အချစ်ဖတ်စာ (စ/ဆုံး)

အချစ်ဖတ်စာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

တင်ထွန်း

တင်ထွန်းအိပ်ရာမှ နိုးလာသည်။ နွေရာသီဖြစ်သဖြင့် ချွေးတွေရွှဲနေသည်။ မိမိဘေးတွင် အိပ်နေသော မိန်းမဖြစ်သူ လှမူကို ကြည့်လိုက်သည်။ လှမူသည် တင်ထွန်းကို ဖင်ပေးပြီး အိပ်နေသည်။ ဖင်လုံးကြီးတွေသည် ထွားလှသည်။ ထမီမှာ ပေါင်ရင်းနားအထိလန်တက်နေသည်။ လှမူ၏အသားသည် ဖြူဝင်းပြီး ချောမွတ်လှသည်။ အသက် ၃၀ အရွယ်ဟု မထင်ရအောင် အသားအရေစိုပြည်သည်။ ဖင်လုံးကြီးသော်လည်း လူမှာမဝ။ 

လှမူမှာ အရပ်မြင့်မြင့် လူကောင်ထွားထွားနှင့် ရုပ်ရည်မှာလည်း ချောမောပြေပြစ်လှသည်။ တင်ထွန်းမှာ ရုပ်မဆိုးလှသော်လည်း လူကောင်က သိပ်မထွား။ ပိန်ပိန်ညှက်ညှက်လေးသာဖြစ်သည်။ လှမူထက်ပင် အရပ်အနည်းငယ်ပုလိမ့်မည်။ မနာလိုသူတို့က တင်ထွန်းကို မတန်မရာမိန်းမ ရထားသည်ဟုပင် အတင်းပြောနိုင်သည်။ တင်ထွန်းမှာ စီးပွားရေးလည်း သိပ်မချောင်လည်။ လှမူမှာ လှပင်လှသော်လည်း ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်တွင် နွမ်းပါးစွာနေရရှာသည်။

တင်ထွန်းတစ်ယောက် ထွေရာလေးပါးစဉ်းစားနေရင်း လှမူ၏ ဖင်လုံးကြီးကို ကြည့်ကာ မနက်စောစောစီးစီး လီးတောင်လာသည်။ တင်ထွန်းမှာ လူကောင်သေးသလို လီးလည်း သိပ်မကြီးလှ။ တောင်လွန်းမှ ငါးလက်မသာသာလောက်ပဲ ရှိလိမ့်မည်။ လန်ပြီးသား လှမူ၏ ထမီပါးလေးကို လှန်တင်လိုက်ကာ လီးကို ဖင်နှင့်ကပ်လိုက်သည်။ လှမူ၏ ကုပ်သားလေးများကို နမ်းသည်။ ချွေးစေးလေးများစို့နေသော လှမူ၏ ပုခုံးသားလေးများမှ နှစ်လိုဖွယ်ကိုယ်နံ့သင်းသင်းလေးကို ရလိုက်သည်။

တင်ထွန်းမယား လှမူမှာ ဘဝပေးကုသိုလ်ကံကြောင့်သာ နွမ်းပါးနေရရှာသည်။ ယှဉ်ကြည့်လျှင် နာမည်ကျော်မင်းသမီးများထက် လှပပေသည်။ လှမူ ရုတ်တရက်နိုးလာသည်။ မျက်လုံးလေးများကို မှေးကာ ဆက်မှိန်းနေသည်။ 

တင်ထွန်းလည်း တောင်နေသောလီးကို တံတွေးအသာဆွတ်ပြီး ဖင်လုံးကြီးများကြားမှ လျှိုကာ လှမူ၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ အသာလေး ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ လီးသေး၍လားမသိ တင်ထွန်းလီးတချောင်းလုံး လှမူ၏ဖောင်းကားနေသော အဖုတ်ကြီးအတွင်းသို့ လျှောလျှောရှူရှူ ဝင်သွားသည်။ လှမူမှာ တုတ်တုတ်မလှုပ်ပဲ ဆက်အိပ်နေသည်။ တင်ထွန်းသည် လီးပိန်လေးကို ကပ်ညှောင့်ရင်း အရသာခံနေသည်။ 

ခနနေလျှင် လှမူမှာ စိတ်မရှည်ဟန်ဖြင့် ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးပြီး စောက်ခေါင်းကို ဆွဲညှစ်ပေးလိုက်သည်။ တင်ထွန်းမှာ လီးအညှစ်ခံရသည်နှင့် မထိန်းနိုင်ဘဲ သုက်ရည်များကို ကော့ပြီး ပန်းထည့်လိုက်မိသည်။ ပြီးလျှင်လှမူ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်ပြီး ငြိမ်ကျသွားသည်။ လှမူမှာ တင်ထွန်းပြီးသွားသည်နှင့် အိပ်ရာမှထပြီး လက်နှီးစုတ်နှင့် သုက်ရည်တွေကို သုတ်ပစ်လိုက်သည်။ 

ပြီးလျှင် အိမ်သာထဲသွားပြီး သေးပေါက်ကာ အဖုတ်ကို ဆေးကြောနေသည်။ တင်ထွန်းမှာတော့ လီးပျော့လေး တန်းလန်းနှင့် အိပ်ရာပေါ်တွင် မှိန်းပြီးကျန်ခဲ့သည်။ ခနမှိန်းပြီး တင်ထွန်း ရေမိုးချိုးကာ လှမူပြင်ပေးသော မနက်စာကို စားလိုက်သည်။ ပြီးလျှင်အလုပ်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ လှမူမှာတော့ အိမ်မှုကိစ္စ ရှင်းလင်းရင်း အိမ်တွင်ကျန်ခဲ့သည်။

တင်ထွန်းအလုပ်တွင် အဆင်မပြေ။ သူ့အလုပ်က ခရီးသွားလမ်းပြအလုပ်။ ဒီနေ့ ခရီးသည်မရှိ။ အလုပ်ရှင်က ဆောရီးဟုပြောပြီး တင်ထွန်းကို ပြန်လွှတ်လိုက်သည်။ တင်ထွန်းစိတ်ဓာတ်ကျပြီး ခေါင်းငိုက်စိုက်နှင့် ဘတ်စ်ကားစီးကာ သူတို့နေသော ခြောက်ထပ်တိုက်ခန်းကျဉ်းလေးဆီသို့ပြန်လာခဲ့ရသည်။ 

အိမ်ရှေ့ပေါက်ရောက်တော့ မနက် ၁၀ နာရီသာသာရှိဦးမည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးကို အထဲမှ သော့ခတ်ထားသည်။ သော့ဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲဝင်မည် လုပ်ပြီးမှ ဖိနပ်စင်ဆီသို့ အမှတ်တမဲ့ မျက်လုံးရောက်သွားသည်။

ဖိနပ်စင်ပေါ်တွင် ယောကျ်ားစီးဖိနပ်တစ်ရံ။ တင်ထွန်းစိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားသည်။ ဧည့်သည်များလား။ ဒါဆိုလည်း ဧည့်ခန်းမှာ ဘယ်သူမှမရှိ။ တင်ထွန်း သိပ်ပြီး စဉ်းစားမနေနိုင်တော့။ ထင်သလိုမဖြစ်ပါစေနဲ့ ဆုတောင်းရင်း အသာလေး အသံမထွက်အောင် သော့ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် ခြေဖော့နင်းပြီး အိမ်ထဲသို့ဝင်သည်။ အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်နှင့် အိပ်ခန်းထဲမှ အသံအချို့ကို ကြားလိုက်ရသည်။ အိမ်မှာ ကျဉ်းလှသဖြင့် အသံကို တော်တော်ပီပီသသ ကြားရသည်။

“ အင်း... အင်း....အားးး .........အိုး........ ဖတ် ဖတ်.... ဗြွတ်ဗြွတ်.... အင်းးး” 

ညည်းညူနေသော လှမူ၏အသံနှင့် ယောကျ်ားတစ်ယောက်အသံ။ အသားချင်း အရေပြားချင်း ထိရိုက်သံများ။ လီးနှင့် စောက်ဖုတ် ဝင်ထွက်သံများ အတိုင်းသားကြားနေရသည်။ တင်ထွန်း၏ရင်ထဲတွင် ဗလောင်ဆူနေသည်။ အာခေါင်တွေခြောက်နေသည်။ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်လာသည်။ မိုးပြိုကျသွားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ လှမူ။ လုပ်ရက်လေချင်း။ သူတို့အိမ်ထောင်သက်မှာ ဆယ်နှစ်ရှိပြီ။ ငယ်ချစ်များဖြစ်သည်။ အချစ်ဦးများလည်း ဖြစ်ကြသည်။ ယခုတော့ လုပ်ရက်ပြီ။ တင်ထွန်းမသိစိတ်က အိပ်ခန်းဆီသို့တွန်းပို့နေသည်။ 

အိပ်ခန်းကို ကာထားသော သုံးထပ်သားနံရံတွင် အပေါက်များ အမြှောင်းများ ရှိနေရာ တင်ထွန်း စိတ်ကို တင်းပြီး အခန်းထဲသို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ သစ်သားနံရံကြားမှ မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းမှာ ရှင်းလင်းလွန်းနေသည်။ အိပ်ခန်းထဲတွင် ကိုယ်တုံးလုံးနှင့် အဝတ်မဲ့လူနှစ်ယောက် အားရပါးရလိုးနေကြသည်။ 

လှမူသည် တင်ထွန်းရှိရာဘက်ကို ကျောပေးထားသည်။ မိန်းမဖြစ်သူက အပေါ်မှ တက်ဆောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ တင်ထွန်းသည် လှမူ၏ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးကို ငေးကြည့်နေမိသည်။ တင်ထွန်းလိုးလျှင် ထမီလောက်သာလှန်ပြီး အာသာပြေလိုးရုံမျှဖြစ်ရာ လှမူ၏ ကိုယ်တုံးလုံးကို ယခုကဲ့သို့ မတွေ့ဖူးချေ။ လှမူသည် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး အောက်မှ လူကို ခွလိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ 

လှမူ၏ ဖင်တုံးကြီး ကြွသွားလျှင် သူမ စောက်ဖုတ်ထဲဝင်နေသော လီးတန်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တင်ထွန်းသည် သူ့မိန်းမကို ပက်လက်လှန်ပြီး အောက်မှ ပင့်လိုးနေသော လူကို သတိထားကြည့်လိုက်မိသည်။ ပက်လက်လှန်ထားသောလူ၏ မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရသည်။ 

တခြားလူမဟုတ် တင်ထွန်းတို့ အိမ်အောက်ထပ်ရှိ ကလေးသုံးယောက်အဖေ အောင်မြင့် ဖြစ်နေသည်။ အောင်မြင့်မိန်းမမှာ ကလေးသုံးယောက်မွေးပြီးကတည်းက ဝတုတ်ပြဲကြီးဖြစ်ပြီး ပုံပျက်နေပြီဖြစ်သည်။ 

ယခု လူယုတ်မာ အောင်မြင့်က သူများမိန်းမ အချောအလှကို ကြာကူလီလုပ်ပြီး လာလိုးနေပြီ။ သူမိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသော အောင်မြင့်လီးကြီးကို တင်ထွန်းစိုက်ကြည့်မိသည်။ ညိုညိုတုတ်တုတ်လီးကြီးသည် တင်ထွန်းလီးထက် သိသာစွာပိုကြီးနေသည်။ လှမူ၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ အရည်တွေရွှဲနစ်နေပြီး တခြားယောကျ်ား၏ လီးကြီးကို အငမ်းမရစုပ်ဆွဲနေသယောင်ပင်ထင်ရသည်။ 

တင်ထွန်းမှာ သူ့မိန်းမ တခြားယောကျ်ားနှင့် စိတ်ပါလက်ပါလိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း မျက်ရည်များဝဲလာသည်။ ချက်ချင်းပင် အခန်းထဲပြေးဝင်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးကို ရိုက်နှက်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်များပေါက်လာသည်။ သို့သော် အောင်မြင့်၏ သန်မာထွားကျိုင်းသော ကိုယ်လုံးကို ကြည့်ပြီး မလုပ်ရဲဘဲဖြစ်သွားရသည်။ 

မတော် ပြန်ရိုက်နေမှ ပိုပြီး အရှက်ကွဲနေဦးမည်။ တင်ထွန်း အကြံတစ်ခုပေါက်လာ၍ သူ၏သူငှေးသူ့ကို အလုပ်ကိစ္စအတွက်ပေးထားသော ဟန်းဖုန်းကို အိတ်ထဲမှထုတ်ပြီး လှမူနှင့် အောင်မြင့်တို့လိုးနေပုံကို ဗီဒီယိုရိုက်နေမိသည်။ ဖုန်းကို နံရံအပေါက်ကြားအပ်ပြီး ရိုက်နေရာ မည်မျှကြာအောင်ရိုက်နေသည်မသိ၊ အခန်းထဲမှ လှုပ်ရှားသံအချို့ကြားမှ သတိဝင်လာသည်။ 

တင်ထွန်း ကမန်းကတန်း အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်ဆီသို့ပြေးသွားပြီး အိမ်အပြင်သို့ လျင်မြန်စွာ ပြန်ထွက်လိုက်သည်။ ပြီးလျှင် အောက်သို့ဆင်းလာပြီး လမ်းမပေါ်တွင် ခြေဦးတည့်ရာ လျှောက်နေမိသည်။ ခနကြာလျှင် အရက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်တွေ့သဖြင့် ဝင်သောက်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

အရက်သုံးခွက်လောက်ဝင်သွားလျှင် တင်ထွန်းအိမ်သာသွားချင်လာသည်။ အရက်ဆိုင်အိမ်သာထဲတွင်ထိုင်ရင်း ဖုန်းထဲမှ ဗီဒီယိုကို ပြန်ကြည့်မိသည်။ လှမူ၏ ဖင်လုံးကြီးများကို ကြည့်ပြီး တင်ထွန်းတံတွေးမျိုချမိသည်။ ကိုယ့်မိန်းမ ဒီလောက်လှမှန်း အခုမှပင် သိရတော့သည်။ အောင်မြင့်မှာ မိန်းမကို အောက်မှ လီးကြီးဖြင့်ပင့်လိုးရင်း လှမူ၏ ဖင်လုံးကြီးများကို လက်ကြမ်းကြီးများဖြင့် ပွတ်ချေနေသည်။ 

မီးကုန်ယမ်းကုန်လိုးပြီး နှစ်ယောက်သား ဖက်လျက်က တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်ကို တင်ထွန်းကြည့်နေမိသည်။ ကြည့်နေရင်းမှ လှမူ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အောင်မြင့်၏ သုက်ရည်များလျှံကျလာသည်။ တင်ထွန်းဗီဒီယို ကြည့်နေရင်းမှ အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ လီးတောင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မိမိမိန်းမ သူတပါးနှင့် လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း လီးတောင်နေသည့်အဖြစ်ကို တင်ထွန်း နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်သွားသည်။ 

လက်တစ်ဘက်က ဖုန်းကို ကိုင်ရင်း ကျန်တဘက်က လီးပေါ်ရောက်သွားသည်။ ဗီဒီယိုထဲတွင် လှမူနှင့် ကြာကူလီကောင်မှာ အဝတ်မပါ ဗလာတုံးလုံးနှင့် လီးရည် စောက်ရည်တွေ ပေကျံပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နမ်းရှုပ်နေကြသည်။ ယင်းကို ကြည့်ရင်း တင်ထွန်းမှာ ဂွင်းတိုက်မိနေသည်။ လှမူသည် အောင်မြင့်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ပြီး ထိုလူ၏ ဘေးတွင် လဲှအိပ်လိုက်သည်။ 

လီးတန်ကြီးမှာ ဇနီးဖြစ်သူ၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဖလွတ်ကနဲ ကျွတ်ထွက်သွားသည်။ တင်ထွန်းခမျာ သူများလရည်တွေနှင့် စိုရွှဲနေသော မိမိမိန်းမ၏ စောက်ဖုတ်ဟပြဲကြီးကို ကြည့်ရင်း မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သုက်ရည်တွေကို အရက်ဆိုင် အိမ်သာထဲတွင် ပန်းထုတ်လိုက်ရတော့သည်။ 

တင်ထွန်းတစ်ယောက် အရက်ဆိုင်တွင် အချိန်ဖြုန်းပြီး နေစောင်းလောက်မှ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ မိန်းမဖြစ်သူမှာ ရေမိုးချိုးပြီး သနပ်ခါး အဖွေးသားနှင့် ယောကျ်ားကို စောင့်ကြိုနေသည်။ လှမူ၏ မျက်နှာလေးမှာ အပြစ်ကင်းပြီး ထင်ရက်စရာမရှိပေ။ တင်ထွန်း အရက်တွေ မူးလာတာကို လှမူသိသွားသည်။

“ အကို အလုပ်မှာ အဆင်မပြေလို့လား” 

တင်ထွန်းမျက်နှာသေကြီးနှင့် အိမ်ရှေ့ကြိမ်ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အရက်အရှိန်ကလေးနှင့် နည်းနည်းတော့ ရဲတင်းနေသည်ဟု ထင်မိသည်။ တင်ထွန်း သိပ်စဉ်းစားမနေတော့ဘဲ သူ့ဖုန်းကို လှမူဆီထိုးပေးလိုက်သည်။ ဖုန်းထဲရှိ ဗီဒီယိုနေရာကို ဖွင့်ထားပြီးသားဖြစ်သည်။ 

လှမူ အူကြောင်ကြောင်ဖြင့် ဖုန်းကို ယူကြည့်လိုက်သည်။ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် လွန်စွာအံ့သြပြီး ဗီဒီယိုကို ကြောင်ကြည့်နေသည်။ ခနနေမှ သတိဝင်လာပြီး မျက်နှာလေးကို လက်ဝါးနှစ်ဘက်ဖြင့် အုပ်ကာ အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ပြေးဝင်သွားတော့သည်။

တင်ထွန်းတစ်ယောက်တည်း ဧည့်ခန်းတွင် ထိုင်ပြီး ဗီဒီယိုကို ဆုံးသည့်အထိ ဆက်ကြည့်နေမိသည်။ ကြည့်နေရင်း လီးက တောင်လာပြန်သည်။ တင်ထွန်း မူးမူးနှင့် အိပ်ခန်းထဲလိုက်သွားသည်။ သူတို့အိပ်ခန်းမှာ သော့မရှိသဖြင့် လှမူမှာ သော့မခတ်နိုင်ဘဲ တံခါးလေးကို သာ စေ့ပြီး ပိတ်ထားရသည်။ တင်ထွန်း တံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်လိုက်သည်။ 

မိန်းမဖြစ်သူက တင်ထွန်းကို ကျောပေးပြီး အိပ်ရာပေါ်တွင်လှဲကာ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေသည်။ ထမီပါးပါး၏အောက်မှ ဖင်လုံးကြီးတွေက တသိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်။ တင်ထွန်း ခါးတင်ပေါ်တွင် တစောင်းဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဘာပြောရမည်မသိဖြစ်နေသည်။

“ အကို မူ့ကို သတ်ချင်ရင် သတ်လိုက်ပါတော့။ မူမှားပါတယ်” 

“ မူဘာလို့ ဒီလိုလုပ်တာလဲဆိုတာကို အကိုနားမလည်နိုင်ဘူး” 

တင်ထွန်း ခြောက်ကပ်စွာပြောလိုက်သည်။ ပေါင်ကြားထဲမှ တောင်နေသောလီးကို ပုဆိုးကြားတွင် အသာညှပ်ထားရသည်။

လှမူ အိပ်နေရာမှ ထပြီး လှည့်ကာ တင်ထွန်းရင်ဘတ်နှင့် မျက်နှာကို အပ်ပြီး ဖက်လိုက်သည်။

“ မူမှားပါတယ်။ တောင်းပန်ပါတယ်” 

“ အကို့မှာ ဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ” 

လှမူမှာ ဘာမှမပြောနိုင်ဘဲ တွင်တွင်သာ ငိုနေတော့သည်။ မျက်နှာကို ရင်ဘတ်တွင်ကပ်ပြီး အပ်ထားရာမှ တောင်နေသော တင်ထွန်း၏ လီးကို လှမူတွေ့သွားသည်။ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေသော လှမူမှာ တောင်နေသော ယောကျ်ား၏လီးကိုတွေ့လိုက်ရာ ချော့ဖို့ရန် အခွင့်ကောင်းရပြီးဟု ရိုးရိုးသားသားတွေးကို လီးကို လက်နှင့်အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

“ မူ။ မလုပ်နဲ့။ အကိုမေးတာကိုသာ ဖြေစမ်းပါ” 

တင်ထွန်းမှာ ပါးစပ်က ကန့်ကွက်နေသော်လည်း လူက မငြင်းနိုင်ဖြစ်နေရှာသည်။ လှမူ တင်ထွန်းပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်ရာ တင်ထွန်း၏ လီးမှာ သေးသော်လည်း အစွမ်းကုန် မာတောင့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ လက်ဖြင့်ကိုင်ထားရာမှ ခေါင်းကို နှိမ့်ချပြီး လီးကို ပါးစပ်လေးဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်သည်။ 

တင်ထွန်း မျက်လုံးများမှေးစင်းသွားပြီး လောကကြီးကို မေ့သွားသည်။ လှမူမှာ လီးခနပဲ စုပ်ပေးလိုက်ရသည် တင်ထွန်းတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်လိုးချင်လာသဖြင့် လှမူကို တွန်းလဲှပြီး ထမီကို လှန်လိုက်သည်။ မိန်းမ၏ ပေါင်လုံးကြီးများကို ထောင်ဖြဲလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားတွင်ဝင်ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။

လှေကြီးထိုးပုံစံလိုးနေရင်းနှင့် လှမူ၏ ပါးလေးများ နှုတ်ခမ်းလေးများကို နမ်းရှုပ်နေမိသည်။ လိုးကောင်းကောင်းနှင့် လိုးနေရင်း တင်ထွန်း လှမူကို မေးလိုက်မိသည်။

“ မူ အကိုမေးတာတွေ အမှန်အတိုင်းဖြေမလား” 

“ အကို မူ့ကို ခွင့်လွှတ်မှာလားဟင်' လှမူ အောက်မှ ပင့်ကော့ပြီးခံရင်း အဖုတ်ကို ညှစ်ရင်းမေးလိုက်သည်။ တင်ထွန်းမှာ သုက်မထွက်အောင် မနည်းထိန်းနေရင်းမှ

“ မသိဘူး။ အကိုမေးတာတွေကို အမှန်အတိုင်းဖြေပါ” 

“ ဟုတ်ကဲ့” 

“ အောင်မြင့်နဲ့ ဘယ်နှခါလုပ်ပြီးပြီလဲ” 

အမှန်မှာ လှမူတစ်ယောက် အဆင်ပြေရင် ပြေသလို အောင်မြင့်နှင့် လိုးဖြစ်နေသည်မှာ ကြာပြီ။ တစ်နှစ်လောက်တောင် ကြာပြီဖြစ်သည်။ လိမ်ပြောရမလား။ အမှန်အတိုင်းပြောရမလား။ လှမူ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အမှန်အတိုင်းသာပြောတော့ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“ မူ မမှတ်မိတော့ဘူး အကို။ တစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ” 

ထိုစကားကြားသည်နှင့် တင်ထွန်း၏ ဆောင့်ချက်များ ပိုမြန်သွားသည်ကို လှမူသတိထားမိလိုက်သည်။ မိန်းမဉာဏ်က လင်ဖြစ်သူ၏ စိတ်ကို ချက်ချင်းရိပ်မိသွားသည်။ လင်လုပ်တဲ့လူက မိမိသူများနှင့်ဖောက်ပြန်နေသည်ကို မသိစိတ်ထဲတွင် နှစ်ခြိုက်နေပုံရသည်။ 

လှမူမှာ ရုတ်တရက် နားမလည်နိုင်သော်လည်း ကိုယ့်ကို မရိုက်မနှက် အိမ်ပေါ်မှ မကန်ချသည့်အပြင် ယခုလို လိုလိုလားလားဖြစ်နေပုံရသဖြင့် သတိထားပြီး မီးစင်ကြည့်ကရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“ သူနဲ့ ဘယ်လိုစလိုးဖြစ်တာလဲ” 

လှမူမှာ မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲလာအောင် ရှက်သော်လည်း ညှပ်ပူးညှပ်ပိတ်အနေအထားမို့ မလွဲှသာပဲ ဖြေနေရသည်။

“ အိမ်မှာ လက်ဆေးဇလုံက ရေပိုက်ပျက်တာ လာပြင်ပေးရင်းနဲ့ စဖြစ်တာပါပဲ” 

တင်ထွန်း လွန်ခဲ့သည့် တစ်နှစ်ခန့်က ရေပိုက်ပျက်တာ မှတ်မိသွားသည်။ ရေပိုက်ပြင်ပေးရန် သူ့ကို လှမူ တစ်ပတ်လောက် ပြောနေသည်ကို သတိရမိသည်။ တစ်ပတ်လောက်နေတော့ အလုပ်သွားနေတုန်း ရေပိုက်သမားခေါ်ပြင်လိုက်သည်ဟုပြောသည်ကို ရေးတေးတေးပြန်မှတ်မိလာသည်။

“ မှတ်မိတယ်မူ။ အကို့အပြစ်ပါပဲ။ အကို မလုပ်ပေးခဲ့မိလို့လေ” 

“ အကို့ကို မူဘယ်တော့မှ အပြစ်မတင်ဖူးပါဘူး။ အခုတော့ အကိုအနေနဲ့ မူ့ကို အပြစ်တင်ရင် မူခံနိုင်ပါတယ်။ မူ အပြစ်အကြီးကြီးကို ကျူးလွန်မိပါတယ်” 

မိန်းမက ချွဲ ချွဲနွဲ့နွဲ့ပြောလိုက်ရာ တင်ထွန်း အရည်ပျော်သွားတော့သည်။

“ မူရယ်။ အကိုမူ့ကို အပြစ်မတင်ပါဘူး။ အပြစ်မြင်ရင် ဒီလို လုပ်နေပါ့မလား” 

လှမူမှာ ရင်ထဲမှ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပြီး တင်ထွန်းကို ဖက်ကာ ငိုမိပြန်သည်။ တင်ထွန်းလည်း အောက်မှ လီးနှင့် တဖတ်ဖတ်ဆောင့်ရင်း မိန်းမအချောအလှလေးကို ဖက်ကာ ငိုချလိုက်မိသည်။

“ မူသူ့ကို ချစ်လား” 

“ အကို့ကိုပဲ ချစ်တာ။ မှားမိတာ သွေးသားဆန္ဒကြောင့်ပါ” 

မိန်းမ၏ အဖြေကို တင်ထွန်းသဘောတွေ့သွားပုံရသည်။ ပိုပြီး တင်းတင်းဖက်ကာ ဆက်လိုးနေမိသည်။

“ သူလုပ်တာကို ကြိုက်လား” 

“ အကို။ မူအမှန်အတိုင်းဖြေရင် စိတ်ဆိုးမှာလား” 

တင်ထွန်းမှာ မိန်းမဆက်ပြောမည့်စကားကို ကြားလည်း ကြားချင်သည်။ စိတ်လည်း ပူနေမိသည်။ သို့သော်လည်း သိချင်စိတ်က ကြီးစိုးနေသဖြင့်

“ အခုတောင် စိတ်မဆိုးတာ ဘာမှ စိတ်ဆိုးစရာမကျန်တော့ပါဘူး” 

“ မူက သူ့ကို ကြိုက်တာမဟုတ်ဘူး။ သူ့လီးကြီးကို ကြိုက်တာ။ သူ့လီးက အရမ်းကြီးတော့ လိုးလို့အရမ်းကောင်းတယ်” 

တင်ထွန်းမှာ သူ့မိန်းမစကားကို မယုံနိုင်စွာ ကြားလိုက်ရသဖြင့် ခေါင်းထဲတွင် ကြက်သီးများပင် ထသွားမိသည်။ မနာလို အူတိုစိတ်က တကိုယ်လုံးကို တဖိန်းဖိန်းတက်လာသည်။ သို့သော်လည်း တချိန်တည်းမှာပင် ထိုစကားကြားလိုက်ရသည်နှင့် လိုးနေသောလီးမှာ သုက်များဖြင့် ပြည့်လာပြီး တဆတ်ဆတ်ပင် တုန်ခါလာသည်။

“ အောင်မြင့်လီးနဲ့ အကို့လီးနဲ့ ဘယ်သူ့လီးက ပိုလိုးလို့ကောင်းလဲ” 

“ ဟီး အမှန်အတိုင်းဖြေရင် အကို စိတ်မဆိုးရဘူးနော်” 

ငိုနေသော လှမူမျက်နှာလေးမှာ စပ်ဖြဲဖြဲလေးဖြစ်လာသည်။ တင်ထွန်းမှာ ဇနီးချောလေး၏ မျက်နှာလေးကို တပ်မက်စွာကြည့်ရင်း ရင်ခုန်သံတွေ အလွန်မြန်လာရသည်။

“ ပြော။ အမှန်အတိုင်းမပြောရင် ဖင်ကို တုတ်နဲ့ရိုက်မယ်” 

လင်မယားနှစ်ယောက်မှာ ငိုနေရာမှ စိတ်ပြန်လည် ကြည်လာပြီဖြစ်သည်။

“ အကို့လီးက သေးသေးလေး။ ကိုအောင်မြင့် လီးကြီးနဲ့တော့ ဘယ်ယှဉ်လို့ရမလဲ။ ဆင်နဲ့ ဆိတ်လောက်ကွာတာကို။ ဟီး” 

“ အိုး ... မူ... အကိုထွက်ကုန်ပြီ... အားးး...” 

တင်ထွန်းမှာ လှမူ၏ စကားအဆုံးတွင် ဇနီးအရင်းခေါက်ခေါက်က မိမိ၏ လီးကို တခြားယောက်ျားလီးနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပြီး ချိုးနှိမ်ပြောသည်ကို နှစ်သက်သည့်အလား လီးတန်ထဲမှ သုက်ရည်များကို လှမူ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ရှက်ရှက်နှင့် တပျစ်ပျစ်ပန်းထုတ်လိုက်မိလေသည်။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။

ကြီးကြီးရဲ့ ပိပိ (စ/ဆုံး)

ကြီးကြီးရဲ့ ပိပိ  (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မန္တလာမောင်မောင်တုတ်

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ကျနော်ရဲ့ မိဘတွေနှစ်ဦးစလုံးက အလုပ်လုပ်ကြတော့ တစ်နှစ်တာ ကျောင်းတက်လို့ ပြီးသွားရင် နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်ရောက်တိုင်း ကျနော်ကို မိဘများရဲ့ ဇာတိချက်ကြွေ ရွာကို ပြန်ပို့ထားကြတယ်လေ၊ ဒါကလည်း မိဘတွေ နှစ်တိုင်း မပျက်မကွက်လုပ်တတ်တဲ့ ဓလေ့လေးတစ်ခုပါ၊

ရွာမှာက ကျနော်ရဲ့ အဖိုး၊ အဖွား၊ ကြီးတော်၊ အန်တီတို့နဲ့ ဝမ်းကွဲ ညီအကိုမောင်နှမတွေက အများကြီးဆိုတော့ ကျနော်လည်း ရွာကို သွားရတာ အတော်ပျော်ပါတယ်၊ ဆွေမျိုးတွေရဲ့ အိမ်တွေက လမ်းတစ်လမ်းထဲမှာဆိုတော့ ကျနော်ရွာရောက်ရင် နေပျော်တဲ့ အိမ်မှာပဲ နေတာများတယ်။

အဖိုးတို့ အိမ်မှာက အိမ်ထောင်မကျသေးတဲ့ ဦးလေးနဲ့ အဒေါ်က ရှိနေတော့ အမြဲတမ်း အဆူခံနေရလို့ မပျော်ဘူးဗျာ၊ ခြေရင်းဖက်မှာလဲ ဘကြီးတို့လင်မယား၊ သူ့မိန်းမကြီးတော်က မျက်နှာကြီးက စူပုတ်ပုတ်၊ အဖိုးတို့ အိမ်ရှေ့မှာတော့ အပြိုကြီး တစ်ဖြစ်လည်း ကြီးတော်ကြီးတစ်ယောက်ရှိတယ်။

အပြိုကြီး တစ်ဖြစ်လည်း ဆိုတာက ဒီလို၊ သူ အသက် ၂၀ ကျော်တော့ အိမ်ထောင်ကျခဲ့တယ်၊ တစ်နှစ်ကျော်ပဲ ပေါင်းသင်းလိုက်ရပြီး ယောင်္ကျားတိမ်းပါးသွားတော့ လယ်တွေ ယာတွေနဲ့ အိမ်တစ်လုံး အမွေရခဲ့ပြီး တစ်ဦးတည်းနေတာပေါ့။ပြောရရင် မုဆိုးမပေါ့ဗျာ၊ နောက်အိမ်ထောင်လည်း ထပ်မပြုတော့ပဲ အလုပ်တွေကို ကိုယ်တိုင် ဦးစီးလုပ်ကိုင်ပြီး အဖိုးတို့ကို ထောက်ပံ့နေခဲ့တာ။

သူကလည်း ကျနော်ကို ဟိုးးးးငယ်ငယ်လေးကတည်းက ချစ်ခဲ့တာ၊ သူ့ရဲ့ သားတစ်ယောက်လိုပဲ ရွာရောက်တိုင်း ကြီးတော်နဲ့ အရင်ဆုံး အလွမ်းသယ်၊ နောက်တော့မှ အဖိုးတိုးကို ကန်တော့၊ ကျန်တဲ့သူတွေကို နှုတ်ဆက် အဲလို့နေခဲ့တာ၊ ပြီးလျှင် နေတာစားတာနဲ့ ညအိပ်ရင်လည်း အဲဒီကြီးတော်ရဲ့ အိမ်မှာပဲ။

ပြောရဦးမယ် ညအိပ်ရာဝင်လည်း ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ကြီးတော်ကြီးရဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ ကြီးတော်ကြီးကို အမြဲခွအိပ်လာခဲ့တာ အခုတော့ ကျနော်လူပျိုတောင် ဖြစ်လာခဲ့ပြီ၊ မနက် အိပ်ရာနိုးရင် ကြီးတော်ကြီးနဲ့ အတူဆွဲခြင်းတောင်းကိုင်လို့ ဈေးကိုလိုက်တယ်။

မနက်စာစားတယ်၊ ဈေးဝယ်လို့ပြီးသွားလျှင် ကြီးတော်ကြီးက ဆွဲခြင်းတောင်းနဲ့ အတူ ဆိုက်ကားစီးလို့ အိမ်ပြန်၊ ကျနော်ကိုတော့ မုန့်ဖို့ပေးလို့ ရွာထဲက လ်ဘရည်ဆိုင်မှာ ထားခဲ့နေကြ၊ မုန့်ဖိုးဆိုတာကလည်း တစ်နေ့တာ ကြိုက်တာသုံးဖို့ အလုံအလောက်ပေးခဲ့တာ။

ကျနော်လည်း တစ်မနက်လုံး ရွာထဲမှာ လုပ်ချင်ရာလုပ်၊ နေ့လည်း ထမင်းစားရင်တော့ အိမ်ပြန်ရတယ်၊ ကြီးတော်နဲ့ အတူ ထမင်းစားရတယ်၊ ပြန်မစားရင်တော့ ကြီးတော်က ဆူတော့မဆူဘူး စိတ်ကောက်နေလေရော။

နေလည်စာစားပြီးရင် တစ်ရေးအိပ်၊ ပြီးတော့မှာ ညနေပိုင်း လစ်ချင်တဲ့ နေရာလစ်၊ ညဆိုပြန်လာ၊ ၉ နာရီထက်တော့ ကျော်လို့မရ၊ ဒီထက်အချိန်ကျော်ပြီး ရွာထဲလည်း နေစရာမှ မရှိတာ၊ အိမ်ပြန်ကုန်ကြပြီလေ၊ ရာသီဥတုက ပူတော့ အိပ်ခါနီးတိုင်း ရေချိုးပြီးမှ အခန်းထဲကိုဝင်ပြီး အိပ်ရတာ။ရွာဆိုတော့ဗျာ အိမ်ထဲမှာ လေတော့ ဝင်ပါရဲ့ အပူဒါဏ်ကိုတော့ မတွန်းလှန်းနိုင်ဘူး၊ ပူလွန်းတော့ အိပ်မပျော်သေးပဲ ဟိုဖက်လှိမ့်လိုက် ဒီဖက်လှည့်လိုက်နဲ့ပေါ့။

တော်သေးတာက ကြီးတော်ရဲ့ အိပ်ခန်းကလည်း ကျယ်တယ်၊ နှစ်ယောက်အိပ်မွှေ့ယာကြီးပေါ်မှာ ဖျာတစ်ထပ်ခင်းလို့ အိပ်ကြရတော့ လူးလှမ့်ဖို့က နေရာအတော်ရတယ်လေ။

ဒါတောင် ကျနော်က လှိမ့်ရင်းနဲ့ ကြီးတော်ကြီးကိုဖက်လိုက် ခွလိုက်လုပ်လိုက်သေးတာ၊ ငယ်ငယ်ကတည်းကလည်း ဒီလိုပဲနေလာတော့ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ပေါင်ကြားထဲ့က ပိပိကလွဲလို့ ကျန်တဲ့နေရာတွေအားလုံးကို ကျနော်ထိကိုင်ခဲ့ဘူးတယ်လေ။ဒါပေမယ့် အဝတ်အစားအပြည့်နဲ့ပေါ့၊ ဒီလိုနဲ့ ချက်ချင်းအိပ်မပျော်သေးတော့ ကျနော်အတွေးတွေက တောင်တောင် အီအီရယ်။

ကြီးတော်ကြီးလည်း အခု အသက် ၄၀ ကျော်လာပြီ၊ အသားအရည်က ဝါညက်၊ ကိုယ်လုံးကတော့ အချိုးကျပြီး တုတ်တုတ်ခဲခဲ၊ ရင်သားတွေလည်းထွားတယ်။ဖင်လုံးကြီးဆိုတာ လမ်းလျှောက်သွားရင် တစ်တုံတုံ၊ တစ်ခါတလေများ ကြီးတော်ကြီး အိမ်ဘေးမှာ ရင်လျားလေးနဲ့ ရေချိုးတိုင်း ကျနော် သွားထိုင်ပြီး ကြည့်နေတတ်တယ်၊ ကြီးတော်က မဆူတဲ့အပြင် ပြုံးစိစိနဲ့ပေါ့။

လုံချည်တွေ ရေစိုသွားတော့မှာ ကြီးတော်ရဲ့ ကိုယ်လုံးက အလုံးလိုက် အထည်လိုက် ပေါ်လာတော့တာ၊ ကျနော်ပေါင်ကြားမှာတော့ တင်းလာတတ်တယ်လေ၊ ရေချိုးလို့ ပြီးသွားရင်လည်း ကြီးတော်က အိပ်ခန်းထဲမယ် သနပ်ခါးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးလိမ်းတတ်တာပေါ့၊

ကျနော်ဆိုတဲ့ ကောင်ကလည်း လူပျိုဖြစ်လာတော့ အကျင့်မကောင်း မျက်နှာတွေ လိမ်ပြီးချိန်လောက် မှန်းပြီး အခန်းထဲကို ဝင်သွားတာ။အဲဒီအချိန်ဆို ကြီးတော်က လုံချည် ရင်လျားကို ဖြေချပြီး ရင်ဘတ်နဲ့ ရင်ညွှန်တွေကို သနပ်ခါးလိမ်းတယ်၊ ပြီးရင် လုံချည်အောက်နားကိုလည်း လှန်တင်ပြီး ပေါင်ရင်းအထိ လိမ်းတတ်တာပေါ့။

အဲဒါကို မြင်ချင်လို့ အချိန်ကိုက်ဝင် ပြီးရင် ကြီးတော်ကြီးကို ခလေးတစ်ယောက်လို့ ချိုချိုတိုက်ဆိုပြီး သွားပူဆာတော့တာ၊ ကြီးတော်ကြီးကလည်း ချစ်လွန်းလို့လားတော့မသိ

 “ ဟဲ့…ကောင်လေးနော်” 

လို့သာပြောပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ထည့်လို့ နို့စို့ခိုင်းတောတာ၊ ဇိမ်ပဲ။လူပျိုတစ်ယောက်နို့စို့တာပဲဗျာ၊ ခလေးနို့စို့သလိုတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာဖျားနဲ့ပါမွှေ၊ ရင်သားဘေးတွေတောင် လျှာနဲ့ ပတ်ပြီးလျှက်လိုက်သေးတာ၊ ပထမတော့ ကြီးတော်ကြီးလည်း တစ်ခုခု ကောင်းနေပုံရတယ်၊ မျက်စိလေးကို မှိတ်လို့၊ နောက်တော့ သတိရသွားပြီး ..........

“ဟဲ့…ကောင်လေးလေး တော်တော့” 

လို့ ပြောရင်း ကျနော်ကိုဖယ်လို့ လုံချည်ကို ပြန်ဝတ်တော့တာ၊ ပါးစပ်ကလည်း ပြောလိုက်သေး 

“ ခလေးစို့သလို မစို့ဘူး အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတယ်”

ဆိုပဲ၊ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျနော်လည်း အိမ်သာထဲကို ပြေးပြီး တစ်ကြောင်းရှော့လိုက်ရပြန်ရော။

ရှော့နေတုန်းလည်း ကြီးတော်ကြီးကို မှန်းလိုက်သေးတာ၊ ရင်သားတွေက တော်တော်ထွားပြီး တင်းနေတာပဲ၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက စို့ပေးနေရင်းနဲ့ မာပြီး စူထွက်လာတတ်တာလည်း ပါးစပ်ထဲမှာ သတိထားမိတယ်လေ။အဲလို နို့စို့ပေးနေတုန်း ကြီးတော်ကြီးရဲ့ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းနဲ့ သက်ပြင်းချလိုက်တာဟာ ကျနော်မျက်နှာပေါ်တောင် ရှူထုတ်လိုက်တဲ့ လေတွေ လာရိုက်တတ်တယ်။ 

ကြီးတော်ကြီးတော့ ဘယ်လိုနေမလည်းမသိ ကျနော်တော့ ကောင်းလွန်းလို့ ကိုယ်ဟာကို လုပ်လိုက်တာ အရည်တွေ ထွက်သွားရောဗျာ၊အဲဒီလိုနဲ့ ကျနော်အိမ်သာဖက်ကနေ ပြန်လာလို့ ကြီးတော်ကြီးနဲ့ ဆုံမိလို့ကတော့ မေးခွန်းတွေက လာပီ။

မေးမယ်ဆိုလည်း မေးချင်စရာလေ၊ လူက အားကုန်လာတဲ့ရုပ်နဲ့ ချေွးတွေလည်း ထွက်လို့၊ တစ်ကယ်တော့ ကြီးတော်ကြီးက ကျနော်ဆို အရိပ်တစ်ကြည့်ကြည့်နဲ့ကို နေခဲ့တာလေ။ကျနော်မျက်နှာ အမူအရာကို အမြဲပဲ ကြည့်နေတော့တာပေါ့၊ ကျနော်အိမ်သာက ပြန်ထွက်လာတော့ ကြီးတော်က မီးဖိုးခန်းကနေ စောင့်နေပြီး မေးခွန်းတွေ စပါလေရော၊ 

“အိမ်သာထဲမှာ ဘာတွေလုပ်ခဲ့တာလည်း…ချွေးတွေက ဘာလို့အဲလောက်တောင် ထွက်နေရတာလည်း…အိမ်သာတက်တာရော ဟုတ်လို့လား” 

နဲ့ဗျာ စုံလို့ပါပဲ၊

ကိုယ့်ဟာကိုယ် မလုံမလဲ ဖြစ်လာရတဲ့အထဲ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ မေးခွန်းတွေက ဖြေရမှာတောင် ရှက်နေမိတော့တာ၊ ကျနော်လည်း သူခိုးလူမိသလို ဖြစ်နေတော့ ဖြေရမှာလည်းခက်တယ်၊ ဒီတော့ မချိသွားဖြဲလေးနဲ့ ကြီးတော်ရှေ့ကနေ အမြန်လစ်တော့တာပေါ့။ကျောခိုင်းလိုက်တုန်း ကြီတော်ရဲ့ ပြောလိုက်တဲ့ အသံတောင် နားထဲကနေမထွက်တော့ဘူး၊

 “ ကောင်လေး ဖန်ပျောက်(ဖောက်ပြန်) နေတယ်” 

တဲ့၊ ဒီလိုနဲ့ နီရဲတဲ့ မျက်နှာကို အပိုးသတ်ရင်း ကြီးတော်နဲ့ လွတ်ရာ ကျွတ်ရာ ရွာထဲကို လစ်တော့တာ၊ လ်ဘရည်ဆိုင်ကိုတောင် ဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး၊ ညနေစောင်း မှောင်ချိန်ရောက်မှပဲ အိမ်ကို ပြန်လာဖြစ်တော့တယ်၊

ရေချိူးပြီး ကြီးတော်နဲ့ ညစာစားတော့ မျက်နှာပူတယ်ဗျာ၊ သူကတော့ ကျနော်ကို ထမင်းတွေ ဟင်းတွေထည့်ပေးရင်း ခွံ့မကျွေးရုံတစ်မယ်ပဲ။ကျနော်တော့ သူ့မျက်နှာ မကြည့်ရဲ၊ ခေါင်းကို ငုံ့လို့ ထမင်းကိုလွေးတော့တာ၊ တစ်ခါတခါတော့ မျက်စိအောက်မှာ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ ရင်သားကို မြင်လိုက်မိရင် ရင်တွေတုန်လို့ နို့ထမင်းစားရသလိုပဲဗျာ။

ညမအိပ်ခင်တော့ အဖိုးတို့အိမ် သွားလိုက်သေးတယ်၊ ကြီးတော်ကြီးကတော့ ည ၉ နာရီ မထိုးခင် ပြန်လာခဲ့တဲ့၊ အဖိုးတို့ဆီမှာ လ်ဘက်သုတ်လေး သွားအုပ်လိုက်ပြီး ပြောသမျှနားထောင် မေးသမျှဖြေ ပြီးတော့ ပြန်လစ်လာခဲ့တော့တာပေါ့၊

ကြီးတော်ရဲ့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရာသီဥတုက အတော်ပူတယ်ဆိုပြီး ကြီးတော်က ရေထပ်ချိုးလေရဲ့၊ ကျနော်ကိုလည်း အိပ်ရင် အအိုက်သက်သာအောင် ထပ်ချိုးခိုင်းပြန်ရော၊ အတင်းခေါ်တော့လည်း ကန့်လန့် ကန့်လန့်နဲ့ ပါသွားပြီး အိမ်ဘေးက ရေချိူးတဲ့ နေရာကို ရောက်သွားရောလေ။

ရေချိူးတဲ့နေရာက မှောင်တယ်၊ ပြီးတော့ ဘေးတွေက ကာထားတော့ အိမ်ဖက်ပဲ မြင်ရပြီး အပြင်ကနေ လုံးဝမမြင်ရလောက်အောင် လုံခြုံတဲ့ နေရာပေါ့၊ ကြီးတော်လည်း လုံချည်ရင်လျား၊ ကျနော်ကတော့ ပုဆိုးလေးနဲ့ စပြီး အတူတူရေချိူးကြတာပေါ့။ပြီးတော့ ကျနော်ကို ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ချေးတွန်းပေးသေးတာ၊ ကျနော်ရဲ့ ပေါင်ဂွကြားဆုံတောင် မချန်ဘူး ပွတ်ပေးနေတာ၊ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ လက်တွေက အသဲယားတယ်ဗျာ၊

ပြီးတော့ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ ကျောကုန်းကိုလည်း ဆပ်ပြာတိုက်ရင် ချေးပြန်တွန်းပေးရတယ်၊ သူကတော့ ရင်လျားထားတဲ့ လုံချည်လေးကို အောက်ကို လျောချပေးတာပေါ့၊ ကျနော်လက်တွေက ဖင်လုံးတွေအထိတောင် တမင်တကာ ချော်ပွတ်လိုက်မိသေးတယ်။

ကြီးတော်ကြီးက ဘာမှ မပြောတော့ လက်တွေကရဲတင်းလာပြီး ဂျိူင်းအောက်ကနေ လက်လျှိုလို့ ရင်သားတွေရဲ့ ဘေးဖက်တွေကိုတောင် ဆက်ပြာနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်မိတယ်လေ။ကြီးတော်က သူ့ကိုယ်လုံးကို နောက်ဆုတ်ပြီး ကျနော်ဆီကိုကပ်လိုက်တော့ ပေါင်ရင်းက သူ့ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးဆီကို ကပ်သွားပြီး၊ ကျနော်လက်တွေကလဲ ရင်သားတွေတစ်ခုလုံးကို အုပ်ကိုင်မိသွားရောပေါ့၊

ကျနော်လည်း ကိုင်လို့ကောင်းကောင်းနဲ့ အသာအယာပဲ ရင်သားတွေကို ပွတ်ပေးနေရင်း ဖင်လုံးကြီးကိုလည်း ကျနော်လိင်တံနဲ့ ဖိပေးထားမိတယ်လေ၊ အချိန်တွေ အတော်တောင်ကြာသွားတယ်လို့ ထင်မိလိုက်တယ်၊ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ နို့သီခေါင်းလေးတွေတောင် တော်တော်ကို စူထွက်နေခဲ့ပြီ။ဒါပေမယ့် ကျနော်လက်တွေကိုတော့ နောက်ထပ် အောက်ပိုင်းကို ဆင်းခွင့်မပေးတော့ဘူး၊ ဆင်းမယ်လုပ်လိုက်တိုင်း လက်တွေကို ဖမ်းထားတတ်တာပေါ့။

ကျနော်လည်း စိတ်တွေကို ထိန်းမရတော့ဘူး ကြီးတော်ကြီးရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ထိချင်ပွတ်ချင်နေခဲ့ပြီ၊ အထူးသဖြင့် ပေါင်ကြားထဲက ပိပိကို ကိုင်ကြည့်နေချင်ခဲ့ပြီ။တစ်ခါမှ မထိဖူး မမြင်ဖူးသေးတော့ စိတ်မှန်းနဲ့ လက်တွေ ဘယ်လောက်ကွာလည်းဆိုတာကို အရမ်းပဲ စပ်စုနေချင်ခဲ့တာပေါ့၊

နောက်တော့ ကြီးတော်ကြီးက လုံချည်ကို ရင်ပြန်လျားလိုက်ပြီး ကျနော် ဖက်ကို လှည့်လာတော့တာပေါ့၊ ရင်ဘတ်နဲ့ ဝမ်းဗိုက်ပိုင်းတွေကို ဆပ်ပြာထပ်တိုက်ပေးသေးတယ်လေ၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်း နဲနဲမှောင်နေတော့ ကြီးတော်ကြီးကို ရှက်စရာ သိပ်မဖြစ်မိဘူး။

ကြီးတော်ကြီးက ကျနော်ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချပြီး အရင်ဆုံး ခြေချောင်းနဲ့ ကျနော်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတာပေါ့။

နောက်တော့ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ လက်တွေက အောက်ကနေ အပေါ်ကို တစ်ဖြည်းဖြည်း တက်လာလိုက်တာ အဆုံးမတော့ လက်တွေက ကျနော်ရဲ့ ပေါင်ကြားဂွကြားဆုံကိုတောင် ရောက်လာခဲ့ပြီလေ၊ကြီးတော်ကြီးက အိမ်ထောင်ကျဖူးထားလို့လား၊ ကျနော်ကိုပဲ သူ့ရဲ့ သားလို ခလေးတစ်ယောက်လိုပဲ ထင်နေမိလို့လားတော့ မသိတော့ဘူး။

နောက်တော့ သူကျနော်လိင်တံကို သေသေချာချာကိုင်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတော့တာပေါ့၊ အပေါ်ယံ အရေပြားကိုတောင် လှန်လို့ ထိပ်ခေါင်းလေးကို ဆပ်ပြာအတိုက်ခံနေရတာများ ဖီးလ်တွေတက်လာပြီး လိင်တံတောင် မာတောင်လာခဲ့ရပြီ။

ကြီးတော်ကြီး မေးနေတာတောင် မကြားမိတော့မှ ပြန်မေးမိတာ

“ဒီလိုမျိုး ကိုယ်ဟာကိုယ် သန့်ရှင်းရေးရော လုပ်ရဲ့လား” တဲ့၊

 “ အင်း” 

လို့သာ အသံလေးလေးပင်ပင်ကြီးနဲ့ ပြန်ဖြေမိတာ ဖီးလ်တွေက အတော်တက်နေပြီး ကျနော်ရဲ့ လိင်တံလည်း မာတောင်နေခဲ့ပြီး ကြီးတော်ရဲ့ မျက်နှာတည့်တည့်ကို ချိန်မိရက်သားလေ၊ကောင်းခန်းရောက်တုန်း မီးပျက်သွားတယ်ဆိုရမလားပဲ၊ ကြီးတော်ကြီးက ရေခွက်နဲ့ လိင်တံပေါ်ကိုရေလောင်းချလိုက်တာ ဖီးလ်တွေလဲ ငုပ်သွားရောပေါ့၊ လိင်တံကတော့ မာတောင်နေဆဲပဲလေ၊ နောက်ဆုံးနှစ်ဦးသား လက်စသတ်ရေချိုးလိုက်ပြီး အဝတ်တွေကို လဲလို့ အိမ်ပေါ်တက်လာမိတော့တယ်။

ကျနော်ရဲ့ စိတ်တွေကတော့ အတော်ထန်နေခဲ့ပြီ၊ ကြီးတော်ကြီးကတော့ လုပ်စရာရှိတာတွေကို ပုံမှန်လုပ်နေတုန်းပေါ့၊ သနပ်ခါးလိမ်းတော့ ကျနော်က အိပ်ရာပေါ်မှာ လှဲနေခိုက် ကြီးတော်ကြီးရဲ့ ကိုယ်လုံးကို နောက်ကနေ ကြည့်နေမိရင်း ကိလေသာတွေပွားလို့ တဏှာစိတ်တွေ ထကြွနေရပြီပေါ့။

နောက်တော့ ကြီးတော်ကြီးက ကျနော်ရှိတဲ့ နောက်ကို မကြာခဏလှည့်ကြည့်နေတာနဲ့ မျက်စိကို မှိတ်လို့ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တော့တယ်၊ အဝတ်အစားလဲသံလေးတွေ မီးပိတ်သံလေးတွေ ကြားပြီးနောက် အိပ်ယာရဲ့ တစ်ဘက်စွန်းမှာ ဝင်လှဲလိုက်တာကို မကြည့်ပဲနဲ့ စိတ်ထဲက သိနေခဲ့တယ်လေ။

ပထမဦးဆုံး ခံစားမိလိုက်တာက သနပ်ခါးနံ့လေးပါပဲ၊ နောက်တော့ ကြီးတော်ကြီးဆီက စကားသံ စကြားမိတယ်လေ၊ 

“သား…..အိပ်ပြီလား” 

တဲ့၊ ကျနော်လည်း အိပ်မပျော်သေးပါဘူးလို့ ပြန်ဖြေရင်း ကြီးတော်ကြီးဖက်ကို လှည့်လိုက်တယ်၊ အားလုံးက မှောင်နေတော့ လူလုံး လူယောင်ကလွဲလို့ ဘာမှာတော့ သေသေချာချာ မမြင်ရဘူးပေါ့၊တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်မှုတွေကြားမှာ အသက်ရှူသံတွေပဲ ကြားနေရတဲ့ အခိုက်

 “ သား….ဒီနေ့ကြီးကြီးရေချိူးပေးတာတွေရယ် နောက်ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဘယ်သူကိုမှ ပြန်မပြောရဘူးနော်”

 လို့ ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော်လည်း မြန်မြန်ပဲ 

“ဟုတ်ကဲ့”

လို့ အဖြေပြန်ပေးမိတာပေါ့။နောက်တော့ ကြီးကြီးက ကျနော်ဆီကို တိုးလာခဲ့ပြီး ကျနော်ရဲ့ ခေါင်းကို သူရင်ခွင်ထဲ ထည့်လို့ 

“သိပ် လိမ္မာတာပဲ” 

လို့ပြောရင်း ဖက်ထားတော့တာလေ၊ ပြောရရင် ကျနော်မျက်နှာက ကြီးတော်ရဲ့ ရင်သားပေါ်မှာ၊ ကျနော်လည်း နှခမ်းလေးနဲ့ အင်္ကျီပေါ်ကနေ အသာလေး ကစားလိုက်တော့ အတွင်းခံဝတ်မထားတာကို သိလိုက်ပြီလေ။

အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ နို့သီးခေါင်းနေရာလေးကို ရှာပြီး သွားလေးနဲ့ ကိုက်လိုက် လျှာလေးနဲ့ ထိုးလိုက် လုပ်ပေးနေတာ ကြာလာတော့ ကြီးတော်ကြီးလဲ ကျနော်ကို ပိုပြီး တိုးလို့ ဖက်ထားပြီး ပေါင်တစ်ချောင်းနဲ့တောင် ခွထားလိုက်သေးတာ၊ရေချိုးနေတုန်းက ကြွခဲ့ရတဲ့ စိတ်တွေ ပြန်ပြီး ပေါက်ကွဲလာခဲ့ရပြီး ကြီးတော်ရဲ့ အင်္ကျီကို အပေါ်လှန်တင်လို့ ရင်သားတွေကို အားပါးတရ နမ်းရှိူက်မိပြီလေ။

ကျနော်ရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလဲ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ တင်ပါးနဲ့ ဖင်လုံးကြီးကို ပွတ်လိုက် ဖင်ကြားမြောင်းလေးထဲ လက်ညှိုးလေး လျောထိုးလိုက်နဲ့ လုပ်နေရင်း မသိမသာနဲ့ ကြီးတော်ရဲ့ လုံချည်ကို မတင်လာတော့တာပေါ့။

ကြီးကြီးရဲ့ အသက်ရှူလိုက်လို့ ထွက်လာတာ လေတွေဟာ ကျနော်ရဲ့ ခေါင်းထိပ်က ဆံပင်တွေကို ပြင်းထန်စွာ ရိုက်ခတ်နေတော့တာ၊

ကြီးကြီးကလည်း ကျနော်လုံချည်ကို မတင်နေတုန်း အဆင်ပြေအောင် မသိမသာကြွပေးထားတယ်လေ၊ ကြီးကြီးရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးက ဖင်လုံးကြီး ကြီးသလိုပဲ ပြည့်တင်းနေတာကို ပွတ်ပေးရင်း ခံစားမိတော့တာ။နောက်ဆုံးတော့ ကြီးကြီးရဲ့ လုံချည်ဟာ အပေါ်အထိ လှန်လို့ရသွားပြီး ဖင်လုံးကြီးကို ကျနော်လက်နှင့် သေသေချာချာ ပွတ်လို့ ညှစ်လို့ရသွားပြီလေ။

နို့သီးခေါင်းလေးကို ရွရွလေး စို့လိုက် လျှာနဲ့လျှက်လိုက်နဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလဲ ဖင်ကြားထဲ လက်ညှိုးထည့်လို့ လျောတိုက်ပေးနေမိတော့တာ၊ ကြာလာတော့ ကြီးကြီးက သူ့ရဲ့ ဆီးခုံကြီးကို ကျနော် ဝမ်းဗိုက်နေရာနဲ့ ဖိကပ်ထားပြီး ခြေတစ်ချောင်းက ကျနော်ကိုခွညှပ်ထားတော့တာပေါ့၊

ကျနော်ရဲ့ လက်ညှိုးကလဲ ဖင်ကြားကနေပြီးတော့ ရှေ့ဖက်ကို ရသလောက် ကျူးကျော်တိုးဝင်ဖို့ ကြိုးစားနေမိတယ်လေ၊ ပေါင်သားတွေက ပိတ်နေလို့ လွယ်လွယ်နဲ့ မရောက်တာလား၊ ကြီးကြီးကပဲ ညှပ်ထားသလာတော့ မသိခဲ့ဘူး၊ နဲနဲလေး ဝင်ဖို့တောင် တော်တော်ကြိုးစားနေရတော့တယ်။

ကြီးကြီးက ကျနော်ကိုခွထားတဲ့ ပေါင်လေးကို ကြွပြီး ပြန်ခွလိုက်တော့ ကျနော်ရဲ့ လက်ညှိုးက ပိပိဆီကို စပြီး စမ်းမိပြီလေ၊ ကျနော်အရမ်း အံသြသွားခဲ့မိတယ်။ကြီးကြီးရဲ့ ပိပိအဝမှာ အရည်တွေ အတော်စိုရွှဲနေခဲ့ပြီ၊ ကျနော်လည်း စိုရွှဲနေတဲ့ အရည်တွေကို အားပြုလို့ လက်ညှိုးကို ဝင်သလောက်သွင်းရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် စလုပ်ပေးတော့တာပေါ့။

ကျနော်ရဲ့ လက်က ဖင်လုံးကြီးကိုလည်း ဖက်ထားရသေးတယ်ဆိုတော့ လက်ညှိုးက တစ်ဆုံးမဝင်ဘူးပေါ့ဗျာ၊ လက်တစ်ဆစ်လောက်မှာတင် ရပ်နေရော။ကြီးကြီးလည်း လက်တစ်ဆစ်လောက်နဲ့ အားရပုံမပေါ်ပဲ ခါးတွေကို လှုပ်ပြီး ကစားကြည့်သေးတယ်။

မတိုးတက်ဘူး လက်တဆစ်ကနေ၊ ဒါကြောင့်မို့ ထင်ရဲ့ ကျနော်ကို ခွထားရာကနေ ပတ်လတ်ပြန်လှန်လိုက်တော့ ကျနော်လည်း လုံချည်ကို အမြန်မတင်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တာ အမွှေးထူတွေ အုပ်ဆိုင်းထားတဲ့ ကြီးကြီးရဲ့ ပိပိကြီးဟာ ဖောင်းတက်နေတာကို သိလိုက်ရတာပေါ့။

ပထမတော့ ပိပိဖောင်းဖောင်းကြီးကို အမွှေးတွေနဲ့ အတူ ကစားနေမိလိုက်သေးတယ်၊ ကြီးကြီးလည်း တငြီးငြီး တငြူငြူ ဖြစ်လာပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အစွမ်းကုန် ကားလိုက်တော့ ကျနော်ရဲ့ လက်တွေက ပိပိဆီကို တန်းရောက်သွားပါလေရော။အခုမှ သေသေချာချာ ကိုင်ကြည့်မိတာ၊ ကြီးကြီးရဲ့ ပိပိကလည်း ဖောင်းဖောင်းကြီး၊ နှခမ်းသားအဖတ်တွေကလည်း ထူထူထဲထဲ။

အရည်တွေလည်း တော်ရွှဲနေတော့ လက်ညှိုးလေးကို စထည့်လိုက်တာ ပိပိရဲ့ ဘေးဘယ်ညာက အတွင်းသားနံရံတွေက အသာနု အဖုအထစ်လေးတွေကို တစ်ခုချင်း ပွတ်ဆွဲသွားပြီး နောက်ဆုံး ထိပ်က သားအိမ်ဂေါင်းကို လက်ညှိုးထိပ်က စမ်းမိပါလေရော။

ကြီးကြီးလဲ ကောင်းလို့ ထင်ပါရဲ့၊ ကျနော်ရဲ့ လက်ညှိုး အဝင်အထွက်တွေမှာ ခါးကို ကော့ပြီး ဖင်ကြီးက ကြွတက်လာတော့တာ၊ အထဲကို လက်ညှိုးနဲ့ လုပ်ပေးနေရင်း ပြန်ထုတ်ပြီး အစိကို ရှာဖွေ စမ်းသပ်လိုက်တော့ ပိပိရဲ့ အပြင် နှခမ်းသားနှစ်ခု ကြားမှာ အစိမျောမျောရှည်းရှည်ကြီးဗျာ၊ ကျနော်ရဲ့ လက်သန်းလောက်ရှိမယ်ထင်မိတယ်။

ကျနော်လည်း အဲဒီအစိကို မနားတမ်းပွတ်ပေးနေမိလိုက်တာ ခဏနေတော့ ကြီးကြီးလည်း ခါးကိုကော့ ဖင်ကြီးကို အိပ်ရာပေါ်ကကြွလို့ အာခေါင်သံကြီး ထွက်သွားလာပြီး ကိုယ်လုံးက တဇတ်ဇတ်တုန်လို့ ငြိမ်ကျသွားပါလေရော၊ ပြီးတော့မှ ကျနော်ကို သူ့ရဲ့ ကိုလုံးပေါ်ကို ဆွဲတင်လိုက်ပြီး နှခမ်းချင်း နမ်းမိတော့တာပေါ့။နောက်တော့ ကြီးကြီးရဲ့ လက်က ကျနော်လိင်တံကို ကိုင်လို့ သူ့ရဲ့ အရည်တွေ အရမ်းထွက်နေတဲ့ ပိပိရဲ့ အပေါက်ကို တေ့ပေးပြီး စထည့်ခိုင်းတော့တာပေါ့။

ပိပိမှာ အရည်တွေက ရွှဲနေပေမယ့် ကျနော်ရဲ့ လိင်တံဝင်သွားတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်ပါပဲ၊ ကြီးကြီးလည်း လိင်ကိစ္စကို တစ်နှစ်လောက်ပဲ တွေ့ခဲ့ရပြီး ခလေးမမွေးဘူးတာရယ်၊ အခုနောက်ပိုင်း အချိန်အတော်ကြာ လိင်မဆက်ဆံခဲ့တာကြောင့်လားမသိ ပိပိက ကျပ်နေတုန်းပဲလေ။

ကောင်းလိုက်တာ ကြီးကြီးရယ်၊ လိင်တံကို တစ်ဆုံးသွင်းလိုက်တာ ကြီးကြီးကလည်း အလိုက်သင့် ပြန်ကော့ပေးတော့ ကျနော်ရဲ့ လိင်တံက ပိပိရဲ့ နံရံတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး အဆုံးရဲ့ အဆုံးကို တိုးခွေ့လို့ ဝင်သွားတော့တာလေ၊ အဝင်အထွက်တွေ လုပ်တိုင်းမှာလည်း ကြီးကြီးရဲ့ ခါးက အလိုက်သင့်ကစားပေးနေခဲ့ပြီး။

ပါးစပ်ကလည်း ညီးငြူသံတွေ ညံစီနေအောင် ကြားနေမိတယ်လေ၊ အချိန်လည်း သိပ်မကြာပါဘူး၊ ကြီးကြီးက ကျနော်ရဲ့ ဖင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး အရမ်းကို ဆောင့်ခိုင်းတော့ နောက်ထပ် အချက် ၂၀ လောက် ဆောင့်ပြီး ကျနော်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပိပိထဲကို အများအပြား ပန်းလွှတ်မိတော့တာပေါ့။

အဲဒီညက ကျနော် ကြီးကြီးကို ၅ ခါလောက် လုပ်မိပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ဦး မနက် ၃ နာရီလောက်မှပဲ အိပ်ဖြစ်တော့တယ်၊ နောက်နေ့တွေမှာလည်း နေ့လည်နေခင်း အိမ်ကို လူအဝင်အထွက် မရှိရင် ကျနော်တို့ လုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။အိမ်တစ်အိမ်လုံးလည်း နေရာလပ်မရှိအောင်ကို နေရာတိုင်းမှာ လိင်ဆက်ဆံဖြစ်ကြတယ်၊ ညဖက်ဆိုရင် အထူးပွဲတော်ပဲပေါ့၊ နောက်ညတွေမှာတော့ ကြီးကြီးက ကျနော်ကို လွေးပေးတတ်သလို ကျနော်ကိုလည်း ကြီးကြီးက ဂျာပေးတတ်အောင် သင်ပေးခဲ့တာပေါ့။

နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာ ကျနော်နဲ့ ကြီးကြီးဟာ အချိန်ကို အကျိူးရှိစွာနဲ့ အတူနေထိုင်ခဲ့ကြတာပေါ့၊ နောင်နှစ် နောင်နှစ်တွေမှာလည်း ကျနော်တို့ ဆုံကြဖို့ ကြီးကြီးနဲ့ ပြောဆိုချိန်းချက်ရင်း ကြည်နှုးမိခဲ့ကြတယ်လေ။         ။

ပြီးပါပြီ။