ဤသို့ ဤနှယ် ဖြစ်ကြလေသည် (စ/ဆုံး)

ဤသို့ ဤနှယ် ဖြစ်ကြလေသည် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဧကရီလင်ထိပ်ထားစံ

အင်းစက် ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

နန်းသိင်္ဂီတယောက် လက်ထဲက မိုက်ကရိုဝေ့ ဖုန်းလေးကို ကိုင်ရင်း စားသောက်ဆိုင် တခု၏ စင်မြင့်ထက်မှာ မြူးမြူးကြွကြွလေး ခေတ်ပေါ် သီချင်းတပုဒ်ကို သီဆိုနေတယ်။ အသားအရည် တင်းတင်းရင်းရင်း နှင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ၊ ပေါင်တန်တုတ်တုတ်၊ ရင်သားဖွင့်ဖွင့်ထွားထွား ၊ ခါးသေးသေး ကျင်ကျင်လေးမှာ ဝတ်ထားတာက ဇီးရိုးကွာတား ဘောင်းဘီအပျော့စား၊ အင်္ကျီကလဲ စွပ်ကျယ်သာသာ လေး နှင့် ဆိုတော့ လာရောက်စားသောက်ကြတဲ့ ကြီးကြီးငယ်ငယ် ရွယ်ရွယ်လတ်လတ် ပုရိသ များ လက်ခုပ်သံ တဖျောင်းဖျောင်းနဲ့ပေါ့။

သီချင်းဆုံးသွားသည်နှင့် ပရိသတ်ထဲက အမျိုးသား အချို့ ထောင်ကျော်တန်၊ သောင်းကျော်တန် ပန်းကုံးတွေကိုင်ပြီး ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့ လာရောက်စွပ်ကြတယ်။ မကြာလိုက်ပါ။ သူမ၏ ကိုယ်ပေါ်မှာ ပန်းကုံးတွေ တထပ်ကြီး ဖြစ်သွားပါတော့တယ်။

တကယ်တော့ သူတို့တတွေရဲ့ ဘီယာ၊အရက် မူးမူးရူးရူးနဲ့ စားသောက်ရင်း လာပြီးပန်းကုံး ဆုချတာတွေက အနုပညာကြေး ၊ သုခုမကြေး တော့ မဟုတ်နိုင်ပါဘူးရှင်။ သီဆိုသူ လေးရဲ့ တဏှာစိတ်ကို နိုးကြွလာအောင် သူမတို့ရဲ့  ပစ္စည်း၊ပစ္စယ တွေကို လှုပ်ပြ ၊ တွန့်ပြ၊ ကော့ပြ ၊ မျက်လုံး ကစားပြ စတဲ့ ညုတုတု  အမူအယာလေးတွေကြောင့် ချီးမြှင့်တဲ့ တဏှာကြေးတွေသာ ဖြစ်ကြပါလိမ့်မယ်။

ခုလို စားသောက်ဆိုင်မှာ လုပ်နေတဲ့ အဆိုတော်လေးတွေ ဆိုတာကလဲ ဒီလို စားသောက်ဆိုင် ရောင်းအားကောင်းစေဖို့ လူဝင်များလာစေဖို့ အတိုအပြတ်လေးတွေ ဝတ်ပြီး ခရာတာတာ ညုတုတု အမူအယာလေးတွေနဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ရောင်းကုန်လုပ်ပြီး ဖျော်ဖြေနေကြရတာပါ။

ခုလို ဆိုင်မှာ လူစည်ကားလေလေ လူဝင်များလာလေလေ မန်နေဂျာ ဆိုတဲ့ သူတွေကတော့ သဘောကျလေလေပေါ့ရှင်။ ဒါကြောင့်လဲ ဒီလို အဆိုတော်လေးတွေကို အိမ်တိုင်ယာရောက် အကြိုအပို့ လုပ်ပြီး ရုပ်ချောချော ငယ်ငယ်တွေနဲ့ အသံကောင်းသူတွေကို ဆိုင်မှာ မွေးထားကြတာလေ။ 

စားသောက်ဆိုင် ဆိုလို သိပ်အထင်မကြီးကြနဲ့ဦး။ ကျွန်မ တို့လို အဆိုတော် ဆိုတာ ဆိုင်မှာ လခနဲ့ သီချင်းဆိုဖို့ ခန့်ထားခံရတာ မဟုတ်ပါဘူး။ စင်ပေါ်မှာ ဆုလာချတဲ့ ပန်းကုံးသာ ဆုကြေးဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကိုယ်ရထားတဲ့ ပန်းကုံးကို ဆိုင်ပြန်သွင်းတဲ့ အခါမှာ ဖြတ်စား လက်စား လုပ်ကြတာလဲ ခံရသေးတယ်။ တညကို ဆုချတဲ့ ပန်းကုံးကို ပြန်သွင်းရတဲ့ ငွေကြေးကိုသာ ရကြတာပါ။

စားတာ သောက်တာကလဲ လာစားသောက်ကြသူတွေရဲ့  ဝိုင်းမှာ ကိုယ်က ဝင်ထိုင်ရင်း ဖက်ရင်း၊ အနမ်းခံရင်းနဲ့ ကြွေးမွေးတဲ့ အစားအသောက်တွေ ကူစားရတာ။ တခါတလေ စားသောက်တဲ့ ဝိုင်းတွေထဲက ငွေခပ်ထောထော သဘောခပ်ကောင်းကောင်း ဘဲကြီးတွေနဲ့ တွေ့ရင်တော့ အဲဒီညကတော့ ကျွန်မတို့အတွက် သိန်းထီပေါက်သလို အလျှံအပယ် စားရသောက်ရတယ်။ အဲဒီလို အချိန်မှာ ကိုယ်က နပ်ဖို့တော့ လိုတာပေါ့လေ။ သူတို့က ဘီယာမူးနေကြတာဆိုတော့ ကိုယ်က ဘီယာမကြိုက်ဘူး..ဝိုင်သောက်မယ်..ကျွဲရိုင်းသောက်မယ်.. ဆိုပြီး ပူဆာလိုက်လို့ကတော့ နွားပြာကြီးတွေလို သွားရည် တမြမြနဲ့ ရှောရှောရှုရှု ခွင့်ပြုပေးတာပါပဲ။ 

ဒီလို ဝိုင်းထဲမှာ ဟန်ဆောင်သောက်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး သူတို့တိုက်တဲ့ ဘီယာကိုပဲ ရောနှော သောက်ဟန်ပြလို့ ဝိုင်တို့၊ကျွဲရိုင်း တို့ကို ပုံစံမပျက် သိမ်းထားလို့ရတာပေါ့။ ဝိုင်မသိမ်းခင် အထာနပ်ဖို့တော့ လိုတယ်။ ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ဗူးလေးတွေ သိမ်းသလိုလိုနဲ့ နောက်တဝိုင်းကို ကူးဖို့ လုပ်ကြရတယ်။ မဟုတ်ရင် တဝိုင်းထဲနဲ့ ပွဲသိမ်းသွားလို့ကတော့ ဘာမှ ရလိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ကို သဘောကျနေတဲ့ သူဆီက ငွေ၊ပစ္စည်း၊ ရရာချူဆီများများကို ထည့်တက်ဖို့လဲ လိုတယ်။ ကိုယ်ကူထိုင်ပေးတဲ့ ဝိုင်းမှာ ကျသင့်ငွေ သောင်းချီ၊ သိန်းချီ သုံးနိုင်၊ဖြုန်းနိုင်အောင် ကိုယ်က စီစဉ်မှာပေးရတယ်၊ ဒါမှ ပွဲပြီးလို့ ငွေရှင်းတဲ့အခါ Table ကြေး ရာနှုန်းနဲ့ ထပ်ရနိုင်တာလေး။ ဒီပညာတွေက စားသောက်ဆိုင် အဆိုတော်လေးတွေ အဖို့ အလိုလို တက်မြှောက်သွားတဲ့ ပညာရပ်တွေပါပဲ။ 

ကျွန်မတို့လို့ စားသောက်ဆိုင် အဆိုတော်လေးတွေရဲ့ သီချင်းလေးကို ကြိုက်လို့လာကြသလို ရုပ်ရည်၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တောင့်တင်း အချိုးအစားကျမှု ကို မက်မောကြသူတွေကတော့ နေ့စဉ်လိုလို လာအားပေးကြပါတယ်။ သူတို့မှာတော့ ငွေဘယ်ကနေ ရသလဲ မသိပါဘူး။ သုံးနေ ဖြုန်းနေလိုက်ကြတာ ဝက်ဝက်ကွဲပါပဲ။ ကိုယ့်ကို သီချင်းဆိုပြီးတာနဲ့ ပန်းကုံးကြေးကြီးကြီးစွပ်ပေးတဲ့ ဝိုင်းမှာ သွားထိုင်ပေးရတယ်။ သူတို့ ဧည့်ခံကျွေးတဲ့ စားစရာတွေ မကြိုက်ရင် ကိုယ်မှာချင်တာ မှာစားလို့ရတယ်။ ဘီယာဆိုတာကတော့ ကျွန်မတို့ စာသောက်ဆိုင် အဆိုတော်တွေ အဖို့ ရိုးနေပါပြီ။ တခါတလေ ဘီယာနဲ့ အရက်ပြင်း ရောတိုက်တာပါ ကြုံရပါတယ်။ အကြိမ်များလာတော့လဲ အဲဒါကိုပဲ သဘောကျလာပါတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဝိုင်းလဲ သိမ်းရော သူတို့ကားနဲ့ အိမ်လိုက်ပို့မယ် ဆိုပြီး ခေါ်သွားတော့တာပါပဲ။ 

ဒါကြောင့် ဆိုင်က အကြိုအပို့ လုပ်ပေးတဲ့ကားကို အလုပ်ဝင်ကာစ မှာသာ စီးကြလေ့ရှိပြီး နောက်ပိုင်းတော့ သိပ်မစီးကြတော့ပါဘူး။ ခပ်ထောထော ဘဲကြီးတွေနဲ့ တွဲမိရင်တော့ ဆိုင်မှာတောင် အလုပ်ဆင်းစရာ မလိုဘဲ  သူခေါ်တဲ့ ဆီ နေ့တိုင်းသွားရင် အပြန်မှာ ငွေအထပ်လိုက် ပေးလိုက်တာပါပဲ။ တချို့ဆို နိုင်ငံခြားထိပါ အလည်အပတ် အခေါ်ခံရသူတွေ ရှိပါတယ်။ တချို့လဲ ဒီလို စားသောက်ဆိုင် အဆိုတော် ဘဝကနေ နာမည်ကျော် တန်းဝင် အဆိုတော်တွေ ဖြစ်သွားတာလဲရှိပါတယ်။

.....................................................................

“ အမ သိင်္ဂီ က ဖယ်ရီ၊ကြိုပို့ကား စီးတာ မှန်တယ်နော်..အဟီး..  ” 

ရပ်ကြဲကြဲ နဲ့ မေးလိုက်သော ကြိုပို့ကား မောင်းတဲ့ မောင်မျိုးက မေးလိုက်သော စကားလေးပါ။ သူက ဒီလို ကြိုပို့ကား မောင်းနေတော့ ကျွန်မတို့လို ကောင်မလေးတွေ အကြောင်းကို အူမချေးခါး အကုန်သိနေတာပဲလေ၊ အလုပ်ဝင်စသာ ဖယ်ရီကား စီးတာ မှန်ပေမယ့် နောက်ပိုင်း ဖယ်ရီစီးကြတာ မမှန်တော့ရင် အဲဒီ ကလေးမလေး တဆင့်ထက်တဆင့် ရင့်ပြီး တိုးတက်သွားပြီဆိုတာ သူက အသိဆုံးပါ။

တခါတလေများ သူနဲ့ ကျွန်မ ကားပေါ် နှစ်ယောက်ထဲ အတူ ပြန်ကြရတဲ့ အထိ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီတော့လဲ ကိုမျိုးနဲ့ ကျွန်မ ရင်နှီးမှုတွေ ပိုလာခဲ့ကြပါတယ်။ 

ကျွန်မက လှိုင်သာယာ ကျုးကျော်မှာ နေရသူပါ။ တွေ့ဖူးုကမှာပေါ့ လှိုင်သာယာ လမ်းမကြီးဘေးက (၁၀) ပေ၊ (၁၂) ပေ ပတ်လည်လောက် ကျူးကျော်တဲလေးတွေ။ တဲ ဆိုပေမယ့် နယ်ကတဲတွေလိုတောင် ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းမဟုတ်ပါဘူး၊ သွပ်မိုး၊ ပလစ်စတစ် မိုးကာ အကာလေးနဲ့ ဖြစ်သလို ကွပ်ပြစ်လေး ရိုက်ပြီး ခင်းထားတဲ့ အခင်းမှာ အဆင်ပြေသလို နေကြရတာပါ။ စားလဲ ဒီနေရာ၊ အိပ်လဲ ဒီနေရာ၊ ရေချိုးတော့လဲ တဲနောက်နားက ပလစ်စတစ် ရေတိုင်ကီလေးမှာပါပဲ။ ကျွန်မက အဖေ၊ အမေနဲ့ အတူ သုံးယောက်နေကြရတာပါ။ နယ်က တက်လာစက ကျွန်မတို့ မိသားစု ဘယ်လိုမှ နေရတာ အဆင်မပြေပါဘူး။ နောက်တော့လဲ ရန်ကုန်ဆိုတာ ကျောတနေရာစာ အတွက် ဒီလိုပဲ နေရတာပါလား လို့ အလိုလို သိပြီး အဆင်ပြေသွားတော့ပါပဲ။

အမှန်တကယ် နေစရာ အဆက်အခဲကြောင့် ကျူး နေကြရသလို အခွင့်အရေး တခုခုကြောင့် ကျူးနေကြသူတွေလဲ အများကြီးပါပဲ။ တခါက နာမည်ကျော်သွားတဲ့ အဖြစ်လေးတောင် ရှိခဲ့သေးတယ်။ ဘဏ်မှာ သိန်း (၅၀၀) သွားအပ်သူရဲ့ လိပ်စာက လှိုင်သာယာ ကျူးကျော်တဲက တဲ့။ 

ကျွန်မလဲ နယ်က တက်လာစက အထည်ချုပ်တာပေါ့၊ တနှစ်လောက်ကြာတော့ သူငယ်ချင်း မနန်းေ၀ ရဲ့ အဆက်အသွယ်နဲ့ ခုလို စားသောက်ဆိုင် အဆိုတော် ဖြစ်သွားတာပါ။ မနန်းဝေက ခု ကျွန်မဆိုနေတဲ့ ဆိုင်မန်နေဂျာ အမျိုးသမီးနဲ့ အရမ်းရင်းနှီးတယ်။ အဲဒီအမျိုးသမီးက အရွယ် (၄၅) လောက်ရှိပြီ၊ ကျွန်မ အထင်ပေါ့၊ ဒိထက်လဲ အသက်ပိုကြီးချင်လဲ ကြီးနိုင်တယ်။ ဆံပင်က ယောင်္ကျားကေ လို ညှပ်ထားတယ်၊ ခေတ်မီမီ ဝတ်စားတက်တာကြောင့် အမြဲတမ်း နုပျိုတက်ကြွနေတယ်။ မိနန်းေ၀ နဲ့ မန်နေဂျာမ အန်တီမိုးနဲ့က ဘာလိုလို၊ ဒါဆို သဘောပေါက်ပေါ့လေ။

ကျွန်မလား အပျိုပေါ့ရှင် ခစ်ခစ်၊ ကျွန်မရဲ့ အပျိုစင်ဘဝလေးက ခု ကျွန်မလက်ထဲက တန်ဖိုးမြင့်ဖုန်းရယ်၊ အဖေ ကယ်ရီဆွဲနေတဲ့ ဆိုင်ကယ်လေးရယ်၊ အမေ့ရဲ့ လှိုင်သာယာဈေးထဲ မှာ ဆိုင်လေး ခင်းနေနိုင်တာလေးရယ် အတွက် အရင်းအနှီးပြုလိုက်ရတာပေါ့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်မ ကျေနပါတယ်။ ခုဆို အမေရော၊အဖေရော ရောက်စကလို ပန်းရံအလုပ်ကို ပင်ပင်ပန်းပန်း မလုပ်ရတော့ဘူးပေါ့။

ကျွန်မ ရဲ့ အပျိုစင် ပန်းလေး ရောင်းဖြစ်သွားတာကလဲ မိနန်းေ၀ အစွယ်ကောင်းတာကြောင့်လဲပါတာပေါ့။ ဘာမှမကြောက်ပါနဲ့ဟာ အန်တီမိုးက လူရွေးလက်ခံတာ ဟဲ့၊ ငါနင့်ကို အဲဒီလူ အရင်ပြပေးမယ်။ ပိုက်ဆံကြောင့် ဆိုပေမယ့် နင်သဘောကျမှ လက်ခံပေါ့။ သူက ငါတို့ဆိုင် အမြဲ လာနေတဲ့ ဘောစိ ဟဲ့။ ဟုတ်ပါတယ်ရှင်။ လူရွယ်တယောက်၊ ဘာအလုပ်လုပ်သလဲ မသိ၊ အသားဖြူဖြူ အရပ်မြင့်မြင့်၊ ငွေကို ရေလိုသုံးနေတဲ့ သူပါ။ လူရည်မွန် တယောက်ပါပဲ။ မြန်မာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ တိုင်းရင်သား တယောက်ပါ။ နောက်တော့ မိနန်းေ၀ ပြောပြတာ သူတို့က မူးယဇ်နဲ့ မကင်းသူတွေ တဲ့။ ဟုတ်မှာပါ။ အရွယ်ငယ်ငယ်နဲ့ ဒီလောက် သုံးနိုင် ဖြုန်းနိုင်နေမှတော့ ဒါနဲ့ ပက်သက်နေတာတော့ မဆန်းပါဘူးလေ။

ဒီလိုနဲ့ ကျွန်မရဲ့ အပျိုစင်ဘ၀ က အဲဒီညမှာပဲ ဘာမှန်းမသိဘဲ နာကြင်မှုတွေနဲ့သာ အဆုံးသတ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒါတောင့် မိနန်းဝေက သက်သာရလေအောင် ဘယ်လို အညုအတာ၊ အခရာ၊ မာယာတွေ သုံးရမယ်ဆိုတာတွေ ၊ အနာသက်သာမယ့် ဆေးတွေ သောက်ထားလို့တော်တော့တယ်။ နောက်နေ့ မနက်မှာဆို ကျွန်မရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးဟာ ယောင်ကိုင်းပြီး လမ်းတောင် မလျှောက်နိုင်ပါဘူး။ လက်လေးနဲ့ အပေါ်ယံသာ ပွတ်ပြီး အာသာဖြေဖူးတဲ့ ကျွန်မရဲ့ ပိပိလေးဟာ အရှည် (၅) လက်မလောက်နဲ့၊ လုံးပတ် သုံးမတ်လုံးလောက် တုတ်တဲ့ လီးနဲ့ ပါကင် အဖောက် ခံလိုက်ရတော့ ဒီလောက်တော့ ရှိမှာပေါ့။ မိနန်းဝေက ကျွန်မ ရဲ့ ဖူးယောင်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို ရေနွေးနွေးလေးနဲ့ တယုတယလေး သက်သာအောင် လုပ်းပေးပါတယ်။ 

“ ကောင်မ နောက်တော့ ညည်းအရသာ သိသွားမယ် .. အစဆုံး အကြိမ်က ဒီလိုပဲ ဟဲ့..ဒါတောင် ဒီဘဲက အရမ်းကြင်နာတက်တာလို့ အန်တီမိုးက ပြောတယ်..ဒါကြောင့် ငါက နင်နဲ့ပေးတွေ့တာ.. ငါ့တုန်းက ဘယ်သူမှ သင်ပြပေးတဲ့ သူတောင် ရှိတာမဟုတ်ဘူး...  ” 

ကျွန်မ ပါကင်ကြေးလေးတော့ မျိုးမျိုးမြတ်မြတ်ရလိုက်ပါတယ်။ ကာမအရသာဆိုတာ နာကြင်နေတာနဲ့ ဘာအရသာမှန်းကို မသိလိုက်ရပါဘူး.။  ပိပိလေးကို ရေနွေးနဲ့ ဆေးကြောပေးနေရာကနေ ကျွန်မရဲ့ စအိုပေါက်လေးကိုပါ တယုတယ ပွတ်သပ်ပေးရင်း မိနန်းဝေက ပြောနေသေးတယ်။

“ ဒီမှာ ပါကင် တပေါက်ကျန်သေးတယ် ခစ်ခစ်..ဒါကလဲ ဈေးကောင်းတယ်..ဟဲ့..  ” 

“ အမလေးဟယ် စောက်ဖုတ်တောင် အလူးအလဲ ခံရတာ... ဖင်ပေါက်လေးသာဆို ... မတွေးရဲစရာပဲ...  ” 

“ အဲဒါတော့ ငါလဲ မသိဘူး မိသိင်္ဂီရေ .. တချို့ ဘဲကြီးတွေက အဲဒီအပေါက်ကိုမှ ပိုကြိုက်တာ..ငါ စဖွင့်ခံရတုန်းက ဘဲကြီးက အသက် (၆၀) လောက်ရှိတဲ့ ရှမ်းတရုတ်ကြီးဟ .. သူက ထိုင်း ခဏခဏသွားပြီး အဖြူမတွေရော..ဥရောပသူတွေရော ဖင်လိုးဖူးတယ်တဲ့.. သူတို့ဖင်တွေက ပေါင်မုန့်စားသူတွေ ဂျုံစားသူတွေ ဆိုတော့ လိုးရတာ ဖွယ်ဖွယ်ကြီးတဲ့...ဆန်စားတဲ့ အာရှသူတွေမှ ဖင်က စီးကြပ်နေပြီး လိုးရတာ အရမ်းကောင်းတာ..တဲ့

“ မနံကြဘူးလားမသိနော်..  ” 

“ ဟဲ .. သေချာ ပြင်ဆင်ထားရတာပေါ့...ဆေးကြောထားရတာပေါ့.. အနာသက်သာအောင် ချောဆီတွေ ဘာတွေ သုံးရတာပေါ့ဟယ်..  ” 

မိနန်းေ၀ ပြောနေတဲ့ စကားကြားရတာ ကျွန်မဖင်ပေါက်လေးတောင့် တွန့်သွားရတယ်။ နောက်တော့လဲ ကျွန်မရဲ့ ဖင်အပျိုစင်လေးကိုလဲ ကျွန်မလက်ဝတ်လက်စားတွေ အဖြစ် ပြောင်းလဲ ပစ်လိုက်တာပါပဲလေ..။

သဘာ၀ မဟုတ်တဲ့ ဖင်ပေါက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲ လီးထိပ်ဖူးကြီး ဝင်စမှာ မျက်ရည်ပါ ကျရတယ်။ အဲဒီအန်ကယ်ကြီးက အသက် (၅၀) လောက်ရှိပြီ။ (၈၈) နောက်ပိုင်း တောခိုသွားပြီး အမေရိကန်ရောက်နေတာ ကြာပြီတဲ့၊ အခုမှ ပြန်လာခွင့်ရလို့ မြန်မာပြည်မှာ အခြေပြန်ချမလားလို့ လာပြီး စုံစမ်းတာ၊ အန်တီမိုးနဲ့ သူငယ်ချင်းတဲ့။ ဒါကြောင့် အန်တီမိုးက နင်အရင်ဆုံး တခေါက်လောက်လာပြီး စုံစမ်းပါဦး ဆိုလို ရောက်နေတာ။ သူတို့ ဟိုမှာက အိမ်လဲ အကြွေးနဲ့ ၊ ကားလဲ အကြွေးနဲ့ ဝယ်လို့ရတယ်။ စောက်ကြွေးတွေနဲ့ ဝယ်ပြီး ဖေ့ဘုတ်မှာ ပုံတွေတင် ကြွားနေကြတာလေ။ ဒီမှာက မူးယဇ်နဲ့ ချမ်းသာနေသူတွေကို ဘယ်လိုက်မီမလဲ သိန်း (၅၀၀) လား၊ (၅၀၀၀) ထောင်လား လက်ငင်းချေရတာနော်၊ ဒီတော့ စိတ်ပျက်ပျက်နဲ့ ပြန်လစ်သွားတယ်။ သူပါလာတဲ့ ပိုက်ဆံလေးတွေကို သူကြိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ဖင်ပေါက် ပါကင်လေးတွေ စားသွားတယ်။ လူဇိုးကြီး ကျွန်မဖင်လေးကို ဖွင့်သွားတာ၊ အီးအီး ပါတိုင်း တပါတ်လောက် သတိရနေရော..။ အဖွင့်ခံရပြီး ဝမ်းသွားရ ခက်နေလို့ မိနန်းဝေက ဝမ်းနှုတ်ဆေး တိုက်လိုက်တော့မှ အဆင်ပြေသွားတယ်။ အဲဒီ အန်ကယ်ကြီးတောင် ကျေးဇူူးတင်ရဦးမယ်။ သူတို့ အမေရိကန်မှာလို ဖင်ကို အကြွေးနဲ့ မလိုးသွားလို့...။

ကျွန်မလဲ အဲဒီ နှစ်ကြိမ်သာ ဘုမသိဘမသိနဲ့ ပါကင်တွေ ပျက်ကုန်တော့တာပဲ။ နောက် ဘယ်သူနဲ့မှ မလိုက်ဖြစ်တော့ဘူး၊ စားသောက်ဆိုင် အဆိုတော် ဆိုတော့ ခေါ်ချင်ကြတာပေါ့။ ကာမအရသာ ကို နာနာကြင်ကြင်နဲ့ အရသာ မသိလိုက်ရပါဘူး။ ဒါကြောင့် အိမ်အပြန် ဖယ်ရီနဲ့ပဲ ဖြစ်နေတာပေါ့။ တချိန်ချိန်တော့ ဒီအလုပ်က ရုန်းထွက်ပြီး မိသားစု ဘဝလေးကို အေးအေးချမ်းချမ်း ဖြစ်သန်းဖို့ စိတ်ကူးထားပါတယ်။

အခု လက်ရှိကျူးကျော်တဲက ဘယ်အချိန် ဘော်ဒူဇာနဲ့ မိမလဲ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ နေရတာပါ။ ခုဆို အဖေရော၊ အမေရော စုစုဆောင်းဆောင်း လေး စုမိနေပါပြီ။ ကျွန်မလဲ ရွှေတိုငွေစလေးတွေ နဲ့ စုမိနေပါပြီ။ 

..........................................................................

ညဘက်တွေည ကျွန်မ အိမ်ရောက်ရင် အချိန်က (၂) နာရီ၊ (၃) နာရီ ကျော်နေပါပြီ။ အဖေနဲ့ အမေလဲ အိပ်နေပါပြီ။ အိမ်ထဲ ခြင်ထောင်နှစ်လုံးက ပူးပူးကပ်ကပ် ဖြစ်သလို ထောင်အိပ်ကြရတာပါ။ တအိပ်ယာထဲ အတူမအိပ်သင့်လို့သာ ခြင်ထောင်ခွဲအိပ်ရပေမယ့်၊ အဖေနဲ့ အမေ တို့ရဲ့ လင်မယား ကိစ္စတွေကို မမြင်ချင်လဲ တွေ့နေရတာပါပဲ။ အဖေရော အမေရော အရွယ်ကောင်းတွေလေ။ ခုမှ ( ၄၀) ကျော်တွေ။  လင်မယားကိစ္စ တွေ ဘယ်ကင်းနိုင်ကြဦးမလဲ။ အဖေက နယ်ဇာတိ ပီပီ အသားအရည် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်၊ သန်သန်မာမာ၊ အမေက လဲ ရန်ကုန်ရောက်ပြီး ပြင်တက်ဆင်တက်၊ ဝတ်တက် စားတက်လာတော့ နုပျိုလှပနေဆဲ။ မပိန်မ၀ လုံးကြီးပေါက်လှ ပုံစံမျိုး၊ မျက်နှာက တင်းတိတ်လေးနဲနဲ ရှိတာက လွဲရင်ပေါ့။

စားသောက်ဆိုင်ကအပြန် ရေမိုး တခါထဲ ချိုးခဲ့တော့ အိမ်ရောက်ရင် အဝတ်အစား လဲပြီး အိပ်ယာပြင် အိပ်တော့တာပါပဲ။ နောက်နေ့မနက် (၁၂) နာရီလောက်မှ ကျွန်မက အိပ်ယာထ ရေချိုး ရတယ်။ ရေချိုးတာကလဲ တဲအပြင် ပလက်စတစ် ရေတိုင်ကီလေးထဲကနေ ခပ်ချိုးရတာ။ တယောက်ချိုးတာ တယောက်က တမင်ထိုင်ပြီး မကြည့်နေလဲ မြင်နေရတာပါပဲ။ အရင်ကတော့ အဖေနဲ့အမေ ရေချိုးတာတွေ အမြင်မဆန်းပေမယ့် ကျွန်မ အပျိုရည်ပျက်ပြီး နောက်ပိုင်း အဖေရေချိုးတာ မြင်ရရင် ကြည့်နေရတာ သဘောကျသလိုလို ကြည့်ကောင်းသလိုလို စိတ်ထဲဖြစ်မိတယ်။ ရေလဲ ပုဆိုးကြားက ခပ်ဖုဖုဟာကြီးကို မြင်တိုင်း ရင်ထဲ တမျိုးကြီးပဲ။

အိမ်မှာ အစောဆုံး မနက် အိပ်ယာထရတာက အမေ၊ ကုန်စိမ်း တဆင့်ယူရောင်းရမှာမို့ စောစောထ ပြင်ရဆင်ရပါတယ်။ (၅) နာခွဲ (၆) နာရီလောက်ပေါ့။ အဖေကတော့ ဒုတိယပေါ့ ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီက နေနဲနဲမြင့်မှ ထလဲ ရတယ်လေ။ ကျွန်မကတော့ နောက်ကျမှ အိပ်ရသူဆိုတော့ နောက်ဆုံးမှ နိုးသူပေါ့။

..................................

တရက် ကျွန်မ တရေးနိုးတော့ ဆီးထသွားပြီး အိပ်ယာထဲ ပြန်အရောက် ဖုန်းက နာရီလေးကြည့်မိတော့ မနက် (၄) နာရီ ကျော်ကျော်လေးပဲ ရှိသေးတယ်။ ပြန်အိပ်ပျော်မလို့ ဖြစ်နေတုန်း အဖေနဲ့ အမေ အိပ်တဲ့ ခြင်ထောင်ထဲက တဗြွတ် ဗြွတ် တဖက်ဖက်အသံတွေနဲ့ အတူ အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းတွေ လီးဝင် လီးထွက်သံတွေ အသားချင်း ရိုက်တဲ့ အသံတွေကြားနေရပါတယ်။ လိုးကြတဲ့ အခါ ဘယ်လိုပဲ အသံတွေ ထိန်းထိန်း အရှိန်တက်လာရင် မထိန်းနိုင်ကြတော့ပါဘူး။

ကျွန်မကြည့်လိုက်တော့ အမေက အောက်က ပက်လက် ၊ အဖေက အမေ့ ပေါင်တွေကို ကွေးတင်းရင်း လိုးနေတာ။ ကျွန်မကြည့်နေစဉ် ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ရင်း ငြိမ်ကျသွားကြတယ်။ ကျွန်မလဲ ကာမအရသာ ကောင်းကောင်း မခံစားဖူးပေမယ့် တခါ အလိုးခံထားရဖူးတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးက တခုခု ကို ညှစ်လိုက်ချင်သလိုလို အစေ့လေးက တင်းမာလာသလိုလို ဖြစ်လာတယ်။ စောက်ရည်လေးတွေလဲ စိမ့်ယိုလာတယ်။ ခဏကြာတော့ တီးတိုးသံလေး ကြားရတယ်။ ကိုကျော် တော်တော့လေ...မနက်ကျ စောစော ထရဦးမယ်လေ.. ဆိုပြီး အမေရဲ့ အသံ၊ အဖေက ... မအေးကလဲ ခဏလေးပါကွာ..ငါအရမ်းဖြစ်နေလို့ပါဟာ နင်ဟိုဘက်လှည့်ပြီးသာ နေပေး..ဆိုတဲ့ အဖေ့အသံ ကို ကြားနေရတယ်။ 

ကျွန်မစိတ်ထဲ အဖေကလဲ ခုပဲ တချီပြီးထားတာကို နောက်တခါဆိုတော့ အမေက မခံချင်တော့ဘူးထင်တယ်။ အင်းလေ ယောင်္ကျားသဘာဝပဲ နေမှာပေါ့။ ငါတောင် တညလုံး ပါကင်လေးကို အလိုးခံခဲ့ရသေးတာပဲ။ အဖေလဲ နောက်တကြိမ် ထပ်လိုးချင်နေဦးမှာပေါ့။  ဒါနဲ့ ကျွန်မလဲ ပို စိတ်ဝင်းစားသွားတယ်။ ဒါနဲ့ ခေါင်းကို အသာထောင်ပြီး သေချာမြင်ရအောင် ကြည့်လိုက်တော့ အမေက ကျောပေးထားလျှက် အနေအထား ဒူးလေးကွေးပေးထားတယ်။ ဖြူဖွေးနေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက အာရုဏ်တက်စ မလင်းတလင်း အရောင်အောက်မှာ ဝင်းအိနေလို့ပေါ့။ အဖေက စွပ်ကျယ်လေးပဲရှိတယ်။ အောက်ပိုင်းမှာ ဘာမှမရှိ။ အမေ့တင်ပါးနောက် တိုးကပ်ပြီး ခါးကို တချက်ကော့လိုက်တော့  အား.ရှီး.ကျွတ်..ကျွတ်... အမေ့အသံက ကျိတ်ညီးသံလေး ထွက်လာတယ်... ။ အဖေက ခဏငြိမ်နေပြီး နောက်တော့ အမေ့ခါးကို ကိုင်ပြီး နောက်ကနေ တဖက်ဖက်နဲ့ တွန်းဆောင့်ပါတော့တယ်.။ ငါးမိနစ်လောက် အကြာမှာပဲ အဖေလဲ အမေ့ တင်ပါးကြီးကို ဖိကပ်ထားပြီး ငြိမ်သွားပါတော့တယ်..။

ကျွန်မလဲ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးကို ဖိဖိပွတ်ပြီး အပေါက်ဝလေးထဲ လက်တဆစ်လောက်ထည့်ပြီး ဇိမ်ယူလိုက်တော့တယ်။ ခဏနေတော့ မောမောနဲ့ တမှေးအိပ်ပျော်သွားတယ် ။ အမေကတော့ ထုံးစံအတိုင်း မနက် (၆) နာရီထ၊ ရေချိုး ဖီးလိမ်းပြီး ဈေးသွားတော့တာပေါ့။ သူမလဲ တခါပြန်နိုးရတာပေါ့။ အမေက အဖေ့ခြင်ထောင် တစကို ဖြုတ်ချထားခဲ့တယ်။ ကျွန်မလဲ ပေါင်ခြံထဲ စေးကပ်ကပ်နဲ့ ဖြစ်နေလို့ ရေးထဆေးချင်နေတာနဲ့ နောက်ဖေးဘက် သွားပြီး စောက်ဖုတ်ကို ရေဆေးပြီး ပြန်ဝင်လာစဉ် အဖေ့ အိပ်ယာထဲ အမှတ်မထင် ကြည့်မိလိုက်တယ်။ အဖေက ပက်လက်အနေအထားနဲ့ ပုဆိုးက ပေါင်ရင်းထိ လန်နေတယ်။ တခူးခူးနဲ့ ဟောက်သံကလဲ ထွက်နေတယ်။ 

အင်းလေ ညက နှစ်ချီတောင် လိုးထားတော့ ပင်ပန်းသွားမှာပေါ့။ ခြင်ထောင်ကြိုးစက တစဖြုတ်ချထားတော့ အနားထိ ကပ်ကြည့်ချင်တာနဲ့ မျက်နှာကို ခြင်ထောင်စနားထိ ထိကပ်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့တယ်။ ဒီတော့ ကျွန်မမျက်နှာနဲ့ အဖေ့လီးက တပေလောက်ပဲ ကွာတော့တယ်။  လမွှေးအုံတွေကြားကနေ အဖေ့လီး မပျော့မမာကြီးက ချက်ဘက်ကို ယိမ်းပြီး ဒစ်ညိုညိုကြီးက ပြဲလန်နေတယ်။ သေချာ မတောင်သေးတာတောင် အရှည် က ခြောက်လက္မလောက်ရှိတယ်။ အတုတ်ကလဲ ဂျိုင်းလိမ်းတဲ့ NIVEA ကာနေရှင်း ဗူး လောက်ရှိတယ်။ ကျွန်မဘဝမှာ အဖေ့လီးက သုံးချောင်းမြှောက် မြင်ဖူးတာ၊ ပါကင်တွေ အဖွင့်ခံရတုန်းက ရှက်နေတာရော၊ နာကြင်နေတာရောနဲ့ ထူပူပြီး ဘာမှ မသိခဲ့ရဘူး။ 

အဖေ့လီးထိပ်က ဒစ်ဖူးကြီးတခုလုံးက လိုးကြိမ် ဘယ်လောက်များခဲ့မသိ။ အရေပြားက မဖုံးနိုင်တော့ပဲ ဒစ်ရစ်က စပြီး လွတ်လွတ်ကြီးပြူးထွက်နေတယ်။ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေရင်း ဒစ်ဖူးအရင်း မေးအောက်နားက သနပ်ခါးနှစ်လိုလို အဝါရောင်တွေ ပေနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ သြော် ဒါကြောင့် အမေ ညက အော်တာကိုး..။ ဟွန်း.. ဖေဖေလူဇိုးကြီး..၊ ဒါဆို နောက်တချီမှာ အမေ့ ဖင်ကို လိုးတာပေါ့။ ကြည့်နေရင် ပါကင် ပွင့်ထားဖူးတဲ့ ကျွန်မဖင်ဝလေးပါ တွန့်သွားသလိုလို ပဲ။ ဒါကြီးနဲ့များ အမေ့ဖင်ကို...အီး .. စဉ်းစားရင်းကြက်သီးတွေပါ ထသွားတယ်။ ကြည့်နေရင်း ကျွန်မ ခြေသလုံးသားကို ခြင်တွေက လာကိုက်နေတော့ ကျွန်မလဲ ကျွန်မခြင်ထောင်ထဲ အသာပြန်ဝင်ပြီး အဖေ့ အိပ်ယာဘက် အလိုလို ကျောပေးလျှက် အိပ်မိပါတော့တယ်။

အိပ်လို့လဲ မပျော်တော့ပါဘူးရှင် ။ ညကလိုးပွဲရော ခုနကတင် မြင်ထားတဲ့ အဖေ့ဒစ်ပြဲလီးကြီးကိုရော မျက်စိထဲ မြင်နေရတော့တယ်။ ရင်ထဲမှာလဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ တခုခုကို တောင့်တ မိနေသလိုပဲ။ ဟိုတွေး ဒီတွေးနဲ့ ကျွန်မငယ်ငယ်က အကြောင်းတွေ အာရုံထဲ ရောက်လာတယ်။ ငယ်ငယ်က အဆော့မက်တဲ့ ကျွန်မကို အမေရော အဖေကပါ မကြာမကြာ ဝါးခြမ်းပြားနဲ့ ဆော်ပလော်တီးခံရတယ်။ အမေက အများဆုံး ဆော်ပလော်တီးတယ်။ အဖေက တခါတရံပဲ။ မှတ်မှတ်ရရ  အဖေနောက်ဆုံး အရိုက်ခံရတာကို သိနေသေးတယ်။ အပျိုပေါက်စ ဖြစ်နေတဲ့ ကျွန်မက ရွယ်တူ ကောင်လေးတွေနဲ့ တူတူပုန်းတန်း ကစားနေချိန် ။ ကောင်လေးတွေနဲ့ ဟိုချောင်တိုး ဒီချောင်တိုးနဲ့  ပုန်းနေတာကို အဖေမြင်ပြီး ကျွန်မလက်မောင်းကို အိမ်ထိ ဆွဲခေါ်လာပြီး အိမ်နံရံမှာ အသင့်သပ်ပြီး သား ဝါးခြမ်းပြားနဲ့ ရိုက်တော့တာပါပဲ။ ကစားနေရင်း အရိုက်ခံရတော့ ကစားပွဲလဲ ပျက်ပြီး ရွယ်တူကောင်လေးတွေကပါ အိမ်ရှေ့ကနေ လာရပ်ကြည့်နေကြတာပေါ့။ ကျွန်မဖြင့် ရှက်လဲ ရှက်၊ နာလဲနာတော့ ငိုသံက ပိုပြဲတာပေါ့။ (အင်း ခု အဲဒီရပ်ကြည့်ခဲ့ကြတဲ့ သူတွေလဲ နာဂစ်နဲ့ ပါကုန်ပါပြီလေ၊)

နောက်တော့ အမေက အဖေ့ လက်မောင်းကိုဆွဲပြီး လက်ထဲက ဝါးခြမ်းပြား ကိုယူပြီး တစုံတခု နားနားကို ကပ်ပြောလိုက်တော့မှ ကျွန်မလဲ သက်သာရာ ရတော့တယ်။ (နောက်တော့ အမေ ပြောလိုက်တာကို သိရတယ်၊ .. ရှင့်သမီးက အပျိုဖြစ်နေပြီ၊ သိပ်ရိုက်မနေနဲ့ ၊ ရှက်နေမှာပေါ့ ... တဲ့။) နောက်တော့ အမေက အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်ပြီး မီးဖိုထဲ မှာ ပြန်ချက်ပြုတ်နေပါတော့တယ်။ 

အဖေ့မျက်ဝန်းမှာလဲ ကျွန်မကို သနားသွားဟန်နဲ့ .. ကဲ.. ရေသွားချိုးတော့ ... ဆိုပြီး ကျွန်မကို ကြင်ကြင်နာနာနဲ့ ဖက်ပြီး ပြောလိုက်တော့ ကျွန်ရင်ထဲ နွေးကနဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ စဉ်းစားမိတိုင်း ခုထိ ရင်ထဲ သိမ့်ကနဲ ကြည့်နူးမိတုန်းပဲ။ အဲဒီနောက်ပိုင်း ကျွန်မကို ဘယ်တော့မှ မရိုက်တော့ပါဘူး။ ကျွန်မအပေါ်လဲ အရင်ကထက် ပိုမိုနွေးထွေးမှု တွေ ပေးလာပါတော့တယ်။ တခါတလေ ကျွန်မကလဲ အဖေ့ကို အမေ့ကွယ်ရာမှာ ပူးပူးကပ်ကပ် ပွတ်သပ် ကလိထိုး ဆွဲဆိတ်ပြီး ချွဲတက်လာပါတော့တယ်။ အခုအချိန်ထိပဲ ဆိုပါတော့။ 

ဟိုတွေး ဒီတွေး တွေးနေရင် အဖေ့အိပ်ယာဆီက အကျော့ဆန့်သံ ကြားရတယ်။ နောက်တော့ အိပ်ယာသိမ်းသံကြားရတယ်။မကြာခင် နောက်ဖေးက အဖေရေချိုးသံကြားရတယ်။ နောက်တော့ ပြန်ဝင်လာပြီး ကျွန်မ အိပ်ယာနား လာကပ်ကာ ကျွန်မကို နောက်ကနေ လာကြည့်နေသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ ဆိုင်ကယ်နဲ့ အဖေထွက်သွားသံ ကြားရတယ်။ ဒါကလဲ ကျွန်မအတွက် အဖေက နံနက်တိုင်း လက်ဖက်ရည်နဲ့ မုန့်ကို သွားဝယ်ပေးနေကြလေ။ သိပ်မကြာပါဘူး။ အဖေ ပြန်လာတယ်။ 

ကျွန်မလဲ ကျောပေးထားတဲ့ ခါးပေါ်က ထမီကို တင်ပါးတဝက်လောက်ထိ လျှောချထားပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင့်နေလိုက်တယ်။ ညဘက် ပင်တီဝတ်အိပ်လေ့ မရှိတော့ ကျွန်မတင်ပါးကြီးတွေက ဖြူဝင်းအိနေမှာ အသေအချာပဲ။ ကျွန်မစိတ်ထဲ အဖေ့ကို ကလိချင်သလိုလို ညက အဖြစ်အပျက်ကို စချင်သလိုလို ဖြစ်နေတာလေ။ ထမီကို လျှောထားရုံမက ဖက်အုံးလေးကိုပါ ခွဖက်လိုက်တော့ ကျွန်မနောက်ကျောဘက်က ကြည့်နေတဲ့ အဖေ့ရှေ့မှာ ကျွန်မရဲ့ စောက်ဖုတ်ရော ဖင်ပေါက်ရော အနောက်ကို ပြူးနေမှာအသေအချာပါပဲ။ 

တခဏငြိမ်သက်သွားပြီး အဖေ့ဆီက သက်ပြင်းချသံတွေ ကြားရတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်မခြင်ထောင်လှုပ်သွားလို့ ကျွန်မရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာတယ်။ အဖေကများ ငါ့ကို ... ဆိုတဲ့ အတွေးတွေ ဝင်လာတယ်။ အဖေက ခြင်ထောင်ကို အသာအယာ မကာ အထဲဝင်လာတယ်။ ကျွန်မနောက်နား ကပ်ပြီး လျောင်းရင်း ကျွန်မ တင်ပါးပေါ် ခွပြီး ကျွန်မကိုယ်လေးကို ဖက်ထားတယ်။ အဖေ့ ပေါင်ကြားက ဟာကြီးကလဲ တင်ပါးကြားထဲ လာထောက်နေပြီပေါ့။ ပုဆိုးခံနေလို့သာပေါ့။ 

ကျွန်မရင်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ နွေးထွေးကြည်နူးသွားသလိုပဲ။ အဖေ့လက်တွေက ကျွန်မရင်သား အိအိတွေကို အင်္ကျီပေါ်က နေ ပွတ်သပ်နေရင်း .. 

“ သမီးလေး ထသေးဘူးလား..တဲ့   ” 

တိုးတိုးလေးမေးတယ်။ 

“ ဟွန်း ခုထိကောင်းကောင်း မအိပ်ရသေးဘူး...အိပ်ချင်သေးတယ်...ဟင့်..  ” 

“ မနက်စာလေး စားပြီးမှ ပြန်အိပ်လေ...   ” 

“ မျက်စိကို ဖွင့်မရသေးဘူး ဖေ့ကြီးရယ်.. ဖေကြီးက လူဇိုး သမီးအိပ်ပျော်ခါနီးမှာ အမေ့ကို ထလုပ်နေတယ်..ဟွန်း..  ” 

“ သမီးရယ် ... လင်မယားဆိုတာ ဒီလိုပဲပေါ့...  ” 

“ ဟွန်း ဖေကြီးက လွန်ပါတယ်.. အမေခမြာ ညက အော်ပါအော်ရတယ်...ခစ်ခစ်  ” 

ကျွန်မက မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ မှေးစင်းနေရင်း ပြောနေတာပါ။

“ ဖေနော် နို့တွေ အရမ်းမညှစ်နဲ့ သမီး အလှတွေပျက်ကုန်မယ်..တော်ကြာ ယောင်္ကျားတောင်မရသေးဘဲ တွဲကုန်မယ် ...   ” 

ပြောရင်း အဖေ့ရင်ခွင်ထဲလူးလွန့်ရင်း ပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ အမေလဲ ခွထားရာကနေ ပက်လက်လှဲလျှက် ဖြစ်သွားတယ်။ အဲဒီတော့မှ အဖေ့လီးကြီးက ထောင်ပြီး မတ်နေတော့ ပုဆိုးပေါ်မှာ မို့ဖောင်းနေတယ်။ ကျွန်မလဲ စချင်လာလို့ လက်နဲ့ အဖေ့လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်က ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ အကြီးကြီးပဲ ကျွန်မလက်မနဲ့ လက်ခလယ် ဝိုင်းပြီး ဆုပ်ထားတာတောင် သိပ်မမှီချင်ဘူး။ ဒီတော့ အဖေက ကျွန်မလက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ဖြေချကာ ကျွန်မလက်ကို သူ့လီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ ကျွန်မလဲ တင်းတင်းလေး ဆုပ်ညှစ်ပြီး

“ မနာဘူးလား ဖေကြီး..ကိုင်ရတာ ကျလိကျလိနဲ့   ” 

“ မနာပါဘူး သမီးရဲ့ ... အဲလို တင်းတင်းလေး ဖိညှစ်လေ သူက အရသာရှိလေပဲ  ” 

ကျွန်မလဲ ပက်လက်ကနေ အဖေ့ဘက် ဘေးစောင်းလိုက်ပြီး လီးကြီးကို သေချာကြည့်ပြီး ကြည့်ဖူးထားတဲ့ အပြာကားတွေထဲကလို အထက်အောက် ဂွင်းထုပေးလိုက်တယ်..။ အရင်းဘက်က ကျွန်မဆုပ်ထားတာတောင် လက်အပြင်ဖက်ကို (၂) လက်မလောက် ရှည်ထွက်နေသေးတယ်။ အရင်းမှာက အမွှေးကောက်ကောက်တွေနဲ့ ဒစ်ဖူးကြီးက နီညိုရောင်ကြီး။ အဲဒီ နီညိုရောင်ကြီးက ပိုနူးညံ့နေတယ်။ ဟောမကြာပါဘူး။ အဲဒီထိပ်အပေါက်လေးက ယုန်ပတီသီးပြုတ်ထဲကလို အရည်ချွဲလေးတွေ စိမ့်လာတယ်။ အဖေ့မျက်နှာကြည့်လိုက်တော့ အဖေက ကျွန်မဖြေးဖြေးလေး ပွတ်ပေးနေတာကို မျက်လုံးလေး မှေးစင်းရင်းမှိန်းနေတယ်။

ကျွန်မစိတ်ထဲလဲ တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းဖြစ်လာပြီး တခါသာပါကင် အဖောက်ခံထားရဖူးတဲ့ ပိပိလေးက စောက်ရည်တွေ စိမ့်လာပြီ။ ကိုယ့်အဖေလီးကို ကစားစရာတခုလို ကစားခွင့်ရနေပေမယ့် စောက်ပတ်နဲ့လီးဆိုတာက အဖေနဲ့သမီးတွေ၊ သားနဲ့အမိတွေ သိတာမှ မဟုတ်တာ။ ကျွန်မခံချင်စိတ်တွေ ဖြစ်လာတယ်။ စိတ်ထဲလဲ တခုခုကို စိုးရိမ်နေတယ်။ တွေ့ကြုံဖူးတဲ့ လီးတွေထဲ အဖေ့လီးက အကြီးဆုံးနဲ့ အရှည်ဆုံးပဲလေ..။ ကျွန်မရင်တွေ ခုန်ပြီး မောဟိုက်လာတယ်။ အဖေ့လီးကို ထုပေးနေရင်း အဲဒီလက်ကနေတဆင့် ရင်ဘက်ထဲထိ နွေးထွေးလာတယ်။ အဲဒီကတဆင့် ဦးနှောက်ထဲထိ ကာမခံစားချင်စိတ်တွေကရောက်လာတယ်။ အဲဒီကနေ တဆင့် စောက်ဖုတ်အတွင်းသားထဲက တခုခုကို တောင်းတလာမိတယ်။

ဒီတော့ လက်ကလဲ အဖေ့လီးကို ပိုမိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်လေး ဆုပ်ပြီး သွက်သွက်လေး ထုပေးနေမိတယ်။ ဒီတော့ အဖေက...

“ သမီး အဖေ ... အရမ်း ကောင်းလာပြီ ... ထွက်ကုန်လိမ့်မယ်...အား...ရှီး...  ” 

“ ထွက်ပေ့စေ ... ဆိုးချင်ဦး..ကဲ... ကဲ..  ” 

မာန်လေးထည့်ပြီး ခပ်သွက်သွက်လေး ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ထုပေးလိုက်တော့ သုတ်ရည်ဖြူဖြူတွေဟာ တပေ အမြင့်လောက်ထိ ပန်းထွက်ကုန်တယ်။ ကျွန်မလဲ ကြောင်ပြီး လက်ထဲကလီးကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ လီးကြီးက အကြောတွေ တလှုပ်လှုပ် လှုပ်ရင်း သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်နေတယ်။ စိတ်ထဲလဲ ကြည့်လို့ကောင်းလိုက်တာရှင်..။ ကျွန်မ ပိပိထဲကလဲ တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်သွားသလိုပဲ။

အဖေလဲ အသက်ရှုသံတွေ မြန်ပြီး ကျွန်မဖက်ကို လှည့်ပြီး အတင်းလာဖက်ထားတော့တယ်။ 

“ အို....ချစ်လိုက်တာ သမီးလေးရယ်...  ” 

ဆိုပြီး ကျွန်မပါးလေးကို နမ်းတော့တယ်။ ကျွန်မပေါင်ကြားထဲ လက်နှိုက်ပြီး ၊ စောက်ရည်တွေ စိမ့်နေတဲ့ အဖုတ်လေးကို အကွဲကြောင်း တလျောက် ပွတ်ပေးရင်းအစိလေးကိုပါ ဖိဖိပေးနေတယ်။ ကျွန်မစိတ်ထဲ ရမ္မက်စိတ်တွေ တရှိန်းရှိန်းတက်လာပြီး အဖေ့ကို ပြန်ခွရင်း အဖေ့ကို ပက်လက်လှန်လိုက်တယ်။ ကျွန်မရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေက မထင်မှတ်ဘဲ အရမ်းမြန်နေတယ်။ ခါးမှာ ထမီမရှိတော့ဘဲ ကိုယ်အပေါ်က စပေါ့ရှပ် ပွပွတထည်ပဲ ရှိနေတယ်။ ရှုပ်ပွနေတဲ့ ဆံပင်တွေက မျက်နှာပေါ် ဖရိုဖရဲ ကျနေတော့တယ်။ 

ရမ္မက်စိတ်တွေ ထကြွနေတဲ့ ကျွန်မရဲ့ အမူအယာဟာ ကြမ်းတမ်းနေမလားပဲ။ အဖေ့အပေါ် အမြန်ခွလိုက်တော့ အဖေက က ကျွန်မကိုယ်လုံးလေးကို အလိုက်သင့် ပြန်ဖက်ထားရင်း ကျွန်မနှုတ်ခမ်းတွေကို တရှိုက်မတ်မတ် အငမ်းမရ နမ်းတော့တယ်။

အဲဒီလို နမ်းနေရင်း ကျွန်မတင်ပါးကြားကို တချီပြီးထားပေမယ့် သိပ်မပျော့သေးတဲ့ အဖေ့လီးကြီးကလာထိနေတယ်။ အတန်ငယ် ပြန်မာလာတာကို သတိပြုမိတယ်။ ကျွန်မလဲ အငမ်းမရစုတ်နေတဲ့ အဖေ့ နှုတ်ခမ်းကို ပြန်ခွါပြီး..

“ အဖေ...သမီးလေ... သမီး..  ” 

“ အင်း ..သမီးဆန္ဒကို အဖေ နားလည်ပါတယ်... သမီး..သဘော..  ” 

“ ဟင်... အဖေ့ဟာက ရသေးလို့လား...  ” 

“ ရတာပေါ့....  ” 

ပြောရင်း နဲနဲမာနေတဲ့ လီးကိုကိုင်ပြီး ကျွန်မရဲ့တင်ပါးအိအိကြားထဲ ကို ဖိလိုက်တယ်။  စအိုဝကို ဒစ်ဖူးအိအိကြီးက နွေးထွေးစွာလာထိတော့ ဖင်စအိုအဖွင့်ခံဖူးတဲ့ ကျွန်မဖင်ဝလေး ကို ရုတ်တရက် ရှုံမိလိုက်တော့ အဖေ့ လီးဒစ်ကြီးကို တင်းကနဲ ညှစ်မိသွားတာပေါ့။ ဒီတော့ အဖေ့လီးကြီးက အရမ်းပြန်ထောင်လာတယ်။ အဖေ့က ကျွန်မခါးကို ထိန်းရင်း နဲနဲကော့ပြီး တင်လိုက်တော့ ဒစ်ဖူးကြီးက စအိုကြား တင်းကနဲ တိုးလာတယ်။ 

“ အ .. အဖေ... အဲဒါ...  ” 

အဲလိုပြောလိုက်တော့မှ အဖေက  စအိုဝတစ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ကျွန်မတင်ပါးအိအိအကွဲကြောင်းထဲ ညှပ်ထားရင်း ကျွန်မခါးလေးကို ကိုင်ကာ လီးကြီးနဲ့ ပွတ်ပွတ်ပြီး ဇိမ်ယူနေတယ်။ ဖင်ပေါက်နဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ မထည့်ဘဲ တင်ပါးကြားကို လိုးနေတာပေါ့။ လီးကြီးက ပိုပို ပြန်မာလာတယ်။ အဲဒီလို  ဖင်အကွဲကြောင်းထဲ အလိုးခံနေရတော့ ကျွန်မစောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေဟာ အဖေ့ဆီးခုံပေါ် တစက်စက်ကျနေတာပေါ့။ အဖေ့ လမွှေးအုံပေါ်မှာဆို တရော်ကင်ပွန်း ရည်တွေလိုပဲ။ 

ကျွန်မလဲ ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ အဖေ့လီးဒစ်ဖူးကြီးကို စောက်ရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ကျနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ နူးညံ့နဲ့ လီးဒစ်ကြီးနဲ့ ကျွန်မတို့ မိန်းမသားတွေရဲ့ အရသာ အကြောပေါင်းစုံ ဆုံဆည်းရာ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနဲ့ ထိပွတ်မိတာနဲ့ ကာမအရသာတွေဟာ တကိုယ်လုံး ပြန့်နှံ့ကုန်ပါတယ်။ ဒစ်ဖူးလေးတင်းကနဲ ဝင်လာတာနဲ့ ကျွန်မရဲ့ စောက်ရည်တွေဟာ ပိုပို ထွက်လာပါတယ်။ လီးကြီးကို ဝင်လမ်းသာ ထွက်လမ်း ဖြောင့်စေဖို့ သဘာဝတရားရဲ့ လက်ဆောင် ချွဲပစ် အရည်တွေပေါ့။ ကျွန်မလဲ တအိအိနဲ့ အရသာယူရင်း ဖိဖိ ထိုင်ချနေတာပေါ့။ 

အဖေ့လီးကြီးဟာ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ထစ်ထစ်နဲ့ တိုးဝှေ့ရင်း နွေးထွေးစွာ တိုးဝင်လာပါတယ်။ ကျွန်မစောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကလဲ အဖေ့လီးကြီးကို စုပ်စုပ်မြိုနေပါတယ်။ အဖေ့လီးကြီးကလဲ စောက်ဖုတ်ထဲ လှုပ်စိ လှုပ်စိနဲ့ တကယ့်အရသာပါ။ စာနဲ့လဲ ရေးပြလို့မရ၊ ပါးစပ်နဲ့လဲ ပြောပြလို့မရတဲ့ အရသာတွေအားလုံးရဲ့ ထိပ်ခေါင် သရဖူ အရသာထူးပါ။ ဒီလိုနဲ့ အရသာယူကာ ဖိဖိချလိုက် ပြန်ကြွလိုက်နဲ့ လုပ်ရင်း ခုဆို ကျွန်မတင်ပါးအိအိတွေနဲ့ အဖေ့ ဆီးခုံမွှေးတွေနဲ့ ထိသွားတော့မှ အဖေ့လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွားကြောင်း သိလိုက်ရတော့တယ်။ ဒီတော့မှ ကျွန်မလဲ စိတ်ကို ဒုန်းဒုန်းချပြီး ခါးကို ကိုင်းကာ အဖေ့ပါးကို မွှေးမွှေးပေးလိုက်တယ်။

နောက်တော့မှ ကျွန်မလဲ ခါးအားနဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို သုံးပြီး ကျွန်မစိတ်တိုင်းကျ ကြွလိုက် ပြန်ဖိချလိုက် နှဲ့လိုက် ဝိုက်လိုက် ဖိဖိ ပွတ်လိုက်နဲ့ အရသာခံ ဇိမ်ယူနေမိပါတယ်။ ကာမအရသာဆိုတာ တကယ့်ကောင်းတဲ့ စည်းစိမ်တမျိုးဆိုတာ သိရတော့တယ်။ အဖေလဲ ကျွန်မ လှုပ်ရှားမှုတိုင်း ဇိမ်တွေ့နေမှာပါ။ လီးကြီးက တင်းကနဲ တင်းကနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ရုန်းရုန်းကြွနေတယ်၊ အဲဒါကလဲ တကယ့် အရသာထူးပါ။

 

အချက် ၄၀ လောက် ကျွန်မလဲ ဆက်တိုက် ဆောင့်ချလိုက် နှဲ့လိုက် လိုးနေရင်း စောက်ခေါင်းထဲကရော စောက်စေ့ဖူးလေးကရော အရမ်းကောင်းလာတာနဲ့ အဖေ့လီးကြီးကို ရှိသမျှ အဖုတ်အတွင်းသားတွေနဲ့ အစွမ်းကုန်ဆုပ်ညှစ်လိုက်ရာ  အဖေ့ဆီက..

“ အ...အား ...အဟား....သမီး....ရှီး...  ” 

ညည်းရင်း အဖေ့တင်ပါးကြီးက ကော့ပင့်ပြီး ကျွန်မသားအိမ်ထဲ အဖေ့သုတ်ရည်တွေ တဖြီး ဖြီးနဲ့ ပန်းနေတာ သိရှိခံစားလိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်မစောက်ဖုတ်ကလဲ အဖေ့လီးကြီးကို အစွမ်းကုန် ညှစ်မြိုထားကာ အဖေ့သုတ်ရည်တွေကို စုပ်ယူနေပါတော့တယ်။ နောက်တော့ ကျွ်မလဲ မောဟိုက်ပြီး အဖေ့ကိုယ်ပေါ်ဖက်ပြီး အဖေ့ပါးမှာ မျက်နှာလေးအပ်ကာ မှိန်းနေလိုက်ပါတယ်။

အဖေက ကျွန်မဆံပင်လေးတွေကို တယုတယ သပ်ပေးရင်း...

“ သမီးလေး.. ကောင်းလား...  ” 

“ အင်း....ချစ်တယ် ဖေကြီးကို ...သမီးလေ...သမီးရဲ့ ..အပျိုစင်....  ” 

အဖေ့က ကျွန်မပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ်ရင်း ..

“ အဖေရော သမီးအမေရော အကုန်သိပါတယ် သမီးလေးရယ်.. သမီး အမေဆို အဲဒီရက်တွေက အရမ်းစိတ်မကောင်း ဖြစ်နေတာ...သမီးအလုပ်သွားနေတဲ့ အချိန် သမီးအမေက ပြောဖူးတယ်... မိန်းကလေးဆိုတာ အဲဒီဟာ ကြုံဖူးသွားရင် ထိန်းရခတ်တယ်တဲ့.... ခုချိန်ကစပြီး သမီး အရမ်းဆာလာရင်... အဖေ့ဟာ သမီးအတွက် ထာဝရပါ....ရွှတ်...  ” 

“ ဟွန်း... အမေ့ကို ကျတော့ရော...  ” 

“ သမီး အမေက သိပ်လဲ မခံနိုင်တော့ဘူးလေ...ဟီး...ခုလိုဖြစ်တာသိသွားရင် သမီးကို ပိုတောင်မှ ချစ်သွားဦးမှာ..သမီးအမေက သူအရမ်းကောင်းနေတဲ့အချိန်ဆို... သမီးလေးကိုလဲ အဲလို ကောင်းစေချင်တာ..တဲ့...  ” 

“ ဖေကြီးက ဆိုးတယ်နော်... အမေ့ဖင်ကိုပါ ..လုပ်တယ်...  ” 

“ လင်မယားပဲ သမီးရယ်...အကုန်လုပ်တာပေါ့...အမြဲတော့ မလုပ်ပါဘူး...သမီးအမေကလဲ တခါတလေမှ ဖင်ခံပေးတာ...  ” 

ပြောရင်း ကျွန်မတင်ပါးတွေဆီ လက်နဲ့ လာပွတ်ပေးရင်း ဖင်းသားအိအိကြားထဲ က စအိုဝလေးကို လာပွတ်တယ်။ ကျွန်မက...

“ ဖေ့ဟာကြီးက ..အကြီးကြီးပဲ... နောက်မှနော်....သမီး ကြောက် ကြောက်... ခစ်..ခစ်..  ” 

......................................

အဲဒီနေ့က ကျွန်မ အလုပ်မဆင်းဘူး။ ညနေစောင်းတော့ တားဆေးဝယ်သောက်ပြီး အိမ်မှာပဲနေတယ်။ အမေပြန်လာတော့ အဖေရော၊ အမေရော အတူတူ ဆိုင်ကောင်းကောင်းတဆိုင်မှာ ညစာ သွားစားကြတယ်..။ 

နောက် (၂) ရက်လောက်အကြာ ခြင်ထောင် ခပ်ကြီးကြီး အသစ်တလုံးကို အဖေဝယ်လာတယ်။ ဇာခြင်ထောင်ကြီး ။ တလုံးတည်းရှိတဲ့ မီးလုံးအောက်မှာ ခြင်ထောင်အသစ်ကြီးက သစ်လွင်နေတယ်။ အဲဒီနေ့ကလဲ ကျွန်မ အလုပ်နားရက်ပေါ့။ ညဖက်ရောက်တော့ အိပ်ယာထဲမှာ ခြင်ထောင်အသစ်ကြီးထဲက အဖေနဲ့ အမေ တို့ရဲ့ တီးတိုးပြောသံလေးတွေ ရယ်သံလေးတွေနဲ့ ကြည်နူးနေကြတယ်။ အမေ့ဆီက...

“ သမီးလဲ အမေ တို့နဲ့ လာအိပ်တော့...   ” 

အဖေက အမေ့ကို ဘယ်လိုစည်းရုံးလိုက်လဲ မသိဘူး။ ဒီတော့ ကျွန်မလဲ အမေတို့ ခြင်ထေညင်ထဲ ဝင်ပြီး အဖေ့ကျောပြင်ကြီး ဖက်ပြီးခွလိုက်တော့တယ်။ အဖေက တဖက်စောင်းကျောပေးကာ ကွေးကွေးလေးနေတဲ့ အမေ့ကို ခွပြီး ခါးက အမေ့ထမီ ကို တင်ပါးအောက်ထိ လျှောချနေတယ်။ ကျွန်မလဲ အဖေ့ကို ခွထားလျှက် အဖေ့ပေါင်ကြားထဲ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ထုပေးနေတယ်။ အရမ်းလဲ တောင်နေပြီ။ နောက်တော့ အဖေ့လက်က အမေ့ရဲ့ အပေါ်ဖက်ပေါင်ကို မလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး အမေ့ဖင်ပေါက်ဝမှာ တေ့ပြီး ဖိလိုက်တော့...

“ အ..ကျွတ်...တံတွေးလေး ဘာလေး စွတ်ဦးလေ...   ” 

ဒီတော့မှ အဖေ လိုးနေတာ ဖင်ပေါက်ပဲ သိလို့ စိတ်ဝင်တစားနဲ့ အဖေ့တင်ပါးနောက်ကနေ ခေါင်းထောင်ပြီး အနီးကပ် ကြည့်ပစ်လိုက်တယ်။ နောက်ပြီး ကျွန်မပါးစပ်က တွံတွေးတွေယူပြီး အမေ့ဖင်ပေါက်ဝမှာ ဒစ်ဖူးဝင်နေတဲ့ လီးကြီးနောက်ပိုင်းကို ရွှဲနေအောင် ဆွတ်ပေးလိုက်တယ်။ အဖေလဲ ခေါင်းဝင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ထပ်ပြီ ဖိသွင်းလိုက်တော့ တအိအိနဲ့ အဆုံးထိဝင်သွားတော့တယ်။ ဒီတော့မှ အဖေလဲ မထားတဲ့ ပေါင်တန်ကြီးကို ပြန်ချပြီး အမေ့ခါးကို ဖက်ကာ တအိအိနဲ့ ဆောင့်လိုးနေပါတော့တယ်။

ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ အဖေပြီးသွားပြီး အမေ့ဆီကလဲ တရှုးရှုး နဲ့ အိပ်မောကျသံတွေထွက်လာပါတယ်။ ကျွန်မဖက်လှည့်ကာ ကျွန်မကို လာဖက်တော့...

“ အဖေ့ဟာကြီး သေချာသွားဆေးဦးလေ... အမေ့ဖင်ပေါက်ထဲ ခုပဲ ..လိုးထားတာ...ဟွန်း..  ” 

ဒီတော့ အဖေလဲ အိပ်ယာထဲက ထရေးချိုးတဲ့နေရာဘက်သွားပြီး ဆေးကြောသံတွေ ကြားနေရပါတော့တယ်။

အဲဒီနောက် ...ထို့နောက်...၄င်းနောက်.....

..............................................

အဲဒီနောက်တော့ ကျွန်မတို့ မိသားစု သုံးယောက် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် တနှစ်လောက်နေခဲ့ကြပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်မနဲ့ ဖယ်ရီကားမောင်းတဲ့ ကိုမျိုးနဲ့ အိမ်ထောင်ကျတယ်။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး စုဆောင်းထားတာလေးနဲ့ တန်ဖိုးသင့် အိမ်ယာလေးမှာ အခန်းတခန်းရပြီး အိမ်ခွဲနေလိုက်ကြတယ်။ အဖေနဲ့ အမေတို့လဲ ခုတော့ ရွှေပြည်သာမှာ အိမ်လေးတလုံးနဲ့ နေနေပါပြီ။ လှိုင်သာယာ ကျူးကျော်တွေလဲ ခုတော့ အရှင်းခံလိုက်ရပါပြီ။

အဖေကတော့ ခုချိန်ထိ ကျွန်မဆီ သတိရတိုင်း လီးတောင်တိုင်း လာလာလည်နေဆဲပဲပေါ့။ ကျွန်မကလဲ ကြုံဖူးတဲ့ ယောင်္ကျားတွေထဲမှာ အဖေ့ကို အချစ်ဆုံးလေ။ အဖေက ကျွန်မအပေါ် အကြင်နာဆုံး နွေးထွေးမှုတွေ အပေးနိုင်ဆုံးပဲလေ။ 

နောက်တော့ သားလေးတယောက်မွေးတယ်။ ကျွန်မလဲ အခု စားသောက်ဆိုင်မှာ မလုပ်တော့ပါဘူး။ ကိုမျိုးရဲ့ ဝင်ငွေလေးနဲ့သာ ရောင့်ရဲခဲ့ကြပြီး မိသားစုဘ၀ လေးကို တည်ဆောက်ရင်း အေးအေးချမ်းချမ်း နေထိုင်ခဲ့ကြပါတယ်။

တရက် ကိုမျိုးက သူ့လက်ထဲက ဖုန်းယူလာပြီး.

“ မိန်းမ..ဒီသတင်း ကြည့်ပါဦး...ဒါ မမ မနန်း၀ေ မှ မမနန်း၀ေ ပဲ... သတင်းထဲ ပါတဲ့ နာမည်ကတော့ သီတာခင် တဲ့ ငွေကျပ် သိန်း (၃၀၀၀) ကျော် မူးယစ်ဆေးတွေ တာချီလိတ်မှာ ဖမ်းမိတာတဲ့.. သူ့ဘေးက အမျိုးသားက ဆိုင်အမြဲလာလာနေတဲ့ ရခိုင်ကောင်လေး လေ..ကြည့်ပါဦး  ” 

ဟုတ်ပါသည်။ ကျွန်မ ကိုမျိုးဖုန်းကို ယူပြီးသေသေချာချာ ယူကြည့်ပြီး ... အော်..ဒါကြောင့်လဲ သူတို့မှာ ငွေတွေကို ရေလို သုံးဖြုန်းနေနိုင်ကြတာပေါ့...လို့ တွေးမိလိုက်ပါတော့တယ်။

တိုက်ဆိုင်မှုရှိက ခွင့်လွှတ်ကြပါရန်။ ဇာတ်လမ်းပြောပြပေးသေား မမသိင်္ဂီအား အထူးကျေးဇူးတင်လျှက်....

ဧကရီလင်ထိပ်ထားစံ

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

ပန်းကလေးတပွင့်ရဲ့ မေမေ (စ/ဆုံး)

ပန်းကလေးတပွင့်ရဲ့ မေမေ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - onestop

အတတ်ကောင်းတွေ တတ်လာပြီ

'၁၅-၁၆ အမြီးပေါက်၏။'ဟူသောစကားနှင့်အညီ စုမြတ်တယောက် အမြီးပေါက်ချင်စိတ်များ ဝင်နေပြီဖြစ်သည်။ သို့သော် စည်းကမ်းတင်းကျပ်လှစွာသောသူမ၏အမေကျောင်းဆရာမကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ရှိသူငယ်ချင်းများတွင် အတွဲကိုယ်စီရှိနေသော်လည်း စုမြတ်တွင်တော့ ရည်းစားလက်မဲ့ဖြစ်နေပါသည်။

၁၀တန်းကျောင်းသူစုမြတ်သည် ၁၆နှစ်အရွယ်လှသွေးကြွယ်ချိန်တွင် အများသူငါလိုဖလန်းဖလန်းနှင့်လန်းဖို့ရာ အမေဖြစ်သူ၏တင်းကျပ်သောစည်းကမ်းများကြောင့် မဖလန်းနိုင်ဘဲ ဂွမ်းနေရပါတော့သည်။

သို့သော် ၁၀တန်းနှစ်စတွင်မလန်းခဲ့ရသော်လည်း နှစ်ဝက်စာမေးပွဲဖြေချိန်တွင်တော့ အကျိုးအကြောင်းဆက်စပ်၍ ချစ်သူကောင်လေးတစ်ယောက်ရလိုက်ပါသည်။ ရလိုက်သောချစ်သူကောင်လေးမှာလည်း စုမြတ်ကဲ့သို့ပင် ဖြူဖြူချောချောရှည်ရှည်လေးမို့ မြင်သူအားကျလောက်ဖွယ်ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ကံဆိုးသည်က သူတို့နှစ်ဦးတွင်တွေ့ချိန်ဟူ၍ ကျောင်းချိန်လေးပင်ရှိသည်။

စုမြတ်ကျောင်းလာချိန်ရော၊ ကျောင်းပြန်ချိန်ပါ သူမ၏အမေနှင့်သွားရသောကြောင့် ကောင်းထက်မှာအနည်းငယ်ကသိကအောက်ဖြစ်နေမိသည်။

'စုရယ်..ကိုယ်တို့ အပြင်လေးဘာလေးလျှောက်လည်ရအောင်'

'ဟင့်အင်းးးမဖြစ်ဘူး.ကို အမေသိမှာ စုကြောက်တယ်..'

'စုကလည်းကွာ'

ချစ်သူဖြစ်သူကိုအမျိုးမျိုးစည်းရုံးကြည့်သော်လည်း အကြောင်းမထူးသဖြင့် ထုံးစံအတိုင်း ကောင်းထက်တယောက်စိတ်ပျက်နေပါတော့သည်။ ကောင်းထက်စိတ်ပျက်နေသည်ကိုသိသဖြင့် စုမြတ်က ကောင်းထက်လက်မောင်းလေးကိုဆုပ်ကိုင်၍ မှီနေလိုက်ပါသည်။ ချစ်သူ၏နူးညံ့တဲ့ထွေးသိပ်မှုကြောင့် ကောင်းထက်အနည်းငယ်စိတ်ပျော့သွားပါသည်။

စုမြတ်မှီထားလို့သိပ်မကြာလိုက်။ ကလောင်ကလင်မုန့်စားတတ်ခေါင်းလောင်းထိုးပါတော့သည်။ ထိုတွင်တော့နှစ်ဦးသား မထချင်ထချင်နှင့် သပြေပန်းချုံလေးမှထွက်ခဲ့ကြပါသည်။

သပြေပန်းချုံလေးသည် သူတို့နှစ်ဦး၏မူပိုင်ဘိလေးဖြစ်ပါသည်။ ၅တန်းမှ၁၀တန်းထိသင်သော အထက်တန်းကျောင်းကြီးတွင် နှစ်ဦးသားတီတီတာတာစကားဖောင်ဖွဲ့နိုင်သော လူလာနည်းသည့်အမှိုက်ပုံဘေးမှ သပြေချုံလေးပဲဖြစ်ပါတော့သည်။

ကျောင်းဘက်စုံဆုပေးပွဲမတိုင်မီနှစ်ရက်အလို. . .

'ကျောင်းဆုပေးပွဲကို နင်လာမှာလား..'

'လာမှာပေါ့ဟ ငါ့ကိုကိုတွေလာမှာလေ..'

'အမယ်..ညည်းကိုကိုရှိရသေးတယ်.'

ပပနှင့်သူသူတို့နှစ်ယောက်ဆုပေးပွဲအကြောင်းလေပစ်နေကြချိန်တွင် စုမြတ်ကတော့ ကောင်းထက်ပူဆာထားသည်ကို လိုက်လျောရ ကောင်းနိုးမကောင်းနိုးကို ချီတုံချတုံဖြင့် တွေးနေပါတော့သည်။

'ဟဲ့..စုမြတ်နင်ဘာတွေတွေးနေတာလဲ..'

ပပက ပုခုံးကိုပုတ်၍စလိုက်သဖြင့် စုမြတ်၏အတွေးများ ခဏတာအနားရသွားပါတော့သည်။

'ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူးဟာ.. ဟိုဟိုဒီဒီပါ..'

'ဟိုဟိုဒီဒီလုပ်မနေနဲ့..ဒေါ်စုမြတ် ပွဲနေ့ကျရင် နင်ကောင်းထက်နဲ့ချိန်ထားတယ်မှတ်လား..'

'အင်းးးဟုတ်တယ်.. ငါလည်းအဲ့ဒါပဲတွေးနေတာ။ အမေ့မျက်စိရှေ့ကနေ ဘယ်လိုလစ်ထွက်ရမလဲဆိုတာ'..

'စဉ်းစား..စဉ်းစား..။ နင်လိုတာရှိရင် ငါတို့လည်းကူညီပေးမှာပါ..'

'ကျေးဇူးပါဟာ..'

သူသူ၏'လိုတာရှိရင်ကူညီပေးမယ်'ဆိုသောစကားသည် စုမြတ်ကို အနည်းငယ်အားတက်သွားစေခဲ့ပါသည်။

ကျောင်းပြန်ခါနီးတွင် ကောင်းထက်ကပပတို့နှင့်စုမြတ်အား ပွဲနေ့ချိန်းထားတာလာဖို့ကို သတိပေးလိုက်ပါသည်။

ကောင်းထက်က ဆုပေးပွဲနေ့တွင် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူတူ ရင်ပြင်ကိုသွားကြရအောင်ဟုပူဆာထားသည်။ ကောင်းထက်က အတင်းပူဆာသည်ကတကြောင်း၊ သူငယ်ချင်းတွေကလိုက်ခဲ့ဖို့ခေါ်သည်ကတကြောင်း၊

ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကလည်းလိုက်ချင်သည်ကတကြောင်း၊ အကြောင်းကြောင်းကြောင့် စုမြတ်တယောက်သွားရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

သို့သော် ဆုံးဖြတ်ထားသည့်အတိုင်းဖြစ်လာရန် အမေကိုဘယ်လိုပတ်ရမလဲဟူ၍ သူမအချိန်ရှိတိုင်းတွေးတောနေမိပါသည်။

..................................................................................

ဆုပေးပွဲနေ့ရောက်သော်. . .

ထုံးစံကိုမပယ်ဖျက်ဘဲ သွားမြဲအတိုင်း သူမအမေနှင့်ပင် ပြင်ဆင်ခြယ်သ၍ကျောင်းသို့ထွက်လာခဲ့ပါသည်။ ကျောင်းရောက်ပြီးနောက် သူမ၏အမေကဆရာမမို့ လုပ်စရာရှိသည်များကို သွားဝိုင်းကူပေးနေပါသည်။ စုမြတ်ကတော့ သူမ၏သူငယ်ချင်းများရှိရာသို့သွား၍ စတင် Plan ဆွဲပါတော့သည်။ ၉နာရီမှစမည့်ပွဲကို ၈နာရီကတည်းက ရောက်နေခြင်းဖြစ်သဖြင့် အစီအစဉ်ဆွဲချိန်ပိုထွက်ပါသည်။

'ကဲ..ငါ့တို့ဒီအစီအစဉ်အတိုင်းလုပ်ကြမယ်နော်..ဟုတ်ပြီလား စုမြတ်..'

သူသူ၏အစီအစဉ်ကို အားလုံးကခေါင်းညိမ့်သလို စုမြတ်လည်း လက်ခံလိုက်ပါသည်။

အချိန်အနည်းငယ်ကြာသော်. . .

ပွဲစပြီမို့ စုမြတ်တယောက် သူ့အမေအခြေအနေကိုကြည့်၊ အိုကေသဖြင့်ထိုင်ခုံမှထ၍ ခန်းမထဲမှ အလျင်အမြန်ထွက်လာလိုက်ပါတော့သည်။ သူမအမေသည် အရှေ့ကိုသာအာရုံရောက်နေသဖြင့် သူမထွက်သွားသည်ကို မသိလိုက်ချေ။

ထို့နောက် သုံးယောက်သားအိမ်သာထဲသို့သွားကာ အဝတ်လဲလိုက်ပါသည်။ စုမြတ်လည်း ပပယူလာပေးသော အဝတ်တစုံကိုဝတ်၍ အိမ်သာထဲမှထွက်ခဲ့ကြပါသည်။

'အမြန်သွားရအောင်.. ဟိုကောင်တွေစောင့်နေလောက်ပြီဟ..'

ပပ၏နှိုးဆော်ချက်ကြောင့် သုံးယောက်သား ခပ်မြန်မြန်ဖြင့် ချိန်းထားရာ ဂိတ်ပေါက်ဝသို့လျှောက်လာခဲ့ကြပါသည်။

ဂိတ်ဝတွင်အစောင့်မရှိသဖြင့် လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ပင် အပြင်ထွက်နိုင်ခဲ့ပါသည်။

'လာ..လာ..လာ.. သွားမယ်'

လမ်းမပေါ်ရောက်သောအခါ မိုးကျော်ကTaxi ဖမ်းငှားလိုက်ပါသည်။ လိုင်းကားနှင့်သွားမည်ဆိုပါက ပွဲအပြီး၁၂နာရီကို မမီနိုင်မှာစိုးသဖြင့်ဖြစ်သည်။ ကျောက်ဝိုင်းနှင့်မြေနီကုန်းသည် မဝေးသော်လည်း မနီးသောခရီးဖြစ်သည်။

Taxi အရှေ့ထိုင်ခုံတွင် ကောင်းထက်ထိုင်၍ မိုးကျော်နှင့်အောင်သူတို့ကတော့ နောက်ဖုံးတွင်နေရာယူထားကြသည်။ စုမြတ်တို့ခြောက်ယောက်စကားတပြောပြောနှင့်မို့ စုမြတ်၏စိုးရိမ်စိတ်များ လွင့်ပြယ်သွားပြီဖြစ်သည်။

ရင်ပြင်ရောက်သော်. . .

အားလုံးကားပေါ်ကဆင်း၍ ရေကူးကန်ရှိရာသို့ ဦးတည်ခဲ့ကြပါတော့သည်။

ရေကူးကန်ထဲမဝင်ခင်တွင် ပပကအားလုံးကို အကြံတခုပေးလိုက်ပါသည်။

'ဟဲ့ဟဲ့..ကောင်းကြီးမဝင်နဲ့အုန်း.. ငါပြောစရာရှိလို့..'

'ဘာလဲ သူသူရဲ့.. ဘာလုပ်မလို့လဲ..'

'ငါပြောပြမယ်.. နားထောင်..'

'အင်း..ပြောစရာရှိတာပြော ကြာတယ်..'

'ပြောမယ်ဟာ.. ငါတို့တွေအခုလိုတအုပ်အမကြီးသွားနေမယ့်အစား ရောက်တုန်းလေး ကိုယ့်အတွဲနဲ့ကိုယ် နေရအောင်ဟာ..'

'နင် ဘာပြောချင်တာလဲ.. သေချာပြော..'

အောင်သူက စိတ်မရှည်သံဖြင့်ဝင်ပြောလိုက်ပါသည်။

'သူသူပြောချင်တာဒီလိုကွာ.. မင်းတို့ကကိုယ့်ဘာသာလိမ့်၊ ငါတို့လည်းကိုယ့်ဘာသာလိမ့်မယ်။

ပြီးရင် ဒီအရှေ့မှာပြန်ဆုံမယ်ကွာ။ ဘယ်လိုလဲ.. သဘောတူလား'

မိုးကျော်က သူသူအစားဝင်ပြောပေးလိုက်သောစကားကို အားလုံးက လက်ခံလိုက်ပါသည်။

'ဒါဆိုကောင်းပြီ.. ၁၁နာရီ၁၅ဆိုရင် အားလုံးဒီမှာပြန်ဆုံမယ်'

ကောင်းထက်က အချိန်သတ်မှတ်ပေးပြီးနောက် မိုးကျော်နှင့်သူသူတို့အတွဲက ပန်းခြံဘက်သို့သွားပြီး

အစားသမားပပကတော့ အောင်သူကို မုန့်ဝယ်ကျွေးခိုင်းရန် မုန့်ဆိုင်သို့ဝင်သွားပါသည်။

'ကဲ..စု ကိုယ်တို့ရော ဘာလုပ်ကြမလဲ..။ ကိုယ်ကတော့ ရေဆော့ချင်တယ်စုရော'

'ဟင့်အင်း စု ရေမဆော့ချင်ဘူး..'

'ဒါဆိုလည်းပြီးရောလေ.. လာ စု ကိုယ်တို့ဟိုဘက်သွားရအောင်'

မသိရင်တော့ ချစ်သူလေးအလိုကျလိုက်လျောသလိုလိုနဲ့ အခုတော့

သူ အလိုကျရန် ရင်ပြင်၏လူကျဲ၍ချောင်ကျသောနေရာများသို့ ဦးဆောင်ခေါ်သွားပါတော့သည်။

...........................................

ကောင်းထက် ကံတက်နေ၍ထင်သည်။ သူခေါ်လာသောနေရာတွင် ကြိုဦးသူမရှိသလို လူအလာလည်း ရှင်းလှသည်။

'စု ဘယ်လိုလဲ.. ကိုယ်ခေါ်လာတဲ့နေရာကြိုက်ရဲ့လား'

'ဟင့်အင်း..လူလည်းမရှိဘူး..'

စု အနည်းငယ်မူလိုက်သည်။ ကောင်းထက် ထပ်မံစည်းရုံးသည်။ တိုးတတ်မှုမြန်သည်ဟုဆိုရမည်။ စုမြတ်၏နှုတ်ခမ်းများသည် ကောင်းထက်၏နှုတ်ခမ်းများနှင့်ထိတွေ့ကာ လျှာချင်း ရင်းနှီးဖလှယ်နေကြပါသည်။ ထိုသို့ဖလှယ်ရင်းမှ ကောင်းထက်၏လက်တဖက်သည် စုမြတ်အင်္ကျီအောက်ကို ထိုးရှိုလိုက်ပါသည်။ စုမြတ်က ဝင်လာသောလက်ကို အသာဆွဲထုတ်၍ ကောင်းထက်နှင့်နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပါသည်။

'ကိုကလည်းကွာ.. အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့။ လူတွေမြင်ကုန်ရင်မကောင်းဘူး..'

စုမြတ်သည် ပြောလည်းပြော၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလည်း အနည်းငယ်မျက်စိကစားလိုက်ပါသည်။

'စုရယ်..ဘယ်သူမှမမြင်ပါဘူး။ ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်တည်းရှိတာ'

'ဘာလဲ..စုကကိုယ့်ကိုမချစ်ဘူးလား'

မချစ်ဘူးလားဟုမေးခံရသဖြင့် စုမြတ်မျက်နှာငယ်လေးနဲ့...

'စုကို့ကိုချစ်ပါတယ်..ကိုရယ်။ ဒါပေမယ့် လူတွေမြင်မှာကြောက်လို့ပါ..'

'ဘာမှမကြောက်နဲ့ ကိုတယောက်လုံးရှိတယ်။ နောက်ပြီး ဒီနားကို ဘယ်သူမှမလာပါဘူး'

ချစ်သူ၏စကားကြောင့် စုမြတ်တယောက် ချစ်သူအလိုကျ နှုတ်ခမ်းချင်းများတေ့၍ လျှာချင်းပြန်ဖလှယ်ကာ သူမရင်သားများအား ချစ်သူလက်ဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးနေမှုကို လောကစည်းစိမ်တစ်ခုနှယ် စုမြတ်တယောက် သာယာနေပါတော့သည်။

ကောင်းထက်လည်း သူ၏စည်းရုံးမှုအထမြောက်သဖြင့် ကျေနပ်နေမိသည်။ နောက်တဆင့်သည် အောက်ပိုင်းအဖုတ်လေးသာဖြစ်သည်။

ထိုအဆင့်ကို တက်ရန် သူပြင်ဆင်နေပါသည်။ ထိုအချိန်တွင် သူ့နာရီမှ တတီတီမြည်သံထွက်ပေါ်လာပါတော့သည်။

နာရီသံကိုကြားသည်နှင့် စုမြတ်ရော၊ ကောင်းထက်ပါ နှစ်ဦးစလုံး သဘောပေါက်စွာ အရှိန်သတ်လိုက်ကြပါတော့သည်။

'ကို..စုတို့ သွားကြရအောင်..'

ကောင်းထက်တယောက် အရှိန်ဖျက်လိုက်ရသဖြင့်ကသိကအောင့်ဖြစ်သွားပါသည်။ သို့သော်လည်း အခြေအနေနဲ့ အချိန်အခါအရမို့ စုမြတ်နှင့်လက်ချင်းချိတ်၍ အားလုံးဆုံရန်ချိန်းထားရာ ရေကူးကန်အပေါက်ဝသို့ ထွက်လာခဲ့ပါသည်။

သူတို့ရောက်ချိန်တွင်တော့ ကျန်နှစ်တွဲက သူတို့အရင် ရောက်နှင့်ပြီဖြစ်သည်။ အားလုံးစုံပြီမို့ သုံးတွဲစလုံး Taxi ငှား၍ပင် ကျောင်းရှိရာဆီသို့ ပြန်လာခဲ့ပါတော့သည်။

ကျောင်းထဲသို့ဝင်ခါနီးတွင် ကောင်းထက်က နမ်းသွားအုန်းဆိုသဖြင့် အဝင်ဝထောင့်ဘက်လေးတွင် လူရိပ်လူခြေကြည့်ကာ နှုတ်ဆက်အနမ်းများ ခြွေပေးလိုက်ပါသည်။ ကားလမ်းရှင်းသဖြင့် ၁၂မထိုးမီစောစော ပြန်ရောက်နိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။

သုံးယောက်သား အိမ်သာသို့အမြန်ပြန်ပြေး၍အဝတ်အစားလဲကာ ဟောခန်းရှိရာဖက်သို့ ပြန်လာခဲ့ပါသည်။ သို့သော်ဟောခန်းထဲသို့မဝင်နေတော့ဘဲ ဘေးဘက်လေးမှာတင်ရပ်ကြည့်နေပါသည်။

ပွဲလည်းပြီးပြီမို့ စုမြတ် သူ့မေနှင့်အတူ အိမ်ပြန်ခဲ့ပါသည်။ သူ့အမေ၏အခြေအနေက တည်ငြိမ်နေပြီး ပုံမှန်လေးပဲမို့ စုမြတ်စိတ်အေးရပါသည်။

စုမြတ်၏ပထမဦးဆုံးအကြိမ် သူငယ်ချင်းများနှင့်အတူ အမေမသိအောင် ခိုးထွက်ခြင်းကိစ္စသည် အောင်မြင်မှုရသည်ဖြစ်သဖြင့် နောက်ထပ်လည်း ခိုးထွက်ရန်အတွက် အားရှိနေပါတော့သည်။

.....................................................

ပန်းပျိုးသည့်လက်

ဒေါ်စုစုအောင်သည် အလယ်တန်းပြဆရာမတဦးဖြစ်သည်။ သူမ၏သမီးလေးငါးတန်းလောက်တွင် ယောင်္ကျားသေသွားပြီး ယောင်္ကျားရှာထားခဲ့သောပိုက်ဆံများနှင့် သေသောအခါရသောစ်နာကြေးများကြောင့် ယခုကဲ့သို့အဆင့်မီမီနေနိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။ ယောင်္ကျားလုပ်သူမှာ နိုင်ငံခြားသင်္ဘောသားဖြစ်သည်။ သမီးလေးမှာလည်း သူ့အဖေရှိစဉ်က အလိုလိုက်ခံထားရသဖြင့် အဖေမရှိတော့သော်လည်း အဖေရှိတုန်းကအတိုင်းဆိုးချင်သည်။ ထို့ကြောင့်ဒေါ်စုစုအောင်သည် သူမ၏တဦးတည်းသောသမီးလေးကို လိမ္မာရေးခြားရှိအောင် အဖေလိုရောအမေလိုပါ ဆုံးမသွန်သင်နေရသည်။ သမီးလုပ်သူစုမြတ်သည် ငယ်စဉ်ကတော်တော်ဆိုးခဲ့သည်။ စုမြတ်အပြစ်လုပ်သည့်အခါများတွင် ဒေါ်စုစုအောင်သည်ပါးစပ်ဖြင့်ဆုံးမသည်။ ရိုက်၍ဆုံးမသည်။ သို့သော်ဆိုးမြဲအတိုင်းဆိုးသည်။ ထို့ကြောင့်ဒေါ်စုစုအောင်သည် အပြစ်ပေးခြင်းဖြင့် လိမ္မာအောင်ဆုံးမကြည့်ပြန်သည်။ ဆုမြတ်အပြစ်လုပ်ပြန်သောအခါ ပထမဦးဆုံးအနေဖြင့် ဆုမြတ်ကိုဖင်ချွတ်၍ထိုင်ထလုပ်ခိုင်းသည်။ ဖင်ချွတ်ရိုက်ဖူးသော်လည်း ဖင်ချွတ်ထိုင်ထလုပ်ခိုင်းပြီးနောက်တွင်တော့ စုမြတ်အနည်းငယ်ပိုအပိုးကျိုးလာသည်။

အရွယ်ကလည်းအနည်းငယ်ရလာပြီမို့ ဖင်ချွတ်ရခြင်းကို ရှက်တတ်လာသည်။ သားအမိနှစ်ယောက်တည်းနေသောအိမ်တွင် အိမ်မှု့ကိစ္စမှန်သမျှကို ဒေါ်စုစုအောင်ကသာလုပ်သည်။ နောက်ပိုင်းတွင်အချိန်မပေးနိုင်တော့တာမို့ ဒေါ်စုစုအောင်သည် အိမ်အကူအဖြစ် ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်သော ရွာမှကောင်မလေးတယောက်ကို ခေါ်ထားလိုက်ပါသည်။

ထိုကောင်မလေးသည် သူမသမီးဆုမြတ်နှင့်ရွယ်တူဖြစ်သည်။ သို့သော်ထိုကောင်မလေးသည် စာပေသင်ကြားဖူးခြင်းမရှိပေ။ အရင်ကသားအမိနှစ်ယောက်တည်းရှိသဖြင့်အပြစ်ပေးခံရသောအခါတွင် စုမြတ်သိပ်မရှက်တတ်သော်လည်း အခုတွင်တော့ သူမနှင့်ရွယ်တူကောင်မလေးတယောက်ရှေ့တွင် ဖင်ချွတ်ပြီးအပြစ်ပေးခံရမည်ကို စုမြတ်ကြောက်မိပါသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း တတ်နိုင်သမျှအပြစ်လွတ်အောင်နေပါသည်။ သို့တိုင်အောင် တခါတရံတွင် အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းဖြင့် အိမ်အပေါ်ထပ်နှင့်အောက်ထပ်ဆင်းတတ်လုပ်သော လှေကားအလယ်ထောင့်တွင် မတ်တပ်ရပ်၍ အပြစ်ပေးခံရတတ်ပါသေးသည်။

ဒေါ်စုစုအောင်သည် သူမ၏ကျောင်းဆရာမဟူသောဂုဏ်ကို အရမ်းကိုတန်ဖိုးထားသူဖြစ်သည်။ သူတို့အိမ်တွင် မိန်းခလေးများသာရှိသဖြင့် ရပ်ကွက်ကတမျိုးတမည်အပြောမခံရလေအောင် သူမခြံထဲသို့ယောင်္ကျားများမဝင်လာစေရန် သူမကိုယ်တိုင်လည်းထိန်းသည်၊ သူမအိမ်မှသမီးနှင့်အိမ်အကူကောင်မလေးကိုလည်း ယောင်္ကျားလေးများနှင့် ပရောပရီမဆက်ဆံရန်မှာထားသည်။ မိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်းဘယ်ယေကာင်္ကျားလေးကိုမှ အိမ်လည်မခေါ်ရန် သူမ၏သမီးပိုအတင်းအကျပ်မှာထားသည်။

သို့တိုင်အောင် သူမ၏သမီးသည်စကားကိုနားမထောင်ဘဲ ၉တန်းတုန်းကအခန်းထဲမှ ရွယ်တူကောင်လေးတယောက်ကို အိမ်ခေါ်လာဖူးသည်။ ဒေါ်စုစုအောင်သည် စခေါ်လာချိန်က မသိပေ။ နောက်မှသာဘေးအိမ်သူများနှင့်စကားစပ်၍ ပြောမှသာသိခြင်းဖြစ်သည်။ တဖက်ကရိုးရိုးသာပြောသော်လည်း ဒေါ်စုစုအောင်သူမသမီးကို တော်တော်ဒေါသထွက်သွားသည်။ အမေလုပ်သူက ယောင်္ကျားလေးသူငယ်ချင်းတွေကို အိမ်မခေါ်လာပါနဲ့ဆိုမှ အိမ်ခေါ်လာတယ်ဆိုပြီး မေးမေးပြီးရိုက်ပါသည်။

အဖုံးအကာမပါသောဖင်ကြီးပေါ်ကို ကြိမ်လုံးရိုက်ချက်များအဆက်မပြတ်ရောက်လာသဖြင့် စုမြတ်လည်းလက်ဖြင့်ကာပါသည်။ ကာထားသောလက်ကို ချုပ်ပြီးနောက်ဒေါ်စုစုအောင်သည် သူမသမီး၏တင်းပါးကို ဒေါသဖြင့်'တရွှန်းရွှန်းးး'ရိုက်ပါသည်။ အဆုံးတွင်တော့ ကြိမ်လုံးလည်းကျိုးသွားပြီး စုမြတ်လည်း'တဟင့်ဟင့်'နဲ့ ငိုနေပါတော့သည်။ ထိုသို့အပြစ်ပေးခြင်းကို ဒေါ်စုစုအောင်သည် အိမ်အကူကောင်မလေးအရှေ့မှာပင် ပြုလုပ်နေခြင်းဖြစ်ပါသည်။ သို့မှာသာ အိမ်အကူကောင်မလေးကိုလည်းဆုံးမပြီးသား ဖြစ်ရန်ဖြစ်ပါသည်။ စုမြတ်သည်လည်း ထိုအချိန်မှစ၍အပြစ်မလုပ်တော့ဘဲ လိမ္မာစွာနေနေခြင်းဖြစ်ပါသည်။

ထိုနေ့သည်စုမြတ်အတွက်အလွန်ပင်အမှတ်ရဖွယ်နေ့ဖြစ်ပါသည်။ ထိုနေ့ကသူမနှင့်အိမ်အကူကောင်မလေးတို့ အတူအိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းတွင် ရှိနေချိန်ဖြစ်သည်။ သူမအမေသည်အိမ်သို့ ဒေါသနှင့်ပြန်ရောက်လာပြီးရောက် သူမကိုမေးမေးပြီးရိုက်ပါသည်။ ရိုက်နေရင်းမှာပင် သူမဝတ်ထားသော အိမ်နေရင်းဘောင်းဘီတိုလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက်ထပ်မံရိုက်ပါသည်။ ကြိမ်လုံးကျိုးသွားချိန်တွင်တော့ သူမခဏအနားရပါသည်။

သိပ်မကြာလိုက်ပါ သူမအမေကသူမကိုဆွဲထူပြီး 'နင့်ကိုအပြစ်ကောင်းကောင်းပေးရမယ်' ဟုဆိုကာ နောက်ဖေးဘက်အိမ်သာရှိရာသော ဆွဲခေါ်သွားပါသည်။ ထို့နောက်အိမ်သာထဲတွင်တံခါးကို သော့ခတ်၍သူမအား ပိတ်လှောင်ထားပါသည်။ အစပိုင်းတွင် အရိုက်ခံထားရသော နာကျင်မှု့ကြောင့် အခြားအရာများကိုမခံစားမိသေးပေ။ အချိန်တော်တော်ကြာသွားချိန်တွင်တော့ အိမ်သာနံ့ကိုစတင်ခံစားရပါသည်။

စုမြတ်တို့အိမ်တွင် အိမ်သာတစ်လုံးနှင့်ရေချိုးခန်းတခုသာရှိသည်။ သို့တိုင်အောင်အိမ်သာလာတတ်သူ တဦးတယောက်ပင်မရှိပေ။ ထို့ပြင်အိမ်အကူကောင်မလေး၏အသံကိုကြားရသော်လည်း သူ့အမေ၏အသံကိုမူမကြားရပေ။

ဒေါ်စုစုအောင်သည်လည်း သူမ၏သမီးကိုရိုက်ပြီးနောက် အခန်းထဲတယောက်တည်း ကြိတ်ငိုနေပါသည်။ သူမသည် သူမ၏သမီးလေးကို ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ဟိုလိုဒီလိုတွေအပြောမခံရအောင် အခုကဲ့သို့ဆုံးမနေရခြင်းဖြစ်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေက မိန်းခလေးနဲ့ယောင်္ကျားလေးတွဲတွေ့လျှင် အများအားဖြင့် သမီးရည်းစားလို့ ထင်တတ်ကြသည်။ သူ့သမီးကငယ်ငယ်လေးနဲ့ ရည်းစားထားနေတယ်လို့ အများကပြောကြမှာကို သူမအကြောက်ဆုံးဖြစ်သည်။ အခုလည်းညနေစောင်းနေပြီ ထမင်းဆာလောက်ပြီဖြစ်သော သမီးအား အပြစ်ပေးရန် အောက်ထပ်သို့ဆင်းခဲ့ပါသည်။

အိမ်သာတံခါးသော့ဖွင့်သံကြောင့် ဗိုက်ဆာနေသောစုမြတ်အနည်းငယ်အားတတ်သွားပါသည်။

'ဒီညထမင်းမစားရဘူး'

ဟူသော သူမအမေ့၏စကားကြောင့် စုမြတ်အားလျော့သွားပါသည်။ ထို့အပြင်ထမင်းမစားရုံမက ညအိပ်သောအခါတွင်လည်း စုမြတ်ကိုယ့်အခန်းတွင်ကိုယ်မအိပ်ရဘဲ အိမ်ဖော်မလေးအိပ်သောအခန်းထဲတွင် ဘာအဝတ်အစားမှမဝတ်ဘဲအိပ်ရန် သူမအမေထပ်မံအပြစ်ပေးပြန်ပါသည်။

အဝတ်အစားများမဝတ်ဘဲညအိပ်ခြင်းသည် သိတတ်သည့်အရွယ်မှစ၍ ဒါပထမဦးဆုံးဖြစ်သည်။ ထို့ပြင်တယောက်တည်းအိပ်ရခြင်းမဟုတ်ဘဲ ဘေးတွင်ကိုယ်နဲ့ရွယ်တူအိမ်အကူကောင်မလေးရှိနေခြင်းသည်လည်း မိန်းခလေးချင်းဖြစ်သော်လည်း ရှက်နေမိပါသည်။ မွေ့ယာနဲ့မဟုတ်ဘဲ ဖျာခင်းပေါ်တွင်အိပ်ရခြင်းကြောင့် အိပ်မပျော်ဘဲလူးလှိမ့်နေမိပါသည်။ တချက်တချက်ဘေးမှ အိပ်နေသောတယောက်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိချိန်တွင်တော့ အိပ်နေသောသူမကမသိသော်လည်း စုမြတ်မှာတော့တမျိုးကြီးဖြစ်ဖြစ်သွားပါသည်။ ထိုညကိုကျော်လွန်ပြီးနောက်မှာတော့ စုမြတ်လိမ္မာလာပါသည်။ သို့သော်ယခုအချိန်တွင်တော့ ကျောင်းဆရာမဒေါ်စုစုအောင်၏သမီးလေးစုမြတ်သည် တစခန်းထလို့ ဆိုးသွမ်းနေပြန်ပြီဖြစ်ပြီး ဒါကိုတော့ပန်းပျိုးသူဒေါ်စုစုအောင်တယောက်မသိရှိသေးပေ။

.................................................................................

ဘဝမလှသူလေး

သိတတ်စအရွယ်မှာကတည်းအဖေမရှိသူလေးအေးသည် ကျန်မာရေးမကောင်းသောအမေကို လုပ်ကျွေးနေသူလေးဖြစ်ပါသည်။ လုပ်ကျွေးသည်ဆိုရာတွင်လည်း သူအသက်လေးနှင့်မမျှအောင်ကို လုပ်ကိုင်ပါတယ်။ သို့သော်လည်းစားဖို့သာရပြီးဆေးဖိုးဝါးခမရနိုင်ခဲ့သည်မို့ အေးအသက်၇နှစ်မှာတင် အေးအမေဆုံးပါးသွားခဲ့ပါသည်။ အမေမရှိသောအေးကို လက်တိုလက်တောင်းခိုင်းရန်အတွက် ရွာထဲရှိဦးလေးတော်စပ်သူတဦးကမွေးစားခဲ့ပါသည်။ အေးသည်အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင်ကိုအလိုက်သိပါသည်။ ဒါကြောင့်လည်းအေးဦးလေး၏မိန်းမက အေးကိုမျက်မုန်းကျိုးလာပါသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အေး၏အလိုက်သိမှု့ကိုချီးမွမ်းပြီး သူ့သမီးများကို အေးနှင့်နှိုင်း၍ဆုံးမသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဦးလေးမှာလည်းပွဲစားတယောက်မို့ အိမ်မှာကပ်သည်မရှိပေ။ ဦးလေးမိန်းမကလည်းအဲ့ဒါကြောင့်ပင် သူမမျက်မုန်းကျိုးနေသောအေးကို အပြစ်မရှိအပြစ်ရှာ၍ ရိုက်နှက်ပါသည်။ သူမဦးလေးတွင်ရှိသော သမီးနှစ်ယောက်ကလည်း သူတို့အမေနှင့်အတူ အေးကိုအနိုင်ကျင့်ပါသည်။ ဦးလေး၏မိန်းမသည် အေးအားသူတို့ရိုက်နှက်နေခြင်းကို အပြင်လူများမသိစေရန် အိမ်ထဲမှာပင်အေးအား အပြစ်ရှာရိုက်နှက်နေပါသည်။

အစပိုင်းတွင်သမရိုးကျရိုက်နှက်သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင်တော့ သူမသမီးအငယ်မ၏ဘောင်းဘီကို လှမ်းထားရာမှ မြောင်းထဲပြုတ်ကျသည်ကိုအကြောင်းပြု၍ အေးအားဖင်ချွတ်သောကိစ္စကို စတင်ပါတော့သည်။ ဘောင်းဘီရွှံ့ပေသွားသောကြောင့် အေးအားဘောင်းဘီချွတ်၍ ဖင်ကိုဝါးခြမ်းပြားနှင့်ရိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက်ဘောင်းဘီကိုအပြီးချွတ်ခိုင်းပြီး အိမ်အလုပ်များကို ဖင်တုန်းလုံးဖြင့် ဝိုင်းကူလုပ်ပေးနေရပါတော့သည်။ အေး၏ဦးလေးပြန်ရောက်ချိန်များတွင်သာ အေး၏အောက်ပိုင်းတွင်အဝတ်ကပ်ပါတော့သည်။ ဦးလေးကိုမတိုင်ဖို့ ခြိမ်းခြောက်ထားသဖြင့်လည်း တိုင်ဖို့ကိုမတိုင်ရဲခဲ့ပေ။

ငယ်စဉ်ကမသိသာသော်လည်း ယခုအေးအသက်၁၀ကျော်၁၁နှစ်ထဲမှာမို့ ရှက်စိတ်ဆိုတာလေးအနည်းငယ်သည် အေးဆီတွင်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ဦးလေးသမီးအငယ်မ(၁၂နှစ်)နှင့် အကြီးမ (၁၅နှစ်) တို့သည် ဦးလေးမြို့မှဝယ်လာသော စကပ်၊ဂါဝန်များဖြင့်လှနေသော်လည်း အေးတယောက်မှာတော့ ဦးလေးရှိချိန်မှလွှဲ၍ အခြားအချိန်များတွင် အောက်ပိုင်းကိုဖုံးကွယ်ခွင့်မရပေ။

နောက်ပိုင်းပိုဆိုးလာသည်က အေးကိုဖင်ချွတ်ရိုက်ရုံ အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းခိုင်းထားရုံတင်မဟုတ်ဘဲ အေး၏အဖုတ်နှင့်ဖင်တို့ကို ဦးလေးသမီးနှစ်ယောက်က သူတို့အသားမဟုတ်သည့်အတွက် နှိုက်ချင်တိုင်းနှိုက်၊ ကိုင်ချင်တိုင်းကိုင်နေကြပါသည်။ မိန်းခလေးချင်းထို့သို့လုပ်ရခြင်းကိုလည်း သူတို့သဘောကျနေဟန်တူသည်။ ညဖက်တွေမှာဆို ပိုလုပ်ကြသည်။

တညတွင်တော့ အေး၏အဖုတ်ကိုအချိန်တော်တော်ကြာ ဝိုင်းနှိုက်နေကြသည်မို့ အေးသေးသောက်ချင်လာပါသည်။ သို့သော်သေးပေါက်ခွင့်မပေးသည့်အပြင် အေးအဖုတ်အားနှိုက်ခြင်းသည် ဒီ့ထက်ပိုကြမ်းလာပါတော့သည်။ အေးမခံနိုင်ဘဲသေးနည်းနည်းထွက်သွားပါသည်။ သေးထွက်လာ၍အကြီးမက အေး၏အဖုတ်ကို သူမ၏လက်ဝါးပြားဖြင့် 'ဖေါင်းးးး'ခနဲရိုက်လိုက်ပါသည်။ ပူခနဲဖြစ်ပြီး အေးသေးထွက်ခြင်းရပ်သွားပါသည်။ သေးလန့်သွားခြင်းလည်းဖြစ်ပါသည်။

'ဟဲ့မိအေးသေးထပ်ထွက်မယ်မကြံနဲ့ သေးထပ်ထွက်ရင်ထွက်သမျှကိုပြန်လျက်ရမယ်၊ အခုငါ့လက်ပေါ်ကနင့်သေးတွေကိုအရင်ပြန်လျက်စမ်း'

အကြီးမကထိုသို့ပြောရင်းလက်ကိုအေးပါးစပ်နားကပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ အကြီးမ၏အပြုအမူကို အငယ်မပင် အထူးအဆန်းဖြင့် ကြည့်နေမိပါသည်။ အေးလည်းပြူးတူးလေးနဲ့ကြည့်နေပါသည်။ ဒါကိုအကြီးမကြီးက စိတ်မရှည်စွာဖြင့် သူမ၏သေးပေနေသောလက်ကို အေး၏ပါးစပ်ထဲသို့ထိုးထည့်လိုက်ပါသည်။

အေးလည်းဝင်လာသောလက်ကိုပြန်မထုတ်ရဲတာကြောင့် ငုံထားလိုက်ပါသည်။

'ငုံမထားနဲ့စုပ်'

အကြီးမကြီးစုပ်ဆိုသဖြင့် အေးလည်းကြောက်ကြောက်ဖြင့် 'တပျွတ်ပျွတ်' စုပ်နေရပါသည်။

ခဏအကြာတွင်တော့ အကြီးမကြီးကအေးပါးစပ်ထဲမှလက်ကိုထုတ်၍ လျက်ခိုင်းပြန်ပါသည်။ ဤသည်ကိုအငယ်မကပါ သဘောကျလာပြီး သူမ၏လက်ချောင်းများကိုအေးအဖုတ်ထဲသို့ထည့်ပြန်ပါသည်။ လက်ချောင်းများဖြင့်အေးအဖုတ်ကိုနှိုက်ပြီးနောက် ပေကျံလာသောအရည်များကို အေးအားလျက်ခိုင်းပြန်သည်။ တယောက်တလှည့်ထိုးနှိုက်မှု့ကြောင့် သိမ်မကြာခင်မှာပင်အေးအဖုတ်မှအရည်များထွက်ကျလာပါသည်။ မတ်တပ်ရပ်အနေအထားဖြစ်သည်မို့ သေးများ'တဖြန်ဖြန်း'နှင့် အောက်သို့ချသွားပါသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဦးလေး၏ဇနီးသူတို့နားသို့ရောက်လာပြီး အေးသေးထွက်ကျသည်ကိုမြင်သဖြင့် အေးကိုဆူပါသည်။

'ညည်းအသက်၁၂နှစ်ထဲရောက်နေပြီ၊အခုထိသေးမနိုင်သေးဘူးလားးး'

'ညည်းသေးတွေကိုကြမ်းပေါ်မှာအနံ့မကျန်အောင်အခုသုတ်စမ်း'

'မေမေအဲ့လိုမလုပ်ခိုင်းပါနဲ့သမီးမှာဒီ့ထက်ကောင်းတဲ့အကြံရှိတယ်'

'ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲသမီးငယ်လေးရဲ့'

'ဒီလိုလေအမေရဲ့အဝတ်နဲ့မသုတ်ခိုင်းဘဲသူ့ကိုဘဲလျှာနဲ့လျက်ခိုင်းလိုက်မယ်လေမကောင်းဘူးလား'

'သမီးငယ်အကြံကောင်းတယ်'

'ဟဲ့မိအေးနင့်သေးတွေကိုနင်ပြန်လျက်စမ်းကြမ်းမှာအနံ့တွေမကြံစေနဲ့နော်'

ထို့နောက်အငယ်မတို့အမေအိမ်ရှေ့သို့ထွက်သွားပါသည်။ အေးကတော့ကိုယ်ပေါက်ချလိုက်သောသေးများကို ကိုယ်ဘာသာကိုယ်ကုန်းလျက်နေရပါသည်။ အကြီးမနှင့်အငယ်မကတော့အေးအားဟာသကောင်တကောင်လို ထိုင်ဟား၍ကြည့်နေကြပါသည်။

ဦးလေးအိမ်တွင်အချိန်အတော်ကြာနေပြီးနောက် ဦးလေးဆုံးပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ဦးလေးဇနီးကသူမ၏အမဝမ်းခွဲအိမ်တွင် အိမ်အကူသွားလုပ်ရန် အေးအားအပ်လိုက်ပါသည်။ ဦးလေးဇနီးနှင့်အကြီးမအငယ်မတို့၏လက်အောက်မှ လွတ်မြောက်ခဲ့ခြင်းအတွက် အေးအလွန်ပျော်နေလှပါသည်။

မြို့သို့ရောက်၍အိမ်အကူဖြစ်သွားကာမှ သူမမထင်မှတ်ထားသော လွတ်လပ်မှုများပင် ရခဲ့ပါသည်။ ဘဝမလှသောအေးသည်လည်း မြို့ရောက်၍အိမ်အကူဖြစ်ခါမှပင် အနည်းငယ်အဆင်ပြေသွားပါတော့သည်။

.............................................................

အိမ်မက်ဆည်းဆာ

ကောင်းထက်နှင့်ချိန်းတွေ့စဉ်ကြင်နူးခဲ့သည်များကို တသသပြန်တွေးရင်း စုမြတ်သည်အိမ်ရာဝင်ခဲ့ပါသည်။ မအိပ်ခင်တချိန်လုံးတွင်လည်း ထိုအကြောင်းကိုသာ ထပ်ခါထပ်ခါတွေးနေပါသည်။

သာယာလှသောကောင်းကင်ကြီးအောက်ရှိဥယျာဉ်တခုထဲတွင် စုမြတ်သည်ကောင်းထက်၏ပုခုံးကိုခေါင်းမှီ၍ လှဲနေပါသည်။ စုမြတ်ဇိန်ရှိနေစေရန် စုမြတ်၏ဆံနွယ်လေးများကို ကောင်းထက်ကပွတ်သပ်ပေးနေရင်း ချစ်သူနှစ်ဦးတို့သည် ချစ်သူဘဝကြင်နူးမှု၏အရသာကို ခံစားနေကြပါသည်။

'စုလေးးးပျော်ရဲ့လားးး'

'ပျော်တာပေါ့ကိုရယ် ကိုနဲ့ရှိနေတဲ့အချိန်တွေဟာစုအတွက်အပျော်ဆုံးအချိန်တွေဘဲ ကိုရော'

'ကိုလည်းစုလိုပါဘဲစုရယ်'

'ဟင် ဟုတ်လည်းဟုတ်ဘဲနဲ့'

စုမြတ်ကသွေးတိုးစမ်းကာ ခပ်နွဲ့နွဲ့လေးပြောလိုက်ပါသည်။

ကောင်းထက်ကလည်းစုမြတ်ခေါင်းတွေကိုဖွဖွလေးပွတ်ပေးရင်း စုမြတ်၏နဖူးလေးကိုငုံနမ်းလိုက်ပါသည်။ စုမြတ်လည်းကောင်းထက်ပေးသောအနမ်းလေးပေါ့ သာယာမိန်းမောသွားပါတော့သည်။

ချုံကောင်းကောင်းကိုရွေးတတ်သောကောင်းထက်၏အကျင့်နှင့်အညီ အခုလည်းချုံထူထူထဲတွင်ပင်ဖြစ်သည်။ လူသံနည်း၍ကျေးငှက်သံလေးများသာဝေဆာနေသောနေရာတခုလည်းဖြစ်ပါသည်။ တိတ်ဆိတ်မှုနှင့်လုံခြုံမှုသည် ချစ်သူနှစ်ဦးကို အရဲတိုးဖို့နှိုးဆော်ပေးနေသလိုပင်။ အခွင့်အရေးကိုလက်လွတ်မခံတတ်သောကောင်းထက်က ဇာတ်လမ်းခင်းရန် အနမ်းတပွင့်ဖြင့်စတင်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ကောင်းထက်၏စည်းရုံးမှုသည် အလွန်ကောင်းမွန်ပုံရပါသည်။ ယောင်္ကျားလေးအထိအတွေ့မရှိသောစုမြတ်သည် ကောင်းထက်လက်များ၏ထိတွေ့မှုတွင်သာယာနေပါသည်။ ကောင်းထက်၏လက်နှစ်ဖက်သည် စုမြတ်၏ရင်မွှာနှစ်ခုပေါ်တွင်ရှိနေပြီး အင်ကျီအပြင်ဘက်မှနေ၍ ပွတ်သပ်နေပါသည်။

ကောင်းထက်ကအကဲစမ်းသည့်ပုံစံဖြင့် စုမြတ်၏ညဖက်နို့အုံကို စုဆွဲညစ်လိုက်ပါသည်။ စုမြတ်လည်း'အင့်'ဆိုသည့်အသံလေး ထွက်လာပြီး ကောင်းထက်၏လက်ကိုကိုင်လိုက်ပါသည်။ မလုပ်နဲ့ဟုသဘောဆောင်သေ်ာလည်း ပါးစပ်ကထုတ်မပြောဘဲမျက်မိမှိတ်နေသဖြင့် ကောင်းထက်နောက်တခါထပ်လုပ်လိုက်ပြန်ပါသည်။ ဒီတခါတွင်တော့ စုမြတ်လက်မတားတော့ဘဲ သူမနှုတ်မ်းကိုသူမကိုက်၍သာ ငြိမ်ခံနေပါသည်။ ထိုအခြင်းအရာကြောင့်ပင် ကောင်းထက်ကသဘောကျသွားပြီး စုမြတ်၏ဘယ်ဘက်နို့ကိုတလှည့် ညာဖက်နို့ကိုတလှည့်နှင့် တလှည့်စီဆော့ကစားနေပါသည်။ အင်္ကျီအပြင်ကလုပ်နေသော်လည်း ဘောလီလျှောပေးထားရခြင်းကြောင့် ညှစ်ချက်များသည် စုမြတ်ကိုထိမိနေစေပါသည်။ ကိုယ်ချစ်ရသောရည်းစားက လုပ်နေခြင်းဖြစ်သဖြင့် စုမြတ်တယောက်နာကျင်နေသော်လည်း ထိုနာကျင်မှုလေးပေါ်တွင်အရသာတွေ့နေပါသည်။

'စုအင်္ကျီလှန်လိုက်တော့မယ်နော်'

'မလုပ်ပါနဲ့ကိုရယ်သူများတွေမြင်မှာကြောက်တယ်'

'စုကလည်းကွာဘယ်သူမှမမြင်ပါဘူးကိုလှန်လိုက်တော့မယ်'

ပါးစပ်ကလည်းပြောရင်း ကောင်းထက်လက်ကတဆက်တည်းပင် စုမြတ်၏အင်္ကျီကိုလှန်လိုက်ပါသည်။ ထို့နောက်စုမြတ်၏နို့သီးထိပ်လေးတွေကို လက်ဖြင့်ထိ၍ ကောင်းထက်ကဆော့ကစားပြန်ပါသည်။ စုမြတ်လည်းသာယာနေမိသူမို့ ကောင်းထက်အကြိုက်လိုက်လျော၍ မျက်စိမှိတ်ကာပင် ကောင်းထက်ပေါင်ပေါ်တွင် ဆက်လှဲနေလိုက်ပါသည်။

တပွစ်ပွစ်နှင့်စုမြတ်နို့သီးလေးတွေကို ကောင်းထက်ကစို့နေပါသည်။ ကောင်းထက်၏တပွစ်ပွစ်စုပ်ခြင်းသည် စုမြတ်ရင်ထဲမှာကလိကလိဖြစ်နေပါသည်။

ကောင်းထက်တော်တော်သွက်ပါသည် စုမြတ်၏ဘောလီကိုရှုပ်တယ်ဆိုကာ အပြီး့ဖြုတ်၍ဖယ်လိုက်ပြီဖြစ်သည်။ စုမြတ်အင်္ကျီသည် လိတ်တင်ထားသဖြင့် လည်ပင်းနားမှာရှိနေပါသည်။ စုမြတ်၏ရင့်ညွှန့်ကိုလည်း လျှာပြားကြီးနေသဖြင့် စုမြတ်လည်းတွန့်တွန့်လူးနေပြီဖြစ်သည်။ အခုအချိန်တွင်တော့ စုမြတ်ကမြက်ခင်းပြင်ပေါ်တွင်လှဲနေပြီး ကောင်းထက်ကတော့စုမြတ်ကိုခွကာ အပေါ်ပိုင်းကိုအပြီးသိမ်းနေပါသည်။

ကောင်းထက်အပေါ်ပိုင်းမှအောက်ပိုင်းသို့မဆင်းသေးပါ၊ စုမြတ်ရင်ဘတ်တခုလုံးကတော့ ကောင်းထက်လျှာရာများဖြင့် နေရာလပ်မကျန်အေင်ပြည့်နေပြီဖြစ်သည်။ သို့တိုင်အောင်ကောင်းထက်က နို့စုပ်ခြင်း၊လျှက်ခြင်းများကိုသာ ဆက်လုပ်နေပါသည်။

အချိန်အတော်ကြပြီးချိန်တွင်တော့ ကောင်းထက်သည်စုမြတ်၏ထဘီအားဆွဲချွတ်လိုက်ပါသည်။ သို့သော်ထဘီကကျွတ်မသွားဘဲ စုမြတ်ကိုသာသတိဝင်လာစေပြီး အရုန်းအကန်အနည်းငယ်ဖြစ်သွးပါသည်။ စုမြတ်ကချစ်သေ်ာလည်း အောက်ပိုင်းကိုတော့မပေးလို၊ ကောင်းထက်ကလည်းအရှိန်ရနေပြီမို့ လိုချင်လှပြီဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးတွင်တော့ ပေးဆပ်ခြင်းဖြင့်ချစ်တတ်သည့်အသဲနှလုံးပိုင်ရှင်စုမြတ်ကပင် သူမထဘီကို လျှောချပေးလိုက်ပါသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးကိုလည်း ချွတ်၍ဘေးတွင်အသာထားလိုက်ပါသည်။ အားလုံးချွတ်ပြီးသွားချိန်တွင်တော့ အမွှေးအုံလေးနှင့်တန်ဆာဆင်ထားသည့် အဖုတ်ဖွေးဖွေးလေးသည် ထွက်ပေါ်လာပါတော့သည်။

ကောင်းထက်သည်လည်းပေါ်လာပြီဖြစ်သော အဖုတ်လေးကို ကုန်းစုပ်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ စုမြတ်ထင်မထားလောက်အောင်ကောင်းသော အရသာတမျိုးကိုခံစားလိုက်ရပါသည်။ စုမြတ်စိတ်ထဲလဲ ရှိန်းတိမ်းတိမ်းဖြစ်သွားပါသည်။

ထုံးစံအတိုင်းပင် စုပ်ခြင်း၊လျှက်ခြင်းဖြင့်ပင် ကောင်းထက်အချိန်တော်တော်ဖြုန်းလိုက်ပါသည်။ ကောင်းထက်၏လုပ်ဆောင်မှုသည် အတော်လေးကောင်းပုံရသည် စုမြတ်၏အထိအတွေ့ကင်းသေညအဖုတ်လေးမှ အရည်ကြည်များ နှစ်ခါလောက်ပင်ထွက်သွားပါသည်။ ထိုအရည်များကိုလည်း ကောင်းထက်သာ ပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ယူလိုက်ပြီဖြစ်သည်။

ထို့နောက်မှာတော့ စုမြတ်ကိုလှဲနေသည့်နဂိုပုံစံအတိုင်းထား၍ သူ၏လိင်တံကိုအဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ထုတ်ချည်သွင်းချည်လုပ်ပါတေ့ာသည်။ အစပိုင်းတွင်အသွင်းအထုတ်နူးညံ့သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ပြင်းထန်လာသောသွင်းမှု့များကြောင့် စုမြတ်မခံနိုင်ဘဲ ထအော်မိပါတေ့ာသည်။

အလန့်တကြားနှင့်မျက်စိဖွင့်လိုက်ချိန်တွင်တော့ မိမိအိပ်ခန်းထဲရှိခုတင်ပေါ်တွင်ဖြစ်ပါသည်။ သို့မှသဖြစ်သမျှသည် အိမ်မက်ဖြစ်ကြောင်းကို နားလည်သွားပါသည်။

'သမီးဘာဖြစ်လို့လဲ'

အခန်းထဲသို့အလျင်အမြန်ဝင်လာသော ေါ်စုစုအောင်၏စိုးရိမ်၍မေးလိုက်သည့်စကားသံဖြစ်ပါသည်။

'ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးအိမ်မက်မက်တာပါမေမေ'

'ဘုရားရောရှိခိုးအိပ်ရဲ့လား'

'မရှိခိုးမိလိုက်ဘူးမေမေ'

'အေးးအဲ့ဒါပြောတာပေါ့ ဘုရားရှိခိုးပြီးအိပ်တော့ နောက်မမေ့စေနဲ့'

'ဟုတ်ကဲ့'

စုမြတ်သည် သူမအမေထွက်သွားပြီးနောက် ဘုရားရှိခိုးပြီးပြန်လှဲလိုက်ပါသည်။ လှဲနေရင်းကအိမ်မက်အကြောင်းကိုတွေးရင်း တစ်ကိုယ်တည်းတံတွေးမြိုချနေမိပါတော့သည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ သုမအိမ်စက်ပါတော့သည်။

...........................................................................................................................

မီးလောင်သွားသောပန်းကလေး

ပန်းတပွင့်ကိုပျိုးရသည်မှာတကယ်မလွယ်လှပေ။ ဒေါ်စုစုအောင်သည် သမီးစုမြတ်ကို စည်းကမ်းတင်းကျပ်စွာထိန်းချုပ်နေသည့်ကြားမှ စုမြတ်သည် ချစ်သူနှင့်ချိန်းတွေ့ချိန်ကို အတင်းရအောင်ကြံဖန်ပါသည်။ သူတို့ချစ်သူနှစ်ဦးသည်လည်း အဆင့်တစ်ခုအထိရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ သို့သော်ဆယ်တန်းအောင်စာရင်းထွက်ချိန်တွင်တော့ အရာအားလုံးသည် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပါတော့သည်။ ချစ်လှပါသည်ဆိုသောချစ်သူနှစ်ဦးသည်လည်း တကွဲတပြားစီဖြစ်သွားတော့ပြီဖြစ်သည်။ ဆယ်တန်းနှစ်ယောက်စလုံးကျလို့ ကောင်လေးကိုလည်းသူ့မိဘတွေကနယ်ပို့လိုက်ပြီဖြစ်သလို စုမြတ်ကိုလည်း သူ့အမေကအကျယ်ချုပ်မှအကျဉ်းချုပ်သို့အဆင့်မြှင့်တင်ပေးလိုက်ပြီဖြစ်သည်။

စုမြတ်လည်းအပြင်သို့ထွက်လို့ရမယ့် လွတ်ရာလွတ်လမ်းကို အားသွန်ခွန်စိုက်ရှာနေခဲ့ပါတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ အိမ်ဖော်မလေးအေးကသာ သူမအတွက်ထွက်ပေါက်တခုဖြစ်လာပါတော့သည်။ အရွယ်လေးကလည်း မတိန်းမယိမ်းမို့ အေးသည်စုမြတ်အတွက်တော့ အဖော်ကောင်းတယောက်ဖြစ်နေပါသည်။ အေးနှင့်အတူအိမ်မှုကိစ္စများကို လိုက်လုပ်ပေးရသည်။ စုမြတ်အမေသည် သူမကိုကျူရှင်ပင်မထားတော့ဘဲ သူကိုယ်တိုင်ပင် ကြပ်မှတ်၍အိမ်မှာပင်သင်ပေးပါသည်။ စုမြတ်သည် အေးနှင့်အတူနံနက်အချိန်တိုင်းဈေးသွားပါသည်။ ချုပ်တည်းမှု့များမှလွတ်မြောက်ချင်နေပြီဖြစ်သောစုမြတ်သည် ဈေးသွားရင်းကပင် ဈေးထဲတွင်အခွေရောင်းသည့်ကောင်လေးတယောက်နှင့် ငြိသွားခဲ့ပါတော့သည်။ ကောင်လေးသည် သူမထက်ငါးနှစ်ကျော်လောက်ကြီးပါသည်။ အတွေ့အကြုံရှိသူပီပီ စုမြတ်ကိုတခဏအတွင်းတွင်ပင် အရည်ပျော်သွားအောင် ပြုလုပ်နိုင်ခဲ့သူပင်ဖြစ်သည်။ အခုလည်း စုမြတ်သည် သူမ၏ချစ်သူအကိုကြီးနှင့် သူမအခန်းထဲတွင်နှစ်ယောက်တည်းရှိနေပါတော့သည်။ ထိုသို့အခြေအနေဖြစ်နေပြီဖြစ်သော်လည်း ဒေါ်စုစုအောင်ကတော့ ကျောင်းတွင်ကလေးများကိုစာသင်ပေးနေပြီး လုံးဝကိုမရိပ်မိသေးပေ။ အိမ်သော့တာဝန်ယူထားသည့် အေးသည်လည်း သူမ၏ချစ်ချစ်နှင့် အိမ်အနောက်ဘက်ရှိသူ့အခန်းထဲတွင် နှစ်ဦးသားချစ်ရည်လူးနေပါတော့သည်။

‘အားးးးးအ….ဖြည်းဖြည်း…ဖြည်းဖြည်း…ကို’

စုမြတ်၏အသံသည်အခန်းတွင်းပျံနှံ့နေပြီး အနောက်မှခွေးလိုးလိုးနေသည့်တဖတ်ဖတ်အသံကလည်း အခန်းတွင်းဝေဆာနေပါသည်။ အောက်ထပ်တွင်လည်းထိုနည်းအတူပင်ဖြစ်ပါသည်။

အဆုံးသတ်တွင်တော့ စုမြတ်သည် ဒေါ်စုစုအောင်တားနေသည့်ကြားမှပင် အခွေဆိုင်ကအကောင်နှင့်လိုက်ပြေးသွားပါသည်။ အေးသည်လည်းသူ့ချစ်ချစ်နှင့်အတူလိုက်ပြေးသွားပြန်ပါသည်။ သူတို့နှစ်ဦးတို့သည် တရက်တည်းတွင်ပင် ခလေးမွေးကြပါသည်။ စုမြတ်မွေးလိုက်သောသမီးလေးသည်လည်း စုမြတ်နှင့်သရုပ်တည်းပင်ဖြစ်ပါသည်။ အေးလည်းဘဲ သမီးမိန်းခလေးမွေးပါသည်။ အေးယောင်္ကျား၏အလုပ်တွင်ကျွမ်းကျင်မှု့ကြောင့် အတော်အသင့်ပိုက်ဆံရှိသော မိသားစုဘဝလေးကို အေးကရရှိလိုက်ပါသည်။ အမေစကားနားမထောင် မလိမ္မာသောစုမြတ်ကတော့ လင်ဆိုးမယားတဖားဖားဘဝကိုရောက်နေရပါတော့သည်။ စုမြတ်ယောင်္ကျားသည် စုမြတ်နှင့်ယူပြီးအစပိုင်းတွင် ခြေငြိမ်သော်လည်း ကလေးမီးဖွားပြီးနောက်မှာတော့ မျက်နှာဖုံးခွာချလိုက်သလိုပင် သူ၏ပင်ကိုစရိုက်များပေါ်လာပါသည်။ ယောင်္ကျားကအပြင်တွင် အခွေရောင်းတာကိုအကြောင်းပြကာ မိန်းမတကာနှင့်ရှုပ်နေသော်လည်း စုမြတ်ကတော့အိမ်တွင် အိမ်မှု့ကိစ္စ၊ကလေးကိစ္စများဖြင့်သာ အချိန်ကုန်နေခဲ့ရပါတော့သည်။ သို့မှပင်စုမြတ်လည်း သူမအမေ၏ပြောဆိုဆုံးမမှု့များကို သတိရကာ နောင်တကြီးစွာရနေပါတော့သည်။ သို့သော်သူမသည် ပြင်မရသောအမှားတခုကိုပြုလုပ်လိုက်ပြီးပြီဖြစ်သည်။

...........................................................................

အမေခြေရာမနင်းပါ သို့သော်….

ယောင်္ကျားဆိုးကိုရထားသော်လည်း ကွဲမရ၊ကွာမရဘ၀၀ရယ်မို့ စုမြတ်တယောက်ဒီလိုနဲ့ပင် သူမသမီးလေး စုဝတီပင်၁၀နှစ်အရွယ်ရောက်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ စုဝတီသည်ငယ်စဉ်ကတည်းက အဖေနှင့်အမေ၏တိုက်ပွဲများကြားတွင် နေနေခဲ့ရသည်ဖြစ်သည်။ သူတို့အသက် ၁၁ နှစ်အရွယ်မှာတော့ လက်ပွန်းသတီးနေလာသော သူမ၏အမေသည်နှလုံးရောဂါဖြင့်ပင် ကွယ်လွန်သွားခဲ့ရပါတော့သည်။ စုမြတ်သေပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ဒေါ်စုစုအောင်ကိုအကြောင်းအမျိုးမျိုးပြကာ စုဝတီကိုသူ့အဖေလက်အတွင်းမှ ခေါ်ယူခဲ့ပါသည်။ အဖေလုပ်သူက သမီးကိုချစ်သည်ဆိုသော်လည်း နောက်ထပ်ယူမယ့်မိန်းမကသဘောမကျတာမို့ သမီးသူ့အဖွားဆီရောက်နေခြင်းကိုပြန်မခေါ်နေတော့ဘဲ ဒီအတိုင်းထားလိုက်ပါသည်။ အခုအချိန်တွင်တော့စုဝတီသည် သူမအဖွားအိမ်တွင်ပင်နေနေပါတော့သည်။

အသက် ၁၃နှစ်ရှိပြီဖြစ်သောစုဝတီကို အမေ့ခြေရာနင်းမည်စိုးသဖြင့် ဒေါ်စုစုအောင်သည် စုမြတ်တုန်းကထက် မြေးမလေးစုဝတီကို စည်းကမ်းတင်းကျပ်ကာထားပါသည်။ မျက်စိအောက်ကလည်း အနည်းငယ်မျှပင်အပျောက်မခံပါ။ စုဝတီသည်အဖွားကိုဘယ်လောက်တောင်အသိပေးရသလဲဆိုရင် သူမအိမ်သာသွားမည်ဆိုလျှင်ပင် အဖွားဆီမှခွင့်တောင်းပြီးမှသာ သွားရပါသည်။ ကျောင်းကိုလည်းမိန်းခလေးကျောင်းတွင်သာအဖွားကတတ်စေပါသည်။ သို့သော်အရာရာတိုင်းသည် စင်းလုံးချောဖြစ်မနေတတ်ပါ၊ အဖုအထစ်တို့သည်နေရာတိုင်းတွင် ရှိနေတတ်စမြဲဖြစ်သည်။

စုဝတီသည် သူမ၏အတန်းဖော်လည်းဖြစ်၊ ညီအမလိုလည်းဖြစ်နေသည့်အေးသူဇာနှင့် မိန်းခလေးချင်းချစ်ခြင်းတွယ်မိနေကြပါတော့သည်။

‘အေးဖြည်ဖြည်း…ဖြည်းဖြည်းးးးး’

‘စုနာလို့လား…ဒါဆိုအေးဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲလုပ်မယ်နော်…’

အေးသူဇာသည်သူမ၏လက်ချောင်းဖြင့် စုဝတီ၏အဖုတ်လေးအတွင်းသို့ ထိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ထုံးစံအတိုင်းစုဝတီ၏အခန်းထဲတွင်ပင် နှစ်ယောက်သားတယောက်ကိုတယောက်ကလိနေကြပါသည်။

အေးသူဇာသည် စုဝတီ၏နို့သီးထိပ်ခေါင်းလေးများကိုလည်း မထိခလုတ်၊ထိခလုတ်ပုံစံဖြင့် သူမလက်ချောင်းလေးများကိုအသုံးပြုကာ ပြုလုပ်ပေးပါသည်။ စုဝတီ၏လက်များကလည်း အေးသူဇာ၏နို့များကိုပြန်လည်ဖိညှစ်နေပါသည်။ သာယာမှု့ကတော့ ခရီးတော်တော်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။

‘ဒေါက်…ဒေါက်…’

‘ဟဲ့…ခလေးမတွေအခန်းထဲမှာစာမကျက်ဘဲဘာတွေလုပ်နေတာလဲ…အသံငြိမ်လှချည်လားးး’

နှစ်ယောက်စလုံးလက်ရှိန်သက်၍ရပ်လိုက်ကြသည်။ ဒါတောင်အေးသူဇာကသိပ်မရပ်ချင်သေး စုဝတီ၏အဖုတ်လေးကိုပွတ်ပေးနေသေးသည်။

‘သင်္ချာတွက်နေတာအဘွားရဲ့အဲ့ဒါကြောင့်အသံမထွက်တာ’

စုဝတီသည်သူမ၏အသံစွာစွာလေးဖြင့် အခန်းအပြင်ဘက်ရှိအဘွားလုပ်သူကို လှမ်းအော်ပြောလိုက်ပါသည်။

အဘွားလုပ်သူကလည်း ယုံကြည်စွာဖြင့်ပင်အခန်းရှေ့မှပြန်ထွက်သွားပါသည်။ အခန်းထဲကနှစ်ယောက်ကလည်း ဇာတ်လမ်းပြန်စကြပြန်ပါတယ်။

‘အေးနော်တော်တော်ဆိုး ဒီမှာအသံမထွက်အောင်မနည်းကြိတ်ခံလိုက်ရတယ်’

စုဝတီ၏အပြောများကိုအေးကစပ်ဖြန်းဖြန်းလုပ်နေပါသည်။

‘တော်တော်ဆိုးတဲ့အေး တွေ့မယ်’

ဟုဆိုကာ စုဝတီသည်အေးသူဇာ၏အဖုတ်အတွင်းသို့ သူမ၏လက်ကိုအတင်းလိုက်ထည့်ပါတော့သည်။ အေးသူဇာကလည်း မထိတထိရှောင်နေပါသည်။ နှစ်ယောက်သားတယောက်အဖုတ်အတွင်းသို့ တယောက်နှိုက်ရန်အတွက် အပြင်းအထန်ကိုကြိုးစားနေကြပါသည်။ အဖုတ်ကိုနှိုက်မရသဖြင့် နို့များကိုဖိညှစ်ပါသည်။ နှစ်ယောက်လုံးတွင်အဝတ်မရှိတော့သည်မို့ လက်များ၊ခြေများဖြင့်သာကာကွယ်နိုင်ပါသည်။ ကိုယ်တုံးလုံးနှင့်ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကုတင်ပေါ်တွင် အပြင်းအထန်ကိုတိုက်ပွဲဆင်နေကြပါသည်။

....................................................

အချစ်ဟူသည်

စုဝတီနှင့်အေးသူဇာတို့သည် အခုဆိုလျှင် အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝမှ တက္ကသိုလ်သို့တိုင်ရောက်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ အရွယ်ကြီးလာသည်နှင့်အမျှ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အပေါ်တပ်မက်စိတ်များသည် စိတ်များသည်လည်း ဖြစ်ပေါ်လာကြပြီဖြစ်သည်။ သို့သော်ယောင်္ကျားဆန်လှသောအေးနှင့် စည်းကမ်းတင်းကျပ်သောအဖွားကြာင့် စုခမျာဘယ်ယောင်္ကျားလေးနှင့်မျှ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံမှုမရှိပေ။ အေးသည် စုအပေါ်တွင်သာ ယောင်္ကျားလေးတယောက်လိုဆက်ဆံသော်လည်း အပြင်အဆင်နှင့် စိတ်အနေစိတ်ထားကတော့ မိန်းလလေးအတိုင်းသာဖြစ်သည်။

တက္ကသိုလ်ဒုတိယနှစ်တွင်တော့ အေးတွင်ရည်းစားတစ်ယောက်လက်ဝယ်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ စုကတော့ အေးနှင့်အဖွားစကားကိုနားထောင်ကာ ရည်းစားကိစ္စခေါင်းထဲမရှိဘဲ စာကိစ္စကိုသာ ခေါင်းထဲတွင်ရှိနေပါသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း စုသည် ကျောင်းခန်းထဲတွင်စာအတော်ဆုံး ကျောင်းသူတယောက်ဖြစ်နေပြန်ပါသည်။ စုမသိအောင် ရည်းစားထားနေရသော အေးမှာလည်း တကယ်မသက်သာ။

‘ဟင့်အင်းးးးး’

‘အေးကလည်းကွာ ကို့ကိုမချစ်ဘူးလားးးး အေးကိုကိုယ်ကအတည်လက်ထပ်မှာဘဲဟာကို အပျော်ကြံတာမှမဟုတ်တာ…၊ ဘာလဲအေးက ကို့ကိုအပျော်ကြံနေတာလားးး’

‘ဟင်..စကားတတ်တိုင်းနော်…အေးကကို့ကိုအပျော်ကြံစရာလားးးလို့…အေးကမိန်းခလေးဆိုတော့…’

‘…လာပါအေးရယ်…နော်….’

ပန်းခြံထဲမှာ ချစ်သူနှစ်ယောက် တိုးညင်းစွာစကားလုံးများဖြင့် ငြင်းခုံလျက်။

အဆုံးသတ်မှာတော့ ချစ်သူအေးကို စည်းရုံးနိုင်သွားပြီမို့ နေလအောင်သည် ချစ်သူလက်ကိုဆွဲ၍ ပန်းခြံထဲမှထွက်ကာ တည်းခိုခန်းသို့ ဦးဆောင်ထွက်ခွာလာခဲ့ပါတော့သည်။

‘အေးးးးအဝတ်တွေချွတ်လိုက်လေ…’

‘ဟင့်အင်းးးမချွတ်ရဲဘူးးးးဒီလောက်မီးတွေလင်းနေတဲ့ဟာကို…’

‘ဒါဆိုလည်း ကိုမီးပိတ်ပေးမယ်နော်…’

နေလအောင်စကားကို လက်ခံသည့်အနေဖြင့် အေးရှက်ပြုံးလေးဖြင့် ခေါင်းညိမ့်အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။

‘တောက်ခ်…..’

နေလအောင်ရော အေးပါ အတွေ့အကြုံမရှိသူများဖြစ်သည်။ သို့သော် လက်တွေ့အတွေ့အကြုံသာ မရှိပေမယ့် ရုပ်ရုင်ကားများကိုတော့ နှစ်ယောက်စလုံးကြည့်ဖူးသူချည်းဖြစ်သည်။

နေလအောင်သည် မီးမှိတ်ပြီးနောက် အေးအနားသို့တိုးကပ်သွားပါသည်။ အေးကတော့ ထိုင်နေရာကမလှုပ်သေး၊ အေးရှက်နေမှန်းကိုသိသဖြင့် နေလအောင်သည် အေးပုခုံးကိုဖက်၍ နှုတ်ခမ်းချင်တေ့ကာ အနမ်းများပေးလိုက်ပါသည်။

နေလအောင်နှင့်အေးသည် တည်းခိုခန်းကို အခုမှသာရောက်ဖူးသော်လည်း ပန်းခြံထဲတွင်တော့ နို့ကိုင်၊ဖင်နှိုက်လောက်တော့ လုပ်ဖူးပြီးပြီဖြစ်သည်။ ပန်းခြံထဲတွင် အခါခါကိုင်တာ၊နှိုက်တာများလုပ်ဖူးသော်လည်း အဝတ်အစားများကို ချွတ်ရမည်ကိုတော့ အေးအလွန်ရှက်နေမိပါသည်။

နေလအောင်နှင့်နမ်းထားသော နှုတ်ခမ်းများကို1စင်တီမီတာလောက် အေးခွာလိုက်ပါသည်။

‘ကို….အင်္ကျ ီမချွတ်နဲ့နော်…ဒီတိုင်းဘဲလုပ်နော်…’

ချစ်သူ၏တောင်းဆိုစကားကြောင့် နေလအောင်လည်း နမ်းရင်းအပေါ်အင်္ကျီကိုချွတ်နေရာမှ ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ပန်းခြံမှာလိုပင် အင်္ကျီအပေါ်မှ ရင်သားနေရာများကို ပွတ်ပေးနေလိုက်ပါသည်။ မကြမ်းမပျော့လေးပွတ်ပေးနေသည်မို့ အပွတ်ခံရသူရော ပွတ်ပေးနေသူမှာပါ အရသာရှိနေပါသည်။ အေး၏နို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း လက်ချောင်းများဖြင့် တို့ထခြင်းဖြင့် နေလအောင်သည် အေးကို ပြုလုပ်ပေးနေပါသည်။ ပြီးနောက် နေလအောင်သည် အေး၏ဆံပင်များကို ဖြည်းဖြည်းဖယ်၍ လည်တိုင်လေးကို လျှာလေးဖြင့် တို့ထိပေးလိုက်ပါသည်။

‘ယားတယ်…ယားတယ်…ကိုရဲ့…’

အသံတိုးတိုးဖြင့်ပင် တွန့်တွန့်သွားပါသည်။ ထိုမှတဆင့် နေလအောင်သည် အေးအား ထိုင်နေရာမှလှဲစေလိုက်ပါသည်။ ပြီးနောက် အေး၏လည်တိုင်မှတဆင့် နှုတ်ခမ်းများသည် တဖြည်းဖြည်းဆင်းလာပြီး အင်္က ျီအခံဖြင့်ပင် ရင်သားနေရာကို နမ်းရှိုက်ပါသည်။ နမ်းရှိုက်နေရင်းကပင် အောက်ဘက်မှလက်ဝင်၍ အေး၏ဘော်လီကို ဖြည်းဖြည်းချင်းချွတ်ချလိုက်ပါသည်။ အေးလည်းဘာတခွန်းမှမဟဘဲ ချစ်သူ၏နှုတ်ခမ်းများတွင် သာယာနေပါတော့သည်။

နေလအောင်က ဘော်လီကိုဖြုတ်ပြီးချိန်တွင်တော့ အနည်းငယ်ပင့်တင်လိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းကို အင်္က ျီအောက်ဘက်မှဝင်ကာ အေး၏ရင်သားများနှင့်နို့သီးထိပ်ခေါင်းလေးကို လျှာလေးဖြင့်တဖုံ၊ ပါးစပ်ဖြင့်တမျိုး ပြုစုပေးလိုက်ပါသည်။ လက်များကိုတော့ အေး၏ထဘီလေးကိုလျော့ချ၍ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးထဲတွင် ဟိုထိုးဒီထိုးဖြင့် နေရာပေးထားလိုက်ပါသည်။ (ကျောင်းသွားမယ်ဆိုပြီး အိမ်ကထွက်လာတာဆိုတော့ ထဘီနဲ့ဖြစ်နေတာပေါ့နော်..)

‘ဟင်းးးဟင်းးးးအင်းးးး’

‘ကိုလုပ်တော့နော်… အေးမနေနိုင်တော့ဘူးးးးးး’

အေးတယောက်မနေနိုင်တော့သဖြင့် နှုတ်ကပင် တိုးညင်းစွာ ဖွင့်ပြောလာပါသည်။

ချစ်သူ၏တောင်းဆိုမှုကို နေလေအောင်ကလည်း မဆိုင်းမတွပင်…. အင်္ကျီအောက်ထဲမှခေါင်းကိုထွက်၍ အေး၏ထဘီကို ချွတ်လိုက်ပါသည်။ အေးကထဘီကျွတ်၏တင်ပါးလေးကို အနည်းငယ်ပင့်ပေးပါသည်။

ပြီးနောက် နေလအောင်သည် သူ၏ဘောင်းဘီကိုလည်း ဒူးအောက်ရောက်သည်အထိချွတ်လိုက်ပြီး အေး၏အဖုတ်ဝလေးတွင် သူ၏လိင်တံကိုတေ့ကာ စတင်၍အသွင်းအထုတ် ပြုလုပ်ပါတော့သည်။

‘အဟင့်…အ…အင်းးးး…ဟင့်….’

အေးနှုတ်ကအသံများထွက်နေသဖြင့် နေလအောင်သည် အသံများတိတ်သွားဖို့ရာ အေး၏နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းစုပ်ထားလိုက်ပါသည်။ နမ်းစုပ်ရင်းကပင် အေးဖြင့် ကာမစပ်ယှက်နေပါတော့သည်။

‘အင်းးးးးးးးးးးအီးးးးးးးးးး’

သိပ်မကြာလိုက်ချိန်မှာပင် နှစ်ယောက်စလုံးပြိုင်တူဆိုသလို ပြီးသွားပါတော့သည်။

‘အေး ရေဝင်ချိုးလိုက်အုန်းမယ် လိုက်မလာနဲ့နော်…’

‘အင်းပါ…’

နှစ်ယောက်စလုံးရေချိုးပြီးချိန်တွင်တော့…..

‘ရော့…အေးးဒါလေးသောက်ထားလိုက်’

‘ဒါဘာလဲဟင်…’

‘ဒီလိုလုပ်ပြီးရင် အန္တရာယ်မဖြစ်အောင် ကာကွယ်တဲ့ဆေးပေါ့ အေးရဲ့’

‘အင်းးးပေးးး’

‘ရော့ရေဗူးးး’

နေလအောင်သည် အေးလက်ထဲကို ဆေးထည့်ပေးပြီးနောက် ရေဗူးကိုကမ်းပေးလိုက်ပါသည်။

အေးသည် ချစ်သူရ၍ ထိုသိုအခြေအနေထိ ရှိနေပြီဖြစ်ကြောင်းကို စုကိုတခွန်းတပါရမှမပြောသလို၊ မသိအောင်ပင် စုနှင့်လွတ်ရာတွင်သာ သွားကဲပါသည်။

.....................................................................

ဒေါသလွှမ်းခြုံ

ဘွဲ့ရပြီးနောက်……

ပညာရေးကို ဦးစားပေး၍ အမြဲတစေကြိုးစားသောစုသည် အဘွားအဖြစ်လဲ မိခင်တယောက်လို ကျွေးမွေးပြုစုခဲ့သော ဒေါ်စုစုအောင်အား ဂုဏ်တတ်စေခဲ့ပါတော့သည်။ အခုလည်း နိုင်ငံခြားပညာသင်ဆုကို ရရှိလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ ဒေါ်စုစုအောင်သည်လည်း အတိုင်းမသိဝမ်းသာနေမိပါသည်။ အမေလုပ်သူက ဆိုးသွမ်းခဲ့သော်လည်း သမီးဖြစ်သူက သူ့မအမေလို မဆိုးပါလားဆို၍လည်း စိတ်ပြေစရာရနေခဲ့ပါသည်။

အေးကတော့ ဘဏ်တခုတွင်အလုပ်ဝင်လုပ်နေပြီဖြစ်သည်။ နေလအောင်နှင့်ကတော့ အတွဲမပျက် တစ်ပတ်တခါ သို့မဟုတ် တစ်လတခါလောက်အနည်းဆုံး တည်းခိုခန်းသို့ရောက်ရောက်နေတတ်ကြသည်။ သို့သော်လည်း လက်ထပ်ဖို့ရန်ကတော့ စုကိုသာ နှစ်ယောက်လုံးကြောက်နေကြရသည်။ လောလောဆယ်ထိတော့ စုကို သူတို့နှစ်ယောက်အကြောင်းကို အသိမပေးရသေးပေ။

‘စု…မနက်ဖြန် သွားတော့မှာပေါ့နော်…’

‘အင်းးးအေးးး ဟိုရောက်ရင်အေးအတွက် ပစ္စည်းတွေဝယ်ပို့ပေးမယ်လေ…’

မနက်ဖြန် ညနေတွင် နိုင်ငံရပ်ခြားသို့ သွားရခါနီးစုနှင့် အေးတို့ စုအခန်းတွင်းရှိ ခုတင်ကြီးပေါ်တွင် တစ်ယောက်ကိုတယောက်ဖက်လျက် ပွတ်သီးပွတ်သပ် တီတီတာတာစကားများကို ပြောဆိုနေကြပါသည်။

စကားလည်းပြောရင်း တယောက်အဖုတ်ကို တစ်ယောက်ပွတ်သပ်ပေး၍ သာယာနေကြပါသည်။ အေးက စုအပေါ်သို့တက်ခွ၍ သူမ၏ဖင်ပိုင်းကို စုမျက်နှာပေါ်တွင် ထားပေးလိုက်ပါသည်။ စုကလည်း အလိုက်သိစွာပင် အေး၏အဖုတ်လေးကို လက်ဖြင့်ပွတ်ရုံမက နှုတ်ခမ်းဖြင့်ပင် နမ်းစုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ အေးကလည်း စု၏အဖုတ်နှင့်ဖင်ပေါက်ဝလေးကို သူမ၏နှုတ်ခမ်းများ လျှာများဖြင့် ယက်ခြင်း၊ စုပ်ခြင်းများကို ပြုလုပ်နေပါသည်။ တစ်ယောက်တလှည့်ဆီပင် အေးအလှည့်ပြီးတော့ စုကတဖန် အေးအပေါ်မှ ပြန်ခွတက်လိုက်ပြီး ထို့နည်းတူ လုပ်ဆောင်ကြပါသည်။

နှစ်ယောက်စလုံးစိတ်ကျေနပ်ပြီးချိန်တွင်တော့ အနားယူလိုက်ကြပါတော့သည်။

......................................................

နှစ်နှစ်ခန့်ကြာသောအခါ………

စုတယောက် ကိုယ့်နားကိုကိုယ်ပင် မယုံနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်သွားပါသည်။ တဖက်မှ အဖွားလုပ်သူပြောပြသော အကြောင်းအရာသည် စုမမျှော်မှန်းထားသော အရာမျိုးဖြစ်သည်။

‘အေးလက်ထပ်တော့မယ်ဆိုပါလားးးး’

စုဒေါသတွေ အလိပ်လိုက်အလိပ်လိုက်ထွက်နေပါသည်။ ငယ်စဉ်ကပင် ‘နှစ်ဦးသားအိမ်ထောင်မပြုကြေး သေထိတိုင်အတူတူနေကြမယ်’ ဟုကတိများပင်ထားခဲ့သည် မဟုတ်ပါလားးးးး။ အေး၏သစ္စာဖေါက်မှုအတွက် စုအလွန်အမင်းဒေါသဖြစ်ပြီး သူမ၏ဒေါသကြောင့် အရှေ့စားပွဲတွင်တင်ထားသော လက်တော့ကို နံရံသို့ ပစ်ပေါက်လိုက်ပါသည်။ လက်တော့လည်းခမျာမှာလည်း ကွဲအက်လျက်။

‘တီ..တီ…တီ…တီ…’

နေလအောင်သည် ဖုန်းမြည်သံကြားသဖြင့် ကြည့်လိုက်ရာ အေး၏ဖုန်းမှာ မြည်နေခြင်း ဖြစ်သဖြင့် ကိုင်ရန်ပြင်လိုက်ပါသည်။ သို့သော်မကိုင်မီမှာပင် အမှတ်မထင်မြင်လိုက်ရသော ဖုန်းနံပါတ်ကြောင့် မကိုင်လိုက်တော့ဘဲ ရေချိုးခန်းအတွင်းဝင်နေသော အေးကိုသာလှမ်းအော်ခေါ်လိုက်ပါသည်။

‘အေးးးရေ ဒီမှာဖုန်းလာနေတယ်’

‘ကိုင်လိုက်လေ…ကိုယ်ကလည်း ဒီမှာအေးရေချိုးနေတာမပြီးသေးဘူး…’

‘ကိုယ်ကိုင်လို့မဖြစ်ဘူးအေးရဲ့ စုဆီကဖုန်းးး’

စုဆီကဆိုသည်နှင့် အေးလည်း ရေချိုးခန်းအတွင်းရေချိုးနေရာမှ အမြန်အမြန်လုပ်၍ ဖုန်းထွက်ယူလိုက်ပါသည်။

‘ဟဲလို..စုပြော..’

‘အေးးး စုပြန်လာတော့မယ် ဆိုတဲ့အကြောင်းလှမ်းပြောတာ’

‘ဘယ်တော့လောက်ပြန်လာမှာလဲဟင် စု..’

‘မနက်ဖြန်လောက်တော့ပြန်ရောက်မယ်ထင်ပါတယ်… အေးတို့မင်္ဂလာပွဲအမီပေါ့…’

အေး ထိတ်ထိတ်လန့်လန့်ဖြစ်သွားသည်။ စုကို သူမမင်္ဂလာပွဲကိစ္စကို အနည်းငယ်မျှပင် မပြောမိခဲ့ပေ။

‘စု… နင်ဘယ်လိုသိတာလဲ…’

‘အဖွားပြောပြတာလေ… နင်ကဘာလည်း ငါ့ကိုမသိစေချင်ဘူးပေါ့…’

‘မဟုတ်ပါဘူးဟာ…..’

ဖုန်းကျသွားသည့်တိုင် အေး ရင်တွေခုန်နေဆဲ။ သို့သော်ဒေါသသံကင်းသော စု၏စကားများကြောင့် အေး သက်သာရာအနည်းငယ်ရနေခြင်းဖြစ်သည်။

မင်္ဂလာဆောင်ခန်းမအတွင်းသို့ လူများအရှိုအရှိုဝင်လာကြပါသည်။ သစ်လွင်တောက်ပသော အဝတ်အစားများကို ဆင်မြန်းထားသည့် သူများအကြားတွင် သတို့သမီး သတို့သားတို့သည်လည်း ပေါ်လွင်လှပနေကြပါတော့သည်။

‘အေးးး ကွန်ဂရက်ကျူရေးရှင်းးး’

နောက်ကျောဘက်မှ ကြားလိုက်ရသောအသံကြောင့် အေးရော ၊ နေလအောင်ပါ ပြိုင်တူလှည့်ကြည့်လိုက်ကြပါသည်။ ကမ်းပေးသော လက်ကိုလှမ်းစုပ်လိုက်ရင်းး ‘ကျေးဇူးဘဲ…စု..’။

ထို့နေ့နံနက်ပိုင်းတွင်တော့ အားလုံးပြုံးပြုံးပျော်ပျော်နှင့်ပင် မင်္ဂလာပွဲကြီးသည် ပြီးဆုံးအောင်မြင်သွားခဲ့ပါသည်။

...........................................................

မင်္ဂလာဦးည

အခါပေါင်းများစွာ တည်းခိုခန်း၊ဟိုတယ်များတွင် ပျော်ပါးဖူးကြသော်လည်း မင်္ဂလာဦးညတွင်လည်း ပျော်ပါးဖို့ရာ နေလအောင်သည် အားရှိရန် ကြက်ဥနှင့်စပါကလင်ကို သောက်သုံးနေပါသည်။ အေးကတော့ အဝတ်အစားများကိုပင် မချွတ်ရသေးဘဲ ခုထိုင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေပါသည်။ ခုနကမှ အားလုံးကို ယမကာများဖြင့် ဧည့်ခံပြီး၍ အခုမှပင် တနေကုန်ပင်ပန်းထားသမျှကို အနားယူရခြင်းဖြစ်သည်။ အဝတ်အစားများသည်လည်း နံနက်ကဝတ်ထားသည့်အတိုင်းပင် အခုထိမချွတ်မလဲရသေး။ ထို့ပြင် နေလအောင်သည် ဒီညကို သတို့သမီးဝတ်စုံဖြင့်ပင် နေပေးပါလို့ တောင်းဆိုးထားခြင်းကြောင့် ခင်ပွန်းအလိုကျလိုက်လျောကာ အေးလည်း အဝတ်များကို မလဲထားခြင်းဖြစ်သည်။ နေလအောင်က ပျော်ပါးရန် အားသန်နေသော်လည်း အေးကတော့ လက်ဖွဲ့ဗူးများကို ဖောက်ရန်သာ အားသန်နေပါတော့သည်။

သောက်သင့်သည်များကို သောက်ပြီးနောက် နေလအောင်သည် အေးရှိရာ ခုတင်ဆီသို့ ရောက်လာပါသည်။ ဘာမျှထွေထွေထူးထူး စကားဦးသမ်းမနေတော့ဘဲ၊ အေးပုခုံးကိုကိုင်၍ လှဲလိုက်ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းများဖြင့် အေး၏မျက်နှာပြင်ကို အနမ်းမိုးများ ရွာပါတော့သည်။ နှုတ်ခမ်းများကိုလည်း ကြာကြာကပ်၍စုပ်ထားသည်မို့ အေးအသက်ရှူပင်အနည်းငယ်ကြပ်သွားပါသေးသည်။ နှုတ်ခမ်းမှတဆင့် မျက်နှာတပြင်လုံး နေရာလပ်မကျန်၊ အေးမျက်နှာတပြင်လုံးတွင် နေလအောင်၏တံထွေးရည်များဖြင့် ဝင်းလဲ့နေပါတော့သည်။ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးမက နေလအောင်သည် နားနှင့်လည်ပင်းနေရာများကိုလည်း အလွတ်မပေးပေ။

‘အားးးးး’

နေလအောင်က လည်ပင်းနေရာလေးကို ကိုက်လိုက်သဖြင့် အေးအသံပင်ထွက်၍ အော်လိုက်ပါသည်။

ပြီးနောက်တွင်တော့ အေး၏ရင်သားများကို အင်္ကျ ီအပေါ်မှနေ၍ ပွတ်သပ်ပေးပါသည်။ ပွတ်ရင်းနဲ့ပင် အေး၏အောက်ပိုင်းထဘီများကို ချွတ်ပါတော့သည်။ နေလအောင်သည် အေး၏နို့လုံးများကို ပွတ်သပ် ကိုင်စုပ်ရင်း အောက်ပိုင်းမှလည်း အေး၏အဖုတ်လေးကို စည်းချက်ညီစွာ ထိုးသွင်းပေးနေပါတော့သည်။

‘အိ..အိ..အု..အု…အ…အ…အဟင့်…’

အသံများကလည်း ဖြည်းညင်းစွာထွက်နေပါသည်။

နေလအောင်တော်တော်လေး စိတ်ထန်လာပြီးဖြစ်သဖြင့် လှဲနေသောအေးကိုဆွဲမ၍ လေးဘက်ထောက်ပုံစံနေခိုင်းပါသည်။ အေးလေးဘက်ထောက်ဖြစ်သွားချိန်တွင်တော့ အေးကိုယ်တွင်လည်း မည်သည့်အဝတ်အစားမျှ မရှိတော့ပေ။ နေလအောင်က တွန်းရင်းထိုးရင်းနဲ့ပင် အေးအဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်ပြီဖြစ်သည်။

နေလအောင်သည် အေး၏နို့အုံတစ်ဖက်စီကို သူလက်တစ်ဖက်စီနှင့် ဆုပ်ကိုင်၍ အေး၏အဖုတ်ကိုအနောက်မှ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပါတော့သည်။ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရာတွင် အေး၏နို့အုပ်ကြီးကို ဆွဲကိုင်၍ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပါသည်။ သူကတော့ အနောက်ကဒူးထောက်လျက်။

‘အ…အ…အ..’

သူမ၏နို့အုံကြီးကို ကြမ်းတမ်းစွာဆုပ်ကိုင်၍ အလုပ်ခံနေရခြင်းကြောင့် အေးတယောက် ဖီးလည်းတတ်နေသလို နာကျင်မှုကိုလည်း ခံစားနေမိပါသည်။ သို့သော်ထိုအရသာသည် သူမအတွက် အလွန်ကောင်းနေပါသည်။ အဲယားကွန်းဖွင့်ထားသော်လည်း နှစ်ယောက်စလုံးတွင် ချွေးများစို့လျက်။

အဆုံးသတ်တွင် နေလအောင်သည် အေး၏အဖုတ်ထဲတွင်ပင် ပြီးပေးလိုက်ပါသည်။ အေးကတော့ ကုန်းကုန်းကွကွကြီးဖြင့် မှောက်ကျသွားပါသည်။

နှစ်ယောက်စလုံး ခုတင်ပေါ်တွင် လဲနေလိုက်ကြပါသည်။ သို့သော်ကြာကြာလဲမနေရလိုက်ပါ နေလအောင်သည် အားဆေးနှင့်ဓာတ်စာများအရှိန်ကြောင့် အားပြန်ပြည့်လာသဖြင့် အေးအား တဖန်လုပ်ရန် ထထိုင်လိုက်ပါသည်။

ပြီးနောက် အေးအဖုတ်လေးအား မထိတထိလာစနေပါတော့သည်။ အေးလည်း အလိုက်သသိပင် နေပေးလိုက်ပါသည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ စောနကအတိုင်းပင် ထပ်မံလုပ်ပြန်ပါသည်။ ဒီတခါအပြီးတွင်တော့ အေးတယောက် မျက်ဖြူစိုက်သွားပါတော့သည်။ နေလအောင် ဘယ်လောက်ဘဲ လာဆွနေစေကာမူ အေးတယောက်မလှုပ်နိုင်တော့ပေ။ ဒီညအတွက်တော့ လက်ဖွဲ့ဗူးတော့မဖေါက်ဖြစ်လိုက် သို့သော် အေး၏အဖုတ်လေးကိုတော့ နာနာကျင်ကျင်ကို အဖောက်ခံလိုက်ရပါတော့သည်။ အေးနို့အုံနှစ်ဖက်လုံးတွင်လည်း နီရဲတွက်လျက်။ အေးအနားယူသွားပြီမို့ နေလအောင်လည်း ဆက်မနှောင့်ယှက်တော့ဘဲ အိပ်စက်အနားယူခြင်းဖြင့် မင်္ဂလာဦးညကို ကုန်ဆုံးခဲ့ကြပါတော့သည်။

........................................................

ငြိုးသူဒေါသ

နေ့လည် 11 နာရီလောက်မှပင် နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်ယာမှနိုးလာကြပါသည်။ မနေ့ကပင်ပန်းထားသည်နှင့် ညကပင်ပန်းထားသည်များကို ပြေလျော့စေရန် ရေချိုးကိုယ်လက်သုတ်သင်ရန် အေးထလိုက်ပါသည်။ နေလအောင်ကိုလည်း တခါတည်းပင် နိုးလိုက်ပါသည်။

‘ကို…ထ..ထထ…’

နေလအောင်လည်း အေးကနိုးသဖြင့် ကမူးရှူးတိုးနဲ့ထလိုက်ပါသည်။ နေလအောင်ထချင်လွန်း၍ ထခြင်းမဟုတ်ပါ၊ အေးကရေအတူတူချိုးရအောင်ဆိုသဖြင့်သာ တဏှာဦးစီးကာဖြင့် ထလာခြင်းဖြစ်ပါသည်။

ရေချိုးခန်းအတွင်းသို့ နှစ်ယောက်စလုံးရောက်သည်ဆိုရင်ဘဲ နေလအောင်သည် အေး၏ကိုယ်အနှံ့ကို သူ၏လက်များဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးပါတော့သည်။ အပေါ်မှာတော့ ရေပန်းကိုဖွင့်ထားလျက်။ ချေးတွန်းပေးနေသယောင်ရှိသော်လည်း ချေးတွန်းပေးနေခြင်းလည်းမဟုတ်ပေ။

နေလအောင်၏လက်များသည် အေး၏အဖုတ်အတွင်းတွင် အဝင်အထွက်သိပ်ညက်လွန်းနေလှပါသည်။

‘ဟင်… ကို… လုပ်မယ်ဆိုလည်းလုပ်တော့ကွာ… လက်နဲ့တော့မလုပ်နဲ့….နာတယ်…’

နေလအောင်လည်း အေးကိုအလျော့ပေးကာ သူ၏လိင်တံကို လက်ဖြင့်အနည်းငယ်ပွတ်၍ အေးအဖုတ်အတွင်းသို့ စတင်ထိုးသွင်းပါတော့သည်။ ရေများကြားတွင် နှစ်ဦးသား ကာမစပ်ယှက်နေပုံက အားရစရာအတိပင်။ အေးလည်း နံရံကိုလက်ထောက်လျက် မတ်တပ်ကိုမလဲအောင်ထိန်းပြီး နေလအောင်၏ပြုစုမှုကိုခံစားနေပါတော့သည်။

ညမိုးချုပ်သော်……

မနေ့ကမဖောက်ဖြစ်လိုက်သော လက်ဖွဲ့ဗူးများသည် အခန်းတွင်းတွင် ဒီအတိုင်းရှိနေပါသေးသည်။ ဒီညတော့ လက်ဖွဲ့ဗူးများကိုဖောက်ရန် အေး လက်ဖွဲ့တခုချင်းစီကိုကြည့်၍ ဘယ်ဟာကစဖောက်ရင် ကောင်းမည်နည်းဟု တွေးနေမိပါသည်။ နေလအောင်ကတော့ ခုနကလာသော သူ့သူငယ်ချင်းများကို ခြံဝသို့လိုက်ပို့ရင်း လေအနည်းငယ်ပစ်နေပါသည်။

‘ပုတ်….’

အေးလက်ဖြင့် မတော်တဆတိုက်လိုက်မိသဖြင့် လက်ဖွဲ့ဗူးလေးတစ်ခုသည် ခုတင်ပေါ်တွင်တင်ထားရာမှ အောက်သို့ကျသွားပါသည်။ အေးလည်း လက်ဖွဲ့ဗူးလေးကိုပြန်ကောက်လိုက်ရင်း ဒီဗူးလေးကိုအရင်ဖောက်မည်ဟု တွေး၍ ချက်ချင်းဆွဲဖောက်လိုက်ပါသည်။

‘အားးးးးးးးး’

အေး၏အသံနက်ကြီးသည် တစ်အိမ်လုံးပျံ့နှံ့သွားပါတော့သည်။ သူငယ်ချင်းများကိုပို့ပြီး၍ ပြန်လာသော နေလအောင်ပင် အပေါ်ထပ်လှေကားကိုတက်နေရင်း ကြားလိုက်ရသော အေး၏အသံကြောင့် အလျင်အမြန်ပြေးကာ အိပ်ခန်းသို့ ပြေးတက်သွားလိုက်ပါသည်။ အခန်းအတွင်းသို့ နေလအောင်ရောက်ချိန်တွင်တော့ အေးပါးစပ်ထဲမှအဖြူရည်များထွက်လျက်၊ နေလအောင် အေးကိုပွေ့ဖက်လိုက်ပါသည်။ သို့သော် အဆိပ်ပြင်းလှသော မြွေ၏ကိုက်အားကြောင့် အေးအသက်မရှိတော့ပေ။

နေလအောင်လည်း ရူးမတတ်ဖြစ်ကာ ငိုယိုဒေါသထွက်နေပါတော့သည်။ ဒေါသဖြင့်ပင် ကိုက်သွားသော မြွေကိုလည်း သည်းကြီးမဲကြီးရှာပါသည်။ သို့သော်မြွေကားရှာမတွေ့ချေ။

အေးသေသည့်အကြောင်းကို မိဘများနှင့်ဆွေမျိုးမိတ်ဆွေများကို နေလအောင်အကြောင်းကြားလိုက်ပါသည်။ ရဲများကလည်း သေမှု့မှု့ခင်းဖြစ်တာကြောင့် သေရုပ်အလောင်းကြီးကိုဓာတ်ပုံရိုက်ကာ ဖွင့်ထားသောလက်ဖွဲ့ဗူးကိုလည်း သက်သေခံအဖြစ် စစ်ဆေးရန် သိမ်းဆည်းသွားပါသည်။ ညားတာမှ၂ရက်ပင်ရှိသေးသော သတိုသမီးအေးသေသွားသဖြင့် နေလအောင်ကတော့ ရင်ထုမနာ။ မိဘများနှင့်ဆွေမျိုးမိတ်ဆွေများကလည်း ထိုနည်းတူစွာပင်။

စုဘယ်လိုမှ အိပ်လို့လည်းမပျော်နိုင်၊ စားလို့လည်းမဝင်နိုင်ဖြစ်နေပါသည်။ အေးကို သူမလက်ဖြင့် ကိုယ်တိုင်သတ်လိုက်ခြင်းမဟုတ်သော်လည်း လက်ဖွဲ့ဗူးထဲတွင် မြွေထည့်ပေးလိုက်ခြင်းဖြင့် သူမသတ်လိုက်သည်ပင်မဟုတ်ပါလော။ နိုင်ငံခြားမှပြန်မလာခင်ကပင် ကြိုတင်စီမံလာခြင်းဖြစ်သဖြင့် အေး၏ရက်လည်မတိုင်ခင်မှာပင် စုသည် နိုင်ငံခြားသို့ ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားခဲ့ပါသည်။ ဒေါသကြောင့် ပြုလုပ်လိုက်သော အမှားတစ်ခု၏အရိပ်သည် သူမနှင့်ထပ်ကြပ်မကွာ လိုက်ပါသွားပါသည်။

အေးနှင့်စုသည် အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းများဖြစ်နေသဖြင့် နေလအောင်သည် စုကို လုံးဝသံသဃမဝင်ခဲ့၊ မင်္ဂလာဆောင်တုန်းကလည်း စုသည် သူတို့နှစ်ဦးကို ပြုံးရွှင်စွာဖြင့် ဂုဏ်ပြုထောပနာပြုခဲ့သည်မဟုတ်ပါလော။ အေးစိတ်နှင့်ပင် နေလအောင်လည်း ဘုရားရိပ်၊တရားရိပ်ကို ခိုလှုံသွားပါတော့သည်။

စုသည်လည်း နိုင်ငံခြားသို့ပြန်သွားပြီး မကြာခင်မှာပင် ဟိုနိုင်ငံသားဘဲ ခံယူလိုက်သလိုလို၊ ဘာလိုလိုကြားပြီး သူမ၏အမေတစ်ဖြစ်လဲအဖွားဒေါ်စုစုအောင် သေသောအချိန်တွင်ပင် စုရောက်လာခြင်းမရှိခဲ့ပေ။ အားလုံးကတော့ စုတယောက် သူမသူငယ်ချင်းအေးအတွက် ပူဆွေးသောကကြီးစွာရောက်နေသည်ဟုပင် ထင်နေမိကြပါတော့သည်။

ရဲများကလည်း အမှုကို မတော်တဆမှု့အဖြစ်ပင် သတ်မှတ်လိုက်ပါသည်။

ဒေါ်စုစုအောင်သည် မသေခင်က အေးသေဆုံးမှု့သည် သူမ၏မြေးစုနှင့်ပတ်သက်နေကြောင်း သိသော်လည်း မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမျှ အရိပ်အမြွတ်ပင် မပြောပြခဲ့ပေ။

.....................................♡♡♡....................................

ပြီးပါပြီ။

စွဲလန်းမိသော မမနိုင် (စ/ဆုံး)

စွဲလန်းမိသော မမနိုင် (စ/ဆုံး)

ခဲတံသစ် (မြကျွန်းညို) ရေးသားသည်။

Baseontruestory ကိုယ်တွေ့ ဖြစ်ရပ်မှန်။

ကျနော် အထက်တန်းလောက်က All စာပေလေးတွေ တပုဒ်စ ၊ နှစ်ပုဒ်စ ရေးဖူးတယ်ဗျ။ သူငယ်ချင်းတွေ အကိုတွေ က အရမ်းကောင်းတယ် တဲ့။ ဘယ်က ကူးချတာလဲတဲ့ ၊ ကြည့်!! မေးပုံက စိတ်ခု ချင်စရာ။

ဒါပေမဲ့ ငါ့လက်ရာကောင်းလို့ ဒီလိုမယုံတာနေမှာလို့ ဂုဏ်ယူခဲ့ဖူးတယ်။ ဆယ်တန်းပြီးလို့ တက္ကသိုလ်ရောက်သွားတော့ ကဗျာလိုင်းရောက်သွားတယ် ။ All စာပေ မရေးဖြစ်တော့ဘူး။ အိမ်ထောင်သည် လက်တွေ့ဘဝထဲ ရောက်တော့ ပိုဆိုးပေါ့ဗျာ ။

ခု နိုင်ငံခြားမှာ အခြေချဖြစ်တော့ အပေါင်းသင်း မိတ်ဆွေနည်းတာတကြောင်း ၊ ဘဝက အလုပ်နဲ့ အိမ်နဲ့ပဲ အသွားပြန်ရှိပြီး နေတာကျ၊အထီးကျန် လာတာကြောင့် လွန်ခဲ့တဲ့ ၇ နှစ်က ဖတ်ဖူးတဲ့ ဆရာချမ်းကို ရဲ့ လက်ရာတွေ Googleမှာ လိုက်ရှာရင်း ဒီ ဆိုဒ်ကလေး ကိုလာတွေ့တယ်။ ဆရာချမ်းကို လက်ရာတွေ ကျတော်အရမ်းကြိုက်တယ်။ သူလက်ရာ က Full ထက် Romans Solo ဘက်အားသန်တယ် ။ ဖတ်ရတဲ့သူက 18+ ကို Romantic ဆန်ဆန်ရောမွှေလိုက်တော့ မိန်းခလေးရော ယောကျ်ားလေးရော ပရိတ်သတ်ရတယ်။ ကျနော်ဆိုရင် ဆရာချမ်းကိုရဲ့ လက်ရာကို ကိုယ်နဲ့ Sex မလုပ်ဖူးသေးတဲ့ ရည်းစားကို ဖတ်ပြတာအလုပ်ဖြစ်တယ်ဗျ။ အဲ့လောက်ထိကို Soloဆန်ပြီး Smooth ဖြစ်တယ်။

အဲဒါနဲ့ အရင်က ရေးလက်စဗီဇလေးကရှိတော့ ဆရာချမ်းကို လို လက်ရာလေး မှီညမ်းပြီး ဝင်ရေးမယ်ပေါ့။ တကယ်တမ်းရေးရော ကုန်ကြမ်းမရှိဘူးဗျာ။ ဘာရေးမှန်းမသိတာနဲ့ နောက်ဆုံး ကိုယ့်ဘဝမှာ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၂ နှစ် က ကြုံခဲ့ရတဲ့ ကိုယ်တွေ့ ဇာတ်လမ်းလေးကိုပဲ ချရေးဖြစ်သွားတာပါ။ စာနဲနဲရှည်သွားရင် စာဖတ်သူများကို တောင်းပန်ပါတယ်။

ဒါက ဇာတ်လမ်းဖြစ်ရပ်မှန် ဆိုတာ သက်သေထူတဲ့ အမှာစာလို့ပဲ မှတ်ပါဗျာ ။

.............................................

ကျနော်ရဲ့ မမနိုင်

ဘာလိုလိုနဲ့ သင်္ကြန်တောင်ပြီးသွားပြီပဲ ။ ညဦးပိုင်းလေး အိမ်ရှေ့က ပက်လက်ကုလားထိုင်လေးမှာ တယောက်တည်း ထိုင်ရင်း ညဦးထွက်လာခါစ မှိတ်တုပ်တုပ် ကြယ်လေးတွေကို ကြည့်ရင်း တယောက်တည်း  တောင်တွေးမြောက်တွေးနဲ့ ပျင်းလာတယ်။ ဒီနှစ်သင်္ကြန်တော့ ကားနဲ့ မလည်ဖြစ်လိုက်ဘူး။

မလေးရှားသွားမဲ့ ညီကို သူငယ်ချင်း တွေစုပြီး စက်ဘီးနဲ့ ပဲ တရက် မြို့အနှံ ပတ်လိုက်တယ်။

ဒီနှစ်က အစီစဉ်မရှိပဲ ကျောင်းပြီးတာနဲ့ ဘွဲ့ယူပြီး အလုပ်လိုက်လျှောက်တာတခုမှ အဆင်မပြေလို့ ဝမ်းကွဲအကိုနဲ့ မလေးထွက်မယ်ဆိုပြီး စာအုပ်ကောက်လုပ်တာ ဗီဇာမြန်မြန်ပဲ တင်ဖြစ်သွားတယ်။ လပိုင်းလောက်ဆို ထွက်ရဖို့က ကျိန်းသေပေါက်ပဲဆိုတော့ သင်္ကြန်လဲ ဘာအစီစဉ်မှ ထွေထွေထူးထူး မလုပ်နိုင်တော့ဘူးဗျ ။             

အဲ့တော့  ... ဘာမှန်းမသိပဲ သင်္ကြန်က ဒီလိုပဲ ပြီးသွားတယ်ပေါ့ဗျာ။

သင်္ကြန်ပြီးပေမဲ့ အတက်နေ့ညဆိုတော့ မပြီးသေးတဲ့ ရပ်ကွက်ထိပ်က ဇာတ်စင်ကတော့ သီချင်းသံတွေ မိုက်ခဲသံတွေ အဆိုကတွေ မြိုင်မြိုင်ကြားနေရတုန်းပါပဲ။ ကျနော်လဲ ပျင်းလာတာနဲ့ လမ်းထိပ်ထွက်ပြီး  စတိတ်ရှိုးလေးဘာလေး ကြည့်မယ်ပေါ့။ လမ်းထိပ်ရောက်တော့ ကားလမ်းမတွေပေါ်က တချို့ မဏ္ဍပ်တွေကမသိမ်းကြသေးဘူး ။ ကာလသားအုပ်စုတောင့်တဲ့ မဏ္ဍပ်တွေဆို DJ သံစဉ်တွေနဲ့ မူးပြီး ကလို့ကောင်းတုန်း၊ ရေပက်ခံ ပြန်အဝင် နောက်ကျတဲ့ ကားတွေ၊ ဘတ်စ်ကားတွေကို ရေပုံးကြီးငယ်တွေနဲ့ အမှောင်ထဲမှာ ပတ်ပြီး ကဲနေကြတုန်း။ 

အဆိုကတွေနဲ့ ဇာတ်စင်ကြီးရဲ့ အောက်မှာတော့ လူအုပ်ကြီးကတမော့မော့နဲ့ ဖျော်ဖြေရေးတွေ ရှုစားနေကြတာပေါ့ဗျာ။ အဲ့ဒီ ရပ်ကွက်ထိပ်က ကျနော်တို့ ဒဂုံအရှေ့ပိုင်းမှာ နှစ်တိုင်း တရက်မပြတ် စင်ထိုးဖျော်ဖြေနေတဲ့ မဏ္ဍပ်ဗျ။

တနေကုန်ကို   ဆိုတာ နေ့ဆို ဝါသနာရှင်နဲ့ ငမူးတွေ အလှည့်ကျ ပိုက်ဆံပေး တက်ဆိုတာပေါ့ဗျာ ။ အားပေးမှူတော့ သိပ်မရှိပါဘူး။ ညဖက်ဆိုရင်တော့ ကလေး အဖွဲ့ လူကြီး အဖွဲ့နဲ့ ဇာတ်တိုက်ထားတဲ့ Dancer group တွေ အဆိုအကတွေနဲ့ မြိုင်တာပေါ့။ နောက်ပြီးပွဲစီစဉ်သူတွေက ဝါသနာရှင်ပညာရှင်ဆင့် တွေလဲ ဖိတ်ပြီး လူစည်အောင် လုပ်သေးတယ်ဗျ။

ကျနော်ရောက်သွားတော့ ဖြူဖြူကျော်သိန်း Crazy ဖြစ်မယ် အဆိုရှင်က ဖြူဖြူကျော်သိန်းလို အသံလုံးကြီးကြီး နဲ့ အပြတ်ဟဲနေတဲ့ အမျိုးသမီးတယောက်ဆိုနေတာ ။ ပရိတ်သတ် ကိုလဲ တော်တော်ကိုင်လှုပ် နိုင်တယ် ၊မြူးထူးပြီး အားပေးနေကြတာ။ စင်အောက်ကနေ

'' တော်ပါပြီ ဆင်းပါတော့'' တို့   '' အိပ်ချင်နေပြီတို့ မကြားရတော့ဘူး'' အားပေးတာ အဆိုတော်တယောက်လာ  ဆိုနေသလိုကို အားပေးနေတာ။

ကျနော်လဲ စင်အောက်က လူအုပ်ကြီးကြားထဲ မတိုးချင်လို့ စင်ရဲ့ ရှေ့ ၊ လမ်းရဲ့ တဖက်ကမ်းမှာရပ်ကြည့်နေကြတဲ့ ခပ်ကြဲကြဲ လူတွေဖက်လျှောက်လာလိုက်တယ်။  ဒီဖက်မှာတော့ အေးဆေးပဲ တချို့က  ကလေးတွေနဲ့ ရပ်ကြည့်၊ တချို့က စက်ဘီးလေး ကိုင်ပြီးရပ်ကြည့်နဲ့ အားပေးနေကြတယ်။ အဲ့ဒီမှာ ကျနော်မမနိုင် ကိုစတွေ့တာပါပဲ .........။

အဲ့တုန်းက မမနိုင်ကိုစတွေ့တော့ ကျနော်ထက် အသက်တော်တော်ကြီးတာ သတိထားမိတယ်။ ကျနော့်အသက်က ၂၁ ၊ သူက ခန့်မှန်း   ၃၀ကျော်ပြီးဆိုတာသိတယ်။ဒါပေမဲ့ဗျာ ကျနော်မျက်လုံးက သူဆီမှာ ကော်နဲ့ကပ်ထားသလိုကို ဆွဲမခွာနိုင်ဖြစ်မိတယ်။

sport shirt 👚 လက်တို၊ ထမိန်ပန်းရောင်ကို ခပ်ကြပ်ကြပ်လေးဝတ်ထားတဲ့ အရပ်မောင်းကောင်းကောင်းနဲ့  မမ။ ခင်ယုမေတို့ခေတ်က ခေါင်းခြုံပုဝါပါးလေးကိုမခြုံပဲ သူ့ရဲ့ ကျောလည်လောက်ရှည်တဲ့ ဆံပင်ရှည်နောက်မှာ ခပ်လျော့လျော့လေးစည်းချည်ထားတယ်။

လက်ပတ်နာရီလေးနဲ့ စက်ဘီးလေးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဇာတ်စင်ကိုငေးကြည့်နေတာများဗျာ .. ခင်ဗျားတို့ကို ပြချင်တယ် တကယ်... လှချက်က ။ မမနိုင်ရဲ့ ရင်သားတွေကတော့ သာမန်ပါပဲ မို့မောက်ဖောင်းတစ်နေတာမျိုးမရှိပေမဲ့ အထူးခြားဆုံးကတော့ သူ့ရဲ့ ... တင်သားတွေပါ..။ 

သတိထားပြီး လိုက်ကြည့်စရာ မလိုလောက်အောင်ကို သူ့ရဲ့ တင်သားတွေက ထွားပြီး လှပါတယ်။ ဖြောင့်စင်းတဲ့ကျောရိုး မြင့်မားတဲ့ အရပ်မောင်းတွေက မမတင်သားတွေကို ပိုပြီး ပြည့်စုံစေတာ နေမှာပါ။ ဒီလောက် အားပးကြမ်းပြီး ဖြူဖြူကျော်သိန်းအသံကြီးနဲ့ ဆိုနေတဲ့ အဆိုတော် အသံတောင် ကျနော့် နားထဲ မကြားတချက်ကြားတချက်ပါပဲ၊ သူ့နားကပ် ရပ် ကြည့်နေရင် အာရုံတွေက မမဆီမှာပဲရောက်နေတာ၊ ကျနော်ရင်တွေ တုန်ပြီး အာခေါင်တွေပါခြောက်လာ တယ်ဗျာ။

ဘာလို့ဆို ကျနော်က အသက်သာ၂၁ မိန်းမတွေ့ကြုံဆိုလို့ အိပ်ဖူးတဲ့ အထိဆိုရင် တယောက်ပဲရှိဖူးသေးတယ်။ အဲ့တယောက်ကလဲ ဘေးအိမ်ကကောင်မလေးပါ။ ( နောက်မှ ဘေးအိမ်ကကောင်မလေး အကြောင်း ) ထပ်ရေးပါဦးမယ်။

အဲ့ဒီကောင်မလေးနဲ့ လူပျိုရေပျက်ခဲ့တာကလဲ လက်ချိုးရေရင်တောင် အကြိမ်ရေ လက်ငါးချောင်းမပြည့်ပါဘူး။ အဲ့တော့ မမနိုင်ကိုတွေ့တော့ ကျနော် ရင်ခုန်ပြီး အာခေါင်တွေပါ ခြောက်လာပေါ့၊ ကျနော်က ဇာတ်စင်ကို စက္ကန့်ပိုင်းလောက်လှမ်းကြည့်လိုက် သူ့လှည့်ကြည့်လိုက်နဲ့ အကြိမ်ရေတော်တော်များများ လုပ်လိုက်တယ် ။

သူသတိထားမိတယ် ။ ဘလိုင်းကြီးတွေ လှည့်လှည့်ကြည့်တာဆိုတော့  သတိထားမိလာတာပေါ့ ၊ ဒါပေမဲ့ သူကမသိသလိုပဲ စင်ကိုငေးနေတာ...။ နောက်တော့ ကျနော်က စကားစပြောချင်လာတာ ဘာပြောရမှန်းမသိတာနဲ့ တုန်နေတဲ့ အသံကို မနည်းထိန်းပြီး...

" အမ  ဘယ်နှ နာရီထိုးပြီလဲ "

သူကနာရီငုံ့ ကြည့်ပြီး

'' ကိုးနာရီထိုးတော့မယ် မောင်လေး''

'' အမက  ဒီ ရပ်ကွက်ကပဲလား ''

'' မဟုတ်ဘူးမောင်လေး အမက ကုန်ပဒေသာဖက်က ဒီဖက်ကို ညပိုင်းအဆိုကတွေ ကြည့်ချင်လို့ လာတာ''

စကားပြောကြည့်လိုက်တော့ နဲနဲအခြေအနေကောင်းတယ်။ ဒါနဲ့ ရောက်တတ်ရာရာ စကားနဲနဲ ဆက်ပြောရင်းနဲ့ နာမည်မေးတော့ 

" နိုင်နိုင်ပါ '' 

ကျနော်နာမည်က '' ကျော်ကျော် မမ'' 

မမက ကျနော်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး 

'' အင်း'' တဲ့။ ပြီးတော့ 

'' ဆိုနေတာအတော် အသံကောင်းတယ်နော်''

'' ဟုတ်ပါ့ ဖြူဖြူကျော်သိန်းအတိုင်းပဲ ရင်ဘတ်မှာလဲ တွယ်ချိတ်တွေနဲ့ ငါးရာတန် ၊တစ်ထောင်တန်တွေ ဆုချခံရလို့ ချိတ်ထားတာ ပလူပျံနေတာပဲ ''

ကျနော်က စင်ကိုကြည့်ပြီးပြောသာပြောနေတာ စိတ်ထဲက အရမ်းကိုပျော်ပြီး မမနဲ့ လျှောက်လည်ချင်နေပြီ။ ဒီနေရာကနေ နှစ်ယောက်တူတူ ထွက်သွားဖို့ စိတ်က သန်နေပြီ ။ ဒီမှာ ဆက်ကြည့်နေဖို့ အာရုံက မရတော့ဘူး။ 

'' မမစက်ဘီးလျောက်စီးမယ်လေ ကျနော်တို့ ကျောင်းဖက်သွားကြတာပေါ့''

မမက ''(ဒဂုံတက္ကသိုလ်) ကျောင်းထဲဝင်လို့ရလို့လား ဒီအချိန်ကြီး ''

'' မသိဘူးလေ ရ ရင်ရမှာပေါ့ မရလဲ တနေရာရာပေါ့ ''

'' သွားလေ ''

'' ကျနော်နင်းမယ် မမ ''

ဒါနဲ့ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ဒဂုံတက္ကသိုလ်ကျောင်းဘက်ကို စက်ဘီးလေးနင်းလာလိုက်တယ် ။ မှောင်မှောင်မဲမဲပေါ့ဗျာ။

 .........   ........

ရန်ကုန်မြေမှာ ချယ်ရီတွေ မဝေနိုင်သလိုပဲ ပိတောက်တွေလဲ မပွင့်ကြပါဘူး။ ဒီနှစ်လဲ ပိတောက်ပန်းတွေ နောက်ကျဦးမယ်ထင်ပါရဲ့....။ သင်္ကြန်ကြီးကတော့ ပိတောက်မပါလဲ...သူ့တာဝန်သူကျေပွန်စွာ ပြီးဆုံးသွားပါပြီ။ နွေလယ်လေညှင်း လေးတချက်က ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ကို စုံဆင်းလာပြီး တချက်ဝှေ့သွားတယ်..နွေလေပြေက နောက်ခုံမှာထိုင်နေတဲ့ မမတကိုယ်လုံးကို ဖြတ်ပြီး ကျနော်ကို လွှမ်းခြုံတဲ့ အခိုက်.... ပိတောက်ရနံ့နဲ့  တူတဲ့ မမကိုယ်သင်းရနံ့လေးတွေ ကျနော် နှာခေါင်းဝကနေ ရင်ထဲထိ တိုးဝင်လာတယ်။ 

ဒီသင်္ကြန်မှာ ပိတောက်တွေမရှိပေမဲ့ .. မမရှိနေလို ကျနော်ပျော်ပါတယ် မမ။...။.....

.........

ကျောင်း မုဒ်ဦးဝ ရှေ့ရောက်တော့ မီးတွေ ထိန်နေတယ် ။ လုံခြုံရေး  သုံးလေးယောက်ရှိတယ် ။ ဝင်လို့မရဘူး နောက်ကျနေပြီလို့ပြောတယ်။ ဒါနဲ့ ကျနော်တို့ ကျောင်းကိုကျော်ပြီး နင်းသွားလိုက်တယ် ။ စကားအေးဆေးပြောလို့ရမဲ့နေရာပေါ့ ။ နင်းသာနင်းလာတာ ကျောင်းထဲ ဝင်မရရင် ဘယ်ဆက်သွားမယ်ဆိုတဲ့ planကျနော်မှာမရှိဘူး။

ကိုယ်ကျောင်းတက်ပြီး ကိုယ်နေနေတဲ့ မြို့နယ်ဆိုတော့ သိတယ် ။ ရှေ့မှာ ၁၃၃ မြို့သစ်သွားတဲ့ ကားလမ်းမထီးထီးကြီးပဲရှိတော့တယ်ဆိုတာ ... အဲ့တုန်းက ခုလို ကွန်ကရစ်လမ်းမ ကျယ်ကြီးမဟုတ်သေးဘူး။ ရိုးရိုး ကားလမ်းမလေးပဲ ရှိသေးတယ်။  ဒါမဲ့   .တခုကံကောင်းတာက သင်္ကြန်တွင်းမို့ လိုင်းကားတွေ ပေါပေါသောသော မလာဘူး။ လမ်းပေါ်လူပြတ်ကားပြတ်ပေါ့ဗျာ။ 

ကျနော် နည်းနည်းဆက်နင်းလိုက်တော့ မီတာရုံးရှေ့အရောက် စက်ဘီးပေါ်က နှစ်ယောက်သား ဆင်းလိုက်တော့ အနားက ဖြတ်သွားတဲ့ ကားတစ်စီးပေါ်ကလှမ်းအော်သွားတယ် ။

'' ဟေ့နှစ်ယောက် နေရာရှာမနေနဲ့ အိမ်ပြန်တော့''တဲ့   

ကျနော်လဲ ဘယ်သွားရမှန်းမသိတာနဲ့ ကားလမ်းဘေးက မှောင်ရိပ်ကောင်းတဲ့ သစ်ပင်အုပ်တွေအောက်မှာပဲ ရပ်လိုက်ပြီး...

'' မမ ဒီမှာပဲ စကားပြောကြရအောင်''

'' အင်းပြောလေ ကျော်ကျော် ''

ကျနော် စက်ဘီးကို ဒေါက်ထောက်လိုက်ပြီး သူ့ကို နောက်ကယ်ရီယာခုံမှာပဲ တင်ပါးလွှဲလေး ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။

ကျနော်သူ့အနားကို မျက်နှာချင်းဆိုင် တဖြည်းဖြည်း တိုးလာပြီး .. ပေါင်နှစ်လုံးပူးပြီး စက်ဘီးထိုင်ခုံကနေမြေကြီးထိအောင်  မှီထိုင်နေတဲ့ မမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကျနော် ခွပြီးရပ်လိုက်တယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် သမီးရည်းစားတွေလို မျက်နှာခြင်းနီးကပ်သွားတယ်။

မမပုခုံးစွန်းလေးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး

'' မမ ကျနော်ရင်တွေ အရမ်းခုန်နေတယ်သိလား''

'' သိသားပဲ ''

'' ဟာ တကယ်လားဘယ်လို သိတာလဲ''

'' ကျော့်အသံတွေ တုန်နေတာလေ မမရောပဲ ''

လိုပြောပြီး မျက်လွှာချ ခေါင်းငုံလိုက်တယ်။

လက်တဖက်က သူ့မေးစေ့လေးကို ပင့်တင်ပြီး မမရဲ့ ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ကျနော် စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ မကြာဘူး မမပါ အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းလာတယ်။ ကမ္ဘာပေါ်ကအချိုဆုံး အနမ်းပဲဗျာ။ မမက ကျနော်ဘဝရဲ့ ဒုတိယ လိင်အတွေ့ကြုံဆိုပေမဲ့      အချိုဆုံးဒီအနမ်းကတော့  ကျနော်ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးပါ။

'' ကျနော် မမကို ချစ်မိပြီထင်တယ်...''

'' မင်း     တို့ အကြောင်းဘာမှမသိသေး ပါ ဘူး..ကျော်ကျော်ရယ်' .. သိသွားရင် မင်း မမကို မချစ်ချင်တော့ပါဘူး..''

'' မမကို ကျနော်ချစ်ပြီးဆိုရင် ကျနော်ရှေ့မှာ မြင်နေရတဲ့ မမရဲ့ ဖြစ်တည်မှုကို ချစ်တာ  .. မမနောက်ကွယ်ကအကြောင်းရာတွေ ဘဝ ဇာတ်ကြောင်းတွေက ကျနော့်ရဲ့ ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ စာလုံးပေါင်း ကို လာပြီး သပ်ပုံတွေ ပြင်မရေးနိုင်ပါဘူး မမ.. ''

အပေါ်ကအမှာစာထဲကတိုင်း ခင်ဗျားတို့ သိပြီးသားပါ။ ကျနော်က ကျောင်းတုန်းက ကဗျာတွေဘာတွေလဲရေးတယ်။ မိန်းမအတွေ့ကြုံသာနည်းတာ စာရေးစာဖတ်ဝါသာတော့ များတယ်ဗျ။ တလုံး လောက်ပစ်ထည့်တာ မမ ကြွေသွားတယ်ထင်တယ် ကျနော်ကို ပြုံးပြုံးလေး စိုက်ကြည့်နေတယ်။

'' စကားက တတ်ပါ့ ''

'' စကားတတ်တာက လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်ဆယ် လောက်ထဲကပါ''

မမရဲ့ ဆံပင်တွေ နဖူးကနေဖယ်ရှားသပ်တင်ပြီး ပါးလေးတဖက်ကို ကိုင်ပြီး ကြင်ကြင်နာနာလေးကြည့်ကာ မမနှုတ်ခမ်းတွေကို ထပ်စုပ်လိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ မမပြန်နမ်းတာတွေ နဲနဲ ကြမ်းလာတယ်။

ကျနော်ကို မက်မက်မောမောနဲ့ သူ့အပိုင် ပစ္စည်းလေးလို့ ပြန်နမ်းတာဗျာ ။ နှစ်ယောက်သား ရမ္မက်တွေပါလာတယ်။ ကျနော့်လက်တွေက မမ စပို့ရှပ် ဗိုက်အောက်ကနေပြီ တိုးဝင်းပြီ မမနို့တွေကို ဘော်လီအပေါ်ကနေအုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ 

နမ်းရင်းနဲ့ လက်ချောင်းတွေက ဘော်လီ အောက်ကနေ လက်လေးချောင်းလုံး အပြားလိုက်တိုးဝင်ပြီး လက်ဖနောက်ကြွလိုက်တော့ ဘော်လီက နို့ပေါ်ရောက်သွားပြီး နို့အလုံးလိုက် ပေါ်လာတယ်။ စပို့ရှပ်တော့ လှန်မတင်သေးဘူး။ မတော်လို့ကားတွေဘာတွေလာရင် ဟန်မပြတ် မသိသာအောင် အင်္ကျီလေးဝတ်လျက်ပေါ့ ။  စပို့ရှပ်အောက်မှာတော့ မမနို့တွေက အလုံးလိုက်ထွက်နေပြီး ဘော်လီကရင်ခေါင်းပိုင်းရောက်နေပြီ။

ကျနော် မမလည်ပင်းတွေ နမ်းရင်နဲ့ စပို့ရှပ်အောက်က မမနို့တွေကို လက်ရှိုပြီး ယွယွ​လေးပွတ်ခြေနေတယ်။မမဆီက ညဉ်းသံတွေ စကြားလာရတယ်။

ကျနော် ငနဲကလဲ တော်တော် တင်းနေပြီး ထိပ်ကရွှဲပြီး အရေကြည်တွေတော်တော်လေး စိမ့်နေပြီ ။ မမ ပေါင်လုံးတွေ ခွပြီးရပ်နေတော့ လူက တော်တော် ထန်နေပြီ မမခါးလေးကို ကျန်လက်တဖက်နဲ့ နောက်ကနေ သိမ်းပွေ့ပြီး မမပေါင်လုံးတွေပေါ် ကျနော် အချောင်းရော ဥရော တပြုံလုံး ဖိကပ်ထားလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ အရသာရှိချက် ....။

ခုနေ မမတွင်းလေးထဲ ထိုးထည့်ပြီး စိမ် လိုက်ရရင် ကျနော် နတ်ပြည်ရောက်ပြီးပဲ။ မမလက်တွေ ယူပြီး ကျနော်ဘောင်းဘီ ဇစ်ကြားထဲ ထိုးထည့်ပြီး ကိုင်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ မမလက်လေး အလိုက်သင့်ပါလာ တယ်။  ကျနော်နဲနဲ လောဘ ကြီးလာတယ်။ ကျနော့်လီးကို မမ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့  တိုက်ရိုက်ထိစေချင်လာတယ်။ ကျနော် အောက်ခံဘောင်းဘီးကို အောက်လျော့ပြီး တပြုံလုံး ဇစ်အပြင်ထုတ်လိုက်တယ်။

'' ဟယ် ကျော် လူတွေ မြင်ကုန်မယ်လေ''

'' ရတယ်မမ ကားမီးရောင်လာရင် ကျနော် ပြန်ထည့်လိုက်မယ် မြန်ပါတယ်''

လီးအပြင်ထွက်လာတော့ မမလက်ကလေးတွေနဲ့ စုပ်ကိုင်ပြီး ဥတွေပါ လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကစားပေးတယ်  ။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။

ရမ္မက်ပဲမဟုတ်ပဲ မေတ္တာတွေပါ ရောလွှတ်လို့ ဖြစ်မယ်။ ကျနော်လဲ အတော် တင်းလာတာနဲ့ မမ စပို့ရှပ်လှန်ပြီး မမနို့တွေကို အားရပါးရ စို့တော့တာပဲ ။ နို့သီးခေါင်းတွေ လျှာနဲ့ ပတ်ပတ်လည်ထိုးမွှေ့လိုက်၊ နို့ အုံကို ရသလောက်ငုံစို့လိုက် ငုံထားပြီး အထဲမှာ လျှာနဲ့ နို့သီးခေါင်းကို ထပ်မွှေလိုက်နဲ့ မမဆီက

'' အင်းဟင်း ....  ဟင်း... ကျော်ရယ်''

'' မမကောင်းလားဟင်'

" သူများနို့တွေ အားရပါးရစို့နေပြီးကောင်းလာတဲ့ မေး ရက်တယ်  .. ဒီမှာ အသက်ရှုတောင်မှားတယ်''

'' ကျနော်လဲ ကောင်းတယ်မမ ပြီးချင်နေပြီး''

ကားတစီးစ နှစ်စီးစလာလို့ ကိုယ်ရှိန်ခဏခဏ သပ်ရတယ်။ ကားသွားပြီးတော့ လုပ်ငန်းပြန်စ တာပေါ့။ ဒီတခါ မမ ရဲ့ ထမိန်ကို ဖြေချွတ်ပြီး မမရဲ့ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ ကြားထဲ ကျနော်လက်ချောင်းတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ဖို့ လုပ်တယ် ။ မမက ကျနော့် လက်ကောက်ဝတ်ကို ဖမ်း ချုပ်ပြီး တားလိုက်တယ်။

'' နောက်တကြိမ်မှပဲ ကျော်ရယ်  မင်းမမ အကြောင်းမသိသေးဘူးလေ နော် ''

'' ဟာ မမ ကလဲ နဲနဲတော့ နှိုက်ပါရစေ ခဏပဲလေ''

'' ကျော်မဆိုးနဲ့ ကွာ မင်းကိုယုံလို့တောင် မမဒီအထိလိုက်လာပြီး မင်း ကိုလိုက်လျောတာလေ  ဒါလေးတော့ မမတောင်းဆိုတာပြန်လိုက်လျောပေးလေ နော်''..

မမပြောတာလဲနည်းလမ်းကျတာနဲ့

'' အင်းပါ  ဒါဆိုနက်ဖြန်တွေ့မယ် မ''

" အင်းညနေတွေ့ကြမယ်''

'' မမပြီးအောင်လုပ်ပေးမယ်လေ နော်''

ကျနော်ပြုံးပြီး သဘောတူလိုက်တယ်။ မမလက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ဥတွေကို ယွယွလေးဆော့ပြီး ကျနော့်ကို ဂွင်းတိုက်ပေးတယ်။

ကျနော်ကတော့ မမပုခုံးကို သိမ်းဖက်ပြီး မမလည်တိုင်လေးကို ကျနော် ရင်ခွင်ထဲရောက်တဲ့အထိ ခပ်တင်းတင်း ဆွဲဖက်လို့ မမနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းနေလိုက်တယ်။ မမကတော့ ခေါင်းလေးမော့ပြီး အပေါ်ကနေ မိုးပြီးနမ်းနေတဲ့ ကျနော်အနမ်းတွေ ခံယူရင်း လက်တဖက် ကျနော်ကို ဂွင်းတိုက် ပေးနေတာပေါ့ ။

မမနှုတ်ခမ်းအရသာလေးကို ခံစားပြီး မမဂွင်းတိုက်ပေးတာခံယူ နေရတဲ့ အရသာဟာ လောကကြီးမှာ ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်ဘူးဗျာ။ ကျနော် ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားတယ်။ မမကိုနမ်းနေတာခွာလိုက်ပြီး

'' အာ မမ .. ပြီးပြီ ပြီး ကျနော်ထွက်ပြီးမမ .. အာအာ''

မမမြေပြင်ပေါ် ထရပ်လိုက်ပြီး ကျနော့ရဲ့ အမြင့်ဆုံး Tempo ကို အဆုံးသတ်ပေးတယ်။ မြေပြင်ပေါ်ကျနော်ရဲ့ သုတ်ရည်ပူတွေ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ပန်းထွက်ခုန်ဆင်းသွားတယ်။ နောက်ဆုံးတစက်ကျန်တဲ့ အထိ မမ ကလက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ဖြည်းညှင်းစွာ အရှိန်သတ်လေး တချက်ချင်း ထုပေးနေသေးတယ်။ လုံးဝကုန်သွားပြီးဆိုမှ ကျနော် အချောင်းကို ခါပြီး ဇစ်တွေဘာတွေ ကူဆွဲပြီး အထဲထည့်ပေးတယ်။ မမကို ကြည့်ပြီး ကျနော်တကယ် ချစ်မိသွားတယ်။

ဘာလို့ ဆို .. ယောကျ်ားတယောက်က အရည်ထွက်ပြီးသွားရင်  ဒီမိန်းမက တကယ် ရင်ထဲရှိလား မရှိလား ဝေခွဲနိုင်သွားလို့ပါပဲ ။ လရည်ထွက်လို့ ရမ္မက်ကုန်သွားတာတောင် ကျနော်မမကို မက်မောစွာ ကြည့်နေမိတုန်းပါပဲ။ ကျနော် မမကို ချစ်နေမိပြီဆိုတာ ကျနော်ကို့ယ့် ကိုယ် ကို ကျိန်းသေသွားတယ်။

.............................................................................................................................

နွေရာသီရဲ့ ပြယုဂ် ဖြစ်တဲ့ သင်္ကြန်ကြီးက ပြီး သွားပေမဲ့ လည်း..နွေရာသီကတော့ သူတာဝန်မပြီး သေးတဲ့ အလား ပူလောင်လို့ကောင်း နေတုန်းပါပဲ ...။

 မနေ့ညက မမကို လိုက်ပို့ အပြီး  ကျနော် အိမ်ပြန်တော့ တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူးဗျာ ရင်ထဲမှာ အပျော်လွန် ပြီး ဟိုတွေး ဒီတွေးနဲ့ မမတစ်ယောက် ရပြီးဆိုပြီတော့  မျက်လုံးကြောင်နေတာ မနက်နိုး လာတော့လဲ မမနဲ့ ချိန်းထားတာ ညပိုင်းမှ ဆိုတော့ ... စောင့်စမ်းပဲ တနေကုန် ကျနော့်ရဲ့ အကြာဆုံး နေ့တနေ့ ပါပဲ။ 

...

မမတို့ ကုန်ပဒေသာထိပ်က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်စောင့် ရင်း ကျနော့်လည်ပင်း က လမ်းဖက်ပဲ တမော့မော့ ကြည့်နေလို့ လည်ပင်းလည်းရှည် လှပြီး မမက ပေါ်မလာသေး။ မမကျနော့် ကိုမလိမ်ဘူးဆိုတာ ကျိန်းသေပေါက်ခံစားမိပေမဲ့ ...ချိန်းထားတဲ့ အချိန်ထက် နဲနဲကျော်လာတော့  ကျနော် နဲနဲ စိုးရိမ်လာတယ် ။ မမကို ထပ်မတွေ့ရတော့ မှာ ကျနော် ကြောက်လာတယ်။

ခေါင်းထဲ ဝင်လာတဲ့ အတွေးတွေ ခဏ မောင်းထုတ်လိုက်ပြီး  အေးစပြုနေတဲ့ လက်ဖက်ရည် ပေါ့ဆိမ့် ခွက် ကို အပြတ်မော့ချလိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့ လက်ဖက်ရည် ဆိုင် ရှေ့မှာ စက်ဘီးလေး ထိုးစိုက်လာတဲ့ မမကို ရုတ်တရက် လှမ်းတွေ့လိုက်ရတဲ့ အခိုက်တန့် ကျနော် ဘယ်သူ့ကို ကျေးဇူးတင်ရမှန်း မသိအောင်ကို  ဝမ်းသာသွားတယ်။ စက်ဘီးပေါ်က ဆင်းပြီး ကျတော့ ကို မျက်ရိပ်ပြတယ်။ဆိုင်ထဲကနေ မမကို ဘေးတိုက် ကြည့်မိတော့ လာ.....လား    တကယ်လှတဲ့ ဖင်ကြီးတွေ နဲ့ မမ က ငါ့ မမပေါ့လေ ဆိုပြီး သုံးစက္ကန့်လောက် အချိန်လုပြီး ဂုဏ်ယူလိုက်သေးတာ ... ကျနော် ပိုက်ဆံ အမြန် ခေါ်ရှင်းပြီး  သုတ်သုတ် ထွက်လာတော့ မမကဆီးပြီး ပြုံးတယ် ။ နဖူးမှာလဲ ချွေးတွေနဲ့

'' ဆော်ရီးပဲ ကျော်ရယ် .. မမနဲနဲနောက်ကျသွားတယ်''

'' ကျော် စိတ်ဆိုးပြီး ပြန်သွားမှာ စိုးလို့ မမစက်ဘီးကို အသကုန် နင်းလာတာ''

ကျနော် နဖူးကချွေးလေးတွေ လက်ဖနောင့် နဲ့ သုပ်ပေးရင်း 

'' မမရယ် ဖြည်းဖြည်း ပေါ့..ဘာလို့ အမြန်နင်းရတာလဲ ကျော်စောင့်မှာပေါ့''

မမဆီက စကားသံ ကြားရတာ မမရင် ထဲမှာ ကျနော်အတွက် နေရာတနေရာ ရနေပြီ ဆိုပြီး ကြိတ်ပျော်သွားရသေးတယ်။ 

'' လမ်းထဲမှာ ပရိတ်တရားနာနေတာလေ ဘုန်းကြီး တရားတောင်မပြီးသေးဘူး .. မမ အားနာနာနဲ့ ထထွက်လာတာ''

ဟုတ်သား ဒီနေ့ နှစ်ဆန်း တရက်နေ့​လေ လမ်းတိုင်းမှာ အတာအိုး ပင့်ပြီး လမ်းမ တရားပွဲတွေရှိတယ်။ 

'' လမ်းက လူတွေကတော့ မမကိုကြည့်နေတာ ဘာတွေ အရေးကြီးလဲ ဆိုပြီး  .. ပြီးတဲ့ အထိဆိုရင် အရမ်းနောက်ကျသွားမှာ ၊  မမကို လိမ်တယ်ထင်ပြီး ကျော် အိမ်ပြန်သွားမှာ စိုးလို့ ''

ကျနော်ကို မတွေ့ရမှာ စိုးတာတခုထဲနဲ့ တရားပွဲ ကနေ အားနာနာနဲ့ ထ ထွက်လာတဲ့ မမ ဘယ်လောက်တောင် မိန်းမတွေ အချင်းချင်းကြားမှာ မျက်နှာပူမလဲ ကျနော်တွေးကြည့်လို့ရပါတယ်။ တဆက်ထဲ ကျနော်ရင်ထဲပါ ကြည်နူးသွားတယ်။

'' လာ မမ ရုပ်ရှင်ရုံဖက်သွားရအောင် ''

မင်းသမီးကြီး ဒေါ်ဝါဝါဝင်းရွှေ ဖွင့်ထားတဲ့ ရွှေရတနာ ဆိုတဲ့ ရုပ်ရှင်ရုံတခု ကျနော်တို့ မြို့နယ်မှာရှိတယ်။ မြို့ အစွန်ဖက်ကျတော့ ဖွင့်ခါစပဲ အောင်မြင်တယ်။ နောက်တော့ ရုပ်ရှင်က ပြတလှည့် မပြတလှည့်ပဲ ပြလဲ ရုံထဲမှာ အတွဲတွေပဲများတယ်။ လူမရှိဘူး။ အတွဲတွေကတော့ဂွင်ပေါ့ဗျာ ။

နောက်ပြီး ၁၄ရပ်ကွက် ၁၅ရပ်ကွက် အစပ်မှာရှိတော့ ရုံဝင်းနဲ့ ရုံအနောက်ပတ်ပတ်ပတ်လည် ဆို အတွဲတွေချည်းပဲ နေ့ရော ညရောနော်။ ဒီလို မှောင်စပျိုးပြီဆိုရင် အလုပ်ပြန်တဲ့ ထမင်း ချိုင့် လေးကိုယ်စီနဲ့ အတွဲတွေ ရပ်ကွက်ထဲက ကျနော်တို့လို့ စက်ဘီးလေးနဲ့ အတွဲတွေ  ရုံအနောက်တစ်ဝိုက်က လမ်းကြိုလမ်းကြားတွေမှာ စည်လို့ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ၁၄/၁၅ ရပ်ကွက်တွေက အဲ့တုန်းက  လူနေရပ်ကွက်မဆန်သေးဘူးဗျ၊

တဲအိမ်လေးတွေ ကျိုးတို့ ကျဲတဲ အပင်လေးတွေ ကျဲကျဲနဲ့ လယ်ကွင်းတွေများတယ် ။ ညမှောင်တော့ အတွဲတွေ အတွက် ရှယ်ဂွင်ပေါ့ဗျာ။ ရုံနားက တည်းခိုခန်းနှစ်ခုရှိတယ် သူတို့ လဲ စီးပွားရေးကောင်းတယ်။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လဲ နင်းလာလိုက်တာ ၁၄ရပ်ကွက်က လမ်းမကျယ်ကြီးရောက်လာတယ်။ လမ်းမကြီး နာမည်တော့ မမှတ်မိတော့ဘူး။ အဲ့လမ်းကကြီးက အတော်ကျယ်ပေမဲ့ လူနေရပ်ကွက်လို မဖြစ်သေးတော့ ပတ်ပတ်လည် လယ်ကွက်တွေချည်းပဲ ပေါ့ဗျာ ။

၁၅/၁၆ ပေလောက်ရှည်တဲ့ အုတ်တံတားလေးမှာ ကျနော် စက်ဘီးရပ်လိုက် လမ်းမီးလဲမရှိဘူး ။ မှောင်မဲနေတာပေါ့။ တံတားအုတ်ခုံ လက်တန်းက လူပေါင်ရင်း အမြင့်လောက်ရှိပေမဲ့ ကောင်းကောင်းထိုင်လို့ရတယ်။ ကျနော် မမကို အုတ်ခုံပေါ် တင်ပြီး ကျနော်က မမတင်ပါးတွေ ပွေ့ပြီး မတ်တပ်ရပ်နေလိုက်တယ်။

ကျနော်တို့ ထိုင်နေတဲ့ တံတားရဲ့အောက်ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ မမကျောပေးရာဖက်မှာ မီးချောင်း လေးတစ်ချောင်း ပြပြထွန်းထားတဲ့ တဲအိမ်လေးတစ်အိမ် လှုပ်ရှားသက်ဝင်နေတယ်။

နွေရာသီဖြစ်ပေမဲ့ လယ်ကွက် လွင်ပြင်ကပေါက်နေတဲ့ ညမွှေးပန်းတွေ ကို ပွတ်သတ် ပြီး ဖြတ်သန်းတိုက်ခက်လာတဲ့  နွေလေပြေနုနုလေးတွေက ကျတော်တို့နှစ်ယောက်ကို ရစ်ပတ် လွှမ်းခြုံလိုက်ပေမဲ့ ရင်ခြင်းအပ် တင်းကြပ်စွာ ဖတ်ထားတဲ့  ကျနော်နဲ့ မမကြားကိုတော့ တိုးဖောက်ဖို့ မစွမ်းနိုင်ခဲ့ပါဘူး။

ညမွှေးပန်းရနံ့လေးတွေ ကျနော်နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာပေမဲ့ ချွေးသိပ်စပြုနေတဲ့ မမနဖူးက တပတ်နွမ်း သနပ်ခါးရနံ့လေးလောက် ကျနော် မမက်မောပါဘူး။

မမမေ့စေ့လေးကို မော့ပြီး ကျနော် မမနှုတ်ခမ်းတွေကို ကြင်ကြင်နာနာ လေး နမ်းမိတယ်။ မနေ့ညက အနမ်းတွေနဲ့ မတူတော့ပဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပိုင်ဆိုင်သွားသလို ပိုပြီး ရင်းနှီးနွေးထွေးတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ မက်မက်မောမော စုပ်နမ်းလိုက်ကြတယ်။

မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကျနော့်ကို မမ ထိုင်နေရင်းနဲ့ သူ့ပေါင်တွေ ဟပြီး ကျနော်ကိုယ်လုံးကို ဆွဲသွင်းဖက်ထားလိုက်တယ်။  တံတားပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ မမ ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲရောက်သွားတော့ ကျနော် မတ်တပ်ရပ် အနေထားနဲ့ ကျနော်ရဲ့ လီးက တံတားပေါ်ထိုင်နေတဲ့ မမရဲ့ ပူစီလေးကိုထိတဲ့ အထိ ကွက်တိ ပုံစံကျသွားတယ်။

အဝတ်စားတွေသာမရှိရင် ပေါင်ကားထိုးထည့်ပြီး ကြုံးရုံပဲ ...။ ဒီနေ့မှ ကျနော်က စတိုင်ဘောင်းဘီးလေးဝတ်လာတော့ ဂျင်းသားနဲ့ မတူဘူး ။ တောင်နေရင် အရမ်းသိသာတာပေါ့။ ဘောင်းဘီကြားဖုဖောင်းနေတဲ့ ကျနော်လီး နဲ့မမရဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး ကိုပိုပြီး ထိကပ်သွားအောင် မမရဲ့ တင်ပါးတဖက်တချက်စီကို လက်တွေနဲ့ ပင့်ပြီး ဆွဲကပ်လိုက်တယ်။

နှာခေါင်းချင်းထိပြီး မျက်နှာခြင်းနီးကပ်စွာ ရှိနေတဲ့ မမဆီက သာယာပြီး နွေးထွေးတဲ့ အကြည့်တချက် ကျနော်ရလိုက်တယ်။ မမမျက်နှာလေးပြုံးယောင်သန်းလို့... ထမိန်စလေးကို ခါးကနေကြိတ်ဖြည် ပြီး ဆီးခုံလေးကနေ တဆင့် မမအဖုတ်ဆီကို ကျနော်လက်ချောင်းလေးတွေ စတင်မိတ်ဆက်လိုက်တယ်။

အာလား လား ... အထိတွေ့ က တကယ်နွေးထွေးပြီး ရင်မောစေတယ်ဗျာ ။ အဲ့ဒီ တဒင်္ဂ ကျနော်အသက်ရူဖို့ မေ့သွားတယ် ။ အချစ်ပါတဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုနှိုက်တာ မမက ပထမဆုံးပဲလေ။ အရင်ပထမဆုံး (ဘေးအိမ်ကတယောက်)က ရမ္မက်ပဲ ပါ တယ် အချစ်မပါခဲ့ဘူး။

အခု အချစ်တွေနဲ့ ပထမဦးဆုံး ခံစားမှုနဲ့ စထိတွေ့လိုက်ရတော့ တကယ့်အသက်ရှု မေ့လောက်အောင် သက်မကြီးပြန်ချဖို့မေ့နေတာ ။ စိိုစိပြီးနွေးထွေးတဲ့ အထိတွေ့တွေ ကျနော်လက်ချောင်းမှာ ခံစားရတယ်။ စိုနေတဲ့ အဝကို အားရပါးရ လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ပွတ်သတ်လိုက်တော့ မမခေါင်းမော့သွားတယ်။

ကြယ်ကလေး​တွေ ရေတွက်နေတာမဟုတ်ပါဘူး... Universel အပြင်ဖက်ရောက်သွားတာနေမှာ... ခေါင်းမော့နေတဲ့ မမ  လည်တိုင်တွေ ကျနော် စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။

'' ဟင်း.. ဟင်း ..  ကျော်'' 

ညည်းညူ ရင်းကျနော် လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်ပြီးအပြင်ပြန်ထုတ်လိုက်တယ်။ 

'' ဘာလို့လဲ မမ နာလို့လား''

'' မမတို့ ရှေ့မဆက်ခင် ကျော်ကို မမအကြောင်း နဲနဲပြောပြချင်တယ် ။မင်း မမအကြောင်းကို အရင်သိပြီးမှဆုံးဖြတ်ပါ''

'' ဘာမှမထူးဘူး မမ ကျနော် မမကိုချစ်နေပြီ..မမအကြောင်းက ကျနော် စိတ်ကိုပြောင်းလဲ စေမယ် မထင်ဘူး''

" ဒါမဲ့ ကျော်ရယ် သိထားရမယ်လေ .. နော် ကလေးလေး ''

သူချော့ပြောတာနဲ့ ကျနော် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပါတယ်။

'' မမ က အိမ်ထောင်ကွဲ ကလေးတစ်ယောက် အမေပါ ''   

ကျနော်မတုန်လှုပ်ပါဘူး အဆိုးဆုံးကိုတွက်ပြီးမှ ကျနော် မမကို ချစ်မိခဲ့တာ..ဆယ်ကျော်သက်လို အရူးမူး ချစ်လို့ပြောခဲ့တာတော့ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိတယ်။ မမက ဆက်ပြောတယ်။

'' မမအခုနေ နေတာ လူတစ်ယောက်ရဲ့ ထောက်ပံ့မှု အောက်မှာ မမသမီးလေးက ဆယ်နှစ်အရွယ်ရှိပြီ။ မမကအဲ့ဒီ လူရဲ့အငယ်နှောင်းဆိုပါတော့ ... "

'' သူက မယားကြီးနဲ့ မြို့ထဲမှာနေတယ် ကားပွဲစား လုပ်ပြီး Texi မောင်းတယ်။ ဒီအိမ်က သူဌားပေးထားတာ တလကို  လေးငါးခါလာတယ် ။ သူလာချင်တဲ့ အချိန်လာတာ"

'' တခါတလေဆိုရင် ၁၅ရက်လောက်ပျောက်နေတတ်တယ်..မမက သူ့အရိပ်အောက်မှ ခိုနေရတာပါ''

မမအကြောင်းစုံ သိလိုက်ရတော့ ကျနော် စိတ်မပျက်ပဲ ပိုပြီး သနားသွားတယ်။ ကျနော်အနေနဲ့က အလုပ်အကိုင် မရှိ အခုမှ ပူပူနွေးနွေး မိဘလုပ်စာနဲ့ ကျောင်းပြီးထားတဲ့ ကောင်ဆိုတော့ ဘာမှ မိုက်မိုက် ကန်းကန်း မဆုံးဖြတ်ရဲဘူး။

" မမက သူအောက်ကနေရုန်းဖို့ မစဉ်းစားဘူးလား ‘’

'' ဘယ်လို စဉ်းစားနိုင်မှာလဲ ကျော်ရယ်  ..မမတို့ က ရွှေပြည်သာဘက်က အဲမှာ အမေတို့ ရှိသေးတယ်..ခုလောလောဆယ်တော့ ပထမအိမ်ထောင်နဲ့ ကွဲပြီး ကုန်ပဒေသာက အမတယောက်အိမ်မှာ စက်ချုပ်လာသင်တာ ကိုယ့်ဘဝကိုရပ်တည်ဖို့ အတွက် အဲ့မှာ သူနဲ့ တွေ့တာပဲ သူနဲ့ ပတ်သတ်တော့ သူကအစစရာရာတာဝန်ယူပြီး အိမ်တလုံးနဲ့ ထားတာ ''

'' ထားပါ  ...ကဲ အခု မင်း မမကို စိတ်ကုန်သွားပြီလား ''

ဘာလို့ စိတ်ကုန်ရမှာလဲ ပိုတောင်သနားပြီး ပိုချစ်လာတာ .. ကျနော်ပြောခဲ့သားပဲ မမရဲ့ လက်ရှိ ဖြစ်တည်မှုကို ချစ်တာပါလို့ ဘာမှ မပြောင်းလဲ သွားဘူးမမ''

'' ကျော်ဆီက ဒီစကားကြားရတာ မမဝမ်းသာပါတယ်  ..ဒါမဲ့ .. ရင်လေးတယ်   ကျော်ရယ် ''

မမဒီလို စိတ်ပူနေရတာ ကျနော်ကို တခဏတာ တဏှာ စိတ်နဲ့ စိတ်ပြေရုံ သက်သက် တွဲတာ မဟုတ်မှန်း ကျနော် သိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လောလောဆယ်မှာ ကျနော် မလေးရှား သွားမဲ့ အစီစဉ်ကိုမဖျတ်ချင်လို့ မမကို မလေးရှားထွက်မဲ့ အစီစဉ်ကို မပြောပြပဲ ဖုံးထားလိုက်တယ်။

'' မီးစင်ကြည့်က ကြတာပေါ့မရယ်''

'' မင်း မမရဲ့ အဖြစ်ကိုသိပြီးလက်ခံနိုင်ရင် ပြီးတာပါပဲ  .. ကျော်ရယ်''

ကျနော် မမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုစုပ်ပြီး လည်ပင်းတွေပါ အငမ်းမရ စုပ်သပ်ပွတ်နမ်းပစ်လိုက်တယ် ။   မမလည်ပင်းလေး အလိုက်သင့်မော့ပြီး ကျနော် အနမ်းတွေကို ခံယူပစ်တယ်။ လီးကတောင်လာပြီးဆို ဇစ်ဆွဲပြီး အချောင်းလိုက်  ဇစ်အပြင်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ မမက ဖမ်းကိုင်ပြီး လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ကစားပေးတယ်။

မမထမိန်ကို အောက်စကနေ လှန်တင်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီကို ပေါင် ကြားကနေ ဟပြီး တဖက်ပို့လိုက်တယ် ။ တင်ပါးနဲ့ အုတ်ခုံကပ်ထိုင်နေတော့ မမဘောင်းဘီက ဟိုဖက်ကောင်းကောင်းမရောက်ဘူး ။ စောက်ဖုတ်လေး တော့ လမ်းကြောင်းဖွင့်သွားတယ်။ ကျနော် ရဲ့ ထိပ်ရွှဲနေတဲ့ လီးကို မမရဲ့ တင်ပါးတွေ ကိုင်ပြီး အားယူကာ တေ့ပြီး မမရဲ့ အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့တယ်။ နွေးထွေး ၊အိစက်   ၊ စိုစွတ် စသော ခံစားမှုကို တပြိုင်ထဲရလိုက်တယ်။ တစပ်ထဲမှာပဲ မမကို ပိုင်ဆိုင်လိုက်ရတယ်ဆိုတဲ့ အသိက ကမ္ဘာ တခု ထဲ ရောက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ 

ကျနော်အတွက်တလောကလုံး သေဆုံးတိတ်ဆိတ် သွားသလို   မမနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း တကမ္ဘာ အလား ပိုမိုနွေးထွေး တဲ့ ရင်းနှီးမှုတွေ ရလိုက်ကြတယ်။ မမခန္ဓာကိုယ်က ကျောရိုး အရမ်းဖြောင့်ပါတယ်။ အဲဒီဖြောင့်တဲ့ ကျောရိုး ဆစ်ကပဲ မမရဲ့ ခါးကို လှစေပြီး မမရဲ့ တင်သားတွေကို ပြီးပြည့်စုံစေတာပါ။

ကျနော် ပုံမှန်ဆိုရင် မမရဲ့ ခွက်နေတဲ့ ခါးဆစ်နေရာနဲ့ တင်သား အဆင်း  အစပ်နေရာလေးကို လမ်းလျောက်ရင်း ဖြစ်ဖြစ် စက်ဘီးနောက်ကလိုက်စီးရင်း ဖြစ်ဖြစ် လက်ဝါးနဲ့ အပြားလိုက်လေး အုပ်ပြီး ကိုင်လျောက်ရတာသဘောကျတယ်။

ဖင်ကိုင်တာလဲ မကျ ခါးဖက်တာလဲ မကျပေါ့။  တကယ် အရသာရှိတယ်အဲ့နေရာလေးက ကျနော်အကြိုက်ဆုံး ၊ မမဖင် လှလို့နေမှာပေါ့..ခုလဲ လိုးနေရင်းနဲ့ မမရဲ့ တင်စပ် ခါးစပ်လေးကို လက်ဝါးနဲ့ ဖိပြီး ကျနော် ကိုယ်လုံးနဲ့ ပိုကပ်သွားအောင် ဆွဲ ပွေ့ပြီး တဆုံးဝင်အောင် ထိုးထည့်လိုက်တယ်။

ကျန်လက်တဖက်က မမနို့တွေကို အင်္ကျီအောက် လက်ရှို ပြီး ပွတ်ခြေကစားပေးတယ်။ ဒါမဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီက ဘေး တဖက်က ပြန်ပြန်စိလာတော့ ကျနော် လီးအဝင်ထွက်လုပ်တိုင်း ဒစ်ကို လာတိုက်မိနေတာ

'' မမ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ ချွတ်လိုက်ပါလား ကျနော် နာတယ်''

'' ဟယ်ဟုတ်လား ခဏကျော်''

ပြောပြော ဆိုဆို မမ က မတ်တပ်ရပ် ပီး ဘောင်းဘီကို လျင်မြန်စွာချွတ်ပြီး စက်ဘီးအရှေ့ ခြင်းထဲ ပစ်ထည့်လိုက်တယ်။ ထမိန်ကို ခပ်လျော့လျော့လေး ပြန်စီးပြီး အောက်စကို ဒူးနာထိ လှန်တင်ကာ ပြန်ထိုင်တယ်။

'' ခုမှ လွတ်လွတ် လပ်လပ်ဖြစ်သွားတော့တယ် မမရယ်''

မမ အလိုက်သင့်လေးပေါင် ဟပေးတော့ ကျနော်လီးကို ခပ်သွက်သွက် ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ရှောရှော ရူရူ ပဲ ဝင် သွားတယ်။

မမခါးလေးကိုပွေ့ လည်ပင်းတွေ ကို စုပ်နမ်း ပြီး အားရပါးရ တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ လိုးတော့တာပဲ။  အမှောင်ထုရဲ့ တံတားပေါ်မှာ နှစ်ယောက်သား လုံ့လ စိုက်နေရင်း လယ်ကွင်းတွေကို ဖြတ်တိုက်လာတဲ့ လေပြေလေးတွေကြောင့် ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ချွေးစို့ဖို့ အချိန်မရခဲ့ပါဘူး။ ကျနော် ပိုပို ပြီး ထန်လာတယ်။

'' မမ အောက်ဆင်းပြီး တံတားဘောင်ကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးပါလား ''

'' ဖြစ်ပါ့မလားကျော်ရယ် လူတွေ မိကုန်မယ်''

'' မှောင်နေတာပဲ မမရယ် မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ကျော် မြန်ပါ  တယ်  ..မမဖင်လုံးကြီး တွေ ကြည့်ပြီး လုပ်ရင် မကြာဘူး ကျော် ခဏနဲ့ပြီးသွားမှာ''

ပြောရင်းနဲ့ မမကို ရှေ့ကိုင်း ပြီး ဘောင်ကို လက်ထောက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ မမရဲ့ ခွက်နေတဲ့ တင်သားဝိုင်းကြီးတွေ လုံးပြီး ကော့တက် လာတယ်။ သကောင့်သား ကျနော်လဲ ဘာပြောကောင်းမလဲဗျ လောကကြီးကိုမေ့သွားပြီ လေ ... ဘောင်းဘီ ချိတ်ကို ဖြုတ် ဒူးခေါင်းထိ ချွတ်ချလိုက်ပြီး မမရဲ့ ခါးလေးကို ကျနော် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင် ၊ နောက်ကနေ မမအဖုတ်ထဲ ပြွတ်ခနဲ ထိုးထည့်ပြီး ဖိ လိုးတော့တာပဲ၊  နောက်ကနေ မမစပို့ရှပ်ကို ကျောလည်ကျော်ထိ လှန်တင်ပြီး နို့တွေ ဗိုက်အောက်ကနေ ရှိုဝင်ပြီး ပွတ်ကိုင် အုပ်ကိုင် ပြီး တဖတ်ဖတ်နဲ့  လိုး ကျနော့် ခါးကို ကိုင်း ပြီး မမရဲ့ ပြောင်နေတဲ့ ကျောပြင်ကိုပါ လျှာနဲ့ ယက်ယက်ပြီး လိုးတာ..

'' မမကောင်းလား''

'' အင်းကောင်းတယ် ကျော် မမပြီးပြီး '' 

မမဆီက ပြီပြီးလို့ အသံကြားတာနဲ့ မမပုံခုံပေါ်မေးတင်ပြီး မမတင်သားတွေနဲ့ ဖိကပ်ပြီး  လိုးတော့တာ..။

'' အား... အာ အာ  မမ ကျနော်ထွက်ပြီး အား.ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်''

ပြောလဲပြော မမစောက်ဖုတ်ထဲကို ကျနော် သုတ်ရည်ပျစ်ပျစ် တွေ ခပ်ဆက်ဆက် ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ ငေါက်ဆက် ငေါက်ဆက်နဲ့နောက်ဆုံး တစက်ကျန်တဲ့ အထိ လေးဆယ့်ငါး စက္ကန့် လောက် ကောင်းကင်ကြီးကို ခေါင်း အစုံမော့ပြီး ကမ္ဘာ ပျောက်ပြီး လောကကြီးကိုမေ့လျောနေတယ်။

ကောင်းလိုက်တာဗျာ ခင်ဗျားတို့ ကို စာလုံးနဲ့ဖော်ပြဖို့တောင် မစွမ်းသာအောင် ကောင်းတယ်။ တော်တော်ကြာကြာ မမအဖုတ်လေးထဲ စိမ်ထားပြီးမှ မထုတ်ချင် ထုတ်ချင် နဲ့ ပြွတ်ဆို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

'' ကောင်းလိုက်တာ မမရယ် သေလို့ရတယ်'' 

မမကတော့ ကျေနပ်ပြုံးတွေနဲ့ ကျနော် မျက်နှာလေး ကို ကြင်နာစွာ ကြည့်ပြီး ကျနော့ နဖူးလေးကို တချက်နမ်းလိုက်တယ်။ မမအပြုံးတွေက ရ ရှိသွားလို့ ကျေနပ်တဲ့ အပြုံး မဟုတ်ပဲ ပေးလိုက်ရလို့ ကျေနပ်တဲ့ အပြုံးတွေ ဆိုတာ  နှစ်ယောက်လုံး သိပါတယ်။....။

အပြန်လမ်းမှာ ၇/၈ လမ်းဆုံ ဖက် လမ်းလျောက်ပြီး စကားပြောလာကြတယ်။   တစ်ယောက်ကိုတယောက် လက်ချိတ်မှီတွယ်ပြီး စကားတွေဖောင်င်္ဖွဲ့ လာကြတယ်။ အရင်ကထက် ပိုနွေးထွေးတဲ့ ခံစားချက်တွေနဲ့ပေါ့မမကို ကုန်ပဒေသာဖက်လိုက်ပို့ မလို့ လုပ်တော့ မမက

 '' ကျော့်ကို မမ ညာထားတာ တခုရှိသေးတယ်''

'' ဘာလဲမမ ကလေးက နှစ်ယောက်လား '' 

လို့ ကျနော် ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ နောက်လိုက်တယ်။

'' မဟုတ်ဘူးကျော် ဟိုနေ့က မမနေတာ ကုန်ပဒေသာလို့ ညာတာ တကယ်က ဒီနားတင် ''

'' ဟာ ဒါဆို မမဒီ လမ်းဆုံနားတင် နေတာပေါ့ ''

'' စိတ်မဆိုးပါနဲ့ကျော်ရယ် အဲ့နေ့က စစတွေ့ချင်းဆိုတော့ ဘာမှန်းမသိသေးဘူးလေ..မမဘဝကလဲ မလွတ်မလပ်နဲ့ ဆိုတော့ လေ..''

'' ရပါတယ် မမကလဲ စိတ်ဆိုးစရာလား မမကို အပြစ်တင်လို့မှ မရတာ ဒီလိုပဲ တွေးရမှာလေ''

'' အင်းပါ ကျော်စိတ်မဆိုးရင်ပဲ မမကျေနပ်ပြီ ''

" ရောက်ပြီ ဒီလမ်းပဲ ဟိုး သုံးလေးအိမ်ကျော်ကတိုက်ကြီး ဘေးက အိမ်ပဲ နက်ဖြန်ညနေတွေ့မယ် ကျော်ရွှေရတနာ ရုံရှေ့မှာပဲ စောင့်နေ ''

'' အိမ်ရှေ့ထိမလိုက်နဲ့တော့ သူရောက်နေမှာစိုးလို့ ''

'' တိုက်ဘေးက ကပ်လျက်အိမ်လား ''

'' ဟုတ်တယ် ''

အိမ်တော့ မမြင်ရပါဘူး ဘေးတိုက်ကမြင့်နေတော့ ဒီလောက်သိရ ရင် မဆိုးပါဘူး ဆိုပြီး ခေါင်း ငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။

'' မမ သမီးလေးရော အိပ်နေတာလား ''

" မဟုတ်ဘူး ရွှေပြည်သာက သူ့အဖွားအိမ်မှာ တလှည့်ပြန်နေတယ် သမီးက အဖွားလဲ ချစ်တော့ ဒီနွေမှာ တလှည့်ဆီ လှည့်နေတာပဲ''

'' ဒါဆိုကျနော်ပြန်တော့မယ် မမ နက်ဖြန်ညနေ ၆:၃၀နော် ရုံရှေ့ ''   

ပြောပြောဆိုဆို ကျနော် မမနဖူးလေးကို နမ်းပြီး တင်းကြပ်စွာ ပခုံးလေးကို ဆွဲဖက် ထားလိုက်တယ်။ လမ်းမဘေး ကွင်းစပ်က ပုစဉ်းရင်ကွဲ အော်သံ လေးတွေ ကျိုးတို့ ကျဲတဲ ကြားရတယ်..။ အမှောင်ထုထဲ လမ်းလျောက်နေတဲ့ ကျနော်..ကောင်းကင်ကြီးကို မော့ လို့ ကြယ်ကလေးတွေကို လှမ်းကြွားလိုက်တယ်။

'' ကြယ်ကလေးတွေရေ ..... ငါ့မျက်လုံးထဲမှာတော့ ...မင်းတို့ က ငါ့မမလောက် မလင်းပါဘူးကွာ'' လို့။

အိမ်ရောက်တော့ ချက်ချင်း အိပ်ရာမဝင်နိုင်သေးဘူး ။ ခြံထဲ ပက်လက်ကုလားထိုင်ချပြီး တံတားပေါ်က မမကို သိမ်းပိုက် လာတဲ့ အကြောင်းကို ထိုင်ပြီး စမြုံပြန်နေသေးတာ တစ်ယောက်တည်း...အမှောင်ထုက နက်သထက် နက်လို့ .....။

နောက်နေ့ ညနေ ရတနာရုံ ရှေ့က အုတ်ခုံမှာ ထိုင်စောင့်နေတယ်  မမ စက်ဘီးလေးနဲ့ရောက်လာတယ်။ မမမျက်နှာ မကောင်းဘူး ။

'' မမဘာလို့လဲ ''

" မနေ့ညက ပြန်တော့ သူက အိမ်ရှေ့မှာ ငုတ်တုပ်ကြီး ထိုင်စောင့်နေတာ ''

'' ဟာ ''

'' မမလဲ မျက်လုံးတွေ ပြာသွားတာပေါ့.. မိုးမီးလောင်ပြီး ဆိုပြီး ''

'' ဘယ်လိုဖြစ်လဲ မမ ''

'' မက ခဏလေး အကို ရှင်းပြမယ် ပြောတာ လုံးဝနားမထောင်ဘူး '' ဘယ်သူနဲ့ သွားတွေ့နေလဲ ပြောစမ်းတဲ့ ''

'' မဟုတ်ဘူး အကို စက်ချုပ် အပြန်နောက်ကျတာပြောတာကို မရဘူး ''

'' မမက  သူ့ ခါးကို ဖက်ပြီး တောင်းပန်တာကို သူက မမလက်ကို ဆွဲဖြုတ်ပြီး ခါပစ်တာ သူနာရီနဲ့ ထိသွားတာ လက်မောင်းကွဲသွားတယ် ''

မမလက်မောင်းလေး လှပ်ပြတယ်။ အတွင်းလက်မောင်းလေး ပြတ်ရှ ဒဏ်ရာလေး..ကျနော်မမဒဏ်ရာလေးကို အသာပွတ်ပြီး ဝမ်းနည်းသွားတယ်။

'' တောင်းပန်ပါတယ်မမရယ်..ကျော့်ကြောင့်ဖြစ်တာပါ ''

" ဒါကအမှားဆိုရင်တောင် ကျော့်တယောက်တည်း အမှားမဟုတ်ဘူးလေ မမနဲ့ပါ ဆိုင်တာပေါ့ .. အဲ့လို တဖက်သပ်ကြီး မခံယူပါနဲ့ ကျော်ရယ် ဒဏ်ရာလဲ မကြီးပါဘူး '' 

'' အဲ့ဒါနဲ့ ဘယ် လိုပြီးသွားလဲ"

'' မမဒဏ်ရာရတော့ သူလဲ စိတ်ပြေသွားပုံပဲ ပြသနာမရှာတော့ဘူး မနက်စောကြီး ထပြန်သွားတယ်''

'' တော်သေးတာပေါ့ မရယ် ကြီးကြီးမားမား မထိတာ''

'' ဒီကြားထဲ မမဘောင်းဘီ စိုစိစိနဲ့ အထုတ်လိုက် ထွက်ကျနေတာ သူ မြင်မှာ စိုးလိုက်တာလေ နှလုံးရောဂါရမယ်''

'' ဘာတွေ လဲ မမ''

'' ဘာတွေရမလဲ ကျော်ရဲ့ ကျော့်ဟာတွေပေါ့..အထွေးလိုက် ပြန်ထွက်လာတာ အိမ်ရောက်တော့ အပြုံလိုက်ပဲ ချွဲပြစ်နေတာ ဘောင်းဘီမှာ ထမိန်တောင်အောက်ထိ တောက်လျောက်စွန်းတယ်''

'' ဟုတ်လား ကျော်   ညက အရမ်း ကောင်းသွားတယ်မမရယ် .. သူမမြင်ဘူးလား ''

'' မတွေ့ဘူး မမ ငိုပြီး ကြမ်းပေါ်ထိုင်နေတာ အကြာကြီးပဲ နောက်မှ ရေချိုးသလိုနဲ့ တခါတည်းလျော်ပစ်တာ''

မမကိုယ်လုံးလေးကို ကျနော် ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲပွေ့ပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ မမကို ဘာမှ တာဝန်မယူနိုင်သေးတဲ့ ကျနော့် ကိုယ် ကျနော် သိမ်ငယ်မိတယ်။

...........................

ရှေ့က စက်ဘီးနင်းနေတဲ့ မမကို ကျနော်က နောက်ကနေ ခါးလေး ဖက်လို့ မမရဲ့ ကိုယ်သင်းရနံ့လေး တွေခိုးရှုနေတယ်။  မမက

'' ကျော် မမဆီမှာ တခုခုဆွဲဆောင်မှုရှိတယ် ဘာလဲသိလား''

ခင်ဗျား တို့ ဖင်လို့ဖြေကြလိမ့်မယ် ကျနော်သိတယ်။ မဟုတ်ဘူး အဲ့ဒါ အမှားကြီး မှားတယ် ။ ခါးအောက်ပိုင်း နဲ့ မဆိုင်တဲ့ မမရဲ့ ပင်ကိုယ်အလှ ၊ ဆွဲဆောင်မှုအားပြင်းတဲ့ မမရဲ့ ကိုယ်ပိုင်အလှ ပါ။ ကျနော်ဖြေတယ် ..

'' သိတာပေါ့ မမဆံပင်တွေလေ ''

မမက 

'' နိုး''

'' မမအရပ်မောင်း ''

'' နိုး'' 

'' မမနှာတံ''

'' နိုး''

ကျနော်နေရာမှာ ခုခေတ်ကောင်မလေးဆို အဲ့ကောင်သေပြီးပဲ။ ပြသာနအကြီးကြီးကို တက်မှာ။ ကိုယ့်ချစ်သူရဲ့ အလှဆုံး အစိတ်အပိုင်း ကိုမသိရကောင်းလားဆိုပြီး လျောက်လဲချက်ပေါင်း သောင်းခြောက်ပေး ပေတော့ ပဲ။ အဲဒါလေးနဲ့တင် မမ ကျနော်ကို ဘယ်လောက်ချစ်လဲ တိုင်းတာလို့ရပါတယ် .. ။ မမလုံးဝစိတ်မဆိုးဘူး ။ဒါမဲ့ အဲ့အဖြေကိုကျနော်သိတယ် မမစိတ်ကို စမ်းစကြည့်တာပါ။ မမကဖြေတယ် 

'' မျက်လုံး''

ဟုတ်ပါတယ် ။

'' မျက်လုံး '' 

မမမှာ ဆွဲဆောင်မှုအားပြင်းတဲ့ မျက်လုံးတွေ ရှိတယ်။ ခင်ဗျားတို့ ထင်မယ်။ ကြာ, ကြည့် ကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေ ညို့တတ်တဲ့ အကြည့်တွေ လို့ ၊လုံးဝ လုံးဝ မဟုတ်ပါဘူး ။

မမ မျက်လုံးတွေက မျက်လုံးအိမ်ကြီးကြီး မျက်ဆံရွှဲ ကြီးတွေနဲ့ ဘောလီးဝုဝ် က အိန္ဒိယ မင်းသမီးတွေရဲ့ ရွှန်းလဲ့တဲ့ မျက်လုံးတွေလို လှတာပါ။ မျက်လုံး မျက်ဖန်တအားလှတဲ့ မမပါ။ အဲ့လို မျက်ဝန်းလှတွေ ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ မမကို ကျနော် ပိုင်ဆိုင်ပါသေးတယ်။

'' ကျော် မမရဲ့ နာမည်အပြည့်စုံသိလား ပြောပြမယ်''

'' သိချင်တာပေါ့ မမကလဲ''

'' မေဇင်မာသက်နိုင် '' (နာမည်လွှဲ)  ရင်နီးသူတွေက နိုင်နိုင်ပဲခေါ်ကြတာ  ။

** စာကြွင်း **   နာမည်လွှဲဆို  ကျနော် မမနာမည်ကို  နိုင်နိုင်  ကလွဲလို့ ငါးလုံးကိုခုချိန်မမှတ်မိတော့ပါဘူး။ကျနော့်ဘဝမှာ ကိုယ့်ကို ကို ထုရိုက်သတ်ချင်လောက်အောင် နောင်တရတဲ့ အကြောင်းရာတွေထဲကတခုပေါ့ဗျာ...

မမဖက်ကလဲ သူ့နာမည်ကို စက်ဘီးနင်းရင် အမှု့မဲ့ အမှတ်မဲ့ အဲ့တခါပဲ ပြောဖူးတာ တကြောင်း၊ ကျနော်တို့ ပတ်သက်စဉ် လပိုင်းလေးမှာ ကျနော်က မမကို နာမည်တခါမှ တောင်မခေါ်ခဲ့ပဲ 'မမ'လို့ပဲခေါ်ခဲ့တာတကြောင်းကြောင့် ကျနော် မမနာမည် ကို ဒီ ဆယ့်နှစ် နှစ်ကျော် အချိန်မှာ မမှတ်မိတော့ပါဘူး ။ခင်ဗျားတို့ အပြစ်တင်လဲ ခံရမှာပဲ .အဲ့လိုနာမည် မမှတ်မိတာကပဲ မမနဲ့ ကျနော့်ကို ဒီနေ့ထိ ဝေးကွာသွားစေတဲ့ အကြောင်းရာတွေထဲက တခုပေါ့။

******

ရုံရဲ့ အနောက်က လူပြတ်တဲ့ လူကျဉ်းလေးတွေ ရောက်တော့ အတွဲလေးတွေ သုံးလေးတွဲနဲ့ တော်တော်စည်နေပါပြီ။ ထမင်းချိုင့်လေးတွေနဲ့ ရုံးကပြန်တဲ့ အတွဲလေးတချို့တောင်တွေ့ရပါတယ်။

မှောင်ရိပ်ကောင်းတဲ့ ဇီးပင်အောက်မှာ ကျနော်တို့စက်ဘီး ရပ်လိုက်ပြီး ကျနော် နောက်ခုံကိုမှီထိုင်လိုက်တယ်။ မမကို ကျနော် ရဲ့ ပေါင်ကြားဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။ ဒီနေ့ မမက ရှပ်အင်္ကျီ လေး ဝတ်လာတာ လွယ်မှ လွယ် မမနှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်းပြီး ကြယ်သီးတွေ တလုံးချင်း ဆွဲ ဖြုတ်လိုက်တယ်။ သုံးလုံးလောက်ဖြုတ်ပြီးတော့ မမရဲ့  ဘောလီလေး ရှင်းရှင်း ကြီး ပေါ်လာတယ် ဘော်လီက ဟပြီး မမနို့ တလုံးကို ဘောလီပေါ်က ကျော်ပြီးဆွဲထုတ်လိုက်တာ မမရဲ့ နို့တလုံးက ဘော်လီပေါ်မှာကျော်ပြီး အလုံးလိုက်တင်နေတယ်။ မမရဲ့ခါးလေးကိုဖက်ပြီး ကျနော် ကိုယ်ကို ကိုင်းခါ မမရဲ့ နို့ ကို အားရပါးရ ဖက်စို့လိုက်တယ် ။

နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာနဲ့ ဝိုက်မွေ့ပြီး ဖမ်းငုံ စို့ လိုက် နို့သီးခေါင်းကို လျှာနဲ့ အတွင်းမှာ ဖိထိုးပြီး ဝိုက်မွေလိုက်..စို့နေရင်း ကျနော်ခေါင်းကိုနောက်ဆုတ်ပြီး နို့သီးခေါင်းကို ပြွတ်ခနဲ့ ဆွဲထုတ်လိုက်နဲ့ လေးငါး ဆယ်ကြိမ် လက်ကမ, မပြီး နို့ကို ခပ်ဆာဆာလေး စို့ပေးလိုက်တာ မမ ကျနော် နောက်စေ့ကို ဖိပြီး သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ဖိကပ်ကာ ဖက်လာတယ်။ မျက်လုံးတွေ ကမှိတ်ထားပြီး

 '' ကျော် ရယ် ဟင်း ဟင်း ... အာ အား ကောင်းလိုက်တာကျော်ရယ်.. '' လို့ ညဉ်းပြီး

ကျနော်ခေါင်းကို သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ ကွာသွားမှာကြောက်တဲ့ အလား .. တင်းကြပ်စွာ ဖိကပ် ပြီး ပွေ့ထားတယ်။

'' မမ ကျနော့် ကို စုပ်ပေး ''

ကျနော်တောင်းဆိုတော့ မမချက်ချင်းပဲ မျက်နှာခြင်းဆိုင် ရှိနေရာက ထိုင်ချလိုက်တယ် ကျနော် ဘောင်းဘီ ချိတ်ဖြုတ်ပြီး အောက်ခံ ဘောင်းဘီကို လျော့ပြီး ဥပါ တပြုံလုံး အပြင်ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။

ကျနော်ရဲ့တောင်နေတဲ့ လီးချောင်းကို လက်ညှိုး လက်မ ကြားထည့်ပြီး အရင်းထိဖိချလိုက်တယ်။ တောင်နေတဲ့လီးက ငေါက်ခနဲ့ ပိုထောင်သွားပြီး မမရဲ့ ခံတွင်းနွေးနွေးလေး နဲ့ ငုံပေးလိုက်တယ်။  ကျနော် ဒုံးပျံတစင်းလိုလေပေါ် မြောက်တက်သွားသလား ထင်ရတယ်။ ကောင်းလွန်းလို့ မမဆံပင်တွေတောင် ဆုတ်ကိုင်မိသွားတယ်။

'' ဆော်ရီး မမ နာသွားလား အရမ်းကောင်းသွားလို့ ''

'' ရတယ်ကျော် မနာဘူး ကျော် ကောင်းရင် မမကျေနပ်ပါတယ်'' 

ပြုံးပြုံးလေး ပြန်ဖြေတယ်။ကျနော်မမရဲ့ မေ့စေ့လေး ကိုင်ပြီ မမနှုတ်ခမ်းတွေကို တချက်စုပ်လိုက်တော့ မမ အလိုက်သင့်လေး ခေါင်းမော့ပြီး အနမ်းခံတယ်။ ကျနော် ကိုယ် ကို ပြန်မတ်ပြီး လီးကို အရင်းက ကိုင်ခါ မမ ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ မမကတော့ အရင်းထိအောင်ငုံပြီး အထဲမှာ လျှာနဲ့ ပတ်မွေ့ပေးတယ် ။

ခေါင်းကိုရှေ့နောက်ဆုတ် ပြီး အားရပါးရစုပ်ပေးတယ်။ ပါးစောင်တွေ ချိုင့်ဝင်သွားအောင်စုပ်ပြီး ပြွတ်ခနဲ့ ဆွဲထုတ်တယ် ၊ ပြန်စုပ်တယ်  ဆက်တိုက် လုပ်တော့ ကျနော် ပြီးချင်လာတယ် ။ မနေ့ညက မမဘောင်းဘီနဲ့ ကျနော် လီးဘေးသားတွေ ပွတ်မိထားလို့ အရေးပြား နဲနဲ စပ်နေတယ် ။အဲဒီ ဖီးလ်သာ မနှောက်ယှက်ရင် လုံးဝကို အမြင့်ဆုံးရောက်ပြီဗျာ။

အဲ့လိုစပ်တာတောင် တော်တော်ကောင်းတယ်။

'' မမ တော်ပြီ ကျော်ပြီးချင်နေပြီ လုပ်ရအောင်နော်''

'' အင်း''

မမကို စက်ဘီး ခုံပေါ်တင်ပြီး ထမီကိုမလိုက်တော့

'' ကျော် မမဒီနေ့ အောက်ခံမဝတ်လာဘူး '' လို့ မျက်နှာလေးအောက်ချပြီးပြောတယ်။ ကျနော် မျက်နှာ ဝင်းလက်သွားတယ်။

'' ချစ်လိုက်တာ မမရယ် '' 

ဆိုပြီး ပါးလေး ကိုရွှတ်ခနဲ နမ်းလိုက်တယ်။ မမရဲ့ ပေါင်လေးဟထားတဲ့ ကြားထဲ ကို ကျနော် တိုးဝင်လိုက်တယ်။ထမိန်ကပေါင်ရင်းရောက်နေပြီ မမပေါင်က

ပိုပြီး ကားသွားတယ် ကျနော်လဲ မမရဲ့ တံထွေးတွေနဲ့ ကျနော့ အရည်ကြည်တွေ ရောပြီ ရွှဲနေတဲ့ ကျနော့် လီး တချောင်းလုံးကို မမရဲ့ အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး တင်ပါးလေး ကိုင်ကာ ဆွဲပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။  လီးကချောနေလို့ အရင်းထိရောက်အောင် ဝင်သွားတယ်။ မမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး အဝင် ထွက်မှန်မှန်နဲ့ စလိုးတော့တာပဲ။ မမကတော့ ကျနော်ရဲ့ တင်ပါးတွေ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပွေ့ပြီး ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေတာ

'' ဟင်း ဟင်...း   အ အအ .. အားအာ   ကျော် မြန်မြန်လေး ဆောင့် ''

ဆိုပြီး လေသံလေးနဲ့ ကျနော် နားနား ကပ်ပြောတယ် ။ ကျနော်လဲ ပေါင်နှစ်ချောင်း ကို ဒူးခေါက်ကွေးကနေ ရှိုမပြီး အသားကုန် လိုးတော့တာပဲ။ မမက ကျနော် ဂုတ်ပိုးတွေ ဖက်ပြီး ခေါင်းကိုမော့ မျက်လုံးကို စုံမှတ်ပြီး လေသံလေးတွေနဲ့ ကြိတ်ညဉ်းနေတာ ။

'' မမ ကျော်တို့ နောက်နေ့ တည်းခိုးခန်းသွားရအောင်''

'' အင်း မမအခြေနေကြည့်မယ်လေ .. နော် '' 

မောသံလေးနဲ့ မျက်လုံး မပွင့်တပွင့် ပြန်ဖြေတယ်။   

မမပေါင်တွေမြောက်ပြီး တင်ပါးကို စုံမကာ လိုးပေးလိုက်တော့ မမပြီးသွားတယ် ။ မမအရည်တွေ ထွက်တော့ ကျနော်ကို ဂုတ် ဖတ်ထားရာကနေ ကိုယ်ချင်း ကပ်ပြီး တင်းကြပ်စွာ ဖက်ကာ ကျနော်ရဲ့  တင်ပါးတွေကိုပါ သူပေါင်တွေနဲ့ ကျစ်ကာ လိမ်ထားပစ်တယ်။ မမတော်တော် ကောင်းသွားပုံရတယ်။ အမှောင်ထဲက အပင်ရိပ်မှာ ကျနော်တို့ တော်တော် ပွဲကြမ်းလိုက်တာ ကျနော်ဘောင်းဘီလဲ ခြေသလုံးရောက်နေပြီ ။ ကျွတ်ကျတာ .. မမပြီးသွားတော့ တော်တော်ကြာ ကျနော်ကို ဖတ်ပြီး ဇိမ်ယူနေသေးတယ်။

'' မမပြီးပြီလား ''

'' အင်း ကောင်းလိုက်တာ ကျော်ရယ် အူတွေရော ကလီစာတွေပါ အေးသွားတယ်''တယ်တဲ့။

ရယ်ပြီးပြောတယ်။

'' ကျနော် မပြီးတော့ဘူးမမ မမကောင်းရင်တော်ပြီ ''

'' ဟယ်ဘာလို့လဲကျော်''

မနေ့ညကတံတားပေါ်မှာ မမဘောင်းဘီနဲ့ ပွန်းထားတော့ စပ်နေတာ မထိဘူးဖြစ်နေတယ်။ မမကျနော့် နဖူးလေး ကို နမ်းခါ ကျနော့် ရှေ့ထိုင်ချလိုက်တယ်။

'' မမ ဘာလုပ်မလို့လဲ ''

''ဘာလုပ်ရမလဲ စုပ်ပေးမလို့လေ ''

''မမ မရွံ့ဘူးလား လုပ်ပြီးသားကြီးလေ ''

'' ဘာလို့ရွံ့ရမှာ ကျော် ဟာလေးပဲ ကို ရွံစရာလား ''

ဆိုပြီး မမစောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှဲနေတဲ့ ကျနော်လီးကို ကိုင်ကာ အားရပါးရ စုပ်ပေးတော့တယ်။   

မမရဲ့ ပါးစောင်ပါချိုင့်အောင်ငုံပြီး ဆွဲစုပ်ပေးမှုကြောင့် ကျနော် ခေါင်းကို ကောင်းကင်ပေါ် မော့ ပြီး အပြည့်ဝကို ဖီးလ် ယူပစ်တယ် ။ ကျတော့ရဲ့ တင်ပါးကိုလက်တဖက်က ကိုင် ကျန်တဖက်က လီးအရင်းကို ဖိထားပြီး ငေါက်တောင်နေတဲ့ လီးကို လျှာထိပ်နဲ့ ယက်ပေးလိုက် တချောင်းလုံး ငုံပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်နဲ့

လုပ်ပေးတော့ ကျနော် လဲ မကြာဘူး။ ဒူးနဲ့ပေါင်ရင်း က သွေးကြောတွေ ဖျင်းခနဲ့ ဖြစ်ပြီး

'' အာ .. အအအ မမ ထွက် ထွက်ကုန်ပြီ . အားအား''

ကျနော်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ မမရဲ့ နွေးထွေးစိုစွတ်တဲ့ ခံတွင်းထဲ အပြည့်ကြီး ပန်းလွှတ်လိုက်တယ် ။ လီးအရင်း ထိ မမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ဖိကပ်ပြီး ငေါက်ဆက်ငေါက်ဆက်နဲ့ တစက်မကျန် စုပ်ပြီး ငြိမ်နေပေးတယ်။  ကုန်ပြီဆိုတော့ မှာ ပြွတ်ခနဲ့ ဆွဲထုတ်ပြီး မြေပေါ်ထွေးချလိုက်တယ်။

မမကို ကြည့်လိုက်တော့ လရောင်အောက်မှာ မျက်ရည်ဝဲနေတဲ့ မမမျက်နှာလေးကို မြင်ရတော့ကျနော်   ပြာသွားတယ် ။

'' ဟာ မမဘာလို့လဲ ''

မမကရီပြီတော့ 

'' ဘာမှ မဖြစ်ဘူး အာခေါင်ထောက်သွားလို့ နဲနဲ ပြို့ပြီး မျက်ရည်ထွက်တာပါ''

'' ဘာမှ မဖြစ်ဘူးမလား''

'' ရပါတယ်ကျော်ရယ် စိတ်မပူပါနဲ့ ''

ကျနော်မမကို  တင်ပါးကနေပွေ့ပြီး ကောက်ချီလိုက်တယ်။   

*** လေနုအေးလေးတချက် ကျနော်ပါးနားကဖြတ်သွားတယ်။

ကျနော် ကမန်းကတန်း လှည့်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ 

ငါ့ မမရဲ့ ကိုယ်သင်းရနံ့လောက် 

မင်းတို့ မမွှေးပါဘူး .....

ညဉ့် ကနက် သထက် နက်လာပြီ ..** 

 .....................................

ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာ မမနဲ့ကျနော်  ဆက်တိုက် ညနေတိုင်း တွေ့ဖြစ်ကြတယ်။ မမနဲ့တွေ့တိုင်းလည်း လရောင်အောက်က သမင်လေး တစ်ကောင်လို ပျော်ရွှင်မြူးထူးပြီး ပေါ့ပါးလတ်ဆတ်နေခဲ့တယ်။

2010 ခုနစ် ရဲ့ နွေရာသီ ညနေခင်းတိုင်းဟာ ကျနော့်အတွက် တော့ အဓိပ္ပာယ် ရှိနေခဲ့တယ်။ ကျနော့်ဘဝမှာ ပြီးပြည့်စုံ တဲ့ နွေရာသီ ညနေခင်း လေးတွေ ပိုင်ဆိုင်ရလို့ လောကကြီးကိုကျေးဇူးတင်ပါရဲ့.။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် မ-ဝ-တ လမ်းဆုံနားက လူရှင်းတဲ့ အအေးဆိုင်လေးမှာ ထိုင်ဖြစ်ကြတယ်။ ကျနော် မမရဲ့ ဂန္ဓဝင် ဆန်တဲ့ မျက်ဝန်းအလှတွေကို Vanilla Mike Shake တစ်ခွက်နဲ့ မြည်းလို့ ခံစားပစ်လိုက်တယ်။ မမ ရဲ့မျက်ဝန်းတွေက ကျနော် အတွက်ပိုချိုပါတယ် မမ ...

'' ကျော် ဒီကြားထဲ မမတို့ မချိန်းဖြစ်သေးရင် လိုရမယ်ရ  ဖုန်းနံပါတ် ယူထားလေ ''

ခင်ဗျား တို့ ခေတ်မှာလို လက်ကိုင်ဖုန်းတွေပေါခြင်း သောခြင်းမရှိသေးတော့.. စတိုးဆိုင်တွေ ၊ ကြိုးဖုန်းရှိတဲ့ အိမ်တွေက အခကြေးငွေယူပြီး ဖုန်းလာရင် အိမ်လိုက်ခေါ်ပေးတဲ့ Service ပဲ ရှိတာပေါ့ဗျာ ။ မမက သူတို့မျက်စောင်းထိုး တိုက်က ကြိုးဖုန်း နံပါတ် တလုံးပေးထားတယ်။

'' မမအိမ်လာလို့ ရလား ''

'' အိမ်တော့မလာနဲ့ ကျော် မမပြသာနာတခုခုဖြစ်မှာ မလိုလားလို့ ကျော့်ကိုလဲ မထိခိုက်စေချင်ဘူးလေ..တခုခုဆိုရင် အိမ်ရှေ့က နေ စက်ဘီးဖြတ်နင်းရင်းနဲ့ ဘဲလ် တီးလိုက် ဘဲလ်ကို သုံးချက်စီ ဖြတ်ဖြတ်ပြီး တီး အာ့ဆို မမထွက်လာမယ်''

အဲ့လို သင်္ကေတလေးတွေ တိုင်ပင်ထားလိုက်တယ်။ မမလက်ဖမိုးလေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့နွေးနေတာပဲဗျာ။  အဲ့အနွေးဓါတ်က ကျနော့် နှလုံးသားထဲထိ စီးဝင်သွားတယ်။

ကျနော်တို့ ပိုက်ဆံရှင်းပြီး ကားသံ တွေ လူသံတွေကျောခိုင်း လို့ ဆူညံ မှုတွေဝေးရာဆီ  ခြေဦး တည်လိုက်ကြတယ်။ 

ကျနော်တို့ ကျင်လည်နေကြ တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်တဲ့ အပင်တစ်ပင်ရဲ့ အောက်မှာ စက်ဘီးရပ်ပြီး မြေပြင်ပေါ်မှာ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် ယှဉ်တွဲကာ ထိုင်လိုက်ကြတယ်။

'' မမတည်းခိုခန်း သွားကြမယ်ပြောထားတာ ခုထိ အကောင်ထည်မပေါ် သေးဘူးနော်''

'' မမအခြေအနေ ကြည့်နေတာကျော်ရဲ့ သွားရင်လဲ အချိန်ရမှ ကောင်းတာ ခဏတဖြုတ်တော့ မနေချင်ဘူး'' 

'' ဟုတ်တယ် ကျော်လဲ မမကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး အိပ်ရာပေါ်မှာ တနေကုန်ဖက်ထားချင်တာ ''

'' ထမင်းမကျွေးဘူးလား '' 

မမက ပြောင်စပ်စပ်နဲ့ မေးတယ်။

'' ကျွေးဘူး သေးပေါက်ချိန်တောင်မပေးဘူး ''

လို့ ပြန်ချေပလိုက်တော့ မမဆီက ရယ်သံလွင်လွင်လေးတွေ ကြားလိုက်ရတယ်။

'' မမတို့ အချိန်ရတဲ့ တနေ့မနက်ပိုင်း ချိန်းကြမယ်လေ   ကြာကြာလေး နေရအောင်လို့ ''

ကျနော် ပျော်ရွှင်စွာ ခေါင်း ငြိမ့်လိုက်တယ်။

ဒီနေ့ မမက  အဖြူရောင် ခါးတို ဘလောက် ကိုယ်ကြပ်လေး ဝတ်လာတာ ထမိန်က အဖြူရောင်ပေါ်မှာ အညိုရောင် ခရေပွင့်လေးတွေနဲ့ ..ခါးတို ဘလောက်အင်္ကျီလေးနဲ့ ဆိုတော့ မမရဲ့ စွင့်ကား ထွားလှတဲ့ ဖင်တွေကို ပိုလှစေတာပေါ့။

မြေပြင်မှာ ဒူးလေးတုပ်ပြီး ဘေးတိုက်ယှဉ်ထိုင်ကြတာ ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူး ..။ ဘေးခြင်းယှဉ် ထိုင်နေရင်းနဲ့မမရဲ့ ဒူးအောက်  ဒူးခေါက်ကွေးကနေ လက်တချောင်းလုံးရှိုဝင်ပြီး ကျန်လက်တဖက်က မမရဲ့ ကျောကိုပွေ့ကာ ဆွဲမလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျနော် ခြေထောက်တွေကို စင်းပြီး မမရဲ့ ကိုယ်လုံး လေးကို ကျနော် ပေါ် ကန့်လန့် တင်လိုက်တယ်။

မမလက်တွေက ကျနော် လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး ရွန်းရွှန်းစားစားကြည့်တယ်။ ကျနော် မမရဲ့ မျက်ဝန်းတွေ အောက်မှာ ကျဆုံးသွားတယ်။ အဲ့အချိန်မှာ မမကျနော့ ကို ဘာခိုင်း ခိုင်း ကျနော် လုပ်မိမှာ ကြိမ်းသေပဲ။

'' မမ ? မရဲ့ ပိပိလေး ကို ယက်ချင်တယ်''

'' မဖြစ်နိုင်တာကျော်ရယ် လူပြတ်တယ် ဆိုပေမဲ့ အဲ့လောက်ထိတော့ စိတ်မချရဘူးလေ လုပ်တာက လူရိပ်မြင်ရင် ဖုံးဖိလိုက်လို့ရသေးတယ် တည်းခိုးခန်းမှာ လုပ်ကွာ နော် ဒီနေရာတော့ မမ မရဲဘူး''

မမက တခွန်းဆို , ဆိုသလို မပြင်တတ်တော့ ကျနော် အတွန့် မတက်ရဲဘူး ။ မမကို ကလေးတစ်ယောက်လို ပေါင်ပေါ် တင်ပွေ့ထားရတဲ့ နွေးထွေးမှုလေးကလဲ အရသာသစ်ပါပဲ။ မမရဲ့ တင်ပါး အိအိကြီးတွေနဲ့ ကျနော်ရဲ့ ဖုဖောင်းနေတဲ့ ငနဲကို ဖိကပ်ပြီး ထိုင်နေရတယ်ဆိုတဲ့ အသိက နွေးထွေးတဲ့ ခံစားမှုကို ဖြစ်စေတယ်။

'' ကျော် ,, ကျော့်ဟာကတော်တော် တောင်နေပြီ ပဲ''

'' အဲ့လောက်သိသာလား မမ ကို ထိနေပြီလား ''

'' သိသာတာပေါ့ ဖင်ကြားတည့်တည့်ကြီးကို ''

'' ဟီးဟီ မမနဲ့တွေ့ရင် အထိတွေ့တိုင်း ကလတ်ဆတ်နေတာကို တောင်မှာပေါ့..မမစုပ်ပေးလေ ''

'' မမ အောက်ဆင်းမယ် ကျော်ညောင်းနေမယ်''

ပြောဆိုရင်း နဲ့ မမ အောက်ဆင်း ပြီး ဖင်ကို နဲနဲ ရွှေ့လိုက်ပြီး ကျနော့် ပေါင်ကြားထဲခေါင်းဝင်ကာ ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖြုတ်ပြီး ကျနော်ရဲ့ တောင်နေတဲ့ လီးကို ဖောက်ခနဲ့ ဆွဲထုတ်ကာ တဝက်လောက်ထိ ငုံလိုက်တော့တယ်။

လီးတချောင်းလုံးနွေးပြီး ရင်တခုလုံးအေးတယ်။ မမက နှုတ်ခမ်းလေး ကို စုပြီး တင်းတင်းလေး စုပ်ခါ ခေါင်းကို ရှေ့နောက်လှုပ်ရှားပြီး ပါးစပ်နဲ့ လိုးပေးတော့တယ်။ ကျနော် မမရဲ့ ခေါင်းပေါ်လက်တင်ပြီး နိမ့်ချည် မြင့်ချည် ဖြစ်နေတဲ့ မမခေါင်း ကို ပို မြန်လာအောင် အနိမ့်မှာ နဲနဲ ဖိဖိပြီး အရှိန်တင်ပေးလိုက်တယ်။

မမခေါင်းလေး မြင့်လာရင် အလိုက်သင့်လေး လက်ကို အားလျော့ပေးလိုက် နိမ့်သွားတာနဲ့ လက်ကို အားထည့်ပြီး နဲနဲ ဖိချလိုက်နဲ့ စည်းချက်ညီလေး မမရဲ့ ပါးစပ်နဲ့ လိုးပေးတာကို ခေါင်းလေး မော့ပြီး ဇိမ်ခံနေတယ်။

အရည်တွေ ရွှဲပြီး မမပါးစပ်ထဲ များလာလဲ မမက မထွေးပဲ ပိုပြီး ချောအောင် ဆက် စုပ်​ပေးနေတော့ မမရဲ့ နှုတ်ခမ်းကနေ ယိုစိမ့်ပြီး ကျနော့လီး ချောင်း တလျောက် ဥတွေပေါ်ပါ စီးကျလာတဲ့ အထိ မမက NOn -  stop  စုပ်ပေးနေတာ မရတော့ဘူး ကျနော် ကြာရင် ပြီးကုန်တော့မယ် လီးတချောင်းလုံးလဲ ရွှဲပြီး အရမ်းကောင်းနေပြီ ...။

မမကို ပုခုံလေးကနေ ဆွဲမပြီး မေးစေ့ လေး ကိုပင့်ခါ မမရဲ့ လီးစုပ်ထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ကျနော် မြတ်နိုးစွာ စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော် လျှာကို မမရဲ့ ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး မမလျှာလေးကို လိမ်ခါ ထိုးမွှေ့လိုက် နဲနဲလေး အနမ်းကိုခွာပြီး ကျနော့် နှုတ်ခမ်း နှစ်ခု ကို မမနှုတ်ခမ်းတွေက အုပ်မိုး ငုံစုပ်ပြီးအငမ်းမရ နမ်းကြွေလိုက်နဲ့ ညတစ်ညရဲ့ လရောင်အောက်မှာ ကျနော်တို့ အနမ်းမိုးတွေ ရွာချနေတယ်။

'' အရမ်း ချစ်တယ်မမရယ် ''

'' မင်း ကို ဒီလို စုပ်ပေးနေလို့ သာယာပြီး မမကို  ချစ်တာမလား''

'' ဟာ မမကလဲ .. ပြောထွက်လိုက်တာ ကျနော် မမကို ချစ်တာ လိင်ကိစ္စကြောင့်လား ရင်ထဲကလား မမ မခံစားမိဘူးလား ''

မမက နှခေါင်းလေးရှုံ့ပြီး ပြုံးပြုံးလေး ပြန်ပြောတယ်.. 

'' မမသိသားပဲ မင်း မမကို ချစ်ကြောင်းပြောပြတဲ့ အသံလေး ကြားချင်လို့''

'' လူတွေက နှလုံးသားခြင်း နီးသွားရင် တစ်ယောက် နှလုံးသားရဲ့ စကားသံ ကို ကျန် နှလုံးသားက နားထောင်နိုင်တယ်တဲ့ မမရော ကျနော် နှလုံးသားကို နားထောင်နိုင်လား''

'' သိပ်နားထောင်နိုင်တာပေါ့ မမက တကယ်ချစ်တဲ့သူပဲကို ''

မမအဖြေက သိပ်ပြတ်သားပြီး သူ့ကိုယ်သူ သိပ်သေချာသလိုဖြေတယ်။

'' မင်း က မမကို ရင်ခုန်တယ် သာယာတယ် မင်း မမကို ချစ်တယ် ဒါမဲ့ ချစ်တယ်နဲ့ အတွေးတွေကြားမှာ လွန်ဆွဲနေတယ်.. စိုးရိမ်ကြောင့်ကြများနေလို့ ချစ်တယ်ဆိုရင်တောင် မမက ပိုပါတယ်''

ကျနော် မငြင်းမိအောင် ကို မမက ကျနော့် နှလုံးသား ကို တကယ် ဖတ်နိုင်ခဲ့တယ်။ ကျနော် လွန်ဆွဲနေတာ မသေချာသေးတဲ့ ရှေ့ရေး ကို မိုက်ရူးရဲ ဆန်မှု မဆန်မှု ကြားမှာပါ ။ သေချာတာတော့ ကျနော် မမကို ချစ်တယ်။

မမကပြောရင်း ကျနော် နှုတ်ခမ်း ကို ဖမ်းစုပ်လိုက်တယ် ။ခဏနမ်းပြီး မမက ကျော် မတ်တပ်ရပ်လိုက်လေ မမစုပ်ပေးမယ်။ ကျတော် မတ်တပ်လိုက်တော့ ကော့ထောင်နေတဲ့ ကျနော်လီး ကို မမက ဖမ်း ကိုင်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ နဲ့ စငုံလိုက်တယ် ။ လီးတချောင်းလုံး နွေးသွားတယ်။ မမက စုပ်ထားရင်းနဲ့ ကျနော့်ပေါင်ခွ ကြားကနေ သူ့လက်တဖက်ရှို ပြီး ကျနေ့ာ် ဖင်ကို ဖိကာ သူ့ ပါးစပ်ထဲ ပို ဝင်အောင်လို့ ဆွဲဆွဲသွင်းပေးတယ်။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ ။ ကျနော် ခါးပါကော့သွားတယ် ။ ကျနော်ခါးကော့သွားတော့ မမပါးစပ်ထဲ အဝင်ပို ကြမ်းသွားတယ် ကျနော် မရတော့ဘူး မမရဲ့ စုပ်အားတွေက ပြွန်ထဲက သုတ်ရေတွေ ဖိတ်ခေါ်နေသလိုပဲ ။ ကျနော် မမရဲ့ ငယ်ထိပ်လေးကို လက်နဲ့ ဖိပြီး ခါးကိုကော့ထားပြီး လေးငါးချက်လောက် ကော့ကော့ ထိုးလိုက်သေးတယ် ပြီးတော့ ဆွဲ ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။  ပြွတ် ခနဲ့ တောင် အသံမြည်တယ်။

'' မမ လိုးရအောင် ''

'' ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ ကျော်ရဲ့ '' 

ကျနော် ဖိနပ်ချွတ်ပြီး  မြေပြင်မှာ ဒူးထောက်လို့ ဒူးတဖက်စီ အောက်မှာ ဖိနပ်ခံလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ဒူးထောက်ပြီး ခါးကိုကော့ထားလိုက်တော့ လီး က ပိုထောင်ပြီး ကော့လာတယ် ။

'' မမ ကျနော့် အပေါ် ခွထိုင်လိုက် ''

မမက သူ့ ထမိန်ကို ပေါင်လည်ကျော်ထိ လှန်တင်လိုက်ပြီး နောက်ဖက်ကို လှန်လို့ ကောင်းအောင်နဲနဲ လှပ်လိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ကျနော် ကို ခွထိုင် လိုက်တယ် ။ ကျနော် က မမရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ကို ပွေ့ပြီး ထစ်ခွင် ထားလိုက်တယ်။

ကျနော်တို့ ယူထားတဲ့ နေရာကနေရာကောင်း ဘေးပတ်ပတ်လည် ဘာအိမ်မှ မရှိဘူး။ အနောက်မှာကအိမ်မဆောက်ရသေးတဲ့  မြေကွက်လွတ် ကို ခြံခတ်ထားတော့ နောက်ကြောင်းရှင်း တယ်။

အရှေ့က ကနဖော့ခြောက်တွေ နဲ့ မြက်ရိုင်းတွေ ပြည့်နေတဲ့  ရေခမ်းနေတဲ့ ကန်ကြီး၊ ဒီတော့ ကျနော်တို့ က  ကန်ဘောင်လိုမြေသားမြင့် ကုန်းလေးပေါ်မှာ ဆိုတော့ အရမ်း လွတ်လပ်သွားတာ၊ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကို ကံကောင်းစေတာပါ။ 

မမကျနော့် ပေါ်ထိုင်လိုက်တော့ မမထမိန်ကို ဗိုက်နားထိ လိပ်တင် လိုက်တယ် မမနောက်ကတော့ ထမိန်လုံပါတယ် ရှေ့မှာတော့ ကျနော် လီးနဲ့ မမဆီးခုံတောင် ထောက်နေပြီ ။ ကျနော် လက်နဲ့ မမရဲ့ အဖုတ်လေးကိုစမ်းလိုက်တော့ အဝမှ အရည်ကိုရွှဲနေတာပဲ ။ မမကျနော့် ကို စုပ်ပေးပြီးရင် ကျနော် အားမထုတ်ရပဲ မမ အဖုတ်ဝက အလိုလို အရည် တွေ လဲ့လာတာ သတိထားမိတယ်။

ရမ္မက်နဲ့ပဲ စုပ်တာမဟုတ်ပဲ အချစ်စိတ်တွေပါလို့ စိတ်တွေ အရမ်း ပါတာနေမှာပါ။ ကျနော် မမရဲ့ ဆီးခုံးပေါ်မှာ ထောက်နေတဲ့ လီးကို မပြီး မမရဲ့ အဖုတ်ထဲ ကွေးပြီး ထည့်လိုက်တယ်။ တဝက်လောက် မြုပ်သွားတော့  လက်နှစ်ဖက်လုံးနဲ့ မမတင်ပါးတွေကို မ , ကာ ကျနော့် ကိုယ်ဆီ ဆွဲကပ်လိုက်တော့ .. လာ... လား ... နွေးပြီး အိနေတာပဲဗျာ ဝင်သွားတာ များ  အထိတွေ့က လက်ဆက်နေတာပဲ။

ဒီလိုပုံစံ နဲ့ မမကို တခါမှ မလိုးဖူး သေးဘူး ။

ကျနော် ဆီးခုံနဲ့ မမဆီးခုံချင်း ထိအောင် နှစ်ယောက်သား ကော့လိုက်တော့ ဘာပြောကောင်းမလဲဗျာ။ စည်းပိုင်တင်းကြပ်နေတာပဲ မမရဲ့ တင်ပါးတွေကို မ, ပြီး ဆောင့်တာဗျာ ။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အဝင်ထွက် ချောနေတာပဲ တွင်း ဝင်ဖြောင့်ချက်က မမက သူ့ဖင်ကြီး ကို မြှောက်ပြီးဆောင့်ဆောင့် ချတာများ ဖပ်ဖပ်ဖပ်နဲ့ ကို နေတာ ။ မမမျက်လုံးမှိတ်ပြီး အလုပ်ရှုပ်နေတုန်း  မမရဲ့ ဘလောက်က နှိပ်ကြယ်သီးလေးတွေ ကို သုံးလုံးလောက် ဖြုတ်လိုက်တော့ မမရင်ခွင်လေး ဘတ်လပ် ဖြစ်သွားတယ် ။

ကျနော် ဘော်လီကို ဆွဲမလိုက်တော့ မမနို့တွေ တုန်ခနဲ့ ဘော်လီ အောက်ကို ရောက်သွားတယ်။ မမလည်တိုင်လေးကို လက်ဝါးနဲ့ ပွတ်ချပြီး မမကျောကို ကော့ခိုင်းလိုက်တော့ ရှယ်ပဲ ဗျာ ။ အောက်က ထိ အပေါ်က နို့လဲ စို့လို့ လွယ်နဲ့ အကောင်းဆုံး position ပဲ  မမကို ကျောကော့ပြီး နို့စို့ခံနေရင်း သူ့ခါးကို လဲ ညွန့်ခါ ညွှန့်ခါနဲ့ အဆောင့်မပြတ်ဘူး ။

မမရဲ့ နို့ ကို ဘယ်ညာ ပြောင်းစို့ရင်း ကျနော့်ပေါင်ပေါ် လှုပ်ရှားမှု  ပြင်းထန်နေတဲ့ မမကို တောင် ကျနော် မနဲ ထိန်းနေရတယ်။ မမဆီက နှာမှုတ်သံလိုလို နှုတ်ခမ်းကို ဟလို့ မောဟိုက်သံလိုလိုနဲ့ ဆက်တိုက် မြန်မြန် အသံထွက်လာတယ်။

'' ကျော် .. ကျော် . ကျော် မမပြီးပြီး မမပြီးပြီး .. '' 

မမခါးတွေ ပိုသွက်လာတယ်။ ကျနော် မမတင်ပါး ကို အလိုက်သင့်ထိန်းပေးရင်း မမရဲ့ မိုးပျံအောင်ကောင်းတဲ့ မျက်နှာလေး ကို ကြည့်ရင်း အလိုလို ကြည်နူးနေမိတယ်။  မမကောင်းပါစေပေါ့။

မမက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျောကော့ ကောင်းနေရာမှ ကိုယ်ကို မတ်ပြီး ကျနော် လည်ဂုတ်ကို ဆွဲဖတ်တယ်။ ဖတ်တာမှာ သူရဲ့ လက်ဖျံ​တွေနဲ့ တင်းနေအောင် ဖက်တာ။ ခဏလေးငြိမ်သွားပြီးမှ ...ဆံပင်လေးတွေ ဖရိုဖရဲ ကြားက ကျနော့် ကို ပြုံးပြတယ် ။

'' ကောင်းလိုက်တာ ကလေးရယ် ''တဲ့။

မမရဲ့ အဲ့ဒီ စကားသံလေး ကြားရတာ ကျနော် ပြီးရတာထက် ပိုကောင်းတယ်။ မမ ပြီးသွားတော့ မမတင်ပါးတွေ ကိုမြေကြီးအောက်ချလိုက်ပြီး ကျနော် မမရဲ့ ဒူးအောက်က လက် တဖက်တချက်ဆီ ရှိုဝင်ကာ မမရဲ့ ပေါင်တွေကို သူ့ ဒူးခေါက်ကွေးကနေ မ,ပြီး ခပ်သွက်သွက် လေး လုပ်တော့တယ်။

မမကတော့ ကျနော့် မျက်နှာလေး ကို ကြည့်ပြီး ပြုတ်မကျအောင် ကျနော့် ဂုတ်ကို ဖက်ထားတယ်။ ကျနော် လဲ မမရဲ့ ရွှန်းလဲ တဲ့ အကြည့်လေးတွေ နဲ့ ပြီးချင်လာတယ်။ မမက ကြည့်နေရင်း  ကျနော့်နှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်းလိုက်တော့မကြာဘူး ကျနော် လဲ သုတ်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တော့တယ်။

နှလုံးသားရဲ့ ဒဏ် ရာ ကို အချိန်က ကုစားတယ်ဆိုရင် နှလုံးသားကို အချိန်က ဝါးမြိုသွားတဲ့ အခါ ကျနော် ဘာနဲ့ ကုရမလဲ ....။ အပြန်လမ်းမှာ ကျနော်တို့ ရုပ်ရှင်ရုံရှေ့က ဖြတ်ပြန်တယ်။ ရုံရှေ့ လမ်းမ က လမ်းမ ကျယ်ဆိုပေမဲ့လည်း  လိုင်းကားမပြေးပါဘူး လိုင်းကားပြေးတဲ့ ဂုတ်လမ်းမလို့ ပုံစံ ဖြစ်နေတော့ ကား ရှင်းတယ်။

ကားရှင်းလို့ ဆိုင်ကယ်တွေ ၊တက်ခ်ဆီ တွေ ၊အိမ်ကားလေးတွေက ၊ ဒီလမ်းကို အသုံးများတယ်။ ကျနော်တို့ ပြန်တော့ ကားတွေက ကျနော်တို့ မျက်နှာခြင်းဆိုင် ရှေ့ ကနေ မီးထိုးပြီး ဖြတ်ဖြတ်သွားကြတယ်။

ကားတစီးလာလို့ မီးထိုးလိုက်ရင် မျက်နှာခြင်းဆိုင် ဖြစ်လို့ လူက ထင်းနေတာပေါ့။ တက်ခ်ဆီ တွေ များတယ်ဆိုတော့ ကျနော် တခု သွားတွေးမိတယ် ..။ မမ အိမ်နားတဝိုက်ပဲဆိုတော့ မမဘဲကြီးက ပွဲစား တက်ခ်ဆီလဲ မောင်းတယ်။ ခုနေ မြို့ထဲကနေ မမဆီကို အလာ ကျနော်တို့ နဲ့ မျက်နှာခြင်းဆိုင် ကြုံနိုင်တယ်ပေါ့။

'' မမ ခုနေ ဘဲကြီး လာရင် ဘယ်လိုများ ဖြစ်မလဲ မသိဘူးနော် ကားနဲ့ များ ကျနော် တို့ နှစ်ယောက် ကို ဝင်ကြုံးသွားမလားပဲ ''

လို့ ရယ်ကျဲကျဲ နဲ့ စလိုက်တယ်။

''မဟုတ်တာကျော်ရယ် ပေါက်ကရတွေ ပြောမနေနဲ့ မမနဲ့တွေ့တဲ့ အချိန် ကျော့်ကို သာယာပြီး ပျော်နေတာပဲ ဖြစ်စေချင်တယ် လျောက်တွေးမနေနဲ့ ''

'' အတွေးထဲ ပေါ်လာလို့ပါ မမရယ် ဘာရယ်တော့မဟုတ်ပါဘူး ''

ကျနော်တို့ တယောက်မျက်နှာ တယောက် ကြည့်လျောက်ပြီး စကားပြောနေတုန်း မျက်နှာခြင်းဆိုင်က တက်ခ်ဆီ တစီးက လမ်းပေါ်မောင်းနေရာကနေ ကျနော်တို့ ရှေ့ကို လမ်းဘေး ထိုးကပ်ပြီး ရပ်သွားတယ် ။ ကျနော် လဲ ဘာလဲပေါ့..။ ဒီကားက ရန်စတာလား ?? ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ပြီးတော့ အသက် ၄၅ ပတ်ချာလည်အသားညိုညို နဲ့ လူတစ်ယောက်ဆင်းလာတယ်။

'' ဟယ် .. ကျော် ရေ... ဒုက္ခပါပဲ''

မမဆီက အာမေဍိတ် အသံနဲ့ မျက်လုံးတွေ ဝိုင်းသွားတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ စက္ကန့်ပိုင်းတွင် အဲ့လူ ကျနော် ရှေ့ရောက်လာပြီး

'' ခွေးမသား'' 

ဆိုပြီး ခွပ်ခနဲ့ ကျနော့် နားထင်နားကို  ပိတ်ထိုးတာခံလိုက်ရတော့ ကျနော် တဖက်ကို လည်ထွက်သွားတယ်။

စက္ကန့်ပိုင်း အတွင်း အဖြစ်ပျက်က အရမ်းမြန်တယ်။ ကားမီးရောင် တည့်တည့် ကြီး အထိုးခံထား ရလို့ ကျနော် ကြောင်အမ်းနေတုန်းမှာ မမရဲ့ အာမေဍိတ်သံနဲ့ သူဆဲသံ က တစပ်ထဲပဲ ပြီးတော့ 'ခွပ်' ကျနော် လမ်းဘေးက မြက်ပင်ရိုင်းတွေပေါ် ထိုင်ရက် ကျတယ် သတိဝင်လာတော့ ချက်ချင်း ပြန်အထ ကျနော် ရင်ဘက်ကို သူအတွန်းမှာ မမကြားဝင်လာတယ်။ မမကသူ့ရင်ဘတ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တွန်းထားပြီး

'' အကို လွန်မယ်နော် စကားအေးဆေးပြောရအောင် နိုင်နိုင်ပြောတာနားထောင်ပါဦး''

'' နိုင်နိုင် နင်ဖယ်စမ်း ငါ့ကို လာမတားနဲ့ ''

ဒီဘဲကြီးက မရတော့ဘူး မမလက်တွေ တွန်းဖယ်ပြီး ကျနော့်ဆီကို အလာ ကျနော် ဘယ် ခြေကို မြေကြီးမှာကန်ပြီး ညာရှေ့ကို ရှေ့ တလှမ်း ဟ ပြီး  ဝင်လာတဲ့ သူ့  ရင်ဘတ် ကိုဆောင့်တွန်းပစ်တာ အတော်အားပါပုံရတယ်။ သူနောက်ကို နှစ်လှမ်းလောက် ယိုင်သွားပြီး ဖင်ထိုင်ကျသွားတယ်။ လမ်းပေါ် ကားရှင်း၊ လူရှင်း     ဖြစ်  နေတယ် ။ကားတစ်စီးကတော့ တစ်ဘီးခြင်းလှိမ့်ပြီး ကျနော်တို့ ကို ကြည့်သွားတယ်။ ပြီးတော့ သူနဲ့ မဆိုင်သလို ဆက်မောင်းသွားတယ်ကျနော်လဲ လက်သီးဆုပ် သာသာ လမ်းခင်း ဂဝံကျော် တလုံးကိုကောက်ပြီး သူ့အနားကို ခပ်မြန်မြန်လျောက်သွားလိုက်တယ်။

သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ ထိပ်လန့်တဲ့ အရိပ်ရောင်တွေ ချက်ချင်း မြင်လိုက်ရတယ်။ မမမျက်နှာက စိုးရိမ်စိတ်တွေနဲ့  ကျနော် ကျောက်ခဲ ကိုင်ထားတဲ့ လက် မောင်းကို ဆွဲပြီး မျက်ရည်စတွေနဲ့ ပြောတယ်။

'' ကျော်ရယ် မလုပ်ပါနဲ့ မမတောင်းပန်ပါတယ် လွန်ကုန်ရင် နှစ်ဖက်စလုံးမကောင်းဘူးလေ နော်..မမစကားနားထောင်.... ''

'' ဂွပ်'' 

ကျ နော် မျက်လုံးထဲ ဝင်းခနဲ့ ကြယ်လတွေ မြင်သွားတယ်။ ကျနော့် ဘယ်ဖက်နားထင်မကျ မျက်လုံး မကျနေရာ ၊မျက်ရိုး နားကို အထိုးခံလိုက်ရလို့ ကျနော်လဲကျပြီး တစက္ကန့်တောင်မကြာဘူး  ။ ကျနော် စပို့ရှပ် ရင်ဘတ်စကို ဆွဲပြီး အပေါ်ကနေ ခွပြီး နှစ်ချက်ဆင့်ထိုးတယ်။  ကျနော် ဘာမှ မလုပ်နိုင်ခင် မမဆီက စူးစူးဝါးဝါး ကုန်းအော်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။   

'' ရှင်အဲ့လောက် နိုင်ထက်စီးနင်းလုပ်နေရင် ကျမ  ထွက်သွားလိုက်မှာနော် ဦးတင်မိုးနိုင် '' 

ကျနော် သေချာ ကြည့်လိုက်တော့ မမက သူ့ကို တွန်းဖယ်ပြီး အသံစူးစူးနဲ့ ကုန်းအော်နေတာ မမ မျက်ဝန်းမှာ မျက်ရည်စတွေနဲ့ ။    ပြီးတော့ လဲနေတဲ့ ကျနော့် လက်မောင်းကနေ မ, ထူပေးပြီး ဘဲကြီး ဖက်လှည့် ဆက်ပြောတယ်။

'' ရှင်အဲ့လောက်လုပ်စရာမလိုဘူး ဦးတင်မိုးနိုင် ရှင်နဲ့ ကျမ တရားဝင် လက်ထပ်ထားတာမဟုတ်ဘူး ကျမ မှာ လွတ်လပ်စွာ ရွေးချယ်ခွင့် ရှိတယ်ဆိုတာ ရှင် မမေ့ပါနဲ့''

ဘဲကြီးက မမကို အတော်ကြွေနေပုံရတယ်။ မမလဲ ကြွေလောက်စရာပဲလေ ကလေးအမေလို့ ထင်ရက်စရာမရှိ။ မမတို့ သားအမိ ကို ထောက်ပံ့ထားပေမဲ့ မမအလှ ပေါ်မှာတော့ အာဏာမညောင်း ဘူးထင်ပါတယ်။ မမလဲ သူ့ပါဝါ ကို ကျနော် အထိုးခံနေရတော့ ထုတ်မသုံးချင်ပဲ ထုတ်သုံးလိုက်ပုံရတယ်။

ဘဲကြီးက ချက်ချင်း တန့်သွားတယ်။ ကျနော် က လူငယ်စိတ်နဲ့ အသားနာတော့ ပြန်ဆော်ဖို့ လုပ်ပေမဲ့လည်း မမက သူ့ပါဝါထုတ်သုံးပြီး ကျနော် ကို ကာကွယ်နေတာမြင်ရတော့ ကျနော့် ဒေါသတွေ ကွယ်ပျောက်ပြီ ပြန်ထိုးဖို့ မေ့သွားတယ်။ ရုတ်ချည်း အခြေအနေကို မမရဲ့ စကားတခွန်းတည်းနဲ့ ဝင်ထိန်းသွားတယ်။ဘဲကြီး မမကို ကြည့်ပြီး...

'' လာ ကားပေါ်တက် အိမ်ပြန်ရောက်မှ ရှင်းမယ်''

'' မတက်နိုင်ဘူး ရှင်ဒီလို ထိုးချင် တိုင်း ထိုးပြီး သူ့ကို လမ်းပေါ်ပစ်မထားခဲ့နိုင်ဘူး .. ကျမ သူနဲ့ စကားနဲနဲပြောချင်တယ် ရှင်ကားပေါ်က စောင့်နေ''

'' ဘာကိုစကားပြောမှာလဲ လာ  အခုပြန်မယ်လို့ ချက်ချင်း ကားပေါ်တက်တော့ ''

ဆိုပြီး မမလက်ကို ဖမ်းဆွဲတယ်  ။ မမဆောင့် ရုန်းတယ် လက်မပြုတ် ဘူး။ ကျနော် ယောကျ်ားအားနဲ့ ဘဲကြီး လက်ကောက်ဝတ်ကိုရိုက်ချလိုက်ပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို လက်အစုံနဲ့ ဆောင့် တွန်းပစ်လိုက်တယ်။  ပြီးတော့ ကျနော်သူ့ကို  လက်ညိုးထိုးပြီး ထပ်တက်မလာနဲ့ လို့ ခပ်စူးစူး ကြည့်ပြီး သတိပေးလိုက်တယ်။

'' ဟေ့လူ ခင်ဗျား မယားလဲ မဟုတ်ဘူး မမပြောနေတာ လူလိုနားလည်မှပေါ့ ခင်ဗျားနောက်ကို မလိုက်ဘူးလို့ပြောနေတာလဲ မဟုတ်ဘူးကားပေါ်မှာ စောင့်နေခိုင်းတာလေ ''

မမကလဲ ကျနော်တို့ ထပ်ထိုးမှာ စိုးလို့ ကျနော့် ရှေ့ကနေ အတင်း ဝင်ပြီး ကာရပ်နေတယ် ။

'' ရှင်ပြောမရ ရင်တစ်ယောက်တည်း ပြန်တော့ ၊ ကျမလဲ ရွှေပြည်သာ ညတွင်းချင်း ပြန်မယ် ..ရှင်နဲ့ ကျမ ဒီည ဇာတ်လမ်း ပြတ်ပြီပဲ..ရှင်ကြိုက်တာရွေး''

ဘဲကြီးက မမကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်ပြီး ခဏနေမှ

'' ဟာ ကွာ .. လီးပဲ'' ဆိုပြီး ကားပေါ် သွားထိုင် စောင့်နေတော့တယ်။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကားနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ စကားရပ်ပြောကြတယ်။

'' ကျော် အရမ်းနာနေလား မမ တောင်းပန်ပါတယ်..မမကြောင့် ဖြစ်တာ ''

'' ဘာဆိုင်လို့ မမကြောင့်လဲ ဒီပြာသာနာက ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် လုံးနဲ့ ဆိုင်တာလေ ဘာလို့ မမတစ်ယောက်တည်း အပြစ်ဖြစ်ရမှာလဲ .. ကဲပါ မမရယ် ထားလိုက်တော့ .. အခု ဘယ်လိုလုပ်မလဲ .. မမ ကို ကျော် စိတ်ချဘူး ဒီ ည ဒီတိုင်း မပြန်နိုင်ဘူး ''

မမပြုံးလိုက်ပြီး 

'' ဒါတော့ စိတ်ချလိုက် ကျော် သူမမ ကို ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး ''

ကျနော် ယုံပါတယ် ခုန အနေထား ကြည့်လိုက်တာနဲ့ မမကို ဒီဘဲကြီး အရမ်း မလွှမ်းမိုးနိုင်ဘူးဆိုတာ  ။

'' ဒါပေမဲ့ တရားသေ တွက်လို့ မရဘူးလေ မမရယ် မမကို ကျနော့် ကွယ်ရာမှ တခုခု လုပ်လိုက်ရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ ''

'' မလုပ်ပါဘူးကွာ မမပြောတာယုံ ပြီး အိမ်ပြန်လိုက်   ဒီရက်ထဲ မမတို့ မတွေ့သေးဘူး

'' မမ မင်း ကို ဆက်သွယ်လိုက်မယ်''

မမကို ကျနော်တို့ အိမ် အနောက်ကဖုန်းနံပါတ်ရော ကျနော့် အိမ်ရော ပြထားပါတယ်။

'' မမ က ရွှေပြည်သာ ပြန်မှာလား ဒါဆို''

မမကပြုံးပြီး 

'' မပြန်ပါဘူးကွာ စိတ်ချ ဒီမှာ မမကလေး လေး ရှိနေတာ ဘာလို့ ပြန်ရမှာလဲ ''

'' ဒီည သူတခုခု များ လုပ်ရင် ကျနော့် အိမ်သာ ပြေးလာခဲ့ မမ ကျနော် တညလုံးမအိပ်ဘူး..စောင့်နေမယ်..''

မမမျက်နှာမှာ ကြည်နူးရိပ်လေး ဖြတ်ပြေးသွားတယ် .. 

'' အင်းပါ စိတ်ချ ကျော့်ဆီပဲ လာမှာ မပူနဲ့ ''

'' ဒါဆို သွားတော့ မမ ပိုပြီး ငြိုးနေဦးမယ်..ကြာနေရင် ''

'' အင်း မမသွားတော့မယ် ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့ မမ မင်း ကို ဆက်သွယ် လိုက်မယ် တခုခု ဆိုလဲ စက်ဘီး ဘဲလ်တီးလိုက်လေ နော် '' 

မမကျနော့် နဖူး ကို နမ်းပြီး လှည့် ကြည့် လှည့် လုပ်ခါ ကားပေါ်တက်သွားတယ်။ မမတက်ပြီး ကားက အရှိန်နဲ့ မောင်းချသွားတယ်။ 

မမအိမ်နဲ့ တော်တော်နီးနေပါပြီ ကား နောက်မီးကို အချိန်တော်ကြာ ကြည့်ပြီး  ပျောက်ကွယ်သွားတော့မှ မမအိမ် ဖက်ကို ကျနော် စက်ဘီးနဲ့ ခပ်သွက်သွက် နင်းလာလိုက်တယ်။ အိမ်ရှေ့ခပ်လှမ်းလှမ်းရောက်တော့ ကားရပ်ထားတယ် မီးပိတ်ထားတယ်။  အိမ်ထဲ ဝင်သွားပြီ ထင်တာပဲ။

ကျနော် အခြေနေကြည့်ပြီး တဘီးချင်း အိမ်ရှေ့က ဖြတ်နင်းသွားတယ် မမတို့ အိမ်လေး က ရိုးရိုး သစ်သားအိမ်လေး ခြံစည်းရိုးမရှိဘူး ရှေ့မြေကွက်လပ်က ရှင်းနေတယ်။ လမ်းပေါ်ကနေ  အိမ်ကို မြင်ရတယ်။ လမ်းနဲ့နဲနဲနောက်ဆုတ်ပြီး ဆောက်ထားတာ။   

အိမ်ရှေ့က ဘုရားစင်အောက်မှာ သူတို့ စကားထိုင်ပြောနေတာ တွေ့ရတယ်။  လမ်းမက မီးပြတ်နေလို့ မှောင်နေတယ် လတော့ သာတယ်။ ကျနော် နောက်တခါ ဖြတ်နင်းပြီး သူတို့ ဘေးတိုက်အိမ်က အပင်ကြီး အောက်မှာ စက်ဘီး ဒေါက် ထောက်လိုက်ပြီး အခြေနေဆက်ကြည့်တယ်။

မမကို တခုခု ရိုက်လားပုတ်လား လုပ်ရင် ကျနော် ပြေးဝင်ဖို့ အသင့်စောင့်နေလိုက်တယ်။ သူတို့ တော်တော်ကြာစကားအေးဆေးပဲပြောနေကြတော့ .။ ကျနော်လဲ စိတ်ချရလောက်ပြီ ဆိုမှ အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တော့တယ်။ ကျနော် အဲ့ညကတညလုံး အိပ်မပျော်ခဲ့ဘူး ။ အထပ်ထပ်စဉ်းစားတယ် ။ မင်းဘာလုပ်ပေးနိုင်လဲ ကိုယ့် ကို ကိုမေးတယ်။

အပင်မှာ တည်ငြိမ်စွာ ပွင့်နေတဲ့ ပန်း ကို ကျနော် လိုချင်စိတ်နဲ့ ခူးမိပြီလား ...ပြတင်းပေါက် က အလင်းဝင်လာမှ ကျနော် မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

.................................................................................................

April ကို ကျောခိုင်းလို့ မိုးကို ခါးဖက်ကာ  ဝင်လာတဲ့ May ကတော့ တနွေလုံး ပူလောင်ထားတဲ့ နွေကို မြေငွေ့ပျံစေပြီး ပိုပြီး အပူဓါတ်ကို ကဲစေပါတယ်။ ဒါမဲ့ တနှစ်တခါသာ ရနိုင်တဲ့  မြေသင်းရနံ့လေးတွေက မိုးကျပြီလို့ သတိပေးနေသလို့ သင်းပြန့်လို့နေပါတယ်။

ဦးမာင်္ဃကြီး တစ်ယောက် လူ့ပြည်လာတုန်း သင်္ကြန်လက်ဆေးမိုး ရွာဖို့ မေ့ခဲ့ပုံပဲ ဌာနေ တာဝတိံသာ ရောက်မှ ကမန်းကတန်း ရွာချလိုက်တဲ့ မိုးကြောင့် ..ပိတောက်တွေလဲ ကမန်းကတန်း ပွင့်လာကြတယ်..။

အိမ်ရှေ့က ဈေးသွားဈေးပြန် ပျိုပျို ၊အိုအို ၊မမ ဒေါ်ဒေါ်တွေ ခေါင်းမှာ ပိတောက်တွေဝေနေသလို ကျနော်တို့ အိမ်က ဘုရားကျောင်းဆောင်လဲ ပိတောက်တွေ လှိုင်နေတာပါပဲ။ ပိတောက်ပန်းတွေ မြင်တော့ မမနိုင် ကို ရင်ထဲက လှိုက်ခနဲ့ သတိရသွားတယ်။ မမအဆင်မှပြေရဲ့လား..ဒီနေ့မှ သတင်းမထူးရင် ကျနော်လဲ အားပြီမို့ ညနေ တခေါက်တော့ အိမ်သွားတွေ့မယ် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

ဒီနေ့ဆိုရင် မမနိုင် နဲ့ မတွေ့ဖြစ်တာ တစ်ပတ်ကျော်ပြီ၊ ခုခေတ်လို လက်ကိုင်ဖုန်းနဲ့ ဆိုရှယ် မီဒီယာ ခေတ်က မြန်မာပြည်မှာ မထွန်းကားသေးတော့ တစ်တောက်တောက်နဲ့ အိပ်ရာထဲ chattingထိုင်မရ အဆက်သွယ်မရှိ ဘာမရှိနဲ့ အဆက်သွယ်ပြတ်နေတာပေါ့ဗျာ ။

လွမ်းရင် စက်ဘီးထုတ် အိမ်ရှေ့ယောင်လည်လည်လုပ် ဒါပဲ ရှိတာလေ။

ကျနော်ကလဲ ဒီအပတ်ကြားထဲ မအားလပ်တာလဲပါတယ်။ မမနိုင် အိမ်ဘက်တောင်မရောက်ဖြစ် ဘူး။   မလေးရှားထွက်ဖို့ အတွက် အလုပ်အေဂျင်ဆီ အပ် ၊ဖောင်တင် ၊ သူတို့ ချပေးတဲ့ ဆေးခန်း ဆေးစစ်၊ ပိုက်ဆံသွင်း ၊ ဒေါ်လာဝယ်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်သွားတယ်။

လေယာဉ် Date တော့မကျသေးဘူး ။ အဲ့ဒါတွေ ပြီးလို့ မမနိုင်ကို လွမ်းမလို့ အချိန်ရတုန်းရှိသေးတယ်..။ အတူသွားမဲ့ အကိုက  မနက်ခင်းကြီး အိမ်ရောက်လာတယ်။

'' ငါတို့ဖောင်တွေ  တော့ တင်ပြီးပြီတဲ့ အေဂျင်စီ က အကြောင်းပြန်လာတယ် မကြာတော့ဘူး ''တဲ့။

'' လာလေ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သွားရအောင်''

လို့ သူ့ခေါ်ပြီး လမ်းထိပ်ထွက်ခဲ့တယ်။ အကိုနဲ့ စကားစမြည်ပြောပြီး မမနိုင်ကို လွမ်းတဲ့ စိတ်က ဖျောက်ကြည့်တာ ဖျောက်မရဘူး။ အတော်လေးထိုင်တာကြာလို့ လမ်းခွဲပြီး အိမ်အပြန် အိမ်ရောက်တော့ မာတာမိခင်ကြီးရဲ့ ကြည်လင်ချိုမြတဲ့ အသံနဲ့

'' ဟဲ့..အ..ကောင် .. ''

'' လာ....   ဒီနား လာစမ်း မေးစရာရှိလို့''

ကျနော်လဲ ဘာများလဲပေါ့ အနားရောက်တော့ ..

'' နိုင်နိုင် ဆိုတဲ့ မိန်းမတယောက် အိမ်လာသွားတယ်''

မမနိုင် နာမည်ကြီး အမေ့ ပါးစပ်က ရုတ်တရက်ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော်လဲ  'ဒိန်း'ဆိုပြီး မျက်ခုံပင့်သွားတယ်။ ဒါမဲ့ သိတယ်မလား ကျနော်က Fake ကကောင်းတယ်..။ စက္ကန့်ပိုင်းတောင်မကြာဘူး ပင့်သွားတဲ့ မျက်ခုံးကို လမ်းတဝက် မှာတင် ပြန်ဆွဲချပြီး မျက်မှောင် ကြုံ့လိုက်တယ်။

'' ဘယ်က နိုင်နိုင်တုန်း အမေရာ''

'' ဘယ်သိမလဲ သူ့မောင်လေးနဲ့ နင့်နဲ့ သူငယ်ချင်းတဲ့ သူ့မောင်အိမ်ပေါ်ကဆင်းသွားလို့ သူငယ်ချင်း အိမ်တွေလိုက်မေးနေတာတဲ့ ကျော်ကျော်တို့ အိမ်လားဆိုပြီး ဝင်လာတာ''

ကျနော်လဲ မျက်မှောင်ကြုံ့စဉ်းစားဟန်နဲ့

'' အော် သူရအောင် အမဖြစ်မယ် ၇ ထဲကလေ ဒီကောင်အိမ်ပေါ်ကဆင်းတာ တပတ်လောက်ရှိပြီ ခုထိ ပြန်မရောက်သေးဘူးလား မသိဘူး သားညနေမှ လိုက်သွားပြီး အကြောင်းကြားလိုက်ဦးမယ် သဒေါင်းစား'' 

ဆိုပြီး ပါးစပ်ထဲရှိတဲ့ နာမည် နဲ့ ကောက်ရွှီးလိုက်တယ်။ အမေကတော့

'' ငါတော့ မယုံပါဘူး အိမ်ကို ရှုပ်ရှုပ်ရှပ်ရှပ်တွေ ခေါ်မလာနဲ့ဦးတဲ့ '' 

ကြိုပိတ်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော် လဲ ဘာပြောကောင်းမလဲ ညနေကျတော့ စက်ဘီးထုတ်ပြီး လစ်ပြီလေ မမ အိမ်ကို...ညနေစောင်း မမတို့ အိမ်ဘက်ကို မှောင်ရီပျိုးစအချိန်ရောက်တယ်။ စက်ဘီး ဘဲလ် ကို သုံးချက်ဆီ နှစ်ခါ ဆင့်တီးလိုက်တယ် ။ ပြီးတော့ ကျော်နင်းပြီး ပြန်ကွေ့အလာ ... မမက အိမ်ရှေ့ထွက်လာတွေ့လိုက်ရတယ်။

တွေ့ရပါပြီ ကျနော့်ရဲ့ အလွမ်းပြေလေး..။ စက်ဘီးပစ်ချပြီး ပြေးပြီ ပွေ့ချီချင်လိုက်တာဗျာ ..။ အိမ်ရှေ့ ကဘောင်းဘီတို ဆံပင်တိုနဲ့ အဘွားကြီးက အိမ်ရှေ့ထွက်ပြီး မှုတ်ကုပ်ကုပ်နဲ့ လာကြည့်နေတော့ ကျနော်လဲ ကိုယ်ရှိန်သတ်လိုက်ရတယ်။ မကောင်းဘူးလေ မမပတ်ဝန်းကျင်က ရှိသေးတော့။

ဒါနဲ့ ဒီတိုင်း စကားရပ်ပြောကြတယ်။

'' မမ ဒီဖွားတော် က ဘာလဲ ဒီလို စကားရပ်ပြောတာရော အဆင်ပြေရဲ့လား''

'' ပြေပါတယ် သက်သက် အိမ်ရှေ့ ပူလို့ထွက်တာပါ ရတယ်ဘာမှ မဖြစ်ဘူး''

'' မမအိမ်လာသွားတယ်နော် အမေပြောတယ်''

'' ဟုတ်တယ် မမလဲ ဖုန်းခေါ်မနေတော့ပဲ ကျော်ကိုတွေ့ ချင်လို့ အိမ်ကိုအရဲစွန့်လာလိုက်တာ မတွေ့ရပဲ ကျော့်အမေနဲ့ တွေ့တာ ခပ်တည်တည်နဲ့ကြောက်လိုက်တာ''

'' ကျနော်လဲ အရမ်းလွမ်းနေတာမမရယ် တွေ့ချင်နေတာ''

'' မမဘဲကြီးကိစ္စက ဘယ်လိုလဲ အဆင်ပြေလား''

'' ပြေပါတယ် ပြီးတဲ့ ရက်တွေဆို

'' တောက်လျောက်လာတာ ခုတော့ ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်သွားပြီး မစိုးရိမ်ပါနဲ့ လာလည်း ညပိုင်း ညဉ့်နက်မှ လာတော့မှာ သူ ပဲခူးသွားတယ်''

'' အဆင်ပြေရင်ပြီးတာပဲ ကျနော်စိတ်ပူလို့ အဲ့ညက ဒီနားမှာ တနာရီလောက်စောင့်ကြည့်နေတာ မပြန်ပဲနဲ့''

'' ဟယ်ကျော်ရယ် ခြင်မကိုက်ဘူးလား ဖြစ်ရလေ''

'' ရပါတယ် မမဘာမှ မဖြစ်ဖို့ အရေးကြီးတာလေ''

မမက စိတ်မကောင်းခြင်း ပီတိဖြစ်ခြင်း ရောစပ်သွားတဲ့ မျက်နှာနဲ့ စက်ဘီး ကိုက်ပေါ်က ကျနော့ လက်ကို ဆုတ်ကိုင်လိုက်တယ်.. ပြီးတော့ အနားကပ်လာပြီး လေသံလေးနဲ့ ပြောတယ်....

'' မနက် ဆယ်နာရီ ရွှေရတနာ ရုံဝင်းထဲကစောင့်နေ တည်းခိုခန်း သွားကြမယ်လေ''

သနပ်ခါး ရနံ့တွေနဲ့ အတူ ကျနော့် နားပါ အေးသွားတယ်။ အောက်က ကျနော့် ကောင်ကပါ တင်းခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ချက်ချင်း ဘောင်းဘီအောက်က ဖောင်းတက်လာတယ်။ မတွေ့ရတာ ဆယ်ရက်အတွင်း ကျနော့်ရဲ့ သွေးပြန်ကြောတွေ ချက်ချင်း လှုပ်ရှား ရုန်းကန်လာကြတယ် ၊ လီးတချောင်းလုံးလဲ တောင့်တင်းပြီး တခုခု ကို ထိပ်ဝက ဖွင့်ချ ပစ်ချင်သလို ဖြစ်လာတယ်။   မမပါးလေးကို ရွှတ် ခနဲ နမ်းလိုက်တယ်။

'' ကျော် ပြန်တော့ မနက်မှတွေ့မယ် နော်မမရေချိုးပြီး ဆယ်နာရီ ဝန်းကျင်လောက် ထွက်ခဲ့မယ်။

" ဟုတ်''

ကျနော် ပျော်ရွှင်မြူးထူးစွာ စက်ဘီးကို နင်းချလာလိုက်တယ်။ ကျနော် မျက်လုံးတွေက လမ်းပေါ်မှာ မရှိတော့ဘူး .. မမနိုင် မျက်နှာတွေပဲ ကောင်းကင်အနှံ့ ပေါ်နေတယ် ။  အိမ်ရောက်တော့ အတော်တင်း နေတာနဲ့ လက်နဲ့ လွှတ်မလို့ လုပ်သေးတယ်။  ဆယ်ရက်အတွင်း စုပြုံတိုးဝှေ့နေတဲ့ သုတ်ရည်တွေ နည်းမှာ မဟုတ်ဘူး  နှ​မြောစရာကြီး အပြင်ပန်းထုတ်ပစ်ရမှာ .. မနက်မှ မမနိုင်ရဲ့ ရွှေအိုရောင် တင်ပါးတွေ ကြားထဲ အကုန် ကော့ပန်းဖြစ်မယ်ဆိုပြီး မလုပ်တော့ပဲ စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ပြီး အိပ်လိုက်တယ် ။

မမနိုင်ရဲ့ ကောက်ကြောင်းကြီးကို တကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီး ရှု့စားရတော့မယ်လေ .။ ကံကောင်းလိုက်တဲ့ လောကကြီးမှာ ကျနော် အသက်ရှင်နေထိုင်တယ်။

ကျက်သရေရှိပြီး ပြီးပြည့်စုံတဲ့ မနက်ခင်းမှာ ကျနော် နိုးထလာတယ် ။ လူရော မွေးရာပါကောင်ရော တက်ကြွ လန်းဆန်းလို့ ... ရေကို အကြာကြီး စိမ်ချိုးပြီး ဂျိုဂျိုကြားကြား မကျန် ဆပ်ပြာ နှစ်ခါ သုံးခါတိုက်ပြီး သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်လေး နဲ့  မမနဲ့ ချိန်းဆိုရာနေရာကို ထွက်ခဲ့တယ်။  ရုံဝင်းထဲရောက်တော့ ထုံစံအတိုင်း ရုပ်ရှင်ပြတလှည့်၊  မပြတလှည့် ရုံဆိုတော့ တိတ်ဆိတ် ခြောက်ကပ်နေတယ်။ ဝန်းခြံ နားက သစ်ပင်ရိပ်မှာ အေးဆေး ရပ်ပြီး မမလာမဲ့ လမ်းမကြီးကို လှမ်းငေးနေလိုက်တယ်။မကြာပါဘူး အဝေးကနေ လူရှင်းတဲ့ လမ်းပေါ် စက်ဘီးလေးနင်းလို့ တရွှေ့ရွှေ့ လာနေတဲ့ မမ။

စံပယ်ပွင့်လေး လေတိုက်လာသလို လှပ တက်ကြွနေတဲ့ မမ။  ရုံဝင်းထဲဝင်လာပြီး အနားရောက်တော့ သနပ်ခါးလေးတွေတောင် ပါးပြင်မှာမခြောက်သေးတဲ့မမ။ ရင်ထဲစူးနစ်သွားအောင် ဖက်နမ်းပစ်ချင်ပေမဲ့ဒီတိုင်း ခါးလေး လှမ်းဖက်ပြီး ရုံနားက တည်းခိုခန်းဆီကို ကျနော် တို့ ဦးတည်လျှောက်လာခဲ့ပါတယ်။

'' ကျော် ရပ်နေတာ အမ အဝေးကနေ ကြည့်ရတော့ အရင်က ဟိုတစ်ယောက်ကို သွားသတိရတယ်''

အရင်က တစ်ယောက်ဆိုတာ မမရဲ့ ပထမအမျိုးသားကို ပြောတာပါ။

'' တူလို့လား မမ''

'' အဝေးကနေကြည့်တာ ပုံစံအတော်တူတယ်''

'' မမအဲ့တုန်းက သူ့ကို ချစ်လား''

'' မမက ချစ်တယ်ဆိုတာထက် အကြောင်းပါလို့ သူနဲ့ ညားတယ်ပဲပြောရမယ်..မမအသက် ၁၈နှစ်လောက်မှာ...သူက အကို လိုခင်နေရာကနေ တနေရာကို ခေါ်သွားပြီး မမကို တံခါးပိတ်ပြီး အတင်း ပေါင်းသင်းခဲ့တာ.. မမက ငယ်သေးတော့ သူကလက်ထပ်မယ်ဆိုတော့ ခွင့်ပြုခဲ့တာပေါ့..အဲ့ဒါနဲ့ပဲ အိမ်ထောင်ကျခဲ့တာ နောက်တော့ ကိုယ်ဝန်ရတယ်..သမီးလေး အသက် သုံးနှစ်လောက်ရောက်တော့ ... အချစ်မပါပဲ ရမ္မက်နဲ့ တည်ဆောက်ထားတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးဆိုတော့ မသာယာတော့ဘူးလေ ဆက်ဆံရေးက ပြောင်းလာတယ်တိုတိုပြော ရရင် ကွဲတာပါပဲ''

'' မမဘဝမှာ ရင်ခုန်ပြီး ချစ်ခဲ့တဲ့ သူက ကျော်ပဲ ကျော်နဲ့မှ မမ နွေးထွေးတဲ့ ခံစားမှုဆိုတာ ဘာလဲ သိရတာ''

ခင်ဗျားတို့ ဘဝမှာ အချစ်ဦးကိုဘယ်လို သတ်မှတ် လဲတော့မသိဘူး ။ တရားဝင် ချစ်သူဖြစ်ပြီး တကယ်ချစ်ခဲ့ရတဲ့ သူကို အချစ်ဦး လို့ ကျနော်တော့ သတ်မှတ်တယ်။ ကျနော့် ဘဝမှာ ရင်ဘတ်နဲ့ ရင်းပြီး .. ချစ်ခဲ့ရသူတော့ ရှိခဲ့ပါတယ်...။ ဒါပေမဲ့... တရားဝင်ချစ်သူတွေ မဖြစ်ခဲ့ပဲ အချစ်ဦးလို့တော့ မသတ်မှတ်နိုင်ဘူး။ မမက တကယ်ချစ်သူတွေ ဖြစ့်ပီး ချစ်ခဲ့ရတဲ့ အတွက် ကျနော်ကတော့ မမကို အချစ်ဦးလို့ သတ်မှတ်ပါတယ်။

တည်းခိုခန်းထဲ ရောက်တော့ ကျနော် မနေနိုင်စွာနဲ့ တင်းကြပ် ပေါက်ထွက်မတတ်ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့်ဘောင်းဘီ အောက်ကကောင်ကို မမရဲ့ တင်ပါး ကားကားကြီးတွေရဲ့ နောက်ကနေကော့ပြီး  သိမ်းဖက်လိုက်တယ်။ တင်သားထွားထွားတွေ ကြားထဲ ကျနော့်လီးက အိခနဲ မြုပ်ပြီး ဝင်သွားတော့ မမရဲ့ ရင်သားတွေကိုနောက်ကနေ လက်ဝါးနဲ့ ပင့်,ပင့်ပြီး  အသာအယာစက်ဝိုင်း သဏ္ဌာန် လုံးခြေပေးလိုက်တော့ မမရဲ့ ဆာလောင်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့.. ကြည့်တယ်။

သူ့ညာဖက်ပုခုံပေါ် မေးစေ့တင်ထားတဲ့ ကျနော် မျက်နှာကို လည်ပြန် လှည့်ကြည့်ခါ ကျနော့ ခေါင်းကို သူလက်နဲ့ နောက်ပြန် လှည့်ပြီးဖက်တယ်။ မမရဲ့ မှေးစင်း ဆာလောင်နေတဲ့ မျက်ဝန်းအကြည့်တွေက ကျနော့် လီးကို အချောင်းလိုက် ကြီး ပိုတင်းလာစေပြီး ကျနော့ ကို တခုခု ပန်းလွှတ်ချင်လာသလို ဆွဲဆောင်နိုင်ပါတယ်။ 

မမကို ဆွဲလှည့်ပြီး မမရဲ့ ရင်ဖုံး အင်္ကျီ က နှိပ်ကြယ်သီးတွေ ကို ကျနော် အမြန်ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။ ဘောလီချိတ်ပါ ဖြုတ်ပြီး အပေါ်တပိုင်းလုံး ဗလာကျင်းသွားတော့ မမရဲ့ ထမိန်ကိုချွတ်ပီး အောက်ခံဘောင်းဘီပါ ဇွပ်ခနဲ လိပ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်တော့ မမရဲ့သွယ်လျှ ထွားကြိုင်းပီး အဖျားရှုတဲ့ ဘုရင်ခေတ် နန်းတွင်းသူပေါင်တံတွေက ဘွားခနဲ ပေါ်လာပြီး ကျနော်ရင်ကို ဆွဲလှုပ် ခါသွားအောင် ဆွဲဆောင်လှပနေကြ တယ်။

မမရဲ့ အဝတ်စားမရှိတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဟာ  သေးသွယ်ကျစ်လစ်ပြီး ခါးနေရာကသိမ်လို့ တင်ပါး shape တွေကိုတော့ ကွေ့ဝိုက်ခါ ထွားကြိုင်စေပါတယ်။

ကျနော် မျက်လုံးထဲမှာတော့ မမကအရပ်မောင်းကောင်းပေမဲ့ တောင့်တင်းတဲ့ ခါးရိုး၊လှပဖွံ့ဖြိုးတဲ့ တင်ပါးကြီးကို တွေ ပိုင်ဆိုင်ထားလို့ ကလန်ကလား မဖြစ်ပဲ နိုင်ငံခြားသူတယောက်နဲ့ ပိုတူနေပါတယ်။ မမကသူရဲ့ ပေါင်တံစင်းစင်းကြီးတွေကို လိမ်ကျစ်ပြီး ရင်ဘတ်ကို လဲ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ယှက်လိုက်ကာ ခုတင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ် ။

'' မမ ဘာလို့ ကာထားတာလဲ ရှက်လိုက်လား ''

'' ဟုတ်တယ် ကျော်ရဲ့ မမနဲ့ ပတ်သတ်ဘူးတဲ့ ယောကျ်ားနှစ်ယောက်က ရိုးရိုးကြီးတွေ ထမိန်လှန်လုပ် ပြီးရင်  အိပ်သွားရော ဒီလို တခါမှ တကိုယ်လုံးချွတ်ပြီး မနေနဖူးဘူး ယောကျ်ား တယောက်ရှေ့မှာ တကိုယ်လုံးချွတ်ပြီး နေကြည့်တာ ကျော်က ပထမဆုံးပဲ နဲနဲတော့ ရှက်အမ်းအမ်း ဖြစ်တယ် ''

'' ရှက်မနေနဲ့ လာ''

ဆိုပြီး ကျနော် တကိုယ်လုံးချွတ်ထားလို့ တောင်နေတဲ့ လီးထိပ်ပေါ် သူ့လက်ဖမိုးလေး ယူပြီး ကောက်တင်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမကမျက်လုံးစုံ မှိတ်ထားတုန်း ..

'' မမရယ် အဲ့လိုကြီး...လုပ်မနေနဲ့ ကျော်တို့ ဒီလို...အခွင့်ရေးက ရခဲတယ် .. အပျော်ပျက်အောင် မလုပ်နဲ့ မရယ် ''

'' အင်းပါ မမကြိုးစားနေတယ်နှစ်ယောက် စလုံးတကိုယ်လုံးကြီး ချွတ်ထားတာဆိုတော့ နဲနဲ အမ်းနေလို့ '' 

ဂွင်းတိုက်ပေးရင်နဲ့ မမတဖြည်ဖြည်း မျက်လုံးပွင့်လာတယ်။ ပြီးတော့ ပြောစရာမလိုပဲ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကျနော့် ကို ခုတင်ပေါ်ကနေ ထိုင်လျှက် ခါးလေး နဲနဲ ကိုင်းပြီး လီးစုပ်ပေးတော့တယ်။ ကျနော့် တင်ပါဆုံကြောတွေ တင်းခနဲ ဖြစ်သွားပြီး မမရဲ့ စုပ်ချက်တွေအောက်မှာ ခါးကကော့ကော့ပါသွားတယ် ။ မမရဲ့ ခေါင်းကဆံပင်ကို ခပ်တင်းတင်းလေး ကိုင်ပြီး ကျနော်ခါးကို ကော့ခါ ကော့ခါနဲ့ မမရဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးနေမိတော့တယ်။ မမကလဲ ပါးစောင် ချိုင့်ပြီး တင်းကြပ်နေအောင် စုပ်ပေးရှာတယ်။ မမရဲ့ ပါးလေးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး ..

'' မမ ခုတင်ပေါ်တက် ခေါင်းအုံးပေါ် ပက်လက်လှန်လိုက်  ''

ပြောပြီး မမကို ခုတင်ပေါ် တက်စေလိုက်တယ်။ ကျနော်လဲ မာတင်းပြီး တောင်နေတဲ့ လီးတရမ်းရမ်းနဲ့ ခုတင်ပေါ်လိုက်တက်ပြီး မမရဲ့ ပေါင်တံတွေ ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲမ တွန်းတင်ပြီး ဆွဲဖြဲလိုက်တော့ မမရဲ့ နီညိုရောင်သန်းပြီး အရည်တွေ လဲ့ထနေတဲ့ စောက်ဖုတ်က ကျနော့်မျက်နှာနားပေါ်လာတယ်။

အမှန်ဆိုရင် တောင်ပြီး တငေါ့ငေါ့ ဖြစ်နေတဲ့ ကျနော့လီးကို  ထိုးထည့်ပြီး တဖြောင်းဖြောင်းနဲ့ လိုးလိုက်ချင်ပြီး  မမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်မယ်လို့ တေးထားလို့သာ စိတ်ထိန်းလိုက်ရတာ။ 

ကျနော်ရဲ့ လက်မောင်းကို ဆန့်တန်းပြီး မမရဲ့ ပေါင်တံတွေကို အပေါ်ကို တွန်းတင်ဖြဲထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အရည်တွေ တဖိန်ဖိန် လဲ့နေတဲ့ မမစောက်ဖုတ်ကြီးကို  လျှာနဲ့ အပြားလိုက် ယက်တင်ကာ အပေါ်အောက် up down-up down ယက်ပေးလိုက်တော့ မမ ကျော ကော့ကာ တွန့်လိန်သွားတယ်။

ကျနော်လဲ မမ တံခေါက်ကွေးတွေကို ခပ်တင်းတင်း လက်ဖျံနဲ့ ဖိပြီး အသကုန် လျှာနဲ့ လှော်တော့တာပဲ။ အစိနေရာကိုလဲ နှုတ်ခမ်းနဲ့ ငုံအုပ်ပြီး လျှာနဲ့ ဖိထိုးတယ် မွှေတယ်။ စက်ဝိုင်း ပုံစံ ဝိုက်ဝိုက်ပြီး ယက်တယ်။စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကို တဖတ်ခြင်း လျှာ ထိပ်နဲ့ ယက်တင်တယ်။ မမကတော့ ''တအိးအိ အိ ''နဲ့ ကော့ပျံလန်နေပြီ '' ကျနော် မရပ်မနား အားရအောင် ယက်ပေးလိုက်တော့ မမစောက်ဖုတ်ကြီး တပြင်လုံးလဲ ပေကျံ စိုရွှဲသွားတယ်။ မမကျနော့် ခေါင်းကို လက်ဆယ်ချောင်းနဲ့ ဖမ်းဆုတ်ပြီး ကျောကိုမွေ့ရာ နဲ့ လွတ်ထွက်သွားအောင် ကော့လိုက်တယ် ။ကျနော့ မျက်နှာက သူ့စောက်ဖုတ်လေးနဲ့ ကွာသွားမှာ ကြောက်တဲ့ အလား ခေါင်းကို အတင်း ဖိကပ်ပြီးကော့ကာ ကော့ကာနဲ့  ပြီးသွားတော့တယ်။ ကျနော်လဲ မမပြီးသွားမှ မမရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို တချက်ခြင်း ယက်ပြီး အရှိန်ချပေးလိုက်တယ်။

မမက မျက်နှာကြက်ကို ကြည့်ပြီး ပါးစပ်မစိနိုင်သေးဘူး မောဟိုက်နေတယ်။

အတောကြာမှ ထထိုင်ခါ ကျနော် မေးစေ့ကို သူ့လက်ခုပ်လေးနဲ့ ပင့်ပြီး ပြုံးပြုံးလေးပြောတယ် ။

'' ကျော် ရယ် မမနတ်ပြည်ရောက်သွားသလိုပဲ ဘယ်လောက်တောင် တတ်နေလိုက်သလဲ ကလေးရယ်''  တဲ့။

'' မမ ဖင်ကုန်းပေးပါလား..အနောက်ကနေလုပ်ချင်လို့''

မမက နှစ်ခါမပြောရဘူး.. မွေ့ရာမှာ ဘယ်ဖက်ပါးလေးအပ်ပြီး ညာဖက်ကို မျက်နှာလေး လှည့်ကာလက်မထောက်ပဲ  သူ့ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့နေအောင် ထောင်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်တယ်။

လာ...လား..လှလိုက်တဲ့ မြင်ကွင်းဗျာ.. ကျနော့် အကြည့်တွေက..ပြောင်တင်းကော့စင်းနေတဲ့ ကျောပြောင်ကြီးကနေ အထက်ဘက်ကို ခပ်စောင်းစောင်းလေး တက်လာပြီး ခါးနေရာမှာ ခွက်သွားကာ ဘေးဘယ် ညာကို ညီညာ၊

သေသပ်စွာ  ဝိုက်ပြီး ကွေးသွားတဲ့ ဘေးတင်သား Shape ၊ ဒူးနှစ်လုံး ကို ပူးပြီး ထောက်ထားလို့ မြင့်မားတဲ့ ပေါင်လုံး ၊ ဒခေါက်ကွေးနေရာမှာ အဖျားရှူး သွားတဲ့ ပေါင်တံတွေ..။ ကကြီး ပုံသဏ္ဍဝိုင်းနေတဲ့ တင်သားတွေ အလည်တည့်တည့် မှာ ကျနော့် လီးထိပ်ကို အရည် တတောက်တောက် ကျစေတဲ့ မမရဲ့ ရွှေညိုရောင် စောက်ဖုတ်လေးက ပြူးလို့ ..

ကဲ.. ခင်ဗျားတို့ စဉ်းစားကြည့် ဒီလို မြင်ကွင်းရှေ့လက်တကမ်းမှာ ကိုယ်တုံးလုံး လီးတန်းလန်းနဲ့ ဒူးထောက်ပြီး နေရတဲ့ ကျနော်..။ အတွေ့ကြုံ နုပြီး သုတ်ရည်တွေ ဆယ်ရက်လောက် ဆာလောင်  ပိတ်ဆို့နေတဲ့ ကျနော် ၊ ခုနေ မမရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး ဖင်ကြီးတွေ လက်နဲ့ ကိုင်ခါ ဆွဲလုပ်လိုက်ရင်တော့ ခဏချင်းနဲ့ကို ပြီးသွားမှာ ကျိန်းသေပေါက်ပဲ ။

အဲ့ဒါကြောင့် မမကို တကြောင်းပြီးအောင် အရင်မှုတ်ပေးထားတာပေါ့ .. ကျနော့်လက်က မမရဲ့ ဘေး ဘယ် ညာ ညီညာစွာ ဝိုက်ပြီး ကော့စင်း နေတဲ့ ခါးထစ်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲပြီး မမရဲ့ လှပတဲ့ တင်သားကြီးတွေကို လျှာနဲ့ ပိတ်ယက်လိုက်တယ် စောက်ဖုတ်နေရာနဲ့ စပ်ကြားတွေ ကို ဘာဂျာ တောက်လျှောက် ဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လီးကိုအရင်းကနေကိုင်ပြီး မမအိုးကြီးကိုထိန်းခါ တေ့ပြီး အဆီတဝင်းဝင်းနဲ့ စောက်ဖုတ် ထဲထိုးသွင်းလိုက်တော့တယ်။ 

မမလဲ ကောင်းနေတာ ... ရွှဲနေတာပဲ ဗျာ ..ကျနော် တဝက်လောက်ပြန်ထုတ်ကြည့်တော့ လီးတချောင်းလုံး ရွှဲလို့ .. မမရဲ့ တင်ပါးတွေ ကိုင်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့် လိုးတော့တယ်။

လိုးနေရင်း မမ မျက်နှာလေးကိုကြည့်လိုက်တော့ .. ခေါင်းက...ညာဖက်ကို လှည့်ကာ ပါးပြင်နဲ့ မွေ့ယာ အပ်ပြီး မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ပြုံးနေတဲ့ မမကို တွေ့လိုက်ရတယ်.. မမရဲ့ အပြုံးက ရယူနေရလို့ ပြုံးတဲ့ အပြုံးမျိုး မဟုတ်ပဲ .. ပေးနေရလို့ ပြုံးတဲ့  အပြုံးမျိုးဆိုတာ ကျနော် ရင်ထဲ အလိုလို ခံစားမိပါတယ်။ ချစ်ရသူကို ကောင်းအောင် ပေးနေရလို့ ကျေနပ်နေတဲ့ အပြုံး မျိုး ပါ။ 

မမ မျက်နှာလေး ကို ကြည့်လိုက် ကျောပြောင်ကြီးရဲ့ အထက် လုံးဝန်းကော့ဝိုက်နေတဲ့ တင်သားလှလှကြီးကို ကြည့်လိုက်နဲ့ လိုးနေလိုက်တာ ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ မကြာပါဘူး...

ကျနော့်ရဲ့ ပေါင်ရင်း နဲ့ ဆီးခုံးတဝိုက် ကသွေးကြောတွေ စုပြုံရုန်းကြွလာပြီး တင်းကြပ်တွန်းကန်ကာ လီးချောင်း တလျောက် သုတ်ရည်တွေ အလုအယက် ပြွတ်သိပ်တိုးထွက်ကာ ပေါက်ထွက်မတတ် ပန်းထွက်လာပါတော့တယ်။

'' အာ့ အာ့ အာ.. မမရဲ့ ထွက်ပြီး ကျော် ထွက်ပြီ ...မမ''

လိုပြောကာ အံကို ကြိတ်ပြီး မမရဲ့ ကျောပြင် ကော့ကော့ကြီး ကြည့်ကာ ဖင်သားတွေနဲ့ ကျနော့်ဆီးခုံးကို ဖိကပ်လို့ တဆပ်ဆပ် နဲ့ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

ကျနော့် ဘဝမှာ တခါမှ မရဘူးတဲ့ ခံစားမှုကြီး တခု ကို အပြည့်အဝ ရလိုက်ပါတယ်။ ကောင်းလွန်းလို့ ပေါင်ကြောတွေ ပျော့ခွေပြီး ဒူးတောင်ညွှန့်ကျ သွားတယ်။ မမက ဖင်​ကြီး ကော့ထောင်နေရာမှ နေရာရွှေ့ ထိုင်ချလိုက်ရာ  မွေ့ရာပေါ်ကို ကျနော့်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ အပုံလိုက်ကြီး မမရဲ့ အဖုတ်ထဲက ပြန်ထွက်ကျလာပါတော့တယ်။

'' ဟယ် ..ကျော်ရယ် အများကြီးပဲ အခင်းတွေ ပေကုန်ပြီး '' 

ဆိုပြီး တစ်ရူးနဲ့ သန့်ရှင်းရေးတွေ လုပ်နေတာတောင် ကျနော် မကူနိုင်ပဲ ခြေပစ်လက်ပစ် ပါပဲ ။ ပြီးတော့ ကျနော် ကောင်တာ ထွက်ပြီး ဆေးလိပ်ဝယ်တယ်။ ပြန်ဝင်လာတော့ မမက အင်္ကျီ ဝတ်ပြီးပြီ ..။

'' ဟာ မမ ဘာလို့ အင်္ကျီ တွေ ပြန်ဝတ်ထားတာလဲ  ဒီတိုင်းလွတ်လွတ်လပ်လပ် နေလေ ''

'' ဟယ်ကျော်ရယ်  မနေ တတ်ပါဘူး ဒီတိုင်းစကားပြောကြမယ်လေ ''

ပြောကြည့်လို့ မရတာနဲ့ မမရဲ့ ဗိုက်ပေါ် ခေါင်းအုံးပြီး ဆေးလိပ်သောက်နေလိုက်တယ်။ မမကို တရှိုက်တိုက်တော့ မမသောက်ကြည့်တယ်။ စူးခနဲ ရှိုက်လို့ပြောတော့ ချောင်းတွေ တဟွတ်ဟွတ်ဆိုးလို့ ရီလိုက်ရသေးတယ်။

'' ကျော် ကငယ်သေးတယ် ရှေ့လျှောက်..လူလုပ်လို့ လျှောက်ရမဲ့ လမ်းတွေ အများကြီးကျန်သေးတယ် ''

မမနဲ့ လက်တွဲ ပြုတ်သွားလို့ အိမ်ထောင်ဖက်တွေ့တဲ့ အခါ အရက်သေစာ ရှောင်ပြီး အလုပ်ကြိုးစားဖို့ လက်တွဲဖော်ကို ကြင်ကြင်နာနာ ချစ်ဖို့ တတွတ်တွတ်နဲ့  သွန်သင်နေတယ်။ မမဆီက အဲ့စကားတွေ ကြားရတာ မမနဲ့ ခွဲရတော့မလို ခံစားရပြီး ကျနော်ဝမ်းနည်းသွားတယ်။

'' ဘာလဲ မမ ကျနော့် ကို ထားခဲ့တော့မလို့လား''

'' မဟုတ်ပါဘူး ကျော်ရယ် မမနဲ့ ကင်းကွာသွားခဲ့ရင်ပြောတာပါ ကျော် လျှောက်ရမဲ့ လမ်းက အရှည်ကြီး ရှိသေးတယ်မလား''

'' မမနဲ့ ကျော်က  လက်တွဲလို့မဖြစ်နိုင်ဘူးလား ''

'' ခုလိုအခြေနေမှာ ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မလဲ ကျော်ရယ်.. မင်းမိဘ အသိုင်းဝိုင်းဆွေမျိုး တွေက မင်းနဲ့ မမ ကို ဘယ်လိုသဘောတူမလဲ  နောက်ပြီးကျော်က ခု မှ ကလေးသာသာ မမမှာက သမီးနဲ့ ကျောထောက်နောက်ခံမရှိနဲ့ ဘယ်လိုမှ ခုလိုအ​ခြေနေတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး နောက်ပြီး ကျော့်ကို ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မမဘဝထဲ ဆွဲမသွင်းချင်ဘူး''

 '' ကျနော် နားလည်ပါတယ် မမ ဒါပေမဲ့ ဒီခြေနေကိုပြောင်းလဲဖို့ ကြိုးစားကြည့်ချင်သေးတယ် ကျနော့် ကို အချိန်တခုတော့ပေးလေ ကျနော်တို့ ကြိုးစားကြမယ်''

'' အင်းပါ မမတို့ အခြေအနေက ရွေးစရာလမ်းမှမရှိတာ ''

လို့ မမအားပျော့စွာ ပြန်ပြောပါတယ်။

မမပြောသလိုပါပဲ မရေမရာတဲ့ ဘဝသစ်တခုထက် ရေရာနေဆဲ ဘဝမှာ မမကို ထားတာ ပိုသေချာပါတယ်လေ။

ကျနော် မမကို ခါးဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ မေ့စေ့ကို မ, လိုက်ပြီး မော့လာတဲ့ မမ မျက်နှာလေးကို အပေါ်ကနေ မိုးကာ မမနှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မမအဝတ်စားတွေ ပြန်ချွတ်လိုက်တော့

'' ကျော် ထပ်လုပ်ဦးမလို့လား ဘယ်နှခါတောင် လုပ်မလို့လဲ ဒီနေ့ အရမ်း စိတ်ထနေတာ ဆေးတွေ ဘာတွေများသောက်ထားလား'' 

လို့ မမက မေးတယ်။

'' မမဘဝမှာ ကြုံခဲ့ရတဲ့ယောကျ်ားတွေက နှစ်ခါဆက်တိုက် မလုပ်ဖူး ဘူးလား ''

'' ဘယ်ကလာ   ကျော်ရယ် နှစ်ခါလုပ်တာ တခါမှ မကြုံဖူး ဘူး ကျော်ဆေးတွေသောက်ထားလို့လား ''

'' မသောက်ပါဘူး  မမနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း တူတူရှိနေတော့ စိတ်ထတာပေါ့ ''

ပြောရင်းနဲ့ ဗလာကျင်းသွားတဲ့ မမကိုယ်လေးကို ပွေ့ ခါ နှုတ်ခမ်းတွေ အငမ်းမရ စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ မမလဲ မာန်ပါပါနဲ့ အပြန်လှန် ပြန်နမ်းတယ်။ ကျနော် ခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ကာ သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ အားရပါးရ စုပ်နေတော့တယ်။ ကျနော်လဲ မမရဲ့ နမ်းချက်တွေနဲ့ လီးကတောင်လာတော့ မွေ့ရာပေါ် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး မွေ့ရာပေါ် ထိုင်နေတဲ့ မမ မေးစေ့လေး ပင့်လို့ ပါးစပ်နား ကျနော့် လီး တေ့လိုက်တော့ မမက ကျနော့် မျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့်နဲ့ မော့ကြည့်နေရင်း ပါးစပ်ကို ဟလို့ လီးကို တဆုံးထိ ငုံလိုက်တယ်။

မျက်နှာက အကြည့်တွေ မပျက်ပဲ ပါးစပ်နဲ့ ငုံထားတဲ့ လီးကို မမကခေါင်းနောက်ဆုတ်ရှေ့တိုးနဲ့ စစုပ်ပေးတော့တယ် မမရဲ့ နွေးထွေးတဲ့ အကြည့် ပါးစောင်ထဲက လီးတချောင်းလုံး က ရတဲ့ နွေးထွေးမှုတွေ ပေါင်းစပ် လိုက်တော့ ကျနော် မာန်ပါလာတယ် ။

မမ မျက်နှာ အံကြိတ်ကြည့်ရင် မမပါးနှစ်ဖက်ကို လက်ဝါးလေးနဲ့ ကိုင်ကာ ထိုးထည့်ပြီး ခါးကို ညွန့်ညွှန့် ပြီး မမပါးစပ် ကို လိုးနေမိတော့တယ်။ မမကလဲ ကျနော်မျက်နှာ ကိုမော့ပြီး သေချာ စိုက်ကြည့်ခါ ပါးစောင်နှစ်ဖက်ချိုင့်​အောက် စုပ်ထားပေးတယ်။

မမရဲ့ အကြည့် ၊ ကျနော်ရဲ့ မာန်ပါတဲ့ အထုတ်အသွင်း တွေက ကျနော့် အောက်ပိုင်း တခုလုံးကို တဆက်ဆက်နဲ့ ခွေကျ မတတ် ကောင်းတယ်။

ကျနော်လဲ မမကို ခုတင်အစပ် ကို ဆွဲပြီး ကျနော်က ခုတင်ပေါ်က ခုန်ဆင်းခါ မမရဲ့ ပေါင်တံတွေကို ကျနော်နဲ့ နီးအောင် ခုတင်အစပ် နားထိ ဆွဲယူ လိုက်တယ်။  ပြီးတော့ ကြမ်းပြင်ဒူးထောက်ပြီး မမရဲ့ ပေါင်နှစ်ခြမ်းကို အပေါ်ကိုတွန်းဖြဲပြီး ပြဲအာလာတဲ့ မမအဖုတ်ကို ယက်တင်လိုက်ပါတော့တယ်။

မမတချက်တည်းနဲ့ ဖင်ကြွပြီး ကော့တက်သွားတယ်။

'' အာ့ ကျော် ရယ်'' 

ကျနော့် တောက်လျောက် အပေါက်ထဲ လျှာကို တောင့်ပြီး ထည့်လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေကို လျှာစောင်းနဲ့ ပတ်မွှေ့တယ် ၊ဘယ်ညာ သပ်တင် ပစ်တယ်..။ ဟိုဖက်နှုတ်ခမ်း  ၊ဒီဖက် နှုတ်ခမ်း  ကို လျှာထိပ်နဲ့ ဝလုံးပုံစံ အဆက်မပြတ် ပတ်မွှေနေတယ်။ မမပေါင်က  ကားသထက်ကားလာပြီး ကျနော့်ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး ခါးကော့၊ တွန့်တွန့် လူးနေတယ်။

'' ကျော် ရယ် ကောင်းလိုက်တာ .. ဟင်း ဟင်..အင်း ''

အဖျားတက်ပြီးမောဟိုက်နေတဲ့ လူတစ်ယောက် လေသံမျိုးနဲ့ ပြောတယ် ။ ကျနော် မတ်တပ်ထရပ်ပြီး မမရဲ့ ခြေသလုံးတွေကို ပုခုံးပေါ် ပစ်တင်ခါ စောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့လိုက်ပြီး ခါးကော့၊ ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ အလွယ်တကူပဲ နွေးခနဲ ဝင်သွားတယ်။ မမကို မွေ့ရာပေါ် အိပ်ချခိုင်း လိုက်တယ်။ ကျနော်က မမရဲ့ ဒခေါက်ကွေးနှစ်ဖက်ကို ကျနော့် ပုခုံးတဖက်ဆီ မှာ ထမ်းရင်းနဲ့ မမရဲ့ နို့ တွေကို ကစားရင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေလိုက်တယ် ။

မမ ကိုယ့်ဆံပင်ကိုယ် ထိုးဖွပြီး ခေါင်းကို ဘယ်ညာ ရမ်းလိုက် ခါးကော့လိုက်နဲ့ ကျနော်ပေးတဲ့ အရသာကိုကောင်းကောင်း ကြီး ရနေပုံရတယ်။ ပထမ တကြောင်းပြီးထားတော့ ကျနော် ဒီတခါ တော်တော် ကြာတယ်။  မမဆို ခါးကိုကော့ကော့ပြီး လူးခါနေတာပဲ။

ကျနော်ခုတင်ပေါ်တက်လိုက်ပြီး မမကို တစောင်းလေး လိုးဖို့လုပ်တယ်။  မမကို ကျနော့်ရှေ့မှာ တစောင်းလေး အိပ်စေပြီး မမရဲ့ အပေါ်ဖက်ပေါင်ကို မ, ပြီး ကျန်လက်တဖက်က မမရဲ့ ခါးအောက်ထဲ ထိုးထည့်လို့ မမကိုယ်ခန္ဓာ ကို ပွေ့လိုက်တယ်။ ကျနော့်လီး ဝင်သွားတော့ မမရဲ့  မ, ထားတဲ့ ပေါင်ကို ပြန်ချပြီး လုံးဝန်းကော့စင်းနေတဲ့ တင်ပါးကြီးကို နောက်ကနေ တစောင်းကြီး ကြည့်ပီး လိုးတော့တယ် ။

လှလိုက်တဲ့ Shapeကြီး...ဆွစ်ဇလန်တောင်တန်းတွေလို  သဘာဝကျကျကြီးကို လှနေလိုက်တာ...လိုးနေရင်း နဲ့ မမပုခုံးကို ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ ခါးလေး လိမ်ပြီး ဒီဖက်လှည့်လာတယ် ။ တကယ့်ကို အနုပညာမြောက်တဲ့ ပန်းချီကားတချပ်လိုပဲ မမရယ် ..။

စွင့်ကား ကော့ကောက်နေတဲ့ ပေါင်တံနဲ့ တင်ပါး ခါးလိမ်ထားလို့ ဝင်းမွတ်နေတဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာနဲ့ လှချင်တိုင်း လှနေတဲ့ မမ..။ ကျနော် နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းပြီး လိုးချက်တွေက မြန်ဆန်လာတယ်။  လက်တဖက်က ခါးအောက်ကနေမမကိုပွေ့လို့ ကျန်တဖက်က မမနို့တွေ ကစားပြီး နှုတ်ခမ်းပါစုပ်နမ်းနေလိုက်တယ်။ လီးကလဲ သူအလုပ်သူ လုပ်နေတာပေါ့ မကြာပါဘူး။

Titanic ဇာတ်ကားထဲက  Kate Winslet လို ပန်းချီကား တချပ်ရဲ့ အလှကြောင့် ကျနော့် သုတ်ရည်တွေ အကုန်ပန်းထွက်ကုန်တယ်..မမရဲ့ ပေါင်ကြားနဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ အကုန်ပေပွကုန်တော့တယ်။

' 'မမ ပြီးရဲ့လား ''

'' ပြီးတာပေါ့ ကျော် ရယ် နှစ်ခါတောင်မှ ''ဘယ်တုန်းကလဲ မမရဲ့ ''

" ခုတင်အစပ်မှာတခါ ဒီမှာ ခါးဖက်တော့ တခါ ''

'' ဟုတ်လား အသံလဲ မကြားဖူးနော် သိတောင်မသိလိုက်ဘူး ''

 '' အော် ကျော်ရယ် မမက အော်ပြနေရမှာလား '' 

'' အင်းပါ မမပြီးရင် ကျနော် ကျေနပ်တယ်''

မမက ပြုံးရင်း ကျနော့် နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ အဲ့နေ့က ကျနော် တို့ သုံးကြောင်း ဆွဲကြတယ်။ညနေစောင်းမှ အိမ်ပြန်ကြတယ်။ ကျနော့်ဘဝမှာမမေ့နိုင်စရာ နေ့တစ်နေ့ အဖြစ် ရှိနေဆဲပါ။ မမဘဝက ခရေပွင့်လေးလို ကိုယ်ပိုင်ပင်စည်နဲ့ မခမ်းနားပေမဲ့ သစ်ခွတခက်လို..ပင်စည်တခုမှာ..လှပသေသပ်စွာဖူးပွင့်ခွင့် ရနေတာက ပိုကောင်းပါတယ်။...။

ကျနော့်က ကိုယ့်ကို ကို ယုံကြည်မှုမရှိတဲ့ ဥယျာဉ်မှူး ကိုယ့်လက်ထဲရောက်မှ သေချာရေရာ နေတဲ့ ဖူးပွင့်ခွင့် တွေ ဆုံးရှုံးသွားရင် ပိုရင်နာရမယ်...ဒီခံယူချက်တွေနဲ့ ကျနော် လေယာဉ်ကွင်း ထွက်ခဲ့တယ်.. အံကြိတ်ပြီး မမကို ကျောခိုင်းခဲ့တယ်။

မလေးရှားရောက်ပြီး တပတ်ကျော် ကြာတော့ ကျနော် ပူလောင်လာတယ်။ မမကို တွေ့ချင်လာတယ်။ ကျနော်မနေနိုင်ခဲ့ဘူး။ မမတို့ အိမ်နားက ဖုန်းကို လှမ်းဆက်ပြီး ခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ မမလာ ကိုင်တယ်။ ကျနော် မလေးရှားရောက်နေတဲ့ အကြောင်း မမကို အရမ်း သတိရလို့ မနေနိုင်တဲ့အကြောင်း မပြောပဲ ထွက်လာခဲ့တာ နားလည်ပေးဖို့ အကြောင်း တောင်းပန်တယ်။  မမ မယုံခဲ့ဘူး နယ်ကနေဆက်ပြီး လှမ်းနောက်တယ်ပဲ ထင်နေတာ။ 

..................................................................................

နောက်တော့ ယုံသွားတယ် ။ သူစိတ်မဆိုးပါဘူး ကျနော့် ကို နားလည်ပေးခဲ့တယ်။  ဒီကြားထဲ ကျနော် ထပ်မဆက်ဖြစ်ဘူး ။

လေးငါးလလောက်အကြာမှာ ..တနေ့ညဦးပိုင်း ကျနော် အလုပ်က ပြန်တော့ ဓါတ်လှေကားကအထွက် အခန်းဝနားအရောက်မှာ ဘောင်းဘီ အိတ်က ဖုန်းသံကမြည်လာတယ်။ နံပါတ်ကြည့်လိုက်တော့  +65 ကြီး Singapore နံပ့တ်နဲ့ ကြော်ငြာဖုန်းတွေလား ဘာလား ထင်နေတာကောက်ကိုင်လိုက်တော့

''ဟဲလို ကျော် ..လား ကျော်ဖုန်းနံပ့တ်လား ''

တဖက်က မမအသံနဲ့ကျော်လို့ ခေါ်တာကြားလိုက်ရတယ်။  ကျနော် နဲနဲ အံဩသွားတယ်။မမက Singapore နံပါတ်နဲ့ ဘယ်လိုခေါ်တာလဲပေါ့။

'' မမလား ဟုတ်လား ?မမဘယ်ကနံပါတ်ကြီးလဲ ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်တာလဲ ပြောပါဦး'' ဆိုတော့

'' ကျော်နဲ့ ဖုန်းပြောပြီးတော့ မမအိမ်မှာ တယောက်တည်း  စဉ်းစားတယ်. ကျော့်လို ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့တောင် ဘဝကို ရုန်းထွက်ပြီး နိုင်ငံခြား ထွက်လုပ်တာပဲ ငါက ဘာလို့ ထိုင်ပြီး ဘဝကို မှီခိုမှုနဲ့ ဖြတ်သန်းနေမလဲ ငါလဲ တခုခု လုပ်မှ ရမယ်ဆိုပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်တခုချလိုက်တာ ကျော်ပေးတဲ့ စိတ်ခွန်အားပေါ့ ''

'' ဒါနဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲ မမဘဲကြီးရော''

'' မမ အသိ တစ်ယောက်က ပွဲစားနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ် ..သူကတဆင့် စာအုပ်လုပ် အလုပ်ဖောင်တင်နောက်ဆုံး ဒီရောက်လာတာပဲ ဘဲကြီးကတော့ လုံးဝသဘောမတူဘူး ပတ်စပို့ရုံးအထိကို လိုက်လာပြီး တားတာ မမဆို စာအုပ်လုပ်တာ သူ့ပတ်ပြေးနေရတယ်''   

'' တော်တော် ဖြတ်သန်းခဲ့ရမှာပဲမမ ရယ် ..ကဲပါ ရောက်ပြီးဆိုမှတော့ ဟိုက ပြသာနာတွေ မေ့လိုက်တော့  ဘဝကို အစကပြန်ကြိုးစားပေါ့..ကျော်လဲကြိုးစားနေတယ် ''

နောက်ပိုင်း မမနဲ့ ကျနော် ဖုန်းအဆက်သွယ်တွေ လုပ်ဖြစ်ကြတယ် မနက် နေ့လည် ည တနေ့ သုံးခါလောက် ဖုန်းတွေပြောဖြစ်ကြတယ် ။

ဖုန်း Sexလဲ ပါတာပေါ့လေ..တခါတလေ မမကဖုန်းဆက်ရင်းနဲ့ မမဖင်ကြီး ပိုကြီးလာတဲ့ အကြောင်း လှမ်းလှမ်းစသေးတာ Smart phone တွေ  ခေတ်မထသေးတော့ ရိုးရိုး ကီးပတ်စ် ဖုန်း  vioce call နဲ့ပဲ လွမ်းရတာပေါ့ ..။  VZO chat ဖို့ကျတော့ မမက မြန်မာပြည်မှာ ကတည်းက အင်တာနက်ဆိုင်သွားလေ့မရှိတော့ အဲ့ဒါတွေ အကျွမ်းတဝင်မရှိတော့ ခက်သား ။

မမက သူအလုပ်ကြိုးစားနေတဲ့ အကြောင်း ပိုက်ဆံ စုနေတဲ့ အကြောင်း ကျော်နဲ့ လက်ထပ်ပြီး ဘဝကို တူတူဖြတ်သန်းဖို့လုပ်နေတဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောပြတယ်။ ကျနော် တို့ စိတ်ကူးတွေ တသီကြီးနဲ့ပေါ့ ..။ ကျနော်တို့ တနှစ်လောက်အဲ့လိုပဲ ဖြတ်သန်းခဲ့ကြတယ်။

တနေ့ ကျနော် မနက် အိပ်ရာကနိုးတော့ အနားက ချထားတဲ့ ဖုန်းကို ရှာတာ မတွေ့တော့ဘူး။ ကျနော် တို့နေတာက  Hall Type တထပ်လုံးဌားပြီး သူဌေးက အခန်းတွေ ဖွဲ့ပေးထားတာ အကျယ်ကြီးတွေ အခန်းတွေ ကျယ်သလို လူလဲ များတယ်။

တခန်းကို လေးငါးယောက် ကိုယ့် အိပ်ရာနဲ့ ကို တနေရာစီ အိပ်ကြတာ ။အခန်းပေါင်း 6ခန်းလောက်ရှိတယ် ။ လူ ၂၀ကျော် ဆိုပါတော့ဗျာ ။ အခန်းတွေ က လော့ချလေ့မရှိကြဘူး ။ ဒီတိုင်း အိပ်ကြတာ ဘာမှ လဲ ဖြစ်လေ့မရှိပါဘူး ။ တိုတိုပြောရ ရင် ကျနော့် ဖုန်းပါသွားတယ်။ မမရဲ့ စာတွေ contact တွေ ဖုန်းနံပ့တ်တွေ ဘာမှ မှတ်မထားမိဘူး ။ ကျနော် တပတ်လုံးလုံး လက်လှမ်းမှီသလောက် ကြိုးစားတယ်။

မန်နေဂျာ ကိုမေးတယ် အော်ပရေတာရုံကို ဖုန်းဆက်လို့ရလား ငါဖုန်းပျောက်လို့ ဒီရက်တွင်း ခေါ်ထားတဲ့  call list တွေ ပြန်လျောက်ပြီး ကြည့်လို့ရလား အရေးကြီး နံပါတ်တွေ ပါလို့ လို့ ပြောတယ် မန်နေဂျာက မရနိုင်ဘူးတဲ့ နံပါတ်တွေက ကိုယ့်ဘာသာ Note bookနဲ့ မှတ်ထားရတာ အော်ပရေတာ က Record မလုပ်ဘူးတဲ့ ။

ဒီနံပါတ်ပြန်လျောက်ရအောက်လဲ နံပါတ်ကမသေဘူးဆိုတော့ ဘယ်လိုမှ ကြံမရ လချီကြာ​တော့ ကျနော် ကိုယ့်ဖုန်းနံပါတ် ကိုယ်ဆက်ကြည့်တယ်။ လင်မယားနှစ်ယောက် ကိုင်တယ်။ ဗြောင်ငြင်းတယ် ဘယ်လိုမှ ချော့မေးလဲ မရဘူး။ လမ်းဆုံးသွားတယ်။

အဲ့နေ့ရက်တွေမှာ ကျနော် အရုပ်ကြိုးပြတ်နေ့တွေပါပဲ ..ကျနော်ဟာ.. ကြိုးပြတ်နေတဲ့ ရုပ်သေးရုပ်

ကျနော်ဟာ ..  စင်ပေါ်က စွန့်ပစ်ခံ ရုပ်သေးရုပ်

ကျနော်ဟာ.. ပိုင်ရှင်မဲ့နေတဲ့  ရုပ်သေးရုပ်

ကျနော်ဟာ.. စမ်းချောင်ထဲ ဒလှိမ့်ခေါက်ကွေး မျောပါ နေတဲ့  ရုပ်သေးရုပ် ...

ကျနော့် ဘဝမှာ..စင်မြင့်ထက်က လက်ခုပ်သံ တွေ မလိုဘူး။ ကျနော့်ဘဝမှာ.. ခမ်းနားတဲ့ ပြတိုက်မှန်ဘောင် တွေ မလိုဘူး ..ကျနော့် ဘဝမှာ..လိုနေတာ အိမ်တအိမ်ရဲ့ သံချိတ်လေးတခု ..ဟုတ်တယ်။ အိမ်တအိမ်ရဲ့ နံရံပေါ်က သံချိတ်လေးတခုပါပဲ ။ အချိုတွေ ပေးခဲ့တဲ့ လောကကြီးကို ကျနော် နားမလည်နိုင်စွာ ဟားတိုက် နာကြည်းမိတယ်။

မမကျနော့် ဘဝထဲက ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့ နေ့ရက်တွေမှာ လောကကြီးကတော့ ညတိုင်း ကျနော့် အိပ်မက်ထဲ အလည်လာတယ်..။ပြီးတော့ လှောင်ပြုံး ပြုံးပြီး ရိသဲ့သဲ့နဲ့ စကားတခွန်းပြောတယ်..

'' ရန်ကုန်မှာ နှင်းတွေ ဝေတဲ့ အထိစောင့်လိုက်ပါဦး ကောင်လေးရာ ..မင်းမမ ကိုတနေ့တော့ ပြန်တွေ့ရမှာပါ'' တဲ့။

   

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။