လှဲလျောင်းလျက် မကြိတ်နိုင်မခဲနိုင်ဖြစ်နေရသည်။
“ ခစ်…..ခစ်…..ခစ်….ခစ်”
“ အဟတ်…ဟတ်…..ဟား…ဟား….ဟား”
အောက်က စုံတွဲ၏ ရယ်သံတချို့ နန္ဒကြားနေရသည်။ ပြီးနောက် တအောင့်လောက်ကြာတော့ ဟင်းအနံ့တွေပါ နန္ဒရလိုက်သည်။ အောက်မှာ ထမင်း၊ ဟင်းချက်နေပြီနှင့်တူသည်။ နန္ဒတို့အိမ်မှာတော့ မြတ်လေးဘာမှမလုပ်ရ။ ပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့ မြတ်လေးချက်ထားသည့် ဟင်းတွေ၊ မုန့်တွေတောင် ဟုတ်တိပတ်တိစားဖူးသည်ဟု မရှိသလားလို့ပင်။
အခုတော့ တခြားသော ယောကျ်ားအတွက် ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် ဟင်းချက်ပေးနေလေပြီ။
“ ဂွီ…..ဂွီ”
ထမင်း၊ ဟင်းအနံ့တွေရတော့ နန္ဒ ဗိုက်ဆာလာလေသည်။ ဟုတ်မှာပေါ့။ မနက် ဝေသီဝေလင်းအချိန်ကတည်းက ထွက်လာပြီးကတည်းက အခုထိ ဘာဟုတ်တိပတ်တိမှ မစားရသေးပေ။ မ စိတ်မွှန်နေတော့ ဗိုက်ဆာရကောင်းမှန်းလည်း မသိတော့။ အခုမှ ဗိုက်ထဲက ဆန္ဒပြနေလေပြီ။ ထစားလို့လည်း မဖြစ်ပြန်။ ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှုကို ကြိတ်မှိတ်သည်းခံလိုက်ရသည်။
.................................
“ မိန်းမလက်ရာ အရမ်းကောင်းပဲ”
“ ကောင်းဆို ဒီက စေတနာမေတ္တာတွေ၊ အချစ်တွေ ထည့်ချက်ထားတာလေ”
“ ဟုတ်ပါပြီဗျာ….ဒီတော့ ကိုယ့်အလှည့်ပေါ့”
“ ဘာ ကိုယ့်အလှည့်လည်း”
“ ချစ်မလို့လေ”
“ ချစ်တာမဟုတ်ပါဘူးနော်….ပင်ပန်းအောင်လုပ်မလို့မလား…ခစ်…ခစ်”
ပြောရင်းဆိုရင်း မြတ်လေးက အပေါ်ထပ်သို့ပြေးတက်လာသည်။ နောက်က ခွန်ကပါ လိုက်လာသည်နှင့်တူသည်။ ခြေသံတွေက ကုတင်နှင့် နီးကပ်သထက်၊ နီးလာသည်။
“ မိပြီကွ……မလွတ်ပေးတော့ဘူး”
“ ဟင့်အင်း…လွတ်ပေးကွာ”
“ နိုး….အခုထမင်းစားထားတော့ အစာကြေအောင် လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလေးပေါ့”
“ လိပ်ကြီး…သူ့အတွက်ဆို သူသိပ်သိတာပဲ”
“ ကိုယ်အတွက်ချည်း မဟုတ်ပါဘူးနော်….မိန်းမကိုလည်း ကောင်းအောင်လုပ်ပေးမှာပါနော်”
“ ပလပ်…….ပလပ်…..မွ……မွ…..မွ….မွ”
“ ဟင့်……အင့်…..အင့်…..အင့်….အင့်…ဟင့်…အင့်”
ခြေထောက်တွေက ပူးကပ်သွားမှန်း နန္ဒမြင်နေသည်။ နမ်းနေသည်ဟု ထင်ပါသည်။ တိုးဖွဖွငြီးသံသဲ့သဲ့တွေ။ ခြေထောက်တွေပူးကပ်နေရင်း အဝတ်အစားတွေ တစ်လွှာပြီး တစ်လွှာ ကုတင်ခြေရင်းသို့ ကျလာသည်။
မလုပ်နဲ့။
မလုပ်ကြပါနဲ့။
နန္ဒရင်ထဲက တောင်းပန်သံများ မြည်ဟီးနေသော်လည်း အပြင်သို့ ထွက်မလာနိုင်။ တဖြည်းဖြည်းချင်း မြတ်လေး ဘောလီတွေ၊ ပင်တီတွေပါ ကုတင်ခြေရင်းသို့ကျရောက်လျက်ရှိနေပြီ။ ခွန်က ဆတ်ခနဲ့မြတ်လေးကိုပွေ့ကာ ကုတင်ပေါ် ပစ်တင်လိုက်သည်။
“ မိန်းမရယ်…အရမ်းလှတာပဲကွာ”
“ ခစ်……ခစ်”
ကလူ၊ ကလူကျီစယ်သံတွေက နန္ဒနားထဲရိုက်ခတ်လျက်။ နန္ဒမြင်ကွင်းရှေ့မှာတော့ ဘာမှမရှိတော့။ နှစ်ယောက်စလုံး ကုတင်ပေါ်ရောက်ရှိလျက်ရှိနေပြီ။
“ မောင့်လီးကို လွမ်းနေတာ”
“ ဒါဆို စုပ်ပေးလေ”
“ ဟင်…..မောင်လေ…ဒါကြီးကို တစ်ခုခုများလုပ်ထားတာလဲ….တစ်ပတ်ထက် တစ်ပတ်ပိုပိုကြီးလာသလိုပဲ”
“ မဟုတ်ပါဘူး..မိန်းမရာ…စိတ်ထင်လို့ပါ..မယုံရင် ကိုင်ပြီး စုပ်ကြည့်လိုက်လေ”
“ ခစ်….ခစ်…..အု…အု….အင့်…အင့်……..အင့်…အင့်”
“ ဟုတ်တယ်..မိန်းမ…အဲလိုလေး…အဲလိုဘေး…အင်း..စုပ်…စုပ်…အေး..ကောင်းတယ်….အင့်…အင့်”
“ အု….အု…အင့်…ဟင့်…ပလတ်…..ပလတ်…ပြတ်…အု…အု….အ”
“ အင်း…ကောင်းတယ်…အဲလို….အဲလိုဘေး…သိပ်တော်တဲ့…ငါ့မိန်းမလေး….စုပ်…စုပ်…အ…ဟာ….ဟ….ဟာ…ကောင်း…ကောင်းတယ်”
မင်းမိန်းမ မဟုတ်ဘူး။
ငါ့မိန်းမကွ။
ကုတင်ပေါ်မှာ ခွန်က လဲလျောင်းနေပြီး ခွန့်လီးကြီးကို ရေခဲချောင်းစုပ်သလို၊ ချိုချဉ်စုပ်သလို တရှိုက်မက်မက်စုပ်နေသော မြတ်လေးအား နန္ဒမမြင်ရသော်လည်း ကြားနေရသော အသံတွေနဲ့တင် ဘယ်အခြေအနေထိပေါက်ရောက်နေပြီလဲဆိုတာ နန္ဒ ခံစားမိနေသည်။
ပလတ်ပလတ်အသံများ။
သူခိုးဝင်နေသည့် ကုတင်ပေါ်တွင် သက်ရှိလူသားနှစ်ဦးက ဘယ်သူမှ မရှိဘူးအထင်ဖြင့် စိတ်လွတ်လက်လွတ် ပျော်မြူးနေကြသည်။ နန္ဒနားမလည်နိုင်တာ တစ်ခုရှိသည်။ အသံတွေကိုကြားလျက်ရှိနေပြီး ရင်တစ်ခုလုံး မီးဟုန်းဟုန်းတောက်နေသလို ပူလောင်နေသော်လည်း သူ့လီးက တောင်နေသည်။
ဘာလဲ။ ငါအခု ဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ။
“ မိန်းမ…တော်ပြီ……ကိုယ်မပြီးချင်သေးဘူး….ကိုယ်..မိန်းမကို လိုးချင်သေးတယ်…မိန်းမက တစ်ပတ်ထက် တစ်ပတ် လီးစုပ်တာ ပိုပိုတော်လာတာပဲ…ဒီတော့ သိပ်တော်တဲ့ ကိုယ့်မိန်းမကို ကိုယ်က ပြန်ဆုချရမှာပေါ့….လာ…..အခုတက်လာ…မိန်းမ….ကိုယ့်မျက်နှာပေါ် လာထိုင်လိုက်…ကိုယ်လျက်ပေးမယ်”
ခွန် ခိုင်းသည့်အတိုင်း မြတ်လေးက အပေါ်သို့တက်ကာ ခွန်မျက်နှာပေါ် စပ်ပတ်အပ်ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ခွန်နှာခေါင်းချွန်ချွန်က စပ်ပတ်အမြောင်းတလျှောက် ပွတ်သပ်နေသည်။ လျှာပြားကြီး စပ်ပတ်အတွင်းနံရံတွေဆီ တရွေ့ရွေ့တိုးဝင်လာသည်။
“ ပလတ်….ပလတ်…..ပြတ်…..ပြတ်….ပြတ်…ပြတ်….ပလပ်…ပလပ်…..ပလပ်”
“ အ…မောင်ရေ….အင့်….ဟင့်…ဟင့်…..ကောင်း…ကောင်းတယ်..မောင်….အင့်…ဟင့်…အင့်…အင့်…ဟင့်……အ…အ….ဟင့်…မောင်ရေ….မောင်”
ခွန် ပါးသိုင်းမွှေး၊ မှုတ်ဆိတ်မွှေးတွေ၏ ကြမ်းရှရှထိတွေ့မှုက မြတ်လေးစပ်ပတ်တလျှောက်၊ တင်ပါးတလျှောက် စူးကနဲ့ စူးကနဲ့။ သူတို့နှစ်ယောက်အသံတွေက နန္ဒကိုပါ စိတ်တွေ ထကြွစေသည်။
မြတ်လေးက ခွန်၏ လျှာအစွမ်းကြောင့် စိတ်လွတ်သွားကာ ခွန်မျက်နှာပေါ် စပ်ပတ်နှင့် အပ်ကာ အားရပါးရထိုင်ချမိလိုက်သည့်အဖြစ်။ ခွန်နှာခေါင်းတွေက မြတ်လေးစပ်ပတ်နှင့် ဖိကပ်ပြီး အသက်ဝရှူရှူမရတော့။
လျက်ပေးရင်၊ လျက်ပေးရင် အသက်ရှူမဝသလို ဖြစ်လာသဖြင့်မျက်နှာပေါ် တက်ထိုင်နေသည့် မြတ်လေး ဖင်လေးကို လက်နဲ့ ပင့်မလိုက်ရသည်။
“ ခစ်….ခစ်….Sorry…မောင်….မောင်လုပ်ပေးနေတာက အရမ်းကောင်းသွားတော့ စိတ်လွတ်ပြီး ထိုင်လိုက်မိတာ…ဟိ…..ဟိ”
“ ကိုယ် မြတ်ဘေးစပ်ပတ်နဲ့ပိပြီး အသက်တောင် ကောင်းကောင်းမရှူနိုင်တော့ဘူး..တော်သေးတာပေါ့ မတော်လို့များ စပ်ပတ်ပိပြီး အသက်ရှူရပ်သွားတဲ့သူဆိုပြီး သတင်စားတွေထဲ ပါလာနေအုံးမယ်”
“ ခစ်….ခစ်…….ဪ….မေ့မလို့…မောင့်အတွက် မွေးနေ့လက်ဆောင် ပါလာတယ်”
“ ဟုတ်လား..ပြပါအုံး…ဘာကြီးလဲ”
“ မောင်မျက်လုံးမှိတ်ထား”
“ ဟုတ်ပါပြီဗျာ”
“ ခိုးမကြည့်ရဘူးနော်”
“ စိတ်ချ…စိတ်ချ…ခိုးမကြည့်ဘူး”
“ ကဲ…ရပြီ…ဖွင့်တော့”
“ ဟင်…ဘယ်မှာလဲ လက်ဆောင်က”
ခွန် မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ပြန်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့လည်း မြတ်လေး၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်ခန္ဓာကိုသာ တွေ့လိုက်သည်။
“ ဒီမှာလေ…မောင်ရဲ့”
“ ဪ…ကိုယ် သဘောပေါက်ပြီ…မွေးနေ့လက်ဆောင်က မြတ်လေးကိုယ်တိုင်ပဲလို့ ပြောချင်တာမလား”
“ ဟင့်အင်း….မှန်မလိုလိုနဲ့ မမှန်သေးဘူးမောင်ရဲ့”
“ မြတ်လေးဟာက မမဆောင်း ဆန်လိုက်တာနော်”
“ ခစ်…..ခစ်…..မြတ်လေးက မောင့်အတွက် အမှတ်တရဖြစ်စေချင်လို့ တစ်ခုခုစီစဉ်လာတယ်”
“ ပြောပါတော့ကွာ….တအားသိချင်နေပြီ…မြန်မြန်ပြောပြကွာ..ဒီမှာ ဒါကြီးက ပေါက်ကွက်တော့မယ်”
ခွန်က မြတ်လေးကို သူ၏ တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ထောင်မတ်နေသော လီးချောင်းရှည်ကြီးကို ညွှန်ပြသည်။
“ ခစ်….ခစ်…မြတ်လေး ပြင်လာတာကလည်း ဒီဟာအတွက်ပဲလေ”
“ ဘယ်လို….ဘယ်လို”
“ ဟုတ်တယ်….မောင့်အတွက် ပြင်လာတဲ့မွေးနေ့လက်ဆောင်က မောင် မြတ်လေးစအိုကို ပါကင်ဖောက်စေချင်တာပဲ”
“ ဟား….ဘာ…..ဘာ…ဘယ်လို….ဘယ်လို”
........................................................................
အခန်း (၄၈)
မြတ်လေးက မိမိဖြစ်စေချင်သည့် ဆန္ဒကိုဖွင့်ဟ၏။
“ ဘာလဲ….မောင်က မလုပ်ချင်ဘူးလား”
ခွန်က အံ့ဩမှင်တက်စွာနှင့် ဘာပြော၍ပြောရမှန်းမသိဖြစ်နေရှာသည်။
“ အဲလို…..အဲလိုမဟုတ်ပါဘူး”
“ မောင် မြတ်လေးကို လိုးရင် ဒီဖင်ပေါက်ကို လက်နဲ့ ကလိနေတာ ဒီက မသိဘူးများထင်နေတာလား။ မသိတာမဟုတ်ဘူး။ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာပါ မောင်ကြီးရှင့်”
“ ဪ…အင်း……အင်း”
ခွန်က တုံဏှိဘာဝေဖြစ်စွာနှင့်။
“ တော်ပြီကွာ…..မလုပ်ချင်လည်း မလုပ်နဲ့တော့။ ဒီက မိန်းမသားတန်မဲ့ အရင်စပြောပါတယ်ဆိုမှ အင်တင်တင်ကြီးနဲ့”
“ မဟုတ်ဘူး….မဟုတ်ပါဘူး မိန်းမရာ”
ခွန်က မြတ်လေးက ကုန်းပေးနေရာမှ ပြန်ထိုင်ချလိုက်တော့ ပြာပြာသလဲဖြစ်သွားရသည်။
“ အထင်မလွဲပါနဲ့…မိန်းမရာ…ကိုယ်က ဝမ်းသာပီတိဖြစ်လွန်းလို့ ဘာပြောရမှန်းမသိဘဲကြောင်သွားတာပါကွာ…ဒီလိုပြောပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးလည်းတင်တယ်…ပိုလည်းပိုချစ်မိသွားတယ်ကွာ….ကိုယ် လိုးလိုက်ရင် မိန်းမနာသွားမှာစိုးလို့ကွာ”
“ နာပါစေ…ဒီက မှတ်မှတ်ရရဖြစ်အောင် လက်ဆောင်အနေနဲ့ အလိုးခံမှာ”
“ ဟုတ်ပါပြီ….မိန်းမနာမှာစိုးလို့ ကိုယ်ချောဆီလေးသွားရှာလိုက်အုံးမယ်”
မြတ်လေးက မှန်တင်ခုံပေါ်က သူမလက်ကိုင်အိတ်ကို ယူရင်း
“ မရှာနဲ့…တစ်ခါလည်း ဝယ်လာတယ်…ဒီမှာ”
ထုတ်ယူလိုက်တော့ ပါလာသည်က ချောဆီဘူးကြီးတစ်ဘူး။
“ မိန်းမရယ်….ချစ်လိုက်တာကွာ”
ခွန်က အားပါးတရမြတ်လေးကို သိမ်းကြုံးဖက်ကာ အနမ်းတွေခြွေချလိုက်သည်။ ပြီးနောက် မြတ်လေးကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းလိုက်ကာ ကြင်နာမှုများအား အသာတကြည်ခံယူစေသည်။
ခွန်က မြတ်လေးပေါင်နှစ်ဖက်ကို အပေါ်သို့ ခပ်မြောက်မြောက်လေး ကွေးတင်လိုက်တော့ စအိုပေါက်စူစူလေးပေါ်လာ၏။ ဖင်ပေါက်ကို အရင်မလျက်သေးဘဲ စပ်ပတ်ကိုသာ လျက်ပေးလိုက်သည်။
“ ပလပ်……..ပလပ်……ပြွတ်…ပလပ်….ပလပ်…..ပလပ်….ပလပ်”
“ အ…အင့်…..အင့်….အင့်….ဟသ့်…မောင်ရေ…မောင်…….မောင်ရေ…အ…အင့်…အင့်”
စိမ့်ထွက်စပြုလာသည့် စောက်ရည်ကြည်တွေက အပြင်သို့ထွက်လာသည်။ ထိုစောက်ရေတွေကို လက်နှင့်သပ်ကာ မြတ်လေးဖင်ပေါက်ဝန်းကျင်တစ်ဝိုက် လိမ်းကျံပေးလိုက်သည်။
ထို့နောက် ခွန်က စပ်ပတ်တွင် အပ်နေသော မျက်နှာကိုဖယ်ကာ စပ်ပတ်နှင့် စအိုပေါက်ကြားက လွတ်နေသည့်နေရာလေးကိုပါ လျှာနဲ့ကလိလိုက်ပြန်သည်။
“ အ…..အင့်………ဟင့်…..ဟင့်…..အင့်……အင့်….အင့်”
ခွန်လည်း ဘဝတစ်လျှောက်လုံး ဖင်မချဘူးသေးပေ။ ရည်းစားတွေထားခဲ့၊ လိုးခဲ့ဖူးပေမဲ့ ထိုနေရာကို အလွတ်ပေးထားသည်။ ကိုယ်ကြောင့် ကိုယ်ချစ်ရသောမိန်းမအားမနာကျင်စေလို။
နောက်တစ်ချက်က သာမာန်ထက်ပိုထွားကြိုင်းသော မိမိလီးကြောင့် ခံရသူမိန်းမသားကြောက်လန့်သွားမှာကိုလည်း စိုးရိမ်မိသည်။ အရင့်အရင်ကဆို မြတ်လေးနှင့် doggy style လိုးနေရင်း မြတ်လေးဖင်ထဲ လီးစိမ်လိုးလိုက်ရရင် တော်တော် ကောင်းမှာဆိုသည့် အတွေးတွေတော့ ဝင်ခဲ့ဖူးသည်။
သို့သော် မိမိကြောင့် မြတ်လေး စိတ်ကွက်သွားမှာမလိုလား။ အခုတော့ ချစ်ရသည့်မိန်းကလေးကိုယ်တိုင် ကြည်ဖြူစွာဖြင့် အပ်နှင်းလာတော့ ခွန် လိုကံကောင်းသည့် ယောကျ်ားမျိုး ဤဇမ္ဗူတွင် မရှိနိုင်လောက်ပေ။
ခွန်က စောက်ရည်တွေစိုနေသည့် လက်ညှိုးကလေးကို စအိုပေါက်ထဲ စစမ်းထည့်ကြည့်လိုက်သည်။
“ အင့်…အ….အ…အ….အ….အ”
ဘာအရာမှ မဝင်ဖူးသည့် မြတ်လေးစအိုကြွက်သားတွေက အရမ်းကာရောဖြင့် ဝင်လာသည့် လက်ညှိုးအား ကြောက်လန့်တကြီး ဆွဲညစ်ထားသည်။
“ မိန်းမ…….မကြောက်နဲ့…စိတ်လျော့ထား”
“ အင်း”
လက်ညှိုးလေးက ဖြည်းဖြည်းချင်း စအိုပေါက်ထဲ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်သွားနိုင်ခဲ့သည်။ မြတ်လေးက အောင့်တောင့်တောင့်ဖြင့်။ အခုမှ ခွင့်ပြုမိလိုက်တာမှားပြီလားဆိုသော အတွေးတွေ ဝင်လာနှောက်ယှက်စပြု၏။
လက်ညှိုးလေးတစ်ချောင်းဝင်တာတောင် အောက်တောင့်တောင့်ဖြစ်နေမှတော့ ထွားကြိုင်းသည့် ခွန်လီးကြီးသာဆိုရင်ရော။
ဘုရားရေ။
ငါတော့ မီးနဲ့ မကစားသင့်ဘဲ ကစားလိုက်မိပြီနဲ့တူပါရဲ့။
“ ထွီ”
ခွန်က ရုတ်တရက်ကြီး မြတ်လေးဖင်ပေါက်ပေါ် တံထွေးထွေးချလိုက်သည်။ ခွန်က တံထွေးတွေကို ချောဆီအနေဖြင့် သုံးကာ လက်ညှိုးနှင့် ထပ်ကလိပြန်သည်။ မြတ်လေးလည်း အစကနာကျင်မှုကို ခံစားရပေမဲ့ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လုပ်နေသည်မှာကြာလာတော့ ခံနိုင်လာသလိုပင်။
လက်ညှိုးတစ်ချောင်လုံး အပြင်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ဖင်ပေါက်ဝလေးက စူပွပွဖြင့် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ ခွန်က ဒူးထောက်လိုက်ကာ မြတ်လေးဖင်ပေါက်အနားနေရာယူလိုက်သည်။
“ ဖောက်”
မြတ်လေးဝယ်လာသည့် ချောဆီဘူးကို ဖောက်လိုက်ကာ လီးချောင်းလုံးအပေါ် ရွှဲနစ်နေအောင် ဆမ်းချလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခွန်က သူ့လီးချောင်း၏ ဒစ်ထိပ်ကို စအိုပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းရန် လုပ်လိုက်၏။
“ အား…..နာတယ်……နာတယ်မောင်ရဲ့”
“ မိန်းမ…ကိုယ်ပြောပြမယ်…နားထောင်……အသက်ဝဝရှူလိုက်”
“ ဟူး…….ဟင်း….ဟူး….ဟဲ”
“ အင်း…ဟုတ်ပြီ….ဟုတ်ပြီ….စိတ်လျော့ထား”
မြတ်လေးက အသက်ဝဝရှူကာ စိတ်လျော့လိုက်တော့ တင်းနေသည့် အပေါက်ဝက စအိုကြွက်သားတွေက အတန်ငယ်လျော့ပါးသွားရသည်။ ထိုအချိန်လေးကို ခွန်က စောင့်ကာ လျော့သွားမှန်းသေချာသည်နှင့် တပြိုင်နက် ဒစ်ဝင်ရုံလေးထိုးထည့်လိုက်သည်။
အား။
စည်းလိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း။ မှိုပွင့်သဏ္ဌာန်ဒစ်ကားကြီးကို စအိုကြွက်သားတွေက ဆွဲညစ်ထား၏။
“ မောင်……နာတယ်….နာတယ်….တော်ပြီကွာ….မလုပ်နဲ့တော့….မလုပ်နဲ့တော့”
“ မိန်းမ….ခဏလေး….ခဏလေး….ကိုယ့်မျက်နှာကိုကြည့်….ကြည့်”
မြတ်လေးက မိမိကိုယ်ပေါ်အုပ်မိုးနေသလိုဖြစ်နေသည့် ခွန်မျက်နှာချောချောအား လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
“ ကိုယ့်ကို ချစ်တယ်မလား”
“ အင်း”
“ ခဏပဲလေနော်……နောက်ကျ ကောင်းသွားမှာ”
“ အင်း”
“ ခဏဆို ခဏလေးပဲ…ပြီးတော့မှာ စိတ်လျော့ထား”
ခွန်က မြတ်လေးနှင့် ပြောဆိုကာ မြတ်လေးစိတ်ပြောင်းနေစေရန်ကြိုးစားလေသည်။ မြတ်လေးနှင့် ပြောဆိုနေတုန်းမှာ အောက်က သူ့လီးကြီးကလည်း ဖြည်းညှင်းစွာ ဝင်ရောက်လျက်ရှိနေသည်။
“ အ…အ…ဟင့်….အ….အ….အ…အ…အ…..ဟင့်…အင့်….အင့်…အင့်….အ…..အ”
စအိုပေါက်ထဲ လီးက တစ်စထက်တစ်စနေရာယူနိုင်ခဲ့သည်။ အဆုံးကျ ခွန်လီးကြီးက မြတ်လေးဖင်ပေါက်အား အပိုင်သိမ်းနိုင်ခဲ့လေပြီ။
“ တစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားပြီ မိန်းမရဲ့”
“ ဟုတ်လား”
“ အင်း…..သိပ်ချစ်တယ်…မိန်းမရာ”
“ ဒီကလည်း ချစ်လို့ ခွင့်ပြုတာပါနော်…နောက်တစ်ကြိမ်ဆို တော်တော်စဉ်းစားယူရမှာ”
“ ဟုတ်ပါပြီကွာ….အခုတော့ ကိုယ့်လီးကြီး မိန်းမဖင်ထဲ တစ်ချောင်းလုံးရောက်နေတာ ဘယ်လိုနေလဲ။ ကောင်းလား”
“ မကောင်းပါဘူး…အောင့်သက်သက်ကြီး”
ခွန်က လီးကို ဖင်ပေါက်ကြီးထဲ စိမ်နေရင်း မြတ်လေးခံစားနေရသမျှ သိချင်နေမိသည်။
“ ခဏကြာကောင်းသွားမှာ….နောက်ဆို…မိန်းမက ဖင်ခံချင်တယ်…ဖင်ခံချင်တယ်လို့ ခဏခဏတောင်းဆိုရအောင် လုပ်နေတော့မှာ”
“ ခစ်…ခစ်…လူဆိုးကြီး..ဟုတ်လည်းဟုတ်ပဲနဲ့”
ခွန်က မြတ်လေးဖင်ထဲရောက်နေသည့်လီးကို တစ်ချောင်းလုံးပြန်မဆွဲထုတ်ရဲပေ။ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ပြန်ထည့်ပါက စလုံးရေးစကနေ ပြန်စနေရတော့မည်။
နောက်ကို နည်းနည်းလေးရွေ့။
ပြန်ထိုးထည့်။
ထပ်ပြန်ရွေ့။
ထိုးထည့်။
ထိုကဲ့သို လုပ်နေရင်းကနေ ဖင်ပေါက်က လီးကြီးကို ခံနိုင်ရည်ရှိစပြုလေသည်။
ကုတင်အောက်မှာ ပုန်းနေသည့် နန္ဒကတော့ စိတ်ဆင်းရဲကြီးစွာဖြင့်။ မိမိတစ်ခါမှ ယောင်လို့တောင်မတွေးဖူးသည့် မိန်းမဖင်ပေါက်ကို သူငယ်ချင်းအရင်းခေါက်ခေါက်က ပါကင်ဖောက်နေသည့်အဖြစ်။ တန်ဖိုးထားရသည့် ပန်းအိုးလေးတစ်လုံးက လက်ထဲကနေ လွတ်ကျသွားပြီး အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာကွဲကြေသွားသလိုနှယ်။
ပြန်ပြင်ဆင်ဖို့ မလွယ်သည့်လမ်းတစ်ခုပေါ်သို့ သုံးယောက်သားရောက်နှင့်နေလေပြီ။ မိမိ ဘယ်လိုရှေ့ဆက်ရမလဲ။ အခုပုန်းအောင်းနေရာမှ အပြင်သို့ထွက်ပြီး ဆက်မလုပ်ကြဖို့ အော်ဟစ်သောင်းကျန်းပစ်လိုက်ရမလား။
ဒါမှမဟုတ် အခုလို အရှူံးသမားကြီးလိုပဲ တိတ်တိတ်ကလေး ပုန်းကွယ်နေရတော့မလား။ ဘာဆက်လုပ်ရမယ်မှန်း မသိတော့ပါ။
..........................................................
အခန်း (၄၉)
“ ရှီး…အား..ဟား…….ဟား….ကောင်းတယ်ကွာ….ကြပ်သိပ်နေတာပဲ…ဟား…အား”
“ ဟင့်……..ဟင့်…အင့်….အင့်…….အင့်…….ဟင့်…..အ…အ….အင့်…..အ…ဟင့်”
“ ဗျစ်…..ဗျစ်…….ဗြတ်……ဗြတ်……………ဗြတ်…….ဗျစ်…ဗြတ်….ဗျစ်…ဗျစ်”
လီးနဲ့ စအိုလိုးသံက စပ်ပတ်နှင့်လိုးသလို ဖလတ်၊ ဖလတ်အသံတွေ မကြားရပေ။ ချောဆီနိုင်နိုင်သုတ်လိမ်းထားသော လီးချောင်းက ကျဉ်းမြောင်းလှသည့် စအိုပေါက်သေးသေးလေးကို ထိုးခွဲနေသည်မှာ တဗျစ်ဗျစ်ဖြင့်။
ခွန် က လီးချောင်းဆီမှ မတူညီသည့်အရသာကိုခံစားသိရှိနေသည်။ လိုးနေကျ စပ်ပတ်ဆီကရသလို နူးညံ့စိုစွတ်အိထွေးလှသည့် အထိအတွေ့မျိုးမဟုတ်။ ကျဉ်းမြောင်းလှသည့် အမြောင်းလေးတစ်ခုထဲသို့ ခက်ခက်ခဲခဲထိုးဝင်ပြီးကာမှ ရရှိသည့် ကျဉ်းတည်းဆွဲစုပ်ယူထားသည့် အထိအတွေ့မျိုး။
သို့သော် စအိုပေါက်ဆိုသည်မှာ သဘာဝတရားက လိင်ဆက်ဆံရန်အတွက် လုပ်ပေးထားသည့်နေရာမဟုတ်။ အခန့်မသင့်ပါက စအိုကြွက်သားကွဲပြီး သွေးထွက်တာမျိုး ဖြစ်တတ်သေးသည်။ လိုးမဲ့သူရော၊ အလိုးခံမဲ့သူပါက နှစ်ဦးသဘောတူညီချက်ယူပြီးကာမှ လုပ်သင့်သည့်နေရာမျိုးပင်။ မိန်းမဆန္ဒမပါဘဲ တက်လိုးပါက ခံရသူမိန်းမသားအဖို့ နာကျဉ်လွန်းလှပေမည်။
အိမ်ထောင်သက်တမ်းကြာသည့် စုံတွဲယောကျ်ားတွေ အချိန်ကြာလာလျှင် မိနိးမဖြစ်သူဖင်ကို ကလိချင်သည်မှ ထိုခပ်ဆန်းဆန်းအထိအတွေ့ကို လိုချင်၍များလား။ အခုတော့ ကြီးမားထွားကြိုင်းသည့် ခွန်လီးတစ်ချောင်းလုံးကို မြတ်လေးဖင်ပေါက်က မလွတ်စတမ်း ဆွဲညှစ်ယူထား၏။
“ အ…….အင့်…ဟား…ဟား….အင့်….အင့်………အင့်….ဟ…ဟင့်”
ခွန် စအိုကြွက်သားတွေ၏ စုပ်ယူမှုကြောင့် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သုတ်လွှတ်ပစ်လိုက်ချင်သည့်စိတ်ကို မနည်းထိန်းထားရသည်။
မြတ်လေးခြေထောက်နှစ်ဖက်စလုံးက ခွန်ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ထားခြင်း ခံနေရသည်။ ခွန်က လီးတစ်ချောင်းလုံး အကျွတ်မခံ။ အရင်းနားထိ မရောက်တရောက် ဆွဲထုတ်ပြီးပါက ပြန်ပြန်လိုးထည့်သည်။ ချောဆီတွေ ရွှဲနစ်နေအောင် ကူထား၍သာ တော်သေးသည်။ မဟုတ်ပါက ပူထူကျိန်းစပ်လိုက်မည့်ဖြစ်ခြင်း။
လီးချောင်းက ထိုးခွဲလိုးနေရင်းကာမှ အပြင်သို့ ဆွဲထုတ်လိုက်လျှင် မြတ်လေး အိမ်သာတက်ချင်သလိုဖြစ်ရ၏။
မနက်ကတည်းက ဝမ်းကြိုရှင်းလာသဖြင့် ဘာဝမ်းမှမထွက်ကျဘဲ ခွန်က သန့်သန့်ရှင်းရှင်း လိုးနေရသည်။မြတ်လေးက ခွန်အတွက် အသေးစိတ်ကအစ ပြင်ဆင်ပေးလာမှုကို ကိုယ်တော်ချောက အခုထိ သတိမထားမိသေးပေ။ အားကောင်းမောင်းသန်စွာဖြင့် ထူးဆန်းသည့် အတွေ့နောက်ကို ကောင်ကောက်ပါအောင်လိုက်နေမိသည်။
“ ဗျစ်…….ဗျစ်…..ဗြတ်…….ဗြတ်…….ဗြတ်…..ဗျစ်….ဗြတ်”
လိုးနေရင်းက ခွန် position ပြောင်းလိုက်သည်။
“ ဗွီ……ဗွီ”
နေရာပြောင်းမှ ဖင်မှ လီးတစ်ချောင်းလုံးဆွဲထုတ်လိုက်တော့ မြတ်လေးကိုယ်ထဲ ပိုင်ဆိုင်သောအရာတစ်ခု ဆတ်ခနဲ့ လစ်ဟာသွားသလို။ ခွန်က မြတ်လေးနံဘေးနားလှဲကာ ကပ်တိုးလေး လိုးရန်ပြင်၏။ မိမိကို ခွင့်ပြုပေးရှာသောမိန်းမအား တစ်ဖန်ပြန်၍ ပြုစုပေးချင်သေးသည်။
ခွန်လက်တစ်ဖက်က မြတ်လေးနောက်ကျောပြင်မှ တစ်ဆင့် ဂျိုင်းအောက်ကို လျှိုလိုက်ကာ မြတ်လေးရွှေရွှင်အစုံကို ဆုပ်ကိုင်လိုင်လိုက်၏။
ကျွတ်သွားသည့်လီးကိုလည်း ဘေးတစ်စောင်းအနေအထားဖြင့် စအိုပေါက်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထည့်၏။ဝင်ချည်ထွက်ချည်အခါပေါင်းများစွာ လုပ်ခံထားရသော ဖင်ပေါက်က ပထမဆုံးအကြိမ်ဝင်လာသလို မနာကျင်တော့။
လီးဒဏ်ကို အတော်အသင့်ခံနိုင်ရည်ရှိစပြုလေ၏။
“ အ…..အ….ဟင့်….အင့်….အင့်…..အင့်….အ…အင့်”
“ မိန်းမရယ်……သိပ်ချစ်တယ်ကွယ်….အ…ဟား…ဟား…..အား….ဟား…ရှီး..အား”
ခွန်က မြတ်လေးနားသီးဖျားလေးကို ငုံကာ ရင်တွင်းစကားများဖွင့်ဟ၏။ လှိုက်ဖိုမူးမေ့ဖွယ်ကောင်းသော စကားသံများက အခန်းတစ်ခုလုံး သောသောညံနေသည်။ ခွန်က မြတ်လေးရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ရုံမျှတင်မကသေးဘဲ နို့သီးခေါင်းလေးပါ လက်ညှိုးနှင့် လက်မကြားညှပ်ကာပြုကာ ခြွေမွ၏။
လွတ်နေသည့် နောက်လက်တစ်ဖက်က မြတ်လေးစပ်ပတ်ဆီလှမ်းကာ အစေ့ကလေးကို လှမ်းကလိ၏။ လီးကလည်း ဖင်ပေါက်ကို အလိုးမပျက်။ မြတ်လေးတစ်ကိုယ်လုံးက ခွန် ရင်ခွင်ကြီးထဲရောက်နေကာ သူစေလိုရာအတိုင်း မျောလွင့်လျက်ရှိနေပြီ။
နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်နဲ့ ကုတ်သလိုလို၊ ခြေသလိုလို လုပ်နေမှုကြောင့် ရလာသည့် ကျဉ်စိမ့်တက်မှု။ စောက်စေ့လေးကို နူးကာနပ်ကာ၊ ပွတ်ကာသပ်ကာလုပ်ပေးနေသည့် လက်ချောင်းလေးများကြောင့် ရရှိလာသည့် နူးညံ့သာယာမှု။
ဖင်ပေါက်သေးသေးလည်း လီးချောင်းမည်းကြီး စည်းချက်မှန်မှန်ထိုးဖောက်လိုးသွင်းမှုကြောင့် ရရှိလာသည့် နာကျင်မှု။ ထိုအရာအားလုံးပေါင်းဆုံစုစည်းမှုကြောင့် မြတ်လေး အော်ဟစ်မြည်တမ်းရုံမှအပ ဘာများ တတ်နိုင်သေးလို့လဲ။
“ အား…..မောင်ရေ……အား…ဟား…မောင်ရေ………….မြတ်လေး….သေတော့မှာလား မသိဘူး…….မောင်ရေ…..အား…ဟား…..ဟား”
“ ချစ်တယ်နော်…မိန်းမ…….သိပ်ချစ်တယ်…အား..ဟား…ရှီး…အား…ဟား…ဟား…ရှီး..အား….အား”
ခွန်၏ ဘက်ပေါင်းစုံကနေ ပြုစုယုယမှုကြောင့် မြတ်လေး၏ ဖွေးအုဖြူဆွတ်နေသည့် ကိုယ်ခန္ဓာလည်း တဖြည်းဖြည်းချင်း နီရဲလာလေပြီ။
ကြည့်လိုက်တာနှင့် သာယာစရာကောင်းသည့် အရသာတစ်ခုကို အပြည့်အဝခံစားနေရမှန်းသိသာလွန်းနေသည်။ ယားကျိကျိဖြင့် ကြက်သီးမွှေးညင်း တဖြန်းဖြန်းထနေရသည်။
နှုတ်ဖျားမှလည်း ဆေးကြောင်နေသလို၊ အရက်ကြောင်နေသလို ဘာတွေ အောစ်ပြောနေမိမှန်း မသိတော့။သေချာတာက အချစ်မူး မူးနေလေပြီ။
“ မောင်ရေ……….သေးပေါက်ချင်လာပြီ……အမယ်လေး…မောင်ရေ…မောင်ရေ…သေတော့မှာလား…မသိဘူး…အမယ်လေး…ဟား…..အင့်…..အင့်…အား……..အား”
“ ချစ်တယ်……..သေးပေါက်ချင်လည်း ပေါက်ချလိုက်…….အ….ဟင့်…ရှီး……အား..ဟား…ချစ်တယ်…အရမ်းချစ်တယ်”
ခွန်က မြတ်လေးဆံပင်တွေကနမ်းကာရှိုက်ကာဖြင့် မြတ်လေးနည်းတူ အချစ်မူး မူးလျက်ရှိ၏။
“ အား…..အမေရေ”
ဘဝမှာတစ်ခါမှ မခံစားဖူးသည့် အရသာတစ်ခုက မြတ်လေးနားထင်ထိ တက်လာဆောင့်၏။ လူက ပွင့်ထွက်သွားကာ အသက်ရှူဖို့ (၅)စက္ကန့်လောက်မေ့သွားသည်။ ခံစားချက်တို့ ပေါင်းဆုံဆည်းကာ ဘဝမှာ ခံစားဖူးသမျှ အရသာထဲက အကောင်းဆုံးသော အရသာတစ်ခု မြတ်လေး ဘဝမှာ ခံစားဖူးလေပြီ။
“ အ…..အ”
တွန့်ကာ လိမ်ကာဖြင့် ရင်ခေါင်းထဲက အသံနက်နက်ဖြင့် အော်ပစ်လိုက်မိသည်။ ဆတ်ခနဲ့တွန့်သွားသော ခန္ဓာကိုယ်က ပြန်ကျလာပြီး စအိုပေါက်က လီးဆီ တဖန်ပြန်စိုက်ဝင်၏။
“ ဟား….အား….ဟား…..အား……..အား……….အား”
ထိုခံစားချက်ပေါင်းစုံသိရှိလိုက်သည်မှာ မိနစ်အနည်းငယ်သာ။ ပြီးနောက် ပျော်ရွှင်သလိုလို၊ ကချင်လာသလိုလိုဖြစ်သွားသည့်စိတ်က အတွေးထဲ ဝင်ရောက်လာ၏။ ဒါဟာ မြတ်လေးဘဝမှာ လိုးခံခဲ့သမျှထဲ ရရှိခဲ့သည့် အကောင်းဆုံးသာယာမှုတစ်ခုပင်။ အားကြိုးမာန်တက်ဖြည့်စွမ်းပေးသည့် ခွန်ကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါသည်။
ခွန်လည်း သူ့ရင်ခွင်ထဲ အော်ဟစ်နေသည့် မြတ်လေးကိုကြည့်ကာ ပျော်ရွှင်နေမိသည်။ ကိုယ်ကြောင့် ကိုယ်ချစ်ရသူ သာယာနေသည်ကို မြင်ရသည်မှာ ချစ်သူယောကျ်ားတိုင်းလိုလို ပျော်ရွှင်ရသဘ်။
မြတ်လေးက ဆုံးခနိးထိကို ရောက်ရှိနေစဉ်အတွင်း စအိုကြွက်သားတွေက လီးကြီးကို ပြုတ်ထုတ်မတတ် ဆွဲညှစ်ထားသော ခွန်က ပြီးမတတ်ဖြစ်နေရသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ထိန်းမထားတော့ပြီ။ မြတ်လေးလည်း ပြီးသွားပြီဆိုတော့ ခွန်လည်း ပြီးချင်နေသည့်စိတ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
ကပ်တိုးလေးညှောင့်ထည့်နေသည့် ဖင်ပေါက်ကို အခု ခပ်မြန်မြန်ကြမ်းကြမ်းလေးလိုးထည့်လိုက်သည်။
“ ဗျစ်…….ဗျစ်…….ဗြတ်……..ဗြတ်….ဗျစ်….ဗြတ်…..ဗျစ်….ဗျစ်…ဗြတ်…..ဗြတ်”
“ အ…ဟား……ဟား…..ဟား….ဟား……ဟား……အား…အား…..ဟား”
ဖင်ပေါက်တခုလုံးပြည်သိပ်ကြပ်မတတ် လီးချောင်းကြီးက နီရဲကြီးထွားလာသည်။ မြတ်လေးစအိုဆီက တစ်ချက်ညှစ်ယူချလိုက်တော့ လူကလည်း စိတ်လွတ်သွားလေပြီ။
လီးချောင်းတစ်ခုလုံး ဆတ်ခနဲ့ ကျဉ်တက်သွားကာ မလွှတ်ဘဲ ထိန်းထားသည့် သုတ်ရည်တွေအား စိတ်လွတ်လက်လွတ် လွှတ်ပစ်လိုက်တော့သည်။
“ အား….ဟား……ဟား…….ကောင်းလိုက်တာကွာ…..အား..ဟား…ချစ်တယ်……ချစ်တယ်…မိန်းမရာ”
မြတ်လေးဖင်ပေါက်ထဲ သုတ်ရည်တွေက ပူနွေးစွာ ဝင်ရောက်လာ၏။ ဖင်အတွင်းသားတစ်ခုလုံးလည်း ခွန် သုတ်ရည်တွေနှင့် ပူနွေးနေလေပြီ။
လီးချောင်းတစ်ခုလုံးက နေရာအသစ်ဆီသို့ သုတ်ရည်တွေ တစ်စက်မှ မကျန်အောင် တွန့်ကာတွန့်ကာဖြင့် ပန်းထည့်နေတော့သည်။
ခွန်က သုတ်လွှတ်ပြီးနောက် ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသည့် မြတ်လေးကိုယ်လုံးလေးကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်လေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး မောဟိုက်စွာဖြင့်။ တစ်ယောက်၏ ချွေးတွေက နောက်တစ်ယောက်ဆီ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်စီးကျကာ။
“ ချစ်တယ်…မိန်းမရာ”
“ မောင့်ကိုလည်း….မြတ်လေး..သိပ်ချစ်တယ်နော်”
“ ဒီလိုမျိုး အမြဲအတူတူနေမယ်နော်”
“ အင်း”
“ သိပ်ချစ်တာပဲကွာ”
ခွန်လီးကြီးက ပျော့ကျသွားကာ စအိုပေါက်မှ ပြွတ်ခနဲ့ထွက်ကျသွားသည်။ သို့သော် လက်ကျန်သုတ်ရည်တွေက တစ်တောက်တောက်ဖြင့် ဒစ်ထိပ်ဖျားမှ ကျနေသေးသည်။ လိုးကြပြီးနောက် တင်းကြပ်နေအောင်ဖက်ခြင်းမျိုးကို ခွန်ရော၊ မြတ်လေးရော ကြိုက်နှစ်သက်လှ၏။
မြတ်လေး ယောကျ်ား နန္ဒဆို ဖက်ဖို့ဆို ဝေလာဝေးစွ။ သူ့ကိစ္စပြီးသည်နှင့် ဖုတ်ဖုတ်ခါအောင်ထထွက်သွားတတ်မျိုးပင်။ ခွန်က သူ့မျက်နှာကို မြတ်လေး ပုခုံးပေါ်တင်ကာ နွေးထွေးနေအောင်ဖက်ထားသည်။ မိမိအပိုင်မဟုတ်သည့် တစ်ပါးသူပစ္စည်းကို တမ်းတမ်းစွဲမိနေလေပြီ။
သို့သော် ချစ်သည်။
အသွေးအသားနဲ့ပုံကာ မြတ်လေးကို ချစ်ကြောင်း သက်သေပြဝံ့သည်။ မြတ်လေးအတွက်ဆို ဘာမဆိုလုပ်ရဲသည်။
နန္ဒရဲ့ ဒေါသစိတ်တွေက ပေါက်ကွဲလုမတတ်ဖြစ်နေလေပြီ။ ရုပ်မမြင်သော်ကြား အသံနဲ့တင် ဘယ်လောက်တောင် သာယာပျော်ရွှင်နေသလဲဆိုတာ မှန်းဆမိသည်။ အောက်တန်းစားတွေ။ မိမိအောက်ပိုင်းကို ပြန်ငုံ့လိုက်တော့ ပေါင်ကြားနေရာတွေက ဖောင်းကားတင်းမာလျက်ရှိ၏။
အံကိုသာ နာနာကြိတ်ထားမိလေသည်။
ရှင်းမည်။ ဒီကိစ္စက ရှင်းကိုရှင်းရမည်။ သည်းခံစရာကိစ္စလည်း မဟုတ်။ နန္ဒ အခုချက်ချင်း ပုန်းနေရာမှ ထွက်ရန်ဟန်ပြင်လိုက်သည်။
.......................................................................................
အခန်း (၅၀)
နန္ဒထွက်တော့မည်အပြင် ကုတင်ပစွန်းနား မရောက်တရောက် ခြေထောက်နှစ်ဖက် ရုတ်တရက် ကျလာသည်။ ထိမိမှာစိုးသဖြင့် နန္ဒ မိမိကိုယ်လုံးကြီးသို့ အထဲသို့ ပြန်လိမ့်ဝင်လိုက်ရသည်။
“ မိန်းမ….ဘယ်သွားမလို့လဲ”
ကုတင်ပေါ်က တုံးလုံးပက်လက် အနေအထားဖြင့် ခွန်က ကုတင်ပေါ်ဆင်းချသွားသော မြတ်လေးအားလှမ်းမေးလိုက်သည်။
“ မြတ်လေးဖင်ထဲ မောင်အရည်တွေနဲ့ စီးကပ်ကပ်ကြီး မနေတတ်လို့…အောက်ထပ်က ရေချိုးခန်းထဲသွားဆေးမလို့ မောင်ရယ်”
“ ကိုယ်လည်း လိုက်မယ်လေ”
“ မကြာပါဘူးလေ…ခဏပဲဟာကို…စောင့်နေလာခဲ့မယ်”
ပြောပြောဆိုဆို မြတ်လေးက အဝတ်ဗလာကြီးဖြင့် အခန်းတံခါးဆွဲဖွင့်ကာ အောက်ထပ်သို့ဆင်းသွားလေသည်။
မြတ်လေး၏ နောက်ကျောအလှ တစွန်းတစကို ကုတင်အောက်မှာ ပုန်းနေသည့် နန္ဒလှမ်းပြီးမြင်လိုက်ရ၏။ မြတ်လေးလှေကားထစ် (၃)၊(၄)လောက်ဆင်းအပြီး ခွန်က လှမ်းအော်ပြောသည်။
“ မိန်းမကို…ကိုယ်ဆေးပေးမယ်..လာပြီ..အခု”
ခွန်က မြတ်လေးတစ်ယောက်တည်း အောက်ဆင်းသွားတာ မြင်ရတော့ သူပါ လိုက်ချင်သလိုဖြစ်လာသဖြင့် အဝတ်ပြန်မဝတ်တော့ဘဲ အောက်ထပ်သို့ပြေးဆင်းသွားသည်။
အခု အခန်းထဲမှာတော့ ပုန်းကွယ်နေသည့် နန္ဒက လွဲပြီး ဘယ်သူမှမရှိပြီ။ ခဏက ငြီးငြူသံတွေ၊ မောဟိုက်သံတွေ လွှမ်းခြုံနေသည့် ထိုအခန်းလေက အခုကျတော့ နန္ဒ၏ အသက်ရှူသံ တိုးဖွဖွမှအပ ဘာမှ မကြားရတော့။
နန္ဒ ပုန်းနေရာမှ အပြင်သို့ထွက်လိုက်ပြီး အခန်းအနေအထားကို ပြန်စူးစမ်းလိုက်သည်။ ဟိုတစ်စ၊ ဒီတစ်စ ဖြစ်နေသော အဝတ်အစားတွေ၊ အတွင်းခံတွေ။ ကုတင်ပေါ် ဖွင့်ပြီး ပြန်မပိတ်ရသေးသည့် ချောဆီဘူး။
ကြေမွနေသည့် ကုတင်မွေ့ယာခင်း။ ၎င်းပေါ်တွင် ဟိုတစ်ကွက်၊ ဒီတစ်ကွက် ပေပွနေသည့် အရည်များ။ ဘာအရည်တွေလဲဆိုတာ နန္ဒသိနှင့်နေပြီးသားပင်။ အခန်းထဲတွင် ဖရိုဖရဲဖြစ်နေသလို သူ့စိတ်တွေလည်း ဖရိုဖရဲဖြစ်နေရသည်။
“ ခစ်…..ခစ်….ခစ်…ခစ်”
အောက်က အတွဲထံမှ ရယ်သံသဲ့သဲ့ထပ်မံကြားလိုက်ရပြန်သဘ်။ ဖောက်ပြန်နေသည့် စုံတွဲက မိမိနောက်ကွယ်မှာ အတော့ကို သာယာနေကြပါလား။ နန္ဒ မှိုင်းမိထားသလို အသံကြားရာ အောက်ထပ်သို့ တစ်လှမ်းချင်း တစ်လှမ်းချင်း ဆင်းသွားပြန်ပြီ။
“ ခစ်…..ခစ်….ခစ်…ခစ်….မောင် မလုပ်နဲ့…ငရဲကြီးမယ်”
“ ဘယ်သူပြောလဲ…ငရဲကြီးမယ်လို့…ကိုယ်တော့ မမြင်ဖူရပါဘူး”
အောက်ထပ်တွင် ရှိသော ရေချိုးခန်းက ဧည့်ခနိး၏ အနောက်၊ ထမင်းစားခန်းနှင့် ကပ်ရက်ပင်။ နန္ဒ ထမင်းစားခန်းထဲကို ဖြတ်ခနဲ့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အိုးခွက်၊ ပန်းကန်များ အကုန်စီစီရီရီ။ တကယ့်ညားကာစလင်မယားစုံတွဲ တစ်တွဲ၏ နေအိမ်လို။
ထိုမှတစ်ဆင့် ဆက်လှမ်းလာခဲ့သော ခပ်ဟဟပွင့်လျက်သား ရေချိုးခန်းဆီသို့ ရောက်လာသည်။ အထဲက ချစ်သူနှစ်ဦးက ပျော်ရွှင်စွာ တစ်တီတူးနေကြသည်။ အပေါက်ဝတံခါးမှ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ခွန်က ဒူးထောက်ထိုင်ကာ မြတ်လေးဖင်ပေါက်ကို တယုတယဆေးပေးနေလေသည်။
မြတ်လေးကလည်း ကြည်ကြည်နူးနူးခံယူနေရှာသည်။
“ ကဲ…..စင်သွားပြီ”
“ ဒါဆို မောင်ထွက်သွားတော့…မြတ်လေး ခဏကြာ အိမ်ပြန်ရတော့မှာ…ရေချိုးရအုံးမယ်”
“ ဟင့်အင်း….အတူတူချိုးမယ်လေ”
“ လူဆိုးကြီး…ဘာကြံနေသလဲ သိတယ်တော့…လုပ်မနေနဲ့…သွား”
ပြောရင်းဆိုရင်း အဝတ်မကပ်သော ခွန် ကိုယ်လုံးဆီမှာ မြွေဆိုးကြီးက မာန်ထလာသည်ကို မြတ်လေးလည်း ရိပ်မိသည်။
ဒါကြောင့် အပြင်ကို နှင်ထုတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ခွန်က တကယ့်ကို ကျန်းမာသန်းစွမ်းသော ယောကျ်ားပင်။လွန်ခဲ့သော (၁၀)မိနစ်လောက်က တစ်ချီပြီးထားသည်မှာ သူမဟုတ်သည့်အလား။ အခုကျ ခပ်ထောင်ထောင်စဖြစ်နေသည်။
ခွန်က မြတ်လေးထက်ပိုလည်သည်။ မြတ်လေးခေါင်းပေါ်က ရှိသော ရေပန်းကို ဆတ်ခနဲ့ ဆွဲကာ မြတ်လေးဆီ ရေလွှတ်ထုတ်လိုက်သည်။
“ မောင်……စိုကုန်ပြီ”
“ မိန်းမပြောတော့ ရေချိုးမှာဆို”
“ အင်းလေ”
ခွန်လည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်သူ လောင်းချလိုက်သည်။ မိမိလည်း ရေစိုသွားလေပြီ။ ရေစက်တွေနှင့် ဝင်းလက်နေကြသည့်တစ်ဦး ခန္ဓာကိုယ်က တစ်ဦးက ပြန်ကြည့်ပြီး ရမ္မက်စိတ်တွေ ပြန်ကြွလာသည်။
“ ကဲ…အခုကိုယ်လည်းစိုပြီ…အခန်းထဲက ထွက်မရတော့ဘူး….ရေချိုးမှ ရတော့မယ်”
“ လူလည်ကြီး”
“ ဒီလူလည်ကြီးအကြောင်း သိအောင် ကောင်းကောင်းပြရသေးတာပေါ့…လာခဲ့”
“ အိုး…အမေ့”
ခွန်က လက်ထဲက ရေပန်းကို လွှတ်ချလိုက်ကာ မြတ်လေးကိုယ်လေးကို ဆွဲပွေ့လိုက်သည်။ ခါးထစ်ခွင်ချီထားသည့် သဏ္ဌာန်ဖြင့် မြတ်လေးကိုယ်လုံးက ခွန်လီးချောင်းပေါ် တည့်တည့်မတ်မတ်စိုက်ဝင်၏။
ခွန်က ရေချိုးခန်းနံရံဆီသို့ မြတ်လေးကျောပြင်အား ကပ်ပစ်လိုက်သည်။ မြတ်လေးလက်တွေက ခွန်ပုခုံးပေါ် ယီလေးခိုကာဖြင့်။ ပြီးတော့ ခွန်က ပေါင်နှင့်ခါးအားကို သုံးကာ စည်းချက်ညီညီ စပ်ပတ်နှင့် လီး ဒွေးရောယှက်တင်နေလေပြီ။
“ ဖတ်….ဖလတ်….ဖြတ်…ဖတ်…ဖလတ်….ဖလတ်….ဖလတ်”
“ ကိုယ့်အသည်းနှလုံးလေး….ချစ်တယ်…အရမ်းချစ်တယ်……ရှီး..အား…အား….အား….အား”
“ အင့်…ဟင့်…..ဟင့်…အင့်…..မောင်ရေ…သိပ်ချစ်တယ်………..သိပ်ချစ်တယ်…မောင်ကြီးရေ….အ….အင့်…ဟင့်…ဟင့်”
ဒီနေ့အဖို့ မြတ်လေးစပ်ပတ်ထဲ လီး မဝင်ရသေး။ အခုဝင်လိုက်တော့ နေသာထိုင်သာရှိသွားသလိုနှယ်။ စပ်ပတ်ထဲ ခွန်လီးမထည့်ခံရရလျှင့် ဟာတာတာနှင့် နေလို့ကိုမကောင်း။ အခုမှပဲ အာသာပြေသွားတော့သည်။
အပြင်တံခါးကြားလေးမှ ခွန်နှင့် မြတ်လေးတို့အဖြစ်အပျက်ကို ထပ်မြင်လိုက်သည့် နန္ဒအတွက် ပြောစရာစကားလုံးတွေ အကုန်ပျောက်ရှသွားလေပြီ။ ကြားလေသွေး ဝေးမယ်ထင်ရလောက်အောင် ဖြစ်ပျက်နေကြသည့် သူတို့နှစ်ဦးအပေါ် နန္ဒ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ပြတ်ပြတ်သားသားချလိုက်တော့သည်။
ကွာရှင်းမည်။
ကွာရှင်းကိုရှင်းရမည်။
ဒီလိုမျိုး မိန်းမနဲ့ တစ်မိုးအောက် အတူတူသက်ထက်ဆုံးပေါင်းဖက်ဖို့ စိတ်ကူး တစ်စိုးတစ်စိမျှ မကျန်တော့။ ထိုမြင်ကွင်းကို မကြည့်နိုင်တော့သဖြင့် ချာခနဲ့ လှည့်ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။
နောက်မှစုံတွဲက တအင်းအင်း၊ တအားအား အော်ကာ ကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်။ ပြီးနောက် တံခါးပိတ်ကာ ကားရပ်ထားရာနေရာသို့ သွားလိုက်တော့သည်။
“ ဖတ်”
“ မောင်…အ…အင့်…အင့်…နေအုံး..နေအုံး…..အသံတစ်ခုခုကြားလိုက်သလားလို့”
တံခါးပိတ်သံလိုလို မြတ်လေးနားထဲ ကြားလိုက်သလိုပင်။
“ မကြားပါဘူး…မိန်းမရဲ့…လေတိုးသံနေမှာပါ”
“ ဖတ်……ဖလတ်…..ဖလတ်….ဗြစ်….ဗြတ်….ဖတ်…ဖတ်”
စကားလေးပြောသည့် စက္ကန့်ပိုင်းမျှလေးကိုလည်း ခွန် အလွတ်မပေး။ လိုးမြဲလိုးဆဲ။ ခွန်ပြောသလို မြတ်လေးလည်း လေတိုးသံနေမှာပါလေဟု စိတ်ထဲ ထင်မှတ်လိုက်လေသည်။
ဆတ်ခနဲ့ လွင့်ပါးသွားသော အတွေးတွေက ခွန် ဆောင့်ချက် ရစ်ရစ်မူးမူးပြန်ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ နန္ဒက ကားကို ဝူးခနဲ့အောင်းထွက်ကာ သွားရာလမ်းလျှောက်ဆီက မြင်မိသော စာချုပ်ရောင်းသည့် ဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့ ဝင်လိုက်သည်။
“ ဘာလိုပါသလဲရှင်”
“ ကွာရှင်းစာချုပ်ရှိလား”
သုန်မှုန်နေသော မျက်နှာထားဖြင့် နန္ဒမေးလိုက်သည်။ အရောင်းစာရေးမတောင် မျက်နှာကြောင်အမ်းအမ်း။
“ ဟုတ်ကဲ့…ဒီမှာပါရှင်”
“ ဒါလေးပေးပါ ညီမ”
မျက်စိထဲ မြင်မိသည့် ကွာရှင်းစာချုပ်(၂)စောင် ဝယ်လာခဲ့လိုက်သည်။ အိမ်ရောက်တော့ ငူငူငိုင်ငိုင်ဖြင့် အိမ်ရှေ့ဆိုဖာပေါ် ပစ်လှဲလိုက်သည်။ ကွာရှင်းစာချုပ်(၂)စောင်တွင် မိမိနာမည်ရေးကာ မြတ်လေးပြန်အလာကို စောင့်နေမိသည်။
ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်ရခြင်း တရားခံက စစ်စစ်ပေါက်ပေါက် တွေးမယ်ဆို မိမိကြောင့်များလား။ မိမိသာ အရက်မမူးခဲ့လျှင်။ ခွန်နဲ့ မတွေ့ခဲ့ပါလျှင်။ ခွန်ရှိရာ ချယ်ရီမြိုင်ကို အလည်မသွားခဲ့ပါလျှင်။ ထိုကိစ္စတွေ ဖြစ်လာစရာအကြောင်းမရှိ။
အခုတော့ အရာအားလုံးက ထိုနေရာမှ ပြိုကျပျက်စီးသွားခဲ့လေပြီ။ မလွတ်ပေးဘဲ ပြန်ဆက်ရင်တောင် အက်ကြောင်းရာ ဗလပွဖြင့် လှမည်မဟုတ်။ (၅)နှစ်ကျော်ကျော် အိမ်ထောင်သက်တမ်းကို (၅)လမျှသာရှိသေးသည့် ဆုံဆည်းမှုတစ်ခုက ဖြိုချဖျက်ဆီးနိုင်ခဲ့သည့်အဖြစ်။
နန္ဒအတွေးတွေက စတွေ့ကြသည့် နေ့ရက်တွေဆီရောက်လိုက်။ ချယ်ရီမြိုင်က မြတ်လေးနှင့် ခွန်ကို မိမိကိုယ်တိုင် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူလိုးခိုင်သည့်နေ့တွေဆီရောက်လိုက်။
ဒီကိုပြန်ရောက်အလာ မိတ်ဆုံစားပွဲအပြီး မိမိဆေးရုံတက်လိုက်ရတုန်း ခွန်ကားနှင့် မြတ်လေးကို စိတ်ချလက်ချ အိမ်ပြန်ပို့ခိုင်းလိုက်တာမျိုး။ မသင်္ကာစရာကောင်းသည့် အရာတွေက မြတ်လေးသူငယ်ချင်း သင်ဇာစကားမှ အစပြုကာ မြတ်လေးဖုန်းကို ခိုးဖွင့်ရာမှ မြင်လိုက်ရသည့် sex chat ထားသော ခွန်နဲ့ မြတ်လေးတို့၏ စကားများ။
ဓာတ်ပုံများ။
Video များ။
အတွေးတွေက နန္ဒရင်ဘတ်ကို အားကြီးနှင့် တက်ဖိနှိပ်ထားသလို ဆို့နင့်နေလေသည်။
“ ဝူး”
ဘယ်လောက်တောင် အတွေးနွံထဲ နစ်နေသလဲပင်။ မြတ်လေးကားသံကြားကာမှ အသိစိတ်ပြန်ဝင်လာသည့်အဖြစ်။
ရေစိုလက်စပြုနေသေးသည့် မြတ်လေးက ဆံပင်ကာ ခါကာ သပ်ကာ အိမ်ထဲဝင်လာတုန်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်ထိုင်နေသည့် နန္ဒအား မြင်လိုက်ရသည်။
စိတ်ထဲ ထင့်ခနဲ့ ဖြစ်သွားသော်လည်း ဟန်မပျက်မေးလိုက်သည်။
“ အစ်ကို…ဘာကိစ္စဖြစ်လို့လဲ..မျက်နှာလည်း မကောင်းပါလား”
“ မြတ်လေး…ငါတို့ စကားပြောရအောင်”
“ ငါ” ဆိုသည့် အသုံးအနှုန်းကို နန္ဒ မြတ်လေးနှင့် အိမ်ထောင်သက်တမ်းတလျှောက် မကြားခဲ့ရဖူးပေ။
“ ထိုင်လေ”
“ အစ်ကို ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ”
ဆိုဖာရှေ့စားပွဲခုံပေါ်တင်ထားသည့် ကွာရှင်းစာချုပ်(၂)စောင်အား မေးငေါ့ပြသည်။
“ ဒါဘာလဲ”
“ ဒါဘာလဲ မသိဘူးလား…မြတ်လေး…ငါတို့ကွာရှင်းရအောင်”
“ ရှင်”
.........................................................................................
အခန်း (၅၁)
“ ပြွတ်….ပြွတ်…..မွ….မွ….မွ”
“ မောင်..လွှတ်တော့ကွာ…ပြန်ရတော့မှာကို”
နှစ်ဦးသား ရေချိုးခန်းထဲ ချစ်တင်းနှောအပြီး အဝတ်အစားပြန်ဝတ်နေရင်းကနေ မြတ်လေးက လှမ်းပြောလိုက်သည်။
မြတ်လေး ပြောလည်း ပြောချင်စရာ။ ခွန် လုပ်လိုက်သဖြင့် ရေစိုနေသည့် ဆံပင်ကို Dryer နှင့် ခြောက်အောင်မှုတ်နေတုန်းမှာ ခွန်က နောက်နေ ဖက်ပြီး လည်တိုင်၊ ကျောပြင်တွေကို တပြွတ်ပြွတ်နမ်းနေသည်။
“ ချစ်လို့ပါကွာ”
“ မောင်…ချစ်တာကလည်း ကြောက်စရာကြီးနော်”
“ ဟား….ဟား….ဒီလို လှတဲ့ ကောင်မလေးက သိပ်ချစ်စရာကောင်းနေတော့ ဒီက မချစ်ဘဲ နေနိုင်မလားကွ”
“ ခစ်…..ခစ်”
မြတ်လေး ကုတင်ပေါ် ပြန့်ကျဲ့နေသည့် ဟိုတစ်စ၊ ဒီတစ်စ အဝတ်တွေကို သေချာပြန်ဝတ်ပြီး ပြန်ရန်ဟန်ပြင်သည်။
“ အတူတူနေချင်ပြီကွာ”
“ မောင်ကလည်း…တနေ့နေ့ နေရမှာပေါ့”
“ အင်း….နန္ဒကြီးကိုလည်း အားနာတယ်…သူ့အပေါ်ကိုယ်လွန်ရာများ ကျနေမလားပဲ”
“ မြတ်လေးလည်း အတူတူပဲမောင်…..ထားလိုက်တော့ကွာ…..နောက်တစ်ပတ်လည်း မောင် ရန်ကုန်ဆင်းလာမှာမလား”
“ အင်းပေါ့….မဆင်းလာရတဲ့အပတ်ဆို ကိုယ်နေလို့တောင်မရဘူး…လွမ်းလွန်းလို့”
“ ခစ်….ခစ်…ပိုပြီ….အခုတော့ ဘယ်ချိန်ပြန်မှာလား”
“ ကိုယ်လား…မပြန်သေးဘူး….ခဏက ကုန်သွားတဲ့အားတွေကို ပြန်ပြည့်အောင် မိန်းမပြန်ပြီးရင် တရေးလောက်ထပ်အိပ်လိုက်အုံးမယ်…မတော်လို့…ဒီအတိုင်းပြန်သွားရင် လမ်းမှာ အားပြတ်သွားရင် ဘယ်သူကယ်မှာတုန်း”
“ ဟိ…..ဟိ….မောင့်ကို ပေးတဲ့မွေးနေ့လက်ဆောင်ကိုရော ကြိုက်ရဲ့လား”
“ ကြိုက်ပါ့ဗျ…ကြိုက်ပါ့…နောက်တစ်ကြိမ်..ဘယ်ချိန်ထပ်တောင်းရမလဲလို့ အခုကတည်းက တွေးနေပြီ”
“ ဟင့်အင်း….မြတ်လေးက မောင့် အတွက် မှတ်မှတ်ရရဖြစ်စေချင်လို့ ဒီတစ်ခါပဲ ပေးလိုက်တာ…မောင့်ဟာကြီးက တအားကြီးတော့ နာတယ်မောင်ရဲ့”
“ ဟုတ်လား…ဥုံဖွ….ဥုံဖွ”
ခွန်က အတည်ပေါက်ကြီးဖြင့် မြတ်လေးတင်ပါးကို လက်နှင့် ပွတ်ကာ သပ်ကာ မန္တန်မန်းမှုတ်ပေးသည့်ဟန် ပြုလုပ်၏။
“ ခစ်…..ခစ်…တော်ပြီ….မောင်နဲ့ ဆက်ပြောနေရင် မြတ်လေး ပြန်ရတော့မှာ မဟုတ်ဘူး…bye..မောင်…See you next week”
“ အသည်းတုံးလေး……bye….နောက်အပတ်တွေ့ကြမယ်”
မြတ်လေး ခွန့်ကိုနှုတ်ဆက်ကာ ကားမောင်းထွက်ခဲ့သည်။ ကားဆိုဖာပေါ် ဖင်ထိုင်ချလိုက်သည့်အခါ တင်ပါးဆီမှ ကျိန်းစပ်သည့် နာကျင်မှုကို သိရှိလိုက်ရသည်။ ချစ်လွန်းလို့သာ ပေးဆပ်ခဲ့ပေမဲ့ မြတ်လေး မထောင်းသာလှ။
ပိုဆိုးသည်က ခွန့်လီး၏ အရွယ်အစားပင်။ စပ်ပတ်နဲ့တောင် လိုးနေလျှင် အီဆိမ့်နေအောင် အလိုးခံရတာ ဖင်ပေါက်နဲ့ဆိုတော့ မြတ်လေး နာကျင်မှုကို ခံစားရသည်။ ဒီတုတ်ခိုင်ကြီးမားသည့် ခွန်လီးကြီး တအိအိနှင့် အဆုံးထိရောက်သွားနိုင်မှာ မြတ်လေးအတွက် အံဩဖွယ်ရာပင်။
သို့သော် ငြီးငြူအော်ဟစ်ကောင်းလွန်းနေသည့် ခွန်အမူအရာ၊ အပြုအမူ၊ လုပ်ဆောင်ချက်တွေကြောင့် ပေးဆပ်ရကြိုးနပ်ပါသည်။
“ တီး..တီး…တီး”
လမ်းခုလတ်အရောက် ဖုန်းသံမြည်လာသည်။ Screen ပေါ် ပေါ်နေသည့် နာမည်က ချစ်သူငယ်ချင်း သင်ဇာ။ မြတ်လေး bluetooth ဖွင့်လိုက်သည်။
“ ဟဲလို”
“ ဟဲလို…ကောင်မ….ညည်းတော်တော်နေစိမ့်တာပဲ…ညည်းမခေါ်တော့ ငါ့ဖက်ကပဲ စခေါ်လိုက်ရတာ..မိမိမြတ်ရေ”
“ ဟယ်….နင်ကလည်း..မဟုတ်ရပါဘူးဟယ်…ငါလည်း အလုပ်ရှုပ်နေလို့ပါ”
“ အေးလေ..နင်ကလည်း အကူအညီလိုမှ ဖုန်းဆက်တာလေ”
“ ဟဲ့….နင် စကားနာတွေထိုးမနေနဲ့…ပြော….ကိစ္စကို”
“ မိမိမြတ်…ညည်းတော်တော်စိမ်းကားသွားတာပဲ…ကိစ္စရှိမှ ဆက်ရမလား..သူငယ်ချင်း အချင်းချင်းကို”
“ အေးပါဟယ်…ငါအခု လမ်းမှာကားမောင်းနေလို့ပါ..ကောင်မစုတ်ရယ်”
“ အေးလေ…နင် ကအခုတလော Gym တွေသွား၊ ကျန်းမာရေးလိုက်စားနေပြီပေါ့”
မြတ်လေး တစ်ချက်ကြောင်သွားသည်။ သင်ဇာနဲ့က အဆက်အသွယ်ပြတ်နေသည်မှာ တစ်လ ကိုးသီတင်းရှိနေလေပြီ။ ဘယ်လိုများ သိသွားပါလိမ့်။
“ ဟယ်….နင်က ဘယ်လိုသိတာတုန်း”
“ နင့်ယောကျ်ား ကိုနန္ဒပြောတာလေ”
“ ဟင်”
“ ဘာလဲ….ငါ နင်တို့ဆိုင်ကို တလောက ရတနာပစ္စည်းလာဝယ်ရင်း စကားစပ်မိလို့လေ…ဘာလဲ…ကိုနန္ဒ ငါလာတဲ့အကြောင်း မပြောပြဘူးလား”
“ မဟုတ်ပါဘူး…အစ်ကိုက အခုတလော အလုပ်ရှုပ်နေလို့ ပြောဖို့ မေ့နေတာ နေမှာပါ…နေပါအုံး…ငါ့ယောကျ်ားဆီ ငါ့အတင်းတွေ တုတ်ခဲ့တယ်ပေါ့”
မြတ်လေး ဖုန်းကိုသာ ဟန်မပျက်ပြောနေသော်လည်း ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာသည်။ သင်ဇာတို့နှင့် လေ့ကျင့်ခန်းအတူတူလုပ်နေလို့၊ သင်ဇာတို့နဲ့ တွေ့ဆုံပွဲလုပ်နေလို့ဟု အကြောင်းပြချက်အမျိုးမျိုးပေးကာ ခွန်နှင့် ခိုးတွေ့နေခြင်း မဟုတ်လား။
“ မတုတ်ရပါဘူးဟယ်…ငါက လက်စွပ်တွေ၊ လည်ဆွဲတွေ လှလို့ ကြည့်နေရင်း နင့်အကြောင်း ပြောဖို့တောင် သတိမရပါဘူးဟယ်”
“ ခစ်…ခစ်….ဟုတ်ပါပြီ”
“ အဲမှာ ဝယ်ရင်း ကိုနန္ဒပြောပြလို့လေ..နင် Gym မှန်မှန်သွားနေမှန်းသိတာ…ကောင်မ..အခုဆို တော်တော်လှနေပြီပေါ့..ဘာလဲ..နင့်ယောကျ်ား..အငယ်မရှာအောင်လား..နင်က ကံကောင်းပါတယ်ဟယ်…ငါဆို ယောကျ်ားကို အမြဲ Check နေရတာ စိတ်မောနေပြီ”
သွားပြီ။ သင်ဇာနဲ့ ကိုနန္ဒဆုံခဲ့မှန်း မြတ်လေး မသိခဲ့ပါလား။ အစ်ကိုကလည်း ငါ သူ့နောက်ကွယ် သူမသိအောင် တစ်ခုခုလုပ်နေမှန်းသိနေရဲ့သားနဲ့ ဘာမှ ပြန်မပြောပါလား။ မြတ်လေးက မိမိက စကျူးလွန်ထားသူဆိုတော့ စိတ်တွေ ဂယောက်ဂယက် ဖြစ်လာ၏။
“ ဟဲလို…ဟဲလို….ကောင်မ..နင် ငါပြောကြာရတာကြားရဲ့လား..ဟဲလို…ဟဲလို”
တစ်ဖက်ဆီက သင်ဇာအော်သံကြားမှ မြတ်လေးစိတ်တွေ အသိဝင်လာသည်။
“ အင်း..အင်း….ကားလမ်းရှုပ်နေလို့”
“ ဪ…ဟုတ်လား….အေး..အေး..ဒါဆို ငါအားတဲ့တနေ့မှ ဖုန်းထပ်ခေါ်လိုက်မယ်နော်…ကားကို ဂရုစိုက်မောင်အုံး”
“ အေး..အေး…..ဒါဆို ဒါပဲနော်”
“ အေး…bye”
“ Bye”
ဖုန်းချသွားပေမဲ့ မြတ်လေးစိတ်တွေ အခုထိ မငြိမ်သက်နိုင်သေးပါ။ ဘာသဘောလဲ။ သိသိရက်နဲ့ အစ်ကိုက ဘာလို့ ရေငုံနှုတ်ပိတ်လုပ်ပြီး ဖွင့်မမေးတာလဲ။ ဒါမှမဟုတ် သတိမထားမိလိုက်တာလား။
ဟုတ်တယ်။ သူ သတိမထားမိလိုက်တာလိုက်တာပဲ နေမှာ။ မြတ်လေး..ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး။ စိတ်ထဲ မထည့်နေနဲ့။ အစ်ကိုလောက် ဒီလောက် အကင်းပါးတာ။ သူသိချင်ရင် ငါ့ကိုမေးနေတာကြာပေါ့။ သူ မရိပ်မိလိုက်လို့သာ မမေးတာပဲနေမှာ။
မြတ်လေး ကိုယ့်စိတ်ကိုကိုယ် ဖြေတွေးတွေးလိုက်သည်။
အိမ်ထဲအဝင် ထူးထူးဆန်းဆန်း နန္ဒက အိမ်ရှေ့ ဆိုဖာခုံပေါ်စိတ်ပျက်လက်ပျက်အနေအထားဖြင့် ထိုင်နေသည်။
“ အစ်ကို…ဘာကိစ္စဖြစ်လို့လဲ..မျက်နှာလည်း မကောင်းပါလား”
“ မြတ်လေး…ငါတို့ စကားပြောရအောင်”
ထူးထူးဆန်းဆန်း စကားပြောရအောင်တဲ့။ ဘာများပါလိမ့်။ နန္ဒက ဆိုဖာရှေ့စားပွဲခုံပေါ်တင်ထားသည့် ကွာရှင်းစာချုပ်(၂)စောင်အား မေးငေါ့ပြသည်။
“ ဒါဘာလဲ”
“ ဒါဘာလဲ မသိဘူးလား…မြတ်လေး…ငါတို့ကွာရှင်းရအောင်”
“ ရှင်”
မြတ်လေး မျှော်လင့်ထားသည့် နေ့ရက်ကို ရောက်လာပြီပဲ။ တစ်နေ့နေ့ကျရင် ထိုအချိန်ကို ရောက်လာမယ်မှန်း သိသော်လည်း ဒီလောက်ကြီး မြန်ဆန်လိမ့်မယ်မှန်း မထင်ခဲ့ပါ။
လုပ်ရဲရင် ခံရဲရမှာပေါ့။ တုံးတိုက်တိုက် ကျားကိုက်ကိုက်ပေါ့လေ။ မြတ်လေး ဘာပဲဖြစ်လာလာ ရင်ဆိုင်လိုက်မည်ဟု တွေးလိုက်သည်။
ဒါဟာ အချစ်ရဲ့ စွမ်းအားများလား။
..................................................................................
အခန်း (၅၂)
“ အစ်ကို….ဘာတွေပြောနေတာလဲ။ မြတ်လေး နားမလည်ဘူး”
မြတ်လေး၏ ဇဝေဇဝါမျက်နှာထားက တကယ် အဟုတ်မှတ်ထင်ချင်စရာ။ သို့သော် နန္ဒ လျော့ပေးဖို့ အကြောင်းမရှိ။
“ မင်း….ရှည်ရှည်ဝေးဝေးတွေ လျှောက်ပြောမနေနဲ့…ဒီစာချုပ်နှစ်စောင်မှာ ငါ့လက်မှတ်ထိုးပြီးသား။ မင်းလက်မှတ်ထိုးဖို့ပဲ ကျန်တာ။ ထိုးလိုက်တော့….ရော့”
နန္ဒက ဘောပင်နှင့် စာချုပ်(၂)စောင်ကို မြတ်လေးရှေ့မှောက်သို့ ကမ်းပေးသည်။
“ အစ်ကို…နေပါအုံး….နေပါအုံး…..မြတ်လေး..နားမလည်တော့လို့”
“ အဟတ်…ဟတ်…..နားမလည်လို့…ဟုတ်လား…မင်းက တော်တော်ဟန်ဆောင်ကောင်းတဲ့ မိန်းမပဲ။ အေးလေ…မင်းက သိသိကြီးနဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတော့ ငါ ဗြောင်ပြောရတော့မှာပေါ့”
နန္ဒ ပြောရန်အားတစ်ချက်ယူလိုက်သည်။
“ မင်း..ငါ့နောက်ကွယ်မှာ…ခွန်နဲ့ ဖြစ်ချင်တိုင်း…ဖြစ်နေတာ…ငါသိပြီးသား”
“ ရှင်”
“ ကဲ…ပြောလေ…မင်းငြင်းအုံးမလား…….ငြင်းချင်သေးလား…ပြောလေ…ပြော”
သွားပြီ။ အစ်ကို အကုန်သိသွားပြီ။ မြတ်လေး မျှော်နေသည့်ရက်ကို ဆိုက်ရောက်လာနေပြီ။ တစ်နေ့နေ့ကျရင် ရောက်မယ်မှန်း သိသော်လည်း ထိုလောက်ကြီး မြန်လိမ့်မည်ဟု မထင်ထား။
“ မငြင်းပါဘူး…..အစ်ကို ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ”
“ ဟား…ဟား…လောကကြီးက စောက်ရမ်းရယ်စရာတော့ ကောင်းတယ်နော်….ငါ့နောက်ကွယ်မှာ ငါ့သူငယ်ချင်း အရင်းခေါက်ခေါက်နဲ့ ငါ့မိန်းမတို့ ဖောက်ပြန်နေကြတာဆိုပဲ…..ဘယ်လိုလဲ…ကောင်းရဲ့လား…အရသာ”
နန္ဒ မြတ်လေးမေးချကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေးပင့်ကိုင်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် အံကြိတ်ပြီး မေးလေသည်။
“ ပြောလေ….ပြော…..မင်းကွာ….ရုပ်ကလေးနဲ့ မလိုက်….တော်တော်ထန်တဲ့ ကောင်မပဲ”
“ ပြောလေ….ရှင်ပြောစရာရှိတာ အကုန်ပြော…ပြောလို့ ဝပြီးရင် ကျမ ဆက်ပြောမယ်”
မြတ်လေး၏ အခေါ်အဝေါ်တွေလည်း ရုတ်တရက်ကြီး သူစိမ်းဆန်သွားလေသည်။
“ သူခိုးက လူပြန်ဟစ်နေတာနော် …..တော်တော်မျက်နှာပြောင်ကြတာပဲ…မင်းတို့နှစ်ယောက်……စောက်ရှက်ဆိုတာ မင်းတို့မှာ ရှိကြသေးရဲ့လား…အေးလေ..ဘယ်ရှိပါမလဲ…မရှိလို့သာ ငါ့နောက်မှာ ခွေးဇာတ်ခင်းနေကြတာပေါ့”
“ ကိုနန္ဒ…..ရှင့်စကားတွေ တရားလွန်လာပြီနော်….ရှင်နောက်ကွယ်မှာ…ကျမတို့ ချစ်ကြတယ်..အဲတော့ ဘာဖြစ်လဲ”
နန္ဒက လက်ညှိုးငေါက်ငေါက်ထိုးကာ မြတ်လေးကို ပြန်တုံ့ပြန်သည်။
“ မင်းက ငါ့မသိအောင် နောက်ကွယ်မှာ နေချင်သလိုနေသေးတယ်…အခု လက်ပူးလက်ကြပ်မိတော့ မတောင်းပန်တဲ့အပြင် အသံကောင်းလာဟစ်နေသေးတယ်…နေပါအုံး…မင်းက သတ္တိတွေ တအားကောင်းနေတယ်ပေါ့….မင်းကိုလေ…ငါက ဘယ်လောက်ထိ ချစ်ခဲ့လဲဆိုတာ မင်းနားလည်ရဲ့လား….မင်းပြန်စဉ်းစားကြည့်ကြည့်…ငါနဲ့ အိမ်ထောင်ကျကတည်းက မင်း လိုတာ မရတာ ဘာရှိလဲ..အကုန် ပြည့်စုံသထက် ပြည့်စုံအောင် ထားပေးခဲ့တာပဲလေ…ဒီလောက် လိုလေသေးမရှိ နေနေရတာတောင် မင်းက လင်ငယ်နေတာနော်…ဘာလဲ…ယောကျ်ားငတ်နေတာလား…ယောကျ်ားမရှိရင် မနေတတ်တော့ဘူး…တအားကို လီးငတ်နေတာလား”
နန္ဒက ပြောရင်း ပြောရင်း စကားတွေက ပို တစ်တစ်ခွခွဆန်လာ၏။
“ ဪ…ဟုတ်လား…ရှင်က ဒီလိုမျိုးတွေပါ ပြောလာတော့ ကျမဖက်ကလည်း ပြောရမှာပေါ့လေ….ယောကျ်ားတစ်ယောက်က မိန်းမတစ်ယောက်ကို လက်ထပ်ယူ..အိမ်ထောင်ကျလို့ ပြည့်ပြည့်စုံစုံထားနိုင်ရင် တာဝန်ကျေသွားပြီးလို့ ရှင်ထင်နေတာလား…မိန်းမဆိုတာ လူပဲရှင့်..အချစ်ခံချင်တယ်..ပြုစုယုယခံချင်တယ်…ချွဲချင်တယ်…ဘယ်မှာလဲ…ရှင်က….ယုတ်စွအဆုံး..ရှင် လင်မယားအတူတူနေရင်တောင် ရှင့်ကိစ္စပြီးရင် ပြီးပြီးရော ထသွားတာလေ….မိန်းမဖက်က ခံစားချက်ကို ရှင့်ထည့်တွက်ဖူးလား”
“ ဒီတော့ ဆန္ဒမပြည့်ဝလို့ ပြည့်အောင်ဖြည့်ပေးတဲ့ ယောကျ်ားနဲ့ ဖောက်ပြန်ကြတယ်ဆိုပါစို့…တော်စမ်းပါကွာ…မင်း လျှာအရိုးမရှိတိုင်း လျှောက်မပြောပါနဲ့”
“ ရှင်က ရှင့်ကိုရှင်တော့ သိပ်သိတာပေါ့လေ….ဒီတော့ ကျမကို ချစ်ပေးတဲ့၊ ဂရုစိုက်ပေးတဲ့ ခွန်နဲ့ ချစ်မိကြတယ်ရှင်….ဒီတော့ ဘာဖြစ်လဲ”
“ မင်းက စောက်ရှက်တစ်စက်မှမရှိတော့တာပဲ….အစက မှားမှန်းသိလို့ တောင်းပန်ရင် ငါ ခွင့်လွတ်ပေးမလို့ပဲ..ဒါပေမဲ့ အခုတော့ တာ့တာပဲ”
“ ကြိုက်တယ်…ကျမလည်း ကြိုက်တယ်….ကျမကိုယ်တိုင်လည်း ရှင့်သူငယ်ချင်း ခွန်နဲ့ ချစ်မိတာကို အပြစ်လို့ကို မယူဆထားဘူး…ရှင်ကတော့ ကျမကို ချစ်တယ်လို့ ပြောတယ်…ဘယ်မှာလဲအချစ်…ချစ်တယ်လို့ ပါးစပ်က တဖွဖွထုတ်ပြောတတ်မှ အချစ်မဟုတ်ဘူး…ကိုနန္ဒ…အပြုအမူ၊ အယုအယတွေကလည်း ချစ်ကြောင်း သက်သေပြလို့ရသေးတယ်…ဘယ်မှာလဲ…ရှင့်ဆီက အချစ်လို့ ခံစားမိစေတဲ့အရာတွေ…. အိမ်ထောင်သက်သာ ကြာလာတယ်…..ကျမ အခုထိ ခံစားမမိသေးဘူး”
နန္ဒ အနာပေါ် ဒုတ်ကျသွားသလိုနှယ် ခံစားလိုက်ရသည်။
“ တောက်…မင်းရဲ့…ဒီစောက်ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားလိုက်တော့”
“ ပိတ်မှာပါ…ပိတ်မှာပါ…ရှင့်တစ်ယောက်ပဲ ခံစားတတ်တာမဟုတ်ဘူး…..ကျမလည်း ခံစားတတ်တယ်…ကျမလည်း ပြောစရာရှိတာတွေအကုန်ပြောပြီးမှ တော်နိုင်မယ်”
မြတ်လေးလည်း စကားသံတွေ တုန်ရီကွဲအက်စွာဖြင့်။
“ ကျမပြောချင်တာတွေ ပြောမယ်။ မေမြို့တုန်းက ခွန်နဲ့ စအိပ်ခိုင်းတာ ဘယ်သူလဲ….ကျမလား…..ရှင် အဲတုန်းက ကိုယ့်မိန်းမ ဆန္ဒကို တစ်ချက်ထည့်စဉ်းစားခဲ့သလား…မစဉ်းစားဘူးလေ……ကလေးရူးရူးနေတဲ့ရှင်က ချက်ချင်းကြီး ကိုယ့်မိန်းမကို ကိုယ့်သူငယ်ချင်းအခန်းထဲ ထည့်ပြီး လိင်ဆက်ဆံခိုင်းတာ…..ရှင့်ကိုရှင် ဟုတ်လှပြီ ထင်မနေနဲ့”
“ မင်း မနေချင်ရင် မနေချင်ဘူးလို့ ငြင်းလေ”
“ ကျမငြင်းရင်ရော ရှင်လက်ခံမှာမို့လို့လား..ထပ်ခါထပ်ခါ ကျမလက်မခံမချင်း ရှင် တတွတ်တွတ်ပူဆာနေမှာလေ”
“ အဲတော့….အဲတော့”
“ မပြီးသေးဘူး…ကျမဆက်ပြောမယ်……နောက်ရက်နောက်ရက်တွေမှာ မိန်းမကို ဆေးခတ်ပြီး တခြားယောကျ်ားနဲ့ ထပ်နေခိုင်းတဲ့ခင်ပွန်းမျိုး ဒီကမ္ဘာမှာ ရှိလို့လား….ရှင် ရူးနေပြီထင်တယ်….စိတ်ကျန်းမာရေး ဆရာဝန်နဲ့ ပြအုံး”
“ မင်း..ဘယ်လို….ဘယ်လိုသိ”
“ ကျမ ရှင့် အိတ်တွေကို ပြန်စီတုန်းက ရှင့် Luggage ထဲက ဆေးထုပ်တွေ ထွက်လာတယ်….အစက စိတ်ထဲ ဒီတိုင်း ထားလိုက်ဖို့ပဲ…မသင်္ကာလို့ ပြန်စစ်ကြည့်လိုက်တော့ ကာမအားတိုးဆေးတွေ ဖြစ်နေတယ်လေ…ရှင်..ငြင်းချင်သေးလား…ငြင်းလေ…ငြင်း”
စကားလုံးက နန္ဒ၏ အရှိုက်တည့်တည့်ကို စိုက်ဝင်၏။
နန္ဒ အငိုက်မိသွားလေပြီ။
“ ငါ…..ငါ”
“ ပြီးတော့ မိန်းမကို ပစ်ထားခဲ့ပြီး ရန်ကုန်ပြန်ဆင်းသွားတဲ့ ရှင့်လုပ်ရပ်ကိုလည်း ကျမသိပ်အံ့ဩတာပဲသိလား…ခွန်..သေချာဂရုစိုက်လို့သာပဲ…ရှင်မသိသေးတဲ့ကိစ္စကျမ ပြောအုံးမယ်….ရှင်သွားလိုက်တဲ့နေ့က ဘယ်နှစ်ကြိမ် အတူတူနေကြလဲလို့ရှင်မေးတော့ ကျမက တစ်ကြိမ်လို့ပြောခဲ့တယ်လေ…တကယ်အဖြစ်မှန်က တစ်ကြိမ်မကဘူးရှင့်….ဘယ်နှစ်ချီမှန်းတောင် မရေနိုင်ဘူး…ခွန်က ရှင့်လိုမျိုး တပ်ထွက်မှ မဟုတ်တာ….ပြီးတော့ အားကောင်းမောင်းသန်..သန်သန်မာမာကြီး…ရှင့်လိုမျိုး အမြုံကောင်လည်း မဟုတ်ဘူး”
မြတ်လေးစကားလုံးတွေက မြှားတွေလို တစ်ချက်ချင်း တစ်ချက်ချင်း နန္ဒစိတ်ကို နာကျင်စေရသည့်အပြင် နောက်ဆုံးစကားက ရှိရင်းစွဲ ယောကျ်ားမာနကိုပါ ဆွဲချစေခဲ့သည်။
“ ဖြန်း”
ဘယ်အရာတွေက တွန်းအားပေးနေလဲ မသိ။ နန္ဒ အားကြီးနဲ့ မြတ်လေး ဘယ်ဖက် ပါးပြင်ကို လွှဲရိုက်ပစ်လိုက်သည်။ မြတ်လေးလည်း အငိုက်မိသွားကာ မျက်နှာလည်ထွက်သွားသည်။
ကျိန်းစပ်နေသည့် ပါးပြင်ဆီက အထိအတွေ့အပြင် ငါ့ကို လုပ်ရက်လေခြင်းဆိုသည့် ခံစားချက်က မြတ်လေး စိတ်နှလုံးသားအား နာကျင်စေသည်။
“ ရှင်…ကျမကို..ပါးရိုက်တယ်”
“ မြတ်လေး…..ငါ……….ငါ”
“ ကောင်းပြီလေ……..ရှင်လုပ်စေချင်တဲ့ အတိုင်း.ကျမလုပ်ပေးပါမယ်”
နန္ဒလည်း ရုတ်တရက် လုပ်လိုက်ပြီးကာမှ ကိုယ့်လုပ်ရပ်အပေါ် ကိုယ်ပြန်လည် နောင်တရမိနေသည်။ မြတ်လေး ဘယ်ဖက်ပါးပြင်က လက်ဖဝါးရာကြီး အစင်းလိုက်ဖြင့်။ မြတ်လေးက မိမိပါးကို ပွတ်ကာ စာချုပ်ပေါ် လက်မှတ်ထိုးပစ်လိုက်သည်။
“ ရော့…..ပြီးပြီး….ရှင် တစ်စောင်…ကျမတစ်စောင်……ရှင်နဲ့ ကျမ ကိစ္စ ဒီမှာတင်ပြီးပြီ…ဪ…မေ့မလို့….ရှင့်ပစ္စည်းတွေကို ကျမက တရားရုံးကနေပြီး ဘာမှ မတောင်းဘူး..ဒီကိစ္စအတွက်လည်း ပူမနေနဲ့ ဟုတ်ပြီလား…..အခုကျမ အဝတ်အိတ်ထုတ်လိုက်မယ်….bye….ကိုနန္ဒ”
မြတ်လေး အခန်းထဲရှိ မိမိပစ္စည်းများကို သိမ်ဆည်းနေလေသည်။ နန္ဒက အသိစိတ်မကပ်တော့သည့်ဟန်ဖြင့် အိမ်ရှေ့ဆိုဖာပေါ် ပစ်လှဲထိုင်ချလိုက်သည်။ ဘာတွေ ဖြစ်လို့ ဖြစ်နေမှန်း နန္ဒ ကောင်းကောင်းနားမလည်တော့ပါ။
ခဏအကြာ မြတ်လေး Lugguage တစ်လုံးဆွဲကာ အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက်လာသည်။
“ ရှင့်ပစ္စည်းတွေအကုန် ကျမ အခန်းထဲမှာ အကုန်ထားခဲ့တယ်နော်…လက်စွပ်တွေ ဆွဲကြိုးတွေတစ်ခုမှ ယူမသွားဘူးနော်…ကားသော့လည်း ဒီအတိုင်း တင်ထားပေးခဲ့တယ်…..ပစ္စည်းတွေ ဥစ္စာခြောက်ပြီးကျန်မနေခဲ့နဲ့သိလား..ဘာမှ မယူသွားဘူး”
မြတ်လေး အိတ်ကို ဆွဲကာ လမ်းမပေါ် အဆင်ပြေသည့် Taxi တစ်စီးပေါ်တက်ပြီး ထွက်ခွါသွားလေတော့သည်။
နန္ဒ မရည်ရွယ်ဘဲ လက်ပါမိလိုက်သည့် အဖြစ်။
ပြီးသွားပြီ။
နှစ်ချီတည်ဆောင်ထားရသည့် အိမ်ထောင်တစ်ခု တစ်မဟုတ်ချင်းအတွင်း ပြိုကျပျက်စီးသွားလေပြီ။
ဤ အဖြစ်အပျက်က သူကစမှားခဲ့တာလား။
သံသယာစက်ဝန်းကြီးမှာ ကျင်လည်နေကြသည့် မှားတတ်ကြသော ပုထုဇဉ်လူသားတွေ ဖြစ်ကြပေမဲ့ မိမိအမှားက ပြင်မရဆင်မရဘဲ ဖြစ်သွားတာမျိုးလား။ ကိုယ့်တစ်ယောက်ချည်းပဲ မှားနေမျိုးမဟုတ်ဘဲ နောက်ဆုံးမှာ ကိုယ်ကပဲ မှားပြီးကျန်ခဲ့တာမျိုးလေ။ ပြင်ဆင်ခွင့် မရတော့သည့် အမှား။
အချိန်မှီ ပြင်ဆင်နိုင်လိမ့်မည်ဟု ထင်ခဲ့ပေမဲ့ ဆက်တိုက် ဆက်တိုက်ကျူးလွန်သွားမိသည့် အမှား။ အမှားတွေက နန္ဒဘဝကို ရက်ရက်စက်စက် ဒဏ်ခတ်ခဲ့လေပြီ။
..........................................................................................
အခန်း (၅၃)
(၃)နှစ်ခန့်ကြာသော်…
“ ဝါး……ဝါး……ဝါး…..ဝါး”
“ အေးပါကွယ်…..မီးမီးလေးရယ်……မေမေလာပါပြီကွယ်”
မြတ်လေးက သားသားလေးကို နို့တိုက်နေရင်းမှ အိပ်ပျော်စပြုနေသည့် မီးမီးလေးက လန့်နိုးပြီး ငိုနေသည်။ဆတ်ခနဲ့ထသွားပြီး ချော့ဖို့ကလည်း မိမိနို့ချို့ကို စို့နေသည့် သားသားလေးက အိပ်ပျော်စပြုနေပြီ။ ထသွားလိုက်မှ လန့်နိုးသွားလျှင် ဗျာများနေရအုံးမည်။
မြတ်လေး ထိုင်မရ၊ ထမရနှင့် တစ်ယောက်တည်း အကြပ်ရိုက်နေတုန်းမှာပင်…
“ နေ….နေ…..မိန်းမ….မောင်..လုပ်လိုက်မယ်”
အလုပ်ကနေ ခွန်ပြန်လာသည်နှင့် ကွက်တိဖြစ်နေတော့သည်။
“ ဖေကြီးသမီးလေးက ဘာလို့ငိုနေတာတုန်း….ဝါး….ဝါး……ကဲ…မှန်းစမ်း…ကြည့်ရအောင်…..ဟား….အင်းအင်းပေါက်ထားတာပဲ……ဟွန်း…နံတာ…..ဖေကြီးတော့…မူးသွားပြီ…မီးမီးလေးရယ်”
ခွန်က သမီးလေးနှင့် စနောက်နောက်လိုက်လုပ်ရင်း ဘောင်းဘီအီးပေနေသည်ကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်လဲပေးနေသည်။ သမီးဖြစ်သူကလည်း ဖအေချစ်မှန်း သိသာလွန်းနေသည်။ ချော့မြူလိုက်သည်နှင့် တိတ်ကျသွားသည်မှာ ရုတ်ခနဲ့။
ခွန်က ဘောင်းဘီချွတ်ပေးသည့်အပြင် အနှီးသန့်သန့်တစ်ထည်ကို ယူကာ မီးမီးလေး၏ ပေါင်ကြား၊ ဖင်ကြားတွေပါ သန့်စင်ဆေးကြောပေးလိုက်သည်။ မြတ်လေးကတော့ သားအဖနှစ်ယောက်ကို ကြည့်ရင်း ကြည်နူးစိတ်တွေက အတိုင်းမသိ ပီတိဖြစ်နေရသည်။
နောက်ဆုံးတော့ မြတ်လေးလူရွေးမှန်သွားခဲ့ပြီ။
လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်တွေက နန္ဒနှင့် အိမ်ထောင်ကျတုန်းမှာ ဒီလိုအရာတွေကြုံဖို့ အကြားအမြင်ဆရာမ ဟောခဲ့သော်လည်း မြတ်လေး မယုံကြည်ခဲ့ပေ။ မယုံကြည်ခဲ့သည့် အရာတွေက စိတ်ကူးယဉ်ဆန်စွာ လက်တွေ့မှာ တကယ်ဖြစ်လာခဲ့သည်။ နန္ဒနှင့် ကွာရှင်းအပြီး အိမ်ကနေ စိတ်လိုက်မာန်ပါ ထွက်ခဲ့သော်လည်း အစက ဘယ်ကို သွားလို့သွားရမှန်းမသိ။
နောက်ဆုံးကျ မြတ်လေး မှီခိုအားကိုးရာ တစ်ခုတည်းသောက ခွန်သာ ရှိခဲ့တော့သည်။ Taxi ငှါးပြီး ခွန်ရှိရာ အိမ်သို့ လာခဲ့ပေမဲ့ မြတ်လေးစိတ်တွေက မရေရာ၊ မသေချာ။ ခွန်နှင့် မိမိက သံယောဇဉ်တွေ၊ အချစ်တွေနဲ့ နှောင်ဖွဲ့ရစ်နွယ်ခဲ့သော်လည်း တကယ်တမ်းကျ ခွန်က တာဝန်ယူတတ်သော ယောကျ်ားမှန်း ဟုတ်မဟုတ် မြတ်လေး သေချာမသိခဲ့ပေ။
မှောဘီအိမ်ကို ရောက်တော့ မြတ်လေးက ကိုယ့်ဖာသာ သော့ဖွင့်ဝင်လာခဲ့သည်။
အပေါ်ထပ်မှာ ခွန်ကတော့ အိပ်မောကျတုန်း။
“ မောင်…….မောင်”
အိပ်မောကျနေသည့် ခွန်ကို မြတ်လေး ခပ်ဆဆလေး လှုပ်နိုးလိုက်သည်။
“ ဟင်….မြတ်လေး”
ခွန်က ဗြုန်းစားကြီး သူ့ရှေ့ပြန်ရောက်သည့် မြတ်လေးကို အိပ်ချင်မူးတူးဝေဝေဝါးဝါး ဖြစ်နေသောကြောင့် မျက်လုံးငို သေချာပွတ်သပ်ဖွင့်ကြည့်ရသည်။
“ မြတ်လေး….ဘယ်လို….ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ”
“ မြတ်လေး…အစ်ကိုနဲ့ တရားဝင်ကွာရှင်းလိုက်ပြီ…မောင်”
ခွန်လည်း ရုတ်တရက် ကြောင်သွား၏။ မြတ်လေးလည်း ခွန်ဆီက ဘာများပြောလိမ့်မလဲဆိုသည့်စိတ်နှင့် စောင့်စားနေမိသည်။ ခွန်က တည်ကြည်သောမျက်နှာထားဖြင့် ပြော၏။
“ ကိုယ့်ကို…လက်ထပ်မလား”
မထင်မှတ်ဘဲ ခွန်က ဒူးထောက်ချလိုက်ကာ မြတ်လေးကို လက်ထပ်ခွင့်တောင်းလိုက်၏။
“ ကိုယ့်မှာ စွပ်ပေးစရာ လက်စွပ်တော့မပါလာသေးဘူး…မြတ်လေးသာ လက်ခံရင် မနက်ဖြန် ပြင်ဦးလွင်ရောက်ရင် မြတ်လေးစိတ်တိုင်းကျ လက်ထပ်လက်စွပ်ဝယ်ရအောင်…ကိုယ့်ကို လက်ခံမယ်မလားဟင်”
မြတ်လေးလည်း ခွန်ဖက်က ဒီလိုမျိုးကြီး တုံ့ပြန်လာလိမ့်မည်ဟု မထင်မှတ်ထား။ ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ကြည်နူးခြင်းများနှင့် တသိမ့်သိမ့်လှိုက်ဖိုနေရတော့သည်။
“ ပြောပါအုံး…မြတ်လေးရယ်”
“ အင်း”
“ ဘာလဲ…မကြားရဘူး…ဘာပြောလိုက်တယ်”
“ အင်း…..အင်းလို့”
“ ဟား….ဟား…ဟုတ်ပြီကွ….မနက်ဖြန်ကျ ကိုယ်တို့လက်မှတ်ထိုးရအောင်”
ခွန်က မြတ်လေးတစ်ကိုယ်လုံး သိမ်းပိုက်မွှေးကြူလိုက်သည်။
“ မွ…..မွ….ပြွတ်…ပြွတ်”
နန္ဒလက်ချက်ကြောင့် ရဲနေသည့် မြတ်လေး ဘယ်ဖက်ပါးပြင်ပေါ် အနမ်းဖွဖွလေးတွေ ခြွေချမိသည်။ ခွန်မျက်နှာက မြတ်လေးဆံပင်တွေထဲ တိုးဝှေ့နမ်းရှိုက်ရင်း
“ ကိုယ်…မိန်းမကို သားမှတ်မှတ်၊ မယားမှတ်မှတ်ပေါင်းမှာပါ။ စိတ်ချမ်းသာစေရပါမယ်။ ကိုယ့်ကြောင့် မျက်ရည်လုံးဝမကျစေရဘူးလို့ အာမခံတယ်ကွာ။ သိပ်ချစ်တယ် မိန်းမရယ်။ လက်ခံပေးလို့ ပိုချစ်သွားပြီကွာ”
မြတ်လေးလည်း ခွန်ရင်ခွင်ကျယ်မှာ မျက်နှာဝှက်ရင်း လုံခြုံနွေးထွေးမှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ နောက်နေ့ကျတော့ ချက်ချင်း လက်မှတ်ထိုးလိုက်ကြသည်။ မြန်မာ့ဓလေ့စံနှုန်းအရဆို မြတ်လေးသည် မိန်းမပျက်စာရင်းထဲ ထည့်ခံရမလားပင်။
တစ်ယောက်နှင့် ကွာရှင်းပြီး နောက်တစ်ယောက်နှင့် လက်ထပ်လိုက်သည့် ရက်စွဲက တစ်ရက်မျှသာ ကွာသည်။ မျက်စိတစ်မှတ်မျှသာ ရှိမည့် အချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာ မြတ်လေးဘဝတစ်ခုလုံး ကျွမ်းထိုးမှောက်ခုံ ပြောင်းသွားတော့သည်။
သို့သော် ကောင်းသော ပြောင်းလဲမျိုးပင်။ တစ်ခုလပ် မိန်းမကို ချက်ချင်းကြီး လက်ထပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်သည့် ခွန်ကို စိတ်ထဲကနေ အမြဲကျေးဇူးတင်သည်။ မြတ်လေးကို အားငယ်တတ်သည့်၊ သုံးစားမရသည့် မိန်းမဟု ဘယ်လိုဆိုဆို။
အကယ်၍ ခွန်သာ စားပြီး နားမလည်၊ ဝါးပြီးထွေးထုတ်ကာ မြတ်လေးကို နှင်ထုတ်ခဲ့ပါလျှင် ထိုနေ့က မိမိဘဝလည်း ဘယ်လိုတွေ ထပ်ကြုံရမလဲဟု မတွေးတတ်ပေ။ အခုတော့ ခွန်ရဲ့ အချစ်တွေနဲ့ မြတ်လေးတစ်ဘဝလုံး လုံခြုံနွေးထွေးခဲ့ရသည်။
မြတ်လေး နန္ဒနှင့် ကွာရှင်းပြီး ခွန်နှင့် လက်ထပ်လိုက်သည့်အကြောင်းကို (၆)လလောက်ကြာပြီးမှ ဒူဘိုင်းမှာ နေနေသည့် မေမေနှင့် အစ်မကို ဖွင့်ဟပြောပြဖြစ်သည်။ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့သလဲဆိုတာကို ခရေစေ့တွင်းကျ မရှင်းပြတော့ပေ။
မေမေကတော့ မိမိဆုံးဖြတ်ချက်အတိုင်း လက်ခံပေးသည်။ ခွန်နှင့် video call မှတစ်ဆင့်မိတ်ဆက်ပေးခဲ့ပြီးနောက် လူရည်မွန် လူချောကလေးဟု မှတ်ချက်ပြုခဲ့သည်။ မမလည်း ဘာထင်မြင်ချက်မှ ကောင်းသည်၊ ဆိုးသည် မပြော။
သူမ ဖြစ်စေချင်သည့်အရာတိုင်းကို ကောင်းမွန်စွာ လက်သင့်ခံပေးခဲ့ကြသည်။
နောက်ကျ မြတ်လေး ကိုယ်ဝန်ရှိလာသည်။ ပိုဖြစ်ချင်လာတော့ အမြွှာကိုယ်ဝန်ဖြစ်နေလေသည်။ သားတစ်ယောက်၊သမီးတစ်ယောက်။ ခွန်ရော၊ မြတ်လေးပါ သည်းသည်းလှုပ်လိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း။ မြတ်လေးအတွက် သားဦးမလို့ရူးရသည်။ ခွန်အတွက်က အရင်ဆုံးရှုံးခဲ့ဖူးတာမျိုး ဒီတစ်ကြိမ်မှာ ထပ်မဖြစ်အောင် အသေးစိတ်ကအစ ဂရုစိုက်သည်။ မြတ်လေးကို မင်းသမီးတစ်ပါးလို၊ ဘုရင်မတစ်ပါးလို စံစားစေလေသည်။
အမြွှာကိုယ်ဝန်ဆိုတော့ ရက်ချိန်ထက် စောပြီး ဗိုက်နာပြီး မွေးလာတော့ ခွန်လည်း ရူးခါမတတ်ထပ်ဖြစ်ရသည်။ သို့သော် ကလေးနှစ်ယောက်ရော၊ အမေရော ကျန်းကျန်းမာမာ ဆိုတော့ ခွန် ကံကြမ္မာကို ဒီတစ်ခေါက်ကျေးဇူးတင်ရသည်။ ကြမ္မာဆိုးကြောင့် ဘဝကြီးက ပြိုလဲမတတ်ဖြစ်ခဲ့ရပေမဲ့ မြတ်လေးနှင့် ဆုံစည်းပြီး အခုထိ အတူတူရှိစေခဲ့သည်အခါ မုန်းမိခဲ့သည့် ကြမ္မာကို အခုတော့ ကျေးဇူးတင်တတ်နေလေပြီ။
မြတ်လေးနှင့် ခွန်ဘဝက သာယာဖြောင့်ဖြူးလွန်းလှပေသည်။ ခွန်နှင့် ဆုံစည်းရခြင်းသည် မြတ်လေးအတွက် ကောင်းချီးမင်္ဂလာဟု ဆိုရပေမည်။ ခွန်သည် မြတ်လေးငို အဖေလို၊ အစ်ကိုလို၊ ခင်ပွန်းလို စောင့်ရှောက်တတ်သော ယောကျ်ားဖြစ်လေ၏။
ညကြီးအချိန်မတော် ကလေးတွေ လန့်နိုးပြီးငိုလျှင် မြတ်လေူအား မထစေရ။ မိမိကိုယ်တိုင်ထပြီး ချော့သိပ်ပေးရှာသည်။ ကလေးအနှီးပိုင်းလဲခြင်း၊ ရေချိုးပေးခြင်း၊ ကလေးတွေနှင့် ကစားခြင်းသည် ခွန်၏ ကျွမ်းကျင်ဘာသာရပ်များ ဖြစ်လာသည်။ တစ်ခုပဲအပြစ်ဆိုစရာရှိသည်။ ခွန်သည် လိင်ကိစ္စတွင် တအားခံစားလွန်းသည့်သူမျိုးဖြစ်သည်။
မြတ်လေးဆို ကလေးမွေးပြီး (၄၅)ရက်ပြည့်ပြီးကတည်းက သင့်တော်ရာ သားဆက်ခြားနည်းတစ်ခု သုံးထားရသည်။ မဟုတ်ရင် ခွန်လက်ချက်နဲ့ မြတ်လေး ကလေးတွေ စက်ရုံကထုတ်သလို တပြွတ်ပြွတ်မွေးနေလိမ့်မည်။
တချို့ရက်တွေဆို ဘယ်လောက်ထိလဲဆို မြတ်လေးက အပေါ်မှာ ကလေးနို့လှန်တိုက်နေတုန်းက ခွန်က စပ်ပတ်လျက်ပြီး ကလိနေသည့် အဖြစ်မျိုး။ မြတ်လေးဘဝအတွက် ကလေးနို့တိုက်နေရင်း ခံစားရသည့် ကာမအရသာက တကယ့်အထူးအဆန်း။
ဘယ်လိုအရသာလဲဟုပင် မပြောတတ်။ သို့သော် မြတ်လေးလည်း အားကျမခံ။ ခွန် လိုအင်ဆန္ဒတွေကို စွမ်းစွမ်းတမံ ဖြည့်စွမ်းပေးတတ်သည့် ဇနီးမယားမျိုး။ ထန်သည်ဟု ဆိုဆို။ ခွန့်နည်းတူ ညီတူညီမျှ လိုက်ပါသောင်းကျန်းနိုင်သူပင်။
အခုလည်းကြည့်လေ။ သားသားလေးကို နို့တိုက်ရင်းကြည့်လိုက်တော့ ခွန်အကြည့်တွေက မြတ်လေးရွှေရင်အစုံပေါ်။
“ ပလပ်……ပလပ်…ပလပ်….ပလပ်”
သားသားလေးက အားရပါးရစို့နေရှာသည်။ မီးမီးက အကြီး။ သားသားက အငယ်ဖြစ်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးက (၁၇)စက္ကန့်သာ ကွာပြီး ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ထွက်လာကြသည်။ မြတ်လေးက နို့ချိုတိုက်နေတုန်း ရင်ခွင်ထဲက ရင်နှစ်သည်းချာလေးကို ရှုမဝဖြစ်တုန်းမှာ ခွန်က လှမ်းစသည်။
“ သားသားလေးရေ….ဖေကြီးအတွက်လည်း ချန်ထားပါအုံးနော်….ဖေကြီးလည်း စို့ချင်လို့ပါ”
“ မောင်နော်”
မြတ်လေး၏ မျက်စောင်းက ဒိုင်းကနဲ့။ ခွန်က သားသည်မိခင်ဘဝရောက်လာသည့် မြတ်လေးရင်အစုံမှာ နဂိုထက်ပိုထွားကြိုင်းကြီးမားလာသည်ကို လှမ်းကလိနေလေသည်။ စို့ရင်းစို့ရင်း သားသားလေးလည်း အိပ်ပျော်သွားလေပြီ။ ခပ်ဆဆလေး သယ်ကာ မီးမီးလေးနံဘေးနားချလိုက်၏။ ဗလာကျင်းနေသော ရင်ဘတ်ကို ကာကွယ်ရန် အင်္ကျီကြယ်သီး ပြန်တပ်မည်အပြု…
“ မောင်မရတော့ဘူး”
ကြည့်လိုက်တော့ ခွန်က အပေါ်အင်္ကျီချွတ်ပြီး မြတ်လေးရှိရာ တိုးလာသည်။ မြတ်လေး ဒက်ခနဲ့ သဘောပေါက်လိုက်သည်။
“ မောင်…ရေမချိုးရသေးဘူးမဟုတ်လား….သွား…မကပ်နဲ့…ရေချိုးပြီးမှလာ”
“ နိုး….မရတော့ဘူး….ဒီကောင်မလေးကို တအားချစ်ချင်နေပြီ”
ခွန်က အခု ပြောလည်း နားဝင်တော့မည်မဟုတ်ပါ။ ဇွတ်တရွတ်ဆန်စွာ မြတ်လေးရင်နှစ်မြွှာဆီ မျက်နှာအပ်ချပြီး နို့စို့လိုက်သည်။ သားမြတ်အစုံက ထွက်လာသည့် နို့ချိုတွေက ခွန်ပါးစပ်ထဲစီးဝင်၏။ ထူးဆန်းသည့်အရသာလေး။ မြတ်လေး ခွန်နို့စို့နေသည်ကိုကြည့်ပြီး အသည်းယားလာသည်။
လင်တော်မောင်စို့နေသည်က ကလေးတွေ စို့နေသည်နှင့်မတူ။ စို့သည်အပြင် ကိုက်သည်၊ ကလိသည်၊ ခပ်ဖွဖွလေး ခဲ၏။
“ အ……အင့်…..အင့်………အင့်….အင့်”
မြတ်လေး ထမိန်ကိုပါ ဆတ်ခနဲ့ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မြတ်လေး၏ အထိအတွေ့တွေက ပုံမှန်ထက် နူးညံ့ပျော့ပြောင်းလှသည်။ သားသည်မိခင်ဘဝကိုရောက်တော့ ဟော်မုန်းအပြောင်းအလဲများကြောင့်လားပင်။ ခွန်လည်း သူ့အဝတ်တွေအကုန်ချွတ်ချလိုက်သည်။ ရေမချိုးရသေးသည့် ခွန့်ဆီကနေ ယောကျ်ားဆန်သည့် ချွေးနံ့များ။ မြတ်လေး မရွံရှာတော့ပါ။ ခွန်၏ ပြုစုကြင်နာမှုအောက် မျော့လွင့်သွားပါတော့သည်။
ရှေးရေစက်သာပါခဲ့ပါလျှင် ဆုံစည်းရန်ခက်သည့် အကြောင်းတရားတွေလည်း ဆုံကိုဆုံစည်းရမည်သာ။ ရေစက်ပါလို့ တွေ့ကြရပြီး ရေစက်ကုန်လျှင် ဝေးကြရစမြဲ မဟုတ်ပါလား။
You can contact me via telegram link mentioning below.
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
