ဆုံလည်နွား အပိုင်း ( ၂ )

ဆုံလည်နွား အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“နင်မကောင်းဘူး သော်ကြီး၊ ငါတို့ မဟုတ်တာတွေ ဖြစ်ကုန်ကြပြီ.”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်ကို သူ့စိတ်အလိုမပါပဲ ကိုယ်ခန္ဓာက အလိုလို ရောက်သွားသဖြင့် ခတ္တခဏ အသိတရားဖြင့် ကင်းကွာသွားခဲ့ရသည်။ ယခုပြီးသွားတော့ ချက်ခြင်းပင် အသိပြန်ဝင်လာတော့ အခုနက သူ ကိုကိုသော်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ပြန်ဖက်မိသွားသည့် လက်တွေကို ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး ကိုကိုသော်ကို သူ့ကိုယ်ခန္ဓာမှ ကွာသွားရန်တွန်းထုတ်ဖို့ကျိုးစားလိုက်သည်။

ကိုကိုသော် မှာလည်း ကောင်းလွန်းသောအရသာ ကြောင့် သုတ်ရည်များလွှတ်ထုတ်လိုက်သဖြင့် မောသလိုဖြစ်သွားသည်။ အနည်းငယ်ပျော့သွားသော်လည်း မာတာတာနေသေးသည့် လီးကြီးကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ဖုတ်ထဲစိမ်လျှက် မှိန်းခံစားနေရင်း က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို ဖက်ထားလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ရုပ်တရက်သူ့ကို တွန်းထုတ်ဖို့ကြိုးစားတော့ ကိုကိုသော်မှာ စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် မလွတ်သေးပဲ အတင်းပြန်ဖက်ထားမိလေသည်။ 

သူ့စိတ်ထဲမှာ စိုးရိမ်မိတာက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး သူ့မာမီကို တိုင်သည်ဖြစ်စေ၊ လေးလေးဦးအောင်နိုင်ကို ပြန်တိုင်မှာကိုပဲ ဖြစ်သည်။ ပြန်တိုင်လို့ကတော့၊ ပြဿ နာအကြီးကျယ် တက်မည်ဆိုတာသူသိသည်။ အိမ်ပေါ်က ဆင်းရမလား၊ ရဲစခန်းရောက်မလား၊ စသဖြင့်ပေါ့။ စိုးရိမ်စိတ်နှင့်အတူ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိလို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို မလွှတ်ပေးပဲ အတင်းဖက်ထားမိလေသည်။ 

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ရုန်းလေ သူက ပိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လေ၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားသည့်သူ့လီးကြီးက လှုပ်လေ။ နောက်ပြီး အိစက်တော အထိအတွေ့၊ အပွတ်အသတ်များကလည်း သူ့သွေးကြောတွေကို ပြန်ပူလာစေခဲ့သဖြင့်၊ သူ့ကောင်ကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း မာတောင်ထလာပြန်သည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကလည်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကိုကိုသော့်လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်းမာတောင်လာသည်ကို ခံစားမိသည်။ ရုန်းရင်းကန်ရင်းဖြင့် အားတွေ တဖြည်းဖြည်းဆုတ်ယုတ်လာသလိုခံစားနေရသည်။

“ မင်း...မင်း..သော်ကြီး..ယုတ်မာတယ်ကွာ..မကောင်းဘူး..တီတီ့ ကို လွှတ်ပါတော့”

“ ကျနော် ကြောက်လို့ပါ တီတီရယ်၊ ကျနော်တီတီ့ ကိုလည်း ချစ်မိလို့ စိတ်ဖေါက်ပြန်သွားမိတာပါ”

“ မင်း ကိုယ့်တီတီ ကို ကိုယ်ပြန်လုပ်ရက်တယ်ကွာခုလွှတ်တော့”

သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကြီး တဖြည်းဖြည်းပြည့်ဖောင်းလာတာနှင့်အမျှ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အသံလည်းပျော့လာခဲ့ရသည်။ ဒူးတွေလည်းပျော့ခွေနေပြီ ရုန်းရတာ အားမရှိတော့ဘူး၊ ငါဘာဖြစ်နေလည်း အပျိုပေါက်စလေးလည်းမဟုတ်တော့ဘူး၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး သူ့စိတ်ထဲမှာတွေးနေသည်။

ကိုကိုသော်ကလည်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးရုန်းတာ ပျော့သွားမှန်းသိသည်၊ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့ဖင်ကို ကြွကာ လီးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်အသွင်းအထုပ်ဖြည်းဖြည်းချင်းစလုပ်လာသည်။

“ အို့”

ကိုကိုသော်က အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့်ဆောင့်ချင်လို့ လီးကြီးကို အပြင်ရောက်လုနီးပါး ထုတ်လိုက်တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရင်ကနဲ ဟာကနဲလိုဖြစ်သွားသည်။ သူ့လက်ထဲမှာကိုင်ထားသည့် အဖိုးတန်ကြွေပုဂံတလုံးလွတ်ကျကာနီးလို ခံစားမှုမျိုး၊ ဒါမှ မဟုတ် ဂျောက်ကမ်းဘားတခုကနေ ပြုတ်ကျတော့မိတဲတဲလေး လိုခံစားမှုမျိုးဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့်လည်းယောင်ရမ်းပြီး ကိုကိုသော့်ကို လှမ်းဆွဲထားလိုက်မိသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန်လည်တိုးဝင်လာသည့် ကိုကိုသော့် လီးကြီးက သူ့ရင်ခေါင်းထဲ ပြည့်သွားသလိုပင် ခံစားလိုက်ရပြန်လေသည်။ 

ထိုကဲ့သို့ လေးငါးဆယ်ကြိမ်ဖြစ်ပြိးသည့်နောက် တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးခမျာ စိတ်ကိုလျှော့ချလိုက်တော့သည်။ ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာ လှိုင်းလုံးကြီးတွေ စီးနေရသလို နိမ့်ချည်မြင့်ချည်အရသာ ထူးနှင့်အတူ တဖြည်းဖြည်းဆူပွက်လာသော အသွေးအသားများက သူမသိလိုက်ပဲ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အလိုလို လှုပ်ရှားမိနေစေတော့သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏လက်များက ကိုကိုသော့် ကိုယ်လုံးကို တွယ်ဖက်ထားမိရုံမက သူ့တင်ပါးကြီးများကို ကြွကာကြွကာ ကိုကိုသော်လိုးသမျှ၊ ဆောင့်သမျှ ကို အချက်ညီညီကော့ခံပေးနေလေတော့သည်။

“ အ..အ...အို့”

ဒီတခေါက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံးဒုတိယအကြိမ်မို့ တော်တော်နှင့်မပြီးနိုင်ကြ၊ အတွေ့အကြုံလည်း ရှိကြသူများမို့ ခနလေးနှင့် တယောက် နရီ ကို တယောက်ဖမ်းမိပြီး စည်းဝါးမှန်မှန်ဖြင့် ကာမပင်လယ်ကို ကူးခတ်နေကြလေတော့သည်။

……………………………………….

“ သော်ကြီး တော်ပြီကွယ် ထတော့ တီတီ ရေချိုးခန်းသွားချင်ပြီ”

ကိုကိုသော်မှာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ကို လုံးဝ လက်မလွတ်ပဲ လုပ်ခဲ့သည့် တတိယ အချီပြီးသည့်အချိန်မှာတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ မရုန်းကန်တော့၊ ယခုလည်း ဆီးတအားပေါက်ချင်လာသဖြင့်သာ ကိုကိုသော့်ကို ခွင့်တောင်းနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုသော်မှာလည်း အခုတော့ ကျေနပ်သွားလေပြီ၊ နောက်ပြီးတော့ ပြောင်းလဲလာပြီဖြစ်သော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏အခြေအနေကိုလည်း သူသိနေပြီမို့ အသာဖယ်ပေးလိုက်လေသည်။ 

သူကိုယ်တိုင်လည်း သေးပေါက်ချင်လာခဲ့သည်မို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်မှ ထလိုက်လာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကြမ်းပြင်ပေါ်ကွင်းလုံးကျနေသည့်ထမိန်ကို ကောက်စွပ်ကာ ရင်လျှားလိုက်သော်လည်း ကိုကိုသော်က တော့ ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်းလန်းဖြင့်ပင်လိုက်ပါလာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့ ရေချိုးခန်း အထဲတွင် ထောင့် နားတွင် ဗိုလ်ထိုင်အိမ်သာကို တတ်ဆင်ထားလေသည်။

ရေချိုးခန်းထဲသို့ သူ့နောက်မှ ကပ်ဝင်လိုက်လာသော ကိုကိုသော် ကို ဂွေးစိတန်းလန်းဖြင့် မြင်လိုက်ရတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး မှာ ပြုံးစေ့စေ့ဖြစ်သွားသည်။

“ ဟယ် သော်ကြီး နင်အရှက်လည်းမရှိဘူး တခါထဲ”

“ ဟင်တီတီ ကလည်း တီတီနဲ့ ကျနော်နဲ့ က ဘာရှက်စရာလိုသေးလို့လဲဟာကို၊ အခုလေးတင်ပဲ..”

“ တော်တော့ ..အရှက်မရှိစကားတွေ ဆက်ပြောမနေနဲ့တော့”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကိုကိုသော်ဆက်ပြော၍ မရအောင်ပိတ်ပြောလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ အိမ်သာကမုတ်ပေါ်ထမိန်ကို အသာလှန်၍ထိုင်ကာ ရူရူပန်းတော့သည်။ ကိုကိုသော်က တော့ ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်မှ ရေထွက်ပေါက်နေရာကို သူ့လီးကြီးချိန်ပြီး ပန်းလေတော့သည်။

“ ဟဲ့ ပြီးရင် ရေများများလောင်းချနော် တော်ကြာသေးစော်တွေနံနေမယ်”

“ အင်းပါတီတီ ရဲ့ တခါထဲ ရေချိုးချမှာပဲဟာ”

“ သော်ကြီး နင်အပြင်ထွက်အုန်း ငါရေဆေးမလို့”

“ ဟာတီတီကလည်း ရေတခါထည်းချိုးလိုက်ပါ၊ ချွေးတွေနဲ့ဖြစ်နေပြီဟာကို ကျနော်လည်းချိုးမယ်လေ”

“ ဟယ် မချိုးတတ်ပါဘူး နင်ထွက်မှ ငါချိုးမယ် “

“ဟာ တီတီကလည်း လာပါ ခုမှ ကျနော်တို့ ဘာရှက်စရာရှိသေးလို့လဲ”

သူ့စောက်ဖုတ် ကို တစ်ရူးလေးဖြင့်သုတ်၊ အိမ်သာကမုတ်ကို ရေဆွဲချ၊ ပြီးထလာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို ကိုကိုသော်က လက်ဖြင့်လှမ်းဆွဲလိုက်လေသည်။ နောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ဖို့ကျိုးစားလေသည်။

“ ဟေ့ သော်ကြီးမလုပ်နဲ့ကွာ ငါထမိန်နဲ့ပဲ ချိုးမယ် တော်တော့ မကဲနဲ့တော့၊ ငါမမနဲ့တိုင်ပြောမှာနော်”

တကယ်တိုင်ပြောတော့မည်မဟုတ်မှန်း ကိုကိုသော်က သိနေသော်လည်း သိပ်အကြမ်း မဖက်တော့၊ နောက်မှ စည်းရုံးတော့မည်ဟု သဘောထားပြီး ရေခွက်အဖြည့်ရေကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ပုခုံးပေါ်မှ လောင်းချလိုက်လေသည်။

“ ဟား အခုမှ ပဲ တီတီ့ကို သင်္ကြန်ရေလောင်းရတော့တယ်။”

“ နင့်ကိုလည်းငါပက်မယ် အဲလောက်ဖြစ်နေ”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကလည်း ရေခွက်တခွက်နှင့် ကိုကိုသော့်မျက်နှာကို ပြန်ပက်လိုက်သည်။

“ ဗွမ်း”

“ဖျမ်း”

“ခိခိ”

“ဟီးဟီး”

သူတို့ နှစ်ယောက်တယောက်နှင့်တယောက် ပက်ကြရှောင်ကြနှင့် ရီရီမောမော ဖြစ်လာကြသည်။

“ တော်ပြီကွာ တီတီ့ ဆံပင်တွေစိုကုန်တော့မယ် ဆပ်ပြာတိုက်တော့မယ်”

“ ပေးတီတီ ကျနော်တိုက်ပေးမယ်”

ကိုကိုသော်က ဆပ်ပြာတုန်းကို ခတ်မြန်မြန်လေးလုယူလိုက်ပြီး သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ပွတ်ကာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကျောပြင် လက်မောင်းတို့ကို ပွတ်တိုက်ပေးနေလိုက်လေသည်။ ချောမွတ်သော အထိအတွေ့ နှင့် ထမိန်ရေစို ကြောင့် ဖုထစ်တစ်ရစ်နေသည့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ကိုယ်လုံးအလှကြောင့် ကိုကိုသော် ၏ လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်းထောင်မတ်လာရလေသည်။ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်ဖက်မှာဖြစ်နေသဖြင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက မမြင်ရခြေ။ ကိုကိုသော် ဆပ်ပြာသုပ်ထားသော လက်များက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ရွှေရင်အစုံကို ရင်လျှားအပေါ်မှ ထိုးနိုက်ပွတ်လိုက်တော့၊

“အို့”

ကနဲအသံနှင့်အတူ နောက်ကို ဖင်ကော့လိုက်မိတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးဖင်ကြီးက ကိုကိုသော့် အလံတိုင်ကြီးကို သွားတိုက်မိလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက သူ့ဖင်ကို တိုက်မိတာ ဘာမှန်းသိသွားတော့ နည်းနည်းရှက်သလို တွေဝေနေချိန်မှာ ကိုကိုသော့် လက်ဖဝါးတွေက သူ့နို့တွေကို ပွတ်သတ်နေလေပြီ။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးလည်း အတင်း မငြင်းတော့ သူ့လက်များဖြင့် ပြေကျလာာသော ထမိန်ကို လျှော့ရဲရဲကိုင်ပေးထားလိုက်လေသည်။ ကိုကိုသော့်လက်များက ဆပ်ပြာမြုပ်များဖြင့် ချောမွတ်နေပြီး ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ နို့ကြီးများကို ပွတ်သတ်ဆုပ်နှယ်ပေးနေရင်း မာတောင် လာပြီ ဖြစ်သော နို့သီးခေါင်းများကိုလည်း ဆော့ကစားပေးနေတော့သည်။

“ လွှတ်ချလိုက်ပါတော့ ဒီထမိန်ကို တီတီကလည်း ကျနော် တကိုယ်လုံးဆပ်ပြာတိုက်ပေးချင်လို့ပါ ဆို”

“ ဟင့် နင်တော်တော်ညဏ်များတယ်”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ မျက်စောင်းလေးတချက်ထိုးပြီးပြောလိုက်သော်လည်း သူ့လက်ထဲကိုင်ထားသော ထမိန်အနားများကို လွှတ်ချလိုက်ရာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းလှသော ကိုယ်လုံးကြီးမှာ ဝင်းကနဲ ပေါ်လာရလေတော့သည်။

“ အားလှလိုက်တာ တီတီရယ်၊ တီတီ့ ကိုယ်လုံးက အရမ်းလှတာပဲ”

“ တော်စမ်းပါကွယ် ပေါက်ကရတွေ”

ကိုကိုသော့်လက်တွေက လုံးကျစ်နေသော တင်သား တွေဆီကို ရောက်သွားသည်။ လုံးအိနေသော တင်သား စိုင်များကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက အားမလိုအားမရ တချက်တချက်ဆုပ်ညှစ်မိလိုက်သေးသည်။ ဆပ်ပြာမြုတ်တွေဖြင့်ချောနေသော ကိုကိုသော့် လက်ခလည်ထိပ်ဖျားလေးက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဖင်ကြားထဲ အသာ ပွတ်ဆွဲသွားရာ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်။ 

ကိုကိုသော် ၏ လက်တဖက်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ၏ ဗိုက်သားပြင်လေးများမှ အောက်သို့ အသာပွတ်ဆွဲလာပြီး စောက်မွှေးအုပ်အုပ်လေးကို ဆပ်ပြာမြုပ်များဖြစ် ပွတ်ဆွ ပေးလိုက်သည်။ သူ့လက်ချောင်းတွေက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ထိတို့ ကစားတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး လက်တွေက သူ့ပုခုံးပေါ်ကို လှမ်းကိုင်ပြီးထိန်းထားရသည်။ သူ့ဒူးတွေ မခိုင်တော့သလိုမို့လေ၊ ငါဘာဖြစ်နေတာလည်း၊ အရမ်းကို အထိမခံကြွေပုဂံ ဖြစ်နေတာလားဟု ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွေးနေမိသည်။ 

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတယောက် သူ့ပုခုံးတွေကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မှီထားပြီး ဆပ်ပြာရည်များဖြင့်ချောနေသော နိူ့ကြီးများက လည်းသူ့ရင်ဘတ်ပေါ်လာပိနေချိန်မှာ ကိုကိုသော်၏ လက်နှစ်ချောင်း က သူ့တီတီခိုင်၏ စောက်ဖုတ်ခေါင်းထဲ တိုးထင်တိုးထွက် လှုပ်ရှားနေလေပြီ။ ကိုကိုသော့် လီးကြီးမှာလည်း မခံရပ်နိုင်အောင်တင်းမာလာတော့ ကိုကိုသော် သူ့လက်တွေကို လှုပ်ရှားနေရာက ရပ်လိုက်သည်။

“ တီတီ ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ရေကန်ဘောင်ကို ကိုင်ပေးထားပါလား”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဘာမှ မပြောတော့ ကိုကိုသော်ပြောသလိုသာလုပ်ပေးနေမိတော့သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရေကန်ဘောင်ကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်ကိုင်ရင်း ကိုယ်ကို နှိမ့်ချကာ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ထားတော့ ကိုကိုသော့် လီးကြီးက ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ပေါက်ခွဆုံမှ ပြူထွက်နေသည့် အဖုတ်ကြီးတွင်းသို့ တိုးဝင်သွားတော့သည်။

“ အာ့ “

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ငြီးသံလေးသဲ့သဲ့သာ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဆပ်ပြာရည်များဖြင့်ချောမွေ့နေသော ကိုကိုသော့်လီးကြီးက သူ့စောက်ခေါင်းထဲ ရှောကနဲတိုးဝင်လာပြီး၊ သူ့စောက်ခေါင်းနံရံတွေကို တိုးခွေ့ပွတ်တိုက် အဝင်အထွက်လုပ်နေတာကို အကြောတွေ အသွေးတွေ တဖျင်းဖျင်း ဖြစ်နေရအောင်ကို အရသာ ခံစားရမိနေလေတော့သည်။

“ဖွတ် ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်...စွတ်”

“ပလွတ်..ဖန်းဖန်း...ဖတ်ဖတ်..”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဟ ဖင်ကြီးများနှင့် ကိုကိုသော့် ဆီးခုံရိုက်ခတ်သံတဖန်းဖန်း၊ တချက်တချက် လေခိုသွားသလို ပလွတ်၊ဖရု စွတ် သံများက တဖုံ၊ အိအိ အားအား ငြီးသံများကပါ ရေချိုးခန်းလေးတွင်း ဆူညံနေပေတော့သည်။

………………………………….

“သော်ကြီး ငါတို့ နှစ်ယောက်ကိစ္စ ဘယ်လိုမှ ပေါက်ကြားလို့မဖြစ်ဘူးနော်”

“ ဟာ တီတီ ကလည်း ဒီလောက်တော့ ကျနော်သိပါတယ်ဗျ၊ ကျနော်လည်း အဲလောက်မအပါဘူး”

“နင်မအ မှန်းငါသိပါတယ်ဟယ်၊ မအလို့ပဲ ကိုယ့်တီတီကို အတင်းကျင့်တာပေါ့”

“ ဟာတီတီကလည်း ကျနော်ကြိုတင်ကြံစည်ထားတာမှ မဟုတ်တာ အမှတ်မထင် စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဖြစ်သွားတာပါဆို “

“ အဲဒါ ဆိုရင်လည်း ဘာလို့ နောက်တခါလည်း၊ တခါထည်းကိုမှ ပဲ နောက်တခါပြီးနောက်တခါဟွန့် မပြောလိုက်ချင်ဘူး၊ ကိုအောင်နိုင် တောင် စယူကထည်းက ခုထိ ငါခလေးနှစ်ယောက်သာ ရလာတာ တနေ့ထည်း လေးခါ မဖြစ်ဖူးဘူး”

“ တီတီ ကလည်း တကယ်တော့ ကျနော့်ရဲ့ မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ထင်ခဲ့တဲ့ စိတ်ကူးယဉ်အိပ်မက်က တကယ်ဖြစ်လာတာကိုး၊ နောက်တခါဆိုတာ သေခြာပါ့မလား ဆိုတဲ့စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ အခွင့်ရေးရတုန်း လုပ်မိတာပါ”

ရေမိုးချိုးပြီး နှစ်ယောက်သား ဗိုက်ဆာဆာဖြင့် ညနေစာ စားပြီး အိမ်သားတွေ ဘယ်သူမှ ပြန်မရောက်သေးသဖြင့် အိမ်ရှေ့ခန်း တီဗီရှေ့ဆိုဖာပေါ်တွင်၊ နှစ်ယောက်သား ပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်ရင်း တွတ်ထိုးနေကြခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ခါးလေးကို သိုင်းဖက်ထားပြီး လက်ပြတ်ဝတ်ထားသဖြင့် အဖုံးအကာမရှိသည့် လက်မောင်းသားဝင်းဝင်းကြီးကို နမ်းလိုက်သူ့ပါးဖြင့်ဖိကပ်ထားလိုက်လုပ်နေမိလေသည်။ထိုအချိန်မှာပင် တင်းတောင် ဟု အိမ်ရှေ့တံခါးမှ ဘဲသံမြည်လာသဖြင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ကိုကိုသော့်ကို တွန်းထုတ်ပြစ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးပြူးကြီးဖြင့်။

“ ဟောသမီး ပြန်လာပြီလားမသိဘူး၊ သော်ကြီး အရင်အတိုင်းနေနော် မူမပျက်နဲ့”

ပြောရင်းက ထမိန်ကို သေခြာဆန့်ရန့်ဝတ်ရင်း အိမ်ရှေ့တံခါးနားသို့သွားလိုက်လေသည်။

“ ဟော သမီးငယ် ပြန်လာပြီလား စာသွားကြည့်မယ်ဆိုတော့ မိုးများချုပ်မလားလို့၊ အိုရေတွေလည်း စိုရွဲလို့ပါလား”

“ပထမတော့ အဲလိုပဲလေ မေမေ ဒါပေမဲ့ သင်္ကြန်ဆိုတော့ အသံတွေလည်းကြားနေရတော့ မနေနိုင်တော့ဘူး၊ ခစ်ခစ်၊ အဲဒါ အိမ်ကို မပြန်ခင်လမ်းမှာ သူငယ်ချင်းကားနဲ့ ရေပက်မဏ္ဍပ်တွေ နည်းနည်းပတ်ကြည့်လိုက်တာ”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အနောက်နားမှ ကပ်ပါလာသော ကိုကိုသော်ကလည်း ဝင်ပြောလိုက်သေးသည်။

“ နင်တို့ အုပ်စုပဲ ရှိမှာပါဟာ သင်္ကြန်တွင်း စာကျက်ရတယ်လို့ မကြားဘူးပေါင်”

“ ဟင်း ကိုသော် တို့လို သချာၤ ဆိုရင်တော့ ဟုတ်မှာပေါ့”

“ ဟဲ့သမီးငယ် ကိုယ့်အကိုကို အဲလိုမပြောနဲ့လေ”

“ အဟီး ရပါတယ် တီတီ ရဲ့ ငယ်ငယ် နဲ့က ကျနော်တို့က စနေကြပါ”

“ ကိုသော်က အိမ်မှာဘာလာလုပ်နေတာလဲ ရေပက်ခံထွက်မယ်ဆို ကားနဲ့”

“ သွားတယ်လေဟ ငါနေနည်းနည်းမကောင်းချင်လို့ပြန်လာတာ အိမ်သော့ပျောက်လာလို့ တီတီ့အခန်းမှာ လာခိုနေတာ၊ မဝင်းဝင်းသန်းကလည်း သင်္ကြန်တွင်းဆိုတော့မလာဘူးလေ၊ မာမီကလည်း အောဒစ်ရှိလို့ နောက်ကျမယ်ဆိုတာမို့၊ ဒီမှာပဲ တီဗီကြည့် ဝါးဒီးပေးရင်း စောင့်နေတာ၊ အဟီးး”

“ ကဲကဲ သမီးငယ် ရေစိုတွေသွားလဲလိုက်အုန်းဖျားနေမယ်”

“ ဟုတ်ကဲ့ မေမေ”

တကိုယ်လုံးရေစိုရွဲနေသော ငယ်ငယ်နိုင် က ပလပ်စတစ်ဖြင့် ထုတ်ထားသော သူ့စာအုပ်ထုပ်ကို သူ့အမေအားလှမ်းပေးပြီး နောက်ဖေးခန်းကို အပြေးလေး ဝင်သွားလိုက်သည်။ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ် ဂလန်ဂလားကလေး ဖြစ်သော်လည်း ရေစိုထမိန်အောက်က ဖင်လုံးလေးတွေက ဘတ်စကတ်ဘောလုံးလောက်ရှိနေခြေပြီ၊ နောက် ထမိန်က ပါးတော့ ရေစိုအောက်က အတွင်းခံ အနက်ရောင်လေးက ထင်းနေသည်ကို အမှတ်မထင်ငှေးကြည့်လိုက်မိသော ကိုကိုသော်ကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက တံတောင်ဖြင့်လှမ်းတွက်ရင်း မျက်စောင်းတချက်ထိုးလိုက်လေသည်။ နောက်ခပ်တိုးတိုးလေးဖြင့်၊

“ နှာဗူးမကျနဲ့ခလေးကို ဟွန်း”

ဟုပြောလိုက်လေသည်။ ကိုကိုသော် လည်းရုတ်တရက် ရှက်သွားသည်။ ငယ်ငယ်နိုင့်ကို တခါမှ သူ့စိတ်ထဲ မပြစ်မှားမိ၊ မောင်နှမ လိုပင်နေလာခဲ့သည်မှာ ယခုထိပင်၊ ဒီနေ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို လိုးလိုက်ရပြီးမှ သူ့စိတ် တွေက တမျိုးဖြစ်လာတာထင်သည်။ အမေ နှင့်ပင် ကျူးလွန်ခဲ့ပြီ ဆိုတော့ သမီးကိုတော့ ဘာလို့ ရှောင်စရာလိုအုန်းမလဲ လို့ အတွေးဝင်သွားလို့များလား၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရှေ့မှာ နောက်ဆိုရင် လုံးဝ ရှောင်မှ ဖြစ်လိမ့်မည်ဆိုတာကို ကိုကိုသော် ကောင်းကောင်းသဘောပေါက်သွားတော့သည်။

“ ဟာတီတီ ကလည်း ကျနော့်စိတ်ထဲ ဘာမှ မရှိပါဘူး၊ ငယ်ငယ့်ကို ကျနော့် ညီမ အရင်းလိုပါပဲ”

“ ဒါဆိုလည်း ပြီးရော”

ကိုကိုသော် စိတ်ထဲမှာတော့ နောက်ဆိုရင် ငါ့မျက်လုံးတွေကိုပါ ဆင်ခြင်မှ ရတော့မယ်ဟု တွေးနေမိပါတော့သည်။

……………………………………

ကိုကိုသော် တယောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးနှင့် အမှတ်မထင် ဖြစ်ခဲ့ရပြီးသည့် နောက်နေ့ မှ စ၍ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို အလစ်ချောင်းနေသော်လည်း သူ သွားကြည့်လိုက်တိုင်း သူတို့ အိမ်မှာ လူမပြတ်၊ ဖြစ်နေသဖြင့် မချင့်မရဲသာ ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ ကိုကိုသော် မယောင်မလည်နှင့် ရောက်လာ တိုင်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး မှာ စိုးရိမ်သည့် အမူအရာ ဖြစ်သွားသော်လည်း နောက်တော့ ကိုကိုသော်၏ မအီမလည် အမူအယာကို ရီချင်သည့် ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာ သာ ဖြစ်လာတော့သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ကိုယ်တိုင်ကလည်း တပတ်လောက်ကြာပြီးတော့ ကိုကိုသော်နှင့် ဖြစ်ခဲ့ရသည့် အချိန်က အရသာ အတွေ့အကြုံလေးများကို စမြုံပြန်ရင်း ဖြင့် သွေးတွေ ပူလာရသည်။ တခါတလေ လူလစ်လျှင့် ကိုယ့်စောက်ဖုတ်လေး ကိုယ် ပြန်ပြီး ပွတ်မိသည့်အထိပင် စိတ်က ထန်လာရသည်။

…………………….

ကိုကိုသော် မှာ မဝင်းဝင်းသန်း နှင့် အိမ်မှာ ကြုံတာတောင် စိတ်မလာတော့၊ သူ့စိတ်ထဲ မှာ သူ့တီတီသာ ရှိနေတော့သည်။ သူတို့ အမှတ်မထင်ဖြစ်ခဲ့ကြသည့် နေ့မှ နှစ်ပတ်လောက်အကြာမှာတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တို့ အိမ်မှ မုန့်ဟင်းခါးချက်စား သည်ဆို၍ သူ့မာမီ မူမူကျော်ဦး အလုပ်မသွားမှီ သူတို့ နှစ်ယောက် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးအခန်းသို့ ကူးလာခဲ့ကြလေသည်။ ကိုကိုသော်မှာ ကျောင်းပိတ်ထားလို့ ကွန်ပြူတာ သင်တန်းတခုကို တက်နေလေသည်၊ ငယ်ငယ်နိုင်တို့ကတော့ ကျောင်းပြန်ဖွင့်လို့ ကျောင်းတက်နေရလေပြီ။

“ ဟေး လာကြ အတော်ပဲ တို့လည်း စားတော့မလို့”

ဦးအောင်နိုင်က ဒေါ်မူမူကျော်ဦးတို့ကို ပြုံးပြရင်း လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ သူလည်း အလုပ်သွားဖို့ အဝတ်အစား တွေလဲထားပြီးနေပြီ၊ ငယ်ငယ်နိုင်လည်း ကျောင်းသွားဖို့ အဝတ်အစားလဲထားပြီးနေပြီ ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ ပုဂံလုံးများကို နေရာချနေလေသည်။

“ ဟင်း အတော်ပဲ အိမ်ချက် မုန့်ဟင်းခါး မစားရတာကြာပြီ ခစ်ခစ်”

ဒေါ်မူမူကျော်ဦးက ပြောရင်း ဆိုရင်းဖြင့် ကုလားထိုင်တလုံးကို ယူပြီး ထိုင်လိုက်သည်၊ နောက်တော့ စကားတပြောပြောဖြင့် မုန့်ဟင်းခါးကို မှိန်ရည်ရှက်ရည် စားသောက်ကြသည်။ စကားတွေလည်း ဖောင်လောက် အောင်ပြောဖြစ်ကြသည်။ သင်္ကြန်တွင်းတုန်းက အတွေ့အကြုံများကို ပြန်ပြောကြ တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တယောက် မျက်နှာ နည်းနည်းလေး နီနေသည်။ ကိုကိုသော့်ကို မျက်စလေးဖြင့် တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ဘာမှ တော့ မပြော။ မုန့်ကိုသာ ခပ်သုတ်သုတ်လေး စားနေတော့သည်။

စားသောက်ပြီးသွားတော့ ဦးအောင်နိုင် နှင့် ငယ်ငယ်နိုင်တို့ အရင်ထွက်သွားကြသည်၊ ဦးအောင်နိုင်က ငယ်ငယ့်ကို ကျောင်းမှာ ချထားပေးခဲ့ပြီး အလုပ်ကို ဆက်သွားမည်ဖြစ်သည်။ဒေါ်မူမူကျော်ဦးကလည်း သွားမည်လုပ်တော့ ကိုကိုသော့်ကို ဘယ်နှားမှာ ချပေးခဲ့ရမလဲ ဟုမေးသည်။ ကိုကိုသော့် ကွန်ပြူတာသင်တန်း အချိန်က စောသေးသည်မို့ တခါတလေ မြို့ထဲက တနေရာမှာ သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ဆုံတတ်သည်။

“ သားဒီနေ့ ဘတ်စ်ကားနဲ့ပဲ သွားတော့မယ်မာမီ”

“ အေးအေး နေပူထဲ လျှောက်မသွားနေနဲ့နော် အခုတလော နေက အရမ်းပူနေတာ”

“ဟုတ်ကဲ့ မာမီ”

ဒေါ်မူမူကျော်ဦး လှေခါးမှ ဆင်းသွားတာ ကြည့်နေလိုက်ပြီး မျက်စေ့အောက်က ပျောက်သွားမှ ကိုကိုသော်က မိန်းတံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး အတွင်းမှ မင်းတုန်းချလိုက်သည်။ နောက် တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့ မီးဖိုခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့လေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက အခုနက စားပြီးသွားသော မုန့်ပုဂံတွေကို ဆေးကြောနေလေသည်။

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ဆံပင်ကို တပတ်လျှိုလေးထုံးထားပြီး မနက်စောစော ရေမိုးချိုးပြီး သနပ်ခါးလေး ပါးပါးလိမ်း ထားသဖြင့် မျက်နှာလေးမှာ သန့်ရှင်း ကြည်လင် လို့နေပေသည်။ ခေါင်းကို ငုံ့ မျက်လွှာလေးချပြီး ပုဂံဆေးနေတာကို ဘေးတိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ကော့နေသော မျက်တောင်ရှည်ရှည်တွေ၊ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အောက်မှ မို့မောက်နေသော ရွှေရင်အစုံ၊ မသိမသာလေး ကောက်နေသော စွံ့စွံ့ကားကား တင်ပါးဆုံ တို့ကို ကိုကိုသော်တယောက်ကြည့်လို့မဝဖြစ်နေလေသည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက မော့ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေသော ကိုကိုသော်ကို တွေ့လိုက်ရရာ မျက်နှာကလေးနီမြန်းသွားလေသည်။

“ဟေ့ သော်ကြီး ဘာကြည့်နေတာလည်း လူကို တခါထည်း၊ ငရဲကြီးမယ်နော်”

ထိုအခါကျမှ ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးဆီသို့ လှမ်းလျှောက်သွားလိုက်ရင်း၊

“ ငရဲမကလို့ ဘာပဲ ကြီးကြီး တီတီရယ်၊ တီတီက သိပ်လှတာပဲ တကိုယ်လုံးပြောစရာမရှိဘူး”

“ဟေ့ မလုပ်နဲ့နော် သင်္ကြန်တုန်းက မှားခဲ့တာ မှားခဲ့ပြီးပြီ နောက်ထပ်မမှားနဲ့တော့

“ကျနော်ကတော့ မှားတယ်လို့မထင်ပါဘူး တီတီရယ် ကံကောင်းသွားတာလို့ပဲထင်တာပဲ”

အနားကပ်လာသော ကိုကိုသော် ဆီမှ အလွတ်ရုန်းဖို့ကြိုးစားလိုက်သော်လည်း ချီတုန်ချတုန် ဖြစ်နေသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးခမျာ၊ ကိုကိုသော့် လက်များက သူ့ခါးလေး ကိုယ်လုံးတို့ကို သိမ်းဖက်ခံလိုက်ရတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ ဒီကြားထဲ သူ့လည်တိုင်ကျော့ကျော့ မေးရိုးလေးများကို ဖွဖွလေး နမ်းရှုံ့လာသည့် ကိုကိုသော့် နူတ်ခမ်းများကြောင့် တကိုယ်လုံးလည်း နူံးကျသလို ဖြစ်သွားရသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း တပတ်ကျော်ကျော်လောက် အတွေးထဲမှာ ကိုကိုသော်၏ အထိအတွေ့တွေကို တမ်းတ နေမိသည်မဟုတ်ပါလား။

“ ဟင့်အင်း သော်ကြီး မကောင်းဘူးနဲ့တူတယ်ကွာ၊ တို့တွေ ထပ်မမှားသင့်တော့ဘူး”

ပါးစပ်ကသာ ငြီးငြီးငြူငြူပြောဆိုနေသော်လည်း အတင်းရုန်းဖယ်ခြင်းလည်း မရှိ၊ သူ့ကို လည်း မျက်လုံးချင်းဆိုင်မကြည့်၊ မျက်လွှာလေးကို ချကာ တိုးတိုးလေး ပြောနေရှာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတယောက်၊ တဏှာရာဂသွေးတွေ တရှိန်းရှိန်းထနေပြီ ဖြစ်သော ကိုကိုသော့်အတွက်က ပိုပြီးတော့ ရမက်ပွားစရာ ဖြစ်နေရသည်ကိုတော့ သူ့ခမျာမသိရှာပေ။

ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ကိုယ်လုံး ကို သိုင်းဖက်ကာ သူ့ဖက်ကို မျက်နှာလှည့်စေပြီး ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ နူတ်ခမ်းဖောင်းဖောင်းလေးကို သူ့နူတ်ခမ်းတွေနှင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည့်အချိန်မှာ တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ လက်တွေက ကိုကိုသော့် ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို တွဲခို လျှက် တကိုယ်လုံးလည်း ပျော့ခွေလာရလေတော့သည်။

ပြီးပါပြီ။

ဆုံလည်နွား အပိုင်း ( ၁ )

ဆုံလည်နွား အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး  သူ့ဘာသာ တယောက်ထည်း အတွေးခေါင်နေမိသည်။ ငါ့ဘဝက ဒါပဲလား။ ပြီးသွားပြီလား။ ဒီလို အရွယ် မိန်ုးမတွေ ဒီအတိုင်းပဲ ဖြစ်တတ်ကြသလား။ နောက်သုံးလေးလလောက်ဆိုရင် အသက် ၄၀ ဖြစ်တော့မယ် ဘဝရဲ့ တဆစ်ချိုးဖြစ်ပြီ လို့ထင်တယ်။ စာတွေမှာ ဆိုထားတာကတော့ အသက်၄၀ မှ ဘဝစတယ်တဲ့။ ခု သူ့ဘဝ သူပြန်ကြည့်မိတော့ လည်း ဘာမှ ပြောစရာမရှိပါ။ သူများတွေ ဆိုလျှင် ခုချိန်ထိ အလုပ်လုပ်နေကြရတုန်း။ ငယ်ငယ်တုန်းက ကျောင်းအတူတူတက်ခဲ့ကြတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေထဲမှာ အလုပ်မလုပ်ပဲ အိမ်မှာနေပြီး အိမ်ရှင်မ အနေနဲ့ သူ့လိုမျိုး နေနိုင်ကြတဲ့ လူတွေက လက်ချိုးရေလို့ တောင်ရနိုင်သည်။ 

လူ့ဘဝ ဆိုတာမှာကြုံရမဲ့ ဟာတွေလည်း ကြုံပြီးပြီ။ ပညာသင်တယ်။ အိမ်ထောင်ကျတယ်၊ ခလေးမွေးတယ်၊ ခလေးတွေကို ပြုစုပျိုးထောင်တယ်၊ ဝါတွင်း ဥပုဂ်ရက် တွေဆိုရင် ဥပုဂ်စောင့်တယ်။ အဲဒါတွေထက် ဘာရှိသေးလည်း။ ဒါဆိုရင် ဘဝစတယ် ဆိုတာ ဘာကို ဆိုလိုချင်တာလည်း။ သေခြာတာကတော့ သူ ပျင်းသလို ဖြစ်နေတာပါပဲ။ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တို့ မှာ ညီအမ နှစ်ယောက်သာရှိသည်။ 

သူ့မမ မူမူကျော်ဦး က အီကိုမှာတုန်းက နာမည်ကြီး သလားမမေးနဲ့၊ လိုက်တဲ့ ယောက်ျားတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည် နေသည်။ မူမူကျော်ဦး တတိယနှစ်လောက်မှာ ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက ပထမနှစ် ဒေသကောလိပ် မှာပဲရှိသေးသည်။ ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ရန်ကုန်တက္ကသိုလ် မှာ ဇီဝဗေဒ အဓိကနဲ့ တတိယနှစ်ရောက်လာတော့ မူမူကျော်ဦးက ကျောင်းပြီးသွားပြီ။ သူတို့ ညီအမ နှစ်ယောက် ကံကော်တောမှာ အတူမတက်လိုက်ကြရ။အခုနေပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်မိတော့ ဘဝတွေက ဗီဒီယိုရုပ်ရှင်ကား တခုကို အမြန်ရစ်ကြည့်လိုက်သလိုပဲ။ မြန်လိုက်တာ၊ သူများတွေတော့ မသိ ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးအတွက် ထူးခြားသည့်အဖြစ်အပျက်ဆိုလို့ သူ့လက်ဆယ်ချောင်းတောင် မပြည့်။ 

အခု အသက် လေးဆယ်ပြည့်ခါနီးအထိ သူ့ဘဝ မှာထူးထူးခြားခြား ဖြစ်ခဲ့တာဆိုလို့။ တစ်၊ သူဘွဲ့ရခဲ့သည်။ နှစ်၊ သူအလုပ်ရခဲ့သည်။ သုံး၊ ကိုအောင်နိုင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျ ခဲ့သည်။ လေး၊ သမီးကြီး နိုင်နိုင်နိုင် ကိုမွေးခဲ့သည်။ ငါး၊ သမီးငယ် ငယ်ငယ်နိုင် ကိုမွေးခဲ့သည်။ ခြောက်၊ မိဘ နှစ်ပါးစလုံး သူတို့ နယ်အပြန် သင်္ဘောမှောက် ပြီး ဆုံးပါးသွားခဲ့ရသည်။ အဲဒါက သူဘဝမှာ စိတ်အထိခိုက်ရဆုံး။ ခုနှစ်၊ သမီးကြီး နိုင်နိုင်နိုင် ဘွဲ့ရခဲ့သည်။ရှစ်၊ သမီးကြီး နိုင်နိုင်နိုင် အိမ်ထောင်ကျသွားခဲ့သည်။ အဲလောက်ပဲ သူစဉ်းစားလို့ရသည်။ 

ဒါတောင်မှ နောက်ဆုံး နှစ်ခုက သူကိုယ်တိုင် ဖြစ်ခဲ့တာမဟုတ်။ သမီးကြီး ဆိုတော့ သူ့မှာလည်း ခံစားရလို့၊ သူ့ဘဝအတွက် ထူးခြားတဲ့ အဖြစ်အပျက်လို့၊ သူထည့်တွက်ထားလိုက်မိခြင်း ဖြစ်သည်။ အခု လိုအတိုင်း ဆက်တွက်သွားမယ်ဆိုရင်၊ မဖြစ်သေးတဲ့ အနာဂါတ်မှာ သမီးငယ် ဘွဲ့ရတာနှင့် အိမ်ထောင်ကျတာရယ်၊ သမီးကြီး ခလေးမွေး၊ သမီးငယ်ခလေးမွေးတာရယ်၊ နောက်ထပ်လေးခုပေါင်း လက်ဆယ်ချောင်း ကျော်ပြီး ဆယ့်နှစ်ခု တော့ ဖြစ်သွားမည်၊ ကိုအောင်နိုင်သေတာ ပါထည့်ပေါင်းရင်၊ စုစုပေါင်း ၁၃ ခု ဖြစ်မည်။ အင်း ၁၃ ဂဏန်းဆိုတာ ကံမကောင်းဘူးလို့ အဲဒါကြောင့်များပြောတာလား။ 

ဘာလို့လည်းဆိုတော့ အဲဒီ ၁၃ခု ပြီးရင်သူသေတဲ့ဟာပဲ ကျန်တော့မည်။“ခစ်ခစ်”သူ့ဘာသာ နေ့ခင်းကြောင်တောင် ပေါက်ကရတွေ လျှောက်စဉ်းစားရင်း ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး အသံထွက်ရီမောမိလိုက်သည်။ ဟုတ်ပ၊ သူလည်း အခု အားအားယားယားရှိလို့ ပေါက်ကရတွေ လျှောက်တွေးဖို့ အချိန်ရလာတာမဟုတ်လား။ သူ့ ကို ကိုနိုင်က သမီးငယ်ငယ် မွေးပြီးကထဲက အထက်တန်းပြဆရာမ အလုပ်ကနေ ထွက်ခိုင်းပြီး အိမ်ထောင်ရှင်မ အဖြစ် အိမ်မှာနေစေခဲ့သည်။ သူရသည့်လစာ နှင့် ခလေးတွေ ကို ပြုစုပျိုးထောင်ဖို့ အချိန် နှင့်က ဘယ်လိုမှ မလဲနိုင်အောင် တန်ဖိုးက ကွာခြားလွန်းလှသည်ဟု ကိုနိုင်က ဆိုသည်။ အဲလောက် လစာက တော့ သူ အသုံးနည်းနည်းလျှော့လိုက်ရင် နည်းနည်းလေး အချိန်ပိုလုပ်လိုက်ရင် ထွက်လာမှာဟု ဆို၏။

မမမူမူကျော်ဦး ကျတော့ သူ့ထက်ပို စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းမည်ထင်သည်။ သူလည်း ခိုင်ခိုင့်လိုပင် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ၁၉ နှစ် ဖြင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့သော်လည်း ခိုင်ခိုင့်လို အိမ်ထောင်ရေးကံမကောင်းခဲ့ပါ။ သူ့ယောက်ျား သင်္ဘောသား က ဆေးသမား။ ဆေးအလွန်အကျွံသုံးစွဲပြီး သင်္ဘောပေါ်မှာ ပင် သေဆုံးသွားခဲ့ရသည်။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်ပင် မုဆိုးမ ဖြစ်ခဲ့ရပြီး တော်တော်ကြာသွားခဲ့သည်။ သူပဲ အရွေးလွန်နေသလား၊ အိမ်ထောင်သည်ဘဝကိုပဲ စိတ်ပျက်သွားသလားမသိ။ 

မုဆိုးမ ဖြစ်ပြီး ဆယ်နှစ်အကြာမှ နောက်အိမ်ထောင်ထူဖြစ်တော့သည်။ မူမူ၏ ဒုတိယအိမ်ထောင် ကိုမင်းသော်မှာ မူမူ ထက် ၇ နှစ်ခန့်ကြီးပြီး ပထမ အိမ်ထောင်ဖြင့် သားလေးတယောက်ပါလာသည်။ မူမူ နှင့် အိမ်ထောင်ကျတော့ ကိုမင်းသော်၏သား ကိုကိုသော်မှာ ၈နှစ်သားလေး ရှိသေးသည်။ ဘာလို့ မှတ်မိနေလည်းဆိုတော့ ခိုင်ခိုင့်သမီးငယ် ငယ်ငယ် ကလည်း ၈နှစ်သမီး။ သူတို့ ကြီးကြီး မင်္ဂလာဆောင်တော့ သမီးနှစ်ယောက်နှင့်သွားခဲ့ရသည်။ ရုတ်တရက် သူတို့ အကိုဝမ်းကွဲတယောက် ရလာတယ်ဆိုတော့လည်း သူတို့ က ခလေးပီပီ ပျော်ခဲ့ကြသည်။ကိုမင်းသော် က နိုင်ငံခြား ကုမ္ပဏီ တခုမှာလုပ်နေခဲ့သည်။ 

နောက် ဗမာပြည်မှာ သူ့ ကုမ္ပဏီက အခြေအနေမကောင်း တော့ တပ်ခေါက်သွားသည်။ သူတို့က အင်ဒိုနီးရှားတို့ မလေးရှားတို့ မှာ ရုံးခွဲတွေ၊ပရောဂျက် တွေရှိသည်။ ကိုမင်းသော်ကို တကယ်အလုပ်လုပ်မှန်းသိ။ လုပ်ငန်းလည်း ကျွမ်းကျင်မှုရှိတော့ အဲဒီ နိုင်ငံတွေမှာ သွားလုပ်နိုင်မလား အော်ဖာပေးသည်။ ကိုမင်းသော်အနေနဲ့လည်း ဒီလိုလစာမျိုးပြန်ရှာလို့မရနိုင် တော့ သွားလုပ်သည်။ ရုံးက အတည်တကျမရှိ ရုံးချူပ်က ဂျပန်မှာဆိုတော့ ဟိုနိုင်ငံဒီနိုင်ငံ လှည့်ပြောင်းနေရသည်။ ကိုမင်းသော်က ဝပ်ပါမစ်လိုမျိုးနှင့်သာ လုပ်ကိုင်နေရသဖြင့် မိသားစု ကိုခေါ်ထားလို့လည်းမဖြစ်နိုင်။ မိသားစုက သူ့ဆီသွားလည်လိုက်။ 

သူက ခနပြန်လာလိုက် နှင့် ပဲနေရသည်။မူမူကျော်ဦးနှင့် သူ့သားကိုကိုသော်တို့ နှစ်ယောက်ထည်းဆိုတော့ အားကိုးလည်းရ စိတ်လည်းချရအောင် ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးတို့နှင့် လှေခါးဟိုဘက်ဒီဘက်မျက်နှာချင်းဆိုင် ရှိသည့်ကွန်ဒိုခန်းကလေး ဝယ်ပေးထားလိုက်သည်။ မူမူကျော်ဦးကလည်း အောဒစ်ကုမ္ပဏီတခုမှာ လုပ်နေသေးသည်။ သူတို့ အိမ် အတွက် သားအမိနှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ ချက်ပြုတ်ဖို့၊ အဝတ်လျှော်၊အိမ်ရှင်းဖို့၊ လူငှားထားရသည်။ သူတို့နှင့် ဆွေမျိုးမကင်းသော၊ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသန်း က တရက်ခြားတန်သည် သူတို့အိမ်သို့ လာပြီး လုပ်ကိုင်ပေးတတ်သည်။

ခုတော့လည်း ငယ်ငယ် က ဆေးတက္ကသိုလ် တက်နေပြီ၊ ကိုကိုသော်ကလည်း သချာၤအဓိက မှာတက်နေသည်။ ငယ်ငယ်ကျောင်းစာ က သူလည်းမကူညီနိုင်တော့ပြီ။ ခုတော့ နေ့လည်နေ့ခင်းဆိုရင် အိမ်မှာ တယောက်ထည်း ဖြစ်နေတတ်သည်။ တခါတလေ ကိုနိုင့် ညီမ လေးလေးနိုင် တို့ အိမ်မှာ သူတို့ ခရီးထွက်လျှင် အိမ်သွားစောင့်ပေးရတတ်သည်။ မလေးလေးနိုင်တို့က ကလေးသုံးယောက်ရှိသည်။ အကြီးဆုံးကမှ ကိုးတန်း ကျောင်းသား။သူတို့လင်မယား ကအလုပ်ကိစ္စနှင့် ခနခန ခရီးရှည်ထွက်ရလေ့ရှိသည်။ တယောက်ချင်းစီ ခရီးထွက်လျှင်တော့ကိစ္စ မရှိ၊ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံးပြိုင်တူ ခရီးထွက်ရသည့်အချိန် အိမ်မှာ ခလေးတွေ ချည်းထားခဲ့ရမှာ စိတ်မချတတ်။ ထိုအချိန်မျိုးမှာ ခိုင်ခိုင်က လည်းအားနေတော့ သွားစောင့်အိပ်ပေးတတ်သည်။

ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြားမရှိလှဟု ထင်နေသော သူ့ဘဝ အပြောင်းအလဲကို မကြာခင်မှာပင် စပြီး တွေ့ကြုံရတော့သည်။“ကိုကိုသော် ရယ် နင်ကတော့ ဟယ်စံပါပဲ၊ ငါ ခလေး လေးယောက်ရခဲ့တာတောင်မှ အခု နင်လုပ်သလို အစုံအလုပ်မခံခဲ့ရဖူးဘူး၊ တကယ်ပါပဲ”ဝင်းဝင်းသန်းတယောက် ငြီးငြီးငြူငြူ ဖြင့် ပြောရှာသည်။ သို့ပေမဲ့ မကောင်းလို့မဟုတ် အင်မတန်ကို ကောင်းလို့သာ ကိုကိုသော် လုပ်ချင်သမျှကို အလုပ်ခံတာပေါ့။ ကိုကိုသော်တို့ အိမ်မှာ သူအလုပ် စလုပ်တော့ ကိုကိုသော်က လူပျိုတောင် မဖြစ်သေး၊ တကယ့်ခလေးလေး။ 

ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုသော်တို့ အမေ မူမူကျော်ဦး နှင့် ဆို အမျိုး လို့ ဆိုပေမဲ့ တော်တော့်ကို ဝေးပါသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်လင်နောက်လိုက်ပြေး သွားပြီး အိမ်ထောင်ကျ၊ ခလေးတွေလည်း တယောက်ပြီးတယောက်မွေး၊ ယောက်ျားက လည်း လက်ကျောမတင်းတော့၊ ချို့ချို့တဲ့တဲ့ နေရရှာသည်။ ခလေးတွေကလည်း ကျောင်းတက်သည့်အရွယ်တွေဆိုတော့ အကူမရ၊ သရေစာ ဇီးယိုတို့ ဘာတို့လိုမျိုး တွေကို အိမ်ယူပြီး ညဘက် ထုတ်သည့်အလုပ်လုပ်သည်။ နေ့ဘက်တော့ မူမူကျော်ဦး အိမ်မှာ ထမင်းဟင်းချက်ပေး အဝတ်လျှော်ပေး၊ အိမ်ရှင်းပေး လုပ်ပေးသည်။ 

မူမူကျော်ဦး နှင့်ဆိုလျှင် အသက်က တနှစ်လောက်သာ ငယ်သော်လည်း မမ ဟု ခေါ်သည်။ မူမူကလည်း ဝင်းဝင်းသန်းကို ယုံကြည်စိတ်ချရသဖြင့် အိမ်ခန်းသော့ပါပေးထားပြီး လစာအပြင်၊ အဝတ်အစား တို့ အိမ်သုံးပစ္စည်းအပိုအလျှံတို့ အမြဲပေးလေ့ရှိသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ယောက်ျား ကိုတော့ မနှစ်သက်သဖြင့် အိမ်အလာမခံ။ဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ကိုကိုသော်တို့ စဖြစ်တော့ ကိုကိုသော်က လူပျိုပေါက် ဟိုမုန်းစကြွပြီး မိန်းမမှန်သမျှ မှန်းထုနေတဲ့ အရွယ်၊ နေ့ခင်းဘက်တွေဆိုရင် ကိုကိုသော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်း တို့သာ အိမ်မှာရှိကြသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ရေချိုးခန်းထဲ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် အဝတ်လျှော်တော့ ထမိန်ကို ပေါင်ရင်းထိတင်လျှော်သဖြင့် ဖွေး နေသောပေါင်လုံးကြီးတွေက၊ လူပျိုပေါက် ကိုကိုသော်ကို စိတ်ရိုင်းဝင်စေသည်။ 

ဝင်းဝင်းသန်းက လည်း ထိုအချိန်မှာ ကလေးလည်းလေးယောက်ရှိပြီး သူကလည်း ဝဝဖိုင့်ဖိုင့်ဖြစ်နေသည်။ ယောက်ျားကလည်း သိပ်မလုပ်တော့၊ အသက်က သုံးဆယ်ကျော် ကာမ ဆန္ဒက အလွန်အားကောင်းတဲ့ အရွယ်။ သူ တနေ့ ကိုကိုသော့် အခန်းလာရှင်းရင်း ထုံးစံအတိုင်း စရင်းပြောင်ရင်း လုံးလားထွေးလား ဖြစ်ရာက ကိုကိုသော် လက်သရမ်းတာကို အလိုလိုက်လိုက်မိသည်။ နောက်နေ့ နောက်နေ့ တွေမှာ တဖြည်းဖြည်း နှင့် တယောက်နှင့်တယောက် ဟိုကိုင်ဒီကိုင် ကနေ ဖီးတက်လာသည့် အဆင့်ရောက်လာကြသည်။ 

နောက်တော့ အဆုံးစွန်ထိ ရောက်သွားကြသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ၏ ပေါင်လုံးကြီးတွေ ဖင်ဆုံကြီးတွေ၊ နို့ကြီးတွေမှာ၊ ပုံမုန် အရွယ်ရောက်သူ ယောက်ျား ကြီးများအဖို့ ဝသည်ဟု ထင်မည်ဖြစ်သော်လည်း လူပျိုပေါက်လေး ကိုကိုသော်အတွက်ကတော့ ကိုင်တွယ်ခွင့် လုပ်ခွင့် ရလိုက်သည်မှာ သိန်းထီဆု ပေါက်တာထက်ပင် ပိုတန်ဖိုးရှိသည်ဟု ထင်မိသည်။ယောက်ျားကလေးနှင့် မိန်းခလေး နှစ်ယောက်ထဲ ဆိပ်ကွယ်ရာတွင် အတူရှိမနေသင့် ဆိုသည်မှာ အတော်မှန်သောစကားဖြစ်သည်။ အရွယ် မတူ တာတူတာ၊ အဓိကမဟုတ်။ လွတ်လပ်မှု နှင့် အထီးနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်က အဓိက ဖြစ်သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းနှင့် ကိုကိုသော် တို့ ဇာတ်လမ်းမှာ သူတို့ အိမ်အတွင်းမှာသာ ဖြစ်ခဲ့ ကြသဖြင့် ဘယ်သူမှ လည်း မရိပ်မိပဲ ရှိနေခဲ့လေသည်။ 

ကိုကိုသော်က သူဖတ်မိ၊ ကြည့်မိသည့် နိုင်ငံခြား စာအုပ်တွေ ၊ရုပ်ရှင်တွေက ဟာတွေကို ဝင်းဝင်းသန်းဆီမှာ အကုန်စမ်းသပ်၊ ဝင်းဝင်းသန်း ကလည်း လိုက်လျှော တော့ ကိုကိုသော် တယောက် တနှစ် နှစ်နှစ် အတွင်းမှာပင် ဆရာကြီးအဆင့်ဖြစ်လာခဲ့တော့သည်။ ကိုကိုသော်တယောက် တက္ကသိုလ်ရောက် တော့ ရီးစားတွေ ဘာတွေ ရတာ တောင်မှ တခါတလေ မဝင်းဝင်းသန်း နှင့် အလုပ်ဖြစ်ကြတုန်း။ဒီနေ့လည်း ကျောင်းက ပြန်လာတော့ သူ့ရီးစားက ဟိုပေးမကိုင် ဒီပေးမထိ၊ ကောင်မလေးက သူ့ကိုထိန်းသိမ်း ကြပ်မတ်နေသည့် အပျိုကြီး အဒေါ်ကြီးတွေ ဆုံးမထားသည့်အတိုင်း၊ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှ တို့ဘာတို့လုပ်လာတာနဲ့ ဒေါပွပြီး စကားများကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ 

အိမ်ရောက်တော့ မဝင်းဝင်းသန်း က သူတို့ အိမ်မှာ လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပြီးလို့ ပြန်ဖို့ပြင်နေတာနဲ့ ကြုံသည်။ သူ့အခန်းထဲ ပြန်ခေါ်လာပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို မတ်တတ်ရပ်လျှက် ကုတင်ပေါ်တတောင် ထောက် ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး ဆော်နေခြင်းဖြစ်လေသည်။ သူ့စော်လေးကို စိတ်နာနာဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းကို တအားဗျင်းလိုက်ရာ ဝင်ဝင်းသန်းလည်း တအားကောင်းသွားခဲ့ရလေသည်။သူဆောင့်လိုက်တိုင်း တုံကနဲ တုံကနဲ ခါယမ်းသွားသော ဝင်းဝင်းသန်း၏ ဖင်လုံးကြီးများကို ကြည့်နေရင်းမှ ကိုကိုသော်တယောက် အန်တီခိုင့် ဖင်ကြီးတွေ သွားမြင်ယောင်မိသည်။ သူ ဝင်းဝင်းသန်းကို လုပ်ရင်း နှင့် ရက်တွေ လတွေ ရလာတော့ သူ့ရဲ့ အကြိုက်တွေက တဖြည်းဖြည်းနှင့် အရွယ်ရောက် အမျိုးသမီးကြီးတွေ ကို ပိုစိတ်ဝင်စားမိသည့် အဖြစ်ကို ရောက်သွားသလား မသိ။ 

အမြဲတမ်းလိုလို ပင် အရွယ်ရောက်ပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်တောင့်တင်းဖွံ့ဖြိုးနေပြီ ဖြစ်သည့် မိန်းမကြီးတွေက ပိန်ပိန်ညှောင်ညှောင် ကောင်မလေးတွေထက် သူ့ကို ပို စွဲဆောင်မှုရှိတာကို သူသတိထားမိလာသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အန်တီခိုင်ကို သူ့ မျက်စေ့ကျသွားရတော့သည်။ အန်တီခိုင် က မာမီ့ ညီမအရင်းဖြစ်သည်။ မာမီက လည်း သူ့အမေရင်းမဟုတ်တော့ အန်တီခိုင်က သူနဲ့ ဘာမှ ကို မတော်။ သို့ပေမဲ့ အန်တီခိုင်တို့က သူ့ကို တူအရင်းလိုပင်သဘောထားသည်။ 

အန်တီခိုင့်သမီးတွေ ဖြစ်တဲ့ နိုင်နိုင်တို့ ငယ်ငယ် တို့ က လည်းသူ့ ကိုမောင်နှမ တဝမ်းကွဲလို သဘောထားကြသည်။ ငယ်ငယ်လေးထဲက အတူတူ ကြီးလာကြသည်မို့ တကယ်လည်း မောင်နှမတွေလို ဖြစ်နေကြသည်။အန်တီခိုင်က မဝင်းဝင်းသန်းလို ဝတာမဟုတ်၊ တောင့်သည်လို့ပဲ ပြောရမည်။ တင်လုံးတွေက ဝိုင်းစက် နေသည်။ ခါးက သိပ်မသေးသော်လည်း အောက်က ကားစွင့်သော တင်ကြီးကြောင့် ကျင်နေသည်ဟု ထင်ရသည်။

လမ်းလျှောက်သွားလိုက်ရင် တင်သားတွေက ထမိန်စကို ဆွဲမသလိုမို့ တလုံးချင်းရွေ့နေတာကို ထမိန်ပေါ်ကပင်မြင်နေရသည်။ မျက်နှာကလည်း ချောသည်၊ ယဉ်သည်ဟု ဆိုရမည်။ နှာတံပေါ်ပေါ် မျက်လုံးကြီးကြီး၊ နူတ်ခမ်းထူထူ၊ ဆံပင်အုပ်ကောင်းကောင်းကို တပတ်လျိုဆံထုံး အမြဲထုံးတတ်သည်။ ကျွဲကော်ကိုင်း မျက်မှန်တတ်ထားတာတောင်မှ ဆက်ဆီဖြစ်နေသေးသည်ဟု ကိုကိုသော် ထင်မိသည်။ အနေအထိုင်လည်း တည်ငြိမ်သည်။ ဘုရားတရား သာလုပ်သည်၊ မာမီ့လိုတောင် ပါတီတို့ ဘာတို့ သွားလေ့မရှိ။ 

သူ အန်တီခိုင့်ကို သတိထားမိပြီး စွဲလမ်းလာသည့်နောက်ပိုင်း၊ မဝင်းဝင်းသန်းကို နောက်က လုပ်တိုင်း အန်တီခိုင့်ကို လုပ်နေသည်ဟု စိတ်ကူးယဉ်မိလာသည်။ အန်တီခိုင်နှင့်လည်း မသိမသာ အချိန်ဖြုန်းတတ်လာခဲ့သည်။ သူနှာဗူးကျနေတာတော့ အန်တီခိုင်မရိပ်မိရအောင် အတော်လေး သတိထားကာ နေရသည်။ နည်းနည်းလေး ပူးပူးကပ်ကပ် နေခဲ့ရပြီသည်နှင့် ညဖက်ဆိုရင် သူ ဂွေလှိမ့်ပြစ်လိုက်ရလေ့ရှိသည်။

အန်တီခိုင်နှင့် နီးနီးကပ်ကပ် နေခွင့်ရခဲ့ပြီး နောက်တနေ့ မဝင်းဝင်းသန်း နှင့်ကြုံရင်တော့၊ မဝင်းဝင်းသန်းတယောက် နာပြီသာမှတ်တော့။ အန်တီခိုင်အမှတ်ဖြင့် တအားကို ကျုံူးဆော်လေတော့သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ တကယ်တမ်းလက်တွေ့က ဖြစ်နိုင်မည်မထင်လို့ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားရတာလားတော့မသိ။ ဒါပေမဲ့ လူဘဝ ဆိုတာ မမျှော်လင့်တာတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတတ်တယ်မဟုတ်လား။

ဒီတခါသင်္ကြန် ကျတော့ ကိုကိုသော် တို့ သူငယ်ချင်းတသိုက်၊ ဂျစ်ကားတစီးဖြင့် ရေပက်ခံထွက်ကြသည်။ တယောက်သော သူငယ်ချင်း၏ကားမို့ အရက်ပုလင်းတွေ ပလပ်စတစ်ပုံး တခုထဲထည့်ယူလာခဲ့ကြသည်။ သောက်ရည်က သိပ်မပါလာ သဖြင့် ခနလေးဖြင့်သောက်ရည်ကုန်သွားတော့ ပါလာသည့် ရမ် တွေကို ဒီအတိုင်း သောက်ကြရသည်။ ရေပက်မဏ္ဍပ်ရောက်လို့ ထိုးပက်သော ရေတွေကို ပါးစပ်ဖွင့်ခံပြီး သောက်ကြရသည်။ နေကပူလိုက် တကိုယ်လုံးပူလာလိုက်၊ နောက်ရေပက်ခံရတော့ ရေတွေစိုရွဲလိုက်ဖြစ်နေကြသည်။ 

လမ်းမှာ လမ်းလျှောက်နေသော ကောင်မလေး နှစ်ယောက် လောက် ကို လိုက်မလားဆိုတော့ လိုက်မည်ဆိုတာ နှင့်ခေါ်တင်လာခဲ့သည်။ သူ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က စော်ပွေစီကို ထိန်းလိုက်တော့ ကိုကိုသော် တယောက်လက်မဲ့ ဖြစ်နေရသည်။ လမ်းပေါ်မှ ရေစိုထမိန်တွေနှင့် ကောင်မလေးတွေရော၊ ကားပေါ်ပါလာသည့်ကောင်မလေး တွေကို သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ထောက်လှမ်းရေးကာနယ် လုပ်နေတာတွေရော မြင်နေရတော့ ကိုကိုသော့် ကောင်ကြီးမှာ တချိန်လုံးမာနေရသည်။ 

နည်းနည်းချမ်းသည်ထင်တာနှင့် အရက်ကို ပဲ နိမော့ချလိုက်၊ ရေပက်တာလေးခံလိုက်နှင့်၊ နေ့ခင်း ရေပက်နားချိန်ရောက်တော့ ကိုကိုသော် ခေါင်းနည်းနည်းကိုက်လာသည်။ လူလည်းပင်ပန်းလာသည်။ နေ့လည်ပြန်ထွက်ဖို့အချိန်ချိန်းလိုက်ကြရင်း သူ့တိုက်ခန်းရှေ့ရောက်တော့ ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ရင်း သူတို့ အခန်းရှိရာသို့တက်လာခဲ့သည်။ သူတို့အခန်းရှေ့ရောက်မှ သူ့အိပ်တွေ လိုက်စမ်းတော့ အခန်းသော့ ရှာမတွေ့တော့၊ ဟိုက် ။ဒုက္ခပဲ ဟိုကောင့်ကားပေါ်များ ကျသွားပလားမသိ။ အောက်ပြန်ဆင်းပြီး ဟိုကောင်တွေ ဆီ ပြန်သွားရှာ ရရင်ကောင်းမလား စဉ်းစားနေတုန်း အန်တီခိုင်တို့ အခန်းတံခါးပွင့်လာသည်။

“ဟဲ့ သော်ကြီး.. ဘာလုပ်နေတာလည်း၊ ရေတွေလည်းစိုရွဲလို့”

“သော့ပျောက်နေလို့ တီတီ “

“အော်ဖြစ်ရမယ် နင်ကတော့လေ၊ ရေစိုကြီးနဲ့ ဘယ်မှာပျောက်သွားတာလည်း”

“မသိဘူး တီတီ.. မင်းခန့် တို့ဂျစ်ကားပေါ်ကျခဲ့လားမသိဘူး”

“အိုလာလာ ဒီအတိုင်းမနေနဲ့ ငါတို့အခန်းထဲလာ မင့်လေးလေး အဝတ်အစားတွေ ခနလဲထားလိုက်”

ကိုကိုသော် ဘာမှ မပြောတော့ အန်တီခိုင်သို့အခန်းသို့ ပါးစပ်ပိတ်ကာ ဝင်လာခဲ့သည်။ သူ့ဆီက အရက်နံ့ရသွားမှာ စိုးလို့ စကား သိပ်မပြောရဲ။ လူကတော့ သူ့ကိုယ်သူ ပုံမှန်လို့ထင်နေသည်။ တကယ်တော့ လူက ယိုင်တိုင်တိုင်၊ မှောက်ထိုးမလဲအောင်အားပြု လျှောက်နေရသည်။ အန်တီခိုင်တို့အိမ်က သူကျွမ်းနေပြီးသားမို့၊ ရေချိုးခန်းရှိရာကို တန်းဝင်သွားလိုက်သည်။ သေးကလည်း အရမ်းပေါက်ချင်နေတာမို့အခန်းတံခါးကို အထဲက ဂျက်ချပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ကာ သေးပန်းလိုက်သည်။ အား၊ သေးကပူပြီးနွေးနေတာပဲ၊ သူ့တကိုယ်လုံးတောင်ကြက်သည်းထသွားရသည်။ သေးပေါက်ရတာ ဇိမ်ရှိလိုက်တာဟု တွေးနေမိသည်။ တမနက်လုံး စိတ်တွေထနေရတော့ သူ့ကောင်ကြီးကလည်း မာတာတာ ဖြစ်နေရသည်။

“ဒေါက်ဒေါက် “

“.သော်ကြီး နင်တခါထဲ ရေချိုးလိုက်တော့၊ နင်တို့ကို ဘာရေတွေနဲ့ပက်ထားမှန်းသိတာမဟုတ်ဘူး ရော့ဒီမှာ ရေချိုးပြီးသုတ်ဖို့နဲ့ ဝတ်ဖို့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ပုဆိုးတထည်ယူထားလိုက်၊”

ကိုကိုသော် ရေချိုးခန်းတံခါးကို အသာလေးဟပြီး အန်တီခိုင်လှမ်းပေးသော ပုဆိုးနှင့် သဘက်ကို ယူလိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲရှိတန်းတခုပေါ်မှာ အသာလွှားတင်လိုက်ပြီး သူ့အင်္ကျီဘောင်းဘီတွေကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ သူ့ကောင်ကြီးက တော်တော်မာနေပြီ။ ရေလောင်းချပြီး ဆပ်ပြာတိုက်လိုက်တော့ ပိုတောင်လာသည်။ မထိမကိုင်မှပဲ ရတော့မည်။ 

သင်္ကြန်တွင်း ဆိုတော့ မဝင်းဝင်းသန်းလည်း အိမ်လာမှာမဟုတ်။ အောဇာတ်လမ်းတွေထဲက လို သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးအောက်မှာ ငေါထ နေတာ အန်တီခိုင် မြင်အောင် ထားလိုက်ရင် ဘယ်လိုဖြစ်မယ်ထင်သလဲ။ အဲဒီအတွေးကပင် ကိုကိုသော့် လီးကြီး မှာ သုတ်ရည်တွေ ထွက်သွားမလောက်ကို ဆတ်ဆတ်ခါသွားသည်။ ရေခေါင်းလောင်းချိုးချလိုက်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက်ရေပြန်လောင်းပြီး ကိုယ်လုံးကို သဘက်နဲ့ ခြောက်အောင်သုတ်တော့ သူ့ကောင်ကြီးက မာတုန်းရှိသေးသည်။ အင်း စမ်းကြည့်တာပေါ့။ အရက်နံ့ကလည်းရှိသေးတော့ မူးချင်ယောင်လည်းဆောင်လို့ရတာပဲ၊ တခုခု ဖြစ်ရင် မူးလို့ပါဆိုပြီး လွဲချရတာပေါ့။ တွေးရင်းနှင့်ပင် ကိုကိုသော် ရင်ထဲ တဒိန်းဒိန်းခုံလာ၏။

လေးလေးဦးအောင်နိုင် ပလေကပ်ပုဆိုးနဲ့ ရှပ်အင်္ကျီကိုဝတ်ပြီးထွက်လာတဲ့ ကိုကိုသော်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း ခိုင်ခိုင်က၊

“အမလေး သော်ကြီး ထွားလာလိုက်တာ နင့်လေးလေး အင်္ကျီ နဲ့တောင် ကျပ်နေပြီ”

“ဝတ်လို့ရပါသေးတယ်တီတီရဲ့”

“ဟဲ့ နင့်မျက်နှာကြီးလည်းနီလို့ပါလား နေလို့ကောင်းရဲ့လား”

“ခေါင်းတော့နည်းနည်းကိုက်နေတယ် တီတီ”

“ပြစမ်း ဟဲ့ကိုယ်တွေလည်းပူနေတယ်ဟဲ့..နင် ရေစိုလိုက် နေပူလိုက်နဲ့အပူရှတ်ပြီထင်တယ်..နေအုန်းငါဆေးသွားရှာအုန်းမယ်”

တကယ်တော့ တမနက်လုံး နေပူထဲ နေ အရက်သောက် ရေပက်ခံထားခဲ့ပြီး အခုရေအေးအေးနဲ့ချိုးချလိုက်ပြီးကာစမို့ အပူငွေ့တွေ တရှိန်ရှိန်တက်နေခြင်းသာဖြစ်သည်။ အန်တီခိုင်ရဲ့ လက်ဖဝါး နုနုလေးတွေ သူ့နဖူးပေါ်လာစမ်းတော့ ကိုကိုသော့် လီးကြီးက ပုဆိုးအောက်မှာ လှုပ်သွားသည်။ ကိုကိုသော်မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ ထားလိုက်သည်။

“ လာလာ ငါတို့ အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်ခနလှဲနေလိုက် တီတီ ရေနွေး လည်းသွားလုပ်လိုက်မယ်”

လေးလေး ဦးအောင်နိုင်နှင့် တီတီခိုင်တို့ မွေ့ယာကြီးက အိစက်နေသည်။ ကိုကိုသော်ကျောချလိုက်ရင်း အားကနဲ အကြောတွေအခြင်တွေ ဆန့်လိုက်သည်။ ဟား ဇိမ်ကျလိုက်တာ၊ ဟုလည်းတွေးလိုက်မိသည်။

“ ရော့ ဒီရေနွေးလေးသောက်ထားလိုက်အုန်း အိမ်က ပါရာစီတမော့လည်း ဘယ်နား ထားမိလဲမသိပါဘူး သော်ကြီးခနလေးစောင့် ငါလမ်းထိပ်ကုလားဆိုင်က တထုပ်လောက်အရေးပေါ်ပြေးဆွဲလိုက်အုန်းမယ်”

“ အာနေပါစေ တီတီ ကျနော် ခနနေသက်သာသွားမှာပါ”

“ အိုခနပဲ၊ တံခါးအထဲက ဂလန့်မချထားနဲ့ ခနလေးပဲ”

တီတီခိုင်ထွက်သွားတော့ ကိုကိုသော် ကိုယ့်ကောင်ကြီးကို ကိုယ် ခပ်ဖွဖွလေး ပုဆိုးပေါ်ကပင်ဆုပ်ကိုင်မိသည်။ အမဝင်းဝင်းသန်းကို ပင့်လာလို့ရရင်ကောင်းမှာပဲလို့လည်းတွေးနေမိသည်။ သော့ပျောက်သွားတယ် ဆိုပြီး အမဝင်းဝင်းသန်းကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပြီး အိမ်မှာတီးလိုက်ရရင်ကောင်းမယ်ဟုတွေးနေသည်။ တဆက်တည်းပင်၊ အခုလို တီတီခိုင်နှင့် နှစ်ယောက်ထဲ နေရသည့်အခွင့်အရေးကလည်း ကောင်းနေတာ ခနလောက်သည်းညည်းခံလိုက်အုန်းမယ်လေ။ ဟုတွေးရင်းမှိန်းနေလိုက်သည်။

“ လမ်းထဲက ခလေးတွေ တော်တော်ဆိုးတယ်ကွာ ဥပုဂ်စောင့်နေပါတယ် ညာပြောလို့လည်းမရဘူး အဟစ်၊ ဝိုင်းပက်လိုက်ကြတာ၊ ကဲ ဆေးရလာပြီ အဲဒီဆေးလေး နှစ်လုံးလောက်သောက်လိုက် သော်ကြီး”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးရဲ့ ရေတွေစိုရွဲနေတဲ့ ထမိန်အောက်က ပေါင်လုံးကြီးတွေကြောင့် ကိုကိုသော်ခမှာ တုန်ခါပြီး တကယ်အဖျားတက်ချင်သလိုဖြစ်သွား၏။

“ အော် ကြည့် နင် ချမ်းနေပြီ မဟုတ်လား၊ နေအုန်း ရေနွေးလည်းကုန်သွားပြီ၊ တီတီ သွားထပ်ထည့်လိုက်အုန်းမယ် ဆေးသောက်လို့ရအောင်”

သူ့ရေနွေးခွက်ကို ယူပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားတဲ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးရဲ့ ရေစိုထမိန်ကပ်နေတဲ့ တင်ပါးဆုံကြီးတွေ က တလုံးတက်တလုံးဆင်းနဲ့ ခုန်ခုန်ပြီး လှုပ်ယမ်းသွားတာကို အနောက်က ကြည့်ရင်း ကိုကိုသော်တယောက် တံတွေးတွေ မျိုချနေမိပါတော့တယ်။

“ ရော့ရော့ ရေနွေးလေးနဲ့သောက်လိုက်”

အခန်းထဲ ရေနွေးခွက်လေးနှင့် ပြန်ဝင်လာတဲ့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးကို မြင်လိုက်ရတော့ ကိုကိုသော် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ မပြူးးပဲ ခံနိုင်မည်လား၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးက သူ့ရေစိုအဝတ်တွေကို ရေချိုးခန်းထဲ သွားချွတ်ချလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲလျှားထားသော ထမိန်အဟောင်းလေး တထည်ကို ကောက်ဝတ်ပြီး ရင်လျှားလိုက်ပြီးမှ မီးဖိုချောင်မှ ရေနွေးခွက် ကလေးသွားယူလာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ အခုတော့ ကုတင်စောင်းမှာ ထထိုင်နေသော ကိုကိုသော် နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် မှာ။ အတွင်းမှ ဘရာဇီယာ အသားရောင် ပုခုံးကြိုးနှင့် အပေါ်ပိုင်းကို နည်းနည်းမြင်နေရပြီး အဲဒီအပေါ်မှ ထမိန်ကို ရင်လျှားထားတော့ ဝင်းမွတ်နေသည့် ပုခုံးသား ရင်ညွှန့်နှင့် မို့မေါက်ထနေသော ရင်နှစ်မွှာအပေါ်သားလေးတွေ။

ကိုကိုသော်၏ မျက်လုံးပြူးကြီးကြောင့် ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားသည်။ သူအပေါ်က သဘက်ကလေး ခြုံလာလိုက်ရင်ကောင်းသားဟု လည်းတွေးလိုက်မိသည်။ စိတ်ထဲမှာကတော့ သဘောကျသလို၊ ပီတိဖြစ်မိသလို လေးလည်းဖြစ်သွားသည်။ အဲလိုမျိုုး ယောက်ျား တွေရဲ့ သူ့ကို မက်မက်မောမော ကြည့်တဲ့ အကြည့်မျိုးတွေ မခံစားရတာ ကြာပြီကော။ သူ့ကိုယ်သူတောင် စွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ အမျိုးသမီးလို့ပင် မတွေးမိတော့။ ကိုအောင်နိုင် ပင် သူ့ကို နမ်းတာပြုတာ မရှိတာတောင် ကြာခဲ့ပြီပဲ။

ကိုကိုသော်က ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးလက်ထဲက ရေနွေးခွက်လေးကို ယူပြီး သူအသင့်ပြင်ထားသော ဆေးလေးနှစ်လုံးပါးစပ်ထဲ ပြစ်ထည့်ရင်းသောက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရေခွက်ကို ကုတင်ဘေးက စားပွဲပေါ်လှန်းတင်ရင်း မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်လိုက်မိသည်။ သူ့မျက်လုံးတွေ အကြည့်ရိုင်းသွားတာကို သူသိလိုက်သည်။ တီတီခိုင့် မျက်နှာတချက်ရဲသွားပြီး အမူအယာပြောင်းသွားတာကိုလည်း သူသတိထားလိုက်မိသည် မဟုတ်လား။ မျက်နှာကိုလည်း အသာရှုံ့မဲ့ပြလိုက်သည်။

“ ဟင်.. သော်ကြီး ဘာဖြစ်တာလဲ ခေါင်းအရမ်းထိုးတာလား”

စိုးရိမ်တကြီးနှင့် အနားတိုးလာသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ အနံ့အသက်၊ သူ့နဖူးကို လာကိုင်သော လက်ဖဝါးနုနုတို့က ကိုကိုသော်၏ စိတ်ရိုင်းမီးစကို လေမှုတ်ပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။ သူ့မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ တီတီခိုင်၏ ဖေါင်းကြွနေသော ရင်နှစ်မွှာက သူ့မျက်နှာနှင့် ခြောက်လက်မလောက်မှာ။ ကိုကိုသော့်လက်တွေက တီတီခိုင်၏ ခါးလေးကို လှမ်းဆွဲပြီး သူ့မျက်နှာကို တီတီခိုင့် ရင်နှစ်မွှာမှာထိုးအပ်လိုက်မိလေတော့သည်။

“ အို”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ဘာမှန်းမသိလိုက်ပဲ ကြောင်သွားသည့် ခနမှာ သူ့ထမိန်မှာ ကြမ်းပေါ်သို့ ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားပြီး ကိုကိုသော်၏ မျက်နှာပြင်ကြီးမှာ သူ၏ ရွှေရင်အစုံပေါ်မှာ ပွတ်သပ်စုပ်နမ်းနေပြီ။ သူအနောက်ဘက်သို့ ပြန်မဆုတ်နိုင်အောင်လည်း ကိုကိုသော့် ခြေနှစ်ဘက်က သူ့ပေါင်ရင်းအနောက်မှာ ခွပြီး ချိတ်ထားလို့။သူ့ဘရာဇီယာမှာ ခပ်ပျော့ပျော့ အသားနှင့် သိုင်းကြိုးများမှာလည်း ခပ်လျှော့လျှော့ဖြစ်လေရာ ကိုကိုသော်က မတင်လိုက်လို့ သိမ့်သိမ့်တုံ ရမ်းခါနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ ကိုကိုသော်၏ မျက်နှာနှင့် တိုက်ရိုက်ပွတ်တိုက်မိနေလေတော့သည်။ 

ဘာမှန်းမသိ ရုတ်တရက်မို့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စိတ်ထဲ ဘာတွေးရမှန်းမသိ အမှောင်ပိတ်သွားသော်လည်း ကိုယ်ခန္ဓာအသွေးအသားများကတော့ ချက်ခြင်းတုန့်ပြန်သည်မို့လားမသိ၊ နိူ့သီးခေါင်းနှစ်လုံးမှာ ချက်ချင်းမာတောင်တက်လာလေတော့သည်။ ကိုကိုသော်က လည်း အတွေ့အကြုံရှိနေသူမို့ သူ့ပါးကို လာထောက်နေသော နို့သီးခေါင်းမာမာ ကြီးကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် တန်းငုံ့ကာ စို့ထည့်လိုက်တော့သည်။

“ အား..နင်..နင်…”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တကိုယ်လုံး သွေးတွေ တဖြင်းဖြင်း ထူပူတက်လာပြီး ဒူးများညွတ်ခွေသလိုဖြစ်သွားရာ၊ သူ့ကိုယ်လုံးကို ခြေထောက်နှင့်ရော လက်ဖြင့်ပါ တွယ်ဖက်ထားသော ကိုကိုသော့်ရင်ခွင်ထဲသို့ ထိုးကျလာခဲ့ရတော့သည်။ ကိုကိုသော်က သူ့ကိုယ်ကို ကုတင်ပေါ်နောက်ဆုတ်ပြီး ကိုယ်လုံးကို လှိမ့်ချလိုက်တော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ သူ့ကိုယ်အောက်မှာပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားရတော့သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး၏ လက်များက ကိုကိုသော့်ခေါင်းကို အတင်းကြိုးစားတွန်းထိုးနေပါသေးသည်။

“ လွှတ် လွှတ်..နင်..နင်..ရူးနေလား သော်ကြီး….”

ကိုကိုသော်က စကားပြန်မပြောနိုင် အချိန်မရှိဆိုတာကို သူသိသည်။ ထောင်ကျမဲ့ အတူတူ လုပ်ချင်နေသည့်ဆန္ဒကို အရင်လုပ်သွားလိုက်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်ဟန်တူသည်။ ရင်ဘတ်နို့နှစ်လုံးပေါ်လှန်ထားခံရတဲ့ ဘရာဇီယာကလွဲလျှင် သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိသော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးမှာ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ယက်ကန်ကာ ရုန်းဖယ်ဖို့ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော်လည်းကိုကိုသော်၏ ကိုယ်လုံးက သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာရောက်နေပြီ။ နောက် ရုန်းရင်းကန်ရင်းပြေသွားသော ပုဆိုးကြောင့် လွတ်လပ်နေသော ကိုကိုကျော့် လိင်တန်ကြီးကလည်း ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး ပေါင်းတွင်းသားတွေကို ဟိုထိုးဒီထိုးဖြစ်နေရာက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွေကိုပါ ပွတ်ထိုးမိသွားသည်။

“ အား..ရှီးးးးးးးးးးးးးးး”

ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းဖျန်းကနဲ ထသွားရသည်။ အဲဒီနေရာကို သူ့လက်ကလွဲရင် ဘယ်သူမှ မထိခဲ့တာ ကြာခဲ့ပြီကော။ ဆယ်စုနှစ်တခုတောင် ရှိပြီလားမသိ။ နဂိုထဲက အရှက်အကြောက်ကြီး ပြီး သူ့လင်ယောက်ျား အထင်အမြင်သေးမှာစိုးလို့၊ ညဘက် အိပ်ယာထဲမှာ ယောက်ျားစမှသာ အလုပ်ဖြစ်လေ့ရှိသည်။ သူကတော့ ဘယ်တော့မှ မစ။ စိတ်တအားလာနေပေမဲ့ ယောက်ျားက တရူးရူးဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေလျှင် ပေါင်နှစ်လုံးကိုသာ လိမ်ကျစ်ပြီး ကိစ္စတုန်းခဲ့ရသည်။ နောက်တော့ လည်းအကျင့်လို ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ 

ထိုအလုပ်များမှာ ယောက်ျားရဲ့ အလုပ်သာ။သူလုပ်ရင်၊ အလိုက်သင့်၊ မလုပ်ခဲ့လျှင် ကိုယ့်ဘာသာ အိပ်ပျော်အောင် ကြိုးစားအိပ်ဒါပဲ။ အဲလိုနှင့် သမီးနှစ်ယောက်သာကြီးလာခဲ့ရသည်။ လိင်ကိစ္စဆိုတာ ယောက်ျား အလိုလိုက်ဖို့ဟာဟု မှတ်ထားခဲ့သူမဟုတ်လား။ ခုတော့ သူ့စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွေကို မာမာ အချောင်းကြီးဖြင့် ဖိပွတ်ဆွဲတာ ခံလိုက်ရတော့၊ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တကိုယ်လုံးလှုပ်ခပ်တုန်ခါသွားပြီး အကြောဆွဲသလိုပင် ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို ကားပေးလိုက်မိသည်။

မဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ကြိမ်ဖန်များစွာ အတွေ့အကြုံရှိထားခဲ့သော ကိုကိုသော် ၏မြွေကြီးကဟာကွက် ကိုချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ ဟလာသော အကွဲကြောင်းထဲကို သူ့ခေါင်းကြီး ထိုးတည့်ကာ တိုးဝင်လိုက်တော့သည်။

..အိ..ကျွတ်စ်.ကျွတ်စ်...ရှီးးးးး..

သူ့ရဲ့ အထိမခံ နိူင်အောင်စန်းစန်းတင့်ဖြစ်လှသည့် နို့သီးခေါင်းနှစ်လုံးကို တလှည့်စီအစုပ်ခံနေရကထဲက အကြောချင်းဆက်နေသလားမသိသော စောက်ခေါင်းထဲက အရည်ကြည်တို့က စိုတိုတိုလေး ဖြစ်လာခဲ့ရသည်မို့ တော်တော့သည်။ ကိုကိုသော်၏ လိင်တန်ကြီးက ကိုအောင်နိုင်ထက်လုံးပတ်ပိုတုတ်သည့်အပြင်၊ ဘယ်ပစ္စည်းမှ မဝင်ဖြစ်တာကြာလို့ ပြန်ကျဉ်းနေသော စောက်ခေါင်းလေးက နု့နယ်စေးကျပ်နေတော့ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး တော်တော်လေး နစ်နေအောင်ခံလိုက်ရသည်။ 

ကိုကိုသော်ကလည်း အခုမှ မိန်းမစလိုးဖူးတာ မဟုတ်တော့ စိတ်ရှည်သည်။ တချက်ထဲနှင့် ဆောင့်မသွင်းချ ဝင်သလောက်လေး သွင်းလိုက်၊ခနငြိမ်လိုက်ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် နည်းနည်းလေး အားသုံးကာ ဆောင့်လိုက်၊ နားလိုက်၊ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ဖြင့် တဖြည်းဖြည်း လုပ်သည်။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲက ယားနေတာလေးတွေ အရသာ ကောင်းကောင်းရနေပြီး သူ့လက်တွေက သူသတိမထားမိပဲ ကိုကိုသော့်ကို ဖက်တွယ်ထားမိတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကိုကိုသော်က ဆီးခုံနှစ်ခု တဖန်းဖန်းအသံမြည်သည်အထိ၊ အားရပါးရဆောင့်နေပြီ။

လီးနှင့်မတွေ့ရသည်မှာ ဆယ်နှစ်နီးပါးရှိနေပြီဖြစ်သော ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦးနှင့် တအားတောင်နေသော ကိုကိုသော်တို့နှစ်ယောက်စလုံးမှာ သိပ်အကြာကြီး မခံလိုက်ကြ၊ နှစ်ယောက်စလုံးတယောက်ကို တယောက် တင်းကျပ်စွာဖက်ထားရင်း ပြီးသွားကြရသည်။ ကိုကိုသော်၏ လိင်ချောင်းကြီးမှ ပန်းထွက်လာသည့် လရည် တွေကို ဒေါ်ခိုင်ခိုင်ကျော်ဦး စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲမှာ နွေးကနဲ နွေးကနဲ ခံစားနေရလေတော့သည်။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>

စတုတ္ထမြောက်ဇနီး (စ/ဆုံး)

စတုတ္ထမြောက်ဇနီး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

ဒီတစ်ခေါက်ခြံထဲကို လာတာ ဦးစိုင်းမောင်တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်လို့ နန်းခမ်းနွယ် အံ့သြနေသည်။ ခါတိုင်းတောင်ကြီးကနေ ဟဲဟိုးကော်ဖီခြံကိုလာတိုင်း စော်တစ်ပွေ အမြဲတန်းပါလာတတ်လို့နန်းခမ်းနွယ်က ချက်ပြုတ်ပေးပြီးတာနဲ့ အိမ်ပြန်ပြီး ရှောင်နေရသည်။ 

ဦးစိုင်းမောင်က နန်းခမ်းနွယ်ကို ဝက်လက်ပေါင်းစားချင်တယ်ဆိုလို့ မီးဖိုထဲမှ ာအလုပ်ရှုပ်နေတုန်းဦးစိုင်းမောင်ဝင်လာလို့

“ ဟဲဟဲ ဒီတစ်ခေါက် အန်ကယ်လာတာ ထူးဆန်းနေပါလား”

လို့ပြောလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်က

“ ဘာကို ထူးဆန်းတာလဲ”

လို့ပြန်မေးလို့ ရှမ်းသံဝဲဝဲလေးနဲ့

“ စော်မပါတော့တာလေ” 

လို့ ပြောအပြီးမှာ ဦးစိုင်းမောင်က

“ ဒီမှာ ရှိနေတာဘဲ”

လို့ နန်းခမ်းနွယ်ကို လက်ညှိုးထိုး ပြသည်။ နန်းခမ်းနွယ် တစ်ယောက် ရင်တွေတုန်ပြီး မျက်လုံးတွေ ပြာသွားသည်။ နန်းခမ်းနွယ်က သူရဲ့အလုပ်သမားဖြစ်သည့်အပြင် တစ်ခုလပ်ဖြစ်တာကို သူသိရက်နဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ကို သူကမယားလို နေမယ်ပြောတာဖြစ်လို့ အံ့သြပြီး ရင်တုန်သွားတာ ဖြစ်လေသည်။

“ ဟာ….အန်ကယ်ကလည်း နန်းခမ်းနွယ်က အလုပ်သမားပါ"

လို့ ညှိုးငယ်စွာပြောလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်က တကယ့်ကိုချမ်းသာပြီး အလုပ်သမားတွေကိုလည်း ပြည့်စုံအောင်ထားသူဖြစ်သည်။ သူ့ဖာသာသူ မိန်းမပွေပေမဲ့ လူတန်စားမခွဲခြားလို့ နန်းခမ်းနွယ် အပါအဝင်အလုပ်သမားအားလုံးက လေးစားပြီးချစ်ကြသည်။

ဒီ ကော်ဖီခြံကလည်း သူမလုပ်ရင်ဖြစ်ရဲ့သားနဲ့ အလုပ်သမားတွေအလုပ်လက်မဲ့ မဖြစ်ရအောင်သူလုပ်နေတယ်ဆိုတာလည်း အားလုံးသိသည်။ သူ့အကျိုးကို ရှေ့မထားဘဲသူအပန်းဖြေရန်အတွက်သာရည်စူးပြီး ဘန်ဂလိုလေးတစ်လုံးဆောက်ကာ တပါတ်တစ်ညအိပ်လောက်လာအပန်းဖြေခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်က နန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ထားပြီး

“ နန်းခမ်းနွယ်က ချောတယ်၊ စေတနာလည်းကောင်းတယ်၊ ဒါကြောင့် နောက်လာတိုင်း စော်ခေါ်မလာဘဲ နန်းခမ်းနွယ်နဲ့ နေမယ်”

လို့ပြောပြီး နန်းခမ်းနွယ် နှုတ်နန်းခမ်းနွယ်ကိုနမ်းလိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်အတွက် လုံးဝမထင်ထားတာမို့ထပ်အံ့အောနေရပြန်တော့သည်။

“ အန်ကယ်ရယ် ဟင်းချက်အုံးမယ်လေ”

ဆိုတော့ ဦးစိုင်းမောင် အားမလိုအားမရဖြစ်သွားပြီးလွှတ်လိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကအိမ်ထောင်ကွဲပြီးကတည်းက ဦးစိုင်းမောင်ကော်ဖီခြံမှာဝင်လုပ်ခဲ့တာ နှစ်နှစ်ကျော်ပြီ။ ခြံထဲမှာအလုပ်သမားတွေနေဘို့ တန်းလျားဆောက်ပေးထားလို့လည်း အတော်အဆင်ပြေသည်။ လစာတစ်သိန်းဆိုပေမဲ့ ဆန်ဆီဆားကို အခမဲ့ထောက်ပံ့လို့ စားဝတ်နေရေးပူစရာမလို။ နန်းခမ်းနွယ်လိုတစ်ဦးတည်းနေတဲ့ ဘဝက သာသာယာယာဖြစ်သည်။ 

နန်းခမ်းနွယ်က တစ်ခုလပ်ဆိုပေမဲ့ ကိုယ်လုံးက အတော်တောင့်သည်။ အလုပ်ကြမ်းလုပ်နေလို့ဖြူတဲ့ အသားကနေလောင်ထားပေမဲ့ အတေ ာ်ကြည့်ကောင်းသည်။ အသက်ကလည် းသုံးဆယ်ဝန်းကျင်မို့ ငယ်ဂုဏ်က မပျောက်သေး။ ဦးစိုင်းမောင် တွေးနေရင်းနန်းခမ်းနွယ်ကို စားမယ်လို့ တွေးမိသည်။

ဒါကြောင့် ဒီ အပတ်ဂေါက်ကွင်းက စော်တွေကိုခေါ်မလာဘဲ တစ်ဦးတည်း လာခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဟင်းချက်နေတဲ့နန်းခမ်းနွယ်ကိုနောက်ကနေကြည့်ရင်း ဦးစိုင်းမောင်စိတ်ပိုကြွပြီးလီးကတောင်လာသည်။

“ နန်းခမ်းနွယ်မကျတ်သေးဘူးလားကွာ”

လို့မေးတော့ 

“ ဟယ် ကလေးကျနေတာဘဲကွယ်”

လို့နန်းခမ်းနွယ်ကပြောသည်။ ဦးစိုင်းမောင်က

“ နန်းခမ်းနွယ်နဲ့ဆို ကလေးလေးလိုဘဲပေါ့”

သူဌေးကြီးကြွေနေရှာပြီ။ နန်းခမ်းနွယ်က တခစ်ခစ်ရီပြီး

“ ပြီးမှချိုချို တိုက်မယ်နော် အဲဒီ ကလေးကို ”

လို့လှည့်ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်မီးဖိုထဲကနေထမင်းစားစားပွဲပေါ် ဟင်းတွေတင်ပြီး အုပ်ဆောင်နဲ့အုပ်သည်။ ပြီးတော့

“ အန်ကယ် နန်းခမ်းနွယ် ရေပြန်ချိုးအုံမယ်”

လို့ပြောသည်။ ဦးစိုင်းမောင် က

“ ချိုးမနေပါနဲ့ကွာ”

ဆိုကာ ကလေးလိုထပ်ပူဆာပြန်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်က

“ ချွေး တွေနဲ့ကွာ….ရွံစရာကြီး”

လို့ပြောပြီးဆင်းပြေးသွားသည်။ ဦးစိုင်းမောင်လည်းရေချိုးလိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ရောက်ပြီးထမင်းဝိုင်းပြင်နေတုန်း။

ဦးစိုင်းမောင်က နန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ပြီးနှုတ်နန်းခမ်းနွယ်ကို နမ်းရင်းတစ်ကိုယ်လုံးပွတ်သပ်လေသည်။နန်းခမ်းနွယ်က

“ ထမင်းစားပါအုံး”

ပြောတော့

“ ချစ်ချင်ပြီ နန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

ဆိုထမီကို အတင်းဆွဲချွတ်သည်။

“ အိုကွာ”

ဆိုဘဲပြောရသေးသည်။ ဦးစိုင်းမောင်လက်က စောက်ပတ်ကြီးထဲမွှေနှောက်နေလေပြီ။ နန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ စမ်းမိတော့ ဦးစိုင်းမောင်ကလည်း နန်းခမ်းနွယ်စိတ်ပါနေတယ်ဆိုတာကို သိသွားသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ခြေတဖက်ကို ဦးစိုင်းမောင်က ဆွဲမပြီးထိုင်ခုံပေါ်တင်ကာ ဘာဂျာကိုင်ဘို့ လုပ်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်က

“ အန်ကယ် နန်းခမ်းနွယ်က သူများလိုးပြီးသားနော်”

လို့ပြောပေမဲ့မရ။ စောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးလျာကြီးကနန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်ပေါ်ထိလာသည်။

“ ရွှီး ကိုကြီးရယ် ရွံစရာကြီးကိုကွာ”

ဆိုပြီး နန်းခမ်းနွယ်ကော့ပေးလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင် နှုတ်ခမ်းနွယ်မွှေးတွေကလည် းတစ်ချက်ချက် စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်မိထိုးမိနေလို့ နန်းခမ်းနွယ် တအားကောင်းနေသည်။

နန်းခမ်းနွယ် ငုံ့ကြည့်ပြီး ဖီးလ်ယူလိုက်သည်။ ကာမဆန္ဒဆိုတာ အလုပ်ရှင်နဲ့အလုပ်သမားဆိုတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်တောင်မရှိပါလားလို့ နန်းခမ်းနွယ်တွေးမိလိုက်သည်။

“ ဝူး ကိုကြီး နန်းခမ်းနွယ် အရမ်းယားတယ်ဝေ့ ဖြေးဖြေးယက်ပါကွာ”

လို့စောက်စိက ကြဉ်ကနဲဖြစ်သွားလို့ နန်းခမ်းနွယ်ပြောလိုက်ရသည်။

“ ဝို့ တော်ပြီလေကွာ.နန်းခမ်းနွယ်မလိုးရသေးဘဲ တစ်ခါပြီးပြီ”

ဆိုတော့မှဦးစိုင်းမောင်ရပ်ပြီးနန်းခမ်းနွယ်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ထားသည်။ ပြီတော့

“ နန်းခမ်းနွယ်က တအားသန့်တယ်”

လို့ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်လည်း ဦးစိုင်းမောင်ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ ဘွားကနဲလီး ကြီးကပေါ်လာသည်။ လုံးပတ်ကလည်း ခပ်တုတ်တုတ်အရှည်ကလည်း ခုနှစ်လက်မ ခွဲလောက်ရှိသည်။

“ ဝေး…….အကြီးကြီးဘဲ၊ ဒါကြောင့်တောင်ကြီးက ကောင်မတွေ ပြန်တဲ့နေ့တိုင်း မျက်တွင်းကျတာကို”

ဆိုကာ ပြော ပြီးလီးတစ်ချောင်းလုံးလျာနဲ့ တစ်ချက်ပင့်ယက်ပြီး နှုတ်နန်းခမ်းနွယ်နဲ့ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင် ခါးကော့လာပြီး

“ နန်းခမ်းနွယ်ရယ်အရမ်းကောင်းတာဘဲ” 

လို့နန်းခမ်းနွယ်ကို ချီးကြူးနေတော့သည်။ နန်းခမ်းနွယ်က အပျိုစဖြစ်ကတည်းက ယောကျ်ားလီးကို စိတ်ဝင်စားသူဖြစ်သည်။ အဲ့ဒီကတည်းက အိမ်မှာ လူလစ်တိုင်းအစ်ကိုအခန်းထဲထဲကအောအခွေကို ခိုးခိုးကြည့်တတ်သည်။ တခါတလေလည်း အပြာစာအုပ်တွေ့ရင်ခိုးဖတ်တတ်သည်။ အောကားထဲကလီးစုပ်တာကို မှတ်သားထားပြီး စိတ်ပါလို့လက်နဲ့ အာသာဖြေတိုင်း ငှက်ပျောသီးကိုအခွံခွါကာ လီးလို့ သဘောထား စုပ်ကြည့်တတ်သည်။

ဒါ့ကြောင့် လီးစုပ်တာကျွမ်းကျင်ခြင်းဖြစ်သည် နောက်သူကျွမ်းကျင်တာတွေလည်း ဆက်လာအုံးမည်ဖြစ်သည်။ 

“ နန်းခမ်းနွယ်တော်ပြီ တော်ကြာတို့ မလိုးရဘဲပြီးသွားလိမ့်မယ်”

လို့ဦးစိုင်းမောင် ပြောယူရတော့သည်။

“ ကဲ ကိုကြီးက နန်းခမ်းနွယ် ပြောသလို နေရမယ်”

ဆိုတော့ သူဌေးကြီးခမျာ ကလေးလေးလို ခေါင်းငြိမ့်ပြရသည်။ ပြီးတော့ နန်းခမ်းနွယ်က

“ ထိုင်ခုံပေါ်မှာလျောချထိုင် ၊ ဟုတ်တယ် အဲ့လို ၊ နန်းခမ်းနွယ်က ကိုကြီးမပင်ပမ်းအောင် အပေါ်က လိုးပေးမယ်”

ဆိုကျောပေးခွလိုက်သည်။ ဒူးနှစ်ချောင်းကွေးကာ စောက်ပတ်အဝမှာ လီးတေ့ပြီး ဖင်ကို ဝိုက်လို့ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ် ပြီး လိုးပေးတော့သည်။

“ အီး….အို့ဟိုး တော်လိုက်တဲ့ နန်းခမ်းနွယ်”

ဆိုကာ အပေးကောင်းလွန်းလို့ ဦးစိုင်းမောင် ထပ်ချီးကျူးရပြန်သည်။

“ ဘွပ်ဘွပ်….ဘွပ်ဘွပ်”

နဲ့ဆောင့်ချက်ကမြန်လာသည်။

“ ကိုကြီးရယ်……..ကောင်းရဲ့လား” 

ဆိုတော့

“ အရမ်းကောင်းတာဘဲ နန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

ဆိုတဲ့ ဖီးလ်သံလေးနဲ့ ဦးစိုင်းမောင် ကို ပြောလိုက်သည်။

“ အို….အို…..နန်းခမ်းနွယ် ပြီးနေပြီ….အအ……..အီး”

နန်းခမ်းနွယ်လီးတစ်ချောင်းလုံးသွင်းပြီးငြိမ်ကျသွားသည်။ပြီး

“ ကိုကြီး နောက်ကဆောင့်တော့”

ဆိုကာ ဦးစိုင်းမောင်ကို လက်နောက်ပြန်ဆွဲပြီး လီးကျွတ်မသွားစေဘဲ လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးလိုက်သည်။

ဒီတစ်ခါ ဦးစိုင်းမောင် အလှည့်မို့ ဦးစိုင်းမောင် ဆောင့်တော့သည်။ ဆောင့်လို့ လီးတဆုံးဝင်တိုင်း နန်းခမ်းနွယ်ကဖင်ကို မြန်မြန်ခါပေးနေပြန်သည်။ အပေးကောင်းတဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ကြောင့်ဦးစိုင်းမောင် အရမ်းခိုက်သွားရတော့သည်။

“ အီး.ကိုကြီးရယ်…..လိုးပါ……နန်းခမ်းနွယ်တအားကောင်းတယ်ကိုကြီးရယ်…ကိုကြီးရဲ့လီးကြီးကို….နန်းခမ်းနွယ်တအားဆွဲသွားပြီကွာ……လိုးလိုး……ကိုကြီးလိုး”

နဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ညီးပြောပြောသံနဲ့ လှုပ်ရှားဟန်ကြောင့် ဦးစိုင်းမောင် တစ်ယောက်

“ အို့ဟို……အီးဟီး”

ဆိုျပီး အော်ကာ နန်းခမ်းနွယ်စောက်ပတ်ထဲလီးရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ ပြီးတော့အပေါ်ကနေ နန်းခမ်းနွယ်ကိုဖက်ကာ ဝက်မှေးမှေးရင်း ဟောဟဲဟောဟဲနဲ့ မောနေတော့သည်။သူ့ခမျာ ပိုက်ဆံချမ်းသာလို့ ဆေးကောင်းမှီဝဲပြီး လီးတောင်ရပေမဲ့ အသက်အရွယ်အရ အမောဖေါက်နေပါလားလို့ နန်းခမ်းနွယ်တွေးလိုက်သည်။ ထမင်းစားပြီးတော့ နန်းခမ်းနွယ်က

“ နန်းခမ်းနွယ်ခနပြန်မယ်..တော်ကြာကျန်တဲ့…..အလုပ်သမားတွေ…..ရိပ်မိကုန်မှာစိုးလို့….."

ဆိုတော့နေ့ခင်းစားဘို့ ရှမ်းခေါက်ဆွဲတစ်ပွဲ ဝယ်ခဲ့ ဆိုကာ ငွေနှစ်သိန်းခွဲ ထုတ်ပေးသည်။

“ ဟာ……တစ်ပွဲမှသုံးရာပါ……..အများကြီး မလိုဘူးလေ”

ဆိုတော့

“ နန်းခမ်းနွယ်အတွက် မုန့်ဘိုးလေ”

လို့ပြောသည်။ ပြီးတော့

“ နန်းခမ်းနွယ်က တို့မယားလေ….မယားဆိုတော့ မယား…စရိတ်ပေးရမပေါ့”

လို့ ဆက်ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကစိတ်ထဲကနေတော်သေးတာပေါ့။  မယားစရိတ်ဆိုလို့ လို့တွေးမိလိုက်သည်။ နေ့လည် နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ရောက်တော့ အလုပ်သမားခေါင်းနဲ့ ဦးစိုင်းမောင်ခြံ အကြောင်း စကားပြောနေကြသည်။ နန်းခမ်းနွယ်လည်းရှမ်းခေါက်ဆွဲနဲ့ တို့ဟူး ကြော်ကိုဧည့်ခန်းစားပွဲ ပေါ်သွားချပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မီးဖိုတည်ကာ ကော်ဖီ ဖျော်ဘို့ ရေနွေးတည်ရင်း ထိုင်နေသည်။ ဦးစိုင်းမောင် မီးဖိုထဲဝင်လာတော့မှ အလုပ်သမားခေါင်းပြန်သွားတာကို သိရသည်။

နန်းခမ်းနွယ်ကထပြီး ဦးစိုင်းမောင် ကိုဖက်ကာလီးကို စမ်းကြည့်တော့ ပျော့ခွေနေသည်။ ပြီးတော့

“ လိုးပေးအုံးမှာလား”

လို့ယောကျ်ားတွေကြိုက်တဲ့အသုံးအနှုံးကိုပြောလိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်ပြုံးပြီးခေါင်းငြိမ့်ပြကာအိမ်သာထဲ ဝင်သွားသည်။ ကော်ဖီဖျေ်ာပြီးသွားချပေးတော့ ဦးစိုင်းမောင်ကဘေးခေါ်ထိုင်ခိုင်ပြီး လီးပျော့ကြီးကိုပုလွေကိုင်ခိုင်းသည်။ နန်းခမ်းနွယ်က လီးပျော့ကြီးကို နှုတ်ခမ်းသားနဲ့ အရင်းကနေအဖျားထိ ကိုက်ပေးလိုက်သည်။

“ နန်းခမ်းနွယ်ကလီးစုပ်တာ…အရမ်းကျွမ်းတယ်နော်”

ပြောတော့နန်းခမ်းနွယ်ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့

“ ကိုကြီး…နန်းခမ်းနွယ်ကိုအထင်သေးသွားတာလား……နန်းခမ်းနွယ်က…..ကိုကြီးကောင်းမယ်ထင်တဲ့ဟာမျိုး……လုပ်ပေးကြည့်တာ…..နန်းခမ်းနွယ် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ပေမဲ့…..လီးမစုပ်ဖူးဘူး”

လို့သူ ကျေနပ်အောင် ချွေးသိမ့်လိုက်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်က ပြာပြာသလဲနဲ့

“ အဲ့လို အဓိပ္ပာယ်မဟုတ်ဘူး နန်းခမ်းနွယ်”

ဆိုပြန်ပြောသည်။

နန်းခမ်းနွယ်လည်း လီးပျော့ကြီးကိုငုံ ပြီးလီးတောင်ဘို့ လီးထဲက သွေးကြောတွေဆီသွေးများများရောက်အောင်ဆက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးပျော့ကြီး မာစပြုတော့လက်နဲ့ ဖြေးဖြေးချင်းဂွင်း ထုပေးနေသည်။ ခါတိုင်းဆို လီးက အဲ့လိုတစ်ချီပြီး နာရီပိုင်းမှာ တောင်လေ့တောင်ထ မရှိခဲ့ပေမဲ့ နန်းခမ်းနွယ်လုပ်ပေးလို့ ခုတောင်နေတာကို ဦးစိုင်းမောင် အံ့သွနေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ကလည်း လီးတောင်နေတာ ကျမသွားအောင်ဆက်ပြီးလက်နဲ့ ဖွဖွလေး ညှစ်ပေးနေလေသည်။

“ လာအခန်းထဲသွားရအောင်”

လို့ ဦးစိုင်းမောင်က ပြောပြီးခါးခြင်းဖက်ကာဝင်သွားကြသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ဦးစိုင်းမောင်ရဲ့ကဗျာဆန်ဆန်ချိတ်ဆွဲထားတဲ့ ပန်းချီးကားတွေက လှလွန်းလို့ နန်းခမ်းနွယ်စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ဦးစိုင်းမောင်ရဲ့ဒီအိပ်ခန်းထဲကို ဘယ်အလုပ်သမားမှ မရောက်ဖူးပါ။ သူပြန်ရင်သူ့အိပ်ယာကို သူဖာသာသိမ်းပြီး ပြန်တတ်သည်။ ခုတော့ နန်းခမ်းနွယ်က ပထမဆုံးရောက်ဖူးသည့်အလုပ်သမားဖြစ်သည်။

နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဦးစိုင်းမောင်က တစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေလေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်တစ်ကိုယ်လုံးကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားတော့ ဦးစိုင်းမောင်က သူ့အဝတ်တွေကို ချွတ်သည်။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီ းဦးစိုင်းမောင်က အပေါ်က တက်ခွကာ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့လျှာနဲ့ ဦးစိုင်းမောင် လျှာကမြွေတွေ မိတ်လိုက်သလို ရစ်ပတ်လှည့်နေသည်။

ဒီတခါမှာတော့ လွတ်လပ်သည့် အခန်းမို့လားမသိ။ နန်းခမ်းနွယ် တခဏအတွင်းစိတ်ပါလာခဲ့သည်။ ဦးစိုင်းမောင်က နန်းခမ်းနွယ်နို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့နေပြန်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်တကိုယ်လုံးကြက်သီးဖုကြီးတွေထပြီး

“ အဟင့်ဟင့်……..ကိုယ်ကြီးနှုတ်ခမ်းမွှေးက……..အူယားစရာကြီးကွာ”

ဆိုတွန့်လိန်နေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်လက်နဲ့ ဦးစိုင်းမောင်လီးကိုကိုင်ပြီး ကလိပေးလိုက်သည်။ လီးကတောင်တယ်ဆိုပေမဲ့ မတ်မနေလို့ နို့စို့နေတဲ့ ဦးစိုင်းမောင်ကိုတွန်းဖယ်ပြီး လီးကြီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။

လီးထိပ်ကို ဘယ်ပါးစောင်နဲ့ ညာပါးစောင်တလှည့်စီထိုးပြီ းပွတ်ပေးလိုက်သည်။ လီးရည်ကြည်ငံငံလေးတွေ စိမ့်ထွက်လာပြီး လီးက တောင်မတ်လာလေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်က ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ ဦးစိုင်းမောင်အပေါ်တက်ခွကာ စောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်သည်။

“ အိုး….ကောင်းလိုက်တာနန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

နန်းခမ်းနွယ်လည်းအရမ်းထန်နေလို့ သတိလွတ်ပြီး ဗြစ်ကနဲဆောင့်ချမိလိုက်တာဖြစ်သည်။

“ အ…အီ….အား….အိုး….”

နဲ့နန်းခမ်းနွယ်စိတ်ပါပါနဲ့ဆောင့်နေသည်။

“ အိုး….ကိုကြီးရယ်……..နန်းခမ်းနွယ်တအားထန်နေပြီ.တအားကောင်းတယ်……အီးဟီး….အို…..အ…..အ”

ဆိုမြည်ရင်း ရင်တွင်းခံစားချက်အမှန်နဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ညီးရင်း ဆောင့်နေရှာသည်။ သူဆောင့်ချတိုင်းရှုံ့မဲ့သွားတဲ့ ဦးစိုင်းမောင်မျက်နှာက သူပြီးချင်စိတ်ကို လှုံ့ဆော်နေလေသည်။

“ ကိုကြီး……..နန်းခမ်းနွယ် ပြီးချင်လာပြီ”

ဆိုတဘွပ်ဘွပ်နဲ့အတင်းဖိဆောင့်နေလေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ခေါင်းနောက်လန်ကျသွားပြီး ရှမ်းစကားနဲ့

“ စောက်ရမ်းကောင်းတယ်ကွာ”

လို့ပြောနေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်က ခွထိုင်နေရာက ဘေးတိုက်ထိုင်ဆောင့်ပြန်သည်။ အပေါ်ကိုဖေါင်းတက်နေတဲ့ လီးဒစ်ပိုင်းအပေါ်ကစောက်ပတ်ထဲကန့်လန့်ပွတ်ထိတဲ့ဖီးလ်ကိုယူနေပြန်သည်။ အရမ်းထိလို့

“ ဝေး…ကောင်းလိုက်တာ…ကိုကြီးရာ……..ကိုကြီးကိုနန်းခမ်းနွယ်……..လိုးသတ်နေသလိုဖြစ်နေပြီးလား အဟင့်ဟင်း”

လို့ပြောသည်။ ဦးစိုင်းမောင်ကတော့ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်တက်လိုးနေတဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့လုပ်ဆောင်ချက်တွေကို အလွန်သဘောကျနေသည်။ အမှန်တကယ် စိတ်ပါနေတဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ကို သနားလည်းသနားသွားသည်။ သူကအောက်ကနေပြန်ဆောင့်တော့ ဖင်လေးကြွထားပြီးငြိမ်နေသည်။ ပြီးတော့

“ ကိုကြီး မောပါ့မယ်……..နန်းခမ်းနွယ် လုပ်ပါ့မယ်”

ဆိုတဲ့ အကြင်နာသံနဲ့ ပြောပြီး ဆောင့်ပေးပြန်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်လီးက စံချိန်မီမို့ နန်းခမ်းနွယ်စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်နှက်ပွတ်တိုက်နေသည်။

ဒါကြောင့်မို့ စောက်ရည်တွေ ဆက်တိုက်ထွက်ပြီး စီးကျနေလေသည်။ ဦးစိုင်းမောင်က အောက်ကနေ ကော့ကော့ထိုးလို့ပြီးတော့မယ်ဆိုတာကို နန်းခမ်းနွယ်သိပြီး မြန်မြန်မွှေဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ခါးကနေ ကိုယ်တစ်ဝက်ကြွကာ

“ ကောင်းလိုက်တာ အီးရွှီး”

ဆိုပြီး နန်းခမ်းနွယ်စောက်ပတ်ထဲ လီးရည်တွေ ပန်းဝင်သွားတော့သည်။ နန်းခမ်းနွယ်က ဦးစိုင်းမောင်ပေါင်ကြီးကိုခွပြီးစောက်ဖုတ်နဲ့ ကပ်ထားကာ အမောဖြေနေသည်။ ဦးစိုင်းမောင်ကတော့ မျက်စိမှိတ်ကာနဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး အမောဖြေနေရှာသည်။ 

“ ကိုကြီး တော်တော် မောသွားလားဟင်”

ဆိုတော့…….. မောဟိုက်တဲ့ အသံနဲ့

“ ရပါတယ် နန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

လို့ပြန်ဖြေသည်။ 

“ ညကျရင်ကောလိုးအုံးမှာလား”

လို့နန်းခမ်းနွယ်ကမေးတော့…….. 

“ ညကျဖက်အိပ်မယ်လေ”

လို့ချွဲပစ်ပစ်အသံနဲ့ပြန်ပြောသည်။ 

“ ညကျလည် းကိုကြီးလီးတောင် အောင်နန်းခမ်းနွယ်စုပ်ပေးမှာပေါ့”

လို့ပြောတော့…….. ဦးစိုင်းမောင်ခေါင်းညိမ့်ပြသည်။

နန်းခမ်းနွယ်က ဦးစိုင်းမောင်ကို တရေးအိပ်လိုက်ဆိုပြီး ပြန်သွားသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ဈေးထဲသွားတော့ တောကြက်ဥတွေ့တာနဲ့ဦးစိုင်းမောင်အတွက် ဝယ်လိုက်သည်။ ရန်ကုန်ဘက်ကဝင်လာတဲ့ ရထားမှာပါတဲ့ ဖီးကြမ်းငှက်ပျောသီးတစ်ဖီးပါ ဝယ်ခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်တော့ တောကြက်ဥကို ရေနွေးဆူဆူထဲ ခနနှစ်ပြီး နွားနို့ထဲ ထဲ့မွှေလိုက်သည်။ ဖီးကြမ်းအမှဲ့တစ်လုံးကိုအခွံမခွါဘဲ ချေလိုက်သည်။ ပြီးမှနွားနို့ထဲထဲ့ကာ ဆက်ချေလိုက်သည်။ တစ်လုံးချိုင့်လေးထဲ ထဲ့ပြီး ဘန်ဂလိုလေးပေါ်တက်လာတော့ တရေးနိုးလာတဲ့ ဦးစိုင်းမောင်ကို တွေ့ရသည်။

“ ဆာလိုက်တာ နန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

ဆိုတော့

“ ရော့ကိုကြီးဒါစား..နန်းခမ်းနွယ်…အပင်တွေ……ပေါင်းရှင်းလိုက်အုံးမယ်……ရေချိုးပြီးမှလာခဲ့မယ်”

လို့ပြောကာထွက်သွားသည်။ ဦးစိုင်းမောင်ကနန်းခမ်းနွယ်လာပေးတဲ့ ဟာကို စားရင်းခံတွင်းတွေ့သွားသည်။လူလည်းနုံးချိနေရာက ပြန်အားရှိသလို ဖြစ်လာသည်။

တစ်ချက်ချက်လီးကတောင် တဆစ်ဆစ်နဲ့ တင်းချင်လာသည်။ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ပြုစုယုယမှုတွေကသူ့အတွက်သာယာစရာဖြစ်လာသည်။ ညခုနှစ်နာရီထိုးတော့ နန်းခမ်းနွယ်ရောက်လာသည်။ရေချိုးပြီးအလှပြင်လာသည်။ ခုသူဒီကိုလာရတာကိုယ့်အိမ်ကိုကိုယ်လာရသလိုဖြစ်နေသည်။ အရင်တုံးကတော့ ဒီဘန်ဂလိုလေးပေါ်တက်ရမှာကိုကြောက်နေသည်။ ဝရံတာမှာထိုင်ပြီးအရက်သောက်နေတာတွေ့လို့နန်းခမ်းနွယ်သွားလိုက်သည်။

“ ထိုင်လေ”

လို့ဦးစိုင်းမောင်က ပြောလို့ နန်းခမ်းနွယ်ဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ ရော့ဒါပြင်သစ်ဝိုင်…မင်းအတွက်……..တို့ထဲ့ထားပေးတာ”

ပြောသည်။ နန်းခမ်းနွယ်တခါမှမသောက်ဖူးလို့ ရွံ့နေသည်။

“ ကဲချီးယားစ်”

ဆိုပြီး ဦးစိုင်းမောင်လက်မြှောက်လာလို့နန်းခမ်းနွယ်ဖန်ခွက်ကိုင်မြှောက်ပြီး ဖန်ခွက်ခြင်းတိုက်ကာမော့လိုက်သည်။ ချိုပြင်းပြင်းလေးကရင်ထဲနွေးကနဲဆင်းသွားသည်။ ဆောင်းဦးရာသီမို့ကလောမြို့နဲ့တော့လိုက်ဖက်သည်။

တစ်ခွက်ကုန်လို့ နောက်တစ်ခွက်ငှဲ့အပြီးမှာ ဦးစိုင်းမောင်က ဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းကို နမ်းတော့သည်။နန်းခမ်းနွယ်လည်းပြန်စုပ်နမ်းရင်းပေါင်ကြားကိုစမ်းကြည်တော့လီးကမတ်နေသည်။ နန်းခမ်းနွယ်က ပုဆိုးကိုဖြေပြီးပြောင်းကိုင်လိုက်သည်။

“ နန်းခမ်းနွယ်လာကျွေးတဲ့ဟာ…….. စားပြီးကတည်းက……..တောင်ချင်နေတာလေ”

လို့ ပြောတော့ နန်းခမ်းနွယ်သဘောကျပြီး ရီတော့သည်။ ပြီးတော့ မြည်းဘို့ လှီးထားတဲ့ ပန်းသီးလေးကို လီးထိပ်ပေါ်တင်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ ကုန်းယူပြီး လီးထိပ်ကို လျှာနဲ့ယက်လိုက်သည်။ နန်းခမ်းနွယ်ရဲ့ ပြုမူတာတွေဟာ ဦးစိုင်းမောင်အတွက် အသစ်အဆန်းတွေချည်း ဖြစ်နေရသည်။ ဒီလို အသစ်အဆန်းတွေကယောကျ်ားတွေစိတ်ကို လှုံ့ဆော်နိုင်စွမ်းကြီးမားပါလား လို့ ဦးစိုင်းမောင် တွေးနေသည်။ သူတွေးနေတုံး

“ ကိုကြီးမတ်တတ်ရပ်ပြီး……..ဒီဘက်ခနလှည့်”

လိုဆိုပြန်သည်။ တောင်ပြပြီးငိုက်ကျနေတဲ့ လီးဒစ်ပေါ်ဝိုင်လောင်းချပြီး အောက်ကခွက်နဲ့ ခံထားသည် ပြီးလီးကို စုပ်ပြီးလျာနဲ့ သပ်ယူသည်။

နန်းခမ်းနွယ်ကထွေထွေနဲ့

“ နန်းခမ်းနွယ်က…..ကိုကြီးလီးဝိုင်….သောက်မှာလေ”

လို့ဆန်းသစ်ပြပြန်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်အရမ်းခိုက်သွားပြီးနန်းခမ်းနွယ်ပုခုံးကိုတစ်ချက်ဖြစ်ကာ

“ အချစ်လေးနန်းခမ်းနွယ်ရယ်”

လို့ပြောလာသည်။ ပြီးခပ်ထွေထွေနဲ့

“ ကိုကြီးသိလား…မိန်းမတွေက…..မာယာများတယ်…..ယောကျ်ားကလိုးချင်တယ်ဆို….အိုက်တင်ခံပြီး….သူတို့ခံချင်ရင်တော့….ယောကျ်ားအပေါ်တက်မခွရုံ….တမယ်ဘဲ…နန်းခမ်းနွယ်ကတော့…..ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲ…တချို့ ရှိသေးတယ်သိလား…လင်ငုတ်တုတ်နဲ့….တခြားယောကျ်ား….အလိုးခံချင်စိတ်ဖြစ်တာလေ….နန်းခမ်းနွယ်ကတော့ခု….ကိုကြီးမှကိုကြီးဘဲ”

ဆိုအာလေးလျာလေးနဲ့ပြောလာသည်။ ဦးစိုင်းမောင်က နန်းခမ်းနွယ်ကိုကြည့်ပြီး

“ လာအိပ်ကြရအောင်”

လို့ခေါ်တော့မူးနေတဲ့မျက်လုံးနဲ့ပြန်ကြည့်ပြီး

“ မလိုးပေးတော့ဘူးလား”

လိုမေးလာသည်။ဦးစိုင်းမောင်ကရီပြီး

“ အစုံလုပ်မှာ”

လို့ပြောမှ

“ အဲ့ဒါမှပေါ့”

ဆိုဦးစိုင်းမောင်လက်မောင်းကြီးကိုတွဲမှီပြီး လိုက်သွားသည်။ အခန်းဝမှာပင်

“ ဒါတွေကရှုပ်တယ်ကွာ”

ဆိုပြီး အင်္ကျီနဲ့ထမီ တွေကိုချွတ်ပြီးကုတင်နောက်ကို လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ပြီးကုတင်စောင်းမှာပစ်လှဲပြီးခြေထောက်မိုးပေါ်ထောင်ကာ

“ ကိုကြီးနန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးနော်”

လို့ ပြောသည်။ ဦးစိုင်းမောင်က အဝတ်တွေချွတ်ပြီ်းထိုင်တစ်ခုံဆွဲယူထိုင်ပြီး ခါးကိုကိုင်းကာနန်းခမ်းနွယ်ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလျှာနဲ့ယက်ပေးနေသည်။

“ ကောင်းတယ်ကွာ…..တို့ကိုကြီးက….စောက်ပတ်ယက်တာ……..တော်တယ်”

လို့မူးမူးနဲ့ပြောလာသေးသည်။

“ ဟီးဟီး……နှုတ်နန်းခမ်းနွယ်မွှေးကယားတယ် ကိုကြီးရဲ့ ဟင့်”

ဆိုကာ တဟီးဟီး ရီရင် ရမ်းခါနေသည်။ပြီးလက်နဲ့စောက်စိကိုဖြဲပေးပြီး

“ ပြီးအောင်သာ……..ယက်လိုက်ပါတော့……..ကိုကြီးရာ”

ဆိုကာ စောက်ရည်တွေထွက်ကျလာတော့သည်။ 

“ ဒီလီးကြီးကို…..နန်းခမ်းနွယ်ချစ်သွားပြီ….နန်းခမ်းနွယ်စောက်ဖုတ်ထဲ….အမြဲဝင်နေရမယ်နော်”

ဆိုလီးကိုကိုင်ကာကြည့်ပြောပြီးပါးစပ်ထဲငုံလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လီးဘေးကအကြောတွေကို သွားလေးနဲ့ ဖိရုံကိုက်ပေးတော့ ဦးစိုင်းမောင် တစ်ယောက် ကောင်းလွန်းလို့ ဖြတ်ဖြတ်လူးသွားရသည်။

“ ကောင်းလားကိုကြီး”

လို့မေးတော့ ဦးစိုင်းမောင်က တအင်းအင်းနဲ့ခေါငြိမ့်ပြသည်။ ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲဆွဲပြီးစုပ်ပြန်သည်။ ဦးစိုင်းမောင်လောက် စော်ရှုပ်တဲ့သူက နန်းခမ်းနွယ်ကို အစွဲကြီး စွဲသွားတော့သည်။ 

“ အမလေးလေး…ကိုကြီးရယ်……ဖြေးဖြေးဆောင့်ပါ…ကိုကြီးလီးကြီးက…ကြီးလွန်တော့……..ညှာညှာတာတာ….လိုးမှပေါ့”

လို့ ညုတုတု လေးနဲ့ နန်းခမ်းနွယ်ပြောစကားကို ဦးစိုင်းမောင် ခိုက်သွားသည်။ပြီးတော့

“ စတာပါ ကိုကြီးရာ……..နာနာထောင်းမှ….နန်းခမ်းနွယ် ကောင်းတာနော်…..ကိုကြီးပြန်သွားရင်….နန်းခမ်းနွယ်ပျင်းနေတော့မှာ”

လို့ ထပ်ပြောသည်။ နောက်နေ့ ဦးစိုင်းမောင်ကားပေါ်ပစ္စည်းတွေတင်နေတုန်း

“ မင်းမလိုတာတွေထားခဲ့….လိုတာဘဲ ယူခဲ့…..သွားပစ္စည်းသိမ်း….တောင်ကြီးလိုက်ခဲ့” 

လို့ ဦးစိုင်းမောင်ကနန်းခမ်းနွယ်ကိုပြောသည်။ ပြီးတော့ အလုပ်သမားခေါင်းဘက်လှည့်ကာ

“ အလုပ်သမားတစ်ယောက် ရှာခန့်လိုက်”

လို့ ပြောလိုက်သည်။ ခုတော့ နန်းခမ်းနွယ်က အေးသာယာမှ ာတိုက်နဲ့ကားနဲ့ဖြစ်နေသလို ဦးစိုင်းမောင်ရဲ့တရားဝင် စတုတ္ထမြောက်ဇနီးဖြစ်နေလေတော့သည် …..။

..............................♡♡♡...............................

ပြီးပါပြီ။

တချို့က အပျိုးမှေးပါတဲ့ အပျိုစစ်စစ်လေးကို မက်မောမျှော်လင့်ကြသည်။ အမှန်က ဘယ်လောက်ပဲ အပျိုစစ်စစ် ကိုယ့်ရဲ့ လီး ဒစ်လွန်သွားတာနဲ့ အပျိုမစစ်တော့။ အပျိုစစ်စစ်ရထားပြီး နောက် အကြိမ်တွေမှာ အသေကောင်လို ငှက်ပျော်တုံးကြီးလို ဖြစ်နေကြတာ့ အိမ်ပြန်ချိန် မမှန်တော့တဲ့ အမျိုးသားတွေ ဒုနဲ့ဒေးပါပဲ။ အပျိုစစ်ဖို့ထက် အပေးကောင်း အပြုစုကောင်းဖို့ လိုတာပါပဲ။

စက်လှေပျက် (စ/ဆုံး)

စက်လှေပျက် (စ/ဆုံး)

ကာမလူဆိုး (ko si ) ရေးသည်

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ဒေါ်မြနှစ်သည် သူမ သမီး ကေခိုင်အား ...သမီးရေ အမေတို့ မြေးအဖွား သွားမယ်.. ဟု ပြောကာ အောင်ခိုင် မြေး သွားမယ် ဟု ၁၂ နှစ်အရွယ် သူ့ မြေးအား ခေါ်လိုက်သည်။

ဟုတ်ကဲ့ အမေ..ဟု သမီးဖြစ်သူက သူမ အားပြောကာ ...အမေ..တို့သွားပြီ...ဟု ပြောလိုက်ပြီး သူမတို့ မြေးအဖွားသည် မြစ်ဝကျွန်းပေါ် ဒေသ မြို့လေးကနေ ကိတ်စတခုဖြင့် ကော့သောင်းသို့ စက်လှေနှင့် လာခဲ့လိုက်ကြသည်။

အောင်ခိုင်မှာ ၇ တန်းကျောင်းသားဖြစ်ပီး နွေကျောင်းပိတ်ထားသောကြောင့်အဖွားနှင့် လိုက်ခဲ့တာဖြစ်သည်။ ကော့သောင်းသို့ မရောက်ခင် လမ်းခု လတ်မှာပဲ ဝုန်း...ဂျလိန်း..ဝေါ...မုန်တိုင်းဝင်ကာ လေပြင်းတွေတိုက်လာပြီး ဒေါ်မြနှစ်တို့ မြေးအဖွားစီးလာခဲ့သော စက်လှေမှာ ပျက်ကာမှောက်သွားပီး စက်လှေပေါ်၌ ပါလာကြသော လူများမှာလည်း အထိတ်တလန့်ဖြစ်ကုန်ကြကာ မကြခင်မှာပဲ စက်လှေမှောက်သွားတော့ သူမသည် မြေးလက်ကိုဆွဲကိုင်ထားပြီး သူမတို့ မြေးအဖွားနှစ်ယောက်သည် ရေထဲကျသွားကာ လှိုင်းလုံးနှင့် အတူမျောပါသွားကာ သူမရောမြေးပါ ကြောက်လွန်း၍ သတိမေ့သွားကြကာ သူမတို့ မြေးအဖွား ကံကောင်းသည်ဟုဆိုရမည်။

သူမ သတိရလာတော့ သူမတို့ ကျွန်းတစ်ကျွန်းပေါ်ရှိ ရေစပ်သဲသောင်ခုံပေါ်ရောက်နေပြီး မြေးက သူမနှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိရေစပ် သဲသောင်ခုံတွင်တင်နေကာ သတိလစ်မေ့မြောနေကာ သူမ မြေးဆီသို့လျှောက်လာခဲ့လိုက်ပီး သူ့အား လှုပ်ကာမြေး..အောင်ခိုင်..ဟု ခေါ်လိုက်တော့..အဖွား..သားတို့ မသေဘူးနော် ခု ဘယ်ကို ရောက်နေကြတာလဲ..ဟု မေးလိုက်ရာ..အဖွားတို့ ကျွန်းတကျွန်းပေါ်ရောက်နေကြတာ.. ဟု ပြောလိုက်ပီး မြေး..ထ..အဖွားတို့နေစရာ လိုက်ရှာကြရအောင်..ဟု မြေးအားထူကာ ခေါ်ပီး သူမတို့အတွက် နေစရာရှာရန် ကျွန်းပေါ်တွင် လိုက်ရှာကြရာ ကမ်းစပ်နှင့် အတန်ငယ်လှမ်းသော တောအစပ်လေးမှာပဲ တာလပတ်အစအဟောင်းလေးတစ်ခုတွေ့၍ အဲဒါကို အောက်မှခင်းကာ သူမတို့ မြေးအဖွားအတွက် အိပ်ဖို့က ဖြစ်သလိုပင်ထိုအတိုင်းအိပ်ရမည်ဖြစ်သည်။

ထိုသို့ဖြင့် သူမတို့ လူသူမရှိသော ကျွန်းကြီးပေါ်၌ ကယ်မည့်  သင်္ဘော စက်လှေများအလာကို စောင့်ရင်း နေလာသည်မှာ တစ်နှစ်ပင်ကျော်လာပီ ဖြစ်သည်။ သူမတို့ ဝမ်းစာကတော့ ရေစပ်ထဲမှငါး များကို ဝါးမှိန်းဖြင့်ထိုးကာ ကျောက်ခဲနှစ်လုံးအား ပူး၍ခြစ်ကာ မီးမွှေးကာ ငါးကင်စားပြီး သူမတို့ အသက်ကို ဆက်ခဲ့ကြရချေသည်။

အဖွားရေ..ဟိုမှာ သစ်တာလေးလားမသိဘူး..ဟု မြေး ပြရာသို့ကြည့်လိုက်စဉ်မှာရေထဲမျောပါလာသော အရာအား သူမတို့ ရေထဲဆင်း၍ ကြည့်တော့ ဖော့သစ်တာကြီးဖြစ်နေ၍ အထဲ၌ ဘာပါလိမ့်ဟုတွေးကာ...မ လိုက်တော့ လေးနေ၍မြေး..အဲ..ဘက်က မ...အဖွား ဒီဘက်ကမမယ်..ဟု ပြောလိုက်ပြီး ရေအစပ်မှသောင်ခုံပေါ် မလာကြပီး အောက်ချကာဖွင့် ကြည့်လိုက်တော့ အထဲမှာ အချိုရည်ဗူးများ ပလင်းများနှင့် စားစရာ မုန့်များနှင့်အတူ အခြားတိုလီမိုလီ လူ့အသုံးအဆောင်များတွေ့ရ၍ သူမတို့မြေးအဖွားပျော်ရွှင်သွားကာ သူမတို့အိပ်သော တာလဘတ်အဟောင်းပေါ်မှာ ချထားလိုက်ကြသည်။

တခါတရံခုလိုပဲ သဘေ်ာ စက်လှေပျက်များက ပစ်စည်းများ မျောပါလာတတ်၍ သူမတို့က ယူထားကြပီး ထိုအထဲတွင်တခါက ရွက်ဖျင်စပါလာ၍ သူမတို့ယူထားကြကာ တိုင် ၄ တိုင်စိုက်ကာ ရွက်ဖျင်တဲလေး ထိုးကာနေကြ၍ ယခင်ကထက်စာရင်တော့ အမိုးလေးရသွားတော့ အဆင်ပြေချေသည်။

သူမတို့သည် သောင်ပြင်အစပ် တောင်ကုန်းပေါ်၌ တိုင်စိုက်ကာ တိုင်ထိပ်၌ အဝတ်ပိုင်းပိတ်စအနီချည်ထားကာတကယ်လို့ သူမတို့ကို ကည်မည့် စက်လှေ  သင်္ဘောာတစီးတလေများ တွေ့မည်ဆိုသည့် အထင်နှင့်လုပ်ထားခြင်း ဖြစ်ချေသည်။

ထိုသို့ နေလာခဲ့ရာ အောင်ခိုင်တောင်အသက် ၁၆ နှစ် လူပျိုဖြစ်လာပီ ဖြစ်သည်။ ဒေါ်မြနှစ်မှာ အသက် ၅၃ နှစ် အရွယ်ဖြစ်ပြီး အသားညိုညိုနှင့် သာမန်အရပ်ဖြစ်ကာ ဗိုက်လည်းတအားမပူ ရုပ်မှာလည်းပြောသလောက်မဆိုးလှပဲ ဖွံ့ထွားစူဖြိုးသော ရင် သိပ်မတုတ်သော ခါးနှင့် စွင့်ကားလုံးထစ်သော တင် များရှိပီး လုံးကြီးပေါက်လှဖြစ်သည်။

အောင်ခိုင်မှာ အသက် ၁၆ နှစ်ဆိုတော့သိသည့်အတိုင်းပင် လီးမွေးလေးများထွက်နေပီး လူပျိုစိတ်ပေါက်နေချိန်ဖြစ်ပီး လူသူမနီးသော ကျွန်းကြီးပေါ်မှာသက်ရှိလူသားဟူ၍ သူနှင့် အဖွားပင်ရှိသည်ဖြစ်ကာ အဖွားနှင့်အတူစား ရေချိုးအတူအိပ်ဆိုတော့ နေ့စဉ် အဖွားနှင့်လက်ပွန်းတတီး အတူနေရသောကြောင့်အဖွားအပေါ်သူ့စိတ်တွေဖောက်ပြန်နေခဲ့တာ ၅ လလောက် ရှိပီဖြစ်သည်။

ရေချိုးလျှင် သူတို့မှာ အဝတ်အစားဆို၍ခါးဝတ်ခါးစားသာရှိကြလေသည်။ ဝတ်လစ်စစ်လစ် ချိုးကြရသည်။ထိုအခါ မျိုးတွင်ဆို သူ့ပေါင်ကြားထဲကလီးကို အဖွားက မြင်ရသလို သူကလည်းအဖွား၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးနှင့် စောက်ပက်ကြီးကို မြင်နေရသည်။

ကြာလာတော့ သူ့ စိတ်တွေ ဖောက်ပြန်လာကာ အဖွားကို လိုးချင်လာမိသည်။ ခု နောက်ပိုင်း သူ အဖွားနှင့် ရေအတူမချိုးတော့ပေ။ သူ့လီးမှာ အဖွားစောက်ပက်ကြီးကို မြင်သောကြောင့် တောင်မတိနေသည်ဖြစ်၍ ဖြစ်ချေသည်။ ဒေါ်မြနှစ်သည် သူမ၌ တထည်ထဲသာရှိသည့် ထမီအဟောင်းအပါးလေးအားရင်လျားကာ သူမ၏ တင်ပါးခန့်ရှိ အုံထူသော ဆံပင်အား တပတ်လျှိုထုံးလိုက်ပြီး ရေချိုးရန် သောင်ပြင်၌ သူမ ထမီကိုချွတ်ပုံလိုက်ပီး ရေထဲတွင်ရေချိုးနေလိုက်သည်။

အဖွား ဝတ်လစ်စစ်လစ် ရေချိုးနေသည်အား မလှမ်းမကမ်း တောင်ကုန်းလေးပေါ်က အောင်ခိုင်က သူ့အဖွား၏ နောက်ပိုင်းအားကြည့်ကာ သူ့ ပုဆိုးအဟောင်းလေးအား အပေါ်လှန်တင်ကာ လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်အဖွား ဝတ်လစ်စစ်လစ် ရေချိုးနေသည်။

အား မလှမ်းမကမ်း တောင်ကုန်းလေးပေါ်က အောင်ခိုင်က သူ့အဖွား၏ နောက်ပိုင်းအားကြည့်ကာ သူ့ ပုဆိုးအဟောင်းလေးအား အပေါ်လှန်တင်ကာ လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်၍ ဂွင်းထုနေလိုက်ရာ ခဏအကြာ ထုပီးသူ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်နေချိန်မှာ ဒေါ်မြနှစ် ရေချိုးပီး လှည့်လိုက်ချိန်တွင် အောင်ခိုင်ဂွင်းထုပီး မျက်လုံးမှိတ်ကာ သုတ်ရည်များပန်းထုတ်နေသည်ကို သူမတွေ့သွားပြီးထမီရင်လျားလိုက်ပီးရွက်ဖျင်တဲလေးဆီပြန်လာခဲ့ လိုက်သည်။

သူမသည် မုဆိုးမဖြစ်ကာ ယခုလို လူသူ မနီးသော ကျွန်းပေါ်မှာ လူသားဆို၍သူမတို့နှစ်ယောက်ပင် ရှိပီး မြေးက သူမရေချိုးသည်အားကြည့်ကာ ဂွင်းထုနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ သူမ လိင်စိတ်တွေ ဖြစ်မိကာ အလိုးခံချင်စိတ်များပေါက်နေမိသည်။

ဆိတ်ကွယ်ရာအရပ်လည်းဖြစ်တော့သူမမြေးဆိုပေမယ့် သူမသည် လူသားတယောက်ပေမို့ တခါတရံ ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်ကို တောင့်တမိချေသည်။ညဘက်ရောက်၍ အိပ်တော့ အောင်ခိုင်သည် လူငယ်ပီပီ ခေါင်းချတာနဲ့ အိပ်ပျော်ကာ သူ့ ပုဆိုးမှာလည်း ပြေကျနေသည်။

သူမက အိပ်မပျော်သေးပဲ ရွက်ဖျင်တဲအမိုး အပေါက်အပြဲ ကြားမှ ကြယ်ရောင်လရောင် အလင်းရောင်ဖြင့် မြေးဖြစ်သူ၏ပေါင်ကြားမှ လီးအားတွေ့လိုက်ရကာသူမ စိတ်တွေ မည်သို့မှ မထိန်းနိုင်ပဲလီးဆီ သူမလက်ကရောက်သွားကာဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ညင်သာစွာ ဂွင်းထုပေးနေပီး မကြာခင်မှာပင် မြေး၏ လီးမှာ သူမလက်တဆုပ်စာ မရှိတရှိတုတ်လာကာအရှည် ၇ လက်မ နီးနီးရှိလောက်ဖြစ်သည်။

သူမ ထုပေးနေစဉ်မှာပဲ အောင်ခိုင် သူ့လီးအား ဆွဲစုပ်ညှစ်နေသလိုခံစားရ၍ လန့်နိုးလာပြီး ကြည့်လိုက်တော့ အဖွားက သူမလက်လေးဖြင့် သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်၍ ညင်သာစွာ ထုပေးနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

အဖွားဟု သူ ပြောကာ ထထိုင်လိုက်ပီးအဖွား ကိုယ်လုံးအား ပက်လက်လှဲလိုက်ပီး သူမ ထမီအားဆွဲချွတ်၍ ပေါင်ကြားမှာ သူ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့လီးကို လက်တဖက်ကဆုပ်ကိုင်ပီး အဖွား၏ အမွေးနက်နက် လိမ်ကောက်ကောက်များဖြင့် ဖုံးလွှမ်းထားသည့် စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့၍ သွင်းလိုက်တော့ သူက တခါမှ မလုပ်ဖူး၍ အပေါက်ကမတဲ့ပေ။ 

“ ငါ့ မြေးကလဲ ဒီအပေါက်တောင်လွဲအောင် ထဲ့ရလား လုပ်ချင်လိုက်တာလည်းလွန်ရော ချာလိုက်တာလည်းမပြောနဲ့ ”

ဟု ဆိုကာ သူမ၏ လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးကိုဆုပ်ကိုင်၍ စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်ပီး ခါးကော့သွင်းလိုက်မြေးဟု ပြောလိုက်ရာ သူ ခါးကော့၍သွင်းလိုက်ပီး အဖွားနို့နှစ်လုံးကို သူမအင်းကျီပေါ်ကဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ ဘွစ်..ဖွတ်..ဖတ်..ပလောက်..အ..အားး..အ..အ..အ ဆောင့်လုပ်..မြေး..အ..အားး.. ”

သူမ ခြေနှစ်ဖက်ဖြင့် မြေး ခါးမှာချိတ်ထားပီး သူ့အား ဆောင့်လိုးဖို့ ပြောလိုက်သည်။

“ ဖတ်..ဖျလစ်..ဇွိ..ပလောက် ”

လူပျို နွားသိုးကြိုးပြတ်ဆိုသလိုပင်အဖွား စောက်ပက်အား တဖုံးဖုံးဆောင့်လိုးပြီး မကြာခင်မှာပင် ..

“ အားးးးး  ”

ဟု သူမ အော်ငြီးကာ ပီးသွားပီးခဏကြာတော့ သူ့ သုတ်ရည်များအားအဖွားစောက်ပက်ထဲမှာ ပန်းထုတ်ကာပီးသွားလေသည်။နောက်တချီ ထပ်ဆွဲပီး အဖွားနှင့် သူ အိပ်လိုက်ကြလေသည်။

နောက်နေ့ညရောက်တော့ သူမ ကိုယ်ပေါ် လက်တဖက်တင်ကာ အဖွားအားအဖွားညကလို လုပ်မယ်နော် ဟု သူပြောလိုက်တော့မြေးက ထပ်လုပ်ချင်လို့လား ဟင်း ကိုလူပျိုကလည်း တကယ်မလွယ်ဘူးနော် တခါလေးကျွေးမိပါတယ်...ကဲသဘော..သဘော..ဟု..ပြောလိုက်ပီး သူမရော သူပါ အဝတ်အစားများ ချွတ်ပစ်လိုက်ကြပီး အဖွားက ပက်လက်လေးလှဲပေးလိုက်ရာ သူမ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးအား သူပါးစပ်ဖြင့် စို့လိုက်ပီး ခဏကြာတော့ သူမစူဖြိူးဖြိုး ဝမ်းဗိုက်သားလေးအား လက်ဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်ပီး အဖွားပေါင်ကြားမှာ သူ မျက်နှာ အပ်လိုက်ပီးသူမ စောက်ပက်ကြီး အကွဲကြောင်းတိုင်းသူ လျှာဖြင့် အဆုန်အစန် ယက်ပေးလိုက်သည်။

“ အားး..ကျွတ်စ်ကျွတ်..အ..အ ”

သူ့ အဖွား စောက်ပက်ကြီးအား ခဏအကြာ ယက်ပီးတော့ သူမစောက်ပက်ထဲမှ စောက်ရည်ကြည်အချို့ စိမ့်ကာထွက်လာသည်။

တော်ပီ မြေး မယက်နဲ့တော့ ဟု သူ့ကိုပြောလိုက်တော့ သူ ယက်ရာမှ ထကာသူမ မျက်နှာနား ဒူးထောက်၍ ထိုင်လိုက်ပြီး ....အဖွား...သား..လီးကိုလည်းစုပ်ပေးအုံးလေ..ဟုပြောလိုက်ရာ သူမက သူ့လီးအား သူမပါးစပ်ထဲ ထဲ့၍ ငုံကာစုပ်ပေးနေသည်။

“ အားးးးး ကောင်းလိုက်တာ အဖွားရယ်...ကျွတ်စ်ကျွတ် .... ”

ခဏကြာ အဖွားက သူ့လီးကို စုပ်ပေးပြီး သူမပါးစပ်ထဲမှ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အဖွားပေါင်ကြားမှာဒူးထောက် ဝင်ရောက်ကာ လက်တဖက်ဖြင့် သူ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်၍ အဖွား စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ကာ ခါးကော့၍ သွင်းလိုက်ပီး သူမ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးအား သူ လက်ဖြင့်ဆုပ်နပ်ကာ အဖွား စောက်ဖုတ်အား ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။

“ ဖွတ်..ဖျလစ်..ဖတ်..ဇွိ..ပလောက် ”

“ အ..အ..အားးးး.ဟင်းးဟင်းး ”

အဖွား စောက်ဖုတ်အား မနားတမ်း တလစပ် သူ ဆောင့်လိုး နေသလို သူမကလဲ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပင့်ကာ စကောဝိုင်းသလို ပင့်တင်ပေးနေသည်ဖြစ်၍မြေးအဖွားနှစ်ယောက် အတိုင်အဖောက်ညီညီလိုး ခံ နေကြသည်

“ အ..အ..အ..ဆောင့်..မြေး..အဖွားကိုဆောင့်လုပ်စမ်း ”

ဟု ပြောကာ သူလီးကိုသူမစောက်ခေါင်း အတွင်းသားများဖြင့်ဆုပ်ညှစ်နေသည်ဖြစ်ကာ သူပီးချင်သလိုဖြစ်လာပြီး ခဏအကြာ ဆောင့်လိုးလိုက်ပီး မကြခင်မှာပင် သူရော အဖွားပါ ပီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်ရှိသွားကြလေသည်။

သူမ ဘေးနား၌ နားနေလိုက်သည်ခဏကြာနားပီးတော့ အဖွားနို့နှစ်လုံးအားစို့ နေလိုက်ပီး သူမက သူလီးကိုလက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေသည်။ ခဏကြာတော့ သူ့ လီး တောင်မတ်လာသည်။ ခဏကြာတော့ သူ့ လီး တောင်မတ်လာသည်။ 

“ ငါ့ မြေးက အတော်အားကောင်းတာပဲကြည့်ပါအုံး သံချောင်းအတိုင်းပဲ  ”

ဟု အားရကျေနပ်စွာ ပြောလိုက်ပြီး 

“ ကဲ ဒီတခါအဖွားက လေးဘက်ကုန်းပေးမယ် မြေးက နောက်ကထဲ့ ”

ဟု ပြောလိုက်ပီးကုန်းပေးလိုက်ရာ သူမ နောက်မှာ မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပီး အဖွား၏ ဖင်ပေါက်လေးကို လုပ်ချင်လာ၍ အဖွားသား...ဖင်ကို လုပ်ကြည့်မယ်နော်..ဟုပြောလိုက်ပီး သူ့လီးကို ဖင်ဝလေးမှာတေ့လိုက်တော့ ..ဖင်ကို နောက်မှလုပ်ပါမြေးရယ် ခုတော့ အဖုတ်ကိုပဲ လုပ်ပါ..ဟု ပြော၍ သူမစောက်ဖုတ်ဝမှာ သူ့လီးကိုတေ့ပီး သွင်းလိုက်ကာ အဖွား၏ စွင့်ကားလုံးထစ်နေသော ဖင်ကြီးကို သူ လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးချလိုက်သည်။

“ ဗြလစ်..ဘွစ်..ဒုတ်..အင့်..ဖတ်..ပလောက်..အဖွား ဖငိကြီး ခွက်ဝင်သွားအောင် ”

နောက်ကနေ တဖုံးဖုံးဖြင့် သူ့ အမေကိုမွေးခဲ့သော အဖွားစောက်ဖုတ်အားဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်လူသူမနီးသော ကျွန်းပေါ်၌ မြေးအဖွားနှစ်ယောက်မှာ ကာမရေယဉ်ကြောဝယ်စီးမျောလျက်ရှိနေကြချေသည်။

“ အ..အ..အားး..ဟင်းးဟင်းးမြေး..အ..အ..အားး..အ..အ...ဆောင့်လိုးပေး..အဖွားကို..အ..အ.. ”

သူမစောက်ဖုတ်အား မီးပွင့်ထွက်မတတ်သူဆောင့်လိုးနေစဉ်မှာပဲ

“ အားးးး အဖွားပီးပီ ”

ဟု ပြောကာ သူမကိုယ်လုံးလေး တုန်ခါတက်ကာ ပီးသွားပီးခဏကြာတော့ အဖွား စောက်ဖုတ်ထဲသို့သူ့ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်ကာ ပီးသွားလေသည်။

အဖွား၏ ကိုယ်ပေါ် ခဏနားပီးတော့သူမ ကိုယ်ပေါ်မှဆင်းကာ သူမနား၌ နားနေပီး ခဏကြာတော့ မြေးအဖွား နှစ်ယောက်လုံး အိပ်ပျော်သွားကြလေသည်သူတို့ မြေးအဖွား ညစဉ် ပုံမှန် ၂ ချီလိုးခံကြကာ သူကလည်း အထန် အဖွားကလည်း အထန်ဖြစ်ပီး နောက် ၃ ရက်လောက်ရောက်တော့ သူ အဖွားကို ဖင်ချချင်သည်ပြောကာ သူမက ခွင့်ပြု၍ဖင်ချရလေသည်။

………………………………………………

ထိုသို့ နေလာခဲ့ရာ တနေ့ မနက်မွန်းလွဲပိုင်းလောက်မှာ သူနှင့် အဖွား ဒေါ်မြနှစ်ရေထဲတွင် ငါးများအား မှိန်းဖြင့်ထိုးနေချိန်မှာ ဟိုး အဝေးမှ သင်္ဘော ဥဩဆွဲသံကိုကြားလိုက်ရချေသည်

“ ဘော်..ဘူ.....  ”

မြေး..သင်္ဘော ဥဩသံကြားတယ်...ဟို တောင်ကုန်းလေးပေါ်ကနေ အဖွားတို့ကိုလာကယ်ဖို့ အချက်ပြကြမယ်..လာသွားရအောင်ဟု ပြောလိုက်ပြီး သူမတို့ တောင်ကုန်းလေးပေါ်တက်ခဲ့ကြပြီး...စိုက်ထားသော တိုင်ထိပ်က ပိတ်စကိုမြင်စေရန် လှုပ်လိုက်ကြသည်။

“ ဟေးးး..ဟေးး.. ”

ဟု သူမတို့ အသံကုန်ဟစ်ကာ အချက်ပြလိုက်ပီး သိပ်မကြာခင်မှာပင် သူမတို့ ရှေ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ အသက်ကယ်လေး နှစ်စင်းရောက်လာကာ ရေအစပ်မှာ ရပ်ထားခဲ့ပီး လူများ ကျွန်းပေါ်သို့တက်လာကြတော့ သူမတို့ တောင်ကုန်းလေးပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့ကြပီး ..ကယ်မည့်သူများက ဒုက္ခသည် နှစ်ယောက်ပဲ ..ဟုပြောလိုက်ကြပီး ..လာပါ အဒေါ် ကျနော်တို့ သင်္ဘောဆီခေါ်သွားပါ့မယ် ..ဟု ပြောတော့..ကျေးဇူးပါကွယ်..ဟု ပြောလိုက်ပီး သူမတို့အသက်ကယ်လှေဖြင့် သင်္ဘောဆီလာခဲ့ကြပီး သင်္ဘောပေါ်တက်ကာ သူမတို့နေသည့် မြို့သို့ လိုက်ပို့ပေးခဲ့ကြ၍ သူမတို့မြေးအဖွား ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့်မိမိနေအိမ်သို့ ပြန်ရောက်ခဲ့ကြသည်။

အိမ်ရောက်တော့ ..သမီး..ဟု သူမခေါ်ကာအိမ်ထဲဝင်လာကြတော့...သားနဲ့ အမေ..ဟု ပြောကာ ကေခိုင် ငိုပါတော့သည်။ 

“ တော်သေးတယ် အမေရယ် ခုလို အမေနဲ့သား ဘေးကင်းစွာ အသက်မသေပဲအိမ် ပြန်ရောက်လာကြတာ ”

ဟု ပြောလိုက်ပီးသားလေး ဟု ခေါ်ကာ သူမ သားအားဖက်ထားလိုက်ကာ သားရယ် ..ဟုပြောပီးငိုနေရာ...မငိုပါနဲ့ သမီးရယ် အမေတို့ဘေးရန်ကင်းစွာပြန်ရောက်လာကြပီပဲ...ဟု ဒေါ်မြနှစ်ပြောလိုက်သည်။

အောင်ခိုင်သည် သူ့ အမေအား ကျစ်နေအောင်ပြန်ဖက်ထားကာ သူမ၏ ရင်သားနှစ်မွှာနှင့် သူ့ ရင်ဘတ်မှာထိကပ်နေချေသည်။ နှစ်မွှာနှင့် သူ့ ရင်ဘတ်မှာထိကပ်နေချေသည်။ 

“ အမေနဲ့ သားလည်း ခဏနားပီး ရေမိုးချိုးပီး အဝတ်စားလဲလိုက်အုံး သားအတွက်ဝတ်ဖို့ အဝတ်အစားက ခဏနေကျမှတို့သားအမိသွားဝယ်ကြမယ်

ဟု ပြောကာခဏနေကျတော့ အမေနဲ့သူ သူဝတ်ဖို့အင်းကျီ ပုဆိုးသွားဝယ်ကြပီး သား ဆံပင်တွေလည်းရှည်နေတယ် ဟုပြောကာသူ့အားဆံညှပ်ဆိုင်ခေါ်ကာ ဆံပင်ညှပ်ပြီး သူတို့အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြပီး သူလည်းရေမိုးချိုးကာ အဝတ်စားလဲပီး သူတို့မိသားစု ၃ ယောက် ထမင်းစားကြလေသည်။

အောင်ခိုင်တို့ အိမ်က တထပ်ပျဉ်ထောင်အိမ်ဖြစ်ကာ တအိမ်လုံးတွင် အခန်းကတခန်းပဲရှိကာ အဖွားကို ထိုအခန်း၌ပေးအိပ်ကာ အမေက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာအိပ်ကာ သူက အမေ့ မလှမ်းမကမ်းမှာခြင်ထောင်တစ်လုံးဖြင့် သပ်သပ်အိပ်လေသည်။ အောင်ခိုင်၏ အမေ ဒေါ်ကေခိုင်မှာ အသက် ၃၅ အရွယ်ပင် ရှိသေးကာ ညိုချောဖြစ်ပြီးအရပ်မနိမ့်မမြင့်နှင့်ဖွံ့ထွားမို့မောက်သောသော ရွှေရင်အစုံ သေးကျဉ်းသောခါးနှင့်စွင့်ကားသောတင်ဖြင့်ပခုံးလောက်ဆံပင်များကို နောက်မှာ ဖားလျားလေးချထားပီး မျက်နှာဝိုင်း နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးနှင့် ဖြစ်သည်။

အောင်ခိုင်သည် သူ့ အမေကိုလည်း သူလိုးချင်မိလာသည်။အောင်ခိုင်သည် အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ၂ ရက်လောက်ကတော့ အဖွားကို မလိုးသေးပေနောက်နေ့ည အမေ အိပ်သွားသည့်အချိန်တွင် အဖွား အခန်းထဲသို့လာကာသူမအား လှုပ်နှိုးလိုက်ပြီးအဖွား..သား အရမ်းလိုးချင်နေပြီ အဖွားကို မလိုးရတာ နှစ်ရက်ရှိနေပြီဟု လေသံ ခပ်အုပ်အုပ်ဖြင့်ပြောကာသူ့ပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်ကာသူမ ထမီအားဗိုက်ပေါ် လှန်ပီး ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ဝင်ကာ အဖွား စောက်ပက်ဝမှာ သူ့လီးကိုလက်တဖက်က ကိုင်၍ သွင်းလိုက်ပီးသူမ ဂျိုင်းကြားမှာ သူလက်ထောက်ကာအမြန်ပင် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။

“ ဖွတ်..ဖျလစ်..ဇွိ..ပလောက်..ဒုတ်..အင့်..အု..အု..အ..အ.ဟင်းဟင်းး ”

သူမ သမီး ကြားမည်ဆိုး၍ ပါးစပ်ကိုပိတ်ကာ ငြီးနေပြီး မြေး အလိုးကို အောက်မှသူမ စောက်ဖုတ်ကြီးအား စကော ဝိုင်းသလို ဝိုင်းကာ ခံနေလိုက်ချေသည်။

“ ဘွစ်..ဖတ်..ပလောက် ”

အောင်ခိုင်သည် အမေနိုးကာ သိမည်ဆိုး၍ အမြန်ပင် အဖွားစောက်ပက်ကို မနားတမ်း တလစပ် ဆောင့်လိုးနေပီး မကြာခင်မှာပင် သူရော သူမပါ ပီးဆုံးခြင်းသို့ရောက်ရှိသွားကြလေသည်။ ပုဆိုးပြန်ဝတ်ကာ သူ့ အိပ်ယာသို့ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ သူ အိပ်ယာထဲရောက်တော့ စဉ်းစားနေလိုက်သည်။ အမေကလည်း မုဆိုးမ ဖြစ်ကာ သူမလဲလိင်ဆက်ဆံ ချင်မှာပဲ အဲဒီတော့ အမေသိအောင် သူနှင့် အဖွားတို့ လိုးနေကြတာကို မြင်အောင် သူ လုပ်ပြီး အမေ သူ့ အလိုးခံချင်လာအောင် လုပ်ရမည် ဟု သူတွေးကာ အိပ်လိုက်သည်။

အဖွားကိုတော့ သူ ညပိုင်း ပုံမှန် တချီအမြန်လိုးတတ်ချေသည်။ထိုသို့ နေလာခဲ့ရာ တစ်လခန့်ကြာခဲ့ပြီးတနေ့ ညနေ ၄ နာရီလောက် အမေ အပြင်သို့ သွားနေချိန် နောက်ဖေး၌ အဝတ်များ ရုတ်နေသော အဖွားထံ သူ သွားကာ

“ အဖွား...အမြန်လာ အဖွား အခန်းထဲသွားရအောင် အမေ အပြင်သွားနေတယ်..ကြာအုံးမှာ လာမှာမဟုတ်သေးဘူး ”

ဟု ပြောလိုက်ရာ သူမကလည်း နှစ်ခါမခေါ်ရ အခန်းထဲလိုက်ဝင်လာပြီးအဝတ်များကိုအခန်းထဲရှိ ဇလုံထဲထဲ့လိုက်ပြီ

“ မြေး..ဒါဆိုလည်း..နင့် အမေ ပြန်မလာခင် အမြန်လုပ်  ”

ဟု ပြောကာ သူမထမီကိုချွတ်ချကာ သူလည်း ပုဆိုး ချွတ်၍ သူမအိပ်ယာပေါ် လှဲလိုက်တော့ အဖွားက သူ့လီးကို သူမ လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်၍ညင်သာစွာ ဂွင်းထုပေးနေပြီး ခဏကြာတော့ ငါ့မြေး လုပ်တော့ ဟုပြောလိုက်ရာလေးဘက်ကုန်းပေး အဖွားဟု သူပြောလိုက်တော့ သူမက ကုန်းပေးသည်။

သူမ နောက်မှ မုဆိုး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပီး သူ့ လက်တဖက်ဖြင့် လီးကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားမှ နောက်သို့ပြူထွက်နေသော အဖွား စောက်ပက်ဝမှာလီး တေ့၍ ခါးကော့ကာ သွင်းလိုက်ပီးလက်တဖက် သူမ အိုးကိုကိုင်၍ ကျန်တဖက်က သူမ အင်းကျီပေါ်မှပင် နောက်ကလက်လျှိုကာ သူမ ရင်သားကို ဆုပ်ကိုင်၍ သူ ဆောင့် လိုးလိုက်သည်

“ ဘွစ်..ဗြလစ်..ဇွိ..ဖတ်..ပလောက်..ဒုတ်..အင့်..ကျွတ်စ်ကျွတ်အ..အ..အားး..ဟင့်ဟင့် ”

သူ အဖွား စောက်ပက်အား နောက်မှ တဖုံးဖုံး တဖတ်ဖတ်ဖြင့် ဆောင့်လိုးလိုက်သူမဖင်အား လက်ဝါးဖြင့် ရိုက်လိုက်လုပ်နေသည်။

“ ဖြန်း..ဖြန်းး..အ..အ..အ..ဆောင့်..လိုးပေး..မြေး..ဟင်းးဟင်းး..အ..အ..ဖျလွတ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဇွိ..ပလောက် ”

ကေခိုင်သည် အပြင်ကပြန်လာပြီး အိမ်ထဲဝင်လိုက်တော့ အမေ့ အခန်းမှ တဖတ်ဖတ် အသံနှင့် ငြီးသံများကို ကြားလိုက်ရသောကြောင့် သူမ အခန်းဝမှ အထဲကိုကြည့်လိုက်တော့ သူမသားက နောက်မှသူ့ အဖွားစောက်ဖုတ်ကို တဖုံးဖုံး ဆောင့်လိုး နေပြီး သူမ အမေက နောက်သို့ ဖင်ကြီး ပြစ်ကာ သား လီးထံဆောင့် နေသည်။

ထိုအရာအား ကေခိုင် မြင်လိုက်ရတော့လင်သား ဆုံးပီးထဲက လိင်မဆက်ဆံရသည်မှာ နှစ်နှင့် ချီနေ၍ သူမ စောက်ပက်အတွင်းထဲမှ ယားကျိကျိ ဖြစ်ကာ အလိုးခံချင်မိပြီး အခန်းထဲသို့ သူမ ဝင်သွားပီးသူတို့နားရောက်တော့ 

“ အားး..ကောင်းလိုက်တာ အဖွားရယ် ”

ဟု သားကပြောပီး သူ့ အဖွား ကိုယ်ပေါ်သို့မှောက်ကာ နားနေချေသည်။

“ သားတို့ နှစ်ယောက်ပဲ ကောင်းလို့ မရဘူး..အမေ့ကိုလည်း ကောင်းအောင်လုပ်ပေးအုံး  ”

ဟု ပြောကာ သူတို့ ဘေး၌ သူမဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ ဟာ အမေ.. ”

“ ဟယ်..သမီး  ”

ဟု သူတို့မြေးအဖွားခေါ်လိုက်ကြပီး သူလည်း အဖွားကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ပြီး ထိုင်လိုက်ကာ အဖွားက သူ့သမီးအား...

“ အမေ တောင်းပန်ပါတယ် သမီးရယ် ”

ဟု ပြောလိုက်ရာ

“ မတောင်းပန်ပါနဲ့ အမေ..သမီးလည်းသားလေးကို..လိုးခိုင်းမလို့ပါ  ”

ဟု ပြောလိုက်ရာ...အောင်ခိုင် ဝမ်းသာသွားကာ

“ အမေနဲ့ အဖွားကို သား တပြိုင်ထဲလိုးပေးပါ့မယ် ”

ဟု ပြောလိုက်ပြီး သူမ ဝတ်ထားသော တီရှပ်အား ပခုံးပေါ်က ကျော်ချွတ်လိုက်ပီး ဘရာကို သူမက ဂျိပ်ဖြုတ်ကာချွတ်၍ သူ့ အင်းကျီကို အမေက ချွတ်လိုက်ရာ သူက သူမ ထမီကို ချွတ်ကာပင်တီကိုပါ ချွတ်လိုက်ပြီး သူက အဖွားဘက်သို့ လှည့်ကာ အဖွား အင်းကျီနဲ့ဘရာစီယာ ချွတ်လေဟု သူပြောလိုက်တော့ သူမလည်း ချွတ်လိုက်သည်။

အမေပက်လက်အိပ်လိုက် အဖွားက အမေ့နားမှာ လေးဘက်ကုန်းပေးထားဟု သူပြောလိုက်ပီး အမေပက်လက်အိပ်လိုက်ရာ သူမကိုယ်ပေါ် သူ တွားသွားတက်လိုက်ပြီး အမေ့ နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာကိုစုပ်နမ်းပီး သူမ၏ ဖွ့ထွား စူမောက်သော နို့နှစ်လုံးကို ပါးစပ်က စို့နေကာ အမေက သူမ လက်တဖက်ဖြင့် အဖွား နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်ပေးနေရာ ခဏကြာတော့ သူမ၏ ဝမ်းဗိုက်သား ချပ်ချပ် ညိုညိုလေးအား သူ လျှာဖြင့်ယက်ကာ လက်တဖက်က အဖွား၏ နောက်မှ သူမ၏ စောက်ပက်ကြီးအား လက်ဝါးဖြင့်ပွတ်ပေးနေကာ ထိုမှ အမေ့၏ ပေါင်ကြားသို့ သူ မျက်နှာအပ်ကာ အမွေးပါးပါးလေးများ ဖုံးထားသော အမေ့ စောက်ပက်အားလျှာဖြင့် အထက်အောက် ပင့်ကာ ယက်ပေးနေသည်။

“ အ..ရှီး..ကျွတ်စ်ကျွတ်..အဟင့်ဟင့် ”

တဖက်ကလည်း အဖွား စောက်ပက်ကြီးကို လက်ဝါးနဲ့ပွတ်ပီး သူမ စအိုလေးထဲသို့လက်ခလည်ထဲ့၍ ကလိပေးနေလိုက်ရာ

“ အားး..အ..အ..ဟင်းးဟင်းး ”

တပြိုင်ထဲ အမေနဲ့ အဖွား ကို ကလိနေပီးခဏကြာ အမေ့ ကို ယက်ပေးပီးတော့

“ အားးး..သား..အ..အ ”

ဟု အော်ကာ သူမစောက်ရည်များထွက်ကာ ပီးသွားပြီး အဖွားလည်း သူ ဖင်နှိုက်လိုက်စောက်ပက်ကို ပွတ်လိုက်လုပ်ပေးပီးခဏကြာတော့ တကိုယ်လုံး တုန်တက်ကာ ပီးသွားလေသည်။ သူ့ မျက်နှာ၌ ပေနေသော အမေ့ စောက်ရည်များကို အနီးရှိ အဝတ်ဟောင်းတထည်ဖြင့် သုတ်လိုက်ပီး ခဏကြာတော့ အမေ့ ရင်ဘတ်ပေါ် သူ တက်ခွကာ သူ့လီးကို အမေ့ ပါးစပ်ဝ၌ တေ့ပေးလိုက်ရာသူမက အလိုက်သိစွာပင် သူ့ လီးကို စုပ်ပေးနေသည်။

အတန်ကြာ သူမ စုပ်ပေးပီးတော့ ...တော်ပီ..အမေ မစုပ်နဲ့တော့.. ဟု ပြောကာ သူမ ပါးစပ်ထဲက သူ့ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အမေ့သရေ သူ့ သုတ်ရည်ကြည်များဖြင့်လီးမှာ မြွေဟောက်ကြီးတကောင်လိုပင်ဖြစ်ပီး ရွှဲစို ပြောင်လက်နေချေသည်အမေ့ ပေါင်ကြားသို့ သူ ဆင်းပြီး ဒူးထောက်ကာထိုင်၍ သူ့လီးကို လက်တဖက်က ဆိုင်ကိုင်ကာ သူ့အား မွေးခဲ့သောအမေ့ စောက်ဝမှာ တေ့၍ ခါးကော့ကာသွင်းလိုက်ပီး သူမ၏ နို့နှစ်လုံးအား ဆုပ်ကိုင်၍ သူ့လီးကို ဒစ်ပေါ်ရုံဆွဲထုတ်ကာအရှိန်ဖြင့် ဆောင့်လိုးချလိုက်သည်။

“ ဘွစ်. .ဗြလစ်..ဒုတ်..အမေ့..အ.ကျွတ်စ်..ကျွတ်.. ”

သူမ..နှုတ်ခမ်းလေးဖွင့်ကာ သားလီးက သူမ သားအိမ်သို့ ထိမိရာ နာ၍ငြီးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အမေ့ နို့ နှစ်လုံးအား သူ လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ အားရပါးရပင် ဆောင့်လိုးနေတော့ချေသည်။

“ ဖွတ်..ဖြလစ်..ဖတ်.ပလောက်..ဇွိ..ဖတ်အ..အ.ဟင့်ဟင့်..အ..အ..အားးးး ”

သူမ ခြေနှစ်ဖက်ဖြင့် သား ခါးကိုချိတ်ထားကာ အောက်မှ ကော့ပင့်ပေးနေလိုက်ပြီးကို မွေးထားသော သား အလိုးကို ပက်ပက်စက်စက်ခံနေလိုက်သည်။

“ အ..အ..ဆောင့်လုပ်ပေး..သား..အ ”

“ အမေ့ကို..ဆောင့်လိုးပေး..အားးးး ”

သူ အမေ့ စောက်ပက်အား ဇယ်စပ်သလို မနားတမ်း ဆောင့်လိုးပီး မကြာခင်မှာပင် အမေ့ ကိုယ်လုံးလေး ထွန့်ခနဲဖြစ်ကာ ပီးသွားတော့ သူ့ လီးအားသူမ စောက်ပက်ထဲက ဆွဲထုတ်ကာအဖွားဆီသွား၍ အဖွား မှောက်ခုံမှောက်လိုက်ဆိုပီး သူမ ပေါ်ခွတက်ကာ ခါးစပ်ကို သူ လက်ဖြင့်ဖိချထားပြီး အဖွား၏ စအိုဝ ပေါ်သို့ စတွေးထွေးချကာ သူ့လီးကို လက်တဖက်က ဆုပ်ကိုင်၍ ဒစ်ဖူးကို စအိုဝမှာတေ့ကာ ဖိထိုးချလိုက်ပီးစအိုဝ ပေါ်သို့ စတွေးထွေးချကာ သူ့လီးကို လက်တဖက်က ဆုပ်ကိုင်၍ ဒစ်ဖူးကို စအိုဝမှာတေ့ကာ ဖိထိုးချလိုက်ပီးသူမခါးစပ်အား လက်ဖြင့်ဖိထားပီး ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြစ်..  ”

“ အမလေး..အားးး ”

တစ်..ဘွစ်..ဇွိ..ဖတိ..ပလောက်.. ”

အဖွား..ဖင်အား အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။

“ ဗြလစ်..ဘွတ်..ပလောက် ”

“ အ..အ..အ..ဟင့်ဟင့်.. ”

အဖွား ငြီးသံများ ထွက်နေလေသည်။သူလည်းပီးချင်လာ၍ မနားတမ်းဆောင့်လိုးပီး ခဏကြာတော့ သူမ ဖင်ခေါင်းထဲသို့ သူ့ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်ကာ ပီးသွားလေသည်သူမ အပေါ်မှ ဆင်းကာ သူမတို့ ၂ ယောက် အလည်မှာ နားနေလိုက်သည်။အတန်ကြာ နားပီးတော့ အမေ့ လက်လေးတဖက်က သူ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်၍ညင်သာစွာ ဂွင်းထုပေးနေသည်။

“ အမေ သား မျက်နှာပေါ် တက်ခွလိုက်စောက်ပက်ကို ယက်ပေးမယ် ”

ဟု ပြောလိုက်ရာ သူမကတက်ခွလိုက်ပြီး ...အမေသမီး ရှေ့မှာ အမေ့ ဖင်ကုန်းပေးထားနောက်ကနေ အမေ့ စောက်ပက်ကို သမီးယက်ပေး...ဟု သူမကပြောလိုက်ရာအဖွားက သူမရှေ့၌ ကုန်းပေးထားပီး အမေက အဖွား စောက်ပက်ကို ယက်ပေးနေပြီး သူမလက်တဖက်ကလည်းသူ့ လီးကိုဆုပ်ကိုင်၍ ဂွင်းထုပေးနေကသူကလည်း အမေ့စောက်ပက်ကို ယက်လိုက် ဖင်ဝလေးကိုယက်လိုက် လက်ညှိုးဖြင့် ထိုးကလိလိုက် လုပ်နေပီး အမေကအဖွား စောက်ပက်အား ယက်ရာမှ သူ့လီး ကို သူမ ပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ပေးနေပြီးအဖွား စောက်ဖုတ်အား လက်ဝါးဖြင့်ပွတ်ပေးနေသည်။

ခဏကြာတော့ သူ ယက်ရာမှ ခွာလိုက်ပြီး ...

“ အမေ..လိုးရအောင်ဟု ပြောပီးအမေ...သား အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေး ”

ဟု ပြောလိုက်တော့ အဖွားလည်းသူ့ ဘေး၌လာကာ လှဲနေပီး အမေကသူမ လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူမ စောက်ပက်ဝမှာ တေ့ပီးထိုင်ချကာ ဆောင့်နေသည်။

“ ဖွတ်..ဖတ်..ပလောက် ”

ခဏကြာတော့ သူမက သူ့ရင်ဘက်ပေါ်မှောက်ကာထားလိုက်ရာ သူမ ဖင်ပေါက်ထဲ သူ လက်ခလည်ထဲ့ထားပြီး ကျန်တဖက်က အမေ့အား ဖက်ထားကာအောက်မှ ပင့်၍ လိုးနေလိုက်သည်။

“ ဖတ်.ဖွတ်..ပလောက်..ဇွိ..ဖတ်..အ..အ..အအ..အားး..ဟင့်ဟင့်..အားးးးး...အဟင့်ဟင့် ”

အမေက အပေါ်မှ မှောက်ကာ ငြီးနေသလို သူကလည်း အမေ့နို့ကို စို့ရင်းပင့်လိုးနေသည်မှာ သူမဖင်နှင့် လအုရိုက်သံသို့ အခန်းထဲဝယ် ညံညံစီလျက်ရှိပီး အတန်ကြာ ပင့်လိုးပီး မကြာခင်မှာသူမ စောက်ရည်များ သူ့ ဆီးခုံပေါ် စီးကျကာ ပီးသွားကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အမေ တဖက်သို့ လှိမ့်ဆင့်သွားသည်။

သူ အဖွားကို တစောင်းကွေးလေး အိပ်စေကာ သူမ ပေါင်တဖက်ကြားသို့ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ သူမ စောက်ပက်ဝမှာ သူ့လီးကိုတေ့ကာ သွင်းပီး သူမ၏ဖင်ကြီးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကာပုဇွန်တုပ်ကွေးလေး အဖွားကို လိုးနေလိုက်သည်။

“ ဖျစ်..ဖြလစ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဇွိ..ပလောက် ”

သူ သုတ်ကိုထိန်းကာ မပီးအောင် ထိန်းလိုးနေပီး ပုံမှန်လေးလိုးလိုက် ဆောင့်လိုးလိုက်လုပ်နေစဉ်မှာပဲ

“ အ..အ..မြေး..အဖွားကို ဆောင့်လိုးပေး ”

သူ..အဖွားအား ဆောင့်လိုးပီး ခဏကြာတော့ အဖွားပီးသွားသည်။ သူမ စောက်ပက်ထဲက လီးကိုထုတ်ကာအမေ့ စောက်ပက်ထဲမှာ ပီးမယ်ဟုပြောလိုက်ပီး အမေ့ ပေါင်ကြားဒူးထောက်ဝင်ကာ သူ့လီးကို သူမစောက်ပက်ဝမှာ တေ့ကာ အမေ့ ဂျိုင်းကြားမှာ သူ လက်ထောက်၍ ဆောင့်လိုးချလိုက်သည်။

“ ဘွစ်..ဖွတ်..ဖတ်..ပလောက်အ..အားး..အ..ဟင့်...ဟင့် ”

သူ အမေ့ စောက်ပက်အား ခဏကြာဆောင့်လိုးပြီး မကြာခင်မှာပင် သူ့ သုတ်ရည်များ သူမစောက်ပက်ထဲ ပန်းထုတ်ကာ ပီးသွားလေသည်။သူမ စောက်ပက်ထဲမှ လီးကို ဆွဲထုတ်၍အလည်မှာ နားနေလိုက်သည်။အမေနှင့် အဖွား တပြိုင်နက်ထဲ လိုးနေရ၍ သူ ကျေနပ်နေသည်။

အတန်ကြာ နား၍ပြီးတော့ သူ့လက်တဖက်စီဖြင့် သူမတို့ ၂ ယောက် စောက်ပက်ပေါ်သို့ တင်ကာ ပွတ်ပေးနေလိုက်ပြီး...မယားကြီးနဲ့...မယာလေးဟု သူခေါ်လိုက်တော့...ရှင်..ရှင့် လင်လေး ပြော...ယောက်ကျားလီးကိုလည်း ဂွင်းထုပေးကြအုံးလေထုပေးမှာပေါ့ ယောက်ကျား.. လင်လေးရယ်...ဟု အမေနှင့် အဖွားက ပြောလိုက်ကြပြီး သူ့ လီးကို အမေက လက်တဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်၍ ညင်သာစွာ ထုပေးနေပီးအဖွားက သူ့ လအုနှစ်လုံးအား လက်ဖြင့်ဖွဖွလေး ဆုပ်ညှစ်နေပီး သူက အမေ့နို့ကို စို့လိုက် အဖွားနို့ကိုစို့လိုက် လုပ်နေလိုက်သည်။

ခဏကြာတော့ မယားလေးကို သားဖင်ချမယ်နော်ဟု ပြောလိုက်တော့သား...လင်လေးရယ်..ဖြေးဖြေးတော့လုပ်နော်...အမေ..မယားလေး ကြောက်လို့..ဟု ပြောလိုက်ရာ.. မကြောက်ပါနဲ့ လင်လေးက မယားလေးကို ဖြေးဖြေးပဲလုပ်မှာ.. ဟု ပြောကာ ထထိုင်လိုက်ပီး ခေါင်းရင်း တန်းနားက အုန်းဆီဗူးလေးယူကာ ..မယားလေး လေးဘက်ကုန်းပေးထား..ဟု အမေ့အား ပြောလိုက်ရာ သူမက ကုန်းပေးရာ သူ့လက်ဝါးပေါ်အုန်းဆီထဲ့ကာ သူမ ဖင်ဝကို လူးပေးပီးစအိုဝထဲသို့ လက်ညှိုး လက်ခလည်နှစ်ချောင်းပူးကာ ချဲ့နေသည်။

“ အ..အားးး..လင်လေးရယ်..အဟင့် ”

ဟု အမေက ပြောရာ သူ ဆက်ကလိပေးပီး ခဏကြာတော့ ဖင်ထဲက လက်ကိုထုတ်လိုက်ပြီး ဖင်ခေါင်းထဲသို့ အုန်းဆီးအနဲငယ် ထဲ့ကာ သူ့လီးအား အုန်းဆီစွတ်၍ သူမဖင်ပေါ်သူခွကာဒူးနှစ်ဖက်ကွေးလိုက်ပီး လက်တဖက်ဖြင့် သူ့လီးကိုဆုပ်ကိုင်၍လေး ငါး ချက် ဂွင်းထုလိုက်ပြီးဒစ်ဖူးဖြင့်သူမ စအိုဝကိုတေ့ကာ သွင်းပြီး သူမ ခါးစပ်အား လက်ဖြင့် ဖိကာ ပုံမှန်လေး အသွင်းထုတ် လုပ်နေရာ လီးသုံးပုံပုံ နှစ်ပုံခန့် ဝင်သွားသည်။ခဏကြာတော့ အားယူကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြစ်..တစ်..တစ်..အ..အမလေး အားးးး..နာတယ်..ဟီးးဟီးး ”

ဟုနာ၍ သူမ ငိုကာ ပြောလိုက်သည်။

“ ခဏလေး အောင့်ခံပါ အမေ မယားလေးရယ် ”

ဟု သူပြောလိုက်ပြီး ဖင်ကို ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ သူမ အရမ်းနာသောကြောင့်ထောက်ထားသော လက်မှာ မခိုင်တော့ပဲပြေသွားကာ မျက်နှာက ခေါင်းအုံးပေါ်ပဲပြေသွားကာ မျက်နှာက ခေါင်းအုံးပေါ်မှောက်ထားပြီး ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ထားသလိုဖြစ်သွားရာ အောင်ခိုင်ကမတတ်တပ်ရပ် အနေထားဖြင့် သူ့ အမေဖင်အား ခွကာ အားယူ၍ ဒူးကွေးပီးဆောင့်လိုးကာ သူမ၏ အိုးကြီးအားလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တဖုံးဖုံးနှင့် အမေ့ ဖင်အား အတန်ကြာ ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။

“ ဘွစ်..ဗြစ်..ဘွတ်..ဖတ် ”

“ အ..အားး..အအ..ဟင့်ဟင့် ”

သူမ နာသော်လည်း ကြိတ်မှိတ်ခံနေလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ အမေ့ ဖင်ခေါင်းထဲသို့သူ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်ကာ ပီးသွားလေသည်။ သူမ ဖင်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ်၍ လှဲကာနားနေလိုက်သည်။ သူတို့ နားနေရင်း အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ နိုးလာတော့ ညမှောင်နေပီဖြစ်သည်။ အမေနှင့် အဖွားက သူတဖက် တချက်၌အိပ်ပျော်နေကြသည်။

“ မယားကြီးနဲ့ မယားလေး  ”

ဟု သူမတို့ကိုနှိုးလိုက်သည်။ လင်လေးက နိုးပြီလား..ဟု အမေက ပြောလိုက်ရာ..

“ နိုးပြီလေ မယားလေးရဲ့...လင်လေးလီးတောင်နေပီ...မယားကြီးကို အရင်လိုးလိုက်...သား....လင်လေးအမေ...မယားလေး..ဖင်က..နဲနဲစပ်နေတယ်..ပြီးမှလိုး....ညနေက..သူများဖင်ကို..လိုးခွဲတဲ့...လင်လေး.. ”

ဟု သူမကပြောလိုက်ရာ.. .

“ အင်းပါ..အမေ..မယားလေးရယ် ”

ဟု..ပြောကာ အမေ့ပါးလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး....အဖွားဘက်လှည့်ကာ 

“ အဖွား...မယားကြီး...လိုးမယ် ”

ဟု သူပြောလိုက်တော့..

“ လိုးလေ..မြေးလင်လေး...ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ.. ”

“ ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပေး..မယားကြီးကို...ဖင်လိုးမလို့... ”

“ လိုးလေ လင်လေး ”

ဟုပြောကာသူမကဖင်ဗူးတောင်းထောင်ေပးထားသည်။ သူ အုန်းဆီဗူးယူကာ သူ ဖင်ဝသို့ စွတ်ကာ သူ့ လီးကိုလည်း စွတ်လိုက်ပြီးအုန်းဆီဗူးအား ခေါင်းရင်းမှထားကာလက်တဖက်က သူ့ လီးကိုဆုပ်ကိုင်၍သူမ ကိုယ်ပေါ်ခွကာ ရပ်လိုက်ပီး ဖင်ဝ၌သူ့ ဒစ်ဖူးကို တေ့ကာ သွင်းလိုက်ပီး သူမဖွံ့ထွားလုံးထစ်နေသော ဖင်ကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အားယူ၍ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။

“ ဗြစ်..တစ်..တစ်..အင့်...အားး ”

“ ကျွတ်စ်ကျွတ် ”

“ ဘွစ်..ဘလစ်..ဗြစ်..ဖွတ်...ဖတ်.. ”

“ အ..အ...အားး..အ..အ..အ ”

အဖွားဖင်အား..အပေါ်မှ ဆောင့်လိုးနေပြီး ...မယားလေး လေးဘက်ကုန်းပေးထား ခဏနေ မယားလေး စောက်ပက်ထဲမှာ လင်လေး သူုတ်ရည်ထဲ့မယ်..ဟုပြောကာ ဆောင့်လိုးနေပီး ခဏကြာတော့ အမေ့ နောက်တွင် မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ချကာ ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားက ပြူထွက်နေသော သူမ စောက်ပက်ဝမှာ တေ့၍ ခါးကော့ကာ သွင်းပြီး လက်တဖက်က သူမဆံပင်အား ဆွဲကိုင်ကာတဖက်က သူမ ဖင်အား ကိုင်၍ ဆောင့်လိုးနေလိုက်သည်။

“ ဘွစ်..ဇွိ..ဖတ်..ပလောက်အ..အ..အ.. ”

“ ဖြန်း..ဖြန်း..အားးးး ”

လိုးနေရင်းမှ သူမဖင်အား ရိုက်လိုက်သည်။

“ ဆောင့်လိုးပေး...အ..အ..လင်လေး ”

အမေ့ ဖင်ကြီး ပြားချပ်သွားအောင် သူတဖုံးဖုံးဖြင့် သူမဆံပင်အားဆွဲကိုင်ကာဆောင့် လိုးပီး မကြခင်မှာပင် အမေ့စောက်ပက်ထဲသို့ သူ့ သုတ်ရည်များပန်းထုတ်ကာ ပီးသွားပီး သူမလည်းတကိုယ်လုံးတုန်ခါတက်ကာ ပီးသွားလေသည်။

သူမ ကိုယ်ပေါ်မှာ ခဏနားနေပီး သူမ၏ဆံပင်များကို ပင့်တင်ကာ ဂုတ်သားလေးကို သူ လျှာဖြင့်နမ်းပြီး အမေ့ ကိုယ်ပေါ်ကဆင်းကာ နားနေလိုက်သည်။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

ချစ်သောသူ ရှာရင်တွေ့ အပိုင်း ( ၂ )

ချစ်သောသူ ရှာရင်တွေ့  အပိုင်း ( ၂ )

နရသူ ရေးသည်။

"အား အအား ဆောင့် ကိုရယ် နင့်နေတာပဲ အစ်ကိုလိုးတာ အရမ်းထိတယ် … လိုးပေး မြန်မြန် လိုးပေး ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ …အစ်ကိုရယ် "

"နင့်စောက်ပတ်လည်း တခြားဖာတွေလိုမဟုတ်ဘူး ပြဲရွဲမနေဘူး လိုးရတာ စီးကြပ်ပြီး တအားမိုက်တယ် "

"ကျွန်မ … ဖာမှ …မဟုတ်တာ "

"ငါ သိတယ် နင်က စိတ်ပါလို့ ကုန်းတယ်ဆိုတာ … နင်မပြောလည်းသိပါတယ် "

"ဟင်း ဆရာကြီးပဲ  ဘာမဆို သိနေတာပဲ …ကြိုက်တယ် အစ်ကိုရယ် …အစ်ကိုနဲ့ နေရတာ အဝင်းတစ်ယောက် တစ်လောကလုံးတောင် မေ့ချင်ပြီ "

"ငါ့လီးကို ကြိုက်လို့လား "

"ကြိုက်တာပေါ့ ဒီလောက်ကြီးပြီး အလိုးလည်း ဒီလောက် သန်လွန်းလှတာ အစ်ကို့ကို စွဲမယ့်မိန်းမတွေ တော်တော်များမှာပဲ "

"ဟင်း ဟင်း ဟင်း "

သူက သဘောကျစွာ တဟင်းဟင်းရယ်နေလိုက်သည်။ မဝင်းသန်း အပြောအဆိုကြမ်းပေမယ့် ဒါမျိုးကျတော့ နပ်သည်ဟု ဆိုရမည်။ ယောက်ျားတွေ ဘာကြိုက်လဲဆိုတာ သိသည်။ ဈေးသည်ပီပီ လူကဲခတ်မညံ့သလို အထာလည်းကျွမ်းသည်။ ညက်သည်။ ပြီးတော့ ကိုမောင်ကိုကို သူ့အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်ကာ ပြောတာချည်းမဟုတ်ဘဲ သူမ စိတ်ရင်းရှိသလိုပင် ပြောလိုက်ခြင်းလည်း ဖြစ်ပေသည်။

မဝင်းသန်းသူ့လီးကြီးတယ်ဆိုတာထက် သူလိုးတာကို ပိုအားရမိခြင်းဖြစ်သည်။ ခါးအားသန်သလောက် သူ့ခါးကိုဖိကာနှိမ့်ကာဖြင့် အဆက်မပြတ် ဝုန်းဒိုင်းကြဲ၍ ဖိဆာင့်ချလေလေ သူမဖီလင်တွေ ပိုတက်လာလေလေ ဖြစ်သည်။ လီးကြီးတာနှင့်အလိုးသန်တာချင်း ထပ်တူကျခြင်းမရှိဘူးဆိုတာတော့ မဝင်းသန်း အမှန်အတိုင်း မြင်မိပါသည်။

အောက်ကနေ ဖင်တစ်ခုလုံး ကုတင်ပေါ်ကနေလွတ်အောင် ကြွမြှောက်ခံရင်း သူ့လီးကြီးသူမစောက်ပတ်ထဲကို ဖိလိုက်ကြွလိုက် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် အချက်လေးငါးဆယ်ဆောင့်ချလိုက်ရာ သူမစောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်များ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရပင် တဖြစ်ဖြစ် ပန်းထွက်သွားခဲ့ရလေသည်။

ကိုမောင်ကိုလည်း နောက်ထပ် ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် တစ်ချက်ချင်းမှန်မှန်ထိန်းလိုးလိုက်ပြီး လေးငါးဆယ်ချက်အားသွန်ဆောင့်ချလိုက်ပြန်ကာ သူ့လရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ ဖျစ်ညှစ်ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ကာမပန်းတိုင်သို့ ဆိုက်ရောက်သွားရပေသည်။

ကိုမောင်ကို သူမစောက်ပတ်ထဲကနေ ဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်သောလီးကြီးကို မဝင်းသန်းက အားပါးတရပင် သူမပါးစပ်နှင့် စုပ်ကာယက်ကာ ပေးလိုက်လေသည်။

လရည်တွေ ပြောင်ရှင်းလို့သွားသည်။ ခဏနားပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲမှိန်းနေရာက ကိုမောင်ကိုလက်များက သူမရင်သား ဖင်သားများနှင့် စောက်ပတ်အုံကို ပွတ်သီးပွတ်သပ်ပြုလုပ်၍ နောက်တစ်ကြိမ်အတွက် ထပ်မံအစပျိုး နှူးဆွပေးလာပါသည်။

နောက်ဆယ်မိနစ်ခန့်အကြာတွင် နှစ်ယောက်သား ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် စစ်စတီနိုင်းပုံစံနေပြီး တစ်ယောက်အင်္ဂါကို တစ်ယောက် အပြန်အလှန် နမ်းစုပ်ယက်ဆွ၍ စိတ်ပြန်လည် နိုးကြွလာချိန်မှာ ဒုတိယအချီကို ထပ်နွှဲလိုက်ကြပါသည်။ တစ်နာရီကျော်ကျော်လောက် အချိန်ကလေးအတွင်းမှာ နှစ်ယောက်သား နှစ်ချီတိုင်တိုင် လိုးလိုက်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ မဝင်းသန်းအနေဖြင့်မူ လေးချီလောက်ပြီးသွားခဲ့ရပြီး လူလည်းတော်တော် နုံးချိသွားခဲ့ရသည်။

ကိုမောင်ကိုက သူ့လူကျန်သေး၍ နောက်တစ်ကြော့ပြန်လာမည်ဆိုပြီး အခန်းထဲက ထွက်သွားလေရာ သူ့အဖော် ငဇော်ဆိုသူ ဝင်ရောက်လာသည်။ မဝင်းသန်းအနေနှင့်မူ တစ်တက်စားလည်း ဒီကြက်သွန်ပဲမို့ သူ့အလိုကို လိုက်လျောရပြန်လေသည်။

သူကတော့ သာမန်လီးပင်ဖြစ်၍ သူမအနေနှင့် ဝေဒနာတစ်စုံတစ်ရာမျှ ထူးထူးခြားခြား မခံစားလိုက်ရဘဲ ပက်လက်တစ်ချီ ခွေးကုန်းတစ်ချီ အပြန်အလှန် တက်ကြွစွာဖြင့် လိုးဆောင့်လိုက်ကြရင်း ကိစ္စပြီးသွားရလေသည်။ ကာမသုခကိုလည်း အပြည့်အဝပင် ခံစားရရှိခဲ့ပါသည်။

ခဏအနားယူလိုက်ပြီး …

မန်နေဂျာ မြတ်သူအလှည့်ကျတော့ မဝင်းသန်း အချိန်လည်း အတော်လင့်ခဲ့ပြီမို့ သူ့လီးကို ပုလွေအပြတ်ပေးပြီး ပထမအချီကို ပါးစပ်ထဲမှာပင် ပြီးစေလိုက်သည်။

သူ့လီးကို စိမ်ပြေနပြေ လက်နှင့် ဂွင်းထုပေးရင်း ပြန်တောင်မတ်လာအောင်လုပ်ကာ မဝင်းသန်းက …

"မောင်လေး ဒီတစ်ကြိမ်တော့ အစ်မကိုခွင့်လွှတ်ပါ ဒီအပတ်ထဲမှာ အစ်မမင်းဆီပြန်လာဦးမှာပါ ဒီတော့မှ အစ်မတို့နှစ်ယောက် အစွမ်းကုန် ချစ်ကြရအောင်နော် "

"အစ်မသဘောပါပဲ ကျွန်တော်မျှော်နေပါ့မယ် ပြီးတော့ ဒီထက်ပိုကောင်းတဲ့ အခွင့်အရေးတွေရအောင် ကျွန်တော် ဖန်တီးပေးမယ် အစ်မ ဆက်ဆက်လာဖြစ်အောင် ပြန်လာခဲ့ပါ "

"အင်းပါ ငါ့မောင်ရယ် အစ်မသေချာပါတယ်  "

မဝင်းသန်း ခေါင်းညိတ်ကတိပေးလိုက်သည်။ မြတ်သူလီးကို ဆုပ်ကာနယ်ကာဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပေးရင်း သူ့လီးတောင်လာပုံကို စိတ်ဝင်တစားပင် ကြည့်နေသည်။

မြတ်သူလီးက ကိုမောင်ကိုလီးလိုပင် စံချိန်လွန်လီးမျိုးဖြစ်ပြီး လူနှင့်တောင် မလိုက်ဖက်သလို ထင်ရပေသည်။ ဂေါ်လီ သုံးလေးလုံးမက ထည့်သွင်းထားသဖြင့် လီးကြီးကိုယ်ထည်ကြီးနဘေးပတ်လည်မှာ ဂေါ်လီသီးတွေပြူးထွက်နေပုံမှာ အသည်းယားချင်စရာ ကောင်းလွန်းလှသည်။

ဟင်း …ခံရတဲ့ ကောင်မတွေတော့ မျော့ကုန်ကြမှာပဲ ဆိုပြီးတွေးရင်း သူမစောက်ပတ်က စောက်ရည်တွေ အလျှံပယ်ကြီး စီးကျလာခဲ့ရလေသည်။ မြတ်သူ သူမကို ဘာဂျာပေးနေစဉ်မှာ သူမကလည်း သူ့လီးကို အောက်ကနေ ထပ်မံစုပ်ဆွဲကာ လျှာနှင့်ယက်ဆွကစားရင်း စိတ်လိုလက်ရပင် ပုလွေကိုင်ပေးသည်။

သူ့လီးက အပြတ်တောင်လာသလို သူမစောက်ပတ်မှစောက်ရည်များလည်း မြင်မကောင်းအောင်ပင် ယိုစီးကျနေခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။

မဝင်းသန်းက မြတ်သူမျက်နှာကို မော့၍ကြည့်လိုက်ပြီး …

"လိုးကြစို့ မောင်လေး မင်းလုပ်တာနဲ့ အစ်မ တော်တော် မဟန်နိုင်တော့ဘူး "

"အစ်မ စောက်ပတ်ရွနေပြီလား "

"အင်း  … ဟင်းဟင်း "

"အစ်မ ပေါင်ကို ကားထားလိုက်လေ …ကျွန်တော်လည်း အစ်မကို လိုးချင်လွန်းလို့ လီးကြီး အရမ်းတင်းနေပြီ ဒီမှာကြည့် "

ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်အင်္ဂါကို တစ်ယောက် တပ်မက်စွာကြည့်၍ သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှာ မန်နေဂျာမြတ်သူ နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီးသူ့လီးကို သူမစောက်ပတ်အဝမှာ တေ့ချိန်ကာ အားပါပါနှင့် ဖိဆောင့်သွင်းချလိုက်ပါသည်။

"ဗြိ စွတ် ဗြွတ် "

"အိ အ အ … မောင် …မောင်လေး အ  အား "

မဝင်းသန်း သူ့ရင်ဘတ်ကို လန့်ဖျပ်တွန်းကန်ထားလိုက်မိသည်။ သူ့လီးထိပ်က သူမစောက်ပတ်ထဲကို နစ်ဝင်သွားပြီး လီးဒစ်အရင်းရှိ လီးကိုယ်ထည် အပေါ်ထိပ်အနားမှာ ထည့်သွင်းထားသည့် ဂေါ်လီကြီးက သူမစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ကြမ်းတမ်းစွာ ပွတ်တိုက်၍ဝင်သွားပြန်ရာ သူမ၏ကာမခလုတ်ကလေးကို ထိခိုက်မိသွားသဖြင့် ကျင်ဆိမ့်တက်သွားရပြီး ကြောက်အားလန့်အားနှင့် မြတ်သူရင်ဘတ်ကို ရုတ်တရက် လန့်တွန်း တွန်းလိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။

မြတ်သူဂေါ်လီတွေက အစွမ်းပြသွားသည်။ သုံးလေးချက်ဆောင့်ချလိုက်အပြီးမှာ မဝင်းသန်းဂေါ်လီကောင်းမှန်း ကောင်းကောင်းကြီးကို သဘောပေါက်သွားခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ လီးကိုယ်ထည်နဘေးပတ်လည်တွင်ရှိသည့် ကျန်ဂေါ်လီလုံးများကလည်း တလိမ့်လိမ့်နှင့် သူမစောက်ခေါင်းအတွင်းသားကလေးတွေကို မွှေနှောက်၍ ပွတ်တိုက်ပေးနေပေရာ တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် မကြုံဖူးသောအရသာဖြစ်သဖြင့် မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ရင်တလှပ်လှပ်နှင့် တုန်ရီဖိုမောစွာ အမျိုးအမည်မခွဲခြားနိုင်သော ဝေဒနာတစ်ရပ်ကို အသည်းအသန်ပင် ခံစားနေရလေသည်။

မဝင်းသန်း သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မြတ်သူကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပင် သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ တဏှာသည်းထန်နေပြီဖြစ်၍ သူမစောက်ပတ်ထဲက ယားယံမှုဝေဒနာမှာ ပိုမိုဆိုးရွားစွာ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရပြီ ဖြစ်ပေသည်။

"မောင်လေး မင်းလီးကြီးကို အဆုံးထိဆောင့်ထည့်လိုက်စမ်းပါကွယ် ဆောင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပေး မမခံနိုင်ပါတယ် "

"မမ မနာအောင် ကျွန်တော်လိုးပေးပါ့မယ် စောက်ပတ်ကိုသာ မမလက်နဲ့ နာနာလေးဖြဲပေးထား "

"မင်းကြိုက်တယ်ဆိုရင် အစ်မ ဖြဲပေးပါ့မယ် "

ဆိုပြီး မြတ်သူ လီးဝင်နိုင်အောင် သူမစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို မဝင်းသန်းလက်နှင့်ဆွဲဖြဲကာ သူတစ်ချင်ချင်းလိုးဆောင့်သမျှကို ကော့ခံပေးနေမိလေသည်။ ဆောင့်ချက်က တဖြည်းဖြည်းသွက်လာသည်။

မြတ်သူလည်း သူမကိုငဲ့၍ အချိန်မဆွဲတော့ဘဲ တစ်လက်စတည်း အပြီးဆောင့်လိုးပေးခြင်းဖြစ်ရာ အချက်လေးငါးဆယ်အရမှာပင် နှစ်ယောက်သား တော်တာ်ကလေး ခရီးရောက်လာခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။

လီးဝင်လီးထွက်ပြုရာမှ ပေါ်ထွက်လာသော ဘုတ်ဖတ် ဇွပ် ဘတ် ဗွပ် ဆိုသောစောက်ရည်အံသံများက အခန်းလေးထဲမှာ ဆူညံပေါက်ကွဲစွာထွက်ပေါ်လာရပေသည်။ သူ့လီးမှာ ထည့်သွင်းထားသည့် ဂေါ်လီလုံးတွေက မဝင်းသန်းစောက်ပတ်တစ်ခုလုံးကို နှုတ်ခမ်းသားတွေ ပြဲလန်ကာ စုတ်ပြတ်သတ်သွားအောင် လိုးဆောင့်နိုင်သည့်တိုင်အောင် မြတ်သူ အရမ်းကာရောမလိုးဘဲ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို သူမစောက်ပတ်ထဲ ထည့်စိမ်ကာ လူချင်းဆီးခုံအချင်းချင်း ပူးကပ်ဖိလှိမ့်၍ ညှောင့်လိုးသောနည်းကိုသုံးပြီး ဂေါ်လီသီးတလှိမ့်လှိမ့် လုပ်ကာ လိုးခြင်းဖြစ်သည်။

ဒီနည်းက လူကို သက်သာသလို နှစ်ဦးစလုံးဖီလင်အပြည့်အဝရသော နည်းလည်းဖြစ်သည်။ နောက်ထပ် မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်အကြာမှာ လိုးချက်ပိုသွက် ပိုမြိုင်လာခဲ့ပြီး မြတ်သူလည်း ဒီတော့မှပင် သူ့ခါးကို မြှောက်ကာကြွကာ ဖိလိုက်နှိမ့်လိုက်လုပ်၍ လီးအဝင်အထွက်ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက်လိုးပေးလိုက်ရင်း တစ်ချီကို အဆုံးသတ်လိုက်ပါသည်။

သူ့လီးထိပ်မှလရည်တွေ မဝင်းသန်းစောက်ခေါင်းလေးထဲ ပြည့်လျှံလို့ သွားသည်။ မဝင်းသန်းလည်း ဂေါ်လီလီးကောင်းမှုဖြင့် သုံးချီလောက်ပြီးကာ စောက်ရည်များထပ်မံ ထွက်ကျလာရလေသည်။

သူမ မပြန်ခင် မြတ်သူ၏တောင်းဆိုမှုအရ ပုလွေတစ်ချီကိုင်ပေးရသေးသည်။ မြတ်သူက လူငယ်တစ်ယောက်ဖြစ်၍ သန်တုန်းပင်ဖြစ်ရာ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက် လီးစုပ်ပေးလိုက်ရပြီး သူ့လရည်တွေ ထွက်ကျလာရပြန်သည်။ မဝင်းသန်းလည်း လရည်တွေကို အကုန်စုပ်ပစ်လိုက်ကာ သူမပါးစပ်ထဲကနေ အပြင်ပြန်မထုတ်တော့ဘဲ ဒီအတိုင်းမျိုချပေး လိုက်ပါသည်။

ဆယ်မိနစ်ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်နားပြီး မြတ်သူနှင့် အပေးအယူစာရင်းရှင်းကြပြီး မဝင်းသန်းလည်း သူ့ကိုရော ကိုမောင်ကို ကိုပါ နှုတ်ဆက်၍ သူမအဆင်ပြေနိုင်မည့် တစ်ရက်ရက်ကို ထပ်မံ အချိန်းအချက်ပြုလုပ်လိုက်ကြကာ တည်းခိုဆောင်အခန်းထဲကနေ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

ဈေးထဲသွားပြီး ဆိုင်အတွက်လိုအပ်သောပစ္စည်းများကို သွားရောက်ဝယ်ခြမ်း၍  တက္ကစီတစ်စီးငှားပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ မဝင်းသန်းတစ်ကိုယ်လုံးမှာ ယောက်ျားသားလေးယောက် …( ခင်ရွှေအပါအဝင် ) မြတ်သူတို့ သုံးယောက်၏ သုက်ရည်အနံ့အသက်များက ဖျောက်ဖျက်မရလောက်အောင် စွဲထင်ကာကျန်နေရစ်ခဲ့လေသည်။

သူမအနေနှင့် ဒီအဖြစ်တွေကို ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ ရိပ်စားမိခြင်းမရှိအောင် ပိရိစွာနေထိုင်ရဦးမည်လို့တော့ စိတ်ထဲက တေးမှတ်ထားလိုက်မိပေသည်။

ဈေးဖွင့်ရက်ဖြစ်၍ ဆိုင်ထွက်ပြီး နေ့လည်လူပါးချိန်ကျတော့ ထုံးစံအတိုင်း မဝင်းသန်း ဖုန်းပွတ်ပြီး အပြာစာအုပ် တစ်အုပ်ကို စိတ်ဝင်တစားဖွင့်ဖတ်နေစဉ် သူမအသိဖြစ်သော မိန်းမလျာမောင်အေးတစ်ယောက် ဆိုင်ကို ရောက်ချလာသည်။ မောင်အေးက ဒီလိုပဲ သူမထံကိုလာပြီး စကားပြောဆိုအတင်းတုပ်နေကျ ဖြစ်သည်။ ဒီနေ့ကျတော့ မောင်အေးက သူအမြဲသွားနေကျ ဘိုးတော်ဆီက ဂဏန်းတစ်ကွက်ရလို့ဆိုပြီး မဝင်းသန်းကို ချဲတစ်ကွက်စပ်တူထိုးဖို့ လာပြောခြင်းဖြစ်သည်။

သုံးလုံးဂဏန်း ၅၃၈ တစ်ကွက်အပိုင်ရသည်ဟုပြောသည်။ မဝင်းသန်းလည်း ဒီလိုကိစ္စမျိုးနှင့်ပတ်သက်လျှင် လက်မနှေးသူပင်ဖြစ်ရာ သူတို့နှစ်ယောက်  တစ်ယောက်ကို ငွေကျပ်တစ်သောင်းစီ အစုစပ်လုပ်ပြီး ၅၃၈ တစ်ကွက်ကို ငါးထောင်စီ (နှစ်ယောက်ပေါင်း တစ်သောင်းဖိုးတိတိ) ခေါင်းတင်ထိုး၍ ကျန်ပတ်လည်ငါးကွက်ကို တစ်ယောက်တစ်ထောင်ဖိုးစီ ငွေငါးထောင်ရင်း၍ ထိုးလိုက်ကြသည်။

"မယ်အေး နင့်မှာ ဟိုကားတွေ ရှိသေးလား "

"ရှိတယ် အစ်မ ဒီတစ်ခေါက် ဟိုအစင်လေးဆီက အသစ်တွေတွေ့တာနဲ့ မလာခဲ့တယ် … ညကသူနဲ့ ချိန်းကြတာလေ… ရင်ခုန်တာတောင် မပြေသေးဘူးအစ်မရေ "

"အရေးထဲ နင့်အစင်ကိစ္စ ထားလိုက်စမ်းပါ သွားစမ်း … မနူးမနပ် နှပ်ချေးတောင်မစင်တဲ့ဟာတွေ လူကဖြင့် သွားကြားထိုးတံကျနေတာပဲ ဥမမယ်စာမမြောက်နဲ့ တောမရောက်တောင်မရောက်အကောင်တွေ … ဒါလား နင့်အစင် ဆိုတာ …ပေးစမ်ပါ … ပြ … နင့်ဟာတွေ "

"အစ်မကလဲ ပြောရော့မယ် ပိုးစိုးပက်စက် ဟွန်း လက်မောင်းလောက်တုတ်တဲ့ကောင် ခေါ်ပေးမယ် စိတ်ချ ကြည့်နေ … နောက်မှ … အမယ် လေး မတနဲ့ … သိလား "

မယ်အေးက မခံချင်စိတ်နှင့် သူ့ညာဉ်အတိုင်းပင် မဲ့ကာရွဲ့ကာ ပြောလိုက်သည်။

မဝင်းသန်းလည်း ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်လိုက်ပြီး …

"အေးပါဟယ် ခေါ်ခဲ့စမ်းပါ ဒီကလဲ ယားနေရွနေတာနဲ့ အတော်ပဲ တစ်နေရာကိုသာခေါ်ချိန်းလိုက် ငါ ရောက်အောင် လာခဲ့မယ် "

တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ပြောမနာဆိုမနာတွေပီပီ မခံချင်အောင်စနောက်ပြောဆို၍ အပြာကား ဆယ့်လေးငါးကားလောက်ကို သူ့ဆီကနေ Zapya နှင့် ကူးယူထားလိုက်သည်။ အတန်ကြာအောင် စကားပြောပြီး မယ်အေးလည်း ဖင်ကလေးလှုပ်လီလှုပ်လဲ့ လုပ်၍ ပြန်ထွက်သွားသည်။

ညနေ ၃နာရီခွဲ ၄ နာရီလောက်မှာ မယ်အေးတစ်ယောက် သူမဆီခုန်ပေါက်ရောက်လာခဲ့သည်။

"ပေါက်ပြီ အစ်မရေ တို့တော့ သူဋ္ဌေးဖြစ်ပြီ ဒဲ့ကိုပေါက်တာ ဟင်း ဒီညတော့ တွေ့ကြရောပေါ့ကွာ "

"ဘာ … နင် ဘာပြောတာလဲ မယ်အေး "

"ချဲ လေ ချဲ … ချဲပေါက်တာပေါ့ အစ်မရဲ့ ဒီမှာကြည့်စမ်း …တည့်တည့်ကြီးကို ဝင်သွားတာ … အမယ်လေ့လေး ကျေးဇူးကြီးလှပါပေ့ ဘိုးတော်ရယ် …ဟင်း ဟင်း "

မယ်အေး အပြောအရ သူတို့နှစ်ယောက် ချဲသုံးလုံးတိုက် ကျပ်တစ်သောင်းဖိုး … သိန်း ငါးဆယ်တိတိ ( တစ်ယောက် ငါးထောင်ဖိုး … ငွေကျပ် ၂၅ သိန်းစီ ) ပေါက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မယ်အေးက သူထိုးခဲ့သော ချဲဘောက်ချာကို အသေအချာပြပြီး ပြောလိုက်တော့ မဝင်းသန်းလည်း မယုံကြည်၍ မရတော့ချေ။

မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ထခုန်မိမတတ်ဝမ်းသာပြီး အပျော်လွန်သွားမိတော့သည်။  မယ်အေးကို အသာလက်ကုပ်ပြီး နှစ်ယောက်သား ခေါင်းချင်းဆိုင်၍ …

"တိုးတိုးဟဲ့ မယ်အေး လူတွေ မသိစေနဲ့ဦး "

"အင်းပါ မမဝင်းရဲ့ ဒီညတော့ မိအေးအိမ်မှာ တွေ့ကြတာပေါ့ တစ်ညလုံးကဲကြရအောင် "

"အေး စိတ်သာချ ဒီည ငါလာခဲ့မယ် "

"ညနေ မမဝင်းအိမ် အရင်လာခဲ့မယ် ငွေလာရှင်းပေးမယ် "

ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သားလူချင်းခွဲ၍ ညနေဈေးသိမ်းပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မယ်အေး (ခေါ်) မောင်အေးတစ်ယောက် အနောက်ကနေလိုက်ပါလာခဲ့ကာ နှစ်ယောက်သား မမဝင်းအခန်းထဲမှာ ငွေရှင်းကြသည်။ သူတို့ကြိုတင်တွက်ဆထားသည့်အတိုင်း တစ်ယောက်ကို ငွေ ၂၅သိန်းစီအပြင် ဘေးတွတ်အဖြစ် ပတ်လည်ငါးကွက်မှနေပြီး နောက်ထပ် ငွေငါးသောင်းစီကိုပါ ရရှိလိုက်ပါသေးသည်။

"နင့်ကို ကျေးဇူးတင်လွန်းလို့ ငါ ဘယ်လို ပြောရမှန်းတောင်မသိတော့ပါဘူး မယ်အေးရယ် "

"ကျေးဇူးက နောက်မှတင်ပါ မမရေ ဒီည စားပွဲလုပ်ကြမယ် ကိုယ့်အတွင်းလူတွေပဲ ဖိတ်ပြီး ကဲမယ် မမကျေနပ်တယ် မဟုတ်လား "

"ဟဲ့ မကျေနပ်စရာလား နင်ချည်းပဲ မခံနဲ့ … ကျသလောက် ငါလည်းတစ်ဝက်ခံမယ် နင့်အိမ်မှာအိပ်မယ် ကဲ "

"ကြိုက်ပြီ ဒါမျိုးမှပေါ့ မမရဲ့ အင်း …ဒါနဲ့  မမ …ဟို … ကောင်လေး တစ်ယောက်လောက် မခေါ်ချင်ဘူးလား "

"အာ နင်ကလဲ ရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက် … မယ်အေးနော် ဟွန်း … ငါ မပြောလိုက်ချင်ဘူး "

မယ်အေး တခွိခွိရယ်နေလိုက်သည်။ သူ နှုတ်ဆက်ပြီး မပြန်ခင် …

"မမ ဆက်ဆက်လာနော် မဟုတ်ရင် မိအေး လာဆွဲခေါ်မှာ "

ဆိုပြီး သူမကို ပြောသွားလိုက်သေးသည်။

မဝင်းသန်း ချဲပေါက်တယ်ဆိုတဲ့စကားကို အိမ်သားအားလုံးကို မပြောပြသေးဘဲ ညီမအလတ်မ စိုးယုမော်တစ်ယောက်ကိုသာ ပြောပြသည်။

စိုးယုမော်လည်း အတော်ကလေးဝမ်းသာသွားသည်။

"နင်လိုချင်တာပြော ငါဝယ်ပေးမယ် အငယ်မအဖိ့ုလည်း အဝတ်အစားတွေ ဝယ်ပေးရဦးမယ် "

ပြောလိုက်ပြီး …

"ဒီည မယ်အေးတို့အိမ် သွားမယ် နင်လည်းလိုက်ခဲ့ ဧည့်ခံပွဲရှိလို့ ဆိုပြီး ပြောသွားကြမယ် ဘယ့်နှယ်လဲ "

"ရွှီ နိပ်ဟ … ဒါမှ တို့ မမကွ … မမရယ် ဒါမျိုးတွေကြောင့် ချစ်ရတာ "

စိုးယုမော် အပြတ်ကို အူမြူးသွားပါသည်။

မဝင်းသန်းကိုယ်လုံးကို ဖက်ကာနမ်းလိုက်ပြီး …

"ဒါဖြင့် စိုးရေချိုးလိုက်တော့မယ် "

"အေးပါဟယ် ချိုး ချိုး နင်ပြီးငါ့အလှည့်နော် အကြီးမ ဟင်း "

ရေချိုးခန်းထဲ ခုန်ပေါက်ပြေးဝင်သွားသော စိုးယုမော်ကိုကြည့်ရင်း မဝင်းသန်း ပီတိကလေးတွေ ဖြာဝေသွားရလေသည်။

ညီအစ်မနှစ်ယောက် အိမ်မှထွက်လာခဲ့ကြသည်။ အငယ်မ ဝင့်ဝါခိုင်နှင့်အမေလုပ်သူသာ အိမ်မှာကျန်နေခဲ့သည်။ အငယ်မကို ခေါ်ခဲ့လို့တော့ မဖြစ်သေး။ သူမက ကျောင်းသူအရွယ်ကလေးသာဖြစ်ပြီး ကျူရှင်တွေ အိမ်စာအလုပ်တွေနှင့် နပမ်းလုံးနေရသေးသည်။ ပညာအတော်ကြီးမဟုတ်သည့်တိုင် တစ်နှစ်တစ်တန်း အောင်မြင်အောင်ဖြေပြီး ဆယ်တန်းအဆင့်ကို ကောင်းစွာ ကျော်လွန်နိုင်လိမ့်မည်လို့ သူတို့ညီအစ်မ နှစ်ယောက်စလုံးက ခန့်မှန်းထားခဲ့ကြပါသည်။

မဝင်းသန်းရော စိုးယုမော်ပါ ဆယ်တန်းကို မအောင်မြင်ခဲ့ကြပေ။ ပညာရေးထက် ဝမ်းရေးကိုသာ ဦးစားပေးရုန်းကန်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်၍ ဒီညီမလေးတစ်ယောက်ကိုတော့ သူတို့ ဖြစ်ထွန်းစေချင်ကြသည်။ အနည်းဆုံး ပညာတတ်ဘွဲ့ရ ကျောင်းဆရာမလေးတစ်ယောက်ဖြစ်လျှင်ပင် ကိုယ့်အလုပ်နှင့်ကိုယ် ကျောင်းကိုတစ်ဖက်က တက်ရင်း ကျူရှင်တွေဘာတွေပြပြီး ဣန္ဒြေရရ နေထိုင်ဖြတ်သန်းနိုင်မည်ဖြစ်သည်။ သူတို့လို ဈေးသည်ဘဝမျိုးကိုတော့ ညီမဖြစ်သူကို မရောက်စေချင်ကြပေ။

မိအေးအိမ်ကိုရောက်တော့ ပွဲကစဖို့ လုပ်နေပြီ။ မဝင်းသန်းတို့ ညီအစ်မကိုမြင်တော့ မိအေးက အပြေးအလွှား လာရောက်ဆီးကြိုပြီး  …

"မမဝင်းလာ စိုးစိုးလည်းလာ လိုက်ခဲ့ … အိမ်ထဲဝင်ကြရအောင် "

ဆိုပြီး သူတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက် ခါးကို တစ်ဖက်တစ်ချက်ဖက်ပြီး အိမ်ထဲကိုခေါ်လာခဲ့သည်။

သူကအပေါင်းအသင်းစုံသူမို့ ယောက်ျားမိန်းမတော်တော်များများတွေ့ရသည်။ ဟိုတယ်စာတွေ ကြိုတင်မှာကြားသည့်အတိုင်း အလျှံပယ်ကြီး စားကြသောက်ကြသည်။ ဘီယာရော ဝိုင်ရော ဝီစကီပါစုံသည်။ မဝင်းသန်းရော စိုးယုမော်ပါ ဒီလို အပွဲပွဲ နွှဲဖူးကြသည်။

စိုးယုမော်နှင့် မဝင်းသန်းက အသက်ခြောက်နှစ်နီးပါး ကွာပေမယ့် ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ အလုပ်ဝင်လုပ်ဖူးသည့် စိုးယုမော်က အတွေ့အကြုံလည်းပိုစုံသည်။ စားပွဲသောက်ပွဲတွေမှာ အပေါင်းအသင်းတွေနှင့် ပျော်ပျော်ကြီး ဝင်ရောက်နွှဲပျော်ဖူးနေသည်။ အရက်ဘီယာဆိုလည်း သောက်တတ်စားတတ်သူဖြစ်၍ ဘရုတ်ကျသည့်နေရာမှာ အစ်မရင်းဖြစ်သူ မဝင်းသန်းနှင့် အတော်ကလေးတူသူဟုဆိုရမည်ဖြစ်သည်။

ဒါကြောင့်လည်း မဝင်းသန်းတစ်ယောက် သူနှင့်အထက်အောက်ဖြစ်သော ညီမဖြစ်သူ စိုးယုမော်ကို တခြားမောင်နှမတွေထက် ပိုချစ်ရခြင်းဖြစ်သည်။ နှစ်ယောက်သား သူငယ်ချင်းပေါင်း ပေါင်းကြတာမို့လည်း တစ်ယောက်အထာ တစ်ယောက်သိနေကြပေသည်။ စိုးယုမော် ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းဘဝနှင့် အထက်လူကြီးနှင့် အဆင်မပြေဖြစ်ရာက အလုပ်ထွက်လိုက်တော့ ညီမဖြစ်သူကို မဝင်းသန်းကိုယ်တိုင်ပဲ သူမအနားမှာနေစေပြီး အတွေ့အကြုံတစ်ခုရအောင် ဈေးထဲက မိတ်ဆွေရင်းတစ်ယောက်၏ အထည်ဆိုင်မှာ သူမကပင် လိုက်ပြီး အလုပ်သွင်းပေးထားခဲ့ခြင်းဖြစ်ပေသည်။

ည ၉ နာရီ ၁၀ နာရီလောက်ကျတော့ ဧည့်သည်တွေ အတော်များများ ပြန်ကုန်ကြပြီ။

ဒီပွဲက မိအေး၏ ပွဲချည်းသက်သက်မဟုတ်ဘဲ မဝင်းသန်းကပါ အဓိကနေရာကနေ ပါဝင်သူဖြစ်တာမို့ ညဦးပိုင်းကတည်းကပင် မိတ်ဆွေတွေကို ဧည့်ခံရင်း တော်တော်ကလေး သောက်စားဖြစ်ခဲ့သည်။ ညဉ့်နက်ပိုင်း အိမ်ထဲခန်းမှာ သူတို့အခြောက်မတွေစုပြီး ကြိတ်ဝိုင်းကလေးလုပ်ကြတော့ မဝင်းသန်းသိပ်တောင် မသောက်နိုင်တော့ပေ။

ညီမစိုးယုမော်လည်း အခန်းထောင့်တစ်နေရာမှာ မိအေးအဖော်တွေထဲက အခြောက်မသုံးလေးယောက်နှင့် သောက်ရင်းစားရင်း စကားဝိုင်းဖွဲ့ကာ တီးတိုးသဖန်းပိုးလုပ်နေကြရင်း တခိခိတခစ်ခစ် သဘောတွေ့နေကြတာကို မြင်ရလေသည်။

အိမ်ထဲမှာ မိအေးလူရင်းများသာကျန်နေပြီး ဖားတစ်ပိုင်းငါးတစ်ပိုင်း ဗုံလားပတ်လားမကွဲပြားသည့် ဒွိလိင်ဖြစ်သော မိန်းမလျာအခြောက်မ လေးငါးခြောက်ယောက်နှင့် သူတို့အတွဲဖြစ်သော ကောင်လေး တချို့တလေလောက်သာကျန်ခဲ့သည်။

"မမဝင်း နားချင်ရင်ပြော မိအေး အခန်းထဲပို့ပေးမယ် "

"ခေါင်းတော့ နည်းနည်းကိုက်နေပြီ မိအေး …ခဏလှဲနေရင်ကောင်းမလားလို့ "

မိအေးက သူ့အဖော်အသန်းဆိုသူကို ခေါ်ပြီး မဝင်းသန်းကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို အသာတွဲ၍ အခန်းထဲဝင်လိုက်သည်။ အိပ်ယာတစ်ခုပေါ်မှာ မဝင်းသန်းခြေပစ်လက်ပစ်ဖြစ်သွားသည်။

"ဗွီဒီယို ကြည့်မလား မမဝင်း "

"ဘာကားလဲ ဟိုဟာလား "

မိအေး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး …

"အင်း ဟုတ်တယ် လိုးကား ဖင်ရောစောက်ပတ်ရောလိုးတဲ့ကား ဟင်းဟင်းဟင်း "

"ကြည့်မယ်လေ ဒါပေမယ့် …လူတွေ လာမှာပေါ့ "

"နိုးနိုး မလာဘူး အပြင်မှာ သောက်လို့စားလို့ ကောင်းတုန်း …အနောက်မှာလည်း အခန်းတွေရှိတယ် သူတို့ဖာသာသူတို့ အေးဆေးပဲ "

မိအေး ဘာမှမဖြစ်သလို ပြောလိုက်ရင်း စက်ထဲကို အခွေတစ်ခွေထည့်သည်။ အမေရိကန်မိတ်စစ်စစ် အောကားတစ်ကားပဲဖြစ်သည်။ အခြောက်မမိအေးရော သူ့အဖော်အသန်းရော မဝင်းသန်းနဘေးမှာ ပူးပူးကပ်ကပ်တိုးဝှေ့လဲလျောင်း၍ …မိအေးလက်တစ်ဖက်က မဝင်းသန်းပေါင်တစ်ဖက်ဆီကို ရောက်ရှိလာခဲ့လေသည်။

အခြေက်မအသန်းကလည်း မခေပါချေ။ လီးနှင့်စောက်ပတ်လိုးကြပုံ အလုံးစုံကို မျက်စိကမပြတ်ကြည့်နေသလို ပါးစပ်ကလည်း အယုတ္တအနတ္တစကားတွေကို တစ်တစ်ခွခွပြောနေပေသည်။ မဝင်းသန်း ဗွီဒီယိုကားပဲ ကောင်းနေတာကြောင့်လား အထိအတွေ့တွေကြောင့်ပဲလား ဘာလားတော့မသိပါ။ သူမပေါင်ခွဆုံရှိ စောက်ပတ်ထဲမှ တဏှာအရည်များ မပြတ်ထွက်ကျလာရတာတော့ အမှန်ပဲဖြစ်လေသည်။

အခြောက်မအသန်းက မိအေးကို မျက်ရိပ်ပြပြီး မဝင်းသန်းထမီကို လှန်ခိုင်းသည်။

မဝင်းသန်း ရုတ်တရက် သတိတောင်မထားမိလိုက်ချေ။ သူမအနေနှင့် စိတ်ပဲကြွကာ မထိန်းနိုင်လို့ပဲလားတော့ မသိ။ မိအေးနှင့်နှုတ်ခမ်းချင်း ယှဉ်စုပ်နေရာက မိအေးကနို့ကိုနယ်လိုက် ဖင်ကိုကိုင်လိုက်လုပ်ပြီး သူမခါးမှထမီကို ဆွဲလှန်ကာ ချွတ်ပစ်လိုက်တာကိုတောင် ငြင်းဆန်ရကောင်းမှန်းမသိတော့ချေ။

"မမဝင်းစောက်ပတ်ကြီးတော့ ကပ္ဗလီလီးနဲ့သာလိုးရရင် ရှယ်ပဲနေမှာနော် "

မိအေး သူမစောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်ကာသပ်ကာ အားပါးတရပြောလိုက်သည်။ မိအေးမှာ သူတို့ဘာသာစကား အရ အငုံမဟုတ် အပွင့်( အခြောက်စစ်စစ် ) ဟုဆိုသော်လည်း တကယ်တမ်းအားဖြင့်တော့ ရေမရောသော ယောက်ျားစင်စစ်တစ်ယောက်သာဖြစ်ပေသည်။ ယောက်ျားဆိုတာ လီးတော့ပါသည်။ ထိုလီးကတောင်လည်း တောင်တတ်သလို လိုးလည်းလိုးတတ်သည်ဆိုတာ လူတိုင်း( ကလေးကအစ ) သိမည်သာဖြစ်သည်။

အသန်းကတော့ မိအေးလိုပွင့်သူသက်သက်မဟုတ်သည့်အပြင် ဖင်လည်းခံသလို အလိုးလည်းသန်သည့် နှစ်ဖက်ချွန်ကောင်စားမျိုးဖြစ်ရာ သူနှင့်တွဲသည့်ချာတိတ်တွေဆိုလျှင် သူ့ဖင်ကိုချရုံသာမကဘဲ သူဖင်ချတာကိုပါ ခံရတတ်သည့် အန္တရာယ်ကောင်တစ်ယောက်ပဲ ဖြစ်သည်။

မဝင်းသန်းစောက်ဖုတ်က အရည်ရွှဲနေပုံကိုကြည့်၍ သူအတော်ကလေးစိတ်ဝင်စားနေသည်။ သူ့ပေါင်ကြားကို လက်ထည့်ပြီး လီးကို ဂွင်းတိုက်၍နေရာက မိအေးက မဝင်းသန်းပေါင်ကြားထဲသို့ အမှတ်မထင်တိုးဝင်ကာ စောင်ပတ်ကို ဘာဂျာကိုင်ပေးလိုက်ချိန်မှာ သူ့စိတ်ကို မထိန်းနိုင်ရှာတော့ပေ။ ပင်ကိုယ်နှိုက်ကပင် ရမ္မက်တဏှာ ကြီးလှသူပီပီ မဝင်းသန်းရှိရာကို ကူးလာပြီး သူမနှုတ်ခမ်းများကို သူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်စုပ်နမ်း၍ သူမ၏ ကိုယ်အထက်ပိုင်းရှိ နို့အုံအိအိကြီးနှစ်လုံးကို အပီအပြင် ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းကလေးတွေကိုလည်း ပွတ်လှိမ့်ချေကာ ပါးစပ်နှင့်တပြွတ်ပြွတ် စုပ်၍ပေးလိုက်ပါသည်။

မဝင်းသန်းဖင်သား အိအိထွားထွား ကားကားကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ဆွဲကစားလိုက်ရင်း ဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲကို သူ့လက်ချောင်းများသွင်း၍ တဇပ်ဇပ်နှင့် ဖင်ကို နှိုက်ပေးဆွပေးလိုက်တော့ မဝင်းသန်းလည်း ထွန့်ထွန့်လူး၍ ကော့ပျံလာခဲ့ရပေပြီ။

"ဟင်း လိုးချင်လိုက်တာ လီးတောင်တောင်လာပြီ မ ဝင်းရယ် "

သူက မချိတင်ကဲပြောလိုက်ကာ သူ့ပေါင်ကြားကလီးကို ထမီကဲ့သို့ ဝတ်ထားသော ပုဆိုးအောက်ကနေ ဆွဲချွတ်ထုတ်လှစ်ပြလိုက်သည်။ မဝင်းသန်းလက်ကလည်း သူ့လီးကြီးဆီကို အလိုအလျောက်ပင် စမ်းမိသွားသည်။

"အား …နည်းတဲ့လီးကြီး မဟုတ်ဘူး … "

ဆိုပြီး မဝင်းသန်းနှုတ်ကနေ ဖွင့်ဟပြောလိုက်ပြီး လီးကို ဂွင်းရိုက်ပေးလိုက်ရာ တမုဟုတ်ချင်းပင် အသန်းလီးကြီး တောင်မတ် ထွားကျိုင်းလာရလေသည်။

"အစ်မ လိုးချင်လား အပေါ်တက်လိုးလေ "

"ဟင့်အင်း နင်လိုးတာ ခံချင်တယ် နင့်ဖင်ကိုလည်း မိအေးလိုးခိုင်းလိုက် "

"ဟယ် အချင်းချင်းတော့ မလိုးချင်ပါဘူး မိအေးက စကြောက် …လိုးလို့ဖြစ်မှမဟုတ်ဘူး … သူ့အကောင်တွေရှိတယ် ခေါ်လိုးခိုင်းလိုက်မယ် "

"ခေါ်လိုက်လေ နင်ဖင်ခံတာလည်း ငါကြည့်ချင်တယ် ငါ့ကိုလည်း လိုးပေး "

ဒီမိန်းမကြီး အမူးလွန်နေရုံသာ မကဘဲ ဏှာလည်း အပြတ်ထနေပြီဆိုတာ ရိပ်မိလိုက်ကြ၍ မိအေးအပြင်ထွက်ပြီး စစ်ကူတစ်ယောက်ခေါ်လာသည်။ အသက်နှစ်ဆယ်လောက်ပဲ ရှိဦးမည့် သူ့ကောင်လေးကို အခန်းထဲသွင်းလာပြီး ကျားကျားချင်း ပုလွေကိုင်ပေးနေပါသည်။ မဝင်းသန်းလည်း တဏှာစိတ်ယိုဖိတ်လာမှုကို ဘယ်လိုမှ ထိန်း၍ပင်မရတော့တာကြောင့် အသန်းဖက်ကိုလှည့်ပြီး…

"အသန်း နင့်လီးပေး ငါစုပ်ပေးမယ် "

ပြောပြီး တစ်ထွာလောက်နီးနီးရှိသည့် အသန်းလီးကြီးကို အားပါးတရပင် ပါးစပ်နှင့်စုပ်ငုံပေးနေလိုက်လေသည်။ သူ့လီးမာတောင်ပြီး တောင့်တင်းလာတာတွေ့ရတော့ မဝင်းသန်း ပက်လက်လှအိပ်နေရာက ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကားကားလေး လုပ်ပေးးလိုက်ပြီး …

"အသန်း  လိုးတော့ "

ဟုဆိုကာ အသင့်ပြင်ပေးလိုက်ရာ အသန်းလည်း နဂိုကပင် လိုးချင်နေသူမို့ သူမနှုတ်မှ ဖွင့်ဟလာသည်နှင့် တပြိုက်နက် သူမအပေါ်ကနေတက်ခွ၍ စောက်ဖုတ်ထဲလီးသွင်းကာ တက်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ပြီဖြစ်သည်။

"ဗြွတ် ဇွတ် ပွပ် ဗွပ် "

ဆိုပြီးစောက်ရည်ရွှဲနေသည့် သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ လီးဝင်သံနှင့်အတူ မဝင်းသန်းလည်း …

"အ အား ကောင်းလိုက်တာ အသန်းရယ် နင် နင်က အခြောက်မပေလို့ပဲ ဖင်လိုးခံတယ်သာပြောတယ် မင့်လီးကကြီးလိုက်တာကွယ် ဆောင့် ဆောင့် ကောင်းတယ် အပြတ်လိုးလိုက်စမ်း ဆောင့်မြန်မြန် လိုးပေး အား အ အင့် အင့် ဟင့် "

တစ်ဖက်မှာလည်း မိအေးကောင်လေးလီးမှ လရည်ထွက်အောင်ပင် မိအေးတစ်ယောက် ပုလွေစွမ်း ပြနေပေသည်။ ပြီးတော့ မိအေး ဖင်ကို ကုန်းပေးလိုက်ရာ ထိုကောင်လေးက သူ့လီးတုတ်တုတ်ကလေးနှင့် အပီအပြင် ဆော်နေပေသည်။

သူ့အရပ်နှင့်သူ့ဇာတ် ကိုက်လည်း ကိုက်ကြပါပေ့ လို့သာ မဝင်းသန်းတွေးပြီး ရယ်ချင်သွားမိပေသည်။

အသန်းက ခါးအားကောင်းကောင်းနှင့်သူမအပေါ်ကနေ အပြတ်လိုးဆောင့်၍ နေပြီး လီးကြီးမှာ စံချိန်မီပင်ဖြစ်ရာ အထူးပင် စည်းစိမ်တွေ့နေပေသည်။ သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားပင့်မကာဖြင့် အသန်းတစ်ယောက် နည်းပရိယာယ်စုံလင်စွာပင် ပင့်ထိုး ကော်ထိုး ဖိထိုး ဆောင့်ထိုး အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ လိုးနည်းစုံနှင့် စွဲမက်လောက်အောင် လှည့်ပတ်ညှောင့်လိုးပေးနေပါသည်။

လီးဝင်သံ တဘုတ်ဘုတ် တဗွပ်ဗွပ် ဆူညံစွာ ထွက်ပေါ်နေပြိး အချက်ပေါင်းရာချီအောင်ပင် မီးပွင့်မတတ် လိုးဆောင့်ချ၍ မဝင်းသန်းအကောင်းကြီးကောင်းနေရကာ အသန်းခါးကို သူမခြေထောက်နှစ်ဖက်ချိတ်၍ ကျကျနနပင် စိတ်တိုင်းကျအလိုးခံနေပါသည်။

နာရီဝက်ကျော်ကျော် စိတ်ရှိလက်ရှိကြီး  ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ပြီး အသန်းလီးကြီးထိပ်ဆီမှ လရည်တွေ တဗြွတ်ဗြွတ် ပန်းလွှတ်ထွက်သွား ရလေသည်။ မဝင်းသန်းလည်း သူမကိုယ်တိုင် ထန်နေခဲ့တာမို့ အသန်းအလိုးကောင်းနေစဉ်မှာပဲ နှစ်ချီမက စောက်ရည်များ တဖြောဖြော ထွက်ကျလာခဲ့ရပါသည်။

အသန်းလိုးပြီးတော့ မောင်အေး ( မိအေး )ကောင်လေးက သူမကို လိုးချင်သည်ဆိုပြီး တစ်ချီမရမက တောင်းပန်ကာ လိုးပစ်လိုက်သေးသည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ကျကျ ဒူးထောက်မှောက်ကုန်း၍ ပေးလိုက်သော သူမဖင်သားအိအိကြီးအနောက်ကနေပြီး မိအေးကောင်လေးက ခွေးကုန်းလိုးနေလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

ထိုကောင်လေးလီးမှာ သိပ်အကြီးစားကြီးမဟုတ်သည့်တိုင်အောင် မိအေးကဲ့သို့ အခြောက်တွေဆီက ပညာရပ်တော်တော်များများကို လေ့လာဆည်းပူးးခွင့်ရခဲ့သူမို့ မိန်းမလိုးသည့် နေရာမှာတော့ တခြားကောင်လေးတွေထက် သာပုံရပေသည်။

မဝင်းသန်းကို တစ်နာရီလောက်ကြာအောင် အချိန်ဆွဲလိုးပေးပြီး ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝ ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ခဲ့လေသည်။

သူတို့ လေးယောက်သား ဗိုက်ထဲကတကြုပ်ကြုပ်နှင့် ဆာလောင်လာသလိုဖြစ်လာ၍ အခန်းပြင်ကို ထွက်လာကြသည်။ အိမ်ရှေ့ခန်းရှိ စားပွဲတစ်ခုမှာ ဝင်ထိုင်ရင်း ဝိုင်နှင့် စားစရာအမြည်းပန်းကန်များ ဆွဲယူလိုက်ကြကာ အားဖြည့်သည့်အနေနှင့် အတူတူ စားသောက်လိုက်ကြသည်။ စိုးစိုး (စိုးယုမော် )ကိုတော့ အပြင်မှာ မတွေ့ရချေ။ အတွင်းခန်းတစ်ခန်းမှာ ရောက်နေတာပဲဖြစ်ရမည်။ သူမလည်း ညဉ့်ဦးပိုင်းကတည်းက တော်တော်ကလေး သောက်စားထားခဲ့သည်ပဲ မဟုတ်လား ။

မိအေးနှင့်အသန်း အနားကို အမျိုးသားနှစ်ယောက်သုံးယောက် ရောက်ရှိလာကြကာ တီးတိုးပြောဆို နေကြသည်။ မိအေးလည်း သူ့ကောင်လေးကို တစ်စုံတစ်ရာပြောကာ ရှောင်ခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ရောက်လာသည့် လူသစ်တွေနှင့် မဝင်းသန်းကို မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။ သောက်ကြစားကြရင်း ရေချိန်ကလေးကိုက်လာတော့ အိပ်ခန်းတစ်ခုထဲကို ရောက်ရှိလာကြပြန်ပါသည်။

ခုနကအခန်းမဟုတ်ဘဲ အိမ်နောက်ဖက်အခြမ်းမှာရှိသည့် ယခင်ကမိအေး အစ်ကိုအစ်မတွေ အိမ်ထောင်မကျခင်က နေထိုင်သည့် လူပျိုခန်း အပျိုခန်းများလည်းဖြစ်ကာ ယခုတော့ မိအေးက သူ့အပေါင်းအဖော်တွေအတွက်ဆိုပြီး အသေအချာပင် ခင်းကျင်းပြင်ဆင်ထားပေသည်။ နောက်ထပ် အခန်းသုံးလေးခန်းမကရှိသေးပြီး သူတို့အိမ်က အတွင်းဖက်မှာ အတော်အတန်ပင် ရှည်လျားသော ဖွဲ့စည်းပုံမျိုးရှိသည့် ရှေးဟောင်းအိမ်တစ်ခုလို ဖြစ်နေပေသည်။

မဝင်းသန်းတစ်ယောက် အလှည့်ကျပြီဖြစ်၍ မိအေးတို့ ကောင်လေးတစ်သိုက်၏အလယ်မှာ သူတို့ နှုတ်ဆော့ ခြေဆော့လုပ်သမျှ ခံပြီး ရောရောနှောနှော လိုက်လျော၍ပင် နေမိလေသည်။ အသန်းက ကောင်လေးငယ်ငယ် တစ်ယောက် ရင်ခွင်ထဲကနေပြီး ထိုကောင်လေးလီးကို ကိုင်ဆော့ရင်း မဝင်းသန်းထမီကိုပါ အောက်မှနေ၍ ပင့်လှန်တင်ပစ်လိုက်သည်။ အမွှေးအမြင်ထူထပ်စွာ အုံ့ဆိုင်းနေသော သူမစောက်ပတ်ကြီးက ကောင်လေးတစ်သိုက် မျက်စိရှေ့မှောက်မှာ ဖုံးမနိုင်ဖိမရ ဘွားကနဲ ပေါ်ထွက်လာရလေသည်။

"မမဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဘယ်သူမှုတ်ချင်လဲ တို့အစ်မက သဘောလဲကောင်း ပစ္စည်းလည်းလှသလောက် ပုလွေလည်း ပက်စက်တယ် "

"ဟဲ့ အသန်း လူကိုများ …ဟင်း …ငါတော့ လူပေါင်းကို မှားတော့တာပဲ "

"နို့ မမက အလိုးမခံချင်လို့လား အဖုတ်ကြီးက အရည်တွေတောင် စိမ့်ထွက်နေလိုက်တာများ ဟင်းဟင်း "

သူတို့ အခြောက်မတွေကိုတော့ မနိုင်ပါ။ မဝင်းသန်းလည်း ဖြစ်ချင်တာဖြစ် ဆိုပြီး အသန်းလီးကို ပုဆိုးအောက်ကနေ ဆုပ်ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပစ်လိုက်ရင်း …

"နင်ပဲ စလိုးတော့ အသန်းရေ ငါ့စောက်ပတ်က နင့်လီးကြီးနဲ့ လိုးမှ အယားပြေနိုင်မှာ "

သူမက ပက်ပက်စက်စက်ပင် ပြောပစ်လိုက်သည်။ အသန်းက …

"တကယ်နော် 'အသန်းက ဖင်ဖွင့်တာပဲသန်တော့ ဖင်ကိုလိုးပစ်လိုက်မှာ မမ ခံရဲလို့လား "

"ဟင်း နင်မယုံရင် တစ်ခါတည်း စမ်းကြည့်လိုက်ပေါ့ အသန်းရဲ့ ဟင်း ဟင်း "

ဆိုပြီး မဝင်းသန်းပြောဆိုလိုက်ရင်း ထိုင်နေရာက ထလာကာ အသန်းလီးကို အသေအချာပင်ထိုင်၍ ပုလွေကိုင်ပေးလိုက်သည်။ အသန်းလီးလည်း တမုဟုတ်ချင်း တောင်မတ်လာပြန်သည်။

မိအေးက မဝင်းသန်း၏ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ထားသော ဖင်အနောက်မှနေပြီး ထမီကို လှန်တင်လိုက်ကာ သူမစောက်ပတ်ကို ကုန်းမှုတ်ပေးသည်။ ကောင်လေးသုံးယောက်ကလည်း သူမအနားကိုကပ်လာကာ ဝိုင်းရံလိုက်ကြရင်း နို့ကိုင် ဖင်နှိုက်လုပ်၍ ကာမဂုဏ်စည်းစိမ်ကို စည်းလွတ်ဘောင်လွတ်ပင် သောင်းကျန်းချင်တိုင်း သောင်းကျန်းလျှက် ခံစားနေကြလေတော့သည်။

မဝင်းသန်းလည်း အသန်းကသူမဖင်ကို တစ်ချီဆော်လိုက်တာမို့ ဖင်ခံဖူးသည့် အတွေ့အကြုံကို ရရှိသွားကာ ထိုအရသာကိုလည်း တော်တော်ကလေးပင် စွဲမက်သွားခဲ့ရပေသည်။ နောက်ကောင်လေးသုံးယောက်အနက် နှစ်ယောက်က သူမစောက်ပတ်ကို လိုးပြီး ကျန်တစ်ယောက်ကတော့ သူမစောက်ပတ်ကိုသာမကဘဲ ဖင်ကိုပါ အသန်းနှင့်အတူ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ လိုးကြသည်။

သူ့နာမည် ကျော်ကျော်မိုး လို့ခေါ်ပြီး သူ့လီးမှာလည်း ညိုညိုတုတ်တုတ် ရှည်လမျောကြီးပင်ဖြစ်လေရာ အသန်းလီးနှင့်နင်လားငါလားရှိပြီး မဝင်းသန်းအနေနှင့် သူမအလိုလားဆုံးသော ကာမရသကို ပြည့်ပြည့်ဝဝပင် ခံစားလိုက်ရပေသည်။

ဒီအချိန်မှာ အိမ်အတွင်းဖက်ရှိ အခန်းတစ်ခုဆီမှာတော့ မဝင်းသန်း၏ညီမဖြစ်သူ စိုးယုမော်တစ်ယောက် ဂျော်လကီး ( အခြောက်မ ) သုံးလေးယောက်၏ ဝိုင်းသမခြင်းကို ခံနေရပြီဖြစ်သည်။ စိုးယုမော်က ဒီလိုမိန်းမလျာတွေနှင့် အတော်ကလေးတွဲဖူးသည်။ မိအေးနှင့်ရော အသန်းနှင့်ရော တအားရင်းနှီးပြီး သူတို့နှင့် တစ်ခါတစ်ရံ အဖွဲ့ကျသူပင်ဖြစ်၍ အခြောက်မတွေအကြောင်းကို နောကြေအောင်ကို သိနေသည်။

သူမမှာလည်း ကျောင်းသူဘဝကပင် အစ်မခြေရာလိုက်ပြီး ရည်းစားထည်လဲတွဲကာ မကြာခဏ ချိန်းတွေ့ခဲ့သူပင်ဖြစ်၍ အထိအခိုက် အပွန်းအပဲ့ကလေးတွေတော့ ရှိသူပင်ဖြစ်သည်။ အသက်နှစ်ဆယ်ကျော် အစိတ်ဝန်းကျင် အရွယ်ကောင်းတုန်းဖွံ့ဖြိုးမှုအရှိဆုံးအချိန်ပင်ဖြစ်၍ လင်ငတ်မလေးတစ်ယောက်အဖြစ်နှင့် တဏှာကလည်း အပြတ်ထန်သူကလေးပင်ဖြစ်လေသည်။

မိအေးတို့လို မိန်းအလျာတွေနှင့်ပေါင်းရင်း ပက်ပက်စက်စက် ညစ်တီးညစ်ပတ် အပြောအဆို အထိအတွေ့ကလေးတွေနှင့် သာယာမှုရှာဖွေရင်း တစ်ခါတစ်ရံ လူတွင်ပါလို့ ကျားကိုက်တာကိုလည်း ခံရတတ်ပါသေးသည်။

သူမကတော့ ခေတ်၏သမီးပျိုတစ်ဦးပီပီ ဘယ်အရာကိုမှ နောက်တွန့်နေသူလည်းမဟုတ်ပါချေ။ ဒီနေ့ညလည်း မူးမူးရူးရူးနှင့်ရှိနေစဉ် အခြောက်တွေကြားထဲ အပွတ်အသပ်ခံရင်း အိပ်ခန်းတစ်ခုထဲမှာ ချောင်ပိတ်မိသွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

စိုးယုမော်ကို အခြောက်နှစ်ယောက်က ကိုင်သည်။ သူတို့ကနှစ်ဖက်ချွန်တွေဖြစ်ကြ၍ ဖင်အလိုးခံသလို ကိုယ်တိုင်လည်း ဖင်အလိုးသန်သူတွေသာဖြစ်ရာ အသန်းကဲ့သို့ လူစားမျိုးပင်ဖြစ်ပေသည်။ သူတို့ ကိုင်တော့ သူတို့နောက်က ကပ်ဖားရပ်ဖား စားကြွင်းစားသည့် သကောင့်သားတွေကပါ အနောက်ကနေ ပါလာခဲ့ရလေသည်။

စိုးယုမော် တစ်ကိုယ်လုံး အဝတ်အစားတစ်စုံတစ်ရာပင် မကပ်တော့ဘဲ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဆိုသလို ခန္ဓာကိုယ် ဗလာကျင်းနေလျှက်ရှိလေသည်။ သူမနို့ကို ကိုင်သူကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ကို လက်နှင့်ပွတ်ဆွသူက ပွတ်ဆွပေးသည်။ ဘာဂျာကိုင်သူ ကိုင်သည်။

ပက်လက် တစ်ချီအလိုးခံပြီးချိန်မှာ စိုးယုမော် စိတ်ကို တင်းမထားနိုင်တော့ပါချေ။ နောက်ထပ် ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ပစေတော့ ဟုသာ စိတ်ကိုလျှော့ပြီး အဆုံးစွန်အထိ လွှတ်ပေးထားလိုက်မိလေတော့၏။

မဝင်းသန်းလက်ကို တစ်ယောက်က ဆွဲပြီး အနောက်ခန်းဖက်ဆီ ခေါ်လာခဲ့သည်။ မိအေးအိပ်နေကျ အခန်းထဲမှာ အတွဲတွေရှိနေကြပြီး လိင်တူအတွဲတစ်တွဲနှင့် အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ရယ် နောက်ထပ် အမျိုးသားနှစ်ယောက်ရယ် အခန်းထဲမှာ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြသည်။ အမျိုးသားနှစ်ယောက်အနက် တစ်ယောက်က မိအေးအဖော် မိန်းမလျာတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်နေသည်။

အားလုံးကိုယ်လုံးတီးနီးပါးဖြစ်နေကြပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် မှုတ်သူမှုတ် စုပ်သူစုပ်၍ ထင်တိုင်းကြဲနေကြခြင်းဖြစ်ပေသည်။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်က ညနေကတည်းကပင် သူတို့နှင့်အတူ ပါလာခဲ့ဟန်တူပေသည်။ အသောက်အစား လွန်ကာ ကွဲပြဲနေကြပြီး ကြည့်လို့ မြင်လို့ မကောင်းအောင်ပဲ ဖြစ်ပျက်နေကြသည်။ ယောက်ျားနှစ်ယောက် ကလည်း သူတို့မိန်းမသားနှစ်ယောက်ကို အလဲအလှယ်လုပ်၍ အလှည့်ကျစီ ဆော်နေကြပုံရသည်။

နောက်တစ်ခန်းကိုရောက်တော့ မဝင်းသန်းကိုခေါ်လာသူက အခန်းထဲကိုအရင်ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ သူတို့လူတွေရှိနေတာတွေ့ရတော့မှ မဝင်းသန်းဖက်ကို လှည့်ပြီး …

"မမ လာ ဒီအခန်းထဲ ဝင်ကြရအောင်  "

ဆိုပြီး သူမလက်ကို အသာဆွဲ၍ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ အိပ်ခန်းထဲမှာ မချောနှစ်ယောက် ကိုယ်လေးယောက်ဖြစ်နေသည်။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်က အသက်နှစ်ဆယ်အစိတ် ဝန်းကျင်တွေဖြစ်ကြပြီး သူတို့နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်တစ်နေရာစီ တစ်ယောက်က ကုတင်ထက်မှာ ယောက်ျားနှစ်ယောက်ရဲ့ အလယ်မှာ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေသလို ကျန်တစ်ယောက်ကလည်း ကုတင်အောက်ကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက်ကာ မှောက်ခုံကုန်းအိပ်လျက်သား ယောက်ျားတစ်ယောက်က သူမကိုအနောက်ကနေ ဖင်ကုန်းပြီး ခွေးကုန်းလိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။

သူမက ကုန်းကုန်းကွကွ အလိုးခံရင်းနေရင်းမှ သူ့အရှေ့မှ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့လီးကို စိတ်ပါလက်ပါပင် စုပ်ပေးနေပါသည်။ သူမမျက်နှာကို သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရပေမယ့် လက်ရှိမြင်တွေ့နေရပုံအရ ကောင်မလေးမှာ တော်တော်ကလေး ထန်နေပြီဆိုတာ မဝင်းသန်း ခန့်မှန်းမိလိုက်ပါသည်။ သူတို့သုံးယောက် လိုးနေတာကို ကြည့်၍ မဝင်းသန်းတစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချဉ်တွေပါ တင်းကနဲဖြစ်ကာ ရာဂသွေးတွေ ဆူပွက်၍ လာရလေသည်။

မဝင်းသန်းရဲ့ကောင်လေးကလည်း သူမခါးကို ခပ်တင်းတင်းပင် ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းများကို စတင်နမ်းစုပ်လာသည်။ မဝင်းသန်းလည်း ပြန်လှန်နမ်းစုပ်၍ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကိုင်ကြ နယ်နေလိုက်ကြသည်။ သူ့လက်တွေက နို့နှစ်လုံးကို ဖျစ်ကိုင်ကာနယ်နေရာက အောက်ကိုလျှောဆင်းလာပြီး သူမပေါင်ကြားထဲကို ရောက်ရှိလာသည်။ မဝင်းသန်းအဝတ်တွေ ကိုယ်ပေါ်ကနေ လျှောကျွတ်ကျသွားရသည်။

သူမ ထမီကိုပါ ချွတ်ချလိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အတန်ကြာအောင် လူးလှိမ့်ဖက်တွယ် နေမိကြရင်း စစ်စတီနိုင်းပုံစံနေကာ လူငယ်က သူမစောက်ပတ်ကို စုပ်ကာယက်ကာပေးနေသလို သူမကလည်း သူ့ရဲ့လီးကြီးကို အပြတ်ပင်စုပ်ပေးနေသည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အသွားအပြန် လျှာနှင့်လိုက်လံ ယက်ဆွ ပေးသည်။ စိတ်က ပိုမို နိုးကြွလာခဲ့ကြပြီး သူမလည်း လှဲနေရာက ထထိုင်လိုက်ကာ သူ့လီးပေါ်ကနေပြီး မြင်းစီးသလိုလုပ်၍ တက်ထိုင်ကာ သူမကပင် စတင်ဆောင့်လိုး ပေးနေလိုက်ပေသည်။

လူရွယ်၏လီးက သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲကို တစ်ကြပ်စွာဖြင့်တိုးဝင်သွားသည်။ အခြောက်လင်လီးက မသေးလှပါလားလို့ သူမတွေးရင်း လီးကြီးကို တဆုံးအထိရောက်အောင် သူမဖင်ကြီးကို လူးကာလှိမ့်ကာဖြင့် ဖိလိုက်ကြွလိုက်လုပ်၍ ဆောင့်လိုးချနေလိုက်သည်။

"စွတ် ဖတ် ဗွပ် စွတ် စွိဖတ် ဖွပ် ဘွပ် "

"အ အင့် …အင့် …ဟင်း "

သူမ နှုတ်မှ ညည်းသံကလေးထွက်ပေါ်လာတော့ သူမ၏နဘေးမှ အမျိုးသမီးကလေးက သူမဖက်ကို လှည့်၍ ကြည့်လာသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မျက်နှာဆိုင်မိသွားကြသည်။ မဝင်းသန်းထိတ်ကနဲဖြစ်ပြီး မျက်နှာပျက်သွားသလို မှိန်ပျပျမီးရောင်အောက်မှာ အမြင်များမှားနေမလားဆိုပြီး သူ့မျက်လုံးကို သူ ပွတ်ကြည့် လိုက်မိသေးသည်။

သူမ အထင်ရောအမြင်ပါ မမှားပါချေ။ စိုးယုမော်မှ စိုးယုမော်အစစ်ပဲဖြစ်နေသည်။

"မ မမ "

"ဟင် … စိုး  စိုးစိုး …အကြီးမ …နင် … နင် "

တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စကားပင်ဆက်မပြောနိုင်ကြတော့ဘဲ ရှက်အမ်းအမ်းဖြစ်ကာ နှုတ်ဆွံ့နေမိကြသည်။ မထူူးတော့ပြီ။ ခုအခြေအနေမျိုး ရောက်မှတော့ ရှက်နေလို့ကော ဘာများ ထူးခြားလာနိုင်ဦးမှာမို့လို့လဲ ဟူ၍ မဝင်းသန်းတွေးရင်း တစ်ဖက်ကိုလှည့်ကာ ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ် ဆက်လုပ်နေလိုက်ပါတော့သည်။

မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့်အကြာမှာ သူမရော ကောင်လေးပါ သုက်ရည်များထွက်ကျလာရကာ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ ကုတင်ပေါ်က ကောင်နှစ်ကောင်ဆင်းလာပြီး သူမကိုယ်ခန္ဓာကို လာရောက်ထိတွေ့ကိုင်စမ်းလာကြသည်။

"မဝင်း လာလေ အပေါ်မှာ ထိုင် "

"အင်း ဟင်းဟင်း "

မဝင်းသန်း ငြင်းဆန်ဖို့ရာ မစွမ်းသာတော့ပါ။

ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့လည်း သူမ အသက်ရှူချိန်တောင်မရအောင် ဖြစ်ရပြန်ပါသည်။ အလဲအကွဲ ဆော်ကြသည်။ လီးချောင်းတွေက သူမစောက်ပတ်ကိုရော ဖင်စအိုကိုပါ မချန်ဘဲ နှစ်ပေါက်စလုံးကို ပြိုင်တူ လက်ကုန်ပင် လိုးခွဲပစ်လိုက်ကြပါသည်။

နောက်ထပ် တစ်နာရီခန့် ကုန်ဆုံးသွားချိန်မှာတော့ …

မဝင်းသန်းတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံး ဘဲတစ်ပွေစီကို အပေါ်စီးကနေ တက်ခွပြီး ပျော်ပျော်ကြီး မြင်းစီးမောင်းနှင်၍ နေခဲ့ကြပြီ ဖြစ်သည်။ သူတို့ရဲ့အနားမှာလည်း အလှည့်ကျစောင့်နေသူက ကျန်ရှိသေးသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး မထူးဇာတ်ကို ဆက်ခင်းကြရုံမှလွဲ၍ အခြားလမ်းလည်း မရှိတော့ပြီ။

ညီအစ်မနှစ်ယောက် တစ်ယောက်မျက်နှာကိုသာ တစ်ယောက် ကြည့်ရင်း မချိပြုံးကလေးကိုသာ ပြုံးပြနိုင်ကြရှာတော့သည်။

မထင်မှတ်ဘဲ ချဲပေါက်ပြီး ပျော်ပွဲနွှဲခဲ့ရာကနေ မထင်မှတ်ဘဲ ညီအစ်မနှစ်ယောက် ညောင်မြစ်တူးရာက ပုတ်သင်ဥပါပေါ်သည့်ကိန်းမျိုး ဆိုက်ခဲ့ကြရသည်။ တစ်ယောက်အဖြစ်သနစ်ကို တစ်ယောက် ရှင်းရှင်းပြက်ပြက် မျက်ဝါးထင်ထင်ပင် မြင်တွေ့ခဲ့ရပါသည်။

တစ်ညအချိန်လွန်မြောက်၍ နောက်တစ်နေ့ မနက်ကျတော့ ညီအစ်မနှစ်ယောက် အိမ်ကို အတူတကွ ပြန်ခဲ့ကြပြီး အိပ်ခန်းထဲတန်းဝင်ကာ အနားယူလိုက်ကြပါသည်။

"အကြီးမ နင်ဘယ်သူ့ကိုမှ လျှောက်မဖွရဘူးနော် "

"မမဝင်းကလဲ ဖွစရာလားလို့ စိုးလည်း သိတာပေါ့ … ကိုယ့်ညီအစ်မချင်းပဲ ဥစ္စာကို … ဟင်း … စိုးတော့ မမကို မျက်နှာ အရမ်းပူမိတာပဲ "

အစ်မဖြစ်သူနှင့်စိုးယုမော် စကားပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။ မဝင်းသန်းက သူမကို နှစ်သိမ့်သည့်လေသံဖြင့် …

"ပြီးတာလည်း ပြီးပြီပဲကွယ် ပြောရရင် မမလည်း … မျက်နှာဘယ်နား ထားရမယ် ဆိုတာတောင်မသိပါဘူး … စိုး နင် မမကို စိတ်မဆိုးပါဘူးနော် "

"မဆိုးပါဘူး …မမလဲ မဆိုးနဲ့နော် စိုးကတော့ မမဆူမှာကိုပဲ ကြောက်တယ် "

"အော် ငါက နင့်ကို ဘယ်လိုလုပ် ဆူရမှာလဲ … ဟင်း … ငါ  ငါကိုယ်တိုင်ကိုက … "

မဝင်းသန်းပြောရင်း စကားတစ်ပိုင်းတစ်စနှင့် ရပ်လိုက်ပြီး သက်ပြင်းကိုအသာချလိုက်ပါသည်။ နှစ်ယောက်သား ဆိုင်တောင်မှ မထွက်ဖြစ်ကြဘဲ အိမ်မှာပင် တစ်ရက်နှစ်ရက်အနားယူလိုက်ကြပါသည်။

သူချဲပေါက်သည့်အကြောင်းကို သုံးလေးရက်လောက်နေမှ အိမ်ကအမေနှင့် ညီမငယ် ဝင့်ဝါခိုင်ကို ပြောပြသည်။ ဝင့်ဝါခိုင်ကို ဆွဲကြိုးလေး နားကပ်လေးလုပ်ပေးလိုက်တော့ ပျော်လိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း။ ညီမငယ်၏အပျော်ကို ကြည့်၍ အစ်မနှစ်ယောက်ရင်ထဲမှာ ပီတိလှိုင်းတွေ ဖြာဝေသွားကြလေသည်။

နောက်ရက်တွေမှာ မိအေးနှင့်အသန်းတို့ အိမ်ကိုမကြာခဏ ရောက်ရောက်လာပြီး သူတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို အိမ်အလည်ဆိုပြီး ခေါ်သွားတတ်ကြသည်။ မိအေးမဟုတ်လျှင် အသန်း တစ်ယောက်ယောက်တော့ ရောက်ရှိလာတတ်သည်။ အမေနှင့်ညီမယ်တို့က မသိပေမယ့် မဝင်းသန်းတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက် ချဲတစ်ကြိမ်ပေါက်တာကို အကြောင်းပြုုပြီး မိအေး အသန်းတို့ အခြောက်မတွေနှင့်ပေါင်းပြီး သူတို့အုပ်စုနှင့် အဖွဲ့ကျကာ ကာမသုခကို ပျော်ပျော်ကြီး ခံစားနေကြပါလေသည်။

ဘိုးတော်ဆီ ချဲဂဏန်းယူဖို့ သွားရောက်ကြပြီး ကျေးဇူးဆပ်သည့်အနေနှင့် ငွေနှင့်လက်ဆောင်ပစ္စည်းများ သွားရောက်ကန်တော့ကြကာ နောက်ထပ် သုံးလုံးတိုက်နှစ်ကြိမ်တိတိ နှစ်ထောင်ဖိုးတစ်ကြိမ် သုံးထောင့်ငါးရာဖိုးတစ်ကြိမ်စီလောက် ပေါက်လိုက်ကြသေးသည်။

ငွေရွှင်တော့ လူလည်း ရွှင်လာကြသည်။ ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်ကလေးနေလာကြတာမို့ မဝင်းသန်းတို့ စိုးယုမော်တို့ ညီအစ်မအလှက အများကြားထဲမှာ ထင်ထင်ပေါ်ပေါ်ဖြစ်ကာ ပြောစမှတ်ပင်တွင်လာခဲ့ရလေသည်။ ညီအစ်မနှစ်ယောက်က ယခင်ကထက်ပို၍ တပူးပူးတတွဲတွဲ သွားအတူ လာအတူ ရှိလာခဲ့ကြပေသည်။

မဝင်းသန်းလည်း နောက်ပိုင်း ကွမ်းယာဆိုင်မှ အမီနာယောက်ျား ခင်ရွှေနှင့် တော်တော်ကလေး အတွေ့ကျဲသွားရပါသည်။ ဒီကြားထဲ ထူးခြားမှုတစ်ခုအနေနှင့် ပြောရမည်ဆိုလျှင်တော့ သူတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက်၏ ဆက်ဆံရေးကိုပဲ ပြောရပေတော့မည်။

ညီအစ်မနှစ်ယောက် ခါတိုင်းထက် ပိုချစ်လာကြပုံရသည်။ စိုးယုမော်က သူမလက်ရှိအလုပ်ဝင်နေသည့် အထည်ဆိုင်မှ ထွက်လိုက်ပြီး အစ်မဖြစ်သူ မဝင်းသန်းနှင့်အတူပင် ဈေးထဲကဆိုင်မှာ အတူထိုင်ကာ ဆိုင်ကိုတဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးချဲ့လုပ်ကိုင်လာခဲ့သည်။ ချဲပေါက်ထားသော ငွေများလည်း ရှိလာသဖြင့် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှု ပိုကြီးလာသလို ပိုပြီးတော့လည်း အမြတ်အစွန်းများရရှိကာ အောင်မြင်မှုပိုရလာသည်။ ဆိုင်အကူအလုပ်သမားတွေပါ ငှားရမ်းနိုင်လာပြီး ညီအစ်မနှစ်ယောက် ယခင်ကလို အလုပ်သိပ်မပိတော့ဘဲ အချိန်ပိုကလေးများ ရလာခဲ့ကြသည်။ သွားသွားလာလာ လုပ်နိုင်လာကြသည်။

သူတို့နှစ်ယောက် ယခင်က တစ်ယောက်တစ်ခန်းစီ အခန်းခွဲအိပ်ကြပေမယ့် နောက်ပိုင်း မိအေးတို့ အသန်းတို့ အုပ်စုနှင့် အထိအတွေ့များလာရာကနေ နှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်းထဲမှာ တစ်ကုတင်တည်းမွေ့ယာတစ်ခုတည်း အတူအိပ်ဖြစ်လာကြသည်။ နှစ်ယောက် ပူးပူးကပ်ကပ် တီးတိုး သဖန်းပိုးထိုးချိန် ပိုများလာသည်ဟုပဲ ဆိုရချေတော့မည်။

ယောက်ျားသနာတွေအကြောင်းပြောကြသည်။ သူတို့နှင့်လုပ်ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ပါးစပ်အရသာခံကာ ပြန်ပြောင်းပြောဆိုကြရင်း အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းတွေလို တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်၍ နို့ကိုင် စောက်ပတ်နှိုက်ခြင်းများကို လုပ်တတ်လာကြသည်။ အကြီးရော အငယ်ရော ကာမစိတ်ထက်သန်ကာ တဏှာထန်သူတွေချည်းပဲမို့ ယောက်ျားလီးအကြောင်းပြောရင်း လိုးကား(အောကား) တွေ ညစဉ် အတူတကွ ထိုင်ကြည့် ဖြစ်ခဲ့ကြပါသည်။

တစ်နေ့ မြို့ထဲဖက်ကို ကိစ္စတစ်ခုနှင့်အသွားမှာ ကားတစ်စီးပေါ်ကနေ လူတစ်ယောက်ဆင်းချလာပြီး …

"မမ ဝင်း … "

ဆိုပြီး သူမလက်ကို လာရောက်ဆွဲကိုင်၍ မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ မတွေ့ဖြစ်တာကြာပြီ ဖြစ်သော မြတ်သူကို ပြန်တွေ့လိုက်ရသည်။

"မမ ကျွန်တော် လူမမှားပါဘူးနော် …ကျွန်တော့်ကို မှတ်မိတယ်မဟုတ်လား "

သူကပြောတော့ မဝင်းသန်း ချစ်စဖွယ်ကောင်းအောင်ပြုံး၍ပြလိုက်ရင်း …ခေါင်းလေးကို အသာညိတ်ကာဖြင့် …

"မှတ်မိပါတယ်မောင်လေးရယ် လူမမှားပါဘူး ဟင်းဟင်း ဟင်း "

မဝင်းသန်းက ရယ်မောပြောဆိုလိုက်ရင်း …

"ဒါနဲ့ မောင်လေးက ဘယ်သွားမှာမို့လို့လဲ "

"အော် ကျွန်တော့် ဘောစိခေါ်လို့လာခဲ့တာ ငွေစာရင်းရှင်းစရာရှိတာနဲ့ ခု ကိစ္စပြီးလို့ တည်းခိုခန်းပြန်မှာ အစ်မရဲ့ အတော်ပဲ "

မဝင်းသန်း မျက်စောင်းလဲ့လဲ့ကလေးထိုးကြည့်လိုက်ရင်းက …

"ဘာ အတော်ပဲ လဲ …ဟွန်း "

"မမ ခု ပြန်တော့မလို့လား အချိန်ကလေးနည်းနည်း မရဘူးလား "

"ဘာလဲ မင်းက မမကို ဘာကျွေးချင်သေးလို့လဲ "

"မမစားချင်တာစား ကျွေးမှာပေါ့မမရဲ့ မတွေ့တာကြာပြီဆိုတော့ စကားတွေပြောချင်နေတာ ပြီးတော့… ကျွန်တော်မမကို အရမ်းလွမ်းတယ် သိလား မမရဲ့ "

"အံမယ် ကိုပို … ဒါဖြင့် ဘယ်သွားကြမှာလဲ ပြော "

"မမကို တစ်ခုခုကျွေးချင်သေးတယ် စားသောက်ပြီးမှ ဟိုကို သွားကြတာပေါ့ နော်မမ "

"ဘယ်ကိုလဲ "

သူမက သိလျက်နှင့်ပင် မသိဟန်ပြု၍ မေးလိုက်တော့ …

"ကျွန်တော့် အလုပ်ထဲ သွားမယ်လေ ဒီရက်ပိုင်း လူအလာနည်းတော့ အခန်းလွတ်တွေ အများကြီးရှိတယ် မမ အိုကေ ပါတယ်နော် …"

မဝင်းသန်း ခဏအကြာ နှုတ်ဆိတ်လို့ သွားရာက သူ့ကိုစေ့စေ့ကလေး စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး …

"တစ်ယောက်တည်းပဲနော် မမ အချိန်သိပ်မရဘူး မနက်အလုပ်သွားဖို့လည်း ရှိသေးတယ် "

"စိတ်ချမမ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်း …"

ဆိုပြီး …

"မမကို သိပ်တွေ့ချင်လွန်းလို့ … ကားပေါ်ကဆင်းဆင်းချင်း မမကို လှမ်းမြင်တာနဲ့ … ခေါ်လိုက်ရတာ "

"အဟင်း ဟင်း   ဟင်း …မမလည်း မင်းလိုပါပဲ မောင်လေးရယ် မမ မင်းကို သိပ်တွေ့ချင်ပါတယ် "

"ဟား တကယ်နော် "

"တကယ် …အဟင်းဟင်း "

နှစ်ယောက်သား ပုခုံးချင်းယှဉ်၍ လက်တွဲပြီး လျှောက်လာခဲ့ကြလေသည်။

စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို အရင်ဝင်လိုက်ကာ ဗိုက်ပြည့်အောင် ဖြည့်လိုက်ကြသည်။ ပြီးမှ မြတ်သူခေါ်ရာနောက်ကို မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်ပါလာခဲ့လေသည်။

တည်းခိုခန်းမှာ ခါတိုင်းနှင့်မတူ …  မြတ်သူပြောသလိုပင် လူရှင်းနေသည်။ အလုပ်ချိန်မဟုတ်လို့ပဲလားတော့ မသိချေ။ မြတ်သူတို့ တည်းခိုခန်းက ငါးလုပ်ငန်းဦးစီးဋ္ဌာနနှင့် နီးနေတာကြောင့်လည်း သူ့ရာသီချိန်ဖြစ်သော လေလံဆွဲချိန်မျိုးကျမှသာ လူစည်ကားတတ်ခြင်းဖြစ်ကြောင်း သူကရှင်းပြသည်။

ဆက်ရှင်ခန်းမဟုတ်သော သီးသန့်အခန်းတစ်ခုထဲမှာ သူတို့နှစ်ယောက်တွေ့ဆုံကြသည်။ မြတ်သူက သောက်စရာတစ်ခုခုယူဦးမလားမေးပြီး မဝင်းသန်းအတွက် စပျစ်ဝိုင်မှာပေးသည်။

မြတ်သူ၏လီးကို မဝင်းသန်းမတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်၍ အပီအပြင်ပင် စိတ်လိုလက်ရ စုပ်ပေးမှုတ်ပေးနေသည်။ သူ့လီးထိပ်ခေါင်းကြီးကို သားရေဖြဲလှန်ပြီး လဒစ်ကြီးကိုငုံ၍စုပ်ပေးလိုက်သည်။ လီးကိုယ်ထည်ကြီးကို လျှာနှင့်ယက်ကာသပ်ကာဖြင့် လီးတစ်ချောင်းလုံး တောင်မတ်ထကြွလာအောင် လှုပ်နှူးကာဆွကစားပေးသည်။ သူ့ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ပါးစပ်ထဲထည့်ငုံကာ ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ အသံထွက်အောင်စုပ်၍ပေးလိုက်သေးသည်။

မြတ်သူလီးက သူမအာငွေ့ရသည်နှင့်ပင် ချက်ချင်းကြီးတောင်မတ်လာချေပြီ။

မြတ်သူက သူမ၏ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ယူလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကားကား ပြုလုပ်စေလျှက် ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားထဲ ဝင်ထိုင်ကာ ကျကျနနပင်ဘာဂျာကိုင်ပေးသည်။ မြတ်သူ၏ အစုပ်အမှုတ်များက သူမ၏ ပုန်းလျှိုးနေသော ရာဂရမ္မက်ကို တဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်ဆူပွက်လာအောင် အဆက်မပြတ် မီးထိုးပေးလိုက်သည့်နှယ် မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ထွန့်လူးစွာ ကြွမြောက်တက်လာရလျှက် မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဒိန်းဒလိန်းနတ်ပူးစ ပြုလာရပါသည်။

သူမ၏စောက်ခေါင်းကလေးထဲကို မြတ်သူ လက်နှင့်အဆက်မပြတ်ထိုးဆောင့်၍ အစိထိပ်ဖူးကလေးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးသည်။

အခေါင်းတစ်ခုလုံးအားမွှေနှောက်ကာ လျှာနှင့်ထိုးယက်ဆွပေးသည်။ အကွဲကြောင်းကလေးကို အောက်မှနေ၍အထက်သို့ လျှာအပြားလိုက်ကြီး ပင့်ယက်သပ်တင်ကာ ဖင်စအိုဝကလေးကိုပါ လျှာထိပ်နှင့် ထိုး၍ထိုး၍ဆွပေးလိုက်လေရာ မဝင်းသန်းတဏှာထလွန်း၍ မျက်ဖြူပင်ဆိုက်မတတ် ဖြစ်ခဲ့ရလေပြီ။

"လိုးတော့ မောင်လေးရယ် အစ်မ ကောင်းလွန်းနေပြီ "

"ဟုတ်ကဲ့ လိုးမှာပါ မမ ကျွန်တော်လည်း လိုးချင်လွန်းလို့ မမကိုစောင့်နေခဲ့တာ ကြာပါပြီ "

မဝင်းသန်းက ခွင့်ပြုချက်ပေးလိုက်တော့ မြတ်သူ အပီအပြင် ဝုန်းဒိုင်းကြဲလိုက်လေတော့သည်။ သူ့ဂေါ်လီလီးကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ်အဝမှာတေ့ချိန်ပြီး စောက်ခေါင်းကလေးထဲကိုတဆုံးသွင်း၍ အသည်းအသန်ပင် ဆောင့်လိုးချလိုက်ပါသည်။ ဂေါ်လီလီးဒဏ်ကို မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ကော့ပျံနေအောင် ခံရပြီး တဏှာစိတ်လည်း ပို၍ပင်နိုးကြွလာရသလို ဖြစ်လာရလေသည်။

"အစ်မ ကြိုက်လား ကျွန်တော်လိုးတာ "

"ကြိုက်တယ် မြတ်သူ နင်က လီးလည်းကြီးသလောက် လိုးတာလည်းသန်လွန်းတယ် တစ်ချက်တစ်ချက် ဆောင့်လိုက်ရင် နင့်ကနဲ နင့်ကနဲပဲ … ဂေါ်လီနဲ့လိုးတာက နင့်တစ်ယောက်တည်းပဲ မမ ခံဖူးတာပါ မြတ်သူရယ် "

မဝင်းသန်းက ပွင့်လင်းစွာပင် ပြောဆိုလိုက်ပါသည်။

မြတ်သူအနေနှင့်လည်း သူမနှင့်တစ်ခါဆုံဖူးပြီး စိတ်ရှိလိုးခွင့်ကို မကြုံလိုက်ရတာမို့ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ သူမကို အားခဲပြီး စောက်ပတ်ကိုသာမက သူမ၏ ဖင်သားကားအိအိကြီးကိုပါ ဝဝလင်လင်လိုးတော့မည်ဟူ၍ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ဟန်တူပေသည်။

တစ်နာရီလောက်ဆောင့်လိုးပြီး လရည်ထွက်ချိန်မှာတောင် အနားမယူဘဲ သူမစောက်ပတ်ကို နောက်တစ်ချီ ထပ်မံလိုးပေးနေသည်။ နှစ်ချီဆက်လိုးပြီး မဝင်းသန်းလည်း စောက်ရည်အလီလီထွက်ကာ အတော်ကလေး ပန်းလျသွားခဲ့ရသည်။

ဒီတစ်ချီလိုးပြီး ခဏနား၍ မြတ်သူအပြင်ထွက်သွားသည်။ သူ့လီးကို ကြာရှည်စိမ်ပြီး လိုးနိုင်အောင် ဆေးတစ်မျိုးကို သွားရောက်လိမ်းကျံပြီး မကြာမီ ပြန်ရောက်လာခဲ့ပါသည်။

ထိုဆေးအစွမ်းနှင့်ပင် မြတ်သူ မဝင်းသန်း၏ဖင်ကိုပါ တစ်ချီ ထပ်လိုးပစ်လိုက်သည်။ ဂေါ်လီလီးကြောင့်ရော ကြာဆေးအစွမ်းကြောင့်ပါ မဝင်းသန်း ဖင်ကွဲမတတ်အလိုးခံပြီး ဝေဒနာခံစားရသော်လည်း ရမ္မက်တဏှာရဲ့ ဦးဆောင်မှုအောက်မှာ မြတ်သူအလိုကို သူမ ဘယ်လိုမှ မငြင်းဆန်နိုင်ခဲ့ပါချေ။ စောက်ပတ်ကိုလိုးလိုး ဖင်ကိုပဲလိုးလိုး သူမအနေနှင့် သူလုပ်သမျှ စုံမှိတ်ပြီး ကုန်း၍သာ ခါးစည်းအလိုးခံနေမိပါသည်။

သူမ မပြန်ခင် မြတ်သူက ခွေးကုန်းလိုးချင်သည်ဆိုပြီး တစ်နာရီခန့်ကြာအောင် တစ်ချီထပ်လိုးလိုက်သေးသည်။ မြတ်သူအနေနှင့် သူမကို စုစုပေါင်းလေးချီတိတိ စိတ်ရှိပင် စောက်ပတ်နှင့်ဖင်ကို အလဲလဲအကွဲကွဲ လိုးဆောင့်ပစ်လိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

ဒီနေ့ ညီမဖြစ်သူ စိုးစိုး လိုက်မလာတာကဘဲ သူ့အတွက် ကံကောင်းသေးသည်ဟု မဝင်းသန်းတွေးလိုက်မိသည်။ နို့မဟုတ်လျှင် စိုးစိုးလည်း သူမနှင့်အတူ ဝေစုခွဲ၍  မြတ်သူလီးကို အလိုးခံမည်ဆိုတာ ကျိန်းသေပါသည်။

မြတ်သူက မနက်ဖြန်ထပ်လာဖို့ ချိန်းလိုက်တော့ မဝင်းသန်း အသေအချာပင် ခေါင်းညိတ်ကတိပေးလိုက်သည်။

"အစ်မလာခဲ့မယ် တစ်ယောက်တည်းတော့မဟုတ်ဘူး အဖော်ပါမယ် မင်း ဆက်ဆက်စောင့်နေပါ "

"စိတ်ချ မမဝင်း ကျွန်တော်စောင့်နေမယ် မမတို့အတွက် အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်စီစဉ်ပေးပါ့မယ်"

သူ့ကို အနမ်းနှင့်နှုတ်ဆက်ရင်း မဝင်းသန်း အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့သည်။

စိုးယုမော်က သူ့အစ်မပြန်အလာကို စောင့်နေသည်။ မဝင်းသန်းပြန်ရောက်တော့ အကျိုးအကြောင်းမေးရာ ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင် သူမက ပြောပြလိုက်သည်။

"မမလူက ဖင်ကိုပါလိုးသေးလား "

"ဒါပေါ့ သူ့ဟာက ဂေါ်လီလီးကြီး ဖင်ကွဲအောင်ခံရတာ "

"မနက်ဖြန် ပိတ်ရက် စိုးလည်းလိုက်မှာနော် မမ "

"အေးပါဟယ် နင့် အကြောင်း ငါမသိတာကျလို့ "

"အဟင်းဟင်း  ဟင်း "

စိုးယုမော် တဟင်းဟင်းရယ်မောရင်း …

"မမကို စိုးမပြောပြရသေးဘူး "

ဆိုပြီး နေ့ခင်းက အသန်း အိမ်ကိုလာသွားကြောင်းနှင့် မနက်ဘိုးတော် ခရီးထွက်မည်ဖြစ်၍ မှော်ဘီကို သွားရောက်ကြိုဆိုဖို့ သူတို့အဖွဲ့ကို ခေါ်ထားကြောင်း မိအေးမော်လမြိုင်ရောက်နေ၍ သူတို့ညီအစ်မ မလာမဖြစ်လာခဲ့စေချင်ကြောင်း အသန်းမှာထားတာကို အစ်မဖြစ်သူအား ပြောပြလိုက်သည်။

"နင် စောစောက ဘာလို့ မပြောတာလဲ စိုးရယ် ငါတို့ ပြင်ဆင်စရာရှိတာတွေ ပြင်ဆင်ကြတာပေါ့ "

ဆိုပြီး ဘိုးတော် ခရီးတစ်ခုထွက်ခွာမည့်အချိန်တိုင်း တပည့်ရင်းတွေကို ချဲဂဏန်း ဒဲ့ပေးသွားတတ်သည့် အကြောင်းကို ညီမဖြစ်သူသိအောင် မဝင်းသန်းက ပြောပြလိုက်ရင်း လိုအပ်သည့် ဖယောင်းတိုင် အမွှေးတိုင်များနှင့်တကွ အခြားအသုံးအဆောင်များကို ဝယ်ရန် အပြင်ထွက်သွားလိုက်ပါသည်။

သူမပြန်ရောက်တော့ နှစ်ယောက်သားရေမိုးချိုး ညနေစာစားသောက်ပြီး အမေနှင့်ညီမငယ်ဝင့်ဝါကို မှာစရာရှိတာတွေ မှာကြား၍ မိအေးအိမ်ကို တစ်ညအိပ်ရန်ဆိုပြီး ထွက်လာလိုက်ကြသည်။

အိမ်မှာ လူစည်နေသည်။

မိအေးနှင့်အသန်းကပုံစံချင်းတော့မတူပေ။ အသန်းက မြို့ထဲမှာအလှပြင်ဆိုင်ဖွင့်ထားပြီး မိအေးအိမ်ကို စိတ်ကြိုက်ဝင်ထွက်သွားလာနေသူဖြစ်ကာ သူက လောင်းကစားမျိုးစုံ ဝါသနာပါသည်။ သူရောက်လာလျှင် ပိုကာမဟုတ်လျှင်တောင် တွမ်တီဝမ်းတို့ ရှမ်းကိုးမီးတို့လို ဖဲဝိုင်းကြိတ်ဝိုင်းလေးတစ်ဝိုင်းတော့ အနည်းဆုံး ဖြစ်လေ့ရှိသည်။ ဒီလိုဝိုင်းမျိုးကတဆင့် သူငယ်ထောင်တတ်သည်။ သူ့စိတ်ကြိုက်သတ္တဝါကလေးတွေကို ဆွဲစားတတ်သည်။

မဝင်းသန်းနှင့်စိုးယုမော်ရောက်တော့ မနက်သွားမည့်ကိစ္စ စကားပြောဆိုတိုင်ပင်ကြရင်း ဘိုးတော်ရှိရာ မှော်ဘီဖက်ကိုသွားရောက်ကြိုဆိုရမည်ဖြစ်၍ မနက် ၈နာရီတွင်ထွက်ခွာမည်ဖြစ်ကြောင်း ကားအဆင်သင့် စီစဉ်ထားပြီးဖြစ်သည် ဟူ၍ ပြောပြနေသည်။ ဘိုးတော်က ညနေရထားနှင့် မန္တလေးမှတဆင့် ရှမ်းပြည်နယ်ဖက် သို့ သွားမည်ဟုသိရပြီး မှော်ဘီကနေ သူခရီးတစ်ထောက်နားနေကျ တည်းခိုအိမ်တစ်ခုဆီကို သွားရောက် ပို့ဆောင်ပေးရမည်ဖြစ်သည်။ ညနေကျမှ အသန်းတို့ လူသိုက် သူ့ကို ဘူတာကြီးကို လိုက်ပို့ကြမည်ဟု သိရသည်။

"မမဝင်းတို့ နားချင်နားကြလေ ပျင်းရင် အသန်း လူလွှတ်ခဲ့ပေးမယ် "

"နင်နော် ခရီးရောက်မဆိုက် ပြောတော့မယ် "

မဝင်းသန်းက လူရှေ့သူရှေ့မို့ သူ့ကိုမာန်လိုက်ရသည်။

"မမ ပြောစရာရှိတယ်"

အသန်း သူမကို လက်ဆွဲခေါ်ပြီး တီးတိုးပြောဆိုသည်။ သူ့ဘော်ဒါလေးငါးယောက်ထိုင်နေသည့်ဖက်ကို လက်ညှိုးညွှန်ပြီး တစ်စုံတစ်ရာပြောနေသည်။ စိုးယုမော်က မသိသလိုလုပ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့ရင်း မိအေးအခန်းထဲမှာ ဝင်ရောက်နားနေလိုက်သည်။

မကြာမီ မဝင်းသန်းရောက်လာကာ အခွေကြည့်ရအောင် ဆိုပြီး ဗွီဒီယိုအခွေတစ်ခွေစက်ထဲထည့်၍ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ထိုင်ကြည့်ကြသည်။ မဝင်းသန်းလက်ထဲမှာ အသန်းပေးလိုက်သော ဝိုင်ပုလင်းနှင့် မြည်းစရာအစားအစာတွေ ပါလာတာမို့ နှစ်ယောက်သား ဝိုင်သောက်ရင်း အောခွေတစ်ခွေနှင့် မိအေးအိပ်ခန်းထဲမှာ ဇိမ်တွေ့နေကြလေသည်။

"မမ ဒီနားလာ လေ "

စိုးယုမော် သူ့အစ်မကိုလှမ်းခေါ်သည်။

"အသန်း ဘာပြောလဲ ပြောပြပါဦး မမရဲ့ "

သူ့အစ်မခါးလေးကို လှမ်းဖက်ရင်း စိုးယုမော် အစ်အောက်ကာ စကားနှိုက်ကြည့်သည်။

"နင့် ကောင်မက ဏှာထတဲ့အကြောင်းပဲ ပြောမှာပေါ့ စိုးစိုးရယ် "

"သူရော အထဲဝင်မလာဘူးလား မမ …ဖဲချည်း မက်နေတာနဲ့ တူတယ် "

"သူ့အဖော်သုံးယောက် လာမှာတဲ့ လူလွှတ်အခေါ်ခိုင်းထားတယ် ခဏစောင့်နေဆိုပြီး လာပြောသွားတာ "

"ဒီလိုလား ဟင်းဟင်း ဘယ်သူတွေများ ဖြစ်မှာပါလိမ့် "

"မမလည်း မပြောတတ်တော့ပါဘူး စိုးစိုး ရေ"

မဝင်းသန်း သူ့ညီမပုခုံးတစ်ဖက်မှာ ခေါင်းကလေးမှီ၍ထိုင်လိုက်ရင်း တီဗွီစကရင်ရှိရာဆီကို စူးစိုက်ကြည့်နေလိုက်ပါသည်။ စိုးယုမော် သူ့အစ်မခန္ဓာကိုယ်အိအိကလေးကိုထွေးဖက်ထားရင်း ဆံယဉ်စကလေးတွေကို သပ်တင်ပေးသည်။ မမနို့အုံကို အသာစမ်းကိုင်၍ နို့အုံအခြေကနေ ဖျစ်နယ်ကာ ဆုပ်ညှစ်ကစားလိုက်ရင်း …

"မမကတင်းအိနေတုန်းပဲနေတုန်းပဲနော် စိုးစိုး စို့ပေးရမလားပြော "

"နင် စို့ချင်စို့လေ ဒီဖက်လှည့်လိုက် "

တစ်ယောက်နို့ကိုတစ်ယောက်ဖျစ်ချေနယ်၍ အင်္ကျီကိုဆွဲလှန်တင်လိုက်ရာက နို့အုံချင်း နို့သီးခေါင်းကလေးတွေ ခလုတ်တိုက်မိသွားကြသည်။ မဝင်းသန်းနို့နှစ်လုံးကို စိုးယုမော်အပြတ်ပင်စို့ပေးလိုက်သည်။ မဝင်းသန်းလက်များကလည်း ညီမစိုးယုမော်၏ရင်သားနှစ်မြွှာအား ညှစ်ချေနယ်၍ နေကာ ပေါင်ကြားထဲကို လက်ထည့်ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ မိနစ်အနည်းငယ်ကြာတော့ ညီအစ်မနှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှာ လုံးထွေးသွားကြလေပြီ။

စိုးယုမော်က မဝင်းသန်းစောက်ပတ်ကို လျှာနှင့်ယက်ကာဆွကာပေးနေသည်။ မဝင်းသန်းစောက်ပတ်တစ်ခုလုံး အရည်တွေက မြင်မကောင်းအောင်ပင် ရွှဲစိုနေပြီဖြစ်သည်။ အသန်းက အခန်းတံခါးတွန်းဖွင့်ပြီး သူ့မိတ်ဆွေနှစ်ယောက်ကို ခေါ်သွင်းလာချိန်မှာ ညီအစ်မနှစ်ယောက် အဝတ်အစားမလုံမလဲနှင့် ကုတင်ပေါ်မှာ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြတာကို အားလုံး တွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်။

အားကောင်းမောင်းသန်ယောက်ျားသားနှစ်ယောက်၏အလယ်မှာ မဝင်းသန်းရော စိုးယုမော်ပါ ရက်ရက်စက်စက်ပင် အကိုင်ခံလိုက်ရသည်။ အသန်းက သူ့စိတ်တိုင်းကျ ယောက်ျားနှစ်ယောက်ကိုရွေးပြီး မဝင်းသန်းနှင့်စိုးယုမော်ကို စိတ်ကြိုက်လိုင်းသွင်းပေးလိုက်ခြင်းလည်းဖြစ်ပေသည်။

ညီအစ်မနှစ်ယောက် ကော့နေအောင်ခံကြရသည်။ မဝင်းသန်း၏ကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို အရှေ့တစ်ယောက် အနောက်တစ်ယောက်ညှပ်ကာ သူတို့၏လီးရှည်ကြီးများဖြင့်် ပြိုင်တူလိုးပေးနေကြစဉ်မှာ စိုးယုမော်ကို အသန်းက ကုတင်ပေါ်မှာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုပြဲပြဲကားကားပြုစေလျှက် သူမ၏ စောက်ပတ်ကို အသန်းတစ်ယောက် ကျကျနနပင်ဘာဂျာပေးပြီး သူ၏လီးထိပ်မှာ ဆိတ်မျက်ကွင်းစွပ်၍ အပီအပြင် လိုးပေးနေလေသည်။

စိုးယုမော် တအီးအီးတအားအား အော်ညည်း၍ အလူးအလိမ့်ပင်ခံနေရပါသည်။ သူမ၏စောက်ပတ်ကလေးမှာ ဆိတ်မျက်ကွင်းဒဏ်ကြောင့် စုတ်ပြတ်သတ်မတတ်ဖြစ်သွားခဲ့ရသလို ဂေါ်လီလီးလိုးတာမျိုးနှင့်မတူသည့် ထူးခြားသော ကာမအရသာတစ်မျိုးကိုလည်း ထိထိမိမိကြီးခံစားနေရပါသေးသည်။

လီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်တိုင်းမှာ သူမစောက်ပတ်အတွင်းသားများကို အမွေးကြမ်းကြီးတွေက ပွတ်ဆွဲသွားတာကိုခံရင်း ဖီလင်တွေလည်းကြွလာရပြီး ကာမစိတ်ကို အတောမသတ်နိုင်အောင် ခံစားလိုစိတ်များ ထပ်မံ ဖြစ်ပေါ်လာရပေသည်။

"အား ဆောင့်ဆောင့် အသန်း လိုးမှာသာလိုး …စိုး စောက်ပတ်ပြဲချင်ပြဲသွားပစေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းသာ လိုးလိုက်စမ်းကွာ အ အင့်အင့် ကောင်းတယ် အ အား "

စိုးယုမော်တစ်ယောက် ကော့ပျံနေအောင်ကို ဖင်ကြီးမြောက်ကာကြွကာနှင့် လူးလှိမ့်ကာ အလိုးခံနေပေသည်။

မဝင်းသန်းလည်း စောက်ပတ်ကိုရော ဖင်ကိုပါ ယောက်ျားနှစ်ယောက် ညှပ်ပူးညှပ်ပိတ်လုပ်၍ တပြိုင်တည်း လိုးဆောင့်ပေးခြင်းကို ခံရတာကြောင့် ကာမစည်းစိမ်ကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် လိုအပ်သည်ထက်ပို၍ပင် ခံစားရရှိနေပေသည်။ သူတို့လီးတွေကလည်း အရှည်ရော လုံးပတ်ရော စံချိန်လွန်လီးများဖြစ်နေကြသည်။ သူမထင်မှတ်ထားသည်ထက်ပင် အလိုးသန်လှကာ အချိန်အကြီးဆွဲ၍ လိုးပေးနိုင်ကြလေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်က မြို့ထဲတစ်ခွင်မှာကျက်စားနေကြသည့် ဂျစ်ဂလို ( Giglo ) ခေါ် ယောက်ျားဖာသည်တွေ ဖြစ်ကြပြီး ကြေးကြီးစားတွေလည်း ဖြစ်ကြလေသည်။ အသန်းနှင့်တော်တော်လည်း ရင်းနှီးမှုရှိသည်။ သူတို့၏ အလုပ်သဘောတရားအရ လီးကို မိန်းမသားတွေစိတ်ကြိုက်ဖြစ်အောင် အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ပြုပြင်စီရင်ထားကြပြီး ကြီးချင်တိုင်းကြီးကာ ဂေါ်လီတွေပါ သုံးလေးလုံးစီလောက် ထည့်သွင်းထားကြတာကို တွေ့ရလေသည်။

"မိန်းမတွေ လီးကြီးမှ ကြိုက်တယ်ဆိုတာ မှန်တယ် ဂေါ်လီတွေနဲ့သာ ပြင်ထားလိုက် သူတို့ဖာသာ ကိုယ့်ဆီ လာကုန်းကြလိမ့်မယ် "

သူတို့အထဲက " ဂျပ်စမင် "ဟု အမည်ဝှက်ပေးထားသော မင်းမင်းလတ်ကပြောသည်။ သူ့အရပ်အမောင်းက ၅ ပေ ၁၁ လက်မခန့်ရှိသည်။ လီးက ၈လက်မကျော်ကျော် ရှည်သည်။ တုတ်သည်။ ထွားလည်း ထွားသည်။ လီးဒစ်ထိပ်ကြီးမှာ မှိုပွင့်လို ထိပ်ကားကားကြီးဖြစ်သည်။

နောက်တစ်ယောက်က " မိချော " မိန်းမနာမည်ပေမယ့် မိန်းမဆန်သူမဟုတ်ချေ။ သူ့ပုံက မျက်တွင်းနက်နက် နှာခေါင်းချွန်ပြီး ပါးမြိုင်းမွေး မုတ်ဆိတ်မွေးများဖြင့် အိန္ဒိယရုပ်ရှင်ကားများထဲက လူကြမ်းမင်းသားတစ်ယောက် ပုံပေါက်နေသူ ဖြစ်သည်။ သူ့အရပ်အမောင်းကလည်း ဂျပ်စမင်နှင့် နင်လားငါလားပင်ဖြစ်လေသည်။

သူတို့က အုပ်စုလိုက် လှုပ်ရှားသည်။ သူတို့အပေါ်မှာ ခေါင်းကိုင်တစ်ယောက်တော့ရှိသည်။ လူကုံထံ အသိုင်းအဝိုင်းနှင့် လက်ပွန်းတတီး အဆက်အဆံရှိသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပဲဖြစ်ပါသည်။ မိန်းမဖာ ယောက်ျားဖာ အကုန်ကိုင်သည်။ ဝန်ကြီးကတော် အရာရှိကတော်တွေ သင်္ဘောသားမယားတွေ ဘောစိမမတွေနှင့် အမြဲတမ်းချိတ်ဆက်လှုပ်ရှားသူဖြစ်ကာ သူ့မှာလည်း ဒီထက်မြင့်ပြီး လုံခြုံရေးအရဒီထက်ပိုမို ကျစ်လျစ်သိပ်သည်းလွန်းသည့် အခြားသော အပေါင်းအသင်းမိတ်ဆွေများစွာ ရှိသေးသည်ဟုသိရသည်။

ဖာတွေဆိုလျှင် တချို့ နာမည်ကြီး မင်းသား မင်းသမီးတွေ ငွေကြေးပြည့်စုံပြီး ဝါသနာဗီဇအရ မလုပ်ရမနေနိုင်၍ ဖာလုပ်နေသူတွေတောင်ရှိပါသည်။ မင်းမင်းရော မိချောပါ အသန်း၏လက်တို့သတင်းပေးမှုအရ သူတို့ညီအစ်မကို လာရောက်အကဲခတ် ကြည့်ရှုရင်း သူတို့အလိုကျအသုံးချလို့ရမရ ကိုယ်တိုင်လာပြီး စမ်းသပ်ကြခြင်းလည်းဖြစ်သည်။

မဝင်းသန်းကိုစိတ်ကြိုက်တစ်ချီစီလိုးပြီး ကျေနပ်သွားကြကာ စိုးယုမော်အား သူတို့နှစ်ယောက်လီးကို လာရောက်စုပ်ခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။ လီးတောင်လာချိန်မှာ တစ်ယောက်က ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်နေကာ စိုးယုမော်ကို သူ့လီးအပေါ်ကနေ တက်ခွလိုးခိုင်းလိုက်ပြီး ကျန်တစ်ယောက်က အနောက်မှနေ၍ စိုးယုမော်၏ဖင်စအိုကို လီးကြီးဖြင့် တစ်လက်စတည်း ထိုးမွှေ၍ ဖိဆောင့်လိုးချလိုက်ပါသည်။

သုံးယောက်သား မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ပင် စခန်းသွားလိုက်ကြသည်။ အချိန်နှစ်နာရီနီးပါးလောက်ကြာအောင် လိုးနိုင်ကြသူတွေမို့ စိုးယုမော်လည်း စောက်ပတ်ပြဲ ဖင်ကွဲဖြစ်ကာ မဟန်နိုင်တော့၍ သူမကပင် ခေတ္တခဏ အနားတောင်းလိုက်ရလေသည်။

ခဏနားပြီး ထပ်မံလိုးကြပြန်ပါသည်။ အသန်းလီးကို မဝင်းသန်း မြင်းစီးပေးသည်။ သူမက အပေါ်စီးကနေ တက်ထိုင်ပြီး ဖင်ကြီးကိုရှေ့တိုးနောက်ငင် ဖိလှိမ့်ကြိတ်ကာဖြင့် စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးဆောင့်ပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ အသန်းလည်း သူမဖင်ကို တစ်ချီလီးသွင်း၍ လိုးပေးလိုက်သည်။

သူတို့ခဏအနားယူချိန်မှာ မဝင်းသန်းနှင့်စိုးယုမော်ရယ် သူတို့ ယောက်ျားသားသုံးယောက် ( ဂျပ်စမင်မင်းမင်း မိချောနှင့် အသန်းအပါအဝင်သုံးယောက် ) ရယ် အားလုံး အိပ်ခန်းထဲမှာ ဝတ်လစ်စားလစ်ပင်ဖြစ်နေကြပြီး သူတို့အတွေ့အကြုံအထူးအဆန်းတွေကို စိုးယုမော်တို့ ညီအစ်မကို ပြောပြနေကြသည်။ အလုပ်အတူလက်တွဲ၍လုပ်မည်ဆိုလျှင် သူတို့ထံ ဆက်သွယ်နိုင်ကြောင်းနှင့် ဆက်သွယ်ရန်ဖုန်းနံပါတ်များကိုပါ ပေးလိုက်ကြသည်။

အတူတကွ သောက်စားကြရင်း အရက်ရှိန်ရော ရာဂအရှိန်ပါ တက်လာကြပြန်ကာ သူတို့သုံးယောက်ကထိုင်၍ မဝင်းသန်းနှင့်စိုးယုမော်တို့နှစ်ယောက်အပြန်အလှန်စောက်ပတ်ယက်သည်ကို ဇိမ်ယူကြည့်လိုသည်ဆို၍ ညီအစ်မနှစ်ယောက်လည်း သူတို့အလိုကျ ကပြအသုံးတော်ခံရပြန်လေသည်။ နှစ်ယောက်သား အရည်တွေ ရွှဲရုံသာမက နှစ်ချီစီလောက်ပြီးသည်အထိ ပယ်ပယ်နယ်နယ် နမ်းကြစုပ်ကြယက်ကြသည်။

အသန်းဆီက ဆိတ်မျက်ကွင်းကို တစ်ယောက်ကယူ၍ သူ့လီးမှာစွပ်လိုက်ကာ မဝင်းသန်းကို ခွေးကုန်းလိုးသည်။ ဂျပ်စမင်ပဲဖြစ်နေသည်။ သူကမဝင်းသန်းအိုးကြီးတွေကို တော်တော်သဘောကျနေပုံရပါသည်။

စိုးယုမော်ကိုတော့ မိချောက စောက်ပတ်ကိုအရင်စလိုးသည်။ တစ်ချီပြီး၍ လရည်တစ်ကြိမ်ထွက်တော့မှ အသန်းကိုပါ စစ်ကူခေါ်ပြီး စောက်ပတ်ထဲလီးသွင်းစေလိုက်ကာ သူကနောက်တစ်ချီဖင်ပေါက်ကို လိုးပေးလိုက်ပြန်ပါသည်။ သူတို့စိတ်တိုင်းကျလိုးပြီး အနားယူချိန်မှာ မဝင်းသန်းက ယောက်ျားနှစ်ယောက်၏ လီးတွေကို ပုလွေကိုင်ပေးရသည်။

စိုးယုမော်ကို အသန်းအပြင်ခေါ်ထုတ်သွားပြီး နောက်တစ်နာရီလောက်ကြာမှု အခန်းကို ပြန်ရောက်လာသည်။ သူမအင်္ကျီက ဖိုသီဖတ်သီဖြစ်နေပြီး သူမနောက်မှနေ၍ ကောင်လေးနှစ်ယောက်ပါ သူမနှင့်အတူ လိုက်ပါလာတာတွေ့ရလေသည်။ အသန်းက သူ့ချာတိတ်နှစ်ကောင်အား ထည့်ပေးလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်မည်။

မင်းမင်းနှင့်မိချော ဧည့်ခန်းသွားပြီးအရက်သောက်နေချိန်မှာ မဝင်းသန်းတို့နှစ်ယောက် ကောင်လေးတွေနှင့် ဆက်လက်အလုပ်ဖြစ်နေကြသည်။ ကောင်လေးနှစ်ယောက်က လူသာငယ်ပေမယ့် ပညာမငယ်သည့် ကောင်လေးတွေပဲ ဖြစ်ကြလေသည်။ မိအေးနှင့်အသန်းတို့လက်ထွက်တွေပီပီ ဘာဂျာပေးတာကိုတော့ ကောင်းကောင်းပိုင်သည်။ မဝင်းသန်းနှင့်စိုးယုမော်လို တစ်တုံးတစ်ခဲ အဆီပြည့်အသားပြည့်အိုးကြီးတွေကို စိတ်ရှိလိုးခွင့်ရသဖြင့်လည်း မာန်တွေတက်ကာ ချိုတကြွကြွဖြစ်နေကြဟန်တူပေသည်။

တစ်ယောက်ကို သုံးလေးချီမက လိုးချင်တိုင်းလိုးပစ်လိုက်ကြသည်။ စောက်ပတ်တွေတောင် အသားနီလန်ပြီး ကျိန်းစပ်စပ်ဖြစ်ရသည်အထိ ဆေးမူးမူးကွဲကွဲနှင့် အသည်းအသန်လိုးနေကြပေသည်။ သူတို့နှင့် ဆက်ဆံရတာ တစ်မျိုးတော့ ရင်ဖိုလှိုက်မောစရာကောင်းလွန်းလှသည်ဟု မဝင်းသန်း စိတ်ထဲက ကြိတ်ပြီး မှတ်ချက်ချလိုက်မိပါသည်။ ဒါလည်းအတွေ့အကြုံသစ်တစ်မျိုးပင် ဖြစ်သည်မဟုတ်ပါလား။

ညီအစ်မနှစ်ယောက် အိပ်ပင်မအိပ်ဖြစ်လိုက်ကြဘဲ ကာမအရသာကို မြိန်ရည်ယှက်ရည်ကြီးခံစားရင်း မနက်စောစော မှော်ဘီသွားဖို့ ကားပေါ်ရောက်တော့မှသာ တစ်ရေးတစ်မော ကားပေါ်မှာ မှေးစက်လိုက်ကြရပါသည်။အသန်းရယ် သူ့လက်စွဲတော်ကောင်လေးနှစ်ယောက်ရယ် မဝင်းသန်းတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက် … ဒါပဲဖြစ်သည်။ မင်းမင်းတို့ နှစ်ယောက်ကတော့ လိုက်ပါလာခြင်းမရှိပါချေ။

ဘိုးတော်ဆီရောက်ရှိပြီး စကားပြောဆိုကာ အတိတ်စိမ်းများကောက်ကြလျှက် ချဲဂဏန်းနှစ်ကွက် အပိုင်ဆိုပြီး ရရှိခဲ့ကြလေသည်။ သူစတည်းချရာနေရာအထိ လိုက်ပါပို့ဆောင်ခဲ့ပြီး အသန်းကို ညနေကျမှ ပြန်လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောဆိုကာ မဝင်းသန်းတစ်ယောက် ညီမဖြစ်သူ စိုးယုမော်ဆန္ဒရှိသည့်အတိုင်း မြတ်သူအလုပ်လုပ်ရာ တည်းခိုဆောင်သို့ နှစ်ယောက်သား တက္ကစီတစ်စီးငှားပြီး ထွက်လာခဲ့ကြပါသည်။

မြတ်သူက သူမတို့နှစ်ယောက်ကို ဆီးကြိုနေပေသည်။

"မမ မလာဖြစ်ဘူးလို့တောင် ထင်နေတာ "

"အစ်မက ကိုယ့်ကတိကိုယ်တည်ပါတယ် မြတ်သူရယ် မင်းဖက်ကသာ ဧည့်ဝတ်ကျေပစေ နော် "

"ဒီအတွက်တော့ စိတ်ချပါ မမရဲ့ မြတ်သူအကြောင်း အစ်မလည်း သိပြီးသားပဲမဟုတ်လား အဟင်းဟင်း "

မြတ်သူ ရယ်ကာမောကာပြောဆိုရင်း သူတို့ကို အခန်းတစ်ခုထဲမှာ နေရာချပေးလိုက်သည်။ ခဏအကြာမှာ အခန်းထဲကို သူရောက်ရှိလာခဲ့ပြီး စိုးယုမော်ကို မိတ်ဆက်စကားများပြောဆို၍ အခြားအိပ်ခန်းတစ်ခုဆီကို ခေါ်ထုတ်သွားလိုက်သည်။

မဝင်းသန်းတစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့ခြင်းမဟုတ်ချေ။ သူလွှတ်ပေးလိုက်သည့် သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသားနှစ်ယောက်ကို ဈေးစကားများပြော၍ လက်ခံလိုက်ကာ နေ့တဝက်လုံးလုံး သူမအိပ်ခန်းထဲမှာ အချိန်ကုန်လို့ သွားရလေသည်။

စိုးယုမော်ကိုတော့ မြတ်သူတစ်ယောက် အခန်းတံခါးပိတ်ကာ အမုန်းဆွဲနေပြီဆိုတာ သူမဗေဒင်တောင်မေးစရာ မလိုလောက်အောင် အသေအချာကို သိနှင့်နေပြီးဖြစ်ပါသည်။

ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံး ထိုနေ့ညက အိမ်ပြန်မရောက်ဖြစ်ကြဘဲ ကားစက်ချို့ယွင်းသွား၍ မှော်ဘီမှာပင် ညအိပ်လိုက်ရသည့်အကြောင်း အိမ်ကိုဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားလိုက်ပြီး တည်းခိုခန်းမှာပင် တစ်ညအိပ်ဖြစ်သွားကြလေသည်။ အသန်းတို့အိမ်ကိုလည်း ပြန်မသွားဖြစ်ကြချေ။

သူမတို့နှစ်ယောက် အခန်းတစ်ခုစီမှာ အိပ်ဖော်ကိုယ်စီနှင့် အသွေးအသားရမ္မက် အလိုနောက်ကို လိုက်ရင်း မောရပန်းရမှန်းပင် မသိနိုင်တော့လောက်အောင် တစ်ညတာခရီးကို ပျော်ပျော်ကြီးပင် ဖြတ်သန်းပစ်လိုက် ကြလေသည်။

ဘဝဆိုတာ နေတတ်လျှင် ပျော်စရာကြီးပင်ဖြစ်သည် မဟုတ်ပါလား။

နားဦးမည်။

လေးစားလျှက်

နရသူ

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။